İçeriğe atla

Madlen (kek)

Madlen
Alternatif isimMadeleine
Petite madeleine
Ülke(ler)Fransa
BölgesiLoren, Commercy, Liverdun
TürüKek
Ana malzemelerUn, şeker, yumurta, badem veya fındık

Madlen (Fransızca: Madeliene veya petite madeleine) Fransa'nın kuzeydoğusundaki Loren bölgesinin Commercy ve Liverdun adlı iki komününü ait deniz kabuğu şeklinde pandispanyadan yapılan küçük bir kek türüdür. Pandispanya hamuru madlen için tasarlanmış olan deniz kabuğu şeklindeki tepsilerde pişirilir bu sayede madlene özgü deniz kabuğu şeklinde bir görüntü oluşur. Madlen tarzı kurabiyeler birçok mutfak kültüründe popülerdir.

Genoise adı verilen pandispanya hamuru kullanılarak yapılır. Bu hamurun tadı klasik pandispanya hamuruna oldukça benzer fakat daha hafif bir yapıya sahiptir. Geleneksel tarifler çok ince öğütülmüş fındık ve bademden oluşsa bile başka varyasyonlarda limon tadı için limon kabuğu rendesi de kullanılabilir. İngiliz mutfağında madlen yapmak için genoise hamuru kullanılsa bile bu hamurlar dariole kalıplarında pişirilir. Pişirildikten sonra hamur reçel ve kurutulmuş hindistan cevizi ile kaplanır ve üzerine süs olarak genellikle dondurulmuş kiraz konur.

Tarihçe

Madlene şeklini veren pişirme kabı

Keki tanımlamak için kullanılan "madeleine" terimi ilk kez 18. yüzyıl Fransa'sında ortaya çıkmıştır. 1758 tarihinde Fransa'daki İrlandalı bir mültecinin aşçısı Lord Southwell'in "Madlen tarzı kekler ve küçük tatlılar hazırladığı söylenmiştir.[1]

Madlen malzemeleri

Madlen'in keşfedilmesi konusunda çeşitli efsaneler bulunmaktadır.[2] Genellikle Loren tarihindeki önemli bir karakterin hizmetinde olduğu söylenen Madeleine isimli kadının keke isim verdiği düşünülmektedir fakat aşçısının soyadı veya hizmet ettiği kişinin kim olduğu kesin olarak bilinmemektedir. Bazı uzmanlar Madeleine'in yanında çalıştığı kişinin, 17. yüzyılda Commercy'de bir şatosu olan isyancı Paul Gondi olduğunu düşünür.[3] Diğerleri ise tatlıyı yapan kişinin Lorraine dükü ve sürgündeki Polonya Kralı Stanislaus'un aşçısı Madeleine Paulmier olduğunu savunur. Hikayeye göre, 1755 yılında dükün damadı XV. Louise, Madeleine Paulmier'in hazırladığı küçük keklerden etkilenmiş ve tatlıyı onun adıyla anmaya başlamıştır. Karısı Maria Leszczyńska ise kısa süre sonra bu kekleri Versay Sarayı'na tanıtmıştır.[4] Kraliyet ailesi tarafından oldukça sevilen bu kekler zamanla Fransa'nın geri kalanına yayılmıştır.[5] Diğer hikayeler ise keki, İspanya'daki Compostela hac yolculuğu ile ilişkilendirir. Bu hikayeye göre Madeleine isminde bir hacı tarifi Fransa'dan Compostela'ya getirmiş veya Madeleine adında bir aşçı Loren'den geçen hacılara kabuk şekli verilmiş keklerden sunmuştur.[6]

Bazı hikayeler ise kekin kökeninin Loren olmadığını belirtir ve ilk yapan kişinin Prens Talleyrand'ın mutfağında çalışan pasta şefi Jean Avice olduğunu öne sürer. Avice'in 19. yüzyılda aspic (etli jöle) için ayarlamış olduğu kaplarda küçük kekler pişirerek Madlen'i icat ettiğini düşünülür.[7]

