İçeriğe atla

Makoto Fujita (kimyager)

Maddede ad soyadı sırasıyla yazılmaktadır. Japon geleneğine göre Fujita Makoto olarak okunur.
Makoto Fujita
藤田 誠
Japon Akademi binasında İmparator Naruhito ve İmparatoriçe Masako ile birlikte, 17 Haziran 2019.
Doğum1957
Tokyo
MilliyetJapon
VatandaşlıkJaponya
Mezun olduğu okul(lar)Chiba Üniversitesi
Tanınma nedeniMetal organik kafes
ÖdüllerArthur C. Cope Biliminsanı Ödülü (2013)
Mor Kurdeleli Madalya (2014)
Wolf Kimya Ödülü (2018)
Kariyeri
DalıKimya
Çalıştığı kurumNagoya Üniversitesi
Tokyo Üniversitesi

Makoto Fujita (Japonca: 藤田 誠), supramoleküler koordinasyon kimyası üzerine uzman, Japon kimyager.

Tokyo Üniversitesi Uygulamalı Kimya Bölümünde profesördür. Büyük koordinasyon kafeslerinin çok bileşenli tümleşikleri üzerine kapsamlı yayınları bulunur. Araştırma grubunda tasarlanıp hazırlanan bileşikler üç boyutlu sentetik reseptörler, koordinasyon tümleşikleri, moleküler kaplama, moleküler şişeler ve koordinasyon kapsülleri gibi çeşitli tanımlara sahiptir.[1][2]

"Büyük oldukça gözenekli komplekslere yol açan metal güdümlü birleştirme ilkelerini tasarladığı" için 2018 yılı Wolf Kimya Ödülünü Omar Yaghi ile paylaştı.

Ödülleri

Fujita'nın {[Pd(en)]6L4}12+ (en = etilendiamin, L = tripiridin ligandı CH3CO2C(C5H4N)3) moleküler yapısı.[3]
  • 1994 - Sentetik Organik Kimya İlerleme Ödülü, Japonya
  • 2000 - Japon Kimya Derneği Organik Kimya Bölüm Ödülü
  • 2001 - Japon IBM Blim Ödülü
  • 2009 - Eğitim, Kültür, Spor, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı Bilim ve Teknoloji Ödülü
  • 2010 - 7nci Leo Esaki Ödülü
  • 2010 - Thomson Reuters Araştırma Cephesi Ödülü
  • 2011 - 3M Okutmanlık Ödülü (British Columbia Üniversitesi)
  • 2012 - Kharasch Okutmanları (Chicago Üniversitesi)
  • 2013 - Arthur C. Cope Biliminsanı Ödülü
  • 2013 - Japon Kimya Derneği Ödülü
  • 2013 - Merck-Karl Pfister Ziyaretçi Profesörlük (MIT okutman ödülü)
  • 2014 - Mor Kurdeleli Madalya
  • 2014 - Fred Basolo Madalyası (Northwestern Üniversitesi)
  • 2018 - Wolf Kimya Ödülü[4]

Kaynakça

  1. ^ Fujita, Makoto; Tominaga, Masahide; Hori, Akiko; Therrien, Bruno (2005). "Coordination Assemblies from a Pd(II)-Cornered Square Complex". Accounts of Chemical Research. Cilt 38. ss. 369-378. doi:10.1021/ar040153h. 
  2. ^ Yoshizawa, Michito; Klosterman, Jeremy K.; Fujita, Makoto (2009). "Functional Molecular Flasks: New Properties and Reactions within Discrete, Self-Assembled Hosts". Angewandte Chemie International Edition. Cilt 48. ss. 3418-3438. doi:10.1002/anie.200805340. 
  3. ^ Fujita, Makoto; Yu, Shu-Yan; Kusukawa, Takahiro; Funaki, Hidenori; Ogura, Katsuyuki; Yamaguchi, Kentaro (1998). "Self-Assembly of Nanometer-Sized Macrotricyclic Complexes from Ten Small Component Molecules". Angew. Chem. Int. Ed. Cilt 48. ss. 3418-3438. doi:10.1002/(SICI)1521-3773(19980817)37:15<2082::AID-ANIE2082>3.0.CO;2-0. 
  4. ^ "「ウルフ賞」受賞　藤田誠さん 「化学の日本」たすき次代へ". 日本経済新聞 (Japonca). 17 Mart 2018. 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2018. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hermann Staudinger</span> Nobel Kimya Ödülü sahibi Alman kimyager

Hermann Staudinger, plastiklerle ilgili çalışmaları sebebiyle 1953 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü almış olan Alman kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Alfred Werner</span>

