İçeriğe atla

Lavoçkin

Lavochkin Research and Production Association
Lavoçkin Araştırma ve Üretim Ortaklığı
TipDevlet kuruluşu
Kuruluş1937
Genel merkeziKhimki, Moskova bölgesi, Rusya Federasyonu
Önemli kişiler
  • Sergey Lemeşevski (Genel Müdür Temsilcisi),
  • Semyon Lavoçkin (Baş Tasarımcı, 1940'tan 1960'a)
ÜrünUzay araçları
Çalışan sayısı5000
Web sitesihttp://www.laspace.ru
Semyon Alekseyeviç Lavoçkin'in 1943 yılında çekilen fotoğrafı

NPO Lavoçkin, (OKB-301, ayrıca Lavoçkin Araştırma ve Üretim Ortaklığı (Lavochkin Research and Production Association) adında veya kısaca Lavoçkin Ortaklığı (LA - Lavochkin Association) olan) bir Rus havacılık ve uzay kuruluşudur. Rus uzay programında önemli bir oyuncu olarak, Fregat roket üst aşaması geliştiricisi ve üreticisi olmanın yanı sıra ayrıca Fobos-Grunt olarak adlandırılan gezegenler arası sonda geliştiricisidir. Şu anda Sergey Lemeşevski tarafından yönetilmektedir.[1]

Genel bakış

Kuruluş Fregat adlı roket üst bölümü olan uzay aracı parçaları, uydular ve gezegenler arası sonda olarak uzay araçları geliştirir ve üretir. Oko erken uyarı uydusu, Prognoz ve Araks programlarının yanı sıra sivil bir program olan Kupon askeri programlarının, bir dizisi için bir yüklenicidir. Kuruluşun en önemli projelerinden biri başarısız olmuş Fobos-Grunt dönüş görevine örnek katılımı olmuştur.[2] NPO Lavoçkin ayrıca gelecekte kullanılması tasarlanan Rus uyduları için temel teşkil edecek yeni nesil hava uyduları yanı sıra standart Gezgin uydu platformunun Elektro-L serisini geliştirdi.[3]

Geçmişi

Kuruluş OKB-301, bir Sovyet uçak tasarım bürosu (OKB) olarak 1937 yılında kuruldu. Baş tasarımcısı Vladimir P. Gorbunov oldu. Ekim 1945'te Semyon Lavochkin tasarım bürosu baş tasarımcılığına terfi ettirildi. İkinci Dünya Savaşı sırasında, piston motorlu savaş uçağı ailesi tasarlayan tasarım bürosu daha sonra füze ve savaş jeti tasarımlarına kaymıştır. Baş tasarımcının ölümünden sonra, OKB-301'in adı, Vladimir Chelomey'in yükselen etkisiyle 18 Aralık 1962'de OKB-52 Şube No.3 olmuştur.[4] Daha sonra, Ay örnek dönüş programı, Lunokhod programı, Vega programı, Phobos programı gibi gezegenler arası sonda tasarımları üzerinde çalışmaya yöneldi. Eski OKB-301 NPO Lavoçkin adını almıştır.

2012 yılı Ocak ayında, Lavoçkin yetkilileri Rusya'nın Mars uydusu uzay aracı Fobos-Grunt kazasından sonra bilgisayar sistemi tasarımını dikkate almayan idari ceza ile karşı karşıya kalmıştır.[5]

Projeler

Uçaklar

  • LaGG-1
  • LaGG-3
  • Gu-82
  • K-37
  • Gu-1
  • La-5
  • La-7 "Fin"
  • La-9 "Fritz"
  • La-11 "Fang"
  • La-15 "Fantail"
  • La-17
  • La-120
  • La-126
  • La-130
  • La-132
  • La-134
  • La-138
  • La-140
  • La-150
  • La-152
  • La-154
  • La-156
  • La-160
  • La-168
  • La-174
  • La-176
  • La-180
  • La-190
  • La-200
  • La-250 Anakonda