Madlen'in ortaya çıkışı, 18. yüzyıl Avrupası'nda fırıncılıkta metal kalıp kullanımının artmasının bir göstergesidir. Madlenlerin ticari başarısı 19. yüzyılın ilk dönemlerine uzamaktadır. Napolyon dönemindeki mutfak yazarları olan Marie-Antoine Careme, Grimod de la Reyniére'nin kitaplarında madlenden birçok kez bahsedilmektedir. Commercy bölgesindeki madlenlerinin üretiminin 1760'larda başladığı söylenilir.[8] Bölgedeki tren istasyonunda satılmaları keklerin ülke genelinde yayılmasını hızlandırmıştır.[4] Ayrıca bu keklerin Bar-le-Duc'tan reçel ve Reims'ten croquantes ile birlikte Paris'e ihraç edildiği tahmin edilmektedir. 19. yüzyılın sonlarına doğru madlenler artık Fransız burjuvasının diyetlerinin temel bir parçası haline gelmiştir.

Tarif

Madlen keki
Bir pound un, bir pound tereyağı, sekiz yumurta beyazı ve sarısı, üç çeyrek pound şeker, yarım bardak su, rendelenmiş limon veya limon kabuğu, portakal çiçeği, pralinin hepsini yoğurun ve küçük kekler yapın ardından üzerini şekerle kaplayarak servis edin.

— Menon, Les soupers de la Cour ou L'art de travailler toutes sortes d'aliments (1755)

Edebiyat referansı

Marcel Proust'ın Kayıp Zamanın İzinde adlı eserinde madlenler zorunlu hafıza ile gönüllü hafızayı karşılaştırmak için kullanılmıştır. Gönüllü hafıza, zeka tarafından belirlenen, insanları ve yerleri hatırlamak için bilinçli bir çaba sarf eden hafızayı ifade eder. Proust bu tür hafızaların kaçınılmaz bir eksik olduğunu ve geçmişinin özünü taşımadığını belirtir. Proust'un zorunlu hafıza örneği "madlen olayı" olarak bilinir. Kitap içerisinde birden çok bu örnekten bahsedilmiştir.[2]

Kaynakça

  1. ^ Merrett, Robert James (1999). "Eating à l'Anglaise in Provincial France, 1750–1789". Eighteenth-Century Life. 23 (2): 84-96. 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2024. 
  2. ^ a b Alan Davidson (21 Ağustos 2014). The Oxford Companion to Food. OUP Oxford. ss. 484–. ISBN 978-0-19-104072-6. 
  3. ^ Sender, S.-G.; Derrien, Marcel (2003). La grande histoire de la patisserie-confiserie française. Minerva. ss. 96, 272. ISBN 9782830707250. 
  4. ^ a b Lonely Planet Food (1 Ağustos 2017). From the Source - France: Authentic Recipes From the People That Know Them the Best. Lonely Planet Publications. ss. 116–. ISBN 978-1-78701-090-1. 
  5. ^ "La Citta Viola (Feb. 2007)" (PDF). 7 Mart 2007. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
  6. ^ Larousse Gastronomique: The World's Greatest Culinary Encyclopedia (İngilizce). Clarkson Potter. 2001. 
  7. ^ "Food News, Recipes, and More". The Food Section. 18 Nisan 2004. 16 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
  8. ^ Perrier-Robert, Annie (2012). Dictionnaire de la gourmandise. Pâtisserie, confiserie et autres douceurs. Paris: Robert Laffont. s. 1638. ISBN 9782221134030. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Baklava</span> şerbetli bir Türk tatlısı

Baklava Türk, Orta Doğu, Balkan ve Güney Asya mutfaklarında yer etmiş önemli bir hamur tatlısıdır. İnce yufkaların arasına yöreye göre ceviz, antep fıstığı, badem veya fındık konarak yapılır. Genel olarak şeker şerbeti ile tatlandırılır. Ayrıca bal şerbeti de kullanılabilir. Bazı ticari firmalar kendi özel şerbetlerini kullanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Aşçılık</span> yemek yapma

