İçeriğe atla

Libya-Türkiye ilişkileri

Libya-Türkiye ilişkileri
Haritada gösterilen yerlerde Libya ve Turkey

Libya
Türkiye
Ankara'daki Libya büyükelçiliği

Libya-Türkiye ilişkileri, Libya ile Türkiye arasında sürdürülen uluslararası politikaları içerir. Osmanlı İmparatorluğu'ndan bu yana iki ülke arasında önceki tarihsel bağlara sahip olan nispeten yakın bir ilişki yaşamışlardır. Bu tarihsel bağ nedeniyle, Libya ve Türkiye, diğer Arap devletleriyle karşılaştırıldığında bir Osmanlı mirasını paylaşmaktadır.

Tarihçe

Tarihi ilişkiler

Osmanlı İmparatorluğu, 16. yüzyılın ortalarında Libya kıyı bölgelerini fethetti ve Libya toplumu üzerinde büyük bir etki yarattı. O zamanlar Osmanlılar altında Trablusgarp Eyaleti, istikrarsız ve çeşitlilik gösterse de bir dereceye kadar özerkliğe sahipti.[1]

18. yüzyılda Karamanlı Ahmed Paşa, Libya'yı yöneten ve Osmanlı hakimiyetini kabul eden özerk Karamanlı Hanedanı'nı kurdu. Saltanatı döneminde Libya, güçlü Libyalı karakterlere sahip imparatorluğun en müreffeh kısımlarından[2] biriydi, ancak Osmanlı yönetimine karşı geldiği için dolaylı olarak merkezi yönetimden düşmanlık kazandı.[3] Ancak halefleri Ahmed kadar başarılı değildi ve hanedan 18. yüzyılın sonlarında çöktü ve Amerika Birleşik Devletleri tarafından başlatılan Berberi Savaşları sonucu Karamanlı otoritesinin tamamen ortadan kalktı.[4] O zamana kadar, İtalyan işgaline kadar Libya'daki Osmanlı yönetimi güvence altına alındı, ancak kalkınma eksikliği nedeniyle anakaradan ihmal edildi.

Trablusgarp Savaşı'ndan sonra (1911-1912), İtalya Krallığı Libya'yı fethederken Osmanlı İmparatorluğu Afrika'daki son toprak parçasını kaybetti. İki ülkenin arasındaki bağlar yeniden kurulduğu 1947'ye kadar mevcut değildi.

Modern ilişkiler

Libya Krallığı'nın kurulmasıyla, Türkiye ve Libya samimi ilişkileri sürdürdüler, her ikisi de çoğunlukla Müslüman çoğunluklu uluslardı.

1969 yılında Libya'da kansız bir darbe meydana geldi ve bu sırada Kral İdris tıbbi tedavi için Ankara'daydı. Daha sonra, Kral İdris darbeyi kınadı, ancak bunu gerçekleştirenlere karşı olma yetkisi yoktu.[5] Sonunda, Libya Kralı Kahire'de öldüğü 1983 yılına kadar sürgünde yaşamak zorunda kaldı.[6]

Senussi Hanedanı'nın çöküşünden bu yana, Libya-Türkiye ilişkileri işbirlikler ve düşmanlıklar arasında gidip geldi. Muammer Kaddafi'nin 1974'te Türkiye'nin Kıbrıs harekâtı sırasında ABD'nin Türkiye'ye silah ambargosu uygulandığından Türkiye'ye ABD yapımı uçaklarına yedek parça sağlamasına ve Türk eşyalarını almayı tercih etmesine karşın daha sonradan Kürt bağımsızlığını desteklemek gibi Türkiye'yi Kürt meselesi için suçlayan anlaşmazlıklar da yarattı.[7] Bu, 2011 yılında sürgündeki Kürt Millî Kongresi Başkanı Cevad Mella tarafından yeniden doğrulandı.[8] Böylece, Türkiye ile Libya arasındaki ilişki 2011 yılına kadar zarar gördü.