Roketler ve füzeler

  • S-25 Berkut (SA-1 "Guild") - yüzey-havaya füze
  • S-75 Dvina (SA-2 "Guideline") - yüzey-havaya füze
  • La-205 V-300, S-25 hava savunma sistemi için bir SAM
  • La-350 Burya - kıtalararası seyir füzesi
  • Fregat - roket üst kademesi

Uzay aracı

  • Astron
  • Elektro-L - yapay uydu
    • Elektro-L No.1
    • Elektro-L No.2
  • Fobos-Grunt - uzay sondası
  • Granat - yapay uydu
  • Living Interplanetary Flight Experiment - uzay sondası
  • Ay programı
    • Luna 9
    • Luna 10
    • Luna 11
    • Luna 12
    • Luna 13
    • Luna 14
    • Luna 15
    • Luna 16
    • Luna 17
    • Luna 18
    • Luna 19
    • Luna 20
    • Luna 21
    • Luna 22
    • Luna 23
    • Luna 24
    • Luna E-8 No.201
    • Luna E-8-5 No.402
    • Luna E-8-5 No.405
    • Luna E-8-5M No.412
  • Lunokhod programı
    • Lunokhod 1
    • Lunokhod 2
  • Mars programı
    • Mars 2M No.521
    • Mars 2M No.522
    • Mars 4
    • Mars 5
    • Mars 5M
    • Mars 6
    • Mars 7
  • Mars-96
  • Oko - füze erken uyarı uydusu.
  • Spektr-R - uzay radyo teleskop uydusu, adanmış çok Uzun Baz Enterferometrisi
  • US-K - yapay uydu
  • US-KMO - yapay uydu
  • US-KS - yapay uydu
  • Venera programı
  • Vega programı
    • Vega 1
    • Vega 2

Gelecekteki projeler

  • ExoMars 2018 görevi
  • Luna-Glob
  • Mars-Grunt - uzay sondası
  • Spektr-RG - yüksek enerjili astrofizik gözlemevi

Tasarımcılar ve mühendisler

  • Georgy Babakin
  • Semyon Lavochkin
  • Yuri Koptev, Roscosmos ileriki yöneticisi, 1965'te Lavochkin'de çalıştı

Ayrıca bakınız

  • Babakin Uzay Merkezi

Kaynakça

  1. ^ "Acting Director General of NPO Lavochkin appointed Sergei Lemeshev". News in Russian. 7 Ağustos 2015. Erişim tarihi: 12 Ocak 2016. []
  2. ^ Harvey, Brian (2007). "The design bureaus". The Rebirth of the Russian Space Program. 1. Almanya: Springer. ISBN 978-0-387-71354-0. 
  3. ^ "Russia meteo satellite Electro-L successfully orbited". ITAR-TASS. 21 Ocak 2011. 12 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2016. 
  4. ^ Siddiqi, Asif A. Challenge To Apollo: The Soviet Union and the Space Race, 1945–1974, part I. NASA. 1 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2016. 
  5. ^ "Phobos-Grunt chips supposedly were counterfeit". ITAR-TASS. 31 Ocak 2012. 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2012. 

Konuyla ilgili yayınlar


İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Güneş Sistemi</span> Güneş ve Güneş merkezli astronomik cisimler

Güneş Sistemi, Güneş'in kütleçekim kuvvetiyle yörüngede tutulan ve çeşitli gök cisimlerinden oluşmuş bir sistemdir. Güneş ve 8 gezegen ile onların doğruluğu onaylanmış 150 uydusu, 5 cüce gezegen ile onların bilinen toplam 8 uydusu ve milyarlarca küçük gök cisminden oluşur. Küçük cisimler kategorisine asteroitler, Kuiper Kuşağı cisimleri, kuyruklu yıldızlar, gök taşları ve gezegenler arası toz girer.

