İçeriğe atla

Ludwig Windthorst

Ludwig Windthorst
Alman Merkez Partisi genel başkanı
Görev süresi
26 Mayıs 1874 - 14 Mart 1891
Yerine geldiğiHermann von Mallinckrodt
Yerine gelenFranz von Ballestrem
Reichstag üyesi
Görev süresi
21 Mart 1871 - 14 Mart 1891
Seçim bölgesiHannover
Kişisel bilgiler
Doğum 17 Ocak 1812(1812-01-17)
Ostercappeln, Ems-Supérieur, Birinci Fransız İmparatorluğu
Ölüm 14 Mart 1891 (79 yaşında)
Berlin, Prusya, Alman İmparatorluğu
Partisi Alman Merkez Partisi
Evlilik(ler)
Julie Engelen
(e. 1838; ö. 1891)
Çocuk(lar) 4

Ludwig Joseph Ferdinand Gustav Windthorst, (17 Ocak 1812 – 14 Mart 1891) Alman Merkez Partisi'nin lideri ve Almanya'nın Prusya önderliğinde birleşmesi ve Kulturkampf sırasında Şansölye Otto von Bismarck'ın en önemli muhalifi olan siyasetçiydi. Tarihçi Margaret L. Anderson onun "İmparatorluk Almanyası'nın en büyük parlamenteri" olduğunu ve "parti mekanizmasını kullanması ve kitlelerle ilişkisi bakımından" İrlandalı Daniel O'Connell ve Charles Stewart Parnell ile kıyaslanabileceğini iddia etmiştir.

Windthorst, Protestan Hannover Krallığı'nda 1848 ve 1849 devrim yıllarında siyasete girdi. Hannover'in bağımsızlığını destekledi ve monarşizme sadık kaldı. Windthorst liberal olmamasına rağmen kralın gerici politikalarına karşı çıkışı, bağımsız yargıya ve sanık haklarına verdiği güçlü desteği birçok kişi tarafından takdir edildi. 1851 ve 1862 yıllarında adalet bakanı olarak görev yaptı.

Prusya Krallığı, Hannover'i topraklarına katıp 1871'de Alman İmparatorluğu'nu kurduğunda Windthorst tamamı Katolik olan Merkez Partisi'nin yeni lideri oldu. Üçte biri Katolik olan yeni ülkede Katolik oyların %80'inden fazlasını kazandı. Bismarck'ın Katolikler, Hannoverli Guelfolar, Polonyalılar, Danimarkalılar ve Alsaslılar gibi azınlıklara yönelik tacizlerine karşı çıktı. Siyasi hakların temeli olarak doğal hukuku savundu. Muhalefet sanatını mükemmelleştirerek çoğunluk kazanabilecek ittifaklar kurdu.

Windthorst 1870'lerde, papalığın kontrolünü yok etmek amacıyla Prusya'daki Katolik Kilisesi'ne zulmeden Bismarck'ın Kulturkampf politikalarının şiddetli bir düşmanı oldu. Windthorst ve Papa XIII. Leo'nun uzun süren baskılarıyla Bismarck, bu politikalarından vazgeçti.

Hayatı

İlk yılları ve eğitimi

Ludwig Joseph Ferdinand Gustav Windthorst, 17 Ocak 1812'de Ostercappeln'deki Caldenhof malikanesinde doğdu ve üç gün sonra aynı şehirdeki Aziz Lambertus Katolik Kilisesi'nde vaftiz edildi.[1] Annesi avukat volan Franz Joseph Benedikt Windthorst (1774–1822) ve annesi ise Klara Antoinette Josephine (1787–1859) idi. Windthorst, Protestan eyalet Hannover'de geleneksel Katolikliğin hakim olduğu bir ailede büyüdü. Katolik Kilisesi'nin bir ferdi olarak, yüksek devlet makamlarına erişimi fiilen çok zor olan bir kişiydi. Ailenin tek erkek çocuğu olan Windthorst, kısa boyu ve nispeten büyük kafaya sahipti. Babası Franz'ı on yaşındayken kaybetti. Annesi Klara, oğluna uygun bir eğitim sağlamayı başardı.

