Magda Logomer

Magda Logomer
Magda Logomer'in doğum kaydı
Doğum	18 Mayıs 1706(1706-05-18) Križevci
Diğer ad(lar)ı	Herucina
Meslek	bitki uzmanı, şifacı
Tanınma nedeni	büyücülük davası

Magda Logomer veya Herucina olarak da bilinir (d. 18 Mayıs 1706 - Križevci'de (modern Hırvatistan)), komşusu tarafından büyücülük ve zehirleme yapmakla suçlanan Križevci kasabasından bir bitki uzmanıydı.

Logomer, Maria Theresa'nın müdahalesinden önce 1758'de işkence gördü ve ölüme mahkûm edildi. Avusturya kraliçesi 23 Kasım 1758'de beraatını teyit eden ve özel koruma altında Križevci'deki evine geri dönmesine izin veren bir mektup yazdı.

Magda Logomer'in davasının Hırvatistan'daki büyük cadı avcılığına son verdiği düşünülmektedir. Davası, 1913'ün sonunda doktor Gerard van Swieten'in raporunun yayınlanması sayesinde bilinmiştir. Doktor, Magda Logomer'i kraliçenin isteği üzerine gördüğü işkencelerden sonra ve Hırvatistan Krallığı'nın üst düzey yetkilileri ile Viyana Mahkemesi arasındaki yazışmaların ardından muayene etti ve tedavi etti.

Hikâyesi ayrıca Marija Jurić Zagorka tarafından Zagreb'deki cadılar hakkındaki popüler bir romanda anlatılmıştır.

Magda Logomer 18 Mayıs 1706'da Avusturya-Macaristan imparatorluğunun Hırvatistan Krallığı'nda, Podgajec [hr] 'te doğdu.^[1] Vaftiz kaydına göre ebeveynleri Stephan Logomer ve Anastasia Jankovich'ti.^[2]

Herucina takma adı muhtemelen kocasının asıl ikametgâhından geliyordu. 1727'de Franjo Heruca ile evlendi. Bu nedenle, Herucina adının kocasının adını belirttiği varsayılabilir. Bununla birlikte, başka bir açıklama da yapılmıştır: 1857 kadastrosunda Podgajec ile Brckovčina mezrası arasında "Heruc" adında bir yer bulunmaktadır. Franjo Heruca'nın ikametgâhı Brckovčina'daydı ve isine Heruc eklenmesi, Magda Logomer'in "Heruc'tan" geldiği anlamına gelebilir.^[2]

Magda Logomer'in hayatı çalkantılı bir ortamda geçmiştir. 1735'te bir yangın şehrin üçte birini yok etti. 1740-41 civarında cadı davaları 13 kadının idamına yol açtı. 1752'de Maria Theresa, Križevci adını alan yukarı ve aşağı şehri birleştirdi: 1755'te başka bir yangın Križevic, Vrbovec ve Bisago arasındaki mülkleri harap etti ve bir köylü isyanı patlak verdi. Bu dönemde yeni kiliseler inşa edildi. Nikola Benger [hr] 1695'te Križevci'de doğup 1766'da Lepoglava'da ölen bir tarihçi ve Pauline keşişiydi. O yıllara dair zaman ve mekan kayıtlarını kayıt altına almıştır.^[2]

O zamanlar, Herucina vakasından hiç bahsetmeyen, farklı kişilere ait iki tarihi vakayiname vardır. Bir kayıtta, esas olarak köyler arası meselelerle ilgilenen Križevci papazı Ivan Josipovic'ten, diğer kayıtta ise Hırvat meseleleri hakkında notlar içeren Balthazar Adam Krčelić'ten gelmektedir. Bu nedenle davanın kapsamı, daha çok Avusturyalı Maria Theresa'nın yerel olaylara müdahalesi anlamına gelmektedir.^[2]{

O zamanlar pek çok entelektüel cadıların varlığını inkâr etti ve Avusturyalı Maria Theresa kişisel olarak onların varlığına inansa da, yargılamaların yürütülme şeklinden endişeliydi. Bölgede cadı avlarının zirve yaptığı dönemde Zagreb, Varaždin ve Križevci ilçelerinde 1740-1752 yılları arasında 63 cadı cadılık yasalarına göre yargılandı. Komşu Macaristan'da 1720 ile 1730 arasında bir cadı avı dalgası yaşandı ve yine 1730'da cadı olduğu iddia edilen 450 kişi hakkında dava açıldı. Tüm bu yargılamalar, Hırvatistan'daki Habsburg monarşisi döneminde yasal olan, ancak Ferdinand kanunlarına göre katı hukuk kurallarıyla düzenlenmiş işkenceye dayalı acımasız sorgulama yöntemleriyle yürütüldü.^[2]