<span class="mw-page-title-main">Venüs</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın 2., sıcaklık açısından 1. sırada yer alan gezegen

Venüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'e uzaklık bakımından ikinci sıradaki, sıcaklık bakımından ise birinci sıradaki gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Astrobiyoloji</span> Dünyadaki ve uzaydaki yaşamın incelenmesi ile ilgilenen dirim bilimi dalı

Astrobiyoloji ya da eksobiyoloji, disiplinlerarası bir bilim olup, özellikle evrende yaşamın ortaya çıkmasını ve evrimini sağlayan jeokimyasal ve biyokimyasal etken ve süreçleri konu alır; bir başka deyişle, evrende biyolojik kökenin, evrimin, dağılımın ve canlıların geleceğinin incelenmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Baykonur Uzay Üssü</span>

Baykonur Uzay Üssü, Tyuratam olarak da adlandırılır, Sovyetler Birliği tarafından kurulmuş, bugünkü Kazakistan'da yer alan dünyanın en eski ve bölgedeki en büyük uzay üssüdür. Mevcut Rus uzay programı Roskosmos sebebiyle halen aktif olarak kullanılan uzay üssünde her yıl çok sayıda ticari, askeri ve bilimsel operasyonun gerçekleştirilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Avrupa Uzay Ajansı</span> AB ülkelerinin uzay kuruluşu

Avrupa Uzay Ajansı veya yaygın İngilizce kısaltmasıyla ESA, 1975 yılında, uzayın keşfini amaçlayan, hükûmetlerarası bir organizasyon olarak kurulmuştur. Şu an 22 üyesi olan ajansın merkezi Fransa'nın başkenti Paris'tedir. 2021 yılı itibarıyla 4,55 milyar Euro'luk bütçeye ve yaklaşık 2200 çalışana sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Roket</span> itiş için kullanılan pirokinetik motor; yanıcı silah için bkz. Q2037215

Roket bir uzay aracı, hava aracı, araç, atkı veya bombadır. Roket, roket motorundan itme gücü elde eder. Roket motoru egzozu tamamen roket içinde taşınan roket itici yakıtından oluşur. Roket motorları etki ve tepki ile çalışır ve sadece egzozlarını yüksek hızda ters yönde dışarı atarak roketleri ileri doğru iter ve bu nedenle uzay boşluğunda çalışabilir. Etimolojik kökeni İtalyancada "bobin" anlamına gelen rocchetto olup, silindirik şekil benzerliğinden ötürü modern anlamında sahiplenilen kelimenin kullanımı 20. yüzyıl başlarında savaş gemilerinin öz itmeli ateşleme mermilerine dayanmaktadır. Türk Dil Kurumuna göre Türkçeye Fransızca roquette kelimesinden geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">İnsanlı Ay yolculukları</span>

İnsanlı Ay yolculukları, ilk defa 20. yüzyılda Uzay Yarışı'nın bir parçası olarak 1969–1972 yılları arasında Apollo Projesi kapsamında Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı NASA tarafından gerçekleştirilmiştir. Ay yüzeyine yapılan ilk başarılı insansız görev, 1959 yılında Sovyetler Birliği tarafından gerçekleştirilen Luna 2 görevidir. Luna 2, Ay yüzeyine ulaşan ilk insan yapımı nesne olmuştur. ABD ise Aralık 1968'de Apollo 8 ve Mayıs 1969'da Apollo 10 görevleri kapsamında Ay yörüngesine mürettebatlı yolculuklar yapmış, 20 Temmuz 1969'da da Apollo 11 göreviyle insanları Ay yüzeyine ulaştırmayı başarmıştır. Apollo 11 mürettebatından Neil Armstrong Ay'a ayak basan ilk insan, Buzz Aldrin de ikinci insan olmuştur. Devam eden yıllarda ABD, Ay'a beş insanlı görev daha göndermiştir ve toplam 12 astronot Ay yüzeyinde yürümüştür. 19 Aralık 1972'de çalışmalarını tamamlayan Apollo 17; Ay'a giden son insanlı görev, astronot Eugene Cernan da Ay'a ayak basan son insan olmuştur. Sonraki yıllarda Uzay Yarışı'nın hız kaybetmesiyle birlikte insanlık bir daha Ay'a gitmemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay sondası</span> uzay keşfi için yapılan makineler

Uzay sondası, Dünya'nın çekim alanından kurtulup, Ay'a, diğer gökcisimlerine, gezegenler arası ya da galaksiler arası uzay boşluğuna gönderilerek veri toplamaya yarayan robotik uzay aracı ve bu aracın yerine getirdiği göreve verilen addır. Halihazırda etkin durumda yaklaşık 20 uzay sondası görev yapmaktadır. Şu an uzayda sondası bulunan ülkeler ve birlikler, Rusya, Ukrayna, ABD, AB, Japonya, Hindistan ve Çin'dir.

