İçeriğe atla

MPLA

Angola'nın Bağımsızlığı için Halk Hareketi - İşçi Partisi
Movimento Popular de Libertação de Angola - Partido do Trabalho
KısaltmaMPLA
Genel başkanJose Eduardo dos Santos
Genel sekreterJulião Mateus Paulo
Slogan(lar)Barış, İş ve Özgürlük
Kuruluş tarihi1 Aralık 1956
MerkezLuanda, Angola
Gençlik koluMPLA Gençliği
Kadın koluAngolalı Kadınlar Örgütü
İşçi koluAngola İşçileri Ulusal Birliği
Üyelik6,000,000
İdeolojiSosyal demokrasi
Tarihsel:
Marksizm-Leninizm
Sol milliyetçilik
Siyasi pozisyonMerkez sol
Tarihsel:
Sol ve aşırı sol
Uluslararası üyelikSosyalist Enternasyonal
Ulusal Meclis
124 / 220
İnternet sitesi
Parti bayrağı
Angola

MPLA (Portekizce: Movimento Popular de Libertação de Angola - Partido do Trabalho; Angola'nın Bağımsızlığı için Halk Hareketi - İşçi Partisi), Angola'yı 1975 yılındaki bağımsızlığından sonra yöneten siyasi partidir. 1961-1975 yılları arasında bağımsızlık için Portekiz ile savaşmış, 1975-2002 yılları arasında ise çıkan iç savaşta UNITA ve FNLA ile savaşmış ve zafer kazanmıştır.

Tarihçe

Aralık 1956'da Angola Komünist Partisi (PCA) Angola'daki Afrikalıların Birleşik Mücadele Partisi (PLUA) ile birleşerek MPLA'yı oluşturur. PCA'nın Başkanı Viriato de Cruz yeni partinin genel sekreteri olur. Yeni partiyle diğer bazı örgütler de birleşecektir. Angola'nın Ulusal Bağımsızlığı Hareketi (MINA) ve Angola'nın Bağımsızlığı için Demokratik Cephe (FDLA) bunlardan bazılarıdır. MPLA'nın esas destek aldığı yerler etnik Mbundu'ların bulunduğu bölge ile başkent Luanda'daki aydınlar olarak sayılabilir. MPLA Avrupa ve Varşova Paktı komünist partileriyle sıkı ilişki içindeydi. MPLA'nın silahlı kanadı Angola'nın Bağımsızlığı için Silahlı Kuvvetlerdir (FAPLA). FAPLA örgütü bağımsızlıktan sonra ülkenin ordusunu oluşturacaktır. MPLA, 1960 yılında Gine-Bissau'daki kardeş parti PAIGC ile Portekiz emperyalizmine karşı ortak mücadele kararı alır. İzleyen yıllarda Portekiz sömürgeciliğine karşı oluşturulan koalisyona Mozambik'ten Marksist-Leninist FRELIMO partisi, Sao Tome ve Principe Adasından ise CLSTP katılır. Portekiz'in başkenti Lizbon'da 1974 yılında gerçekleşen Karanfil Devrimi sonucunda yeni yönetim Angola'daki Portekiz askeri varlığını geri çekeceğini ve yönetimi ise üç bağımsızlık yanlısı Angola siyasi partisinin koalisyonuna bırakacağını açıklar. Üç partinin koalisyonu Portekiz'in adadaki silahlı varlığı sona erince çökecek ve ülke iç savaşa sürüklenecektir. Savaşın taraflarından muhafazakâr FNLA ve UNITA örgütleri, ırkçı Güney Afrika, Mobutu Sese Seko diktatörlüğüyle yönetilen Zaire, ABD ve en büyük tehlike olarak Sovyet yayılmacılığını gören Çin tarafından mali ve askeri olarak desteklenmekteydi. MPLA ise Sovyetler Birliği'nden sadece lojistik destek alırken, askeri yardımı sosyalist Küba'dan alacaktır. Binlerce askerini enternasyonalist görev için Angola'ya gönderen Fidel Castro yönetimi Güney Afrika Ordusunu yenerek özellikle beyazların Afrika'da yenilmez olduğuna dair efsaneyi yıkacak ve siyahların kendilerine olan güvenlerinin yerine gelmesini sağlayacaktır. Durumun MPLA lehine değişmesinden ötürü ABD, UNITA'ya verdiği yardımı keserek yeni bir Vietnam Savaşının yaratılmasına engel olmak istemiştir. MPLA ise Portekizlerin Luanda'dan ayrıldıkları gün olan 11 Kasım 1975 tarihinde Angola'nın bağımsızlığını ilan edecek ve gerilla-şair Agostinho Neto ülkenin ilk cumhurbaşkanı olacaktır. 1979 yılında yeni cumhurbaşkanı José Eduardo dos Santos olacaktır. Bağımsızlıktan sonra Küba birlikleri ülkede kalmış ve UNITA'ya karşı savaşta destek sağlamıştır. İç savaş değişen yoğunluklarda 2002 yılına kadar sürmüştür. 2002'de UNITA lideri Jonas Savimbi öldürülecektir. İki parti ateşkese ikna olmuş ve UNITA'nın silah bırakarak siyasi bir parti olarak faaliyet göstermesine karar verilmiştir. 1992 yılındaki seçimlerde MPLA %53.74 oy almış ve parlamentodaki 227 koltuktan 129'unu kazanmıştır. Sonraki seçim iç savaş yüzünden 2008 yılında yapılabilmiş ve MPLA %81.64 oy alarak parlamentodaki 220 koltuktan 191'ini kazanmıştır.

