İçeriğe atla

Manya Burnu

Manya Yarımadası'nın haritası

Manya Burnu (Yunanca: Μάνη) veya Orta Çağ'daki adıyla Maina ya da Maïna (Μαΐνη Maïni), Yunanistan'ın güneyinde bulunan ve kendilerini antik Spartalıların torunları sayan Manyot'ların (Mανιάτες Maniátes) vatanı olan yarımadadır. Manya'nın başkentleri Gytheio ve Areopoli'dir. Manya, Mora Yarımadası'ndan güneye uzanan üç yarımadadan ortada bulunanıdır. Doğusunda Lakonya Körfezi, batısındaysa Messinya Körfezi bulunur. Manya Yarımdadası, Taygetos sıradağlarının sonunda yer alır.

Manya Yarımdası'ndaki Matapan (ya da Tenaro) Burnu, Yunanistan anakarasının en güney noktasıdır.

Etimolojisi

"Manya" veya"Mani" adı bir Frank kalesi olan le Grand Magne'dan geliyor olabilir. Daha büyük olasılıkla “Mani”, “çorak ve ağaçsız yer” anlamındaki bir kelimeden türemiştir.

Coğrafya

Mora Yarımadası'nın yeşil renkle gösterildiği bir Yunanistan haritası. Manya, Mora'nın güneyinde, ortadadır.

Arazi, dağlık ve erişilmezdir. Yakın zamanlara dek Manya köylerinin çoğuna sadece deniz yoluyla ulaşılabiliyordu. Günümüzde Kalamata'dan Areopoli'ye batı sahili boyunca uzanan, sonra güneyde Akrotainaro'ya (Kıta Yunanistanı'nın en güney noktasındaki burun), oradan da kuzeyde Gytheio'ya varan dar, virajlı bir yol mevcuttur. Pire - Manya hattındaki otobüslerin onyıllardır kullandığı bir diğer yol, Tripoliçe'den gelip Sparta, Yitio, Areopoli ve son olarak Mapatan burnu yakınındaki Yerolimenas şehirlerinden geçer. Manya, geleneksel olarak üç bölgeye ayırılmıştır:

  • Ekso Mani (Έξω Μάνη) ya da Dış Manya, kuzeydoğuda
  • Kato Mani (Κάτω Μάνη) ya da Aşağı Manya, doğuda
  • Mesa Mani (Μέσα Μάνη) ya da İç Manya, güneybatıda.

Kuzeyde bulunan ve Vardunya (Βαρδούνια) adı verilen dördüncü bir bölgeyse Manya'ya bazen dahil edilir, ancak tarihsel olarak asla Manya'nın parçası olmamıştır. Vardunya, Osmanlı kontrolündeki Evrotas ovasıyla Mani arasında tampon bölge işlevi görmüştür. Müslüman Arnavutlar, Osmanlı tarafından bu bölgeye iskân edilmiştir. Bu yerleşimciler, Yunan İsyanı'na dek yöre halkının büyük bir kısmını oluşturmuş, isyan sırasında da Tripoliçe'deki Türk müstahkemine kaçmıştır.[1] İsyandan sonra Vardunya'daki Rum nüfusu Aşağı Mani ve orta Lakonya'dan gelen yerleşimcilerce güçlendirilmiştir.

"Sadece geçiyorsan Mani'yi görmek için üç güne ihtiyacın var,ziyaret ediyorsan üç aya ihtiyacın var,ruhunu görmek için üç ömre ihtiyacın var.Biri denizi için, biri dağları için, biri de halkı için"

Manya, idari olarak Mora bölgesindeki Lakonya (Kato Mani, Mesa Mani) ve Mesinya (Ekso Mani) illeri arasında bölünmüştür, ancak antik zamanlarda tamamen Sparta kontrolündeki Lakonya içerisinde sayılıyordu. Manya'nın Mesinya'daki kısmı (aposkiaderi, "gölgeli" anlamında yöresel bir tabir), Lakonya'daki kısmından (prosiliaki, "güneşli" anlamında yöresel bir tabir) daha çok yağış alır, hâliyle tarım üretiminde daha ileridir. Mesinya'daki Manililerin soyadları -éas ekiyle, Lakonya'daki Manyalıların soyadlarıysa -ákos ekiyle biter; ayrıca -óggonas (éggonos, "torun" kelimesinden) eki de Manililerin soyadlarında bulunur.

