İçeriğe atla

Leibniz Ödülü

Gottfried Wilhelm Leibniz Ödülü
Förderpreis für deutsche Wissenschaftler im Gottfried Wilhelm Leibniz-Programm der Deutschen Forschungsgemeinschaft
AçıklamaAraştırma alanındaki olağanüstü başarıları için olağanüstü bilim insanları ve akademisyenlere verilir.
SunucuAlman Araştırma Cemiyeti
YerBerlin, Almanya
Verilmeye başlandığı yıl1986
Resmî sitesidfg.de

Gottfried Wilhelm Leibniz Ödülü (Almanca: Förderpreis für deutsche Wissenschaftler im Gottfried Wilhelm Leibniz-Programm der Deutschen Forschungsgemeinschaft), kısa adıyla Leibniz Ödülü, Alman Araştırma Topluluğu (Deutsche Forschungsgemeinschaft)'nun Alman bilim insanlarını desteklemek amaçlı verdiği ödüldür.[1] Adını Alman polimat, filozof ve bilim insanı Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716)'den alan Leibniz Ödülü, 1986'dan beri, Almanya'daki bir araştırma kurumunda veya yurt dışındaki bir Alman araştırma kurumunda çalışan bireylere veya araştırma gruplarına yılda en fazla on ödül verilmektedir.[2] Almanya'daki en önemli araştırma ödülü olarak kabul edilir. Ödül ilk defa Alman Araştırma Topluluğu başkanı Eugen Seibold tarafından yürürlüğe konulmuştur.

Leibniz Ödülü deneysel çalışan bilim insanlarına 2,5 Milyon Avro[2] (2006'ya kadar 1,55 Milyon Avro), teorik bilim insanlarına 755,000 Avro olarak belirlenmiştir. Bu özelliğiyle Leibniz Ödülü, uluslararası en yüksek para ödülüne sahip bilim destek ödülüdür. Ödül parası, yedi yıl içinde (2006'ya kadar 5 yıl) projelere bağlı ve bilimsel gelişmeyi destekleyecek biçimde kullanılmak zorundadır.

Leibniz Ödülü'nü kazananlardan bazıları şöyledir:[3] Christiane Nüsslein-Volhard (1986), Dietrich Dörner (1986), Hartmut Michel (1986), Jürgen Habermas (1986), Bert Sakmann (1987), Erwin Neher (1987), Günter Hotz (1989), Jürgen Mittelstraß (1989), Sigrid D. Peyerimhoff (1989), Theodor W. Hänsch (1989), Bert Hölldobler (1990), Dieter Fenske (1992), Svante Pääbo (1992), Peter Gruss (1994), Gerd Faltings (1996), Dieter Lüst (2000) ve Stefan Hell (2008)

Ödül kazananlar

2021–2020

2021 | 2020 |

2021:[4]

  • Asifa Akhtar, Epigenetik, Max Planck Institute of Immunobiology and Epigenetics, Freiburg
  • Elisabeth André, Bilgisayar Bilimleri, University of Augsburg
  • Giuseppe Caire, Teorik İletişim Mühendisiliği, Berlin Institute of Technology
  • Nico Eisenhauer, Biyoçeşitlilik araştırmaları, University of Leipzig
  • Veronika Eyring, Dünya Sistemi Modellemesi, German Aerospace Center, Oberpfaffenhofen site and University of Bremen
  • Katerina Harvati-Papatheodorou, Paleoantropoloji, Eberhard Karls University Tübingen and Senckenberg Centre for Human Evolution and Palaeoenvironment, Tübingen
  • Steffen Mau, Sosyoloji, Humboldt University Berlin
  • Rolf Müller, Farmasötik Biyoloji, Helmholtz Institute for Pharmaceutical Research and Saarland University, Saarbrücken
  • Jürgen Ruland, İmmünoloji, Klinikum rechts der Isar, Technical University of Munich
  • Volker Springel, Astrofizik, Max Planck Institute for Astrophysics, Garching

2020:[5]

