İçeriğe atla

Manfredo (Sicilya kralı)

Manfred
Manfredo'nun 13. yüzyıl tasviri, De arte venandi cum avibus - Vatikan Kütüphanesi ms. pal. lat. 1071, fol. 1v
Sicilya kralı
Hüküm süresi1258 – 26 Şubat 1266
Taç giymesi10 Ağustos 1258
Önce gelenKonradin
Sonra gelenI. Charles
Doğum1232
Venosa, Sicilya Krallığı
Ölüm26 Şubat 1266 (34 yaşında)
Benevento, Sicilya Krallığı
Eş(ler)iBeatrice
Helena Angelina Dukena
Çocuk(lar)ıII. Constance
Beatrix
Henry
Anselm
Friedrich
(gayrımeşru) Flordelis
HanedanHohenstaufen Hanedanı
BabasıII. Friedrich
AnnesiBianca Lancia

Manfred (SicilyacaManfredi di Sicilia; 1232 - 26 Şubat 1266), 1258'den ölümüne kadar hüküm süren Hohenstaufen Hanedanı'ndan son Sicilya Kralıdır. Kutsal Roma İmparatoru II. Friedrich'in oğlu[1] Manfred, 1254'te yeğeni Konradin adına Sicilya krallığının naibi oldu. Naip olarak, 1258'de Konradin'in yönetimini gasp edene kadar krallıktaki isyanları bastırdı. Papa IV. Innocentius'u yatıştırmaya yönelik ilk girişimin ardından, Hohenstaufens ile papalık arasında devam eden çatışmayı savaş ve siyasi ittifaklar yoluyla ele aldı. Papalık ordusunu 2 Aralık 1254'te Foggia'da yendi. Art arda üç papa tarafından aforoz edildi. Manfred, önce Papa IV. Alexander ve ardından IV. Urbanus tarafından çağrılan bir Haçlı Seferi'nin (1255-66) hedefiydi. Alexander'ın çağrısından hiçbir şey gelmedi, ancak Urbanus, Manfred'i devirmek için Charles'ın yardımına başvurdu. Manfred mağlup olduğu Benevento Muharebesi'nde, Charles tarafından öldürüldü ve Charles, Sicilya krallığını devraldı.

Erken dönem

Manfred'in Mührü.

Manfred, Venosa'da doğdu. II. Friedrich onu meşru görmüş gibi görünüyor ve vasiyetine göre onu Taranto Prensi olarak adlandırdı.[2] Manfred'in üvey kardeşi IV. Konrad'ı Almanya, İtalya ve Sicilya kralı olarak atadı, ancak Manfred, Konrad Almanya'dayken Sicilya'nın naibiydi.[3] Başlangıçta annesinin soyadını taşıyan Manfred, Paris ve Bologna'da okudu ve babasının şiir ve bilim sevgisini paylaştı.

1250'de Friedrich'in ölümü üzerine, Manfred, sadece 18 yaşında olmasına rağmen, güvenini yerine getirirken sadakatle ve gayretle hareket etti. Krallık, esas olarak Papa IV. Innocentius tarafından teşvik edilen isyanlar nedeniyle kargaşa içindeydi. Manfred, Napoli dışında çok sayıda asi şehri bastırmayı başardı.[4] Manfred, 1251'de Papa Innocentius'a savaş ihtimalini ortadan kaldırmak için tavizler vermeye çalıştı, ancak girişim başarısız oldu.[5] Manfred'in meşru kardeşi IV. Konrad, 1252'de güney İtalya'da ortaya çıktığında, yetkisi hızla ve genel olarak kabul edildi.[6] Konrad, yetkisini yalnızca Taranto prensliğiyle sınırlayarak Manfred'in tüm tımarlarını çabucak elinden aldı.[5] Ekim 1253'te Napoli, Konrad'ın eline geçti. Konrad, papayı küçük oğlu Konradin'in koruyucusu yaptı ve güçlü bir Alman baronu olan Hohenberg'in Uçbeyi Berthold'u[5] Konradin'in naibi olarak atadı.[7][a]

Kral Manfred'in arması.

