Gezegenimsi bulutsu veya gezegenimsi nebula, yaşamının son evresinde bulunan bir kırmızı devin yaydığı parlak bir iyonize gazdan oluşan salma bulutsusu türüdür.
Tekboynuz takımyıldızı, gök ekvatoru üzerinde yer alan soluk bir takımyıldızdır. Tanımlanması 17. yüzyıl haritacısı Petrus Plancius'a atfedilir. Batısında Avcı, kuzeyinde İkizler, güneyinde Büyük Köpek ve doğusunda Suyılanı takımyıldızlarıyla çevrilidir. Sınır komşusu olan diğer takımyıldızlar arasında Küçük Köpek, Tavşan ve Pupa yer alır.
Sir William Herschel, KH, FRS, Almanca: Friedrich Wilhelm Herschel Almanya doğumlu, İngiliz astronom, teleskop üreticisi ve bestecidir. Hannover, Almanya'da doğmuştur. On dokuz yaşında İngiltere'ye göç edene kadar, Hanover Askeri Bandosu bünyesinde çalışmıştır. Güneş Sistemindeki 7. gezegen olan Uranüs'ü, Uranüs'ün iki büyük uydusu Titania ve Oberon'u ve Satürn'ün iki uydusu olan Enceladus ve Mimas'ı, kızılötesi radyasyonu keşfetmesi ve yazdığı 24 adet senfoni sayesinde ünlenmiştir.
Yengeç Bulutsusu Boğa takımyıldızı bölgesinde yer alan bir süpernova kalıntısı ve atarca rüzgarı bulutsusudur.
Yansı bulutsuları, gökbilimde yıldızlararası toz bulutları olup, yakınlarındanki yıldızların ışığını yansıtırlar. Bu ışık, salma bulutsularındaki gibi yükünleştirme için yeterli değildir, ancak onlara yine de görünürlük kazandırmaktadır. Bu yüzden yansıma bulutsuları tarafından gösterilen titreşim tayfı, aydınlatıcı yıldızlarınkine benzerdir. Saçılan mikroskobik parçacıkların arasında karbon bileşikleri, ayrıca demir ve nikel gibi diğer elementler bulunur.
Kedi Gözü bulutsusu, Ejderha takımyıldızı yönünde bulunan bir gezegenimsi bulutsu. Yapısal açıdan, bilinen en karmaşık bulutsulardandır; Hubble Uzay teleskobu ile düğümler, püskürtmeler ve yaysal yapılar gözlemlenmiştir. Merkezinde, 1000 yıl önce dış zarfını kaybederek bulutsuyu üretmiş olan parlak ve sıcak bir yıldız vardır.
NGC 3576, Eta Carinae bulutsusundan birkaç bin ışık yılı uzaklıktaki Yay kolu'nda yer alan küçük bir bulutsu. John Herschel tarafından 16 Mart 1834 tarihinde keşfedilmiştir ancak Herschel yalnızca bulutumsu parlak parçacıklar görebildi ve en sonunda bu bulutsuya altı farklı sınıflandırma numarası verildi. Bugünlerde gök bilimciler tüm bulutsuya "NGC 3576" demektedirler.
Messier nesneleri Charles Messier'in, orijinali 1771 yılında yayımlanan, "Catalogue des Nébuleuses et des Amas d'Étoiles" listesindeki gökyüzü nesneleridir. Bu kataloğun hazırlanma amacı, kendi gibi kuyruklu yıldız avcılarına ve diğer gökyüzü gözlemcilerine, değişmeyen gökcisimleriyle hareketli gökcisimlerinin ayırt edilebilmesine yardım etmekti. Bu katalog, M1 olarak adlandırılmış Yengeç Bulutsusu'ndan, Andromeda'nın yanındaki küçük eliptik bir galaksi olan M110'a kadar gök bilimsel olarak en önemli gök cisimlerinden çoğunu içermektedir.
Kartal Bulutsusu Jean-Philippe de Cheseaux tarafından 1745-46 yılında keşfedilmiş Yılan takımyıldızında bulunan genç bir açık yıldız kümesidir. Adı kartalı anımsatan şeklinden kaynaklanmaktadır.