Tarihi

Manya bayrağı (gayriresmî). Üzerinde antik bir Sparta atasözü olan "Zafer ya da ölüm, ya onunla [kalkanın elinde gelirsin] ya da onun üzerinde [getirilirsin]" yazmaktadır. Bir hoplit, ağır kalkanını yere atmadan savaştan kaçamazdı. Böylece bu sözle Spartalılara savaşta cesur olma görevleri hatırlatılırdı.[2]
Vatheia'daki kule evler.
Gytheio şehrindeki liman.

Yarımadanın batısındaki Alepotrypa Mağarası'nda 210 bin yıllık bir insan (Homo sapiens) kafatası bulundu. Bu, (2019 (2019) itibarıyla), Avrupa'da Homo sapienslerin varlığına dair en eski kanıttır.

Alepotrypa Mağarası da dahil Manya sahillerindeki birçok mağarada Cilalı Taş Devri kalıntıları bulundu.[3] Homeros Manya bölgesindeki çok sayıda kasabadan bahseder. Ayrıca bölgede Miken döneminden (1900 BC - 1100 BC) kalıntılara da rastlanmıştır. MÖ 1200 civarlarında bölge Dorlarca işgal edildi ve Sparta hakimiyetine geçti. Sparta iktidarı MÖ 3. yy'da yok edilince Manya özerk kaldı.

Bizans İmparatorluğu zayıflarken yarımadanın da kontrolünü yitirmekteydi. Güneydeki Maini Kalesi bölgenin merkeszi oldu. Sonraki yüzyıllarda Bizanslılar, Franklar ve Sarazenler yarımadanın hakimiyeti için savaştı.

Ms 1204'teki Dördüncü Haçlı Seferi'nden sonra İtayan ve Fransız şövalyeleri (Rumlar onların hepsine birden Frank adını takmıştır) Mora'yı işgal edip Achaea Prensliği'ni kurdu. Mistra, Passavas, Gustema (Beaufort) ve Büyük Maina (la Grand Magne) kalelerini kurdu. Bölge, 1262'den sonra Bizans kontolüne geçerek Mora Despotluğu'na dahil oldu.

1460'ta, İstanbul'un Fethi'nden 7 yıl sonra Despotluk Osmanlı kontrolüne geçti. Manya zaptedilmemişti ve yıllık haraç ödeme karşılığında özerliğini koruyabilmişti, ancak bu haraç sadece bir kez ödenmişti. Yöresel beyler Manya'yı Osmanlı adına yönetmişti.

Bunların ilki 17. yy'daki Limberakis Yerakaris'ti. Venedik filosunda kürekçilik yapmış olan Yerakaris, Osmanlılarca yakalanıp idama mahkûm edilmiş, sonra sadrazam tarafından Osmanlı adına Manya'nın kontrolünü ele alması karşılığında affedilmişti. Yerakaris kaul etti ve bu fırsatı Manya'nın güçlü ailelerinden Stefanopoluloi ailesiyle kan davasını sürdürmek için kullanmıştı. Onların Oitylo'daki konutlarını kuşatmış, 35'ini esir alıp idam ettirmişti. 20 yıllık hükmü boyunca Venediklilerle Türkler arasında baplılığını değiştirmişti.[4]

1776'da, Orlov İsyanı'nın hezimetle sonuçlanmasının ardından Bâb-ı Âli Manya'ya özerklik tanıdı ve sonraki 45 yıl boyunca, 1821'deki Yunan İsyanı'na dek sekiz bey Manya'yı Bâb-ı Âli adına yönetti:[4]

  • Canetos Kutufaris (1776–1779)
  • Mihalbey Trupakis ya da Murcinos (1779–1782)
  • Canetos Kapetanakis Grigorakis ya da Canet Bey (1782–1798)
  • Panayotis Kumunduros (1798–1803)
  • Antonbey Grigorakis (1803–1808)
  • Konstantinos Zervakos ya da Zervo Bey (1808–1810)
  • Theodorobey Canetakis (1811–1815)
  • Petros Mavromihalis ya da Petro Bey (1815–1821)

