Zeus, "Tanrıların ve İnsanların Babası" ve Yunan mitolojisinde en güçlü ve önemli tanrıdır. Roma'da Jüpiter olarak da bilinir. Göklerin, şimşeklerin ve gök gürültülerinin tanrısıdır. Çoğu zaman elinde bir şimşek ile resmedilmiştir. Bereket ile özdeşleşmiştir, yağmur ondan beklenir. Titan Kronos'un ve eşi Rhea'nın en küçük çocuğu ve oğludur. Tanrıça Hera'nın kocasıdır. Simgesi şimşeğin yanında boğa, kartal ve meşe ağacıdır. Aynı zamanda tanrıların kralı olduğu için taht ve asa ile de sık sık betimlenir. Ayrıca Athena'nın ona hediyesi olan Aegis'in de taşıyıcısıdır. Zeus'un en eski kült ve bilicilik merkezi Yunanistan'daki Dodona antik şehirdir. Habercisi oğlu Hermes'tir. Gigantlar arasındaki karşıtı Kral Porphyrion'dur.
Paris, Antik Troia kralı Priamos ile Hekabe'nin oğludur ve diğer adı Aleksandrostur. Hekabe Paris'in doğumundan önce rüya görür; rüyasında bir alev topu doğurur ve bu alev topu bütün şehri sarar. Rüyayı iyiye yormayan kâhinin üzerine anne babası, Paris doğduktan sonra onu İda Dağı' na bırakırlar. Ancak dişi bir ayı bebeği emzirir. Sonra da bir çoban yanına alır ve büyütür. Zeus, Tanrılar arasında Peleus ile Thetis'in düğününde nifak tanrıçası Eris'in attığı "En güzeline" yazan altın elmanın yol açtığı anlaşmazlığın hakemliğini Paris'e bırakır. Bunun üzerine o sıralar basit bir çoban olan Paris'e giderler. Paris bu sıralarda Oinone isimli bir nemf ile beraber yaşamaktadır. Athena altın elmanın karşılığında çok büyük bir bilgeliği ve Troia'nın zaferini vadederken Hera tüm Asya ve Avrupa kıtasının hükümdarlığını önerir. Aphrodite ise Akha kral Menelaos'un karısı, dünyanın en güzel kadını Helen'i vadeder. Paris altın elmayı Aphrodite'ye verir. Aphrodite'nin yardımıyla davetli olarak katıldığı bir gece Helen'i kaçırır. Bunun üzerine Troya savaşı patlak verir. Akhalı Menalaos'un karısı Helen'e olan aşkı kendisinin ve ülkesinin sonunu hazırlar. Kendisine düşman olanların arasında Athena ve Hera da vardır. Bunun üzerine tanrılar da savaşa dâhil olurlar. Helen'e aşık olması ve onu kaçırması üzerine Troya ile Yunanistan Krallıkları arasında gerçekleşen Troya savaşı 10 yıl sürer, zaman zaman kazanan taraf değişse de çoğunlukla durum berabere gider. Sonunda 'cin fikirli' Odysseus tarafından planlanan, içine gizlenmiş askerlerin bulunduğu "Truva Atı" şehre alınır. Gece geç saatte askerler attan çıkarak kapıları açarlar ve Yunan ordusunun içeri girmesini sağlarlar. Bu sırada Paris Yunan savaşçı Akhillus'u (Aşil) topuğundan okla vurarak öldürür. Rivayete göre "Paris" savaş sırasında Troya'nın düşmesine sebep olacak kehanetlerden birinin yerine gelmesi sonucunda Herakles'in okunun omzunu sıyırması fakat üzerindeki Hera'nın kanı olarak bilinen zehrin vücuduna yayılması sebebiyle ölmüştür.
Domenico Gaetano Maria Donizetti İtalyan opera bestecisi. En ünlü bestesi 1835 yılında bestelediği Lucia di Lammermoor 'dir.