Aşçılık, besinlerin çeşitli yöntemlerle yemeye hazır duruma getirilmesine denir. Ahçılık olarak da bilinir. Ev ekonomisi'nin temel bileşenlerinden biridir. Şef, aşçı, yardımcı şef, pasta şefi, mutfak şefi, fırıncı, gastronomcu, çikolatacı gibi mesleklerle sıkı ilgilidir. Birçok ülkelerde aşçılık mesleği öğrenmek için aşçılık okulu, aşçılık fakültesi, aşçılık akademileri bulunmaktadır. Aşçılığın en temel yöntemi pişirmedir. Ama "aşçılık" terimi, pişirmenin yanı sıra kurutma, isleme, dondurma ya da salamura gibi başka yöntemleri de kapsar. Besinler birkaç nedenden dolayı pişirilir. Bazı besinleri çiğ yeme düşüncesinden hoşlanmayız. Belirli besinleri pişirerek yemeye alışık olduğumuzdan, pişirmenin besinlere iyi bir tat kazandırdığına inanırız. Öte yandan pişirildiklerinde besinlerde değişiklikler oluşur ve bu da bazı besinlerin yenmesini ve sindirilmesini kolaylaştırır. Moleküler gastronomi, fizik ve kimya perspektifinden beslenmenin bilimsel yaklaşımıdır.

<span class="mw-page-title-main">Pizza</span> İtalyan mutfağında bir mayalı hamur işi, üstüne birçok malzeme konulabilir

Pizza, domates, peynir ve genellikle çeşitli diğer malzemelerle yenen bir yemektir. Üstü genellikle yuvarlak, düz bir mayalı buğday bazlı hamur tabanından oluşan İtalyan kökenli bir yemektir. Geleneksel olarak taş fırında yüksek sıcaklıkta pişirilir. Küçük bir pizzaya bazen pizzetta denir. Pizza yapan bir kişi pizzaiolo olarak bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Orta Çağ'da Avrupa mutfağı</span> 5. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar Avrupa kültürlerinin besinleri, yeme alışkanlıkları ve yemek pişirme yöntemleri

Orta Çağ Avrupa mutfağı, 5. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar Avrupa kültürlerinin besinlerine, yeme alışkanlıklarına ve yemek pişirme yöntemlerine verilen genel addır. Bu dönem boyunca beslenme düzeni ve pişirme yöntemleri Avrupa genelinde değişimlere uğramış ve tüm bu değişiklikler Avrupa'nın modern mutfak kültürünün temelini oluşturmuştur.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan mutfağı</span> İtalyan Mutfağı

İtalyan mutfağı, kökeni MÖ 4. yüzyıla kadar uzanan, toplumsal ve siyasi değişimlerle yüzyıllar içerisinde gelişmiş, dünyanın her tarafında bilinip, sevilen, çok zengin bir mutfaktır. İtalyan mutfağında Etrüsk, Antik Yunan, Antik Roma, Bizans, Yahudi ve Arap mutfaklarının etkisi çok belirgindir. Yeni Dünyanın keşfiyle, bugünkü İtalyan mutfağının temeli olarak bilinen fakat aslında 18. yüzyıla kadar halk kitlelerine ulaştırılamamış patates, domates, dolmalık biber ve mısır gibi gıda ürünlerinin Avrupa'ya getirilmesiyle mutfakta önemli değişimler görüldü. İtalyan mutfağının özelliği bölgesel çeşitliliğinin fazla olması, ve çok farklı lezzetleri barındırmasından gelir.

