İçeriğe atla

Makemake

Başlığın diğer anlamları için Makemake (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
136472 Makemake
Hubble Uzay Teleskobu tarafından elde edilen Makemake ve uydusunun görüntüsü
Keşif
Keşfeden
Keşif tarihi31 Mart 2005
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(136472) Makemake
Adın kaynağı
Makemake
Alternatif adlandırma
2005 FY9
Cüce gezegen
TNO
cubewano[1]
dağınık-yakın
SıfatlarMakemakean[2][3]
Sembolçoğunlukla astrolojik
Yörünge özellikleri[4]
Dönem 31 Mayıs 2020
(JD 2458900.5)
İlk önkeşif tarihi29 Ocak 1955
Günöte52,756 AU (7,8922 Tm)
Günberi38,104 AU (5,7003 Tm)
Yarı büyük eksen
45,430 AU (6,7962 Tm)
Dış merkezlik0,16126
306,21 y (111.845 g)
4,419 km/s
165,514°
Eğiklik28,9835°
79,620°
Günberi zamanı
17 Kasım 2186[5]
294,834°
Bilinen doğal uydusu1
Fiziksel özellikler
B−V=0,83, V−R=0,5[6]
17,0 (karşı konum)[7][8]
-0,12[4]
0,049±0,020[9]
Boyutlar
(1434+48
-18) × öngörülen (1420+18
-24 km)[10]
Ortalama yarıçap
Basıklık0,0098[a]
6,42×106 km2[b][11]
Hacim1,53×109 km3[b][12]
Kütle≈ 3,1×1021 kg[13]
Ortalama yoğunluk
≈ 1,7 g/cm3 (Ortiz vd. 2012 yarıçapını kullanarak)
≈ 2,1 g/cm3 (Brown 2013 yarıçapını kullanarak[10])[13]
Ekvatoral yerçekimi
< 0,57 m/s2
Ekvatoral kurtulma hızı
< 0,91 km/s
22,8266±0,0001 sa[9]
0,82±0,02 geometric[9]
0,74±0,06 Bond[14]
Sıcaklık32–36 K (tek-yüzey modeli)
40–44 K (iki-yüzey modeli)[15]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Makemake (küçük gezegen tanımı: 136472 Makemake; sembolü: 🝼)[16] Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K (-243.2 °C) olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

Başlangıçta 2005 FY9 ve cüce gezenler grubuna dahil edildikten sonra verilen 136472 adlarıyla bilinen Makemake,[17] 31 Mart 2005'te Michael E. Brown'un liderliğindeki bir takım tarafından keşfedilmiş ve ardından aynı yılın 29 Temmuz'unda kamuoyuna açıklanmıştır. Gezegen adını Rapanui tanrısı Makemake'den alır. Makemake Paskalya adasının Polenez yerlilerinin insanlığın yaratıcı ve doğurganlık tanrısıdır. Makemake'in keşif ekibinin lideri Michael E. Brown'un eşi bu ve Eris, 2003 El61 gök cisimlerinin keşfi sıralarında hamile olduğu için, kaşifin aklına gök cisimine mitolojiden bir doğurganlık tanrısı / tanrıçası vermek gelmiş, araştırmaları sonucu bulduğu Makemake ismini Uluslararası Astronomi Birliği'ne önermiş, kurumun ilgili birimleri de yaptıkları değerlendirme sonucu önerilen ismi kabul etmiştir.[17] 11 Haziran 2008'de IAU (Uluslararası Astronomi Birliği), Makemake'yi plütonsal statüsüne potansiyel adaylar listesine almıştır. Plütonsal terimi, Neptün'ün yörüngesinin ötesindeki cüce gezegenleri Plüton ve Eris'in yanında sayılabilir kılmaktadır. Makemake resmî olarak 2008'in Temmuz ayında plütonsal statüsüne yükseltilmiştir. Hubble Uzay Teleskopu'nun Wide Field Camera 3 kamerası ile Nisan 2015'te bir uydusu olduğu keşfedimiştir.

Yörünge ve sınıflandırma

Makemake Haumea'ya benzer bir yörüngede hareket eder. 29° gibi büyük bir Yörünge eğikliği vardır ve Dış merkezliği 0.16 civarındadır.[18] ancak Makemake'nin yörüngesi hem Yarı büyük ekseni hem de Günberi ile güneşe Haumea'dan daha uzaktır. yörüngesini tamamlaması 306 yıl sürer.[19] Günümüzde hem Makemake hem de Haumea ekliptikden uzakdır. Makemake Günöteye 2033'te ulaşacaktır. Haumea ise Günotesine 1992'de ulaşmıştır.