Osnabrück'te vakıf okulu olan Gymnasium Carolinum’da eğitim gördü ve Abitur sınavlarını başarıyla geçerek 1830'dan itibaren Göttingen ve Heidelberg üniversitelerinde hukuk eğitimi aldı.[2] Vormärz döneminde liberalizmin yükselişinden, 1832 yılındaki Hambach Festivali'nden ve Katolik teolog Georg Hermes'ten etkilenen Windthorst, Katolik mezhebini özgürlük, sivil haklar ve ulusal birlik idealleriyle uyumlu hale getirmeye çalıştı.

29 Mayıs 1838'de kendisinden altı yaş büyük Julie Engelen ile Oedingberge'de evlendi. Bu evlilikten iki kız (Maria 1841–1933; Anna 1843–1867) ve iki erkek (Julius 1843–1872; Eduard 1846–1860) olmak üzere dört çocuğu oldu. 1842 yılında Osnabrück'teki Katolik Konsili'nin başkanlığına atandı. Osnabrück şövalyeliği onu sendika başkanı seçti. 1848 gibi erken bir tarihte, Hannover Krallığı'nın en yüksek mahkemesi olan Celle'deki Yüksek Temyiz Mahkemesi'nde hâkim oldu.[3]

Hannover'deki siyasi kariyeri

Windthorst, Merkez Partisi'nin bazı Reichstag üyeleriyle birlikte 1889 yılında. Windthorst oturanlardan soldan ikincisidir.

Çalışkanlığı ve hırsının yanı sıra yeni durumlara uyum sağlama yeteneği, hızlı kavrayışı ve büyük hukuk yeteneği sayesinde Windthorst, eğitiminin ardından hızla üst düzey görevlere yükseldi. Katoliklerin Hannover'de kendilerini kabul ettirmiş olmaları da yükselişine yardımcı oldu. Katolikler 1837'deki anayasal çatışma sırasında Hannover kraliyet ailesine sadık kaldılar. 1848–1849 Alman devrimleri Hannover'e ulaştığında, Kral Ernest Augustus tavizler vererek devrimin önünü kesmeye çalıştı. Daha liberal bir siyasi dönüşün arka planında, devrimden proleter kitlelerin patlaması olarak korkan Windthorst, 1849'da Osnabrück yakınlarındaki Iburg'dan "Groß- und echt-deutsche Partei" (Büyük ve Gerçek Alman Partisi) adına Hannover Krallığı Temsilciler Meclisi'ne seçildi ve 1851'de başkanı oldu. 1848'de Frankfurt Meclisi'ne seçilme girişimi üç seçim bölgesinde başarısız oldu. Birinde kurayla, diğerinde ise iki oy farkla kaybetti. 1851'den 1853'e ve 1862'den 1865'e kadar Adalet Bakanı olarak görev yaptı ve Avusturya yanlısı politikalar lehine kampanya yürüttü. Görevde bulunduğu süre boyunca yargıda çığır açan reformlar gerçekleştirdi. Hannover Krallığı'nın ilk Katolik bakanı, 1851'de bir süre, 1849'dan 1855'e kadar Iburg bölgesi için ve 1855'ten 1856'ya ve 1863'ten 1866'ya kadar Papenburg kasabası için başkanlık ettiği İkinci Hannover Meclisi'nin bir üyesiydi. 1857 yılında Papenburg şehri tarafından yeniden seçilmesi eyalet tarafından reddedildi. Milletvekilliği ve bakanlık görevlerinin yanı sıra avukat olarak da çalışan Windthorst, 1865 yılında Celle'de kraliyet avukatı oldu.

Prusyalı Bismarck daha 1850'lerde Hannoverli Windthorst'un siyasi bir rakip olduğunu fark etti. Ona göre Windthorst, Prusya'nın antitezi olarak gördüğü Katolik-ultramontan, liberal, demokratik, federalist ve Avusturya'nın dostu olan pek çok şeyi temsil ediyordu. Bismarck, Hannover Kralı V. George üzerinde baskı kurdu ve Windthorst'un 1851'den 1853'e kadar içinde yer aldığı liberal-demokratik kabineyi görevden alması için kralı ikna etti. Bismarck'ı tatmin edecek şekilde, Windthorst'un görevden alınmasını polis devleti yöntemlerinin kullanıldığı bir tepki dönemi izledi. Sonunda Windthorst'un İkinci Meclis'te yer almasına izin verilmedi. Windthorst, Bismarck'ın Hannover siyasetine yaptığı bu müdahaleyi unutmadı. Yıllar sonra bile 1850'lerin sonundaki keyfi politikalardan kısmen Bismarck'ı sorumlu tutuyordu.

Hannover kralı ile Windthorst arasındaki ilişki bu dönemden itibaren hep gergin olsa da -kral onu monarşik prensiplere karşı çalışan sinsi, Cizvit ve liberal bir politikacı olarak görüyordu- V. George yine de Windthorst'un milliyetçi duygularına ve Prusya ile Avusturya'nın çıkarları arasında bağımsız politikalar izleme isteğine ikna olmuştu. Almanya'daki durum giderek Prusya lehine değişirken, Bismarck'ın politikalarına karşı kendini savunabilmek umuduyla 1862'de Windthorst'u bir kez daha Adalet Bakanı olarak atadı. Ancak Windthorst liberal reformlar getirince V. George 1865'te ona olan güvenini ikinci kez geri çekti. Windthorst görevden alınması nedeniyle öfkeliydi. Krala ve yeni hükûmete Prusya'ya karşı kendilerini savunabilecekleri konusunda güvenmiyordu.

Kuzey Almanya Konfederasyonu'nda

1880 yılı civarında Heinrich Johann Sinkel tarafından yapılan yağlıboya tablosu.

1866 yazında Alman Konfederasyonu, Prusya ve müttefiklerine karşı savaştı. Galip gelen Prusya, Hannover Krallığı da dahil olmak üzere birçok rakibini ilhak etti. Windthorst bunu siyasi ve kişisel bir talihsizlik olarak değerlendirdi. Onun gözünde karar veren hukuk değil güçtü. Hannover'in ilhakından sonra Windthorst, diğer pek çok Hannoverli siyasetçinin aksine, özel hayatına çekilmedi. Ağustos 1867'den itibaren Kuzey Almanya Konfederasyonu meclisinde Meppen-Aschendorf-Hümmling-Bentheim-Lingen seçim bölgesi ve ölümüne kadar Prusya Temsilciler Meclisi'nde Meppen-Aschendorf-Hümmling seçim bölgesi milletvekili olarak görev yaptı. Ayrıca Prusya tarafından tahttan indirilen Kral V. George'un hukuk danışmanı ve temsilcisi olarak çalıştı.

Windthorst, Reichstag'da, Hermann von Mallinckrodt dışında tek Katolik olan Federal-Devlet-Anayasa Derneği'ne katıldı. Dernek federalistti ve Bismarck ile liberallere muhalefet ediyordu. Bununla birlikte, birçok noktada liberallerle işbirliği yapabildi. Windthorst bağımsız bir parlamento oluşturmak için çabaladı ve parlamenter maaşları lehinde konuştu. Katolik Kilisesi'nin çıkarlarını da savundu.

Bismarck'a muhalefet

Kulturkampf sırasında Windthorst'u Bismarck ve Papa ile birlikte karikatürize eden Kladderadatsch dergisi. (1878)

Windthorst'un 1871'de kurulan Alman İmparatorluğu'na karşı büyük bir güvensizliği vardı. Savaşlarla kurulmuş olan bu devletin yine savaşlarla sona ereceğine inanıyordu. Merkez Parti kurulduğunda, kısmen eski Hannover Kralı V. George'a olan bağlılığıyla yeni partiyi suçlayabileceğinden korktuğu için başlangıçta partiye yanaşmadı. Ancak Ocak 1871'de partiye katıldı. Bununla birlikte, Lutherci olarak Merkez'e sadece misafir üye olarak katılan ve Reichstag seçimleri sırasında Hannover'de her zaman Merkez ile seçim ittifaklarına giren Alman-Hannover Partisi'nin meclis temsilcileriyle yakın temasını sürdürmeye devam etti.