<span class="mw-page-title-main">İnsansız uzay gemisi</span> otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemileri

İnsansız uzay gemisi ya da insansız uzay aracı, otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemilerine verilen genel addır. Ne derece insanlardan bağımsız, yani özerk olduğu gemi modelleri arasında farklıdır. Uzaktan kumandalı, uzaktan güdümlü ya da tamamen özerk (robotik) olabilirler. Mesela Salyut 7, Mir ve UUİ'nun modülü Zarya, insansız uzaktan güdümlü şeklide istasyonu işletebilme, her iki yeniden ikmâl aracı ve yeni modüllerle kenetlenme imkânına sâhipti. En yaygın insansız uzay gemileri robotik uzay gemileri, insansız yeniden ikmâl araçları, uzay sondaları ve uzay rasathaneleridir. Her insansız uzay gemisi robotik olmamaktadır. Meselâ uzaya yollanan bir yansıtıcı top, robotik değildir.

<span class="mw-page-title-main">Venera</span> Sovyet yapımı uzay sondası serisi

Venera serisi sondalar, Sovyetler Birliği tarafından 1961 ile 1984 arasında Rusça adı Venera olan Venüs'le ilgili bilgi edinmek üzere geliştirilmiştir. Sovyetlerin bazı diğer sondaları gibi, sonraki sürümler, ikincisi ilkinden biraz sonra fırlatılmak üzere, çifter çifter uzaya gönderilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Roskosmos</span> Rusya uzay ajansı

Roskosmos Devlet Uzay Etkinlikleri Kuruluşu, Rusya'nın uzay bilimleri programı ile genel havacılık ve uzay araştırmalarından sorumlu devlet kurumudur.

Uzay yolculuğu, 20. yüzyılda Konstantin Tsiolkovsky ve Robert H. Goddard tarafından geliştirilen teorik ve pratik atılımların ardından insan başarısının bir parçası haline geldi. Sovyetler Birliği, yörüngeye ilk uydu, ilk erkek ve ilk kadını uzaya göndererek savaş sonrası Uzay Yarışında önder oldu. ABD, 1969'da Ay'a ilk insan inişi ile Sovyet rakiplerini yakaladı. Uzay yarışı sona ermesini takiben, uzay uçuşu harika uluslararası işbirliği ile karakterize edilmiştir ve bu Dünya yörüngesine ucuz erişim ve ticari girişimler için bir genişleme oluşturmuştur. Gezegenler arası sondalar Güneş sistemindeki gezegenlerinin hepsiniziyaret etmiş ve insanlar yörüngede Mir ve ISS gibi uzun süre uzay istasyonlarında kalmıştır. Çin, insanlı misyonlar da dahil olmak üzere önemli uzay uçuş yeteneğine sahip üçüncü ülke olarak ile ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Çin'in uzay programı</span>

Çin Halk Cumhuriyeti'nin uzay programı, Çin Halk Cumhuriyeti'nin yürüttüğü ve yönettiği uzay daki faaliyetleri konu alır. Çin uzay programının kökleri, yeni yeni müttefik olan Sovyetler Birliği'nin yardımıyla Çin'in, algılanan Amerikan tehditlerine yanıt olarak ilk balistik füze ve roket programlarını geliştirmeye başladığı 1950'lere kadar uzanır. Sovyet Sputnik 1 ve American Explorer 1 uydularının sırasıyla 1957 ve 1958'de fırlatılmasındaki başarılardan hareketle, Çin, ilk uydusu Dong Fang Hong I'i Nisan 1970'te Long March 1 roketiyle fırlatmış ve bu da onu yörüngeye uydu yerleştiren beşinci ülke yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği'nin uzay programı</span> 1930lu yıllardan dağılıncaya kadar SSCB tarafından yürütülen roket ve uzay keşif programları