İdeoloji

MPLA, kurulduğu dönemlerde PCA (Türkçe: Angola Komünist Partisi) politikalarının belirlenimi ardında kalması ve Doğu Bloku ülkelerinden destek alma ihtiyacı duyması nedeniyle, Marksizm-Leninizm'i benimsemiştir. Angola Halk Cumhuriyeti'nin kurulmasıyla birlikte sosyalist ekonomi modeli uygulanmış, Sovyetler Birliği ve Varşova Paktı ülkeleriyle iş birliği yoluna gidilmiştir.

Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından, önemli ideolojik değişimler yaşanmıştır. MPLA gerçekleştirdiği kongre sonucunda Marksizm-Leninizm'i terk ettiğini ve bundan sonra sosyal demokrat politikalar sürdüreceğini açıklamıştır. FRELIMO ve PAIGC gibi organizasyonlardan daha sert bir ideolojik değişim geçiren MPLA'nın bu tutumunun temelinde, Nito Alves'in liderliğindeki aşırı solcuların yok edilmesi ve Agostinho Neto'nun liderliği tek başına ele geçirmesi yatmaktadır.

MPLA, Sosyalist Enternasyonal'in bir üyesi olmakla birlikte, FLMSA (Türkçe: Güney Afrika'nın Eski Kurtuluş Hareketleri) içerisinde yer alan siyasi partilerle de birlikte hareket etmektedir.

Seçim tarihi

1992 seçimlerinde MPLA oyların %53,74 ünü ve parlamentodaki 229 sandalyeden 127'sini elde etti; ancak sekiz muhalefet partisi hile yapıldığını öne sürerek sonuçları boykot etti. İç savaştan dolayı 2008'e kadar ertelenen bir sonraki seçimlerde MPLA oyların %81,64 ünü ve 220 sandalyenin 191'ini kazandı. 2012 seçimlerinde oyların %71,84'ünü kazanarak 220 sandalyenin 175'ini elde etti. 2010 anayasasına göre bu durumda MPLA aday listesinin başı olan José Eduardo dos Santos Devlet Başkanı sıfatını kazanmış oldu. Seçimin dikkate değer bir özelliği 2008 deki %12,4'ten %37,2'ye yükselen oy vermeyenler oranıydı. Geçersiz ve boş oylar toplama dahil edilirse kayıtlı seçmenlerden herhangi bir partiye oy verenlerin oranı %60, MPLA'ya oy verenlerin oranı %40 olmaktadır.

İnsan hakları sicili

Angoladaki MPLA hükûmeti Af Örgütü ve İnsan Hakları İzleme Örgütü nün de dahil olduğu uluslararası kuruluşlarca keyfi tutuklamalar, gözaltılar ve işkence yapmakla suçlanmıştır. Bu iddialara karşı Angola'nın küresel imajını iyileştirmeye yardımcı olması için hükûmet Samuels International Associates Inc. Şirketiyle anlaşmıştır.

Parti örgütleri

Günümüzde MPLA-PT'nin ana kitle örgütleri arasında Angolalı Kadınlar Örgütü, Angola İşçileri Ulusal Birliği, Agostinho Neto Öncü Örgütü ve MPLA Gençliği bulunmaktadır.

Dış destek

MPLA, bağımsızlık savaşı ve iç savaş süresince başta Küba olmak üzere birçok ülkeden yardım almıştır: Cezayir, Bulgaristan, Yeşil Burun Adaları, Çekoslovakya, Kongo, Gine-Bissau, Fas, Mozambik, Nijerya, Kuzey Kore, Romanya, São Tomé ve Príncipe, Sovyetler Birliği, Sudan, Tanzanya, Vietnam ve Yugoslavya. Çin ise sosyalist bir ülke olmasına rağmen Sovyetler Birliğini asıl düşman gördüğü için, ABD ve Güney Afrika yönetimi tarafından desteklenen UNITA ve anti-komünist FNLA'ya destek vermiştir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Angola</span> Güneybatı Afrikada bulunan bir ülke

Angola, resmî adıyla Angola Cumhuriyeti, Afrika kıtasının güneybatı bölümünde yer alan bir ülkedir. Kimbundu, Umbundu ve Kikongo dillerinde Ngola olarak adlandırılan ülkenin komşularını güneyde Namibya, kuzeydoğuda Kongo DC, doğuda Zambiya oluşturmakta olup, ülkenin batısında Atlas Okyanusu yer almaktadır. Angola'ya bağlı olmasına rağmen anakara ile fiziki bağlantısı bulunmayan ve ülkenin kuzeyinde Atlas Okyanusu kıyısında yer alan Cabinda bölgesi de Kongo Cumhuriyeti'nin yanı sıra yine Kongo DC ile sınıra sahiptir. Resmi dili Portekizcedir.

Angola İç Savaşı yeni bağımsızlığını kazanmış olan Angola'nın Portekiz himayesinden Nisan 1974'te çıkmasından sonra oluşmuş bir ihtilaftır. Afrika'nın en uzun süren anlaşmazlığıdır. 2002 yılında resmen biten ve 27 yıl süren savaş, bitene kadar 500,000 insanın ölümüne ve binlerce insanın da göçüne sebep olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Mozambik Kurtuluş Cephesi</span>

Mozambik Kurtuluş Cephesi 1975 yılında bağımsızlığını kazandığından beri Mozambik'i yöneten siyasi partidir. Ana dayanağı azınlık olan Shangaan etnik grubudur. Kurtuluş önderleri ve parti liderleri Fabio Symplicio'dur.

<span class="mw-page-title-main">Agostinho Neto</span> Angolanın ilk devlet başkanı, siyasetçi, doktor ve şair.

António Agostinho Neto, Angolalı doktor, şair ve siyasetçi. Neto, Afrika ülkesi Angola'nın bağımsızlığını kazandığı 1975 yılından itibaren 1979 yılındaki ölümüne kadar Cumhurbaşkanı olarak görev yapmıştır. Ülkesinin kurtuluş savaşına önderlik eden lider olarak görülen Neto'nun doğum günü Angola'da Ulusal Kahramanlar Günü olarak kutlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Angola Bağımsızlık Savaşı</span>