Libya İç Savaşı

Ana maddeler: Libya İç Savaşı ve İkinci Libya İç Savaşı

Türkiye, Fransa cumhurbaşkanı Sarkozy'yi Libya halkının özgürleşmesi konusunda Fransız çıkarlarını sürdürmekle suçladı[9] ve 20 Mart'ta gözlemci bir tutum aldı.[10] Türkiye, 2011 yılında Libya ile ilişkileri kesen ilk ülkeler arasında yer aldı ve Kaddafi'ye görevi bırakmasını ve sürgüne gitmesini teklif etti.[11] Kaddafi ise bunu reddetti.[12]

İkinci Libya İç Savaşı'nın patlak vermesiyle, Türkiye Trablus'taki BM tarafından tanınan Ulusal Mutabakat Hükûmeti'ni, Tobruk'taki Hafter yönetimindeki Temsilciler Meclisi'ne karşı desteklemektedir. Hafter'in Türkiye karşıtı tutumu, Türkiye ile Tobruk hükûmeti arasında süren düşmanlığa katkıda bulunmuş, Türkiye de Trablus'taki hükûmete silah ve mühimmat taşımıştır.[13][14]

Türkiye cumhurbaşkanı yardımcısı Fuat Oktay, dolaylı olarak Hafter'i, Libya için barışı önlemek isteyen ve Kasım 2018'de Libya'da barış konferansından ayrılan sorun çıkarıcı olarak suçladı.[15] Hafter, Recep Tayyip Erdoğan liderliğindeki Türkiye'ye karşı düşman olarak kaldı ve Tobruk merkezli kuvvetler genellikle Trablus'taki orduya silah taşıyan Türk gemilerini ele geçirdi.

Hafter liderliğindeki 2019-20 Batı Libya Taarruzu'nun ardından, Türkiye derin endişeler gösterdi ve Hafter'i Libya'yı istikrarsızlaştırdığı gerekçesiyle gizlice kınadı.[16] Kasım 2019'da Türkiye, güvenlik ve askeri işbirliği anlaşmasına ek olarak Libya'nın uluslararası kabul görmüş hükûmeti ile Akdeniz'deki deniz sınırları konusunda bir anlaşma imzaladığını belirtti.[17]

2019'da Birleşmiş Milletler, Ürdün, Türkiye ve Birleşik Arap Emirlikleri'nin sistematik olarak Libya silah ambargosunu ihlal ettiğini bildirdi.[18] Ayrıca, Libya Ulusal Ordusu'nun Türk yetkililerin yıllarca Libya'daki terörist gruplara destek vermekle suçladı ve bu desteğin sadece lojistik destekten paralı askerleri taşımak için askeri uçakların yanı sıra Libya'da terörizmi desteklemek için silah, zırhlı araçlar ve mühimmat taşıyan gemiler kullanarak doğrudan müdahaleye dönüştüğünü belirtti.[19] Ancak bu suçlamalar, Hafter yanlısı güçlerin, Libya'nın uluslararası kabul görmüş hükûmetini destekleyen Hafter karşıtı güçlerin Hafter yanlısı güçleri geri çekmeyi başardıktan sonra stratejik Geryan kasabası üzerindeki kontrolünü kaybettikten sonra yapıldı. Yenilgisine misilleme olarak Birleşik Arap Emirlikleri ve Mısır tarafından desteklenen Hafter, Türkiye'yi tehdit ederek karşılık verdi ve tüm Türk gemilerini ve şirketlerini hedefleme, Türkiye'ye ve Türkiye'den uçuşları yasaklama ve Türk vatandaşlarını Libya'da tutuklanacağını açıkladı. Hafter'in Geryan'ı kaybetmesinden sonraki diğer yanlış suçlamalar, Ulusal Mutabakat Hükûmeti ve Geryan'daki yetkililer tarafından yalanlandı.[20]

2 Ocak 2020'de Türkiye Büyük Millet Meclisi, başkentte BM tarafından tanınan hükûmeti desteklemek için Libya'ya asker yerleştirme tasarısını onayladı. Mevzuat 325-184 oyla kabul edildi, ancak konuşlandırmanın ayrıntıları miktar ve zamanlama açısından henüz açıklanmadı.[21] 6 Ocak'ta Türk birlikleri Libya'ya gönderilmeye başladı.[22] 8 Ocak 2020'de Türkiye cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Hafter'i destekleyen Rusya devlet başkanı Vladimir Putin arasındaki görüşmelerden sonra, Türkiye ve Rusya Libya'daki tüm tarafları 12 Ocak gece yarısından itibaren ateşkes ilan etmeye çağırdı.[23]