Sovyetler Birliği'nin uzay programı, 1930'lu yıllardan 1991'de dağılıncaya kadar eski Sovyetler Birliği (SSCB) tarafından yürütülen roket ve uzay keşif programlarından oluşuyordu. Altmış yıllık geçmişi boyunca, bu öncelikle sınıflandırılmış askeri program, uzay uçuşlarında bir takım öncü başarılar göstermişti, bunlar; ilk kıtalararası balistik füze (R-7), ilk uydu, Dünya yörüngesine ilk canlı taşıma görevi, uzayda ve Dünya yörüngesinde ilk insan, uzayda ve yörüngedeki ilk kadın, ilk uzay yürüyüşü, Ay'la ilk çarpışma, Ay'ın karanlık tarafının ilk görüntüsü ve insansız olarak Ay'a yumuşak iniş, ilk uzay gezgincisi, otomatik olarak ayıklanan ve Ay'dan Dünya'ya getirilen ilk Ay örneği ve ilk uzay istasyonundan oluşmaktadır. İlk gezegenler arası sondalar, kayda değer başka kayıtlar içeriyordu: Venera 1 ve Mars 1, sırasıyla Venüs ve Mars'a uçmuş, Venera 3 ve Mars 2, ilgili gezegen yüzeyi ile çarpışmış ve Venera 7 ve Mars 3 bu gezegenlere yumuşak iniş yapmıştır.

Venera 3, Venüs'ün yüzeyini keşfetmek için Sovyetler Birliği tarafından inşa edilen ve fırlatılan bir Venera programı uzay aracıdır. O 04:19 de 16 Kasım 1965 tarihinde başlatılan UTC gelen Baykonur, Kazakistan, SSCB. Sonda, Venüs atmosferine girmek ve yüzeye paraşütle girmek için tasarlanmış bir giriş sondası ve giriş sondasını Venüs'e taşıyan ve aynı zamanda giriş sondası için bir iletişim rölesi görevi gören bir taşıyıcı / uçuş uzay aracı içeriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Uzay tabanlı radar sistemi</span>

Uzay tabanlı radar, çeşitli amaçlara sahip olabilen uzay tabanlı radar sistemleridir. RADARSAT gibi bir dizi Dünya gözlemci radar uydusu, Dünya hakkında arazi ve arazi örtüsü bilgilerini elde etmek için sentetik açıklıklı radar (SAR) kullanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 2</span>

Mariner 2, Venüs'e giden ve başarılı bir gezegen karşılaşması gerçekleştiren ilk ABD robotik uzay sondasıydı. NASA Mariner programı'ndaki ilk başarılı uzay aracı, Ranger programı'nın Blok I uzay aracının basitleştirilmiş bir versiyonu ve Mariner 1'in tam bir kopyasıydı. Mariner 1 ve 2 uzay aracının görevleri bazen Mariner R görevleri olarak bilinir. Orijinal planlar, sondaların Atlas-Centaur'da fırlatılmasını gerektiriyordu ancak bu araçla ilgili ciddi gelişim sorunları, çok daha küçük olan Agena B ikinci aşamaya geçişi zorunlu kıldı. Bu nedenle Mariner R araçlarının tasarımı büyük ölçüde basitleştirildi. Atlas-Agena B, Sovyet 8K78 güçlendiricisinin yalnızca yarısı kadar kaldırma kapasitesine sahip olduğundan, bu dönemin Sovyet Venera sondalarından çok daha az enstrümantasyon—örneğin, bir TV kamerasından vazgeçilerek— taşındı.

Phobos 2, Sovyetler Birliği tarafından tasarlanan son uzay sondasıydı. Mars, Phobos ve Deimos'un uydularını keşfetmek için tasarlandı. 12 Temmuz 1988'de fırlatıldı ve 29 Ocak 1989'da yörüngeye girdi.