<span class="mw-page-title-main">Alman mutfağı</span> Alman ulusunun yemek tarzı

Alman mutfağı, Alman ulusunun yemek tarzından ileri gelmektedir. Yüzyıllar boyunca bölgeden bölgeye gerçekleşen sosyal ve politik değişiklikler etkisiyle mutfak gelişimini sürdürmüştür. Almanya'nın güney bölgeleri olan Bavyera ve Svabya, birçok ortak yemek kültürünü paylaşmaktadır. Malzeme ve yemekler eyaletlere göre değişmektedir. Hem ulusal, hem bölgesel nitelikte birçok önemli yöresel yemek bulunmaktadır. İlk zamanlar yöresel haldeki birçok yemek, günümüzde değişiklikler geçirerek ülke çapına yayılmışlardır. Alman mutfağı heterojen toplum yapısı ve karışık kültürü ile çeşitlilik göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Dünya mutfakları</span>

Dünya mutfağı kavramı, Yerel Mutfak kavramı ile karıştırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Arepa</span>

Arepa içi çeşitli malzemelerle doldurulmuş öğütülmüş mısır hamurundan yapılan bir yiyecek türüdür. Kolomb öncesi çağlardan beri Güney Amerika'nın kuzey kesimlerinde tüketilen ve özellikle Kolombiya ve Venezuela mutfaklarında önemli bir yere sahip olmakla beraber, Bolivya, Ekvador, Panama ve Nikaragua'da da tüketilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Çavdar ekmeği</span>

Çavdar ekmeği, genellikle sadece çavdar unundan, bazen de buğday unu ve tatlandırıcı, renklendirici, dişe gelen malzemeler ve baharat eklenerek yapılmış mayalı hamurun ateşte, sac üzerinde, tandırda, fırında veya tepside pişirilmesiyle hazırlanan yiyecektir.

<span class="mw-page-title-main">Galette</span>

Galette kırılgan ve kolay ufalanan bir hamur işidir. Pişmiş hamurun kırılgan dokusu soğuk tereyağı parçaları ile hazırlanan hamurundan geliyor. Bu hamur işi birçok mutfakta bulunur. Fransız yemek kitabı Larouse Gastronomique galette hamur işlerinin en eskisi olduğunu iddia ediyor. Neolitik cağında bal ile tatlandırılmış küçük yuvarlak kekler yapılırmış.

<span class="mw-page-title-main">Domostroi</span>

Domostroi 16. yüzyılda Rusya Çarlığında Silvester tarafından yazılmış olan ev idaresi ve aile düzeni belirleyen bir kitaptır. Domostroi düzeninde ahlaki Hristiyanlığa Meryem Ana, haç, Kutsal Üçleme ve azizlere inanç, bir de kiliseye katılmak ve günah çıkarmak ve Komünyon adetlerine uymak yeterliydi. Prenslere, rahiplere ve diğer insanlara itaat etmek ise vatandaşlık ile ilgili bir meseleydi. Bu kitapta Korkunç İvan döneminde Rus aristokrat toplumu hakkında detaylı bilgiler bulunabilir.

<span class="mw-page-title-main">Antojito</span> Meksika mutfağından atıştırmalık

Antojitos olarak adlandırılan Meksika sokak yemekleri, sokak satıcıları tarafından ve Meksika'daki küçük geleneksel pazarlarda hazırlanır. Sokak yemekleri arasında taco, tamal, gordita, quesadilla, empalme, tostada, chalupa, elote, tlayuda, cemita, pambazo, empanada, nachos, chilaquiles, fajita ve torta gibi yemeklerin yanı sıra taze meyve, sebze, içecek ve menudo, pozole ve pancita gibi çorbalar yer alır. Gün içinde ana yemek genellikle öğleden sonra yendiği için bu gıdalar çoğunlukla sabah ve akşam yenir.

<span class="mw-page-title-main">Aztek mutfağı</span>

Aztek mutfağı, 1519'da Avrupa ile etkileşime girmeden önce Meksika Vadisi'ndeki eski Aztek İmparatorluğu ve Nahua halklarının mutfağıdır.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan yemekleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

