İçeriğe atla

Lenin'in Vasiyeti

Lenin (1920)

Lenin'in Vasiyeti, Bolşevik lider Vladimir Lenin tarafından 1922 yılı sonu – 1923 yılı başında yazılan belge. Belgede Lenin Sovyetler Birliği yönetim organlarında değişiklik yapılması gereğini bildirmektedir. Ayrıca Sovyet liderleri hakkında düşüncelerini de sıraladığı belgede özellikle Josef Stalin'in Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri görevinden alınmasını önermiştir.[1] Yaptırım özelliği olmayan belgenin Merkez Komite'de gündem edilmesi üzerine Stalin görevinden istifa etse de, Merkez Komite tarafından buna izin verilmemiştir.

Belge

Lenin belgenin Nisan 1923'te yapılacak olan XII. Kongre'de okunmasını istiyordu. Ancak Mart ayında geçirdiği beyin kanaması yüzünden felç oldu ve konuşma yetisini kaybetti. Bunun üzerine vasiyet eşi Nadejda Krupskaya tarafından gizlendi ve saklandı. Krupskaya, Lenin'in iyileşeceğini umuyordu. Ancak Lenin'in 21 Ocak 1924 günü ölmesiyle beraber vasiyeti Komünist Partisi Merkez Komitesi Sekretaryasına teslim etti. Vasiyetin Mayıs 1924'te yapılacak olan XIII. Kongre delegelerine de bildirilmesini istedi.

Lenin'in vasiyeti, partide Troçki'ye karşı örgütlenmiş olan Josef Stalin, Grigori Zinovyev ve Lev Kamenev'i çok zor durumda bıraktı. Eğer vasiyet örtbas edilirse haklarındaki eleştiriler partililer tarafından öğrenilmemiş olacaktı. Ancak parti önderliği ve Bolşevikler arasındaki saygınlığı tartışılmaz olan önderleri Lenin'in isteğini kabul etmemeleri daha büyük sorunlara yol açardı. Partinin yönetimiyle ilgili özellikle Leon Troçki ile iktidar mücadelesinin ortasında olan liderlik açmazda kalmıştı. Sonunda Merkez Komitede önerilen ve kabul edilen uzlaşmaya göre vasiyet XIII. Kongre delegelerine aşağıdaki şartlarla verilecekti:[2]

  • Vasiyet her bölge delegeleri tarafından ayrı ayrı okunacak, eş zamanlı okuma olmayacaktır.
  • Vasiyet hakkında not almak yasaktır.
  • Kongre süresince vasiyetten bahsedilmeyecektir.

Öneri Merkez Komitede Nadejda Krupskaya'nın muhalefetine rağmen kısmi çoğunlukla kabul edildi. Bu şekilde vasiyet Lenin'in öngördüğü etkiyi yaratmadı. Stalin ise Merkez Komite'ye istifasını sunmasına rağmen bu talep Troçki'ye karşı güç kaybetmek istemeyen Zinovyev ve Kamenev'in itirazıyla kabul edilmedi. Stalin Genel Sekreterliğe devam etti.

Ancak belge parti içinde süren hizip mücadelelerinde sürekli gündemde kaldı. 1924-1927 yılları arasında Sol Muhalefet ile Stalin-Buharin ekibi arasındaki mücadele döneminde Stalin 1926 Temmuz ayındaki Merkez Komite birleşiminde vasiyeti okumak zorunda kaldı. Vasiyetin tashih edilmiş bir versiyonu Aralık 1927'de yapılan XV. Kongresinde delegelere basılı olarak verildi. Ancak belge parti dışında yaygın olarak basılmadı.

Vasiyetin varlığı ve içeriği ile ilgili olarak batı ülkelerinde ilk haberler Max Eastman'ın Lenin Öldüğünden Beri adlı 1925 yılında yazılan eseriyle ortaya çıktı. Sovyet liderliği ise konuyla ilgili olarak bir reddiye yazısı yazması için hâlen Politbüro üyesi olan Troçki'yi görevlendirdi. Troçki Eastman'ın verdiği bilgileri reddeden bir yazı kaleme aldı ve yayınladı.

Stalin döneminde belgenin varlığından bahsetmek Bolşevik karşıtı propaganda kapsamında suç olarak değerlendirildi ve cezai yaptırım uygulandı. Stalin'in 1953 yılında ölmesinden sonra 1956 yılında yapılan ünlü XX. Kongre ile birlikte vasiyet resmen yayınlandı. Stalin'e karşı kişisel düşmanlığını gizlemeyen Kruşçev bu vasiyeti Anti-Stalinizasyon kampanyasında koz olarak kullandı.