Windthorst, bugünkü Emsland ve Bentheim bölgelerini kapsayan Meppen-Lingen-Bentheim seçim bölgesi için aday olarak 1871'den 1891'deki ölümüne kadar sekiz kez Alman Reichstag'ına seçildi. Reichstag ve Prusya Temsilciler Meclisi üyesi olarak, özellikle Bismarck'ın Katolik Kilisesi'nin etkisine karşı yürüttüğü Kulturkampf’ta son derece yetenekli bir hatip olarak adını duyurdu. Resmî olarak bir meclis partisi makamında bulunmadan Merkez Parti'nin ve Alman Katolikliğinin önde gelen temsilcisi haline geldi. Hermann von Mallinckrodt'un 1874'te ölümünden sonra Windthorst, Alman Merkez Partisi'nin lideri oldu ve ölümüne kadar bu ünvanını korudu. Bismarck'ın meclisteki en büyük rakibi olarak kabul edildi. Bu nedenle Bismarck, Windthorst'un Emsland'da seçilmesini çeşitli önlemlerle, örneğin basın kuruluşlarını gizlice teşvik ederek, defalarca engellemeye veya önlemeye çalıştı.

Windthorst Kulturkampf sırasında, okul sistemi için dini bir temel ve Yahudiler ile Polonyalıların hakları da dahil olmak üzere tüm azınlıklar için eşit haklar lehine sert kampanyalar yürüttü. Aynı nedenle Anti-Sosyalist Yasa’ya da karşı çıkmasına rağmen din karşıtı politikaları nedeniyle Sosyalistlere karşı da mücadele etti.

Kulturkampf yıllarında iki siyasetçi arasında onlarca yıldır süregelen husumet açıkça ortaya çıktı. Bismarck, Windthorst'u Reich’ın düşmanı olarak görüyor ve onun Guelfolar, Sosyal Demokratlar, Polonyalılar ve Alsace-Lorraine gibi bu iftirayla yaftalanan diğer partilerle işbirliği içinde olduğunu iddia ediyordu.[4] 1885'te bir mektupta "Windthorst ve onun İmparatorluk karşıtı komplolarından" şikayet ediyordu.[5] Milletvekili Christoph von Tiedemann ve tarihçi Heinrich von Sybel ile 25 Ocak 1875'te Berlin'de yaptığı bir konuşmada Bismarck şöyle demişti: "Ama nefret de aşk kadar büyük bir yaşam güdüsüdür. Hayatım iki şey tarafından sürdürülüyor ve süsleniyor: karım ve Windthorst. Biri aşk için orada, diğeri nefret için."[6] Windthorst'un Bismarck için işgal ettiği bu tuhaf konum, Bismarck'ın tarafındaki çatışmanın çoğu zaman nesnel düzeyden çıktığını ortaya koymaktadır.

Windthorst, genel dünya görüşünün yanı sıra neredeyse tüm bireysel konularda kendisini Bismarck'ın politikalarının bir karşıtı olarak konumlandırdı. Windthorst'u şansölyeye karşı durmaya iten şey, devletin ve Bismarck'ın her şeye muktedir olmasıydı. Bismarck'ın politikası sınır çizmeye yönelikti; ayrılıkları ya kendi çıkarları için kullanır ya da onlara karşı savaşırdı. Öte yandan Windthorst farklı pozisyonlar aldı ve Merkez Parti için merkezi bir kimlik figürü haline geldi. Sadece bir Katolik değil, aynı zamanda bir federalist, bir anayasacı ve sadık bir parlamenterdi.

Windthorst birçok Almanya'daki birçok Katolik derneğinin üyesi ve kurucusuydu. Özellikle Hannover'deki AV Gothia ile yakın temas halindeydi.[7] Ölümünden kısa bir süre önce, Alman İmparatorluğu'ndaki en önemli Katolik kitle örgütü haline gelen ve 1933'ten sonra Nasyonal Sosyalistler tarafından yasaklanan Volksverein für das katholische Deutschland'ın da (Katolik Almanya için Halk Derneği) kurulmasına öncülük etmişti.

Vefatı ve hatırası

Vilma Lwoff-Parlaghy'nin Windthorst'u ölüm döşeğindeyken tasvir eden bir karekalem çalışması.

Windthorst, 14 Mart 1891'de Berlin'de zatürreden öldü. İki gün önce Kayzer II. Wilhelm kendisini ölüm döşeğinde ziyaret etti. Hannover'deki Marienkirche'ye gömüldü. Kilise, II. Dünya Savaşı sırasında Temmuz 1943–Mart 1945 arasında gerçekleşen bombalama saldırıları nedeniyle tahrip olmuş, ancak mezarı korunmuş ve 1953/4'te yeniden inşa edilmiştir. Cenazesi, Almanya'nın neredeyse tüm yönetici prenslerinin katıldığı, halkın saygısının en dikkat çekici gösterisiydi ve yirmi yıllık aralıksız mücadeleden sonra partisini yükselttiği konumun çarpıcı bir işaretiydi.[2]

Tarihçi Golo Mann'a göre Windthorst, Alman parlamento liderlerinin en büyüklerinden biriydi. Hazırcevaplık konusunda kimse onunla boy ölçüşemezdi. Hayatının neredeyse tamamının muhalefette geçmesi ve bir yönetici olarak yeteneklerini gösterme fırsatı bulamaması talihsizliği olarak nitelendirilmiştir.

Windthorst'un adı birçok sokağa, okula, kasabaya ve kiliseye verilirken hatırasına birçok anıt dikilmiştir.

Kaynakça

  1. ^ Taufeintrag 5 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. auf der Internetseite Matricula Online 28 Mart 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., aufgerufen am 10 Mayıs 2022.
  2. ^ a b Headlam 1911, s. 716.
  3. ^ Volker Ullrich: Die Kleine Exzellenz 22 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Porträt über Ludwig Windthorst. In: Die Zeit, 12 Ocak 2012, S. 16.
  4. ^ Heinrich August Winkler: Der lange Weg nach Westen, Bd. 1: Deutsche Geschichte vom Ende des Alten Reiches bis zum Untergang der Weimarer Republik. C.H. Beck, München 2000, S. 223.
  5. ^ Otto von Bismarck: Gesammelte Werke – Neue Friedrichsruher Ausgabe. Abteilung III, Bd. 6, Bearb. v. Ulrich Lappenküper. Schöningh, Paderborn 2011, ISBN 978-3-506-77171-1, S. 472.
  6. ^ Zit. nach Otto Pflanze: Bismarck. Der Reichsgründer. München 1997, S. 753.
  7. ^ Akademischer Verein Gothia (Hrsg.): Zur Erinnerung an das Fünfzigjährige Bestehen 1876 bis 1926. Bearb. v. Leonhard Hentzen, Eduard Endler und Hermann Sarrazin. Selbstverlag, Hannover 1926, S. 17.

Ek okumalar

  • Anderson, Margaret Lavinia (1981). Windthorst: A Political Biography. Oxford New York: Clarendon Press Oxford University Press. ISBN 978-0-19-822578-2. OCLC 7197184. 
  • Anderson, Margaret Lavinia. Practicing Democracy: Elections and Political Culture in Imperial Germany (2000) excerpt and text search
  • Bennette, Rebecca Ayako. Fighting for the Soul of Germany: The Catholic Struggle for Inclusion After Unification (Harvard University Press; 2012)
  • Blackbourn, David. "The Political Alignment of the Centre Party in Wilhelmine Germany: A Study of the Party's Emergence in Nineteenth-Century Württemberg," Historical Journal Vol. 18, No. 4 (Dec., 1975), pp. 821–850 in JSTOR
  • Cary, Noel D. Path to Christian Democracy: German Catholics & the Party System from Windthorst to Adenauer (1996)
  • Evans, Ellen Lovell. The German Center Party 1870-1933: A Study in Political Catholicism (1981)
  • Ross, Ronald J. "Critic of the Bismarckian Constitution: Ludwig Windthorst and the Relationship Between Church and State in Imperial Germany," Journal of Church & State (1979) 21#3 pp 483–506. online
  • Zeender, John. "Ludwig Windthorst, 1812-1891," History (1992) 77#290 pp 237–54 online
  • Zeender, John K. "The German Center Party, 1890-1906." Transactions of the American Philosophical Society (1976) 66#1 pp 1–125.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Ludwig Windthorst ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Prusya</span> 1525-1947 yılları arasında Orta Avrupada varlığını sürdürmüş eski bir Alman devleti