Alfred Werner, Zürih Üniversitesi'nde profesör olan İsviçreli kimyager. 1913 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır. Werner, modern koordinasyon kimyasının temellerini atmıştır. Nobel Ödülü kazanan ilk inorganik kimya uzmanıdır ve 1973 yılına kadar Nobel Kimya Ödülü kazananlar arasındaki tek inorganik kimyager olmayı sürdürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Kurt Alder</span> Alman kimyager

Kurt Alder Nobel Ödülü sahibi Alman kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Robert Robinson</span> İngiliz kimyager (1886-1975)

Robert Robinson OM, PRS İngiliz kimyager. 1947 yılında, "biyolojik önemi olan bitki ürünleri, bilhassa alkoloidler, üzerine araştırmaları için" Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Adolf Windaus</span> Nobel Kimya Ödülü sahibi Alman kimyager

Adolf Otto Reinhold Windaus Alman kimyager. 1928 yılında, steroller ve sterollerin vitaminler ile ilişkisi konusundaki çalışmaları için Nobel Kimya Ödülü'ne nail görüldü. Windaus ayrıca, 1939 yılında Nobel Kimya Ödülü kazanan Adolf Butenandt'un doktora hocasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Heinrich Wieland</span> Nobel Kimya Ödülü sahibi Alman kimyager

Heinrich Otto Wieland, Alman kimyager. Safra asitleri üzerine yaptığı araştırmalarla 1927 yılında Nobel Kimya Ödülünü kazandı. 1901 yılında Wieland, Münih Üniversitesi'nde doktorasını aldı. 1904 senesinde ders verme hakkını kazandı ve ders vermeye başladı. 1907 senesinde Boehringer-Ingelheim'in danışmanı oldu.

Stanford Moore, Amerikalı biyokimyacı. 1972 yılında, Christian B. Anfinsen ve William H. Stein ile birlikte, ribonükleaz molekülünün kimyasal yapısı ve katalitik aktivitesi arasındaki bağı anlamamıza katkıları ve ribonükleazlar üzerine çalışmaları için Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Kekulen</span>

Kekulen, C48H24 kimyasal formülüne sahip polisiklik aromatik hidrokarbon ve sirkülendir. İlk olarak 1978'de sentezlendi ve benzen molekülünün yapısını keşfeden August Kekulé'nin anısına isimlendirildi.

Organik kimyada sikloalkin, bir alkinin siklik analoğudur. Bir sikloalkin, bir veya daha fazla üçlü bağ içeren, kapalı bir karbon atomu halkasından oluşur. Sikloalkinlerin genel formülü CnH2n-4 tür. C–C≡C–C alkin biriminin doğrusal doğası nedeniyle, sikloalkinler yüksek oranda zorlanabilir. Yalnızca, halkadaki karbon atomlarının sayısı, bu geometriyi karşılamak için gerekli esnekliği sağlayacak kadar fazla olduğunda mevcut olabilir. Bu molekül sınıfının en küçük bileşenleri deneysel olarak gözlemlenemeyecek kadar çok zorlanma yaşayabilirken, büyük alkin içeren karbosikllerde zorlanma gözlenmez. Siklooktin (C8H12), izole edilebilen ve stabil bir bileşik olarak depolanabilen en küçük sikloalkin grubudur. Bununla birlikte, daha küçük sikloalkinler, diğer organik moleküller ile reaksiyonlar yoluyla veya geçiş metallerine kompleksleşme yoluyla üretilebilir ve hapsedilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Richard Henderson</span> İngiliz biyokimyacı, moleküler biyolog

Richard Henderson, İskoç moleküler biyolog ve biyofizikçi, ayrıca biyomolekül, elektron mikroskobunda öncü bilim insanı. Henderson, 2017 yılında Jacques Dubochet ve Joachim Frank ile birlikte Nobel Kimya Ödülü almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Krzysztof Matyjaszewski</span> Polonyalı-Amerikan kimyager

Krzysztof "Kris" Matyjaszewski Polonya doğumlu, ABD vatandaşı kimyager. Carnegie Mellon Üniversitesi'nde Doğa Bilimleri Profesörü.

