İçeriğe atla

Leydi Jane Gray'in İnfazı

Leydi Jane Gray'in İnfazı
Sanatçı Paul Delaroche
Boyutlar 246 cm (97 in)
Konum National Gallery, Londra

Leydi Jane Gray'in İnfazı, Paul Delaroche'nin 1833'te tamamladığı ve şu anda Londra'daki Ulusal Galeri'de bulunan bir yağlıboya tablosudur. Boyandıktan sonraki yıllarda son derece popülerdi, ancak 20. yüzyılda gerçekçi tarihi tablolar eleştirmenlerin gözünden düştü ve onlarca yıl boyunca depoda tutuldu ve çoğunun kaybolduğu düşünüldü. 1975'ten bu yana restore edilerek yeniden sergilenen eser, özellikle genç ziyaretçiler arasında kısa sürede yeniden oldukça popüler bir eser haline geldi.[1]

Tablo, bazı açılardan hatalı bir şekilde, 10 Temmuz 1553'te İngiltere Kraliçesi ilan edilen, ancak dokuz gün sonra tahttan indirilip 1554'te idam edilen Leydi Jane Gray'in ölümünden önceki anları tasvir ediyor. Jane, saltanatının kısalığı nedeniyle bazen "Dokuz Günün Kraliçesi" olarak anılır.[2]

Konu

Leydi Jane Gray , İngiltere Kralı VII. Henry'nin torununun torunuydu ve bir zamanlar torunu olan kısa ömürlü Edward VI'nın ilk kuzeniydi. Edward'ın ölümünden sonra kraliçe ilan edildi ve Henry VIII'in kızları Mary Tudor ve Elizabeth'e göre öncelik tanındı Kardeşinin ölümünden iki hafta sonra, İngiliz halkının desteğini alan Mary, Jane'in yalnızca dokuz gün hüküm sürdükten sonra feragat ettiği tahta çıktı. Jane, kocası Lord Guilford Dudley ve babası, vatana ihanet suçlamasıyla Londra Kulesi'nde hapsedildi Jane'in davası Kasım ayında görüldü ancak kendisine verilen idam cezası geçici olarak ertelendi. Şubat 1554'te Jane'in serbest bırakılan babası, Wyatt isyanındaki isyancı liderlerden biriydi 12 Şubat Cuma günü Mary, o zamanlar 17 yaşında olan Jane'i doğurdu ve kocasının kafası kesildi On bir gün sonra babası da aynı kaderi paylaştı.[3]

Tablonun yapılışı

1833'te Delaroche, olaydan yaklaşık 300 yıl sonra Leydi Jane'in idamının konusunu resmetti ve konuyu doğru bir şekilde tasvir etmesine yardımcı olmak için çağdaş tarihi kaynaklardan yararlandı. Delaroche, Paris salonunda önceki birkaç yüzyıldan kalma ünlü olayların büyük, gerçekçi tasvirleriyle itibarını kazanmıştı[4] Sanatçının tarihi anlatılara dayalı resimlere aşina olmasına rağmen resmin hatalı olduğu yönleri vardır.

Detay

Resim, gözleri bağlı Jane'in, cellatın başını kesmesi için başını bloğun üzerine koymasına yardım edildiği anı tasvir ediyor. Uzattığı eli, bloğu bulmak için kararsızca aşağıya uzanıyor. Kendisine John Brydges, 1. Baron Chandos olduğu belirtilen bir adam yardım ediyor. Chandos, Jane'in idam edildiği sırada Kule'nin Teğmen'iydi[5] Kule'de hapsedildiği sırada Jane'e, biri bebeklik dönemindeki bakıcısı olan kadınlar tarafından eşlik edildi Tabloda, yaşanacak olaydan duyulan üzüntüyü gösteren, bekleyen iki kadın tasvir edilmiştir.