Makemake bir Klâsik Kuiper Kuşağı cismidir.[20] Bu yörüngesinin Neptün'den stabil olmaya yetecek kadar uzak olduğu anlamına gelir.[21] Neptün ile yörüngesinin 2:3 rezonansından dolayı çakışan Plütinodan farklı olarak, Klâsik Kuiper Kuşağı cisimlerinin günberisi güneşden daha üzaktır ve Neptün'ün Tedirginliğinden etkilenmez.[22] Bu tür objelerin Yörünge eğikliği düşüktür (0.2'den küçük) ve Güneşin etrafında gezegenler ile aynı şekilde döner. ancak, Makemake Klâsik Kuiper Kuşağı cisimlerinin "Dinamik olarak sıcak" sınıfında yer alır, yani populasyonuna göre daha yüksek bir eğikliği vardır.[23] Makemake, yüksek ihtimalle tesadüfen, Neptün ile 13:7 rezonansına yakındır.

Uydu

Makemake'nin bilinen tek bir uydusu vardır. S/2015 (136472) 1 ve takma adı MK2'dir. Cüce gezegenden 21,000 km uzakta görülmüştür. çapı 175 km olarak tahmin edilmektedir.[24]

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ (a−b)/a ve Brown'dan alınan boyutlar kullanılarak hesaplanmıştır[10]
  2. ^ a b Bir yassı küremsi varsayılarak Brown'dan alınan boyutlar ile hesaplanmıştır[10]