İlgili belgeler

Lenin'in vasiyeti, Lenin'in siyasi vasiyeti olarak değerlendirilen ve son dönemlerinde dikte ettirerek kaleme aldığı eserlerle karıştırılmamalıdır. Bu eserlerde Lenin dünyadaki ilk sovyet deneyiminin izlemesi gerektiğini düşündüğü görüşlerini aktarır:

  • Kongreye Mektup, (Rusça: Письмо к съезду)
  • Gosplan'a[3] Yasama Görevleri Verilmesi Üzerine (Rusça:О придании законодательных функций Госплану)
  • Ulusal Sorun Üzerine (Rusça: К 'вопросу о национальностях' или об 'автономизации')
  • Günlükten Sayfalar (Rusça: Странички из дневника)
  • İşbirliği Üzerine (Rusça: О кооперации)
  • Devrimimiz Üzerine (Rusça: О нашей революции)
  • Rabkrin'i[4] Nasıl Yeniden Örgütleyeceğiz (Rusça: Как нам реорганизовать Рабкрин)
  • Daha Az, Daha İyi (Rusça: Лучше меньше, да лучше)

Belgenin içeriği

Belge aslında Lenin'in kendisinin de dahil olduğu Sovyet hükûmetinin bir eleştirisidir. Gelecekte partide yaşanması muhtemel tehlikelerden[5] bahsedilerek bazı öneriler yapılmıştır.[6] Stalin ve Troçki eleştirisi:

Yoldaş Stalin, Genel Sekreter olur olmaz elinde büyük bir güç biriktirmeye başladı. Bu yetki ve gücü gerekli özenle kullanacağına dair emin olamıyorum. Diğer yandan yoldaş Troçki ise İletişim Halk Komiserliği başlığında da görüldüğü gibi Merkez Komite iradesine karşı yürüttüğü mücadele sırasında önderlik kabiliyetlerini göstermiştir. Belki de halihazırdaki Merkez Komitedeki en kabiliyetli kişidir ancak kendisine aşırı güvenmekte ve işlerin sadece yönetsel taraflarıyla ilgilenmektedir.
Halihazırdaki Merkez Komitesinin öne çıkan bu iki liderinin bahsettiğim özellikleri eğer Parti önlem almazsa ileride bir bölünmeye yol açabilir, bu ayrışma beklenmedik bir anda yaşanabilir.

— Lenin

Lenin, Stalin'in kullanabileceğinden daha fazla güce sahip olduğunu ve eğer onun yerine geçerse tehlikeli olabileceğini düşünüyordu. Birkaç hafta sonra yaptığı eklemede Stalin'in Genel Sekreterlik konumundan alınmasını önerir:

Stalin çok kaba; biz komünistler arasında bu kötü özellik katlanılabilir olsa da Genel Sekreterlik makamı için tahammül edilemezdir. Bu yüzden yoldaşların Stalin’i o konumdan almanın bir yolunu bulması ve Yoldaş Stalin’den bu açıdan farklı bir yoldaşı aynı göreve getirmenin bir yolunu bulmaları gerektiğini düşünüyorum; daha anlayışlı, daha sadık, daha saygılı ve yoldaşlarına karşı daha düşünceli, daha az kaprisli vb. Bu durum ayrıntı olarak değerlendirilebilir. Ancak partide olası bir bölünmenin engellenmesi açısında Stalin ile Troçki’nin ilişkisiyle ilgili yazdıklarım önemsiz değildir, belirleyici olabilecek bir ayrıntıdır.

— Lenin

30 Aralık 1922 günü Ulusal Sorun Üzerine adlı eserinde Lenin; Gürcistan Olayı ile ilgili olarak Feliks Dzerjinski, Grigori Ordjonikidze ve Stalin'i eleştirerek Büyük Rus milliyetçiliği ile itham etmiştir:

Bu konuyla ilgili Stalin’in yönetsel olarak aceleciliği ve sosyal milliyetçiliğe olan meşhur sevdası yüzünden ölümcül bir hata işlenmiştir. Siyasette bu tür bağlılık genellikle en kötü sonuçlara yol açar.