Prusya, tarihin değişik dönemlerinde değişik anlamlarda kullanılmış bir isim olmakla birlikte en çok 1713-1867 yılları arasında kendine Prusya Krallığı adını veren ve Orta Avrupa'da hüküm süren Alman devletinin ismidir.

<span class="mw-page-title-main">Otto von Bismarck</span> Alman İmparatorluğunun ilk şansölyesi

Otto von Bismarck, 19. yüzyılda, bağları kuvvetli olmayan bir konfederasyon olan Almanya'nın birleşmesinde önemli rol oynayan ve Birleşik Almanya'nın ilk Şansölyesi olan Alman devlet adamıdır. Bismarck-Schönhausen Kontu ve Lauenburg Dükü olarak da anılan Otto von Bismarck, Yeni Almanya'yı kan ve demir politikasına göre kuracağını söylediği için kendisine Demir Şansölye adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Helmuth Karl Bernhard von Moltke</span> Alman mareşal

Helmuth Karl Bernhard von Moltke, Alman Mareşal. Yeğeni Helmuth Johann Ludwig von Moltke, Generaloberst rütbesiyle 1908-14 yılları arası Alman Ordusu Genelkurmay Başkanı olarak I. Dünya Savaşı'nda da görev aldı.

<span class="mw-page-title-main">Reichstag Yangını</span> Berlindeki Reichstag binasına 27 Şubat 1933 tarihinde düzenlenen kundaklama saldırısı

Reichstag Yangını, Hitler'in sebep gösterip ülkede düzeni sağlamak adına 24 Mart 1933'te Cumhurbaşkanı Paul von Hindenburg'un imzasıyla elde ettiği diktatöryal güce kavuşmasından önce Alman parlamentosunun toplandığı Reichstag binasında 27 Şubat 1933 akşamı çıkmış olan yangındır. Yangınla ilgili ilk rapor, saat 21:00'den kısa bir süre sonra, bir Berlin itfaiye istasyonuna bir alarm çağrısı geldiğinde geldi. Polis ve itfaiye ekipleri geldiğinde, Temsilciler Meclisi alevler içinde kaldı. Polis binanın içinde kapsamlı bir arama yaptı ve orada tutuklanan Van der Lubbe'yi buldu.

<span class="mw-page-title-main">Alman İmparatorluğu</span> 1871den 1918e dek Almanya

Alman İmparatorluğu ya da İkinci Reich, 18 Ocak 1871'de Prusya ve diğer Küçük Alman Devletlerinin özellikle Otto von Bismarck'ın katkılarıyla, birleşmesiyle oluşan birleşik Alman devletidir. İlk imparatoru I. Wilhelm'in taç giymesiyle imparatorluk resmen kuruldu. Yeni İmparatorluğu Habsburg Hanedanı yerine Hohenzollern Hanedanı yönetti, başkent Berlin yapıldı. Yeni İmparatorluk, Avusturya'yı toprakları dışında bıraktı. 1884'ten itibaren Almanya, Avrupa dışında sömürgeler kurmaya başladı. Hızlı büyüyen ekonomisiyle, dünyanın en büyük ekonomilerinden biri oldu, ordusu ve donanmasıyla Büyük Britanya'ya kafa tutar hale geldi.

<span class="mw-page-title-main">Almanya Hristiyan Demokrat Birliği</span> Almanyada bir siyasi parti

Almanya Hristiyan Demokrat Birliği, Hristiyan demokrat ve liberal muhafazakâr görüşte, merkez sağ pozisyonda bir Alman siyasi partisidir. Genel başkanı Friedrich Merz'tir.

