İçeriğe atla

MESSENGER (uzay sondası)

MESSENGER
Merkür yörüngesindeki MESSENGER'ın sanatsal tasviri
Görev türüMerkür sondası
UygulayıcıNASA
COSPAR kimliği2004-030A Bunu Vikiveri'de düzenleyin
SATCAT no.28391
Web sitesimessenger.jhuapl.edu
Görev süresiToplam:
10 yıl, 8 ay, 27 gün
Merkür'de:
4 yıl, 1 ay, 14 gün
Yolda: 7 yıl
Ana görev: 1 yıl
Birinci uzatılma: 1 yıl[1][2]
İkinci uzatılma: 2 yıl[3][4]
Uzay aracı özellikleri
ÜreticiAPL
Fırlatma ağırlığı1.107,9 kg (2.443 lb)[5]
Güç450 watt
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi3 Ağustos 2004, 06:15:56 (3 Ağustos 2004, 06:15:56) UTC
RoketDelta II 7925H-9.5
Fırlatma yeriCape Canaveral SLC-17B
Hizmete giriş tarihi4 Nisan 2011
Görev sonu
Tasfiye türüYörüngeden çıkartıldı
İmha olma30 Nisan 2015, 19:26 UTC[6]
Yörünge parametreleri
Referans sistemiHermiosentrik
Perihermion yüksekliği200 kilometre (120 mi)
Apohermion yüksekliği10.300 kilometre (6.400 mi)
Eğiklik80 derece
Süre12 saat
Devir1 Ocak 2000[7]
Dünya uçuşu (kütleçekim yardımı)
En yakın yaklaşım2 Ağustos 2005
Mesafe2.347 kilometre (1.458 mi)
Venüs uçuşu (kütleçekim yardımı)
En yakın yaklaşım24 Ekim 2006
Mesafe2.990 kilometre (1.860 mi)
Venüs uçuşu (kütleçekim yardımı)
En yakın yaklaşım5 Haziran 2007
Mesafe337 kilometre (209 mi)
Merkür uçuşu
En yakın yaklaşım14 Ocak 2008
Mesafe200 kilometre (120 mi)
Merkür uçuşu
En yakın yaklaşım6 Ekim 2008
Mesafe200 kilometre (120 mi)
Merkür uçuşu
En yakın yaklaşım29 Eylül 2009
Mesafe228 kilometre (142 mi)
Merkür yörünge aracı
Yörüngeye yerleşme18 Mart 2011, 01:00 UTC[8]
 

MESSENGER (açılımı: MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry and Ranging), 2011 ve 2015 yılları arasında Merkür gezegeninin yörüngesinde dönen ve Merkür'ün kimyasal bileşimini, jeolojisini ve manyetik alanını inceleyen bir NASA robotik uzay sondasıydı.[9][10] Ocak 2008'de gezegenin yanından geçerek Mariner 10'dan sonra Merkür'e ulaşan ikinci uzay aracı oldu.[11] Ekim 2008 ve Eylül 2009'da da gezegenin yanından geçen sonda,[12][13] 18 Mart 2011 tarihinde Merkür yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu.[14] Merkür'ün etrafında yörüngeye girmek, Dünya'dan doğrudan gelen bir uzay aracının Güneş'in çekiminden etkilenip Merkür'ün yörüngesine girmek için çok fazla olan bir hızda gezegenin yanından geçeceğinden zordur.

MESSENGER, bir kez Dünya'nın, iki kez Venüs'ün ve üç kez Merkür'ün yanından geçip bilgi topladı. 18 Mart 2011 günü Merkür yörüngesine giren uzay aracını aletleri 24 Mart günü tekrar çalıştırıldı, ilk fotoğraflar ise 29 Mart günü döndü. Bilimsel veri toplanmaya ise 4 Nisan günü başlandı. MESSENGER Uzay Sondası 30 Nisan 2015'te Merkür'ün yüzeyine çakıldı.

Messenger uzay aracının en önemli bulguları

Merkür'ün gizli yüzü: 1970'lerin ortalarında Mariner 10 aracı Merkür yakınından üç kez geçti. Ancak gezegeni tam olarak görüntüleyemedi. Messenger göreve başlayıncaya kadar Merkür'ün gizli yüzü olarak nitelenen kısmı gizemini sürdürdü. Messenger Güneş Sistemindeki en büyük ve en genç havzası olan meteor ve kuyrukluyıldız çarpışmalarıyla oluşmuş Caloris havzasını gören ilk uzay aracı oldu. Üstelik havza ağzının kenarlarında volkanik delikler olduğunu belirledi.

Kutupta Su: Su aranılacak son yerlerden olan Merkür'ün kutuplarında bir sürprizle karşılaşıldı. Dönme ekseninin eğimi neredeyse sıfır derece olan gezegenin kutuplarındaki krater tabanları güneş ışığı göremiyor. Bilim insanları on yıl önce bu krater diplerinde buz olabileceğine işaret etmişti. 1991 yılında Porto Riko'daki Arecibo Radyo Teleskopu ve Kaliforniya'daki Goldstone anteni Merkür kutuplarında buz yansımasını andıran olağan dışı parlak radar yansımaları tespit etti. O zamandan bu yana hiçbir araç kraterlere doğrudan bakamadı. Messenger kraterleri ve -173 C derece sıcaklığındaki karanlık diplerini görüntüleyerek bu kısımlarda su-buzu olduğunu doğruladı. Bazı araştırmacılara göre bu buz gizemli bir organik malzemeyle kaplanmış olabilir.

Küçülen Gezegen: Messenger'dan önce Merkür üzerindeki çeşitli tektonik şekiller adlı derin uçurumlar ve dikliklerin küresel bir küçülmeyi gösterdiği düşünülüyordu. Merkür neden küçülüyor? Çekirdek gezegen kütlesinin % 60-70'sini oluşturur. Çekirdeğin soğuması gezegenin boyutlarında gözle görülür bir azalmaya neden olmaktadır. Messenger verileriyle yapılan hesaplamalarla küçülmenin önceki hesaplara göre iki ile yedi kat daha hızlı gerçekleştiğini gösterdi.

Merkür'de Manyetik Alan Var: Mariner 10 verileri Dünya gibi karasal gezegenleri küresel olarak saran manyetik alanın Merkür'de de olduğunu belirlemişti. Dünya'nın manyetik alanı çalkalanan sıvı demir çekirdeği tarafından oluşturulur. Merkür'deki demir çekirdeğin uzun süre önce soğuduğunu düşünen araştırmacılar bu bilgiye şaşırmıştı. Bazı araştırmacılar bu alanın donmuş dış kabuğundan kaynaklı olduğunu düşündü. Messenger ise bunun tersini gösterdi: Merkür'deki alan hareketli çekirdeği tarafından üretiliyor. Yüzeyden değil.

Merkür'ün kuyruğu var: Merkür yörüngesinde dolanan Messenger gezegen atmosferinin ekzosfer katmanını gözledi. Atom ve moleküllerin yüzeye çarptığı Merkür'de çok ince bir atmosfer bulunuyor. Bu parçacıklar güneş rüzgârı, güneş ışınımı ve meteoroid çarpışmalarıyla yüzeyden koparılarak üretiliyor. Güneş'in etkisiyle 2 milyon km uzunluğunda kuyruğu oluşan kuyrukyıldızlar gibi Merkür'ün de kuyruğu olduğu belirlendi. Bu kuyruk ekzosferden yayılan hidrojen, helyum, sodyum, potasyum ve kalsiyum gibi bileşenler içeriyor. Bu kuyruğun dışında gezegen güneş etkinlikleri dönemlerinde oldukça sarsılmakta olduğu da belirlendi.[15]

Görev bitimi

30 Nisan 2015 tarihinde NASA'dan yapılan açıklamada 4 yıllık görevi sona eren MESSENGER saatte 13 bin 500 km hızla Merkür'ün yüzeyine düştü.[16][17][18]

Galeri

  • MESSENGER'ın 2008 yılında çektiği Merkür'ün ilk yüksek çözünürlüklü, renkli fotoğrafı
    MESSENGER'ın 2008 yılında çektiği Merkür'ün ilk yüksek çözünürlüklü, renkli fotoğrafı
  • Merkür'ün yörüngesinden çekilmiş olan ilk fotoğrafı (2011)
    Merkür'ün yörüngesinden çekilmiş olan ilk fotoğrafı (2011)
  • MESSENGER'ın 2008 yılında çektiği gezegenin daha önce görülmemiş yüzünün ilk fotoğrafı
    MESSENGER'ın 2008 yılında çektiği gezegenin daha önce görülmemiş yüzünün ilk fotoğrafı

Kaynakça

  1. ^ "NASA extends spacecraft's Mercury mission". UPI. 15 Kasım 2011. 31 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2012. 
  2. ^ "MESSENGER Completes Its First Extended Mission at Mercury". JHU – APL. 18 Mart 2013. 29 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2013. 
  3. ^ Wu, Brian (3 Nisan 2015). "NASA Set to Extend Mercury Mission for Another Month". Johns Hopkins University APL. The Science Times. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2015. 
  4. ^ "MESSENGER's Operations at Mercury Extended". Johns Hopkins University APL. SpaceRef.com. 3 Nisan 2015. Erişim tarihi: 4 Nisan 2015. []
  5. ^ "MESSENGER". NASA's Solar System Exploration website. 11 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2022. 
  6. ^ "Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration". NASA Solar System Exploration. 25 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2022. 
  7. ^ Domingue, D.L.; Russell, C.T., (Ed.) (2007). Messenger mission to Mercury (1. bas.). New York: Springer. ss. 225-245. ISBN 9780387772141. 
  8. ^ Lee, Jimmy; Galuska, Mike (18 Mart 2011). "NASA Chats – MESSENGER Prepares to Orbit Mercury". NASA. 7 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2011. 
  9. ^ "NASA Spacecraft Circling Mercury". The New York Times. 17 Mart 2011. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2013. 
  10. ^ Wendel, J. (Nisan 2015). "Mercury's secrets revealed by soon-to-crash spacecraft". Eos. 96. doi:10.1029/2015EO029165. 
  11. ^ "Countdown to MESSENGER's Closest Approach with Mercury". Johns Hopkins University. 14 Ocak 2008. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2009. 
  12. ^ "Critical Deep-Space Maneuver Targets MESSENGER for Its Second Mercury Encounter". Johns Hopkins University. 19 Mart 2008. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2010. 
  13. ^ "Deep-Space Maneuver Positions MESSENGER for Third Mercury Encounter". Johns Hopkins University. 4 Aralık 2008. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2010. 
  14. ^ http://www.nytimes.com/aponline/2011/03/17/science/AP-US-SCI-Mercury.html?ref=science []
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2015. 
  16. ^ "NASA'nın uzay aracı Merkür'e çakıldı". Sputnik. 1 Mayıs 2015. 25 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2015. 
  17. ^ "NASA'nın Messenger'ı Merkür'e düştü!". TRT Türk. Mayıs 2015. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2015. []
  18. ^ "space.com 2015-04-30 04:35pm ET Farewell, MESSENGER! NASA Probe Crashes Into Mercury". 2 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2015. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta MESSENGER (uzay sondası) ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Güneş Sistemi</span> Güneş ve Güneş merkezli astronomik cisimler

Güneş Sistemi, Güneş'in kütleçekim kuvvetiyle yörüngede tutulan ve çeşitli gök cisimlerinden oluşmuş bir sistemdir. Güneş ve 8 gezegen ile onların doğruluğu onaylanmış 150 uydusu, 5 cüce gezegen ile onların bilinen toplam 8 uydusu ve milyarlarca küçük gök cisminden oluşur. Küçük cisimler kategorisine asteroitler, Kuiper Kuşağı cisimleri, kuyruklu yıldızlar, gök taşları ve gezegenler arası toz girer.

<span class="mw-page-title-main">Venüs</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın 2., sıcaklık açısından 1. sırada yer alan gezegen

Venüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'e uzaklık bakımından ikinci sıradaki, sıcaklık bakımından ise birinci sıradaki gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Merkür</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın ve sistem içerisindeki en küçük gezegen

Merkür, Güneş Sistemi'ndeki en küçük ve Güneş'e en yakın gezegendir. Adını, ticaret ve iletişim tanrısı ve tanrıların habercisi olan antik Roma tanrısı Mercurius'tan (Mercury) almıştır. Yüzey kütleçekimi yaklaşık olarak Mars ile aynı olan bir karasal gezegen olarak sınıflandırılır. Yüzeyi, milyarlarca yıldır biriken sayısız çarpma olayının bir sonucu olarak yoğun şekilde kraterlerle kaplıdır. En büyük krateri olan Caloris Planitia, 1.550 km (960 mi) çapındadır ve gezegenin çapının üçte biri kadardır. Dünya'nın uydusu Ay'a benzer şekilde Merkür'ün yüzeyi, bindirme faylarından kaynaklanan geniş bir uçurum sistemi (yarıklar) ve çarpma olayı kalıntıları tarafından oluşturulan parlak ışın sistemleri sergiler.

<span class="mw-page-title-main">Ay</span> Dünyanın doğal uydusu

Ay, Dünya'nın tek doğal uydusu ve Güneş Sistemi içindeki beşinci büyük doğal uydudur. Dünya ile Ay arasında ortalama merkezden merkeze uzaklık 384.403 km, yani Dünya'nın çapının yaklaşık otuz katı kadardır. Jeofiziksel açıdan Ay, gezegen kütleli gök cismi veya uydu gezegendir. Kütlesi, Dünya'nın kütlesinin %1,2'si ve çapı 3.474 km (2.159 mi) ile Dünya'nın yaklaşık dörtte biri kadardır. Yüzeyinde kütleçekim etkisi yerçekiminin yaklaşık %17'sidir. Ay, Dünya'nın yörüngesinde bir turunu 27 gün 7 saatte tamamlar. Dünya, Ay ve Güneş geometrisinde görülen periyodik değişimler sonucunda her 29,5 günde tekrar eden Ay'ın evreleri oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter</span> Güneş Sisteminde yer alan en büyük gezegen

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Phobos (uydu)</span> Marsın iki uydusundan biri

Phobos Mars'ın iki uydusundan biridir. Yunancada Phobos Korku anlamına gelir. Mars'ın diğer uydusu Deimos'dan hem daha büyüktür, hem de Mars'a daha yakındır. Güneş Sistemi'ndeki tüm diğer uydular içinde gezegenine en yakın konumlanmış uydudur. Yörüngesi Mars yüzeyinden sadece 6000 km yüksekliktedir ve ortalama çapı 22 km'dir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mercury Projesi</span> Uzay yolculuğu projesi

Mercury Projesi, ABD'nin insanlı ilk uzay yolculuğu projesidir. 1959'dan başlanılarak 1963'e değin Dünya yörüngesine insan gönderinceye kadar sürdürülmüştür. İlk planlar ve araştırmalar -NASA kurulana dek- NACA tarafından yürütüldü. Mercury Projesi, adını hızın simgesi olan Roma tanrısı Mercury'den almıştır. Ayrıca Merkür, Samanyolu gökadasındaki Güneş'e en yakın olan gezegen olduğundan yörüngede en hızlı dönen gezegendir. Merkür gezegeniyle ilişkili bir proje olmamasına karşın bu bakımdan Merkür adı uygun görülmüştür. Bu proje 2,38 milyar dolara mal oldu.

<span class="mw-page-title-main">Güneş rüzgârı</span> Güneşin üst atmosferinden yayılan bir plazma dalgası

Güneş rüzgârı, Güneş'in üst atmosferinden yayılan bir plazma dalgasıdır. Büyük çoğunluğu, enerjileri genellikle 1,5 ve 10 keV arası olan elektronlar, protonlar ve alfa parçacıklarından oluşur. Bu parçacık akımının yoğunluk, sıcaklık ve hız nicelikleri zamana ve Güneş'in boylamına göre değişkenlik gösterir. Bu parçacıklar, Güneş tacının yüksek sıcaklığından gelen yüksek enerjileri ve maruz kaldıkları manyetik, elektriksel ve elektromanyetik fenomen sayesinde Güneş'in kütleçekiminden kurtulabilirler.

<i>Juno</i> (uzay aracı) Jupitere araştırma için yörüngesine gönderilen uzay aracı

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı. Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı. Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.

<span class="mw-page-title-main">İnsansız uzay gemisi</span> otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemileri

İnsansız uzay gemisi ya da insansız uzay aracı, otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemilerine verilen genel addır. Ne derece insanlardan bağımsız, yani özerk olduğu gemi modelleri arasında farklıdır. Uzaktan kumandalı, uzaktan güdümlü ya da tamamen özerk (robotik) olabilirler. Mesela Salyut 7, Mir ve UUİ'nun modülü Zarya, insansız uzaktan güdümlü şeklide istasyonu işletebilme, her iki yeniden ikmâl aracı ve yeni modüllerle kenetlenme imkânına sâhipti. En yaygın insansız uzay gemileri robotik uzay gemileri, insansız yeniden ikmâl araçları, uzay sondaları ve uzay rasathaneleridir. Her insansız uzay gemisi robotik olmamaktadır. Meselâ uzaya yollanan bir yansıtıcı top, robotik değildir.

<span class="mw-page-title-main">Kütle çekimsel sapan</span>

Yörüngesel mekanikte ve uzay mühendisliğinde, kütleçekimsel sapan veya çekim etkili manevra, yakıt, zaman ve gider açısından tasarruf yapmak için uzay araçlarının hız ve yönünün bir gezegenin veya başka bir astronomik aracın çekim etkisiyle değiştirilmesidir. Çekim etkisi, uzay araçlarının ivmelendirilmesi, hızlarının artırılıp veya azaltılması ve yönlerinin değiştirilmesi için kullanılabilir. Bu etki, kütleçekimi uygulayan gök cisminin uzay aracını çekmesiyle sağlanır. Bu teknik, ilk olarak 1961'de üç cisim problemi üzerinde çalışan Michael Minovitch tarafından önerildi. Gezegenler arası araştırma yapan Mariner 10 dan itibaren bu teknik kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü</span>

Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü (CCSFS), Amerika Birleşik Devletleri Uzay Kuvvetleri'ne bağlı Space Launch Delta 45'in Florida, Brevard County, Cape Canaveral'da bulunan bir tesisidir.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 2</span>

Mariner 2, Venüs'e giden ve başarılı bir gezegen karşılaşması gerçekleştiren ilk ABD robotik uzay sondasıydı. NASA Mariner programı'ndaki ilk başarılı uzay aracı, Ranger programı'nın Blok I uzay aracının basitleştirilmiş bir versiyonu ve Mariner 1'in tam bir kopyasıydı. Mariner 1 ve 2 uzay aracının görevleri bazen Mariner R görevleri olarak bilinir. Orijinal planlar, sondaların Atlas-Centaur'da fırlatılmasını gerektiriyordu ancak bu araçla ilgili ciddi gelişim sorunları, çok daha küçük olan Agena B ikinci aşamaya geçişi zorunlu kıldı. Bu nedenle Mariner R araçlarının tasarımı büyük ölçüde basitleştirildi. Atlas-Agena B, Sovyet 8K78 güçlendiricisinin yalnızca yarısı kadar kaldırma kapasitesine sahip olduğundan, bu dönemin Sovyet Venera sondalarından çok daha az enstrümantasyon—örneğin, bir TV kamerasından vazgeçilerek— taşındı.

