İçeriğe atla

Laurence Picken

Laurence Ernest Rowland Picken (16 Temmuz 1909 - 16 Mart 2007) İngiliz etnomüzikolog ve bilim insanıdır.[1] Birçok alana ilgisi olan Picken, sitoloji, biyokimya, müzikoloji, Türk müzik aletleri ve Antik Çin ve Japon müziği üzerine eserler yayımladı.

Hayatı ve kariyeri

Laurence Picken Nottingham'da Ernest Frederick Picken ve Rosa Louisa Bevan çiftinin çocuğu olarak dünyaya geldi.[2] Birmingham'daki Waverley Road Secondary School okudu. 1928'de Trinity College, Cambridge'de okumak için burs kazandı. Trinity College'da doğa bilimleri eğitimi alan Picken, çift birincilik ödülüyle mezun oldu.[3] Doktorasını 1935'te zooloji alanında yaptı. Cenevre Üniversitesi École de Chimie'de çalışmak için iki yıllık Rockefeller bursu aldı ve X-ışını kristalografisini kullanarak canlı kasların ve uzun zincirli polimerlerin termoelastik özelliklerini inceledi. Ayrıca uzun zincirli molekülleri ve uzun zincirli moleküllerin hücre şekli üzerindeki etkilerini incelemek için Cambridge Zooloji Bölümü'nde Francis Maitland bursu aldı ve yaz aylarında Yugoslavya'ya bağlı Ohri Gölü'ndeki tatlı su siliyatları üzerinde çalıştı.[2] II. Dünya Savaşı patlak verdiğinde İngiltere'ye döndü ve savaş sırasında bir kan transfüzyon ünitesinden sorumluyken, plazmanın filtrasyon ve kurutma yöntemlerini geliştirdi.[3]

1944'te Jesus College'da üniversite öğretmeni oldu. 1946 ve 1966 yılları arasında üniversitedeki zooloji departmanının araştırma bölümünün müdür yardımcılığını yaptı.[4] Biyoloji Enstitüsü'nde öğretim üyesi olan Picken, 1959'da Washington Üniversitesi'nde misafir profesör olarak çalıştı. 1960'ta mikroskopi konusundaki çalışmalarına ithafen Londra Linne Derneği'nden Trail Ödülü ile ödüllendirildi.[5] Yazdığı yayınlardan biri 1960 tarihli The Organization of Cells and Other Organisms'dir.[2]

1944'te Bach quotations from the eighteenth century adlı ilk müzikolojik eserini üretti. 1930'lardan beri Çin müziğine ilgi duyan Picken, 1944'te yeniden Çin müziği ile ilgilenmeye başladı ve zooloji kariyerine paralel olarak sürdürdüğü geleneksel Çin müziği araştırmalarına başladı.[2] 1944'te Çongçing'deki araştırma projesinde Joseph Needham'a katıldı ve Çin müzik enstrümanı guqin üzerinde ustalaştı. 1950'li yıllarda Grove's Dictionary ve New Oxford History of Music için Çin ve Japon müziği üzerine makaleler yazdı. Eş zamanlı olarak Journal of the International Folk Music Council'ın editörlüğünü yaptı. Ayrıca ara sıra Musica Asiatica dergisinin editörlüğünü yaptı.[5] Türkiye'nin çalgıları ve müziği üzerine yazdığı bir kitap da dahil olmak üzere etnomüzikoloji alanında birçok makale yayımladı. O dönemde 15 yaşında olan tulumcu Remzi Bekar'ın görüntü ve bant kaydını aldı ve tulumun nota yazımıyla ilgili 25 sayfalık en kapsamlı yazıyı yazdı.[6] 1981'de Japon Togaku geleneğinde korunan Tang Hanedanı müziği tamalı Music from the Tang Court adlı 25 cilt olması planlanan projeye başladı, ancak öldüğü tarihe kadar sadece 7 cilt yayımlayabildi.[2][5] 1997 yılında Kongre Kütüphanesi'nin organize ettiği Antik Asya Müzik Projesi'nin başlangıcında yer aldı.[3]

1966 ve 1976 yılları arasında Cambridge Üniversitesi Orta Doğu Araştırmaları Fakültesi'nde müdür yardımcılığı yaptı. İngiliz Akademisi üyeliği (1973) ve Docteur Honoris Causa of the Université de Paris X, Nanterre (1988) ile ödüllendirildi. Picken'ın 60. ve 70. yaş günlerini kutlayan iki Festschriften yayınlandı. Birisi hakkında Festschriften yayımlanması, o kişinin bilim insanları arasındaki saygınlığını göstermektedir. Picken'ın bazı makaleleri ve kütüphanesi Cambridge Üniversitesi Kütüphanesi'nde saklanmaktadır.