İnfaz aslında açık havada, Londra Kulesi arazisinin Tower Green olarak bilinen bir bölümünde ve VIII. Henry'nin eşleri Anne Boleyn ve Catherine Howard'ın idam edildiği yerde gerçekleştirildi. Tablo, ya Delaroche'un olayın bu yönüne aşina olmadığını ve mekânı bu tür diğer olaylara ilişkin tarihsel bilgisine göre inşa ettiğini ya da büyük ölçüde sanatsal lisans almayı seçtiğini gösteriyor.

Resimde infaz, Fransız Devrimi'nde kraliyet ve soyluların infaz edildiğine benzer, yükseltilmiş bir ahşap platform üzerinde gerçekleştiriliyor. Resmin ön planında bu platformun siyah bir bezle örtülü kenarı görülüyor. Resimli alanın arkasında merdivenlerin tırabzanları alçalıyor ve iki silahın üst kısımları muhafızların varlığını gösteriyor. Delaroche muhtemelen Londra Kulesi'nin Normandiyalı William tarafından kurulduğunun farkındaydı. Resimde, yastık başlıklı iki sağlam Norman sütunu, kör bir kemer ve büyük bir şivronlu kemer, sitenin antikliğini gösteren bir arka plan oluşturuyor. Ancak Londra Kulesi'nin içindeki binalar birçok hükümdarın hükümdarlık dönemlerini kapsamaktadır. Aslında infaz, William zamanında değil, Henry VIII'in emriyle inşa edilen ve dolayısıyla tablodaki mimariden yaklaşık 500 yıl sonrasına tarihlenen bir tarzda inşa edilen St Peter ad Vincula Şapeli'nin dışında gerçekleşti.

Ortam ve ışıklandırmadan, sanatçının niyetinin sahnenin bir binanın dışında mı yoksa bir iç mekanda mı geçtiği izlenimini yaratmak olduğunu tespit etmek zordur. Gösterilen mimari özellikler Norman binalarının hem iç hem de dış kısımlarında görülebilir. Resmin üst kısmının karanlığı bir iç mekanı çağrıştırırken, ortadaki figürü aydınlatan ışık gün ışığıdır Ulusal Galeri'nin eğitim sorumlusu Ghislaine Kenyon, karanlığın yaratmayı amaçladığı önsezi duygusu hakkında yorum yaptı.[4]

Tablonun yüzeyinin büyük bir kısmını kaplayan yoğun karanlık alanlar dramada büyük rol oynuyor. Tablonun sadece üst kısmının gölgesi değil, aynı zamanda platformu örten kumaş, hanımlardan birinin elbisesi, Baron Chandos'un pelerini ve celladın kolları da siyahtır. Üç giysi sıcak renk vurguları oluşturuyor: Hanımlardan birinin kahverengi elbisesi, Teğmen'in yakasının turuncu kürkü ve celladın kan kırmızısı çorabı. Leydi Jane'in kızıl-altın rengi saçlarının rengi bloğun altındaki samanlardan alınıyor. Leydi Jane, solgun teni, beyaz korsajı ve saten iç etekliğiyle karanlığa karşı bir ışık saçıyor Sanatçı, en yoğun beyaz lekeleri Jane'in göz bağına ve eteğinin uzanmış eli ile bloğun keskin bir şekilde tanımlanmış kenarı arasına yerleştirerek izleyicinin dikkatini çekiyor.

Delaroche hikâyeyi anlatırken pek çok küçük ayrıntıyı kullanmış ve resmin dramatik ve duygusal kalitesini artırmıştır. Figürler, iki kadının kederli ve umutsuz ifadeleri ve jestleri, Kule Teğmeninin gözleri bağlı kıza gereken pozisyonu almasına yardım ederken neredeyse babacan bir şefkat ve kadın karşısında duyulan hoşnutsuzluk aracılığıyla aktörler gibi rollerini oynuyorlar. Diğer anlatım ayrıntıları arasında bloğun üzerindeki halkalar, onu zemine sabit bir şekilde bağlayan halatlar ve baltanın iyi bilenmiş ama iyice aşınmış kenarı yer alıyor. Kenyon, kanı emmek için genellikle idam mahallinin yakınına konulan temiz samanın[5] ve beyaz elbisenin, gözlemcinin kendilerine bundan sonra ne olacağını tahmin etmesini sağlamak için sanatçı tarafından kullanılan araçlar olduğuna dikkat çekiyor.[4]