<span class="mw-page-title-main">Omar M. Yaghi</span> Amerikalı kimyager

Omar M. Yaghi, Berkeley California Üniversitesi'nde James ve Neeltje Tretter Kimya Bölümü Profesörü ve ABD Ulusal Bilimler Akademisi'nin seçilmiş bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Ching Wan Tang</span> Hong Konglu-Amerikalı kimyager

Ching Wan Tang, Hong Kong'lu Amerikalı fiziksel kimyager. OLED'i icat ettiği için 2018'de Ulusal Mucitler Onur Listesi'ne girdi ve 2011'de Kimya Wolf Ödülü'nü kazandı. Tang, Hong Kong Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'nde IAS Bank of East Asia Profesörüdür ve daha önce Rochester Üniversitesi'nde Doris Johns Cherry Profesörü olarak görev yapmıştır.

Gilbert Stork, organik kimya ile ilgilenen bir bilim insanıydı.

<span class="mw-page-title-main">Albert Eschenmoser</span> İsviçreli organik kimyager

Albert Eschenmoser (5 Ağustos 1925, Erstfeld - 14 Temmuz 2023), karmaşık heterosikilik doğal bileşiklerin, en önemlisi B12 vitamininin, sentezi üstüne çalışmaları ile tanınan İsviçreli organik kimyager. Organik sentez alanına yaptığı önemli katkıların yanı sıra, Eschenmoser'in yapay nükleik asitlerin sentetik yolları üstüne çalışmalarıyla Hayatın Kaynağı üstüne öncü çalışmaları vardır. 2009'da emekli olmadan önce ETH Zürih ve La Jolla, Kaliforniya'daki Scripps Araştırma Enstitüsü'ne bağlı Skaggs Kimyasal Biyoloji Enstitüsü'nde profesörlükleri vardı. Ayrıca Chicago Üniversitesi, Cambridge Üniversitesi ve Harvard Üniversitesi'nde misafir profesör olarak çalıştı.

<span class="mw-page-title-main">Raphael David Levine</span> araştırmacı

Raphael David Levine, İsrailli kimyager. Kudüs İbrani Üniversitesi, Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles Kimya ve Biyokimya Bölümü ve UCLA David Geffen Tıp Fakültesi Crump Moleküler Görüntüleme Enstitüsü'nde profesördür.

Samuel J. Danishefsky, hem Columbia Üniversitesi'nde hem de New York'taki Memorial Sloan-Kettering Kanser Merkezi'nde profesör olarak çalışan Amerikalı kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Raymond Lemieux</span> Kanadalı kimyager (1920-2000)

Raymond Urgel Lemieux, CC, AOE, FRS kimya alanında bir dizi keşfe öncülük etmiş Kanadalı organik kimyager. Alana ilk ve en ünlü katkısı sakkarozun sentezidir. Katkıları arasında anomerik etkinin keşfi ve karbonhidrat kimyasında hala kullanılan sakkarinlerin sentezi için genel yöntemlerin geliştirilmesi vardır. Kanada Royal Society ve Royal Society (İngiltere) üyesidir ve prestijli Albert Einstein Dünya Bilim Ödülü ve Wolf Kimya Ödülü'ne sahiptir.

Polimer kimyası, polimerlerin ve makromoleküllerin kimyasal sentezine, yapısına ve kimyasal ve fiziksel özelliklerine odaklanan bir kimya alt disiplinidir. Polimer kimyasında kullanılan ilkeler ve yöntemler, organik kimya, analitik kimya ve fiziksel kimya gibi çok çeşitli diğer kimya alt disiplinleri aracılığıyla da uygulanabilir. Pek çok malzeme tamamen inorganik metaller ve seramiklerden DNA ve diğer biyolojik moleküllere kadar polimerik yapılara sahiptir, ancak polimer kimyası tipik olarak sentetik, organik bileşimler bağlamında anılır. Sentetik polimerler, genellikle plastik ve kauçuk olarak adlandırılan, günlük kullanımdaki ticari malzemeler ve ürünlerde her yerde bulunur ve kompozit malzemelerin ana bileşenleridir. Polimer kimyası, her ikisi de polimer fiziği ve polimer mühendisliğini kapsayacak şekilde tanımlanabilen daha geniş polimer bilimi veya hatta nanoteknoloji alanlarına da dahil edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">David MacMillan</span> Britanyalı kimyager

David William Cross MacMillan İskoç organik kimyager ve bilim insanı. Asimetrik organokataliz alanını kavramsallaştırmasına dair çalışmaları ile tanınmaktadır. MacMillan, Alman kimyager Benjamin List ile birlikte 2021 Nobel Kimya Ödülünü kazandı. Nobel Komitesi yaptığı açıklamada "asimetrik organokataliz" olarak bilinen, molekülleri oluşturmak için geliştirdikleri yeni yönteme dair çalışmaları nedeniyle ödüle layık görüldüklerini açıkladı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.