Art arda üçten fazla işkenceye izin verilmezdi ve kullanılacak olan aletlerin sırası kesinlikle belirlenirdi. Kurallar ayrıca, kullanılan işkence aletlerini ve yöntemlerini ve kesin tarih ve saatleri ayrıntılı olarak gösteren sıkı bir kayıt tutulmasını gerektirirdi. Bu kurallar, Magda Logomer'in davasının incelenmesi sırasında da belgeler sağladı.^[2] İşkence için kullanılan aletlere örnek olarak tekerlek ve parçalama ve boynu bir vida ile sıkarak basıncı kademeli olarak arttırmayı içeren turnike dahildir.^[2]

Magda, 1700civarında doğan Franjo Herucaile 9 Şubat 1727'de evlendi. Evlendiğinde 21 yaşındaydı. Çocuklarından Margaret 1727'de, Jakob 1733'te, Barbara 1735'te, Emerik 1740'ta, Katarina 1743'te ve Matthias 1746'da doğdu. Çocuklarından kaçının yetişkinliğe ulaştığı bilinmiyor, ancak annesinin davasında ifade verdiği için kızları Barbara'nın hayatta kaldığı bilinmektedir.^[2]

Magda Logomer bir bitki uzmanı olarak çalıştı ve genel olarak hazırladığı ilaçlar hastalarını memnun etmekteydi. Aktarlık yasak değildi, ancak zehir yapmak yasaktı ve bir kişinin cadı olduğundan şüphelenildiğinde, bitki uzmanı olmak çoğu zaman şüpheye yol açan ve ağırlaştırıcı bir faktördü.^[2]

Aktarlık, pratikte ot toplamak ve ilaç yapmak anlamına geliyordu, ancak iyi bir bitki bilgisi gerektiren bu meslek için nasıl eğitim alındığı bilinmemektedir. Bununla birlikte, müşterilerinin Magda'nın bilgisini takdir ettiği ve onu diğer insanlara tavsiye ettiği ve Magda'nın bildiklerini bazen işinde ona yardımcı olan kızı Barbara'ya aktardığı biliniyordu.^[2]

Önceki mahkeme süreçlerinden elde edilen birkaç raporda Magda'nın kişiliğinden bahsedilmiştir. Bir keresinde başka bir kadınla yaşadığı fiziksel bir tartışmanın ardından bir hapse atılmıştı. Duruşma sırasında Magda, Eva Oblacic'e çok sert vurduğunu ve bunedenle Eva'nın bilincini kaybettiğini itiraf etti. Ayrıca Noel Arifesi ödülü için bir bakırcı olan vaftiz babası Matija Sunsic ile daha önce kavga etmişti. Ayrıca yargıç Stjepan Švagel ile sorunlu bir ilişkisi vardı. Duruşmada bir tanık olan Matija Sunsic, Magda'nın kendisine yalnızca Švagel'den korkmasının şifa becerilerini kullanmasını engellediğini itiraf ettiğini belirtti. O sırada Križevci'de ortalama yaşam süresi 40 ila 50 yıldı ve yargılandığı sırada Magda 51 yaşındaydı, son çocuğunu 40 yaşında doğurmuştu ve sağlığı yerindeydi.^[2]

Dikkate alınması gereken bir diğer husus da, 1740-1741 yılları arasında şehirde cadıların infazlarına tanık olan Magda'nın mesleğinin tehlikelerinin farkında olabileceği gerçeğidir. İnsanların cadı olduğundan şüphelenilen hurafelerden kaynaklanan korkunun da farkında olabilirdi. Bu nedenle, bu korkuyu kendi çıkarı için kullanabilirdi, ancak aynı zamanda büyücülükle suçlanmamak için tazminat ödeyerek anlaşmazlıkları çözmeye çalıştı; bu unsurlar, birkaç fiziksel münakaşasında bulunan unsurlardı.^[2]