  • Thorsten Bach, Kimya, Münih Teknik Üniversitesi
  • Baptiste Jean Germain Gault, Malzeme Bilimi, Max Planck Demir Araştırmaları Enstitüsü
  • Johannes Grave, Sanat Tarihi, Friedrich-Schiller Jena Üniversitesi
  • Thomas Kaufmann, Evanjelik İlahiyat, Göttingen Georg August Üniversitesi
  • Andrea Musacchio, Hücre Biyolojisi, Max Planck Moleküler Fizyoloji Enstitüsü
  • Thomas Neumann, Bilgisayar Bilimi, Münih Teknik Üniversitesi
  • Marco Prinz, Nöropatoloji, Albert Ludwig Freiburg Üniversitesi
  • Markus Reichstein, Biyojeokimya, Max Planck Biyojeokimya Enstitüsü
  • Dagmar Schäfer, Bilim Tarihi, Max Planck Bilim Tarihi Enstitüsü
  • Juliane Vogel, Edebiyat, Konstanz Üniversitesi

2019–2010

2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010

2019:[6]

  • Sami Haddadin, Robotik, Münih Teknik Üniversitesi
  • Rupert Huber, Deneysel fizik, Regensburg Üniversitesi
  • Andreas Reckwitz, Sosyoloji, Viadrina Avrupa Üniversitesi, Frankfurt (Oder)
  • Hans-Reimer Rodewald, İmmünoloji, Alman Kanser Araştırma Merkezi (DKFZ), Heidelberg
  • Melina Schuh, hücre biyolojisi, Max Planck Biyofizik Kimya Enstitüsü (Karl-Friedrich-Bonhoeffer-Institute), Göttingen
  • Brenda Schulman, Biyokimya, Max Planck Biyokimya Enstitüsü (MPIB), Martinsried
  • Ayelet Shachar, Hukuk ve Siyaset Bilimi, Max Planck Dini ve Etnik Çeşitlilik Araştırmaları Enstitüsü, Göttingen
  • Michèle Tertilt, Ekonomi, Mannheim Üniversitesi
  • Wolfgang Wernsdorfer, deneysel Katı-hal fiziği, Karlsruhe Teknoloji Enstitüsü (KIT)
  • Matthias Wessling, Kimyasal reaksiyon mühendisliği, RWTH Aachen Üniversitesi ve Leibniz-Institut für Interaktive Materialien (DWI), Aachen

2018:[7]

  • Jens Beckert, Sosyoloji, Max Planck Toplum Araştırmaları Enstitüsü, Köln
  • Alessandra Buonanno, Yer çekimi Fiziği, Max Planck Yerçekimi Fiziği Enstitüsü (Albert Einstein Enstitüsü), Potsdam
  • Nicola Fuchs-Schündeln, Wirtschaftswissenschaften, Johann Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt/Main
  • Veit Hornung, Immunologie, Genzentrum, Ludwig Maximilian Münih Üniversitesi ve Eicke Latz, Immunologie, Universitätsklinikum Bonn, Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn
  • Heike Paul, Amerikanistik, Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg
  • Erika L. Pearce, Immunologie, Max-Planck-Institut für Immunbiologie und Epigenetik, Freiburg / Breisgau
  • Claus Ropers [de], Experimentelle Festkörperphysik, Georg-August-Universität Göttingen
  • Oliver G. Schmidt, Materialwissenschaften, Leibniz-Institut für Festkörper- und Werkstoffforschung Dresden und Fakultät für Elektrotechnik und Informationstechnik, Technische Universität Chemnitz
  • Bernhard Schölkopf, Maschinelles Lernen, Max-Planck-Institut für Intelligente Systeme, Tübingen
  • László Székelyhidi, Angewandte Mathematik, Universität Leipzig

2017:[8]

  • Lutz Ackermann, Organik Moleküler Kimya, Göttingen Üniversitesi
  • Beatrice Gründler, Arabistik, Berlin Özgür Üniversitesi
  • Ralph Hertwig, Biliş Psikolojisi, Max-Planck-Institute for Education araştırması
  • Karl-Peter Hopfner, Yapı Biyolojisi, Münih Ludwig Maximilian Üniversitesi
  • Frank Jülicher, Teorik Biyofizik, Max-Planck-Karmaşık sistemler Fiziği Enstitüsü
  • Lutz Mädler, Mekanik Proses mühendisliği, Bremen Üniversitesi
  • Britta Nestler, Malzeme bilimi, Karlsruhe Teknoloji Enstitüsü
  • Joachim P. Spatz, Biyofizik, Max-Planck-Institute for Intelligent Systems ve Ruprecht-Karls-University Heidelberg
  • Anne Storch, Afrika Bilimi, Köln Üniversitesi
  • Jörg Vogel, Tıbbi Mikrobiyoloji, Würzburg Üniversitesi

2012:

  • Michael Brecht – Nörofizyoloji/hücresel sinirbilim (Bernstein Zentrum für Computational Neuroscience Berlin ve Humboldt-Universität zu Berlin)
  • Rainer Forst – siyaset felsefesi/teorisi (Johann Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt am Main)
  • Gunther Hartmann – Klinik farmakoloji / doğal bağışıklık (Universitätsklinikum Bonn)
    Christian Kurts – immünoloji / nefroloji (Universitätsklinikum Bonn)
  • Matthias Mann – Biyokimya (Max Planck Biyokimya Enstitüsü, Martinsried)
  • Friederike Pannewick – İslami çalışmalar / edebiyat, tiyatro, fikir tarihi (Philipps-Universität Marburg)
  • Nikolaus Rajewsky – Sistem biyolojisi (Max Delbrück Moleküler Tıp Merkezi, Berlin)
  • Ulf Riebesell – Oşinografi (Leibniz-Institut für Meereswissenschaften (IFM-Geomar) an der Kiel Üniversitesi)
  • Peter Sanders – Teorik bilgisayar bilimi ve algoritmalar (Karlsruher Institut für Technologie, KIT)
  • Barbara Wohlmuth – Sayısal analiz (Technische Universität München)
  • Jörg Wrachtrup – Deneysel fizik (Universität Stuttgart)

2011:

  • Michael Brecht, Sinirbilim (Bernstein Hesaplamalı Sinirbilim Merkezi Berlin)
  • Ulla Bonas, Mikrobiyoloji / Moleküler fitopatoloji (Universität Halle-Wittenberg)
  • Christian Büchel [de], Bilişsel sinirbilim (Universitätsklinikum Hamburg-Eppendorf)
  • Anja Feldmann, Bilgisayar bilimi / Bilgisayar ağları / İnternet (Technische Universität Berlin, T-Labs)
  • Kai-Uwe Hinrichs, Organik jeokimya (Universität Bremen)
  • Anthony A. Hyman, Hücre biyolojisi / Mikrotübül ve bölünme (Max Planck Moleküler Hücre Biyolojisi ve Genetiği Enstitüsü, Dresden)
  • Bernhard Keimer, Deneysel katı hal fiziği (Max Planck Katı Hal Araştırmaları Enstitüsü, Stuttgart)
  • Franz Pfeiffer, X-ışını fiziği (Technische Universität München)
  • Joachim Friedrich Quack, Mısırbilim (Universität Heidelberg)
  • Gabriele Sadowski, Termodinamik (Technische Universität Dortmund)
  • Christine Silberhorn, Kuantum optiği (Universität Paderborn)

2010:

  • Jan Born, Nöroendokrinoloji / Uyku araştırması (Lübeck Üniversitesi)
  • Peter Fratzl, Biyomateryaller (Max Planck Kolloidler ve Arayüzler Enstitüsü, Potsdam)
  • Roman Inderst, Makroekonomi (Frankfurt Üniversitesi/Main)
  • Christoph Klein, Pediatri / Onkoloji (Hannover Tıp Okulu)
  • Ulman Lindenberger, Ömür psikolojisi (Max Planck İnsani Gelişme Enstitüsü, Berlin)
  • Frank Neese, Teorik kimya (University of Bonn)
  • Jürgen Osterhammel, Yakın ve modern tarih (Konstanz Üniversitesi)
  • Petra Schwille, Biyofizik (Dresden Teknoloji Üniversitesi)
  • Stefan Treue, Bilişsel sinirbilimleri (Alman Primat Merkezi, Göttingen)
  • Joachim Weickert, Dijital görüntü işleme (Saarland Üniversitesi)

2009–2000

2009 | 2008 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000

2009:

2008:

2007:

  • Jens Claus Brüning [de] – moleküler diyabet araştırması, endokrinoloji (Köln Üniversitesi)
  • Patrick Bruno – teorik katı hal fiziği (Max Planck Mikroyapı Fiziği Enstitüsü, Halle / Saale)
  • Magdalena Götz – nöroloji (GSF – Forschungszentrum für Umwelt und Gesundheit ve Ludwig Maximilian Münih Üniversitesi)
  • Peter Gumbsch – malzeme bilimi (Karlsruhe Üniversitesi (TH) ve Fraunhofer-Institut für Werkstoffmechanik, Freiburg i. Br. ve Halle / Saale)
  • Gerald Haug – paleoiklimbilim (GeoForschungsZentrum Potsdam ve Potsdam Üniversitesi)
  • Bernhard Jussen – orta çağ tarihi (Bielefeld Üniversitesi)
  • Guinevere Kauffmann – astrofizik (Max Planck Astrofizik Enstitüsü, Garching)
  • Falko Langenhorst – mineraloji ve petrololoji (Friedrich Schiller University of Jena)
  • Oliver Primavesi – klasik filoloji (Ludwig Maximilian Münih Üniversitesi)
  • Detlef Weigel – bitki biyolojisi (Max Planck Gelişim Biyolojisi Enstitüsü, Tübingen)