Mayıs 1254'te Konrad yirmi altı yaşında sıtmadan[8] öldü.[9] Manfred, Sicilya'yı IV. Innocentius'e teslim etmeyi reddettikten sonra, Konradin adına naipliği kabul etti.[10] Bununla birlikte, Konradin'in koruyucusu olarak atanan papa, Temmuz 1254'te Manfred'i aforoz etti.[5] Naip, Innocentius ile müzakereleri başlatmaya karar verdi. Eylül 1254'te yapılan bir anlaşmanın parçası olarak Manfred, güney İtalya için Papalık vekili unvanını teslim etti ve kabul etti.[11] Ancak Manfred - şüpheleri papalık maiyetinin tavrından kaynaklandı ve Campania'nın papalık birlikleri tarafından işgalinden rahatsız oldu - Lucera'daki Sarazenlere kaçtı. Sarazen müttefiklerinin yardımıyla, 2 Aralık 1254'te Foggia'da papalık ordusunu yendi[12] ve kısa süre sonra Sicilya ve anakaradaki Sicilya mülkleri üzerinde otoritesini kurdu.[6] O yıl Manfred, Toskana'daki, özellikle Siena'daki Ghibellino komünlerini destekledi ve onlara daha sonra Montaperti Muharebesi'nde Floransa'nın yenilmesinde etkili olacak bir Alman şövalyeleri birliği sağladı. Böylece Ghibellino Ligi'nin koruyucusu statüsüne ulaştı. Yine o yıl Innocentius öldü, yerine Manfred'i hemen aforoz eden IV. Alexander geçti.[10] Ancak Manfred, papalık ordusunu ezdi ve tüm isyanları bastırdı, güney İtalya'da katı yönetimini dayattı ve Konradin'den vikar unvanını aldı.

Krallığı

Manfred'in Palermo'da taç giyme töreni, 1258

10 Ağustos 1258'de, Konradin'in ölüm söylentilerinden yararlanan Manfred, Palermo'da Sicilya Kralı olarak taç giydi. Bu raporun yanlışlığı çok geçmeden ortaya çıktı; ancak halkın desteğini alan yeni kral, tahttan çekilmeyi reddetti ve Konradin'in elçilerine güçlü bir yerli hükümdarın gerekliliğine işaret etti. Sarazen ittifakının ciddi bir suç olduğu düşünen papa, Manfred'in taç giyme törenini geçersiz ilan etti. Aforozdan yılmayan Manfred, Ghibellino lideri III. Ezzelino da Romano'nun ortadan kaybolduğu orta ve kuzey İtalya'da güç elde etmeye çalıştı. Toskana, Spoleto, Marche, Romagna ve Lombardiya'da papazlar atadı. Montaperti'den sonra, temsilcisine saygı gösteren Floransa vatandaşları tarafından Toskana'nın koruyucusu olarak tanındı ve şehirdeki bir grup tarafından "Romalıların Senatörü" seçildi.[6] Kızı Constance'ın 1262'de Aragon kralı III. Pedro ile evlenmesiyle gücünü arttı.

Bu işlemlerden dehşete düşen yeni Papa IV. Urbanus, onu aforoz etti. Papa önce Sicilya Krallığı'nı Cornwall'lı Richard ve oğluna satmaya çalıştı, ancak başarısız oldu. 1263'te, Sicilya krallığının kendisine emanet edilmesini kabul eden Fransa Kralı IX. Louis'in kardeşi I. Charles ile başarılı oldu. Charles'ın yaklaştığını duyan Manfred, Romalılara yalnızca İtalya üzerindeki egemenliğini savunmakla kalmayıp imparatorluk tacını bile talep ettiği bir bildiri yayınladı.[6]