Kaynak

Resim, Fransız Bourbon hükümdarlarının sonuncusu olan Fransa Kralı X. Charles'ın tahttan indirildiği 1830 Temmuz Devrimi'nden sonra yapılmıştır. Charles X'in erkek kardeşi, tahtı gasp edilen ve Fransız Devrimi sırasında idam edilen Fransa Kralı XVI. Louis idi Aynı zamanda Marie-Antoinette'in idamını da anımsatıyor. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, duygusal tablo bir tür sansasyon yarattı.[5] Tablo, 1834 yılında Paris salonunda ilk kez sergilendiğinde oldukça popülerdi.[4]

İlk olarak San Donato'nun 1. Prensi Anatoly Nikolaievich Demidov tarafından Demidov koleksiyonunun bir parçası olarak satın alındı. Oradan 1870 yılında 1. Baron Cheylesmore Henry Eaton'a geçti ve onun 1891'deki ölümünden sonra ertesi yıl Christie's'deki satışında 1.575 £ (parti 78) elde etti; tablo, William Eaton, 2. Baron Cheylesmore tarafından satın alındı ve 1902'de Londra'daki Ulusal Galeri'ye, babasının koleksiyonundan diğer iki Landseer'in de aralarında bulunduğu diğer dört tabloyla birlikte miras bırakıldı.[6]

Tablonun, 1928 Thames selinde Tate Galerisi'nin feci su baskını sırasında yok olduğu düşünülüyordu ve ancak 1973'te Tate Galerisi küratörü Christopher Johnstone tarafından yeniden keşfedildi.[7] İngiliz ressam John Martin hakkında bir kitap yazıyor ve sanatçının kayıp bir tablosunu bulmak için selden kalan hasarlı tuvalleri inceliyordu. Martin'in Pompeii ve Herculaneum'un Yıkımı'nı, çok kötü durumda da olsa, Delaroche tablosunun içinde sarılmış olarak buldu. Mükemmel durumdaydı ve Tate'in kurulmasının ardından ulusal sanat koleksiyonları rasyonelleştirildiğinde gitmesi gereken Ulusal Galeri'ye nakledildi. </link>

Daha fazla okuma

  • Resim Tarihi: Delaroche ve Lady Jane Gray, 2010, Ulusal Galeri Yayınları
  • Potterton, Homan. Ulusal Galeri . Thames ve Hudson, 1977. s. 155.

Kaynakça

  1. ^ Adams, Tim, "How Tudorphilia rescued Delaroche" 5 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in New Statesman
  2. ^ "Factsheet: Lady Jane Grey, Nine Days Queen" (PDF). Tower of London. Historic Royal Palaces. 10 Eylül 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2008. 
  3. ^ "Historic Figures – Lady Jane Grey (1537–1554)". BBC. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2008. 
  4. ^ a b c d Ghislaine Kenyon. "National Gallery, Programme 5". Channel 4. 5 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2008. 
  5. ^ a b c "The Execution of Lady Jane Grey". National Gallery, London. 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2019. 
  6. ^ Antony Griffiths (ed), Landmarks in Print Collecting – Connoisseurs and Donors at the British Museum since 1753, 1996, British Museum Press, 0714126098, p. 139
  7. ^ Linda Herrick, New Zealand Herald, "The discovery of Lady Jane - rolled up under the table," (18 April 2010) <https://www.nzherald.co.nz/entertainment/news/article.cfm?c_id=1501119&objectid=10639153 9 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.> [as of 9 June 2020] and Sarah Hobson, Museum of Fine Arts, Houston, "Lost & Found: The Iconic Royal Painting That Rose Again" (19 October 2018) <www.mfah.org/blogs/inside-mfah/lost-found-the-iconic-royal-painting-that-rose-again> [as of 9 June 2020]

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">I. Elizabeth</span> İngiltere ve İrlanda Kraliçesi (1558–1603)

I. Elizabeth, 17 Kasım 1558'den 1603'teki ölümüne kadar İngiltere ve İrlanda kraliçesi idi. Bakire Kraliçe olarak da bilinen Elizabeth, Tudor Hanedanı'nın beş hükümdarının sonuncusudur.