Angola Bağımsızlık Savaşı, 1961-1976 yılları arasında yapılmış bağımsızlık savaşı. Portekiz'in şiddete dayalı diktatörü António de Oliveira Salazar'ın ülkesinin Afrika'daki kolonileri kontrol etme konusunda vazgeçme gibi bir niyeti yoktu. Ancak olaylar tam tersi şekilde gerçekleşmişti. Şubat 1961'de Portekiz Batı Afrika'sındaki Marksist eğilimli Angola'nın Bağımsızlığı İçin Halk Hareketi (MPLA) grubu, başkent Luanda'daki baskıcı sömürgecilere karşı bir ayaklanma başlattı. Yaklaşık bir ay sonra kuzey vilayetlerinde ılımlı Angola Halklar Birliği (UPA) tarafından yönetilen hükûmet-karşıtı bir gerilla savaşı başladı. Asiler, acımasız bir şekilde bastırılmıştı ve tahminen 20.000 siyahi Afrikalı çatışmalar sırasında öldü. Ancak MPLA faaliyetlerin yönünü komşu ülke Zambiya'daki üslerinde gerilla seferleri düzenlediği ülkenin doğu kesmine doğru kaydırdığında, ayaklanma içten içe devam etti. 1966 yılında Batı yanlısı Sosyalist Angola Ulusal Kurtuluş Cephesi (FNLA) ve gerilla harekâtlarını güney-merkez bölgesine yönlendirmiş olan ileri Batı Angola Topyekün Bağımsızlık Millî Birliği (UNITA) olmak üzere ikiye ayrıldı. Hükûmet karşıtı gerillalar, faaliyetlerini pusular ve vurkaçlar ile sınırlı tutuyordu. Ancak gerillalar oldukça ısrarlıydılar ve büyük bir Portekiz gücünü de püskürtmüşlerdi. 1960'lı yıllarda Portekiz millî gelirinin yarısı bu savaşa yönlendirildi. Portekizli genç ordu mensupları sonunda zorlu çarpışmaların ardından, gerilemeye başladılar. Ayrıca bu kayıplardan huzursuz olan Portekiz ordusu 1974'te hükûmeti devirdi ve Angola'dan çekilme kararı aldı.

<span class="mw-page-title-main">Angola bayrağı</span> Ulusal bayrak

Angola bayrağı günümüzde kullanılan hâli ile 11 Kasım 1975 tarihinde göndere çekilerek kullanılmaya başlanmıştır.

Amilcar Lopes Cabral Afrikalı ziraat mühendisi, yazar, marksist ve vatansever siyasetçi. Cabral, Gine-Bissau ve Yeşil Burun Adalarındaki bağımsızlık hareketinin önderlerindendir. 1973 yılında Portekizli ajanlarca suikast sonucu öldürülmüş, ölümünden kısa bir süre sonra da Gine-Bissau tek taraflı olarak bağımsızlığını ilan etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Portekiz Sömürge Savaşları</span> Portekiz Ordusuyla Portekiz’in Afrika’daki sömürgeleri arasında 1961-1974 yılları arasındaki yaşanmış savaşlar

