İçeriğe atla

Müseylime

Müseylime bin Habib
مُسَيْلِمَةُ
Müseylime'nin Yemame Muharebesi'nda Vahşi bin Harb tarafından öldürülme sahnesi. (Balami, Tarıkname [en], 14. yy.)
DoğumYemame
Ölüm632
Yemame
Tanınma nedeniPeygamberlik iddiası
EvlilikSecah
Ebeveyn(ler)Tumame ibn Katir (babası)

Müseylime bin Habib (Arapça: مسيلمة بن حبيب‎‎) veya Mesleme, 7. yüzyılda Arabistan'da peygamberliğini ilan etmiş dini liderdir.[1][2][3] Müseylime, İslam'a göre sahte peygamber olarak tanımlanır ve bazı Müslüman kaynaklarda "büyük yalancı" manasına gelen el-Kezzâb (اَلْكَذَّابُ) adıyla anılır.[4][5]

Müseylime'nin Yemame'da doğduğu ve Benî Hanife üyesi olduğu kaydedilmiştir. Hristiyan olarak yetiştirilmiş Müseylime daha sonra bu dini reddederek kendini peygamber ilan etmiş ve Arabistan'ı kontrol etmeye çalışmıştır. Muhammed'in ölümünden sonra halife Ebû Bekir'le Ridde Savaşları'nda çarpışmış, Yemame Muharebesi'nde Halid bin Velid'e bağlı kuvvetlerce öldürülmüştür.[6][7]

Hayatı

Muhammed'in ölümüne müteakip Ebû Bekir döneminde onunla oldukça kanlı savaşlara girmiştir. Muhammed'in ölümünden hemen sonra kendi kabilesini Muhammed'in haleflerine karşı harekete geçirdiği, gerek İslami kaynaklarda gerek diğer kaynaklarda aktarılır. Ardından Museylime Temim kabilesinden kendisinin peygamber olduğunu söyleyen Secah ile evlenmiş ve onun sayesinde askerî gücünü iki katına çıkarmıştı. Evlilik sonrası Secah kendi peygamberliği iddiasından vazgeçer.

Zeyd bin Hattab, Sabit bin Kays-ı Ensari, Ebu Dücane, Ebu Huzeyfe ibni Utbe, 360 Muhacir, 360 Ensar ve binden fazla da Tabiin öldü. Hatta Müseylime ile girişilen savaşlarda Kur'an'ı ezbere bilen birçok hafız hayatını kaybetmiş ve bu yüzden ilk halife Ebû Bekir Kur'an'ı tekrar toplamak zorunda kalmıştı. Müseyleme, Halid bin Velid komutasındaki İslam ordusu ile Mayıs-Haziran 632 tarihinde yaptığı Yemame Muharebesi'nde öldürülmüştür. Ölümünden sonra eşi Secah Müslümanlığı kabul etmiştir.

Yemame aşiretinden olan Müseylime gösterdiği illüzyon gösterilerini mucize olarak sunarak peygamberlik iddiasını kanıtlamaya çabalamıştır.[8] O da kendisine vahiy geldiğini söylüyor ve bunları tebliğ ediyordu. Aslında Muhammed'e karşı birisi değildi hatta onun peygamberliğini de kabul ediyordu ama kendisinin de peygamber olduğunu iddia ediyordu. Müseylime, Muhammed'in peygamberliği de dahil hiçbir iman esasını inkâr etmiyordu. O, Muhammed'in getirdiği dinde bir takım 'reformlar' yapıyordu. Kafiyeli şiirlerle yaymaya çalıştığı öğretisinde Hristiyanlığın da etkisi altında kalmış, örneğin Katolik geleneğindeki gibi, (bir doğum kontrol yöntemi olarak da kullanılan) bir oğul sahibi olan karı kocaya cinsel ilişkiyi yasaklamıştır. Necd bölgesinde peygamberliğini kabul ettirmişti ve Muhammed'in getirdiği dinin bütün yasaklarını kaldırdı. Önce içki yasağını kaldırdı, sonra zinayı serbest bıraktı daha sonra da günde beş vakit namazı kaldırdı. Kendi toplumuna şarabı ve zinayı helal kılıyordu. Oruçta hatırı sayılır bir indirime giderek, orucu bir gün ve geceye indirmişti. Mescitlerinde ibadet ediliyor, taraftarları ibadetlerinde kendisine geldiğini iddia ettiği seçili sözleri okuyorlardı. Bunlardan ilginç örnekler kaynaklarda yer almıştır.