Charles'ın yaklaşık 30.000 kişilik ordusu, 1265'in sonlarında Col de Tende'den İtalya'ya girdi. Kısa süre sonra kuzey İtalya'daki çok sayıda Ghibellino kalesini azalttı ve Ocak 1266'da papa yokken Roma'da taç giydi. 20 Ocak'ta güneye doğru yola çıktı ve Liri nehrinde yürüyerek Sicilya Krallığı'nı işgal etti. Bazı küçük çatışmalardan sonra, rakip ordular 26 Şubat 1266'da Benevento Muharebesi'nde karşılaştı ve Manfred'in ordusu yenildi.[13] Kral, kaçmayı reddederek düşmanlarının arasına daldı ve öldürüldü.[14] Savaş alanına gömülen cesedinin üzerine büyük bir taş yığını yerleştirildi, ancak daha sonra papanın izniyle kalıntılar çıkarıldı, papalık topraklarından atıldı ve Garigliano kıyısına gömüldü. Nehir, Napoli ve Papalık Devleti sınırları dışındadır.[6][14]

Benevento Savaşı'nda Charles, Manfred'in ikinci karısı Helena'yı yakaladı ve onu hapse attı. Beş yıl sonra, 1271'de öldüğü Nocera Inferiore kalesinde esaret altında yaşadı. Manfred'in damadı III. Petro, Sicilya Vesperleri Fransızları adadan tekrar kovmasının ardından 1282'den itibaren sonunda Sicilya Kralı I. Pietro oldu.

Modern Manfredonia şehri, antik Sipontum kalıntılarının birkaç kilometre kuzeyinde, Kral Manfred tarafından 1256-1263 yılları arasında inşa edilmiştir. Manfred'i yenen ve onu Sicilya Krallığı'ndan çıkaran Angevinler, adını Sypontum Novellum ("Yeni Sypontum") olarak değiştirdiler, ancak bu ad hiçbir zaman kabul görmedi.

Evlilikleri ve çocukları

Manfred iki kez evlendi. İlk karısı, Aragon tahtının varisi, gelecekteki Aragon Kralı III. Pedro ile 13 Haziran 1262'de evlene kızı Constance'ın annesi olan Savoy Kontu IV. Amadeus'un kızı Beatrice idi.[5]

Manfred'in ikinci karısı, Selanik'te Manfred tarafından saldırıya uğradıktan sonra Manfred ile ittifak yapmak için bu evliliği yapan Epir Despotluğu'nun hükümdarı II. Mihail Komnenos Dukas'ın kızı Helena Angelina Dukena idi.[15] Helena ve Manfred'in dört çocuğu oldu: Beatrix, Henry [Enrico], Anselm [Azzolino] ve Friedrich. Helena ve tüm çocukları 1266'da Manfred'in ölümünden sonra Charles tarafından yakalandı.[16] Helena Nocera'da hapishanede öldü.[17] O sıralarda en büyükleri sadece dört yaşında olan Manfred'in üç oğlu, II. Charles onları zincirlerinden kurtarıp Castel dell'Ovo'ya taşındığı 1299'a kadar Castel del Monte'de hapis kaldılar.[18]

Yaşam koşulları, asil mahkûmların normlarına kıyasla son derece sefildi. Karanlıkta, ağır zincirlerde tutuldular ve hayatta kalmaya ancak yetecek kadar yiyecekle "kör ve yarı deli" oldular. Kısa süre sonra (1301'de) ölen Azzolino için hareketin stresi çok fazlaydı. Henry on sekiz yıl daha hayatta kaldı ve 31 Ekim 1318'de elli dört yaşında[18] "yarı aç, yarı deli ve muhtemelen kör" olarak öldü.[19] Buna karşılık Beatrix, 1284'te Napoli açıklarında bir savaşın ardından Aragonlu komutan Lauria'lı Roger'ın emriyle serbest bırakılmıştı. Saluzzo Marquis IV. Manfred ile evlendi.[20] En büyük oğul Friedrich hapishaneden kaçtı ve Almanya'ya sığındı. 1312'de Mısır'da ölmeden önce birkaç Avrupa sarayında zaman geçirdi.[16][21]

Manfred'in en az bir gayri meşru çocuğu vardı, Flordelis adında bir kızı (ö. 27 Şubat 1297), Donoratico ve Bolgheri Kontu Ranieri Della Gherardesca ile evlendi.[16]