Kaynakça

  1. ^ "MPEC 2009-P26 :Distant Minor Planets (2009 AUG. 17.0 TT)". IAU Minor Planet Center. 7 Ağustos 2009. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2009. 
  2. ^ Bulletin of the Auckland Institute and Museum, no. 3-5 (1953)
  3. ^ Parker, A. H.; Buie, M. W.; Grundy, W. M.; Noll, K. S. (25 Nisan 2016). "Discovery of a Makemakean Moon". The Astrophysical Journal. 825 (1): L9. arXiv:1604.07461 $2. Bibcode:2016ApJ...825L...9P. doi:10.3847/2041-8205/825/1/L9. 
  4. ^ a b "JPL Small-Body Database Browser: 136472 Makemake (2005 FY9)". NASA Jet Propulsion Laboratory (2019-05-12 last obs). 16 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2020. 
  5. ^ "Horizons Batch for 136472 Makemake (2005 FY9) on 2186-Nov-17" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive). JPL Horizons On-Line Ephemeris System. 25 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2021. 
  6. ^ Snodgrass, C.; Carry, B.; Dumas, C.; Hainaut, O. (Şubat 2010). "Characterisation of candidate members of (136108) Haumea's family". Astronomy and Astrophysics. 511: A72. arXiv:0912.3171 $2. Bibcode:2010A&A...511A..72S. doi:10.1051/0004-6361/200913031. 
  7. ^ "AstDys (136472) Makemake Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2019. 
  8. ^ "Asteroid 136472 Makemake (2005 FY9)". HORIZONS Web-Interface. JPL Solar System Dynamics. 17 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2015. 
  9. ^ a b c T. A. Hromakina; I. N. Belskaya; Yu. N. Krugly; V. G. Shevchenko; J. L. Ortiz; P. Santos-Sanz; R. Duffard; N. Morales; A. Thirouin; R. Ya. Inasaridze; V. R. Ayvazian; V. T. Zhuzhunadze; D. Perna; V. V. Rumyantsev; I. V. Reva; A. V. Serebryanskiy; A. V. Sergeyev; I. E. Molotov; V. A. Voropaev; S. F. Velichko (9 Nisan 2019). "Long-term photometric monitoring of the dwarf planet (136472) Makemake". Astronomy & Astrophysics. 625: A46. arXiv:1904.03679 $2. Bibcode:2019A&A...625A..46H. doi:10.1051/0004-6361/201935274. 
  10. ^ a b c d e M.E. Brown (2013). "On the size, shape, and density of dwarf planet Makemake". The Astrophysical Journal Letters. 767 (1): L7(5pp). arXiv:1304.1041v1 $2. Bibcode:2013ApJ...767L...7B. doi:10.1088/2041-8205/767/1/L7. 
  11. ^ "surface ellipsoid 717x717x710 – Wolfram-Alpha". 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2019. 
  12. ^ "volume ellipsoid 717x717x710 – Wolfram-Alpha". 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2019. 
  13. ^ a b Parker et al. (2018) The Mass, Density, and Figure of the Kuiper Belt Dwarf Planet Makemake
  14. ^ Verbiscer, Anne J.; Helfenstein, Paul; Porter, Simon B.; Benecchi, Susan D.; Kavelaars, J. J.; Lauer, Tod R. (Nisan 2022). "The Diverse Shapes of Dwarf Planet and Large KBO Phase Curves Observed from New Horizons". The Planetary Science Journal. 3 (4): 31. Bibcode:2022PSJ.....3...95V. doi:10.3847/PSJ/ac63a6. 95. 
  15. ^ Ortiz, J. L.; Sicardy, B.; Braga-Ribas, F.; Alvarez-Candal, A.; Lellouch, E.; Duffard, R.; Pinilla-Alonso, N.; Ivanov, V. D.; Littlefair, S. P.; Camargo, J. I. B.; Assafin, M.; Unda-Sanzana, E.; Jehin, E.; Morales, N.; Tancredi, G.; Gil-Hutton, R.; De La Cueva, I.; Colque, J. P.; Da Silva Neto, D. N.; Manfroid, J.; Thirouin, A.; Gutiérrez, P. J.; Lecacheux, J.; Gillon, M.; Maury, A.; Colas, F.; Licandro, J.; Mueller, T.; Jacques, C.; Weaver, D. (2012). "Albedo and atmospheric constraints of dwarf planet Makemake from a stellar occultation". Nature. 491 (7425): 566-569. Bibcode:2012Natur.491..566O. doi:10.1038/nature11597. hdl:2268/142198. PMID 23172214. 8 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2019.  (ESO 21 November 2012 press release: Dwarf Planet Makemake Lacks Atmosphere 18 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  16. ^ JPL/NASA (22 Nisan 2015). "What is a Dwarf Planet?". Jet Propulsion Laboratory. 19 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2022. 
  17. ^ a b "Fourth dwarf planet named Makemake | Press Releases | IAU" (İngilizce). Uluslararası Astronomi Birliği. 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2018. 
  18. ^ "AstDyS". newton.spacedys.com. 24 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  19. ^ "Small-Body Database Lookup". ssd.jpl.nasa.gov. 17 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  20. ^ "MPEC 2009-P26 : DISTANT MINOR PLANETS (2009 AUG. 17.0 TT)". minorplanetcenter.net. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  21. ^ "Classical KB Objects". web.archive.org. 5 Ağustos 2008. 5 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  22. ^ Levison, Harold F.; Morbidelli, Alessandro (1 Kasım 2003). "The formation of the Kuiper belt by the outward transport of bodies during Neptune's migration". Nature. 426: 419-421. doi:10.1038/nature02120. ISSN 0028-0836. 3 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  23. ^ Ana sayfa 3 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Türkçe Vikipedi
  24. ^ Parker, Alex H.; Buie, Marc W.; Grundy, Will M.; Noll, Keith S. (1 Temmuz 2016). "Discovery of a Makemakean Moon". The Astrophysical Journal. 825: L9. doi:10.3847/2041-8205/825/1/L9. ISSN 0004-637X. 20 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Neptün</span> Uranüsten sonra Güneşe en uzak ve uzaklık sıralamasına göre sekizinci gezegen

Neptün, Güneş Sistemi'nin sekizinci, Güneş'e en uzak ve katı yüzeyi bulunmayan gezegenidir. Gaz gezegenler sınıfında yer alan Neptün, Jüpiter ve Satürn'e kıyasla farklı yapısından ötürü buz devi olarak da sınıflandırılır. Güneş sisteminin Uranüs ile beraber en soğuk iki gezegeninden biridir. Katı yüzeye sahip olmamakla birlikte gezegenin dış katmanı genel olarak hidrojen ve helyumdan oluşur. İç katmanında ise gezegenin kütlesinin çoğu kayalık bir çekirdeğin üzerindeki sıcak ve yoğun maddelerden oluşur. Adını Roma deniz tanrısı Neptunus'ten alan gezegen, Güneş Sistemi'nde çapına göre en büyük dördüncü, kütlesine göre ise en büyük üçüncü gezegendir. Dünya'dan 17 kat fazla kütlesiyle, ikizi sayılabilecek Uranüs'ten biraz daha büyük ve daha yoğundur. Güneş'e olan uzaklığı ortalama 30 Astronomik birimdir.