<span class="mw-page-title-main">I. Wilhelm</span> Prusya Kralı ve ilk Alman İmparatoru

I. Wilhelm ya da Kayzer Wilhelm, Prusya kralı ve ilk Alman İmparatoru idi.

<span class="mw-page-title-main">Leo von Caprivi</span> Alman İmparatorluğu’nun ikinci şansölyesi

Georg Leo Graf von Caprivi de Caprara de Montecuccoli, Otto von Bismarck'tan sonra 1890-1894 yılları arasında Almanya şansölyesi olan asker ve devlet adamı.

<span class="mw-page-title-main">Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst</span> Alman İmparatorluğu’nun üçüncü şansölyesi

Chlodwig Carl Viktor Fürst zu Hohenlohe-Schillingsfürst, Alman imparatorluk şansölyesi, Ekim 1894'ten Ekim 1900'e değin Prusya başbakanı ve İmparator II. Wilhelm'in Chlodwig Amcası. İmparatorun üzerindeki etkisine karşın, aşırılıklarını önleyememiştir.

<span class="mw-page-title-main">Bernhard von Bülow</span> Alman İmparatorluğu’nun dördüncü şansölyesi ve Prusya başbakanı

Prens Bernhard Heinrich Karl Martin von Bülow, Alman İmparatorluğu şansölyesi ve 1900-1909 arasında Prusya başbakanı. I. Dünya Savaşı öncesinde İmparator II. Wilhelm ile birlikte Almanya'yı genişletme politikası izlemiştir.

<span class="mw-page-title-main">III. Friedrich (Alman imparatoru)</span> Alman İmparator

III. Friedrich, Veliaht Prens Friedrich Wilhelm olarak da bilinir, Almanca Kronprinz Friedrich Wilhelm, tam adı Friedrich Wilhelm Nikolaus Karl, 1888'de 99 gün süreyle Prusya kralı ve Alman imparatoru. Liberal ve meşrutiyetçi görüşlerden etkilenmiş, ama Hohenzollern hanedanının krallık ve imparatorluk değerlerine bağlı kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Avusturya-Prusya Savaşı</span> Prusya Krallığı ve Avusturya İmparatorluğu arasındaki savaş (1866)

Avusturya-Prusya Savaşı veya Yedi Hafta Savaşı, 1866'da Avusturya İmparatorluğu liderliğinde Alman Konfederasyonu ile Prusya Krallığı ile Alman müttefikleri yanında İtalya ve Alman müttefikleri arasında gerçekleşti. Sonuç olarak Alman devletleri üstünde Prusya egemenliği ve Üçüncü İtalyan Bağımsızlık Savaşı denilen İtalyan birleşmesi süreci gerçekleşti.

<span class="mw-page-title-main">Wilhelm Marx</span> Alman politikacı

Wilhelm Marx, Weimar Cumhuriyeti'nde iki kez şansölyelik yapmış Alman avukat, devlet adamı ve Merkez Partisi'nin (Zentrumspartei) lideri.

<span class="mw-page-title-main">Almanya'nın birleşmesi</span> Ayrı Alman krallıkların ilk defa Alman İmparatorluğu adı altında birleşmesi

Resmî olarak Almanya'nın birleşmesi ile siyasi ve idarî olarak birleşik bir ulus devletin ortaya çıkması 18 Ocak 1871'de Fransa'daki Versay Sarayı'nın Aynalar Galerisi'nde gerçekleşti. Fransa-Prusya Savaşı sonrası Fransızların silah bırakmasının ardından, Alman devletlerinin prensleri Prusyalı I. Wilhelm'i Alman İmparatoru ilan etmek için bir araya geldi. Pratikte, Almanca konuşan halkların çoğunluğunun birleşik bir devlet altında toplanması, resmî ve soylu yöneticiler arasındaki gayriresmî ittifaklar sayesinde bir süredir düzensiz olarak gelişmekteydi. Ancak birleşme fikirleri, tarafların kendi çıkarları yüzünden Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun 1806'da dağılması ve Napolyon Savaşları'nın gerçekleşmesi üzerine kuvvetlenen milliyetçilik hareketlerine kadar neredeyse yüz yıl gecikerek aristokratik bir deneme olmaktan öteye gidemedi.