İlahi Komedya

İlahi Komedya'da Dante Alighieri, Araf'ın kapılarının dışında Manfredo ile buluşur ve burada ruh, articulo mortis'te günahlarından tövbe etmesine rağmen, aforoz olarak yaşadığı her yıl için 30 yıl bekleyerek ahlaksızlığını telafi etmesi gerektiğini açıklar. Araf'a uygun şekilde kabul edildi. Daha sonra Dante'den Constance'a Araf'ta olduğunu söylemesini ister. Bu ifadeyle Manfredo, Purgatorio'da yinelenen temalardan birini tahmin ederek, hala hayatta olan birinin onlar adına dua etmesi durumunda kişinin Araf'ta geçirdiği sürenin azalabileceğini ortaya koyuyor.[22] İlahi Komedya'nın bu bölümü boyunca, ister kan yoluyla ister evlilik yoluyla olsun, aile bağlantılarına yoğun bir şekilde atıfta bulunulur. Dante, dünyevi bağlantıların Araf'taki ruhların Cennet'e ulaşmasını engellediğini göstermek için bu ilişkileri kullanır.[23]

Manfredo'nun birden fazla papa tarafından aforoz edilmesi düşünüldüğünde, Dante'nin Manfredo'yu Araf'a yerleştirmesi şaşırtıcıdır.[24] Manfredo'nun Araf'a yerleştirilmesi, Dante'nin papaların aforozu siyasi ve politik bir araç olarak kullanmasından hoşlanmadığının bir göstergesidir.[24] Dante'ye göre, Manfredo'nun aforoz edilmesi, onun Araf'tan geçmesini ve sonunda Cennet'e girmesini imkansız kılmaz. Dante, Manfredo ve Kilise'nin bu karakterizasyonuna, Kilise'nin, Manfredo'nun ölümünden sonra kemiklerinin çıkarılmasını ve mezarlığının etrafında bir kült gelişimine ilham vereceği korkusuyla krallığın dışındaki bir nehre atılmasını nasıl emrettiğini açıklayarak ekler.[24][25]

Notlar

  1. ^ Lomax (2013, s. 440) Berthold'un unvanını bailiff olarak verir. Venning & Frankopan (2015, s. 335) Berthold'un Konradin'in Apulia üzerinde naibi, ancak Pietro Ruffo'nun Sicilya naibi olduğunu iddia eder.

Kaynakça

Özel
  1. ^ Barber 2004, s. 233.
  2. ^ Runciman 1958, s. 27.
  3. ^ Abulafia 1992, s. 406.
  4. ^ Runciman 1958, ss. 28–29.
  5. ^ a b c d e Lomax 2013, s. 440.
  6. ^ a b c d e Chisholm 1911, s. 568.
  7. ^ Previté-Orton 1975, s. 696.
  8. ^ Fried 2015, s. 282.
  9. ^ Venning & Frankopan 2015, s. 335.
  10. ^ a b Kelly & Walsh 2010, s. 195.
  11. ^ Berg 1993, s. 113.
  12. ^ Domenico 2002, s. 25.
  13. ^ Runciman 1958, ss. 92, 94.
  14. ^ a b Runciman 1958, s. 94.
  15. ^ Runciman 1958, s. 43.
  16. ^ a b c Koller 2007.
  17. ^ Bennett & Weikert 2016, s. 144.
  18. ^ a b Gregorovius 2010, s. 537, n. 1.
  19. ^ Bennett & Weikert 2016, ss. 145–46.
  20. ^ Cawley 2016.
  21. ^ Haverkamp 1988, s. 267.
  22. ^ Alighieri, Dante (2004). Purgatorio. Anchor. s. 64. ISBN 9780385497008. 
  23. ^ Parker, Deborah (12 Ağustos 2020). "Regeneration and Degeneration". Dante Society. 11 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2023. 
  24. ^ a b c Lectura Dantis : Purgatorio (İngilizce). Allen Mandelbaum, Anthony Oldcorn, Charles Ross. Berkeley: University of California Press. 2008. s. 22. ISBN 978-0-520-94052-9. OCLC 193827830. 7 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2023. 
  25. ^ "Manfred". danteworlds.laits.utexas.edu. 3 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2021. 
Genel