2006:

2005:

  • Peter Becker – hücre biyolojisi / biyokimya (Ludwig Maximilian Münih Üniversitesi)
  • Immanuel Bloch – kuantum optiği (Johannes Gutenberg Mainz Üniversitesi)
  • Stefanie Dimmeler – moleküler kardiyoloji (Johann Wolfgang Goethe University Frankfurt am Main)
  • Jürgen Gauß – teorik kimya (Johannes Gutenberg Mainz Üniversitesi)
  • Günther Hasinger – astrofizik (Max Planck Dünya Dışı Fizik Enstitüsü, Garching)
  • Christian Jung – bitki yetiştirme (Kiel Üniversitesi)
  • Axel Ockenfels – deneysel ekonomi (Köln Üniversitesi)
  • Wolfgang Peukert – mekanik proses mühendisliği (Friedrich-Alexander-University, Erlangen-Nuremberg)
  • Barbara Stollberg-Rilinger – erken modern Avrupa Tarih (Münster Üniversitesi)
  • Andreas Tünnermann – mikrosistem teknolojisi (Fraunhofer Uygulamalı Optik ve Hassas Mühendislik Enstitüsü, Jena)

2004:

2003:

  • Winfried Denk – tıbbi optik (Max Planck Tıbbi Araştırma Enstitüsü, Heidelberg)
  • Hélène Esnault ve Eckart Viehweg – cebirsel geometri (Duisburg ve Essen Üniversitesi)
  • Gerhard Huisken – geometrik analiz (Max Planck Yerçekimi Fiziği Enstitüsü (Albert Einstein Enstitüsü), Golm, Potsdam)
  • Rupert Klein – hesaplamalı akışkanlar dinamiği (Berlin Özgür Üniversitesi ve Potsdam İklim Etkisi Araştırma Enstitüsü)
  • Albrecht Koschorke – Rönesans ve modern Alman edebiyatı (Constance Üniversitesi)
  • Roland Lill – hücre biyolojisi / biyokimya (Philipps Marburg Üniversitesi)
  • Christof Niehrs – moleküler gelişim biyolojisi (Deutsches Krebsforschungszentrum, Heidelberg)
  • Ferdi Schüth – inorganik kimya (Max Planck Institute für Kohlenforschung (Kömür Araştırmaları) (rechtsfähige Stiftung), Mülheim/Ruhr)
  • Hans-Peter Seidel – grafikler (Max Planck Bilişim Enstitüsü, Saarbrücken)
  • Hubert Wolf – Hıristiyanlık tarihi / Katolik teolojisi (Münster Üniversitesi)

2002:

2001:

2000:

  • Klaus Fiedler – bilişsel sosyal psikoloji (Ruprecht Karls University of Heidelberg)
  • Peter Greil – malzeme bilimi (Friedrich-Alexander-University, Erlangen-Nuremberg)
  • Matthias W. Hentze – moleküler biyoloji (Avrupa Moleküler Biyoloji Laboratuvarı, Heidelberg)
  • Peter M. Herzig – jeokimya ve ekonomik jeoloji (Freiberg Madencilik ve Teknoloji Üniversitesi)
  • Reinhard Jahn – hücresel biyoloji (Max Planck Biyofizik Kimya Enstitüsü (Karl Friedrich Bonhoeffer Enstitüsü), Göttingen)
  • Aditi Lahiri – genel dilbilim (Constance Üniversitesi)
  • Gertrude Lübbe-Wolff – kamu hukuku (University of Bielefeld)
  • Dieter Lüst – teorik fizik (Humboldt Berlin Üniversitesi)
  • Stefan Müller – matematik (Max Planck Fen Bilimleri Enstitüsü, Leipzig)
  • Manfred Pinkal – hesaplamalı dilbilim (Saarland Üniversitesi)
  • Ilme Schlichting – biyofizik (Max Planck Moleküler Fizyoloji Enstitüsü, Dortmund)
  • Friedrich Temps ve Hans-Joachim Werner – fiziksel kimya (Kiel Üniversitesi) ve Theoretische Chemie (Stuttgart Üniversitesi)
  • Martin Wegener – katı hal fiziği (Karlsruhe Üniversitesi)