Osmanlı güçten düşerken Manya dağları kleftlerin, yani Osmanlıya karşı savaşan eşkiyaların kalesine dönüştü. Osmanlı yıllarında çok sayıda Manyalının Korsika'ya göç ettiğine dair kanıtlar da mevcuttur. Petros Mavromihalis, son Manya beyi, Yunan İsyanı'nın önderlerindendi ve isyanı 17 Mart 1821'de Areopoli'de ilân etti. Manyalılar isyana büyük katkı sundukları hâlde Yunanistan bağımsızlığını kazanınca özerklik talebinde bulundular. Yannis Kapodistrias'ın hükmü boyunca dışarıdan müdahaleye şiddetle karşı çıktılar. Bu durum, Kapodistrias'ın Mavromihalis tarafından öldürülmesine kadar gitmiştir.

1878'de milli hükûmet Manya'nın özerkliğini azaltmış ve bölge zamanla ilgisizlik sebebiyle geri kalmıştır; sakinleri Manya'dan Yunanistan'daki büyük şehirlere, Batı Avrupa'ya ve Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etmiştir. Bu durum, 1970'lerde yeni yolların inşa edilmesi sonucu bölge turizminin gelişebilmesiyle tersine çevrilmiş ve Manya'nın nüfusu tekrar artmaya ve bölge tekrar zenginleşmeye başlamıştır.

Ekonomi

Bölge, kuraklığına rağmen glina ya da syglino (kekik, keklik otu ve nane gibi baharatlarla fümelenmiş, portakal kabuğuyla beraber domuz yağında saklanmış bir tür domuz sosisi) gibi gıda ürünleriyle tanınmıştır. Manya, zeytinyağıyla ve balıyla da meşhurdur.

Günümüzde Manya'nın sahil köyleri kafe ve hediyelik eşya dükkanlarıyla doludur. Yarımadadaki Bizans kiliseleri, Frank kaleleri, kumlu plajlar ve manzara turist çekmektedir. Yazın Kalogria plajı ve Stoupa limanı civarındaki plajlar popülerdir, ancak Kardamyli ve Agios Nikolaos bölgelerinde de güzel plajlar mevcuttur. Manya'daki antik kule evler (pyrgospita) de turistleri cezbeder ve bazıları onlara konaklama imkânı sunar. Otylo yakınındaki Vlychada Mağarasıda popüler bir turizm rotasıdır. Mağara kısmen sualtında olduğu için turistler orayı gondol-benzeri kayıklarla gezer.

Gytheio, Areopoli, Kardamyli ve Stoupa yazın turistlerle dolu olduğu hâlde kışın genellikle sakindir. Yerlilerin çoğu zeytin yetiştirir ve kış aylarını zeytin hasadı ve işlemesine ayırır. Bazı dağ köyleri turist odaklı değildir ve nüfusları genellikle çok azdır.

Din

Hristiyanlık Manya'ya geç gelmiştir: Yunan tapınakları ilk MS 11. yy'da kiliselere çevrilmeye başlanmıştı. MS 10. yy'ın (900'lü yıllar) son yarısında Nikon Metanoite (Yunanca: Νίκων ὁ Μετανοείτε) adlı bir Bizans keşişi, Kilise tarafından Manya ve Çakonya gibi pagan kalan bölgelerde Hristiyanlığı yaymakla görevlendirilmiştir.

Manyalılar, Aziz Nikon'un vaazları sonucu Hristiyanlığa geçmeye başlamış, ancak pagan dini ve geleneklerinin çoğunlukla ortadan kaldırılması ve Manyalıların Hristiyanlığı tamamen kabbul etmesi 200 yıldan fazla sürmüş, ancak 11. ve 12. yüzyıllarda mümkün olabilmiştir. Doğu Ortodoks Kilisesi'nin Aya Nikon'u aziz ilan etmesinin ardından o, Sparta'nın olduğu gibi Manya'nın de koruyucu azizi olmuştur.