Müseylime'nin aleyhinde söylenmiş şiirler

Bazı Müslüman şairler, Müseylime'nin aleyhinde şiirler söyleyerek onu hicvetmişlerdir. Sadru'l-İslam döneminde hicivleşme siyasetin önemli bir parçasıdır. Örneğin; Müseylime ile aynı kabileden olan Sumâme b. Usâl, Müseylime'yi şu dizeleriyle yermiştir:[9]

“Çokça yalan söyleyen Museylime (el-Kezzâb) seci söyleyerek

geldiğinde, bizi dini ve doğru yolu terk etmeye çağırdı.

Dalalet yolunda peş peşe ona tabi olan topluluklar ne kadar da

şaşırtıcı. Dalalet çok daha kötüdür.

Ahalisinin yoldan çıktığı bir evden uzak olunmasında doğruluk ve

birlik vardır. Tüm bunlar apaçıktır.”[9]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Margoliouth, D. S. (1903). "On the Origin and Import of the Names Muslim and Ḥanīf". Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland (İngilizce). Cilt 5. ss. 467-493. JSTOR 25208542. 
  2. ^ Beliaev, E. A. (1966). Arabs, Islam and Arabian Khalifat in the middle ages (İngilizce) (2. bas.). Moskova. ss. 103-108. 
  3. ^ Petrushevskii, I. P. (1966). Islam in Iran in VII–XV centuries (İngilizce). Leningrad. ss. 13-14. 
  4. ^ Özgürel, Avni (6 Eylül 2009). "İslam yayılırken sahte peygamberler". Radikal gazetesi. 4 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  5. ^ Kesir, İbn (2000). Ṣafî el-Rahman Mubarekfûrî (Ed.). al-Miṣbāḥ al-munīr fī tahdhīb tafsīr Ibn Kathīr (Arapça). 1. Riyad, Suudi Arabistan: Darussalam. s. 68. 
  6. ^ Fattah, Hala Mundhir; Caso, Frank (2009). A Brief History of Iraq (İngilizce). Infobase Publishing. ISBN 9780816057672. 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  7. ^ Emerick, Yahiya (1 Nisan 2002). Critical Lives: Muhammad (İngilizce). Penguin. ISBN 9781440650130. 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  8. ^ The Life of the Prophet Muhammad [May Peace and the Blessings of Allah Be Upon Him] : Al-Sira Al-Nabawiyya By Ibn Kathir, Trevor Le Gassick, Muneer Fareed, s.67.
  9. ^ a b Esat Ayyıldız, Klasik Arap Şiirinde Emevî Dönemine Kadar Hiciv. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020. s.291.

Dış bağlantı

"Ridde savaşları". İslamda Hayat. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ebû Bekir</span> İslam Devletinin ilk halifesi, sahabe

Ebû Bekir ya da tam adıyla Ebû Bekir Abdullah bin Ebî Kuhâfe Osmân bin Âmir el-Kureşî et-Teymî, İslam peygamberi Muhammed'in sahâbesi ve Dört Halife'nin ilki. Muhammed sonrası Müslüman toplumda 632-634 arası liderlik ve yöneticilik yapması, bu sebeple Muhammed'in halefi olması kendisine ilk halife unvanını kazandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hâlid bin Velîd</span> Arap asker ve komutan, sahabe (y. 585–642)

Hâlid bin el-Velîd Seyfullah olarak da bilinen Arap komutan. Hudeybiye Antlaşması sonrasında Müslümanlığı seçene kadar Kureyşlilerin saflarında, İslam dinine geçtikten sonra ise İslam devletinin emrinde savaşmıştır. Kureyşlilerin Uhud Savaşı'nda yenilmemelerinde kilit rol oynamış, emrindeki süvarilere yaptırdığı manevra ile Müslümanların yenilmesini sağlamıştır. Müslüman olduktan sonra Bizans ve Sasanilere karşı zaferler kazanmıştır. Bunların en dikkat çekeni Yermük nehri kıyısında Bizans ordusunu bozguna uğrattığı savaştır. İslami kaynaklara göre katıldığı yüzü aşkın savaşta hiçbir yenilgiye uğramamış nadir komutanlardan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Arap-Bizans savaşları</span> 7. yüzyıl ile 11. yüzyıl arasında savaşlar serisi

Arap-Bizans savaşları, 7. yüzyıldan 11. yüzyıla kadar Müslüman Araplar ile Bizans İmparatorluğu arasında yapılan savaşlardır. Çatışmalar, 7. yüzyılda İslam peygamberi Muhammed'in, Raşidun ve Emevi halifelerinin ilk Müslüman fetihleri sırasında başladı ve halefleri tarafından 11. yüzyılın ortalarına kadar devam etti.