<span class="mw-page-title-main">Gezegen</span> bir yıldız veya yıldız kalıntısının yörüngesinde dolanan gök cismi

Gezegen; genellikle bir yıldız, yıldız kalıntısı ya da kahverengi cücenin yörüngesinde bulunan, yuvarlak hâle gelmiş bir astronomik cisimdir. Uluslararası Astronomi Birliğinin (IAU) tanımına göre Güneş Sistemi'nde sekiz gezegen bulunur. Bunlar, karasal gezegenler Merkür, Venüs, Dünya ve Mars; dev gezegenler Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'dür. Gezegen oluşumu için bilimsel açıdan mevcut en iyi teori, bir bulutsunun kendi içine çökmesi sonucu bir yıldızlararası bulut meydana getirdiğini ve yıldızlararası bulutun da bir önyıldız ve bunun yörüngesinde dönen bir öngezegen diski oluşturduğunu öne süren bulutsu hipotezidir. Gezegenler bu disk içinde, kütleçekiminin etkisiyle maddelerin kademeli olarak birikmesi sonucu, yığılma (akresyon) olarak adlandırılan süreçte büyürler.

Neptün ötesi cisim Güneş Sistemi'nde bulunup ortalama yörüngesi Neptün'ün yarı büyük ekseninden daha büyük olan küçük gezegenlerin genel ismidir. Uzayın bu bölümünde kalan Kuiper kuşağı, Oort bulutu ve dağınık disk cisimleri bu kategoridendir.

<span class="mw-page-title-main">90377 Sedna</span> Asteroit

Sedna Güneş Sistemi'nin en dışında yer alan ve 2003 yılında keşfedilen bir cüce gezegendir. Spektroskopisi, Sedna'nın yüzey bileşiminin diğer bazı Neptün ötesi cisimlere benzer şekilde büyük ölçüde su, metan ve azot buzları ile tholinlerin bir karışımı olduğunu ortaya koymuştur. Yüzeyi Güneş Sistemi nesneleri arasında en kırmızı olanlardan biridir. Sedna, tahmini belirsizlikler dahilinde bir uyduya sahip olduğu bilinmeyen en büyük gezegenimsi olarak Ceres ile eşdeğerdir. Yaklaşık 1.000 km'lik bir çapa sahiptir ve kütlesi bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Triton (uydu)</span>

Triton, Neptün gezegeninin en büyük doğal uydusudur. 10 Ekim 1846'da İngiliz gök bilimci William Lassell tarafından keşfedilen ilk Neptün uydusuydu. Güneş Sistemi'nde, gezegeninin tersi yönünde bir yörüngeye sahip tek büyük uydudur. Ters yön yörüngesi ve Plüton'a benzer kompozisyonu nedeniyle Kuiper kuşağından yakalanan bir cüce gezegen olduğu düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Cüce gezegen</span> Güneşin veya başka bir yıldızın etrafında hareket eden, gezegen olarak kabul edilebilecek kadar büyük olmayan yuvarlak bir metal ve kaya veya gaz kütlesi

Cüce gezegen, doğrudan Güneş etrafında hareket ettiği bir yörüngede bulunan, bu nedenle başka bir cismin doğal uydusu olmayan, kütleçekimsel olarak yuvarlak olacak kadar büyük, ancak Güneş Sistemi'nin sekiz klasik gezegeni gibi yörünge baskınlığı elde etmek için yetersiz olan küçük gezegen kütleli bir cisimdir. En tipik cüce gezegen örneği, 2006 yılında "cüce" kavramı benimsenmeden önce onlarca yıl boyunca bir gezegen olarak kabul edilen Plüton'dur.

<span class="mw-page-title-main">90482 Orcus</span> Asteroit

(90482) Orcus Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nden Michael Brown, Gemini Gözlemevi'nden Chad Trujillo ve Yale Üniversitesi'nden David Rabinowitz tarafından 17 Şubat 2004 tarihinde keşfedilen bir Kuiper kuşağı gök cismidir. Uluslararası Astronomi Birliği'nin adlandırma ilkelerine göre Plüton'a benzer büyüklükte olan ve yakın yörüngelere sahip olan gök cisimleri yeraltı dünyasının tanrılarından seçilerek adlandırılmaktadır. Buna uygun olarak gök cismini keşfedenler Roma mitolojisi'nde ölülerin bir tanrısı olan Orcus'un adını önermiş ve 22 Kasım 2004'te bu isim onaylanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Küçük Güneş Sistemi cismi</span>