Kaynakça

  1. ^ Akiba, Jun. "Administration of Justice in Ottoman Libya, 1835-1911". 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – www.academia.edu vasıtasıyla. 
  2. ^ Oyeniyi, Bukola A. (31 Mart 2019). "The History of Libya". ABC-CLIO. 5 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – Google Books vasıtasıyla. 
  3. ^ "Libya - Karamanlis". countrystudies.us. 18 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  4. ^ John, Ronald Bruce St (26 Mart 2013). "Libya and the United States, Two Centuries of Strife". University of Pennsylvania Press. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – Google Books vasıtasıyla. 
  5. ^ "1969: Bloodless coup in Libya". 1 Eylül 1969. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – news.bbc.co.uk vasıtasıyla. 
  6. ^ Ap (26 Mayıs 1983). "King Idris, Ousted in '69 by Qaddafi, Dies in Cairo". 12 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – NYTimes.com vasıtasıyla. 
  7. ^ Kinzer, Stephen (9 Ekim 1996). "Tirade by Qaddafi Stuns Turkey's Premier". 26 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – NYTimes.com vasıtasıyla. 
  8. ^ "Jawad Mella says Muammar Gaddafi is the only world leader who truly supports the Kurds". ekurd.net. 4 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  9. ^ Traynor, Ian (24 Mart 2011). "Turkey and France clash over Libya air campaign". 22 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – www.theguardian.com vasıtasıyla. 
  10. ^ "Turkey to make 'necessary contribution' to protect Libyan people". Trend.Az. 20 Mart 2011. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  11. ^ "Turkey says offered Gaddafi "guarantee" to quit Libya". 10 Haziran 2011. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020 – www.reuters.com vasıtasıyla. 
  12. ^ "Turkey recognises Libyan rebels". France 24. 3 Temmuz 2011. 10 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  13. ^ "Haftar displeasure over Qatar, Turkey on display at Palermo". english.alarabiya.net. 14 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  14. ^ "Haftar accuses Turkey of violating arms embargo on Libya - AW staff". AW. 23 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  15. ^ "Turkey's Vice President Oktay storms out of Libya conference in Italy - Turkey News". Hürriyet Daily News. 13 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  16. ^ "Turkey raises concern over tension in Libya". yenisafak.com. Yeni Şafak. 8 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  17. ^ "Turkey and Libya sign deal on maritime zones in the Mediterranean". Reuters. 28 Kasım 2019. 30 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  18. ^ "Libya arms embargo being systematically violated by UN states". The Guardian. 9 Aralık 2019. 25 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  19. ^ "Libyan National Army: Turkey supports terrorists, directly interferes in Libya". egypttoday. 29 Haziran 2019. 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  20. ^ "Haftar vows attacks on Turkish assets in Libya". france24. 29 Haziran 2019. 29 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  21. ^ "Turkey's parliament approves military deployment to Libya". www.aljazeera.com. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  22. ^ "Turkey deploys troops to bolster Libyan government". BBC News. 6 Ocak 2020. 6 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 
  23. ^ "Turkey, Russia call for ceasefire in Libya on Jan 12". Reuters. 8 Ocak 2020. 10 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2020. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Libya</span> Akdeniz kıyısında yer alan bir Kuzey Afrika ülkesi

Libya, resmi adıyla Libya Devleti, Akdeniz kıyısında, doğuda Mısır, batıda Cezayir ve Tunus, güneyde Nijer ve Çad, güneydoğuda Sudan ile komşu olan bir Mağrip ve Kuzey Afrika ülkesidir. Ülke Trablusgarp Bölgesi, Fizan ve Sirenayka olmak üzere üç tarihi bölgeden oluşur. Yaklaşık 1,8 milyon kilometrekarelik yüz ölçümüyle Afrika'nın dördüncü, dünyanın 16. büyük ülkesidir. En fazla kanıtlanmış petrol rezervine sahip 10. ülkedir. Başkenti ve en büyük şehri Trablus ülkenin batısında yer alır ve yedi milyon Libyalının üç milyondan fazlası bu şehirde yaşar.