<span class="mw-page-title-main">Ford Madox Brown</span>

Ford Madox Brown, İngiliz ressam. Kurucu "Ön-Raffaelocu Kardeşler"den biri olmamakla beraber Ön-Raffaeloculuk akımının öncülerinden olan Dante Gabriel Rossetti'nin usta öğretmeni olduğu için bu ekolün kuruluşundan itibaren önemli bir üyesi olduğu kabul edilir.

<i>III. Richard</i> (oyun)

Kral III. Richard'ın Trajedisi William Shakespeare'in Kral III. Richard'ın kısa hayatını anlattığı oyunudur. Yazarın ilk oyunlarından biri olduğu düşünülmektedir. 1592-3 yılları arasında yazıldığı varsayılmaktadır. III. Richard Shakespeare'in bir tarihi oyunlar dörtlüsünün sonuncusudur. Pek çok edebiyat ve tiyatro otoritesi tarafından Shakespeare'in en önemli oyunlarından biri olduğu kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Anne Boleyn</span> İngiltere Kralı VIII. Henrynin ikinci eşi

Anne Boleyn, İngiltere kraliçesi, VIII. Henry'nin ikinci karısı ve I. Elizabeth'in annesidir.

<span class="mw-page-title-main">VIII. Henry</span> 1509dan 1547ye kadar İngiltere Kralı

VIII. Henry, 22 Nisan 1509'dan 1547'deki ölümüne kadar İngiltere kralıydı. Henry, yaptığı ilk evlilik olan Aragonlu Catherine ile yaptığı evliliği iptal ettirme çabalarıyla tanınır. Papa VII. Clemens ile böyle bir fesih konusunda yaşadığı anlaşmazlık, Henry'nin İngiliz Reformasyonu'nu başlatmasına ve İngiltere Kilisesi'ni papalık otoritesinden ayırmasına yol açtı. Kendisini İngiltere Kilisesi'nin Yüce Başkanı olarak atadı ve papa tarafından aforoz edildiği manastırları feshetti.

<span class="mw-page-title-main">Jane Grey</span>

Lady Jane Grey, VIII. Henry'nin kardeşinin torunu, 10 Temmuz-19 Temmuz 1553 tarihleri arasında 9 gün boyunca İngiltere kraliçesi. Bu yüzden "Dokuz Günlük Kraliçe" olarak da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">I. Mary</span> İngiltere ve İrlanda Kraliçesi

I. Mary İngiltere'nin ilk hükümdar kraliçesidir. Tahta geçtiğinde İngiltere Protestanlığın etkisi altındaydı lakin İngilizler hâlâ büyük ölçüde Katolik idi. Kraliçe katı kurallar uygulayarak protestanları idam ettirdi hatta canlı canlı yaktırdı ve koyu katolik olan İspanya kralı II. Felipe ile evlendi, hiç çocuğu olmadı. II. Felipe ile evlenerek Habsburg ve Tudor hanedanları birleşmiştir ve I. Mary ve II. Felipe şu unvanları kullanmışlardır: "Philip ve Mary, Tanrının lütfuyla, İngiltere, İspanya, Fransa, Napoli, Kudüs, İrlanda ve Sicilya Kralı ve Kraliçesi, inancın Savunucuları, Avusturya Arşidük ve Arşidüşesi, Burgunya, Milano ve Brabant Dükü ve Düşesi, Habsburg, Flandre ve Tirol Kontu ve Kontesi". Protestanları idam ettirmesinden ve Protestan propagandasından dolayı Kanlı Mary olarak anılır. I. Elizabeth döneminde geliştirilen birçok yeniliğin temeli, Mary'nin hükümdarlığında başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">John Everett Millais</span>

Sir John Everett Millais, Kraliyet Akademisi Üyesi İngiliz ressam ve çizer. William Holman Hunt ve Dante Gabriel Rossetti ile birlikte Ön-Raffaeloculuk akımının kurucularındandır.

<span class="mw-page-title-main">Guilford Dudley</span>

Lord Guilford Dudley Northumberland Dükü John Dudley ve Jane Dudley'nin oğlu, Lord Robert Dudley'nin kardeşidir.

<span class="mw-page-title-main">Théodore Géricault</span> Fransız ressam (1791 – 1824)

Théodore Géricault, özellikle Medusa'nın Salı isimli tablosuyla tanınan Fransız ressam ve taş baskı sanatçısıdır. Romantik akımın önderlerinden biridir.

<i>VIII. Henry</i> (oyun) Shakespeare oyunu

VIII. Henry, ünlü İngiliz oyun yazarı ve ozanı William Shakespeare tarafından (kısmen) yazılmış ve İngiltere Kralı VIII. Henry'nin yaşam hikâyesini dramatik olarak temsil eden bir tarihsel janr tiyatro oyunudur. Zamanının belgelerinde bu oyunun ismi Her şey Gerçek olarak geçmektedir. Bu eserin ilk basılışı 1623'te yayımlanan Birinci Folyo edisyonundadır ve burada ilk defa oyunun ismi Henry VIII olarak verilmektedir. Oyunun bünyesi Shakespeare'in yazım hayatının sonlarına hazırladığı diğer romans janrlı eserlere çok benzemektedir. Fakat oyunun dilinin stilini inceleyen araştırmacılar bu eserin Shakespeare'in takipçisi olan oyun yazarı John Fletcher ile birlikte yazıldığına dair çok inandırıcı deliller bulunduğunu bildirmektedirler.

<span class="mw-page-title-main">Thomas Boleyn</span>

Sir Thomas Boleyn, 1. Wiltshire ve Ormond Kontu, bir İngiliz diplomat ve siyasetçi ve VIII. Henry'nin ikinci karısı Anne Boleyn'nin babasıdır. Aynı zamanda I. Elizabeth'in büyükbabasıdır. Aile evi olan Hever Kalesi'nde doğmuştur ve orada gömülüdür.

<i>Asnièresde Yıkananlar</i>

Asnières'de Yıkananlar, Fransız ressam Georges-Pierre Seurat tarafından 1884 yılında tamamlanmış olan yağlı boya tablo. Eser, ressamın büyük boyutlarda yaptığı ilk iki başyapıtından biridir. Resim, çağdaş renk teorisinin titiz örneklerinden biridir ve sanatçının kısa anları sunmayı hedefleyen izlenimci felsefesinden uzaklaşmaya çalıştığını gözler önüne serer. Asnières'de Yıkananlar şu anda Londra Ulusal Galerisi'nde sergilenmektedir ve galeri resmi koleksiyonunun en parlak parçalarından biri kabul etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Thomas Cromwell</span>

Thomas Cromwell, Birinci Essex Kontu. Kral VIII. Henry döneminde İngiltere Parlamento Şansölyesi, Kral Genel Sekreteri, Ferman Mührü Emini ve İngiltere Kilisesi'nin Kral VIII. Henry'den sonra en yetkili yöneticisi. İngiliz Reform Hareketi'nin kurucularından ve savunucularındandır.

<span class="mw-page-title-main">Tate Britain</span>

Tate Britain galerisi Büyük Britanya’nın başkenti Londra’da yer alan Britanya ulusal sanat eserlerinin sergilendiği bir müzedir. Bu sanat galerisi kamusal olarak idare edilen Tate Muzeler Kurumunun bir kısmı olup bu kuruma dahil olan diğer sanat galerileri şunlardir: Londra'da Tate Modern, Liverpool'da bulunan Tate Liverpool; güneybatı İngiltere'de Cornwall'da St. Ives kentinde bulunan Tate Saint Ives ve sanal alanda "online" bulunan Tate Online. "Tate Britain" Londra'da Thames Nehri yakınlarında Londra metrosunun "Pimlico" istasyonu yanında "Millbank" mevkiinde ve 2000'de Tate Modern sanat galerisi açılan kadar Britanya asıllı ve modern sanat galerisi olarak kullanılmış bir binada konumlanmıştır. "Tate" Müzeler Kurumunin en eski kısmı olup 1897'de "Britanya Güzel Sanatlari Millî Galerisi " adıyla açılmıştır ve sonradan bu galerinin hamii olan Sır Henry Tate anısına "Tate Galerisi" olarak isimlendirilmiştir. Ünlü Britanyalı ressam olan J.M.W. Turner (1775-1851) tarafından ülkeye miras bırakılan eserleri sergilemesi dolayısıyla çok ün kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tate</span>