Magda Logomer, komşularından biri olan Eva Oblačić tarafından kara büyü yapmakla suçlandı. Eva Oblačić, Magda'nın kendisini zehirlediğinden emindi ve yatakta ateşle yatarken Magda tarafından rahatsız edildiğini, Magda Logomer'in bir sineğe dönüştüğünü ve başının etrafında döndüğünü anlattı.^[2][3] Duruşma sırasında bir soruşturma yürütüldü ve birçok kişi Magda Logomer'in sözde şeytani eylemlerine tanık olduklarını doğruladı. Magda'nın avukatları, İmparatoriçe Maria Theresa'nın tahta çıktıktan sonra koyduğu yeni kurallar gereği yargılama hakkında bilgilendirilmediğini, ancak tüm bunların boşuna olduğuna dikkat çekti. Magda Logomer işkence gördü ve şeytanla ticaret yaptığını itiraf etti. Vücudunda şeytanın izleri bulundu ve 22 Nisan 1758'de ölüme mahkûm edildi.^[2][4][5]

Magda Logomer bir tıbbi kliniğe gönderildi Maria Theresa'nın kişisel doktoru Avusturyalı Gerard van Swieten onu muayene etti.^[1][4] Kraliçeye gördüğü işkenceyi rapor etti ve daha sonra yayınladı. 9 Haziran 1758'de Maria Theresa dava hakkında bilgilendirildi ve o zamanlar krallığın banı olan Kont Franjo Nadaždi'yi Magda'yla şahsen tanışması için göndermesini emretti. Magda, bir tıp profesörü olan De Haen ve imparatoriçenin kişisel doktoru olmasının yanı sıra büyücülük konusunda mahkeme uzmanı olan Gerard Van Swieten tarafından muayene edildi.^[6] Muayene, imparatoriçenin bilgilendirilmediği birçok ayrıntıyı ve Magda'nın ağır bir şekilde yaralanmasına neden olan işkenceleri ortaya çıkardı. İki bilirkişi incelemelerini Maria Theresa'ya bildirdiler ve Križevci mahkemesinin sulh hakiminin batıl inançlı olduğunu belirttiler. George Van Swieten büyücülüğe inanıyordu, ancak cadıların süpürgelerle uçabileceğinden ve kötü hava koşullarına neden olabileceğinden şüphe duyuyordu^[7] ve Maria Theresa'yı idamlara yol açan cadı davalarını kaldırmanın gerekliliği konusunda ikna etmeye adamıştı.^[8]

23 Kasım 1758'de İmparatoriçe, Hırvatistan banına hitaben yazdığı bir mektupta Magda'yı beraat ettirdiğini bildirdi^[5] ve onu özel koruma altında Križevci'ye geri gönderdi.^[7]

Bu sonuç, batıl inançlara karşı daha genel mücadelenin ve Maria Theresa'nın merkezi gücünün onaylanmasının bir parçasıydı. Mektup cadı davalarını durdurdu çünkü bu, yerel mahkemenin kararlarını Viyana'da savunmak için para ve enerji harcaması gerekeceği anlamına geliyordu ve kararın İmparatoriçe Maria Theresa tarafından onaylanma olasılığı düşüktü.^[3]

Magda Logomer'in yaşamının sonu hakkında çok az bilgi vardır ve ölüm tarihi bilinmiyor. Bununla birlikte, kayıtlar, kocasının ve onu suçlayan iki kişinin de, Magda döndükten iki yıl sonra öldüğünü gösteriyor; bu, yerel söylentiler ve ona karşı büyücülük şüpheleri göz önüne alındığında, topluma yeniden entegrasyonunun zor olduğunun bir göstergesi olabilir.^[2]

Cadıların yargılanması genel olarak hızlı olarak gerçekleştirilmekteydi. Hırvatistan krallığı, Habsburg Monarşisi'nin ve ardından 1527'den itibaren Avusturya İmparatorluğu'nun bir parçasını oluşturan bir bölgeydi ve Habsburg hanedanının egemenleri tarafından Macaristan ile kişisel birlik içinde yönetiliyordu. Yine de, Ius gladii kılıç hakkına sahipti. Yargılamaları müdahale olmaksızın yürütebilir, Avusturya-Macaristan veya Hırvat monarşisinin daha yüksek bir mahkemesine başvurmak zorunda kalmadan ölüm cezaları verebilirdi.^[9]