Patrick Leigh Fermor'ın yazdıklarına göre:

Dağlarında, dış dünyanın etkilerinden izole bir şekilde kısmen mağaralarda yaşayan Manyalılar, Hristiyanlığa geçen son Rumlardı. Onlar, Yunanların eski dinini ancak dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru terk ettiler. Hristiyanlığın doğduğu Levant'ın kalbine böylesine yakın olan bu kayalık yarımadanın St. Augustine'ın çok uzaktaki Kent'e varmasından tam üç yüzyıl sonra vaftiz edilebilmesi şaşırtıcıdır.'[5]

Galeri

  • Skoutari'deki kule evler
    Skoutari'deki kule evler
  • Oitylo köyü
    Oitylo köyü
  • Diros Mağarası
    Diros Mağarası
  • Manzara
    Manzara
  • Areopoli Limanı
    Areopoli Limanı
  • Kardamyli'deki Aya Spyridon Kilisesi
    Kardamyli'deki Aya Spyridon Kilisesi
  • Kampos'taki Bizans'tan kalma Aya Theodoroi Kilisesi
    Kampos'taki Bizans'tan kalma Aya Theodoroi Kilisesi

Konuyla ilgili yayınlar

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Mani - Kato Mani - from Kelefa to Vardounia and on to Githeon". www.zorbas.de. 6 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2020. 
  2. ^ Plutarhos. Moralia. s. 241. 
  3. ^ Neolithic Alepotrypa Cave in the Mani, Greece. Oxbow Books, Limited. 31 Ekim 2017. ISBN 978-1-78570-648-6. 
  4. ^ a b Mani -- Travels in the Southern Peloponnese. John Murray. 1958. s. 48. 
  5. ^ Mani -- Travels in the Southern Peloponnese. John Murray. 1958. s. 46. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Selanik</span> Kuzey Yunanistanda şehir

Selanik, metropol alanında bir milyondan fazla nüfusu ile Yunanistan'ın en büyük ikinci şehri ve Makedonya coğrafi bölgesinin, Orta Makedonya idari bölgesinin ve Makedonya ve Trakya Merkezi Olmayan İdaresi'nin başkentidir. Yunancada η Συμπρωτεύούσα, kelimenin tam anlamıyla "ortak başkent" olarak da bilinir. Συμβασιλεύουσα veya Konstantinopolis ile birlikte Bizans İmparatorluğu'na "birlikte hükmeden" şehir olarak tarihsel statüsüne atıfta bulunulur.

<span class="mw-page-title-main">Rum</span>

Rum, Doğu Roma İmparatorluğu sınırları içinde yaşamış ve Roma yurttaşı haklarına sahip olmuş halk veya kişidir. Bu kimselerin çeşitli etnisiteye sahip bireylerden oluşan bir topluluk olmalarına karşın ilerleyen zamanda bu kimselerin konuştukları Latinceyi bırakarak Yunancayı benimsemeleri ve çoğunluğun Müslümanlardan oluştuğu yerlerde yaşamaları nedeniyle daha sonradan bu kelime, Yunanistan dışında Müslüman ülkelerde oturan Yunan asıllı kimseleri ifade etmek için kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Marmara Adası</span> Marmara Denizinde bulunan bir ada

Marmara Adası, Marmara Denizi'nin güneybatısında bulunan Marmara Adaları'nın en büyüğü ve Balıkesir'e bağlı olan bir adadır. Gökçeada'dan sonra Türkiye'nin ikinci büyük adası olup İstanbul'a deniz otobüsüyle 2,5 saat, gemiyle 5 saat; Erdek'e ise gemiyle 1 saat 45 dakika uzaklıktadır. Nüfus yazın artar ve birçok otel, hotel, pansiyona ev sahipliği yapmaktadır. Adanın merkezinden başka, köyleri de turizm amaçlı hizmet verir. 2014 yılında Balıkesir'in büyükşehir olması ile birlikte Marmara Adası'na bağlanan diğer ada ve köyler; Avşa Adası, Ekinlik Adası ve Yiğitler Köyü'dür. Marmara Adası'na yaz sezonunda İstanbul'dan her gün 2 ya da 3 deniz otobusü ve İDO'ya ait gemi tarifeli sefer yapmaktadır, haftasonları ek seferler de konulmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">II. Murad</span> 6. Osmanlı padişahı (1421–1444; 1446–1451)

II. Murad veya Koca Murat, 6. Osmanlı padişahı, I. Mehmed'in oğlu, Fatih Sultan Mehmed'in babasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Mora Yarımadası</span>