Konuyla ilgili yayınlar

  • Mendola, Louis (2016). Frederick, Conrad and Manfred of Hohenstaufen, Kings of Sicily: the chronicle of Nicholas of Jamsilla 1210–1258. New York: Trinacria. ISBN 9781943639069. OCLC 949866013. 
  • Momigliano, Eucardio (1963). Manfredi. Milan: Dall'Oglio. OCLC 797020469. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">I. Friedrich (Kutsal Roma imparatoru)</span>

I. Friedrich veya Friedrich Barbarossa, 12. yüzyılda yaşamış Alman kralı ve Kutsal Roma Cermen İmparatoru. Almanya Kralı olarak 4 Mart 1152 tarihinde Frankfurt'ta seçildi ve 9 Mart 1152 tarihinde Aachen'da taç giydi. Pavia'da 24 Nisan 1155'te İtalya Kralı ve 18 Haziran 1155'te Roma'da Papa IV. Adrian tarafından imparator olarak taçlandırıldı. İki yıl sonra, Latince: sacrum ("kutsal") terimi ilk kez onun imparatorluğuyla bağlantılı bir belgede yer aldı. Daha sonra 30 Haziran 1178'de Arles'de Burgonya Kralı olarak resmen taç giydi. Yönetmeye çalıştığı kuzey İtalya şehirleri tarafından Barbarossa olarak adlandırıldı: Barbarossa İtalyancada "kızıl sakal" anlamına gelir; Almanca: Kaiser Rotbart olarak bilinirdi ve bu da İngilizcede "İmparator Kızıl Sakal" anlamına gelir. Daha sonraki Almanca kullanımda bile İtalyanca lakabın yaygınlığı, İtalya seferlerinin onun kariyeri için önemini yansıtmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">IV. Hadrianus</span>

Papa IV. Hadrianus, asıl adı Nicholas Breakspear ; 4 Aralık 1154 – 1 Eylül 1159) döneminde papa. Tarihteki tek İngiliz asıllı papa.

<span class="mw-page-title-main">VIII. Mihail</span>

VIII. Mihail Paleologos, 1259-1282 arasında Bizans İmparatorluğu'nu yönetmiştir. VIII. Mihail, 1453'te Osmanlı Devleti tarafından İstanbul'un Fethi'ne kadar, Bizans İmparatorluğu'nda hükmünü sürdüren, Paleologos Hanedanı'nın kurucusu olmuştur. 1261'de Konstantinopolis şehrini Dördüncü Haçlı Seferi sonucu kurulan Latin İmparatorluğu elinden almış ve İznik İmparatorluğu'nu değiştirerek Bizans İmparatorluğu'nu yeniden kurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">IV. Otto (Kutsal Roma imparatoru)</span> Kutsal Roma İmparatorluğu

IV. Otto 1198-1208 döneminde iki rakip Almanya Kralı'ndan biri; 1208'den itibaren tek Almanya Kralı; 1209 - 1215'te tahttan zorla feragat etmesine kadar Kutsal Roma İmparatoru. Welf Hanedanı'ndan olan tek Almanya Kralı. Papa III. Innocentius ile çatışmaya girmesi sonucu papa tarafından 1210'da aforoz edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">II. Friedrich (Kutsal Roma imparatoru)</span> Kutsal Roma İmparatoru (1194 - 1250)

II. Friedrich, Hohenstaufen hanedanı, 1212 yılından beri Roma Krallığı üzerinde hak iddia eden İtalyan ve 1215 yılından beri elinde bulunduran karşı çıkılmaz hükümdar. VII. Freidrich Hohenstaufen Swabia unvanıyla Almanya Kralı, I. Federico unvanıyla ve annesinin vârisi olarak Sicilya Kralı ve Burgundy Kralı idi. Onun orijinal unvanı İtalya Sicilya Kralıdır, 1198 yılından ölünceye kadar. 1220 yılında papalık taç giyme töreninden ölünceye kadar II. Friedrich unvanıyla Kutsal Roma İmparatoru'dur. Onun diğer unvanları Kıbrıs Kralı ve evlilik bağı nedeni ve Altıncı Haçlı Seferi bağlantısıyla Kudüs Kralı.