<span class="mw-page-title-main">Muammer Kaddafi</span> Libyalı asker, siyasetçi ve lider (1942–2011)

Muammer Muhammed Ebu Minyar el-Kaddafi, devrik Libya lideri. 1969 yılında yapmış olduğu darbe sonucu iktidara gelip, 1970'ten 1972'ye kadar Libya başbakanlığı, 1972'den 1979'a kadar ise Libya devlet başkanlığı görevini yürüttü. 1977-2011 yılları arasında "Libya Sosyalist Halk Cemahiriyesi'nin Kardeşçe Lideri ve Bir Eylül Büyük Devriminin Rehberi" unvanını kullanarak, resmî bir görevi olmadan toplam 42 yıl boyunca Libya'yı yönetti. Dünya kamuoyu tarafından bir diktatör veya otoriteryen olarak görülmüş olsa da Kaddafi bunu reddetmiş ve kendisinin Libya halkı için sadece bir rehber ve yol gösterici olduğunu söylemişti. Başlangıçta kendisini ideolojik olarak Arap milliyetçiliği ve Arap sosyalizminin bir karışımı olan Baasçılık'a adamıştı, ancak daha sonra kendisi tarafından önerilen bir hükûmet tarzı olan Üçüncü Uluslararası Teorisine göre hüküm sürdü.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Libya İç Savaşı</span> Arap Baharı sonrası Libyada çıkan iç savaş

2011 Libya İç Savaşı, bir Kuzey Afrika ülkesi olan Libya'da hükûmet ve Muammer Kaddafi karşıtı gösterilerle başlamış ve daha sonrasında gerçek anlamıyla bir iç savaşa dönüşmüş ayaklanmalar bütünüdür. Protestolar 7 Şubat 2011 tarihinde başlamış, iç savaş Sirte'nin düşmesi ve Muammer Kaddafi'nin öldürülmesiyle 20 Ekim 2011 tarihinde sona ermiştir. Medyaya göre olaylar halkın 2010-2011 yılı boyunca Arap dünyasını saran protestoların bir ayağı olan 2011 Mısır Devrimi'nden esinlenmesi sonucu başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">2014 Libya parlamento seçimleri</span> Libyada parlamento seçimleri

Libya'da Temsilciler Meclisi için 25 Haziran 2014 tarihinde parlamento seçimleri yapıldı. Tüm adaylar bağımsız olarak yarışırken seçimler, milliyetçi ve liberal grupların sandalyelerin çoğunu kazandığı ve İslamcı grupların sadece 30 sandalyeye düşüşü ile sonuçlandı. Seçime katılım yüzde 18 ile çok düşüktü.

<span class="mw-page-title-main">İkinci Libya İç Savaşı</span> Halife Hafterin yaptığı askeri darbe sonucunda ortaya çıkan iç savaş

İkinci Libya İç Savaşı, Libya topraklarının ve petrolünün kontrolünü isteyen rakip gruplar arasında devam eden bir çatışmadır. Başlangıçtaki çatışma; ve Şafak Yolculuğu Operasyonu ve başarısız askerî darbeden sonra kurulan başkent Trablus'taki "Ulusal Kurtuluş Hükümeti" olarak da adlandırılan Genel Ulusal Kongresi (GNC) hükûmeti ile çoğunlukla "Tobruk hükümeti" olarak da bilinen 2014 yılında tartışmalı olarak seçilen Temsilciler Meclisi hükûmeti arasındaydı.

<span class="mw-page-title-main">Fayiz es-Serrac</span>

Fayiz Mustafa es-Serrac Libya Siyasi Anlaşması kapsamında 17 Aralık 2015 tarihinde kurulan Ulusal Mutabakat Hükümetinin başbakanı 2016-2021 yılları arasında Libya Başkanlık Konseyi başkanı olarak görev yapan Türk kökenli Libyalı bir siyasetçidir. Trablus Parlamentosu üyesi olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Halife Hafter</span> Libyalı asker ve siyasetçi

Halife Bilkasım Hafter, Libya Ulusal Ordusu'nun başkomutanı Libyalı asker. Mart 2015'ten beri Temsilciler Meclisi tarafından atandığı LUO'nun başkomutanlığını yapmaktadır. Kasım 2021'de Halife Hafter, Aralık 2021'deki cumhurbaşkanlığı seçimlerine adaylığını açıkladı.