— Lenin

Lenin, vasiyetinde diğer Politbüro üyelerini de eleştirmekten geri durmayacaktır:

Zinoviev ve Kamenev’in Ekim günlerindeki davranışları (Ekim 1917’de iktidarın alınmasına karşı muhalefetleri) şüphesiz bir istisna değildi, ancak kabahat aranacaksa Troçki’nin Bolşevik olamamasına da bakılmalıdır.

— Lenin[7]

Son olarak genç Bolşevik önderler Nikolay Buharin ve Georgi Pyatakov eleştirilecektir:

Onlar bence gençler arasında en öne çıkan isimlerdir ve aşağıda belirttiğim hususlar akıldan çıkartılmamalıdır: Buharin Partideki en değerli ve en öne çıkan teorisyen olmakla kalmayıp tüm Partinin sevgilisidir, ancak teorik düşünceleri ancak büyük bir şerh konarak Marksist olarak değerlendirilebilir, onda skolastik bir yan sürekli var oldu.(Diyalektikle ilgili hiçbir çalışma yapmadı ve korkarım ki tam olarak algılayamadı)
Pyatakov ise şüphesiz çok kabiliyetli birisi ancak işlerin yönetimsel kısımlarına aşırı önem gösteriyor ve önemli siyasi sorunlarda bu sıkıntı yaratıyor.
Yapılan bu değerlendirmeler sadece içinde bulunduğumuz durum için ve bu öne çıkan sadık Partililerin bilgilerini artırma ve tek taraflılıklarını geliştirmeye fırsat bulamamaları varsayımı üzerine yapılmıştır.

— Lenin

Değerlendirmeler

Günümüzde sosyalist mücadele sürdüren farklı ekoller Lenin'in Vasiyeti'ne farklı yaklaşmaktadır:

Lenin’i bu mektubu yazmaya iten nedenler mutlaka ciddiye alınmalı. Dahası, bolşevizmin tarihindeki vazgeçilmez yeri nedeniyle Lenin’in yaşamının son döneminde parti içi bir değerlendirme yapması doğal karşılanmalı. Ancak, komünistler siyasal vasiyet bırakamazlar. Komünistlerin düşünce ve eylemlerinden başka siyasal vasiyetleri olamaz. Hele hele Lenin’inki gibi işleri iyice arapsaçına çeviren bir belge parti yaşantısına bir katkı olarak değerlendirilemez.Lenin, bu vasiyeti yazarak, eylemleri ve sonraki düşünsel üretkenliğiyle sürekli olarak denetlediği ciltler dolusu eserini yol arkadaşlarına umutsuz bir seslenişle noktalamıştır. Gelişmeleri hasta yatağında takip etmeye çalışan, yaşamı boyunca her zaman aktif rol oynamaya çalıştığı için müdahale edememenin yarattığı gerginliği üzerinden atamayan büyük ihtilalcinin parti önderliğine yolladığı bir bombadır bu. Yaklaşımım, vasiyetin içeriğinden kaynaklanmıyor. Çünkü bu vasiyet, Stalin açısından son derece ağır olmakla birlikte, kimsenin kendisine yontamayacağı kadar acımasızdır.

Kemal Okuyan[8]

Lenin, bürokratik olarak yozlaşmaya başlamış olan Sovyet devlet aygıtının yeniden işçi demokrasisi temelinde tanımlanabilmesi için ve sözcüleri olarak Stalin’i seçmiş olan bürokrasinin karşıdevrimci politik gidişatını durdurabilmek için, son derece keskin, açık ve dinamik bir savaş yürütmüştür. Lenin’in, hayatının son döneminde atıldığı mücadelenin, anakronizm olabilecek olsa da, anti-Stalinist karakteri şüphe götürmez bir gerçektir ve tam bu sebeple, 21. yüzyılda Bolşevizm hala, Chavizm ve Castroculuk benzeri Stalinizm’in küçük-burjuva ulusalcılığının karşısında, sosyalizme gidişin biricik politik metodu olmayı sürdürmektedir. Lenin, asla sahte olmayan ve gayet de gerçek olan, Stalinistleri kudurtan vasiyetinde de ispatladığı üzere, bir devrimci Marksist olarak ölmüştür.