Bu Sicilya krallarının bir listesidir:

<span class="mw-page-title-main">I. Carlo (Napoli)</span>

Napolili I. Carlo, Anjulu I. Carlo veya Charles d'Anjou, Fransa kralı VIII. Louis ile Blanche Kastilli'nin en küçük oğlu idi ve sonra Fransa Kralı olacak IX. Louis'in ve Toulouse Kontu II. Alfonso'nun küçük kardeşi idi.

<span class="mw-page-title-main">I. Bonifacio del Monferrato</span>

I. Bonifacio del Monferrato Yunanca: Βονιφάτιος Μομφερρατικός, Vonifatios Momferratikos), Monferrato Markisi ve Dördüncü Haçlı seferi lideridir. Monferrato Markisi V. William ile Babenbergli Judith'in üçüncü oğludur. Babası İkinci Haçlı seferi'nden döndükten sonra doğmuştur. Yafa ve Aşkelon Kontu Guglielmo del Monferrato ile Kudüslü I. Konrad'ın kardeşidir.

<span class="mw-page-title-main">Hristoforos (I. Romanos'un oğlu)</span>

Hristoforos Lekapenos ya da Lecapenus İmparator I. Romanos ile Theodora'nın en büyük oğlu ve 921 yılından öldüğü 931 yılına kadar ortak imparator.

<span class="mw-page-title-main">IV. Honorius</span>

Papa IV. Honorius 2 Nisan 1285'ten ölümüne kadar papalık yapmıştır. Papalığı boyunca büyük ölçüde kendisinden önceki papa IV. Martinus'un izlediği Fransız yanlısı politikayı sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">IV. Urbanus</span> Papa

IV. Urbanus, doğum ismiyle Jacques Pantaléon, 29 Ağustos 1264'ten ölümüne kadar Katolik Kilisesinin papası ve Papalık Devleti'nin başıydı. Kendisi bir kardinal değildi, o zamana kadar kardinal olmadan papa olan sadece birkaç papa bulunmaktaydı.

<span class="mw-page-title-main">II. Lucius</span>

Papa II. Lucius, 9 Mart 1144'ten 1145'teki ölümüne kadar Katolik Kilisesinin başı ve Papalık Devletinin hükümdarıdır. Papalığı, Roma Komünü ile bağlantılı Roma'daki huzursuzluk ve şehrin kontrolünü papalıktan alma girişimleriyle dikkate değerdi. Anarşide İmparatoriçe Matilda'nın İngiltere üzerindeki iddiasını destekledi ve Sicilya Kralı II. Rugerro ile kötü bir ilişkisi vardı.

<span class="mw-page-title-main">VIII. Stephanus</span> Papa

Papa VIII. Stephanus, 14 Temmuz 939'dan ölümüne kadar Roma piskoposu ve Papalık Devleti'nin hükümdarıdır. Papalığı, Tusculum'un hırslı kontları tarafından papaların gücünün azaldığı Saeculum obscurum sırasında gerçekleşti ve koruyucusu Spoleto Dükü II. Alberico ile İtalya Kralı Hugh arasındaki çatışma damgasını vurdu.

<span class="mw-page-title-main">V. Hadrianus</span>

Papa V. Hadrianus doğum ismi Ottobuono de' Fieschi, 11 Temmuz 1276'dan 18 Ağustos 1276'daki ölümüne kadar Katolik Kilisesi'nin başı ve Papalık Devleti'nin hükümdarıydı. IV. Clemens'in elçisi olarak Mayıs 1265'te İngiltere'ye gönderildi ve İngiltere Kralı III. Henry ile baronları arasındaki anlaşmazlıkları çözme görevini başarıyla tamamladı. V. Innocentius'un ölümünün ardından V. Hadrianus papa seçildi, ancak rahipliğe atanmadan önce doğal bir hastalıktan öldü.