<span class="mw-page-title-main">Râşidîn Halifeliği</span> Kurulan ilk İslam halifeliği (632–661)

Râşidîn Halifeliği, İslâm peygamberi Muhammed'in halefi olan ilk halifeliktir. Muhammed'in MS 632'deki vefatından sonra ilk dört ardışık halifesi (halef) tarafından yönetildi. Bu halifeler, Sünni İslam'da topluca Râşidîn ya da "Doğru Yolda olan" halifeler olarak bilinirler. Bu terim Şîa'da kullanılmaz, çünkü Şii Müslümanlar ilk üç halifenin yönetimini meşru görmez.

<span class="mw-page-title-main">Ridde Savaşları</span>

Ridde Savaşları, Muhammed'in ölümü sonrasında kitlesel dinden dönme (irtidad) olayları üzerine, ilk halife Ebu Bekir tarafından 632-633 yıllarında yapılan askerî harekât ve savaşlardır.

<span class="mw-page-title-main">Ebû Ubeyde bin Cerrâh</span> Sahabe, komutan

Ebu Ubeyde bin Cerrāh, İslam peygamberi Muhammed'in sahabelerinden ve cennetle müjdelenmiş on sahabeden biridir. İslam tarihinde yeri önemlidir ve Ömer'in halifeliğinde ordu komutanlığı yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Zincirler Muharebesi</span>

Zincirler Muharebesi, Müslüman Arap kumandanı Halid bin Velid'in Kuveyt'te bulunan Kâzımiyye bölgesinde, Sasani İmparatorluğu'na karşı yapmış olduğu ilk muharebedir. Ebu Bekir'den gelen bu emirle, İslamiyet'in Arap Yarımadasının dışına taşınması ve kurulan İslam Devletinin sınırlarının genişletilmesi hedeflenmiştir. Savaşı Müslüman ordusu kazanmış ve İslam Orduları Kuveyt'i fethederek Irak yönünde ilerlemeye başlamışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Zeyd bin Sabit</span> sahabe

Zeyd bin Sabit, İslam peygamberi Muhammed'in vahiy kâtiplerinden olan sahabi.

Ebû Dücâne, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesidir. Kütüb-i Sitte'de rivayet ettiği hadisleri yer alan Ebû Dücâne, erken dönem İslam tarihinde daha çok kılıç kullanmadaki ustağıyla belirgin efsaneleşmiş savaşçı kişiliğiyle tanınır.

Abbad bin Bişr, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi.

Secah bint el-Hâris bin Süveyd, Peygamber olduğunu iddia etmiş Arap kadın.

Tuleyha bin Huveylid bin Nevfel el-Esedî, peygamber olduğunu iddia etmiş Arap şair.

Esved el-Ansî, tam adıyla Abhele bin Ka'b bin Avf el-Esved el-Ansî, İslam Peygamberi Muhammed sağ iken peygamberlik iddiasında bulunan kâhin.

Hanife, Benî Hanife veya Benu Hanife, Yemame kökenli Arap kabilesi.

<span class="mw-page-title-main">Sa'd bin Ubade</span> Muhammedin ardından halife adayı olmuş sahabe

Ebû Kays Sa‘d b. Ubâde b. Düleym b. Hârise el-Ensârî, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi.

<span class="mw-page-title-main">Yemame Muharebesi</span>

Yemame Muharebesi, Aralık 632'de Yemame bölgesindeki Raşidun Halifeliği içinde çıkan isyana karşı yapılan Ridde Savaşları'nın bir parçası olarak, Ebû Bekir ve kendi kendini peygamber ilan eden Müseylime güçleri arasında gerçekleşmiştir.

İkrime bin Ebu Cehil Amr bin Hişam, Babası Ebu Cehil ile birlikte İslam peygamberi Muhammed'in önde gelen muhaliflerinden birisiydi. Daha sonrasında Müslüman oldu; Ridde savaşlarında ve Suriye'nin fethinde Raşidin kuvvetlerinde komutanlık yaptı. Muhtemelen Bizans kuvvetleriyle yapılan Ecnadeyn Muharebesi'nde öldü.

Semüre bin Cündeb İslam peygamberi Muhammed'in bir sahabisi.

Bu sayfada 632 yılında kurulan Râşidîn Halifeliği'nde 632'den 640'a kadar yaşanan olaylar yer alıyor.