Üç Boğumlu Bulutsu Yay takımyıldızında bulunan bir H II bölgesidir. Bu isim üç boğumdan oluştuğu için verilmiştir. Bu cisim açık kümeli yıldızların olağanüstü bir bileşimidir, salma bulutsu ; yansıma bulutsusu ve karanlık bulutsu. Küçük bir teleskopla gözlenebilir, parlak üç bulutsusu ve gözalıcı görünümüyle amatör astronomların favorisidir.
Messier 43 (ayrıca M43, De Mairan Bulutsusu (De Mairan's Nebula) ve NGC 1982 olarak da bilinir) Avcı takımyıldızında bulunan H II bölgesi. Jean-Jacques Dortous de Mairan tarafından 1731 yılından önce keşfedilmiştir. De Mairan bulutsusu, Orion Bulutsusu'nun bir parçasıdır, ana bulutsudan bir toz şeritiyle ayrılır.
NGC 6826 Kuğu takımyıldızında bulunan gezegenimsi bulutsu. Birçok bulutsunun göz kırpar gibi görünmesine rağmen bu bulutsu için yaygın olarak Göz Kırpan Bulutsu denir. Küçük bir teleskopla bakıldığı zaman, merkezdeki yıldız doğrudan gözü kaplar ve çevredeki bulutsunun görünmesini zorlaştırır.
Rozet Bulutsusu Samanyolu bölgesinde Tekboynuz takımyıldızı içindeki dev moleküler bulutun bir ucunun kenarında yer alan, büyük ve yuvarlak bir H II bölgesi. Açık yıldız kümesi NGC 2244, bulutsu ile yakından ilgilidir, kümenin yıldızları bulutsunun maddesinden oluşmuştur.
Henüz tamamlanmamış, bilinen gezegenimsi bulutsular listesidir.
Salma bulutsusu veya emisyon bulutsusu, çeşitli dalga boylarında ışık yayan iyonize gazlardan oluşmuş bir bulutsu türüdür. İyonlaşmanın en yaygın kaynağı, yakındaki sıcak bir yıldızdan yayılan yüksek enerjili ultraviyole fotonlardır. Farklı türlerde salma bulutsuları arasında, yıldız oluşumunun gerçekleştiği ve iyonlaştırıcı fotonların kaynağı olan genç, büyük kütleli yıldızların bulunduğu H II bölgeleri ve dış katmanlarını atmış olan ölmekte olan bir yıldızın açığa çıkan sıcak çekirdeğinin bu katmanları iyonlaştırdığı gezegenimsi bulutsular bulunur.
NGC 7662, Andromeda takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 1.800 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir gezegenimsi bulutsu. Wilhelm Herschel tarafından 6 Ekim 1784 tarihinde keşfedilmiştir.
Küçük Halter Bulutsusu, Kahraman takımyıldızında tahminen 1.700 ila 15.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir gezegenimsi bulutsudur. Pierre Méchain tarafından 5 Eylül 1780 tarihinde keşfedildi. Messier Kataloğu'ndaki yalnızca dört gezegenimsi bulutsudan biri olan Messier 76, en soluk Messier cisimlerinden birisidir.
NGC 2261, Tekboynuz takımyıldızı yönünde bulunan bir değişen bulutsu. William Herschel tarafından 1783 yılında keşfedilmiştir.
Karina Bulutsusu, çevresindeki açık yıldız kümesiyle birlikte büyük ve parlak bir bulutsu. Eta Carinae ve HD 93129A, Samanyolu içindeki en büyük kütleli ve parlak yıldızlardır. Bulutsu, Karina takımyıldızı yönünde Dünya'dan yaklaşık olarak 6.500 ilâ 10.000 ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır ve çoklu O-tipi yıldızlar içerir.
NGC 1931, Arabacı takımyıldızı yönünde adeta minyatür bir versiyonu gibi Orion Bulutsusu'nun bazı aynı özelliklerini paylaşan bir bulutsu. 14 Şubat 1793 tarihinde William Herschel tarafından keşfedilmiştir.
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam