Manastır Muharebesi (1015)
| Manastır (Bitola) Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bizans-Bulgar savaşları | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Birinci Bulgar İmparatorluğu | Bizans İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
| Ivats | Georgios Gonitsiatis Orestes | ||||||
| Güçler | |||||||
| Bilinmiyor | Bilinmiyor | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor | Ağır | ||||||
Manastır (Bitola) Muharebesi (Bulgarca: Битка при Битоля) Bitola,[1] yakınlarında Bulgar topraklarında, voyvoda Ivats komutasında Bulgar ordusu ile stratigos Georgios Gonitsiatis komutasında Bizans ordusu arasında gerçekleşmiştir. Birinci Bulgar İmparatorluğu ile Bizans İmparatorluğu arasındaki son açık savaşlardan biriydi. Bulgarlar galip gelmişti ve Bizans İmparatoru II. Basileios, dış duvarları Bizanslılar tarafından zaten tahrip edilmiş olan Bulgar başkenti Ohri'den çekilmek zorunda kaldı. Ancak Bulgar zaferi, Bulgaristan'ın Bizans egemenliğine girmesini ancak 1018 yılına erteledi.
Arka plan
29 Temmuz 1014 günü gerçekleşen Belasitsa (Kleidion) Muharebesi'nde Bulgar ordusunun büyük kısmı yok edildi. Çar Samuil'in savaştan kısa süre sonra 6 Ekim günü ölmesi Bulgar devletini daha da zayıflattı. 1014 sonbaharında, II. Basileios Bulgar topraklarının derinliklerine girdi ve Samuil'in ardılı Gavril Radomir'in Bitola çevresindeki saraylarını yaktı.[2][3] 1015 Baharında düşmanlıklar yenilendi. Bizans İmparatoru, Bulgaristan'ın kalbine (Ohri Gölü ve Prespa Gölü) yöneldi ve sistematik olarak yolu üzerindeki her kasabayı ya da kaleyi ele geçirdi. Bu ani seferin sebebi, 1015 yılının başında Vodina'nın ayrılması ve Bulgaristan ile birleşmesiydi. II. Basileios, ilkbaharda kasabayı hızla ele geçirdi ve sakinlerini yeniden yerleştirdi.[2][4] Yaz aylarında Bizanslılar önemli bir şehir olan Karacaova'yı fethetti. Kuşatma sırasında kavhan Dometian'ı ve birçok askeri esir aldılar.[2][5]
Gavril Radomir'in barış girişimleri başarısız oldu.[2][6] II. Basileios, savaşa devam etti ve eş zamanlı olarak İvan Vladislav'ın kuzeni Radomir'i öldürüp, tahtı alması için başarılı bir komplo kurmasını teşvik etti.[7][8] İvan Vladislav, 1015 ağustosunda tacı aldıktan sonra, Bizanslılara teslim olmayı kabul etmiş gibi davrandı.[2][9][10] II. Basileios kendisine güvenmedi ve yeni Bulgar Çarı'nı öldürmek için başka bir komplo hazırladı. Yeni komplo başarısız oldu ve müzakereleri sona erdirdi.[2][11]
Ohri'ye sefer ve muharebe
İvan Vladislav'ın önerisine güvenmediği için, II. Basileios hemen Ostrovo üzeinden yeni bir sefer başlattı. Bizanslılar ele geçirdikleri her Bulgarı kör ettiler.[2] Pelagonia'da stratigos Georgios Gonitsiatis ve Orestes'in komutası altında bölgeyi yağmalamak ve Ohri ile Bitola arasındaki Bizans arkasını korumak için büyük bir ordu bıraktı.[12] II. Basileios kendisi Ohri'ye ulaştı ve kraliyet saraylarının bulunduğu kalenin dışında şehrin çoğunu almayı başardı.[13][14]
Bununla birlikte, önce batıya Dyrrhachium'a gitme niyeti, Bizans'ın arka tarafındaki beklenmedik zorluklardan sonra başarısız oldu.[15] Gonitsiatis'in komutası altındaki ordu, Bulgar komutanı Ivats tarafından pusuya düşürüldü ve tamamen yok edildi.[12][16] Bu yenilgi, II. Basileios'u hızla geri çekilmeye zorladı. Bizans ordusunun geri kalanı Pelagonia'ya girdi, ama Ivats onlarla karşılaşmaktan kaçındı ve II. Basileios Selanik'e geri çekildi.[12][16]
Neticesi
Manastır (Bitola) Muharebesi, III. Basileios'u 1015'te daha seferinin başında Bulgar devletini yok etme şansından mahrum etti.[17] Ancak ülkenin o yıl uğradığı yıkım, 1018'de Birinci Bulgar İmparatorluğu'nun nihai çöküşünün başlangıcıydı.[18]
Kaynakça
- ^ Modern Kuzey Makedonya
- ^ a b c d e f g Подбрани извори за българската история, т. II, Изд. "ТАНГРА ТанНакРа ИК", София 2004, с. 67
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 706
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 707
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 708
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 707-708
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 708-711
- ^ Duklja Papazının Vakainamesi, XXXVI, Russian translation 10 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., English translation 14 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 713-714
- ^ Antakyalı Yahya, 12, 58-59 22 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça). Yahya, İvan Vladislav'ı babası Aron ismiyle ve Gavril Radomir'i ise "Comitopul" olarak adlandırıldı.
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 716
- ^ a b c Подбрани извори за българската история, т. II, Изд. "ТАНГРА ТанНакРа ИК", София 2004, с. 68
- ^ Гюзелев, В., България от втората четвърт на Х до началото на ХІ век, с. 74 (в: Кратка история на България, изд. "Наука и изкуство", София 1983)
- ^ Ангелов, Д., и Чолпанов, Б., Българска военна история през средновековието (Х-XV век), Издателство на Българската академия на науките, София 1994, с. 59
- ^ Подбрани извори за българската история, т. II, Изд. "ТАНГРА ТанНакРа ИК", София 2004, с. 67-68
- ^ a b Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 717
- ^ Мутафчиев, П., Книга за българите, Издателство на БАН, София 1992, с. 120
- ^ Златарски, В., История на българската държава през средните векове, т. I, ч. 2 23 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., София 1971, с. 718