Rigoletto Giuseppe Verdi tarafından bestelenmiş üç perdelik bir operadır. İtalyanca liberetoyu Victor Hugo'nun Le roi s'amuse adlı oyundan uyarlayarak Francesco Maria Piave yazmıştır. Operanın prömiyeri 11 Mart 1851 tarihinde Venedik'teki La Fenice opera evinde yapılmıştır. Bu opera çok kişi tarafından çalışma hayatının orta yıllarında Verdi'nin ortaya çıkardığı başyapıtlardan biri olarak görmektedirler. Modern çağlarda standard opera repratuvarının vazgeçilmez bir eseri olarak devamlı olarak sahneye konulmaktadır. Kuzey Amerika'da en çok oynanan 20 opera eseri arasında 9. sırayı almıştır.
Paris'in Yargısı, Yunan mitolojisine ait Truva savaşı sırasında geçen bir öyküdür. Hikâyenin sonraki versiyonlarında olay, Roma'nın kuruluşu esnasında gerçekleşmiş gibi anlatılır.
Francesco Cavalli, İtalyan erken barok dönemi bestecisi. Asıl adı Pier Francesco Caletti-Bruni olup kendisine mali destek sağlayan Venedikli soylu olan Cavalli ismi ile bilinmektedir.
Antonio Cesti İtalyan Barok dönem opera müziği bestecisidir. Önce bir kesiş olarak orgculuk ve kantata besteciliği yapmış; sonra dinsel olmayan müzisyenliğe geçerek tenör olarak şarkıcılık, lirik opera eserleri besteciliği yapmıştır. Daha sonra da Innsbruck'ta, Floransa'da, Roma ve Viyana'da aslî görevle veya yardımcı olarak müzik direktörü olarak görevlerde bulunmuştur. Bazı kaynaklar zamanının en iyi müzisyenlerinin başta gelenidir diyerek kendini övmüşlerdir.
Baldassare Galuppi, özellikle "opera buffa" janrında operalar hazırlamış olan bir Venedikli İtalyan besteci.
Domenica Cimerosa, klasik opera müziği dönemi içinde çalışan ve bu dönem ilkelerine uygun operalar hazırlamış olan Napoli ekolüne dahil bir İtalyan asıllı besteci. Çalışma hayatı döneminde 80 kadar opera bestelemiştir ve en beğenilen eseri Il matrimonio segreto (1792) olmuştur.
Giuseppe Gazzaniga Napoli ekolüne mensup İtalyan opera bestecisidir. 51 opera eseri bestelemiştir ve opera buffa janrında eserler hazırlayan tanınmış İtalyan opera bestecilerinin sonuncusu olduğu kabul edilir.
L'incoronazione di Poppea (SV308), 1642-43 yıllarında Venedik karnaval sezonunda ilk kez oynanan bir prolog ve üç perdeden oluşan İtalyan operasıdır. İtalyan müzisyen Claudio Monteverdi tarafından bestelenmiştir. Libretto "Gian Francesco Busenello" tarafından hazırlanmıştır. Bu operanın konusu ilk defa olarak klasik mitoloji konusundan ayrılmış ve Antik Roma döneminde meydana gelen olayları konu almıştır. Antik Romalı tarihçi Tacitus'dan kaynaklarak İmparator Neron'un metresi olan Poppea'nın nasıl entrikalar içinde imparatoriçe tacını giydiğini anlatmaktadır.
Il ritorno d'Ulisse İtalyan besteci Claudio Monteverdi tarafından 1640'ta hazırlanmış 3 perdelik bir opera eseridir. Libretto "Gian Francesco Busenello" tarafından Antik Yunan ozan Homeros'un Odysseia eserinin ikinci kısmından uyarlanmıştır. Eserin prömiyeri, Venedik'te "Teatro San Cassiano"da Şubat 1641'de sahnelenmiştir.
Eris, Yunan mitolojisinde anlaşmazlık ve uyumsuzluk tanrıçası. Savaş tanrısı Ares'in kız kardeşi bazılarına göre de kızı ya da yoldaşıdır. Bütün tanrı ve tanrıçaların katıldığı Peleus ile Thetis'in düğününe çağrılmaması üzerine ortaya attığı 'En güzeline' yazılı altın elmanın tanrıçalarca kapışılması ve sonrasında gelişen olayların Truva Savaşı'na yol açtığı söylenir. Roma mitolojisindeki Discordia'ya tekabül eder.
L'Ormindo Venedik'li besteci Francesco Cavalli tarafından "Giovanni Faustini"'nun, librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ile 3 perdelik "favola dramatica musicale" janrında olan opera eseridir. Prömiyer temsili 1644'te Teatro San Cassiano, Venedik'te yapılmıştır. Eserin orijinal partisyon notaları, Venedik'teki Marciana Millî Kütüphanesi'nde bulunur.
İl Giasone (Türkçe:İason) Venedik'li besteci Francesco Cavalli tarafından "Giacinto Andrea Cicognini"'nin, Yunan mitolojisinde Altın Postu arayan Argonotlar'ın önderi olan İason'un mitinden uyarlanan librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 3 perdeden oluşan "Drama musicale" janrında olan opera eseridir. Prömiyer temsili 5 Ocak 1649'da Teatro San Cassiano, Venedik'te o yilki geleneksel Karnaval dōneminde verilmiştir. Bu operada ilk defa müziksel şarkılar ve resitatifler görülmektedir. Bazı kritikler bu eseri İtalyan popüler tiyatro seyircisinin "Commedia dell'Arte" oyunlarından müziksel operaya geçmesini sağlayan ilk eser olduğunu kabul ederler. Bu opera eserinde klasik dramatik sahneler yanında resitatifler veren tanrılar ve hizmetkarlar şeklindeki komedi karakterleri de bulunmaktadır. Bu eser 17. yüzyılda en popüler olan opera eseriydi. Başrolü günümüzde bulunmayan kastrato bir şarkıcı oynaması istenmekle beraber, bu rol bir kadın kontralto veya nadiren bir erkek kontr-tenor kullanılarak, hala günümüzde operaevi repertuvarlarında bulunmaktadır.
La Calisto, Venedikli besteci Francesco Cavalli tarafından "Giovanni Faustini"nin, antik Romalı yazar Ovid, Metamorfozlar eserinde yazdığı mitten uyarlanan librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 3 perdeden oluşan "Drama musicale" janrında olan opera eseridir. Prömiyer temsili 28 Kasım 1651'de Teatro San Apollinare, Venedik'te sahnelenmiştir. Bundan sonra bu opera önce gayet popüler olmuş ve hemen sonra seyirci kaybetmeye başlamıştır. Gittikçe küçülen ve en sonunda gayet küçük sayılı seyircilere 11 daha oynandıktan sonra temsili kapatılmıştır. Bu eser bundan sonra başarısız bir opera eseri olarak kabul edilerek 20. yüzyılda 1970'li yıllara kadar sahnelenmeden unutulmuştur. 20. yüzyılda bu eser yeniden temsil edilmiş; bu temsiller yeni seyirci çekerek başarılı olmuş ve bu opera eseri tekrar modern opera-evleri repertuvarlarına girmiştir. Bu dönemde CD ve DVD olarak da ses ve görüntü kayıtlarına da geçirilmiştir.
Ercole Amante Venedik'li besteci Francesco Cavalli tarafından "Francesco Buti"'nin, antik Grek yazar Sofokles'in Trachienıae adlı eseri ile antik Romalı yazar Ovidius'un Metamorfozlar eserinin 9. kitabında bulunan bir mitten uyarlanan, İtalyanca librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 5 perdeden oluşan bir opera eseridir. Prömiyer sahnelenmesi 7 Şubat 1662'de Paris, Fransa'da Tuileries Sarayıʼnın "Salle des Machines" salonunda yapılmıştır.
Semele George Frideric Handel tarafından, liberettosu İngilizce olarak hazırlanmış ve prömiyeri 10 Şubat 1744'te Londra Covent Garden Tiyatrosu'nda sahnelenmiş 3 perdeden oluşan bir 'müziksel dram' veya opera ve oratoryo.
Platee bir prolog ve üç perde ihtiva eden ve librettosu Fransızca olarak "Adrien-Joseph Le Valois d'Orville" tarafından yazılmış ve Jean-Philippe Rameau tarafından bestelenmiş olan "lirik komedi " janrında bir Barok stili "opera".
Paolo Veronese, geç Rönesans döneminde maniyerizm stilinde çalışmış Venedikli ressam.
