Magdeburglu Mechtild
Magdeburglu Mechtild | |
|---|---|
 Mistik | |
| Doğum | c.1207 |
| Ölüm | c.1282/1294 |
| Milliyet | Alman |
| Meslek | Rahibe, şair ve mistik |
Magdeburglu Mechtild[1] (c.1207- c.1282/1294), Alman rahibe, şair ve mistik.
Yaşamı
Mechtild varlıklı ve soylu bir aileden geliyordu. Ailesi hakkında çok az bilgiye sahibiz. 23 yaşında bir Beguine olarak orada yaşamak için Magdeburg kentine taşındı. 1270 yılında Mechtild, Hackeborn’lu Gertrude baş rahibenin onu kabul ettiği dönemin önemli eğitim merkezlerinden biri olan Helfa’daki Sistersiyen manastırına 40 yıl sonra katıldı.
Eseri
Das fließende Licht der Gottheit (“Kutsallığın Akan Işığı” diye çevrilebilir) görünümler, dualar, diyaloglar ve mistik anlatımlardan oluşan 7 ciltlik bir incelemedir. İlk 6 cildi Mechtild bir Beguine, son cildini ise Sistersiyen rahibesi olarak kaleme almıştır.
Eserin kendisi bir Alman dini edebiyat klasiği olarak kabul edilir ve sonraki mistikleri derinden etkilemiştir.[2] Melchtild’in yazılarının en karakteristik bir özelliği, Tanrı’nın önünde her defasında ruhu o kadar alçak gönüllüdür ki, coşan duygularını ancak şiirle ifade etmesidir.[3]
Yazılarında 3. tekil şahıs kullanılır. (Kendinden bahsederken hiçbir zaman ‘Ben’ demez, ‘O’ der). Merchtild kitabında, kendisi ve Mesih arasında ya da ruhu ve Tanrı arasında benzer şekilde diyaloglar biçimde ifade edilen ruhsal birlikteliğin deneyimini ve görünümlerini kitabında kaydetmiştir. Mechtild için ruhsal birliktelik sözlere dökülemeyen, mistik kişiyi suskunluğa ve sevince boğan bir sevginin akışına dalmak anlamına geliyordu.[4] Hem Tanrı’yı uzakta hissederek, Mesih’in acılarını kabul ederek hem de Tanrı’yı taklit etmek ve alçak gönüllülüğe gömülmek Tanrı ile birleşmenin en samimi biçimidir.[5]
Tanrı’nın önünde Mechtild kendini ‘Kutsal Üçlü Birliğin gelini’ ve nezaketle sevdiği Mesih İsa’nın ‘aşığı’ (aynı zamanda hem tutkulu, hem de alçakgönüllü bir aşk) olarak tanımlar.[6]
Bütün kitap Tanrı’nın sevgisinin kutlamasıdır.[7] Yaşlılık döneminde yazılan kitabın son kısmı, hastalıklarından, fiziksel gücünün azalmasından ve asla yalnız olmadığından emin olduğunu bilerek Tanrı’nın sevgisine olan güveninden bahseder. Öyle bir güven ki, bunu mistik yaşamın daha yüksek bir mertebesi olarak açıklar. Clairvauxlu Bernard, Richard de Saint Victor ve Fioreli Joachim’in çalışmaları üzerindeki etkisi, özellikle ‘Tanrı’daki orijinal doğamızın dönüşünden’ bahsettiğinde ortaya çıkar.
Miras
Dante’nin, Mechtild’in kitabını okuması olasıdır. İlahi Komedya eserinde Mechtild’in çalışmalarına çarpıcı bir şekilde benzeyen bölümler vardır.[8]
Kaynakça
- ^ Bernard McGinn, The Flowering of Mysticism – Men and Women in the New Mysticism 1200-1350. Bernard McGinn (İngilizce). The Crossing Publishing Company. 1998. ss. 141-151 Cilt 3 ISBN 978-0-8245-1743-4.
- ^ Christian Mystics 108 seers, saints and sages. Carl McColman (İngilizce). Hampton Roads Publishing Company. 2016. s. 65 ISBN 978-1-57174-730-3.
- ^ The Flowering of Mysticism – Men and Women in the New Mysticism 1200-1350. Bernard McGinn. s. 230.
- ^ Christian Mystics 108 seers, saints and sages. Carl McColman. s. 66.
- ^ The Flowering of Mysticism – Men and Women in the New Mysticism 1200-1350. Bernard McGinn. s. 240.
- ^ idem. s. 235.
- ^ Christian Mystics – Their lives and Legacies throughout the Ages. Ursula King (İngilizce). HiddenSpring. 2001. s. 94 ISBN 1-58768-012-2.
- ^ idem. s. 92.