<span class="mw-page-title-main">Çift Asteroit Yönlendirme Testi</span>

Çift Asteroit Yönlendirme Testi, NASA'nın Dünya'ya yakın cisimlere karşı gezegen savunması yöntemini test etmeyi amaçladığı bir uzay göreviydi. Bu görev, bir uzay aracının bir asteroitle kafa kafaya çarpıştığında momentum aktarımı etkisinin asteroidi ne kadar saptırdığını değerlendirmek için tasarlandı. Seçilen hedef asteroit olan Dimorphos, Didymos asteroidinin uydusudur ve her iki asteroit de Dünya'ya bir çarpma tehdidi oluşturmamaktadır. 24 Kasım 2021'de Dünya'dan fırlatılan DART uzay aracı, 26 Eylül 2022 23:14 UTC'de Dimorphos'a başarılı bir şekilde çarptı ve yörüngesini 32 dakika kısalttı. Bu, önceden belirlenen başarı eşiği olan 73 saniyeden çok daha fazlaydı. DART'ın Dimorphos'u yönlendirmedeki başarısı çarpışmanın kendisinden çok, dışarı fırlatılan enkazın geri tepmesiyle ilişkili olan momentum aktarımı sayesinde oldu.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 3</span>

Mercury-Redstone 3 veya Freedom 7, 5 Mayıs 1961'de astronot Alan Shepard tarafından yönetilen ilk ABD insanlı uzay uçuşuydu. Mercury Projesi'nin ilk mürettebatlı uçuşuydu. Projenin nihai amacı, bir astronotu Dünya çevresinde yörüngeye çıkarmak ve onu güvenli bir şekilde Dünya'ya geri getirmekti. Shepard'ın görevi, fırlatmanın yüksek g-kuvvetlerine ve atmosferik yeniden girişe dayanma yeteneğini göstermek olan birincil amacı olan 15 dakikalık bir yörünge altı uçuştu.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Atlas 8</span>

Mercury-Atlas 8 (MA-8) NASA'nın Mercury programının bir parçası olan beşinci ABD mürettebatlı uzay göreviydi. Astronot Walter M. Schirra Jr., 3 Ekim 1962'de Sigma 7 uzay aracında, bilimsel deneylerden ziyade teknik değerlendirmeye odaklanan dokuz saatlik bir uçuşla Dünya'nın etrafında altı kez tur attı. Bu, yılın başlarında Sovyet Vostok 3 Uzay aracı tarafından belirlenen birkaç günlük rekorun oldukça gerisinde olmasına rağmen, Uzay Yarışında elde edilen en uzun ABD mürettebatlı yörünge uçuşuydu. Merkür uzay aracının dayanıklılıği 1963'te takip eden bir günlük Mercury-Atlas 9 görevinden önce doğrulandı.

Güneş'e en yakın, manyetik alanı zayıf ve karasal gezegen olarak tanınan gezegenler arasında en küçük kütleye sahip olan Merkür'ün hidrojen, helyum, oksijen, sodyum, kalsiyum, potasyum ve su buharı içeren, toplam basınç seviyesi yaklaşık 10−14 bar olan çok ince ve oldukça değişken bir atmosferi vardır. Ekzosferik türler ya Güneş rüzgârından ya da gezegenin kabuğundan kaynaklanır. Güneş ışığı atmosferdeki gazları Güneş'ten uzağa iterek gezegenin arkasında kuyrukluyıldıza benzer bir kuyruk oluşturur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.