Tate veya Tate Müzeler Kurumu, Birleşik Krallık İngiltere ülkesi için Britanya güzel sanatları ve uluslararası modern güzel sanatlar için güzel sanatlar galerilerini idare eden milli kurumdur.

<span class="mw-page-title-main">Hubert von Herkomer</span>

Hubert von Herkomer ya da Sir Hubert von Herkomer(b Waal, Bavyera, 26 Mayıs 1849; d Budleigh Salterton, Devon, 31 Mart 1914). 1857'de ağaç oymacısı babasıyla İngiltere'ye Southampton'a yerleşen ve İngiliz vatandaşı olan Almanya doğumlu ressam, matbaacı, tasarımcı, öğretmen ve yazar. Aynı zamanda öncü bir film yönetmeni, oyun yazarı, oyuncu ve besteciydi. Sir Hubert, resimde gerçekçilik hareketinin Britanya'daki öncülerinden biriydi. Yol kenarında perişan haldeki bir işçiyi ve ailesini tasvir eden Zor Zamanlar / Hard Times, onun en bilinen eserlerinden biridir.

<i>Nymphe dans le ruisseau</i>

Nymphe dans le ruisseau, Pierre Auguste Renoir'ın 1869-70 yıllarında yaptığı ve Londra'daki Ulusal Galeri koleksiyonunda sergilenen bir yağlı boya tablodur. Resim, Renoir'ın 1866-1872 yılları arasında yirmiden fazla resminde yer alan 21 yaşındaki modeli ve sevgilisi Lise Tréhot'u tasvir eder.

<span class="mw-page-title-main">Paul Delaroche</span> Fransız ressam (1797 – 1856)

Hippolyte-Paul Delaroche, tarihi sahneleri resmederek büyük başarılara imza atan Fransız bir ressamdı. Sık sık İngiliz ve Fransız tarihinden konuları tasvir eden melodramatik tasvirleriyle Avrupa'da ünlendi. Delaroche'un resimlerinde vurgulanan duygular Romantizm'e hitap ederken, eserinin detayları ve tarihi figürlerin küçümsenmiş tasviri Akademisyenlik ve Neoklasizm eğilimlerini takip etmektedir. Delaroche konularını ve tarihini pragmatik gerçekçilikle tasvir etmeyi amaçladı. Yaratılışlarında popüler idealleri ve normları dikkate almadı, bunun yerine Marie-Antoinette gibi tarihi figürler, Hıristiyan figürleri veya Napolyon Bonapart gibi zamanının insanları olsun, tüm konularını aynı ışıkta resmetti. Delaroche, Antoine-Jean Gros'un önde gelen öğrencilerinden biriydi ve daha sonra Thomas Couture, Jean-Léon Gérôme ve Jean-François Millet gibi bir dizi önemli sanatçıya danışmanlık yaptı.

<i>Shalott Leydisi</i> (tablo)

Shalott Leydisi, İngiliz ressam John William Waterhouse'un 1888 tarihli bir tablosudur. Alfred Tennyson'ın 1832 tarihli aynı adlı şiirinin bir temsilidir. Waterhouse, 1888, 1894 ve 1915'te bu karakterin üç versiyonunu çizmiştir. Bu onun en ünlü eserlerinden biridir ve Ön Raffaeloculuk tarzının çoğunu benimsemiştir, ancak Waterhouse, bu akımın onun erken çocukluk döneminde dağılmasından birkaç on yıl sonra resim yapıyordu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.