Küçük Güneş Sistemi Cismi, 2006 yılındaki kararla Uluslararası Astronomi Birliği'nce (UAB) tanımlanan güneş sisteminde bulunup ne gezegen, ne de cüce gezegen olan bir cisimdir:

Güneş'in etrafından dönen diğer cisimlere topluca "Küçük Güneş Sistemi Cismi" olarak telmih edilecek... Bunlar, şu anda Güneş Sistemi'nin çoğu asteroitlerini, çoğu Neptün-ötesi cisimleri (NÖC), kuyruklu yıldızlar ve diğer küçük cisimleri içerir.

<span class="mw-page-title-main">Eris (cüce gezegen)</span> Güneş Sistemindeki 2. en büyük cüce gezegen

Eris, Güneş Sistemi'nde bilinen en kütleli ve ikinci en büyük cüce gezegendir. Dağınık diskte bulunan bir Neptün ötesi cisimdir (TNO) ve yüksek bir yörünge dışmerkezliğine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Haumea</span> Neptünün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegen

Haumea Neptün'ün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegendir. 2004 yılında Caltech'ten Michael E. Brown liderliğindeki bir ekip tarafından Palomar Gözlemevi'nde keşfedildi ve resmi olarak 2005 yılında İspanya'daki Sierra Nevada Gözlemevi'nden José Luis Ortiz Moreno liderliğindeki bir ekip tarafından duyuruldu. Moreno'nun ekibi, 2003 yılında aynı ekip tarafından çekilen ön keşif görüntülerinde gök cismini keşfetmişti. Bu duyurudan sonra 2003 EL61 geçici adını almıştır. 17 Eylül 2008'de, Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından cüce gezegen olarak kabul edildi ve Hawaii doğum tanrıçasının adı olan Haumea olarak adlandırıldı. Plüton'un sadece üçte biri kütlesindedir.

<span class="mw-page-title-main">Dağınık disk</span>

Dağınık disk veya saçılmış disk, geniş Neptün ötesi cisimler ailesinin bir alt kümesi olarak genel itibarıyla buzlu küçük Güneş Sistemi cismi popülasyonuna sahip olan Güneş Sistemi'ndeki uzak bir çöküntü çemberidir. Dağınık disk cisimleri (SDO'lar-Scatterd Disk Objects) 0,8'e kadar değişen yörünge dışmerkezliklerine, 40°'ye kadar yüksek eğimlere ve 30 astronomik birim (4,5×109 km; 2,8×109 mi) daha büyük günberi mesafelerine sahiptir. Bu aşırı yörüngelerin gaz devleri tarafından kütleçekimsel “saçılmanın” bir sonucu olduğu düşünülmektedir ve bu nesneler Neptün tarafından tedirgin edilmeye devam etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Klasik Kuiper Kuşağı cismi</span>

Klâsik Kuiper Kuşağı cismi (aynı zamada kubvano , düşük dış merkezlikli Kuiper Kuşağı cisimlerinden olup yörüngesi Neptün'ün dışında ve onunla yörüngesel rezonans hâlinde olmayan gök cisimlerine verilen addır. Kubvano yörüngelerinin ana eksenleri 40–50 AB civarında oyup Plüton'nun hilafına Neptün'ün yörüngesini geçmezler. Başka bir ifadeyle düşük dış merkezlikleri ve bazen klâsik gezegenler gibi düşük eğimli yörüngeleri vardır.

<span class="mw-page-title-main">Centaur (küçük gezegen)</span>

Centaur, Güneş Sisteminin dış bölgesindeki gaz devleri Jüpiter ve Neptün gezegenleri arasında, tutarlı olmayan yörüngelerde bulunan bir küçük Güneş Sistemi cismidir. Bu cisimlerin yörüngelerindeki tutarsızlık, bir veya birden çok büyük gezegenin yörüngeleriyle kesişmelerinden kaynaklanır. Centaur'ların kendileri, kısa ömürlü kararsız yörüngelere sahiptir ve birkaç milyon yıl içinde Kuiper kuşağı nesnelerinin aktif olmayan popülasyonundan Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızlarının aktif grubuna geçiş yaparlar.