1999–1990

1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 | 1994 | 1993 | 1992 | 1991 | 1990

1999:

1998:

1997:

1996:

1995:

1994:

1993:

1992:

1991:

1990:

1989–1986

1989:

1988:

1987:

1986:

Ayrıca bakınız

  • Genel bilim ve teknoloji ödülleri listesi
  • Fizik ödülleri listesi

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Gottfried Wilhelm Leibniz Prize". Deutsche Forschungsgemeinschaft. 4 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015. 
  2. ^ a b "Gottfried Wilhelm Leibniz Prize – In Brief". Deutsche Forschungsgemeinschaft. 21 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015. 
  3. ^ "Liste der Leibniz-Preisträger 1986 – 2017" [List of all prize recipients 1986-2015] (PDF) (Almanca). Deutsche Forschungsgemeinschaft. 2017. 12 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017. 
  4. ^ "Gottfried Wilhelm Leibniz-Preis 2021". 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2021. 
  5. ^ "Gottfried Wilhelm Leibniz-Preis 2020". 19 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020. 
  6. ^ "Leibniz-Preise 2019: DFG zeichnet vier Wissenschaftlerinnen ve sechs Wissenschaftler aus". 7 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019. 
  7. ^ "Leibniz-Preise 2018: DFG zeichnet vier Wissenschaftlerinnen ve sieben Wissenschaftler aus". 17 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "Leibniz Awards 2017: DFG on araştırmacıyı onurlandırıyor". 8 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Göttingen Üniversitesi</span>

Göttingen Üniversitesi, Almanya'nın Göttingen şehrinde bulunan bir araştırma üniversitesidir. 2019 itibarıyla Göttingen Üniversitesi; 13 fakültesi, 32.000 öğrencisi ve 4.200'den fazla profesör ve akademisyeni ile eğitim vermeye devam etmektedir. Üniversite, Coimbra Grubu'na üyedir ve Göttingen'deki 4 Max Planck Enstitüsü ve 1 Leibniz Enstitüsü ile yakından iş birliği içerisindedir.

<span class="mw-page-title-main">Heidelberg Üniversitesi</span>

Heidelberg Ruprecht Karl Üniversitesi, ya da kısa adıyla Heidelberg Üniversitesi, 1386'da Heidelberg'de kurulmuş, Almanya'nın en eski üniversitesi olmasının yanında; en ünlü ve prestijli üniversitelerinden biridir. Üniversitenin tarihi 14. yüzyıla kadar uzanır. 16. yüzyılda hümanizmin merkezi haline gelmiştir. 19. yüzyıl sonrasında bağımsız düşünürlerin, demokratik düşüncenin ve ileri seviye bilimsel araştırmaların merkezi haline gelmiştir. Bu dönemde Amerikan üniversitelerinde yüksek lisans eğitimi veren okullarına rol modeli olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Max von Laue</span>

Max von Laue, X ışınlarının kristaller tarafından kırınımını bulduğu için 1914 yılında Nobel Fizik Ödülü alan Alman fizikçidir.

<span class="mw-page-title-main">Johann Wolfgang Goethe Üniversitesi</span>

Johann Wolfgang Goethe Üniversitesi, Almanya`nin Hessen eyaleti, Frankfurt şehrindedir.

<span class="mw-page-title-main">Walther Bothe</span> Alman nükleer fizikçi, Nobel Ödülünü Max Born ile paylaştı

Walther Wilhelm Georg Bothe, 1954'te Max Born ile Nobel Fizik Ödülü'nü paylaşan bir Alman nükleer fizikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Berlin Humboldt Üniversitesi</span> Almanya, Berlinde kurulu devlet üniversitesi

Berlin Humboldt Üniversitesi, Almanya'nın başkenti Berlin'deki 4 üniversite arasında en eski üniversitedir.

<span class="mw-page-title-main">Feodor Felix Konrad Lynen</span>

Feodor Felix Konrad Lynen, Alman biyokimyacı.

<span class="mw-page-title-main">Max Planck Biyofizik Kimya Enstitüsü</span>

Max Planck Biyofizik Kimya Enstitüsü Göttingen'de kurulu olan ve Max Planck Topluluğuna ait bir araştırma enstitüsüdür. Enstitüde 370 tanesi bilim insanı olmak üzere 730 kişi çalışmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Graz Üniversitesi</span>

Graz Üniversitesi, Avusturya'nın Graz şehrinde kurulu olan, Avusturya'nın ikinci en eski üniversitesidir.