<span class="mw-page-title-main">Fethi Başağa</span> Libyalı siyasetçi

Fethi Ali Abdüsselam Başağa, kısaca Fethi Başağa veya Fethi Ali Paşa olarak bilinen, şu anda Libya'nın geçici başbakanı olarak görev yapan bir Libyalı politikacıdır. 2018-2021 yılları arasında içişleri bakanı olarak görev yapmıştır.

Türk-Libyalılar olarak da bilinen Libya Türkleri, Libya'da yaşayan etnik Türklerdir. Vatandaşların etnik kökenlerinin beyan ettirildiği son nüfus sayımına göre, Türkler, Araplar ve Berberilerden sonra ülkenin üçüncü büyük etnik grubunu teşkil etmiştir. Türk topluluğu çoğunlukla Mısrata, Trablus, Zaviye, Bingazi ve Derne'de yaşamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">İkinci Libya İç Savaşı'nda Türkiye</span> Türkiyenin Libyaya müdahalesi

İkinci Libya İç Savaşı'nda Türkiye, Arap Baharı sonrası Libya'da düzenin kurulamaması ile birlikte başlayan İkinci Libya İç Savaşı'nda Türkiye'nin Ulusal Mutabakat Hükûmeti tarafına yardım etmesiyle ve Ulusal Mutabakat Hükûmeti ile bir dizi anlaşmalar yapmasıyla gerçekleşen askerî müdahale.

<span class="mw-page-title-main">Vatiyye Hava Üssü</span> Libya, Nuketül Hams ilçesindeki askerî hava üssü

Vatiyye Hava Üssü veya Okba Ibn Nafa Hava Üssü, (ICAO:HL77) Libya'nın kuzeybatısında yer alan Nuket'ül Hams ilçesinde bulunan askeri hava üssü. Tunus - Libya sınırının 27 kilometre doğusunda bulunmaktadır. Vatiyye Hava Üssü İkinci Dünya Savaşı sürerken 1942 yılında kullanıma açılmıştır. Hava üssünün 7.000 askeri barındırabilecek kapasitesi olduğu tahmin edilmektedir. Etrafı güçlendirilmiş tahkimat ile çevrilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Batı Libya Taarruzu (2019-2020)</span>

Batı Libya Taarruzu, Kuzeybatı Libya Taarruzu veya Trablus Savaşı, Halife Hafter'in Birleşmiş Milletler tarafından tanınan Ulusal Mutabakat Hükümeti'ni sonlandırmak amacıyla Libya Ulusal Ordusu'nu Trablus'a sürmesiyle başlayan ve 4 Haziran 2020'de başarısızlıkla sona eren taarruzdur.

<span class="mw-page-title-main">Libya Ulusal Ordusu</span>

Libya Ulusal Ordusu (LUO), Kasım 2019 itibarıyla Hafter Silahlı Kuvvetleri (HSK) olarak bilinen İkinci Libya İç Savaşı'nda rol oynayan askerî güçtür. Halife Hafter tarafından yönetilir ve bağlılığı Tobruk'ta bulunan Temsilciler Meclisinedir.