<span class="mw-page-title-main">Haumea'nın uyduları</span> Cüce gezegen Haumeanın yörüngesindeki doğal uydular

Hiʻiaka ve Namaka, Dış Güneş Sistemi'nde yer alan cüce gezegen Haumea'nın Hawaii tanrıçalarının adını taşıyan iki bilinen uydusudur. Bu küçük uydular 2005 yılında Hawaii'deki WM Keck Gözlemevinin büyük teleskoplarıyla yapılan Haumea gözlemlerinden keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">S/2015 (136472) 1</span>

S/2015 (136472) 1 veya keşif ekibi tarafından takılan adıyla MK2, cüce gezegen Makemake'nin bilinen tek uydusudur. 175 kilometre yarıçapında olduğu tahmin edilmektedir. Yarı büyük ekseni Makemake'den en az 21.000 kilometredir. Yörünge süresi ≥12 gündür. Nisan 2015'te Hubble Uzay Teleskobu'nun Wide Field Camera 3 kamerası ile yapılan gözlemlerde keşfedildi ve keşif 26 Nisan 2016'da açıklandı.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen</span>

Uluslararası Astronomi Birliği'ne (IAU) göre küçük gezegen, Güneş'in etrafında doğrudan yörüngede dönen ve ne gezegen ne de kuyruklu yıldız olarak sınıflandırılmayan bir gök cismidir. IAU, 2006 yılından önce resmen küçük gezegen terimini kullanmaktaydı, fakat o yıl yapılan toplantıda küçük gezegenler ve kuyruklu yıldızlar; cüce gezegenler ve Küçük Güneş Sistemi Cisimleri (SSSB) olarak yeniden sınıflandırıldı.

Burada listelenen nesneler, kendi yerçekimleri nedeniyle küre veya elipsoidal bir şekle sahip olan, yani hidrostatik denge durumunda bulunan Güneş Sistemi cisimlerini içermektedir. Listelenen cisimlerin boyutları ve türleri cüce gezegenler ve uydulardan, gezegenler ve Güneş'e kadar değişmektedir. Bu liste küçük Güneş Sistemi cisimlerini içermemekte, ancak şekilleri henüz belirlenmemiş olası gezegen kütleli cisimleri içermektedir. Güneş'in yörünge öğeleri Galaksi merkezine göre listelenirken, diğer tüm nesneler Güneş'e olan mesafelerine göre listelenir.

<span class="mw-page-title-main">Ayrık cisim</span>

Ayrık cisimler, Güneş sisteminin dış bölgelerinde yer alan dinamik bir küçük gezegen sınıfıdır. Neptün ötesi cisimler (TNO) olarak adlandırılan geniş bir ailenin mensubudurlar. Bu nesneler Güneş'e olan en yakın konumları Neptün'ün kütleçekimsel kuvvetinden yeterli bir uzaklıkta bulunan yörüngelere sahiptir. Bu nedenle Neptün ve bilinen diğer gezegenlerden sınırlı olarak etkilenirler. Bu durum nedeniyle Güneş sisteminden ayrık bir durumda bulunmakta, ancak Güneş'in etkisinden de kaçamamaktadırlar.

<span class="mw-page-title-main">Doğal uydular listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Güneş Sistemi'nin sekiz gezegeni ve büyük olasılıkla dokuz cüce gezegeninin yörüngesinde en az 297 doğal uydu ya da ay olduğu bilinmektedir. Bunlardan en az 20 tanesi kütle çekimsel olarak daire şekilli olacak kadar büyüktür; Dünya'nın Ay'ı ve Jüpiter'in Io'su hariç hepsi buzdan bir kabukla kaplıdır. Aralarında en büyük olanların birçoğu hidrostatik denge durumundadır; bu nedenle doğrudan Güneş'in etrafındaki bir yörüngede olsalardı bir cüce gezegen ya da gezegen olarak kabul edileceklerdi.

<span class="mw-page-title-main">120347 Salacia</span> Asteroit

Salacia, Kuiper kuşağında bulunan yaklaşık 850 km (530 mi) çapındaki büyük bir Neptün ötesi cisimdir. 22 Eylül 2004'te Amerikalı gök bilimciler Henry Roe, Michael Brown ve Kristina Barkume tarafından Kaliforniya'daki Palomar Gözlemevi'nde keşfedildi. Salacia, Güneş'in etrafında Plüton'unkinden biraz daha büyük bir ortalama mesafede dolanır. Adını Roma tanrıçası Salacia'dan almıştır ve bilinen tek uydusu Actaea'dır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.