<span class="mw-page-title-main">Sicilya Vesperleri</span> Sicilyada Başarı ile sonuçlanan isyan

Sicilya Vesperleri Sicilya adasında, 1266'dan beri Sicilya Krallığı'nı yöneten Fransa doğumlu kral Charles d'Anjou'nun yönetimine karşı 1282 Paskalya'sında patlak veren başarılı bir isyandı. Altı hafta içinde yaklaşık 13.000 Fransız erkek ve kadın isyancılar tarafından öldürüldü ve Charles hükûmeti adanın kontrolünü kaybetti. Bu, Sicilya Vesperleri Savaşı'nı başlattı.

<span class="mw-page-title-main">III. Pedro (Aragon kralı)</span> Aragon ve Valensiya Kralı (1276-85); Sicilya Kralı (1282-85)

III. Pedro, 1276'dan ölümüne kadar Aragon Kralı, Valensiya Kralı ve Barselona Kontu. Bazı asilerin daveti üzerine Sicilya Krallığı'nı fethetti ve karısı II. Constance'ın krallığı taçla birleştiren iddiasını öne sürerek 1282'de Sicilya Kralı oldu.

<span class="mw-page-title-main">Benevento Muharebesi</span>

Benevento Muharebesi, 26 Şubat 1266'da günümüz Güney İtalya'sındaki Benevento yakınlarında, Charles d'Anjou ile Sicilya Kralı Manfredo'nun güçleri arasında yapılan büyük bir Orta Çağ savaşıdır. Manfredo'nun yenilgisi ve ölümü, Charles'ın Sicilya Krallığı'nı fethiyle sonuçlandı, İtalya Yarımadası'ndaki Hohenstaufen Hanedanı'nın yönetimini fiilen sona erdirdi ve kraliyet Anjou Hanedanı'nıın yükselişini işaret etti. Çatışma, Guelfolar Ghibellinolar ile karşı karşıya getiren çatışmanın bir parçasıydı.

<span class="mw-page-title-main">IV. Konrad (Almanya kralı)</span> Almanya, Sicilya ve Kudüs kralı

IV. Konrad, Hohenstaufen hanedanının bir üyesidir. İmparator II. Friedrich'in Kudüs kraliçesi II. Isabella ile evliliğinden olan tek oğludur. Annesinin doğum sırasında ölümü üzerine Kudüs kralı unvanını miras almıştır. 1235'te Svabya dükü olarak atanmış, babası onu Almanya kralı seçtirmiş ve 1237'de İtalya kralı taç giydirmiştir. İmparator tahttan indirilip1250'de öldükten sonra, ölümüne kadar Sicilya kralı olarak hüküm sürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Konradin</span> Swabia Dükü, Kudüs Kralı ve Sicilya Kralı (1252-1268)

III. Konrad, Genç veya Oğlan olarak anılır ancak genellikle küçültülmüş Konradin olarak bilinir. Hohenstaufen Hanedanı'nın son varisiydi. Svabya dükü (1254-1268) ve Kudüs'ün (1254-1268) ve Sicilya'nın (1254-1258) sözde kralıydı. Hohenstaufen hanedanı adına Sicilya Krallığı'nı geri alma girişimi başarısız olduktan sonra yakalanmış ve kafası kesilerek idam edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">III. Hugues (Kıbrıs kralı)</span>

III. Hugues, 1267'den itibaren Kıbrıs kralı ve 1268'den itibaren Kudüs kralı idi. Lüzinyanlar'a mensup Antakyalı soylu bir aileden gelen Hugues, birkaç yıl boyunca reşit olmayan Kıbrıs kralı II. Hugues ve Kudüs kralı Konradin'in naipliğini yaptı. Kuzeni Brienne kontu Hugues'in muhalefetine rağmen, her iki genç hükümdarın ölümü üzerine iki krallığın da tacını giydi.