—Kaan Gündeş[9]

Kaynakça

  1. ^ Marxist.org sitesindeki metin 22 Ocak 2000 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 20 Mayıs 2022 tarihinde erişilmiştir
  2. ^ Vasiyet ilk kez artık partiden tasfiye edilmiş olan Troçki tarafından 1934 yılında yayınlanacaktır.
  3. ^ Devlet Planlama Komitesi
  4. ^ İşçi ve Köylü Denetim Kurumu
  5. ^ Lenin’in öngördüğü Stalin-Troçki ayrımı yaşanmış ve Troçki ile ekibi tasfiye edilmiştir.
  6. ^ Lenin önerilerinin nasıl uygulanacağı konusunda ipucu vermemektedir.
  7. ^ Metnin Rusça aslı 3 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 21 Mart 2010 tarihinde erişilmiştir
  8. ^ Gelenek sayı 51 Nisan 1996 16 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2 Haziran 2022 tarihinde erişilmiştir
  9. ^ Troçkist.net sitesindeki makale 26 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2 Haziran 2022 tarihinde erişilmiştir

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Bolşevizm</span> Devrimci Marksist ideoloji

Bolşevik, çoğunluktan yana anlamına gelen Rusça kelime, 1903 yılında düzenlenen Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin İkinci Kongresi'nde Vladimir Lenin ve Julius Martov arasında yeni kurulmakta olan partinin üyelik tanımı üzerine başlayan görüş ayrılığı sonucu yaşanan ayrışmadaki taraflardan Lenin yanlısı grup. Kongrede Lenin yanlıları çoğunlukta olduğu için Rusça çoğunluk anlamına gelen Bolşevik olarak, azınlıktaki Martov yanlıları da Menşevik olarak adlandırılacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Lev Troçki</span> Marksist devrimci, teorisyen

Lev Davidoviç Bronştayn ya da yaygın bilinen adıyla Lev Troçki, Bolşevik siyasetçi, devrimci ve Marksist teorisyen.

<span class="mw-page-title-main">Stalinizm</span> Marksist-Leninist ideolojinin teori ve pratiği

Stalinizm veya Stalincilik, Marksist-Leninist ideolojinin 1928-1953 yılları arasında Sovyetler Birliği’ni yöneten Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri Josef Stalin’in uyguladığı siyasi sistemde kullanılan teori ve pratiğine verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">Politbüro</span> SSCB tarihinde komünist partinin, politikaları belirleyen en üst karar organı

Politbüro, Politik Büronun kısaltılmış biçimi. SSCB tarihinde komünist partinin, politikaları belirleyen en üst karar organıydı. Rusya'da 1917 Sovyet Devrimi'nden sonra devlet yönetimi üzerinde uyguladığı sıkı denetim 1991'de SSCB'nin dağılmasıyla sona ermiş, ardından varlığı fiilen sona ermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Nisan tezleri</span>

Nisan Tezleri, 1917 Şubat Devrimi ile Rusya'daki Çarlık rejiminin devrilmesi üzerine sürgünde bulunduğu İsviçre’den, Mühürlü Tren ile Rusya’nın başkenti Petrograd’a gelen Bolşevik lider Lenin tarafından ilan edilen ve parti tarafından izlenmesi gereken siyasi hattı anlatan açıklamalar. Tezler daha çok Rusya’nın içinde bulunduğu durumu tahlil etmekte ve Bolşevikler tarafından yapılması gerekenleri sıralamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Lev Kamenev</span>

Lev Kamenev, Sovyet komünist lider.

<span class="mw-page-title-main">Julius Martov</span> Menşevik Lider

Julius Martov,, Yahudi asıllı Rus Menşevik lider. Martov'un Vladimir Lenin ve Lev Troçki ile yakın bir dostluğu vardı. Troçki onu "Demokratik Sosyalizmin Hamlet'i" olarak tanımlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Grigori Zinovyev</span> Yahudi kökenli Ukraynalı devrimci ve Sovyetler Birliğinin siyasetçisi (1883-1936)

Grigori Yevseyeviç Zinovyev, Yahudi kökenli Ukraynalı devrimci ve Sovyetler Birliğinin siyasetçisidir.

<span class="mw-page-title-main">Matvey Muranov</span>

Matvei Konstantinoviç Muranov Ukrayna doğumlu Bolşevik devrimci ve Sovyet siyasetçisi.