İtalyan mutfağı, kökleri MÖ 4. yüzyıla kadar uzanan yüzyıllar boyunca sosyal ve politik değişikliklerle gelişmiştir. İtalyan mutfağının kökenleri Etrüsk, eski Yunan ve antik Roma mutfaklarından gelmektedir. Yeni Dünya'nın keşfi ve artık mutfağın merkezinde olan ancak 18. yüzyıla kadar miktar olarak tanıtılmayan patates, domates, dolmalık biber ve mısırın piyasaya sürülmesiyle önemli değişiklikler meydana geldi. İtalya mutfağı, bölgesel çeşitliliği, lezzet farklılıklarının bolluğu ve yurtdışındaki etkileriyle dünyanın en popüler mutfaklarından biri olduğu bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Macar mutfağı</span> Macaristanın mutfak gelenekleri

Macar mutfağı, Macaristan ulusunun ve onun birincil etnik grubu olan Macarların mutfağının karakteristik özelliklerini ortaya koyar. Geleneksel Macar yemekleri öncelikle et, mevsim sebzeleri, meyveler, ekmek, süt ürünleri ve peynirlere dayanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Litvan mutfağı</span>

Litvan mutfağı, Litvanya'nın serin ve nemli kuzey iklimine uygun ürünleri içerken bir mutfak kültürü gösterir. Arpa, patates, çavdar, pancar, yeşil sebzeler, çilek ve mantar yerel olarak yetiştirilmektedir ve süt ürünleri ülkenin uzmanlık alanlarından biridir. Kışın yiyecekleri saklamak için çeşitli turşulama yöntemleri kullanılır. Çorbalar son derece popülerdir ve yaygın olarak sağlıklı beslenmenin anahtarı olarak kabul edilir. İklim ve tarım uygulamalarını Kuzey Avrupa ile paylaştığı için, Litvanya mutfağının Baltık komşuları ve genel olarak kuzey ülkeleri ile pek çok ortak noktası bulunur. Uzun süren tarım ve yiyecek arama gelenekleri, ülkenin tarihi boyunca çeşitli etkilerle birlikte Litvanya mutfağını oluşturmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Antik Roma mutfağı</span>

Antik Roma mutfağı, uygarlığın var olduğu süre boyunca büyük ölçüde değişti. Beslenme alışkanlıkları, krallıktan cumhuriyete ve en sonunda da imparatorluğa yol açan siyasi değişikliklerden ve Romalıları birçok kültürün mutfak alışkanlıklarına ve pişirme yöntemlerine maruz bırakan imparatorluğun muazzam ölçüdeki genişlemesinden etkilendi.

<span class="mw-page-title-main">Rahibe pufları</span>

Rahibe Pufları Fransız mutfağına ait hamurdan yapılan bir tatlı türüdür. Tatlının adı daha kaba bir tabirle "Rahibe'nin osuruğu" anlamına gelir. Kanada'nın Fransızca konuşan bölgeleri, ABD, İngiltere ve İspanya'da da yapılmaktadır. Tatlı aynı zamanda "Rüzgar çöreği", "Rüzgarlı çörek" ve "Rahibenin iç çekişi" ve "Rahibe huzuru" olarak da isimlendirilir.

<span class="mw-page-title-main">Religieuse</span>

Fransız mutfağında bulunan bir tatlı türüdür. Biri büyük biri küçük iki adet şu hamurunun vanilyalı pastacı kremasıyla doldurulması ve üst üste dizilmesiyle yapılır. Profiterol toplarının ikisi de çikolata ganaja batırılır ardından küçük parça büyük olanın üzerine konur. Ardından pastanın birleşme kısımlarına krema sıkılarak tatlı süslenir. Bazı tariflerde birleştirme aşamasında buzlanma adı verilen yöntem kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Financier</span>

Financier ya da eski adıyla Visitandine Fransız mutfağında bulunan bademli bir kek türüdür. Genellikle beurre noisette sosu ile tatlandırılır ve küçük bir kalıpta pişirilir. Kekin içi hafif ve nemli, dışı ise gevrek ve yumurta kabuğu sertliğindedir. Geleneksel financier ayrıca yumurta beyazı, un ve pudra şekeri içerir. Yapımında kullanılan kalıplar petits four boyutlarında küçük dikdörtgen somun şeklindedir. Financier'in ismi Fransızca "finansör" anlamına gelmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.