Portekiz Sömürge Savaşları, aynı zamanda Denizaşırı Savaş ve Kurtuluş Savaşı olarak da bilinir, Portekiz Ordusuyla Portekiz'in Afrika'daki sömürgeleri arasında 1961-1974 yılları arasındaki savaşların adı. Soğuk Savaş döneminde Afrika kıtasındaki belirleyici ideoloji ve silahlı çatışmalardır. Portekiz, diğer Avrupa uluslarının aksine 1950 ve 1960'lı yıllarda Afrika'daki sömürgelerini bırakmamıştır. 1960'lı yıllarda sayısız silahlı kurtuluş örgütü ülkelerdeki komünist hareketin de gelişmesiyle bağımsızlık savaşı vermeye başlayacaktır. Bölgede ABD, Çin ve aparthayd yönetimindeki Güney Afrika desteğinde örgütlenen anti-komünist silahlı kuvvetlerle bağımsızlık yanlıları arasında iç savaşa varacak çatışmalar yaşanacaktır. Bölgedeki Portekiz'e karşı en belirgin kurtuluş savaşı veren ülkeler Angola, Mozambik ve Gine-Bissau olacaktır. Angola'da MPLA, Gine-Bissau'da PAIGC, Mozambik'de FRELIMO koordineli verdikleri silahlı mücadele karşısında Portekiz yönetimi zorlansa da öldürücü darbeyi 1974 yılında Lizbon'da gerçekleşen Karanfil Devrimi indirecektir. Portekiz Ordusu içerisinde örgütlenen Movimento das Forças Armadas Afrika'da sürmekte olan kanlı sömürge savaşları ve Salazar yönetiminden genel olarak kamuoyunun rahatsızlığı nedeniyle halkı da arkasına alarak darbe yapmış ve devrim sürecini başlatmıştır. Ülkedeki siyasal yapıda çok önemli değişiklikler gerçekleştiren yeni yönetim sömürgelerde kalan askerî birlikleri hızla geri çekecek ve Afrika'daki sömürgelerde iktidar yerel örgütlere hızla bırakılacaktır. Nisan 1974'te Lizbon'da gerçekleşen Karanfil Devriminin sömürge savaşını sona erdirmesinin ardından sömürge ülkelerindeki yüzbinlerce Portekiz vatandaşı ülkeye geri dönmeye başlamış, askerî personelin yanı sıra değişik etnik kökenden Afrikalı-Portekiz dönmüştür. Bu devasa göçten sonra özellikle Angola ve Mozambik'de uzun yıllar sürecek olan iç savaşlar çıkmıştır. Eski sömürge ülkeleri bağımsızlıklarını ilan ettikten sonra ciddi sorunlarla karşılaşacak, ekonomik ve sosyal gerilemenin yanı sıra, yolsuzluk, yoksulluk, eşitsizlik ve merkezi planlama eksikliği bağımsızlık dönemi üzerine kurulan beklentileri yerine getirmeye engel olacaktır. Afrika'da ilk sömürge sahibi olan Avrupalı ülke olan Portekiz, sömürgelerini de en son terkeden ülke olacaktır. Eski sömürgelerdeki ülkeler olan Angola'da Agostinho Neto, Mozambik'de Samora Machel, Gine-Bissau'da ise Luis Cabral devlet başkanı olacaklardır.

<span class="mw-page-title-main">Samora Machel</span> Mozambik devlet başkanı (1975-1986)

Samora Moisés Machel, Mozambikli askeri komutan, devrimci ve siyasetçi. Machel, Afrika ülkesi Mozambik Halk Cumhuriyeti'nin 1975 yılında bağımsızlığını kazanmasında büyük rol oynamış, 1975 yılında üstlendiği devlet başkanlığını 1986 yılındaki ölümüne kadar yürütmüştür. 1986 yılında devlet başkanlığı uçağı Mozambik, Esvatini ve Güney Afrika Cumhuriyeti sınırlarının olduğu dağlık bölgede yere çakılmış ve Machel ölmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Gine ve Yeşil Burun’un Bağımsızlığı için Afrika Partisi</span>

Gine ve Yeşil Burun'un Bağımsızlığı için Afrika Partisi veya PAIGC, Gine-Bissau'yu 1973 yılındaki bağımsızlığından 1990'lı yılların sonuna dek yöneten ve 2004 yılından 2005 yılına kadar iktidarda olan siyasi parti. Parti, halihazırda Ulusal Halk Meclisinde çoğunluğa sahiptir. 2007 yılında iktidardaki koalisyonun bir parçası olmuş, 2008 yılında görevden ayrılana kadar PAIGC üyesi Martinho Ndafa Kabi, başbakan olarak görev yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Luis Cabral</span>

Luís de Almeida Cabral, Gine-Bissaulu siyasetçi. Cabral, Afrika ülkesi Gine-Bissau'nun ilk devlet başkanı olarak 1973 ile 1980 yılları arasında devlet başkanlığı makamında bulunmuştur. Ülkenin bağımsızlığını kazanan PAIGC örgütünün kardeşi Amilcar Cabral ile beraber kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Cuito Cuanavale Muharebesi</span>

Cuito Cuanavale Muharebesi, 1987 yılı Kasım ayı ile 1988 yılı Mart ayı arasında Angola'daki Cuito Cuanavale bölgesinde gerçekleşen muharebe. 1975-2002 yılları arasında yaşanan Angola İç Savaşının en önemli muharebesidir. Muharebede Küba ve Angola Orduları, Güney Afrika Cumhuriyeti Orduları ile karşı karşıya gelmiştir. İki tarafın da galip geldiklerini ilan ettiği muharebe sonucunda Angola İç Savaşında dönüm noktasına gelinmiştir: Taraflar arasında yapılan antlaşmaya göre Angola ve Namibya'da bulunan yabancı ordular çekilmiş ve Namibya bağımsız olmuştur. Ayrıca bu muharebenin Güney Afrika Cumhuriyetindeki ırkçı rejimin 1992 yılından itibaren başlayarak çökmesine de katkısı bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Angola-Küba ilişkileri</span>