<span class="mw-page-title-main">Mihail Tomski</span>

Mihail Pavloviç Efremov "Tomski" fabrika işçisi, sendikacı ve Bolşevik önder. Politbüro ve Tüm Rusya Sendikalar Merkez Konseyi üyesi. Eski Bolşeviklerdendir.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresi</span>

Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresi, 14 – 26 Şubat 1956 tarihinde yapılmıştır. Kongre özellikle parti genel sekreteri Nikita Kruşçev’in yaptığı ve Gizli söylev olarak bilinen, Josef Stalin ve döneminin şiddetle eleştirildiği konuşmayla hatırlanır. Sovyet dış politikasında Barış içinde bir arada yaşama yaklaşımının ilan edildiği kongredir.

<span class="mw-page-title-main">Gizli söylev</span>

Gizli Söylev veya Kruşçev Raporu, Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresinde Genel Sekreter Nikita Kruşçev tarafından 25 Şubat 1956 tarihinde yapılan konuşmadır. Konuşmada, 1953 yılına kadar iktidarda olan Sovyet lideri Josef Stalin tarafından yapılan yanlış uygulamalar, orduda ve partide gerçekleştirilen tasfiyeler, kişi kültünün oluşturulması eleştirilir. Kruşçev konuşmasında Stalin'i kıyasıya eleştirirken Bolşevik lider Vladimir Lenin'e ve Sovyetler Birliği Komünist Partisine sahip çıkacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Gürcistan Olayı</span>

Gürcistan Olayı, Rus İmparatorluğu'nda gerçekleşen Ekim Devrimi ve Rus İç Savaşı'nın ardından 1922 yılında Gürcistan topraklarında sosyalizmin gerektirdiği sosyal ve siyasi değişikliklerin nasıl gerçekleştirileceğine dair Bolşevik önder kadro arasında çıkan siyasi anlaşmazlık ve bunu izleyen olayları kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 2. Kongresi</span>

Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi (RSDİP) II. Kongresi 30 Temmuz-23 Ağustos 1903 tarihinde Belçika'nın başkenti Brüksel'de başladı ve 6 Ağustos tarihine kadar burada devam etti. Belçika hükûmetine, Rusya Büyükelçiliği'nden yapılan baskılar neticesinde, Belçika polisi delegeleri zorla ülkeden çıkarttı. Londra'ya geçen delegeler, Kongre'yi bu şehirde tamamladılar. İlk kongrede kuruluşu ilan edilen Marksist Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'ne nihai şekli bu kongrede verildi.

<span class="mw-page-title-main">Sol SR Ayaklanması</span>

Sol SR ayaklanması, Ekim Devrimi ile Rus İmparatorluğunda iktidarı alan Bolşeviklere karşı 1918 yılı Temmuz ayında Sol SRlar tarafından başlatılan silahlı ayaklanmadır. 6 Temmuz 1918 günü başlatılan ayaklanmanın amacı Brest Litovsk Antlaşması ile barış yapılan Almanya İmparatorluğu ile savaşın yeniden başlatılmasıydı. Ayaklanma Rus İç Savaşı sırasında Bolşeviklere karşı sol ayaklanmaların en önemlilerindendir. Ayaklanma bastırılmış ve ülkede Sol SR faaliyetleri yasaklanmıştır ancak yıkıcı faaliyetlerin şiddetine rağmen yaptırımlar görece hafifletilmiş şekilde uygulanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 6. Kongresi</span>

Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi VI. Kongresi Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin (Bolşevik) 26 Temmuz - 3 Ağustos 1917 tarihleri arasında Sankt-Peterburg'da düzenlediği kongredir. Kongrede merkez komitesi seçilmiş ve yeni bir tüzük yayınlanmıştır.

Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) 13. Kongresi, Moskova’da 13-31 Mayıs 1924 tarihinde yapılmıştır. Oy kullanma hakkı bulunan 748 asıl delege ve danışma oylaması hakkıyla 416 delege katıldı. 13. Merkez Komite de bu kongrede seçilmiştir.

Sol Muhalefet 1923'ten 1927'ye kadar Bolşevik Partisi içinde Lev Troçki'nin önderlik ettiği muhalefet grubu.

Birleşik Muhalefet veya Ortak Muhalefet, 1926 yılında Tüm Birlik Komünist Partisi (Bolşevik) içerisinde oluşan çeşitli muhalif grupların birleşimi sonucu oluşan ortak muhalefet grubu.

Demokrasi ve Totalitarizm (1968), Fransız filozof ve siyaset bilimci Raymond Aron'un bir kitabıdır. Kitap, Sovyetler Birliği'nin siyasi sistemini ve Batı'daki demokratik ülkelerin siyasi sistemlerini karşılaştırmaktadır.