Marie Thérèse krallığındaki batıl inançları ortadan kaldırmak istiyordu ve cadıları ve kara büyüyü ortadan kaldırmak onun öncelikleri arasında yer almıyordu. Büyücülük için verilen tüm ölüm cezalarının kendi otoritesi tarafından onaylanmasını zorunlu kıldı.^[6] Bu, Avrupa'nın her yerinde cadı avlarının azalmasına yol açtı ve Aydınlanma felsefesinin bir rol oynadığı inkâr edilemezse, merkezi bir devletin yerel yargı bölgeleri üzerindeki gücünün güçlendirilmesini sağlamak için cadı yargılamalarının kınanmasının araçsallaştırılmasını en aza indirmemelidir.^[6]

1740'ta, Büyük Frederick'in cadı davalarında işkencenin kullanılmasını yasakladığı yıl, Maria Theresa, tüm büyücülük davalarının yalnızca imparatorluk yargı yetkisi altında ele alınacağını belirten bir kararname yayınladı. 1766'da bu kararname, benimsenecek tutum hakkında bir Genel Nizamname ile pekiştirildi:^[10]

Hükümdarlığımız sırasında hiçbir gerçek büyücü ortaya çıkmadı, ancak bu tür davalar her zaman sanığın kötülüğü, aptallığı veya deliliği veya başka bir kusur nedeniyle insanları aldatmasına dayanıyordu.^[11]

Ancak, herhangi bir büyücülük eylemini önlemek için özen gösterilmesi gerektiği de belirtiliyordu. İşkence kullanımı 1776 yılına kadar resmen kaldırılmadı. 1787'de II. Joseph, kara büyü ve büyücülüğe adanmış tüm yasal mevzuatı ortadan kaldırdı.^[11]

Marija Jurić Zagorka, gerçek tarihi gerçeklere dayanan Grička Vještica'yı (Gric'in Cadısı) yayınladı.^[1] Magda Logomer'in davası, duruşmasının ardından yaşanan hukuki gelişmeler nedeniyle ünlüdür. Hırvatistan'da cadılara yönelik yasal takibata dair başka bir iz bulunmamakla birlikte, bu davaların bir süre devam ettiği kesindir. Her halükarda, bu davalarla ilgili hiçbir tarihsel izi korunmadığı için, bu davanın Hırvatistan'daki sözde cadı avlarının sona erdiği kabul edilmektedir. Dr. Gerard van Swieten'in raporu 1913 ve 1924'te Obzor gazetesinde yayınlandı ve dava, Hırvatistan Krallığı'nın üst düzey yetkilileri ile Viyana Mahkemesi arasındaki yazışmalarda tartışıldı, bu belgeler tarihi kayıtlar oluşturmaktadır.^[12] Daha sonra, popüler romanlarda davadan bahsedildi.^[2] Hırvat yazar Marija Jurić Zagorka, Gerard van Swieten'in raporunun yayınlandığını fark etti. 1912 ve 1914 yılları arasında günlük Male novine gazetesinde ("küçük gazete") Grička Vještica ("Gric'in Cadısı") romanlarını tefrika halinde yayımladı.^[13] Bu romanlarda, bazı cadı figürleri, bazıları gerçek isimleri altında, bazıları ise Herucina dahil olmak üzere kurgusal isimler altında kurgulanmış biçimde geçmektedir. Avusturyalı Maria Theresa'nın bir davanın kararının iptaline müdahil olduğundan da bahsedilmektedir.^[14]

• Arnould, Colette (2017). Histoire de la sorcellerie (Fransızca). France. ISBN 979-10-210-2774-9. OCLC 1191840198. 
• Kern, Edmund M. (10 Şubat 2009). "An End to Witch Trials in Austria: Reconsidering the Enlightened State". Austrian History Yearbook (İngilizce). 30: 159-185. doi:10.1017/S006723780001599X. ISSN 1558-5255. 9 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. .
• Balog, Zdenko (1 Şubat 2017). "Magda Logomer Herucina". Cris XVIII. 9 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. 
• Ankarloo, Bengt & Henningsen, Gustav (ed.), Skrifter. Bd. 13, Häxornas Europa 1400-1700: historiska och antropologiska studier, Stockholm: Nerenius & Santérus, 1987.
• Häxornas Europa 1400-1700 : historiska och antropologiska studier. Bengt Ankarloo, Gustav Henningsen. Stockholm: A.-B. Nordiska Bokhandeln. 1987. ISBN 91-85190-32-2. OCLC 22289815. .

• Szeged cadı mahkemeleri