Angola – Küba ilişkileri, iki ülke arasındaki diplomatik, askeri, sosyal ve ticari ilişkileri kapsar. Angola ve Küba arasındaki ikili ilişkiler oldukça gelişkindir. Angola İç Savaşı sırasında Küba Silahlı Kuvvetleri Marksist MPLA iktidarının korunması için UNITA, FNLA ve Güney Afrika Cumhuriyeti Ordusuna karşı savaşmıştır.

Abelardo Colomé Ibarra Kübalı devrimci, asker ve devlet adamı. Küba Devrimci Silahlı Kuvvetlerinde general ve Küba Komünist Partisi kurucusu, Politbüro ve Merkez Komite üyesidir. 2015 yılına dek Küba İçişleri Bakanı ve Devlet Konseyi Başkan Yardımcısı görevinde bulunmuştur. Çok sayıda muharebeye girmiş bir askerdir. Küba Cumhuriyeti Kahramanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Fernando da Piedade Dias dos Santos</span> Angolalı siyasetçi

Fernando da Piedade Dias dos Santos, Nando olarak bilinen, 2010-2012 tarihleri arası Angola Başkan Yardımcısı olan bir Angolalı politikacı. Kendisi 2002 ila 2008 yılları arası Angola Başbakanı oldu ve 2008 ile 2010 yılları arası Angola Millet Meclisi Başkanı olarak görev yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Mozambik Halk Cumhuriyeti</span>

Mozambik Halk Cumhuriyeti 1975 yılından 1990 yılına kadar bugünkü Mozambik Cumhuriyeti sınırları içerisinde kurulan devlet.

<span class="mw-page-title-main">Angola Halk Cumhuriyeti</span> 1975 ilâ 1992 arasında bugünkü Angola Cumhuriyeti sınırları içerisinde hüküm sürmüş devlet

Angola Halk Cumhuriyeti 1975 yılından 1992 yılına kadar bugünkü Angola Cumhuriyeti sınırları içerisinde kurulan devlet.

<span class="mw-page-title-main">Angola cumhurbaşkanları listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Angola cumhurbaşkanı, Afrika ülkesi Angola'nın bağımsızlığını kazandığı 1975 yılından bu yana ülkenin en üst makamında yer alan kişiye verilen unvandır. Ülkeyi yöneten cumhurbaşkanları 1975 ile 1992 yılları arasında Angola Halk Cumhuriyeti'ni, 1992 yılından itibaren de Angola Cumhuriyeti'ni yönetmektedirler.

<span class="mw-page-title-main">Cabinda Yerleşimi Kurtuluş Cephesi</span>

Cabinda Yerleşimi Kurtuluş Cephesi,, Angola eyaleti Cabinda'nın bağımsızlığı için savaşan bir gerilla ve siyasi harekettir. Eskiden Portekiz yönetimi altında, Angola'nın 1975'te Portekiz'den bağımsızlığını kazanmasıyla, bölge yeni bağımsız Angola'nın eksklav eyaleti oldu. FLEC, eski Kakongo, Loango ve N'Goyo krallıklarının işgal ettiği bölgede Cabinda Savaşı'na karşı savaşıyor.

<span class="mw-page-title-main">Angola cumhurbaşkanı</span> Angolanın devlet ve hükûmet başkanı

Angola cumhurbaşkanı Angola'da hem devletin hem de hükümetin başıdır. Angola'da 2010 yılında kabul edilen anayasaya göre başbakanlık makamı kaldırılmıştır; yürütme yetkisi, kararname ile yönetebildiği için bir dereceye kadar yasama yetkisine de sahip olan cumhurbaşkanına aittir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.