<span class="mw-page-title-main">Münih Ludwig Maximilian Üniversitesi</span> Almanyanın Münih şehrinde bulunan devlet üniversitesi

Münih Ludwig Maximilian Üniversitesi, Almanya'nın Münih kentinde bulunan bir devlet araştırma üniversitesidir. İlk olarak 1472 yılında Bavyera-Landshut Dükü Ludwig IX tarafından Ingolstadt Üniversitesi olarak kurulan bu üniversite, sürekli faaliyette olan Almanya'nın altıncı en eski üniversitesidir.

Max Planck Enstitüsü Max Planck Topluluğu'na ait herhangi bir enstitüyü ifade eder. Enstitüler adlarını Max Planck'tan almışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Hans Adolf Krebs</span>

Hans Adolf Krebs, Yahudi kökenli Alman tıbbi ve biyokimyacı.

<span class="mw-page-title-main">Hartmut Michel</span>

Hartmut Michel, Alman biyokimyacı. 1988 yılında, Johann Deisenhofer ve Robert Huber ile birlikte, "bir fotosentetik reaksiyon merkezinin üç boyutlu yapısını belirledikleri için" Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Carol W. Greider</span>

Carolyn Widney "Carol" Greider, Amerikalı moleküler biyolog. Johns Hopkins Üniversitesi'nde profesör, Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü Direktörü. Elizabeth Blackburn'ün Kaliforniya Üniversitesi'nde yüksek lisans öğrencisi iken, 1984 yılında telomeraz enzimini keşfetti. Greider, kromozom uçlarındaki telomer yapısı ile ilgili araştırmalara öncülük etmiştir. Elizabeth Blackburn ve Jack W. Szostak ile birlikte telomer yapısının telomeraz enzimi ile ilerleyici kısalmalardan nasıl korunduğunu keşfetmesi sebebiyle 2009 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Bert Sakmann</span>

Bert Sakmann, Alman fizyologdur. "Hücrelerdeki tek iyon kanallarının işlevi" üzerine yaptığı çalışmaları için 1991 yılında Erwin Neher ile birlikte Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazanmıştır. Yama kelepçe (patch-clamp) tekniğinin mucitlerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Hans Jensen</span>

Johannes Hans Daniel Jensen Alman nükleer fizikçi. II. Dünya Savaşı sırasında Alman nükleer enerji projesi olarak bilinen Uranyum Kulübü'nde çalıştı ve uranyum izotopların ayrılması amacıyla çalışmalar yürüttü. Savaştan sonra Jensen Heidelberg Üniversitesi'nde profesör olarak görev aldı. Ayrıca University of Wisconsin-Madison, Institute for Advanced Study, Indiana Üniversitesi ve California Teknoloji Enstitüsü'nde misafir profesör olarak çalıştı.

<span class="mw-page-title-main">Raphael David Levine</span> araştırmacı

Raphael David Levine, İsrailli kimyager. Kudüs İbrani Üniversitesi, Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles Kimya ve Biyokimya Bölümü ve UCLA David Geffen Tıp Fakültesi Crump Moleküler Görüntüleme Enstitüsü'nde profesördür.

<span class="mw-page-title-main">Matthias Mann</span>

Matthias Mann, kütle spektrometrisi ve proteomik alanlarında çalışan bilim insanı.

<span class="mw-page-title-main">Emmanuelle Charpentier</span>

Emmanuelle Marie Charpentier, mikrobiyoloji, genetik ve biyokimya alanlarında çalışan Fransız profesör ve araştırmacıdır. 2015 yılından beri, Almanya, Berlin'deki Max Planck Enfeksiyon Biyolojisi Enstitüsü'nde direktör olarak görev yapmaktadır. 2018'de bağımsız bir araştırma enstitüsü olan Max Planck Patojen Bilimi Birimi'ni kurdu. 2020'de Charpentier ve Jennifer Doudna, "genom düzenlemede bir yöntemin geliştirilmesi nedeniyle" Nobel Kimya Ödülü'ne layık görüldü.

<span class="mw-page-title-main">Susanne Albers</span>

Susanne Albers, bir Alman teorik bilgisayar bilimcisi ve Münih Teknik Üniversitesi Enformatik Bölümü'nde bilgisayar bilimi profesörüdür. Otto Hahn Madalyası ve Leibniz Ödülü sahibidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.