Ulusal Mutabakat Hükûmeti, Birleşmiş Milletler öncülüğünde bazı ülkelerin desteğiyle Libya Siyasal Mutabakatı çerçevesinde kurulmuş olan hükûmettir. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, Ulusal Mutabakat Hükûmetini Libya'nın meşru yönetimi kılacak Libya Siyasi Mutabakatı'nı oy birliği ile kabul etmiştir ve Ulusal Mutabakat Hükûmeti, Birleşmiş Milletler tarafından Libya'daki meşru güç olarak tanınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Temsilciler Meclisi (Libya)</span> Lİbyanın yasama organı

Temsilciler Meclisi (TM) (Arapça: مجلس النواب, romanize: Majlis al-Nuwaab), %18'lik bir katılımın olduğu 2014 Libya parlamento seçimlerinden kaynaklanan Libya yasama organıdır. 2014 yılının sonlarında, Libya İç Savaşı bağlamında başkent Trablus'u ele geçirmeye yönelik başarısız darbe girişiminin ardından, Temsilciler Meclisi kendisini Libya'nın uzak doğusundaki Tobruk'a taşıdı. Mayıs 2019'da Trablus silahlı saldırı altındayken Trablus'ta birkaç TM toplantısı yapıldı ve 45 gün için bir geçici başkan seçildi. 2014 ve 2021 yılları arasında Temsilciler Meclisi, Abdulhamid Dibeybe liderliğindeki görevdeki Ulusal Birlik Hükümeti'ni desteklemeden önce Abdullah es-Sani liderliğindeki Tobruk merkezli hükûmeti destekledi. Eylül 2021'de Temsilciler Meclisi, Dibeybe liderliğindeki geçici Ulusal Birlik Hükûmeti'ne karşı bir güvensizlik oylamasını kabul etti.

<span class="mw-page-title-main">Zafer Yolları Operasyonu</span>

Zafer Yolları Operasyonu, Libya Ulusal Ordusu'nu komuta eden Halife Hafter'in başlattığı Batı Libya Taarruzu sırasında Trablus kuşatmasını parçalayan Ulusal Mutabakat Hükümetine bağlı Libya Silahlı Kuvvetlerinin, Halife Hafter komutasındaki Libya Ulusal Ordusu'na karşı başlattığı karşı operasyondur.

Süleyman Mahmud el-Ubeydi, Libyalı rütbeli asker.

<span class="mw-page-title-main">Bir sonraki Libya cumhurbaşkanlığı seçimi</span> Libya devlet başkanlığı seçimi

Libya cumhurbaşkanlığı seçiminin başlangıçta 10 Aralık 2018'de yapılması planlanmış, ancak Halife Hafter'in Batı Libya Taarruzu nedeniyle ertelenmişti. Seçimin daha sonra 24 Aralık 2021'de yapılması planlanmıştı ancak Yüksek Ulusal Seçim Komisyonu (YUSK) başkanının ülke çapındaki seçim komitelerinin feshedilmesi emrini vermesinin ardından süresiz olarak ertelendi.

<span class="mw-page-title-main">Muammer Kaddafi yönetimindeki Libya tarihi</span> Libya tarihi (1969-2011)

Muammer Kaddafi, bir grup genç Libya Ordusu subayına kansız bir darbeyle Kral I. İdris'e karşı liderlik ettikten sonra 1 Eylül 1969'da Libya'nın fiili lideri oldu. Kralın ülkeden kaçmasının ardından Kaddafi başkanlığındaki Devrimci Komuta Konseyi (DKK), monarşiyi ve eski anayasayı kaldırarak "hürriyet, sosyalizm ve birlik" mottosuyla Libya Arap Cumhuriyeti'ni kurdu. İktidara geldikten sonra DKK hükûmeti; herkes için eğitim, sağlık ve barınma sağlama sürecini başlattı. Ülkede halk eğitimi her iki cinsiyet için de parasız ve ilköğretim zorunlu hale geldi. Tıbbi bakım, halka ücretsiz olarak sunuldu; ancak herkese barınma sağlamak, DKK hükûmetinin tamamlayamadığı bir görevdi. Kaddafi döneminde, ülkede kişi başına düşen gelir 11.000 ABD dolarını aşarak Afrika'daki en yüksek beşinci ülke oldu. Refah artışına tartışmalı bir dış politika eşlik etti ve iç siyasi baskı arttı.

<span class="mw-page-title-main">Hırvatistan-Libya ilişkileri</span>

Hırvatistan ile Libya arasındaki diplomatik ilişkiler, 30 Mart 2000'de kuruldu. Hırvatistan'ın Trablus'ta bir büyükelçiliği bulunmakta. Libya'nın da aynı şekilde Zagreb'de bir büyükelçiliği bulunmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.