<span class="mw-page-title-main">Alman sorunu</span> 19. yüzyılın ortalarında Almanyanın birleşmesine ilişkin tartışmalar

Alman sorunu, 19. yüzyılda, özellikle de 1848 Devrimleri boyunca süren Almanya'nın birleşmesinin en iyi yolu hakkındaki bir tartışmadır. 1815'ten 1871'e kadar, Alman Konfederasyonu'nda 37 bağımsız Almanca konuşulan eyalet bulunuyordu. Großdeutsche Lösung tüm Almanca konuşan insanları bir devlet altında birleştirmeyi amaçlıyordu ve Avusturya İmparatorluğu ile onun destekçileri tarafından benimsenmişti. Kleindeutsche Lösung ise Avusturya'yı içermeyecek şekilde sadece kuzey Alman eyaletlerini birleştirmeyi amaçlıyordu ve Prusya Krallığı tarafından benimsenmişti.

<span class="mw-page-title-main">Kan ve Demir</span> Bismarck ve "Kan ve Demir", aslında Almanların birleşme seferberliğinin tüm dünyaya ilanıydı

Kan ve Demir, Alman Şansölye Otto von Bismarck'ın, Alman topraklarının birleşmesiyle ilgili olarak, 30 Eylül 1862 tarihinde, Prusya Eyalet Meclisi (Landtag) Bütçe Komisyonu önünde yaptığı konuşmaya verilen isimdir. Konuşmasının son kısmında kullanılan bu kelimeler, Bismarck'ın en çok alıntılanan ifadesi hâline gelmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Junker (Prusya)</span>

Junkerler, Prusya'daki toprak sahibi soyluların üyeleriydi. Çok az hakka sahip köylüler tarafından işletilen büyük mülklere sahiptiler. Bu mülkler genellikle büyük şehirlerin veya kasabaların dışındaki kırsal alanlarda bulunur. Prusya'da ve 1871'den sonra Alman askeri, siyasi ve diplomatik liderliğinde önemli bir yerleri vardı. En ünlü Junker, Şansölye Otto von Bismarck'tı. Bismarck, 1871'den 1890'a kadar Alman İmparatorluğu'nun Şansölyesi olarak Almanya'da iktidarı elinde tuttu. II. Wilhelm tarafından iktidardan uzaklaştırıldı.

<span class="mw-page-title-main">Ludwig Bamberger</span> Alman ekonomist ve siyasetçi

Ludwig Bamberger, Yahudi asıllı Alman ekonomist, siyasetçi, devrimci ve yazardı.

<span class="mw-page-title-main">Büyük Avusturya</span>

Büyük Avusturya, Habsburg'un yönettiği Avusturya'nın kontrol ettiği Alman dışı unsurlar ile Alman Konfederasyonunda bulunan tüm Alman bölgelerin katılmasını içeriyordu. Doğu-Orta Avrupa'daki Habsburg topraklarının geniş alanları, önceki Alman devletler konfederasyonu Alman Konfederasyonu'a ait değildi. İlgili planlara, Büyük Avusturya, Yetmiş Milyon Reich veya önerenlerin ardından Schwarzenberg Planı veya Schwarzenberg-Bruck Planı gibi isimler verildi.

<span class="mw-page-title-main">Langensalza Muharebesi (1866)</span>

Langensalza Muharebesi, 27 Haziran 1866'da, Avusturya-Prusya Savaşı sırasında, günümüzde Almanya'nın Bad Langensalza yakınlarında, Hannover Krallığı ile Prusya Krallığı arasında gerçekleşti. Hannoverliler savaşı kazandılar ancak daha sonra daha büyük ve güçlendirilmiş bir Prusya ordusu tarafından kuşatıldılar. Güneydeki Bavyera müttefikleriyle bağlantı kuramayan Hannoverlılar teslim oldu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.