Peloponez veya Mora Yarımadası, bugünkü Yunanistan'ın güneyinde, ülkenin bir kısmını oluşturan, Avrupa kıtasına bağlı olan ve Ege Denizi'nde bulunan yarımadadır. Adanın ismi Yunancada Peloponnesos (Πελοπόννησος) 'tur. Bu isim Yunancada Pelops'un Adası anlamına gelmektedir. Günümüzde Mora'nın kuzeybatı kesimi Batı Yunanistan bölgesine dahil edilmiştir. Resmi yüzölçümü toplam 15,511 m², bütün yarımada ise toplamda 21,550 m²'dir. Buna göre Mora, Yunanistan'ın Orta Makedonya ve Orta Yunanistan bölgelerinden sonra en geniş arazi yapısına sahip üçüncü bölgesidir.

<span class="mw-page-title-main">Yunan İsyanı</span> Yunanların, 1821-1829 yıllarında Osmanlı İmparatorluğu egemenliğine karşı başlattığı isyan olayı

Rum İsyanı/Yunan İsyanı,, Yunan Bağımsızlık Savaşı, Yunan İhtilali veya Yunan Devrimi, Yunanların Osmanlı egemenliği ve isyan bölgelerindeki Müslüman halka karşı başlattığı, 1821-1829 yılları arası süren ve Yunanistan'ın Osmanlı Devleti'nden bağımsızlığını kazanmasıyla sonuçlanan bağımsızlık savaşı, devrim ve etnik temizliktir. 1832 yılında imzalanan İstanbul Antlaşması ile Yunanistan'ın bağımsız bir ülke olarak tanınmasıyla sonuçlanmış bağımsızlık sürecidir.

<span class="mw-page-title-main">Yunanistan tarihi</span>

Yunanistan'ın ilk sakinlerine sıklıkla Pelasgi, yani "deniz halkı" denirdi. Yarımadanın bu sakinleri kuzeyden göçen işgalcilerin etkisi ile güneye kaçtılar. Birbiri ardı sıra gelen işgallerle güney kıyılarına ve Ege Adaları'na yayıldılar. MÖ 3200 civarında bölgeye yeni gelenler birlikte zamanla Yunancaya dönüşen bir Hint-Avrupa dili getirdiler.

<span class="mw-page-title-main">Çeşme Deniz Muharebesi</span> muharebe

Çeşme Deniz Muharebesi, 5-7 Temmuz 1770 tarihleri arasında Rus donanması ve Osmanlı Donanması arasında Çeşme Körfezi açıklarında yapılmıştır. 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı'nın bir parçası olan bu çatışmanın sonucunda Osmanlı Donanması Ruslar tarafından tamamen yok edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Roma Yunanistanı</span>

Roma Yunanistanı, Yunan Tarihi'nin, Roma Cumhuriyeti'ne ait orduların MÖ 146 yılında Korint Muharebesi'nde Yunanlarla çarpışmasının sonrasında Yunan topraklarının Roma hâkimiyetine girmesi ve MS 330 yılında bugünkü İstanbul kentinin I. Konstantin tarafından Konstantinopolis adı ile yeniden kurulmasına kadar geçen dönemine verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">Nasuhzade Ali Paşa</span> Osmanlı amirali

Nasuhzade Ali Paşa, Osmanlı kaptan-ı deryası. 1821-1822 yılları arasında görev yapmış ve göreve II. Mahmud tarafından getirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mistra</span> Mistra

Mistra, Mezistre veya Misehor, Mora Vakainamelerinde (kroniklerinde) Μυζηθράς Myzithras, kale için bir kasaba ve Lakonya, Mora'nın eski bir belediyesi. Yunanistan'da 2011 yılında gerçekleşen yerel idareler reformundan beri Sparta belediyesinin bir parçasıdır. Antik Sparta'nın yanında Taygetus dağında konumlanmıştır. 14 ve 15. yüzyıllarda Bizans Mora Despotluğu'na başkentlik ettiği dönem zenginlik ve kültürel bir yükseliş yaşamıştır. Şehirde yerleşim Osmanlı döneminde devam etmiştir ancak Batılı Seyyahlar yanlışlıkla burayı antik Sparta olduğunu düşünmüşlerdir. 1830larda burası terk edilip, yaklaşık sekiz kilometre doğusunda yeni kasaba Sparta inşa edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Bizans Yunanistanı</span>

Bizans Yunanistanı tarihi başlıca Doğu Roma ya da Bizans İmparatorluğu ile örtüşür.

<span class="mw-page-title-main">Benefşe</span>

Monemvasya, Osmanlı döneminde Menevşiye/Benefşe/Menekşe, Mora Yarımadası'nın Lakonya iline bağlı Monemvasia belediyesinde bir kasabadır. Kasaba Mora'nın doğusunda, kıyıya yakın bir noktadaki ada üzerinde yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı-Mısır'ın Mani'yi istilası</span>

Osmanlı-Mısır'ın Mani'yi istilası, 21 Haziran-28 Ağustos 1826 tarihleri arasında Yunan Bağımsızlık Savaşı sırasında Manya Burnu'nda Rum isyancılar ile Osmanlı ve Mısır orduları arasında meydana gelen muharebelerdir.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı'nın Mani'yi istilası (1770)</span>

Osmanlı'nın Mani'yi istilası, 1770 yılında Orlov İsyanı sırasında Manya Burnu'nda Rum isyancılar ile Osmanlı ordusu arasında meydana gelen bir muharebedir. Muharebe, Manyotların isyanını bastırmak için Osmanlı tarafından yapılan bir dizi istiladan biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı'nın Mani'yi istilası (1803)</span>

Osmanlı'nın Mani'yi istilası, 1803 yılında Manya Burnu'nda Rum isyancılar ile Osmanlı ordusu arasında meydana gelen bir muharebedir. Muharebe, Manyotların isyanını bastırmak için Osmanlı tarafından yapılan bir dizi istiladan biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Vromopigada Muharebesi</span>

Vromoigada Muharebesi, 1770 yılında Orlov İsyanı sırasında Mani Yarımadası'nda Rum isyancılar ile Osmanlı ordusu arasında meydana gelen bir muharebedir. Muharebe, Skutari ve Parasiros köyleri arasındaki bir ovadada gerçekleşmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Petrobey Mavromihalis</span>

Petro Bey Mavromihali, daha çok Yunan İsyanı ile tanınan Yunan general ve politikacıdır.

<span class="mw-page-title-main">Alepotrypa mağarası</span>

Alepotrypa mağarası, Mora yarımadasının Manya bölgesinde bulunan bir arkeolojik sit alanıdır. Sit alanı, ilk çiftçilerin yaşadığı bir yer olmasının yanı sıra, mezar alanı ve ibadet alanı olarak da kullanılmıştır. Arkeolojik kanıtlar, mağara alanının Avrupa'da günümüze kadar bulunan en büyük Neolitik mezar alanlarından biri olduğunu ortaya koydu. Bölgede MÖ 4. binyıla tarihlenen bir mezardan iki yetişkin insan iskeleti ve en az 170 ayrı kişiye ait kalıntılar bulundu. Arkeologlar, MÖ 2. binyıla tarihlenen ve Alepotrypa'da yeniden gömüldüğü anlaşılan bir Miken mezarını ortaya çıkardılar. Yeniden defin işleminin nedeni ortaya çıkarılamadı. Doğrudan bir kanıt bulunmamakla birlikte, mezar alanının Alepotrypa'yı klasik mitolojide Hades'in Tainaron'a giriş yaptığı kapıya bağladığına inanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">1684-1699 Osmanlı-Venedik Savaşı</span> 1684ten 1699a kadar süren Venedik Cumhuriyeti ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki çatışma

1684-1699 Osmanlı-Venedik Savaşı ya da Mora Savaşı, Osmanlı İmparatorluğu ve Venedik Cumhuriyeti arasında 1684-1699 yıllarında meydana gelen savaş. Bu savaş, Osmanlı-Kutsal İttifak Savaşları'nın bir parçasıdır. Savaşın alanı, İyon Denizi'nden Yunanistan'a kadar olan geniş bir bölgedir. Bu kadar geniş olmasına karşın, savaşın en önemli cepheleri Mora Yarımadası'nda gerçekleşmiştir. Savaşın sonucunu Karlofça Antlaşması belirlemiş ve Mora Yarımadası Venedik'e geçmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.