The Times'daki ölüm ilanına göre, Picken o kadar başarılıydı ki, üniversitede bile çok az kişi onun birçok alana yayılan başarılarını kavrayıp takdir edebilecek kapasitedeydi.[5]

Çalışmaları

  • The Organization of Cells and Other Organisms. Oxford University Press, 1960[7]
  • Folk Musical Instruments of Turkey. Oxford University Press, London 1975[8]
  • Musica Asiatica. 1: 1977, Vol. 2: 1979, Vol. 3, 1981, Vol. 4: 1984, Vol. 5: 1988, Vol. 6: 1991
  • Music from the Tang Court. Vol. 1: 1981, Vol. 3: 1985, Vol. 5: 1990, Vol. 6: 2007, Vol. 7: 2006, Oxford University Press, London

Festschriften

  • Asian Music, vi/1–2, 1975, edited by F.A. Kuttner and F. Lieberman (Festschrift for Picken's 60th birthday)
  • Music and Tradition: Essays on Asian and other Musics presented to Laurence Picken, edited by D.R. Widdess and R.F. Wolpert, Cambridge: Cambridge University Press 1981.

Kaynakça

  1. ^ Music and tradition: essays on Asian and other musics presented to Laurence Picken / edited by D.R. Widdess and R.F. Wolpert, Cambridge: Cambridge University Press, 1981, i-ix.
  2. ^ a b c d e "Laurence Ernest Rowland Picken 1909–2007" (PDF). The British Academy. 26 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "bio" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  3. ^ a b c Barr (6 Haziran 2007). "Laurence Picken". The Guardian. 3 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "guardian" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  4. ^ The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. by Stanley Sadie & John Tyrrell, London: Macmillan, c2001, vol. 19
  5. ^ a b c d "Laurence Picken". The Times. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2011.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "times" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  6. ^ Cem Yazıcı (19 Temmuz 2019). "Tulum Çalgısının Popülerleşmesi Sürecindeyeki İcra Teknikleri Ve Ortamlarının Oluşması". acikerisim.uludag.edu.tr. Erişim tarihi: 19 Nisan 2021. []
  7. ^ Young, William J. (1961). "The Organization of Cells and Other Organisms. Laurence Picken". The Quarterly Review of Biology. 36 (3): 213-214. doi:10.1086/403412. 
  8. ^ Reinhard, Kurt (1976). "Laurence Picken. Folk Musical Instruments of Turkey. London: Oxford University Press, 1975. xl, 685 pp". Yearbook of the International Folk Music Council (review). 8: 139-141. doi:10.2307/767392. JSTOR 767392. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Tulum (çalgı)</span> Karadeniz bölgesine özgü üflemeli çalgı

Tulum, Anadolu'nun kuzeydoğusunda Rize, Artvin, Ardahan, Erzurum ve Gümüşhane'de kullanılan nefesli bir halk çalgısı. Balkan yarımadası ve İskoçya'da kullanılan gaydadan en önemli farklı pes sesleri kontrol edebilen boruya sahip olmamasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Maoculuk</span> Çin lideri Mao Zedungun düşüncelerine dayanan akım

Maoculuk ya da Maoizm, adını Mao Zedong'dan alan, kapitalizmin Avrupa'daki gibi bir gelişme seyri izlemediği Uzak Doğu toplumlarına özgü Marksizm'in pratiği olarak ifade edilebilir. Maoizm, taraftarlarına göre, Marksizm-Leninizm siyaset biliminin 3. nitel aşamasıdır ve kırlardan şehirleri kuşatarak proleterya diktatörlüğüne ulaşabilmenin tek altın anahtarıdır. Maocuların asgari programlarında ise, bağımsızlığın sağlanması ve feodalizmin tasfiyesi vardır.

<span class="mw-page-title-main">Tang Hanedanı</span> 618-907 yılları arasında Çinde hüküm sürmüş bir hanedanlık

Tang Hanedanı, Sui Hanedanı'nın ardından Çin'e hüküm sürmüş hanedandır. 618'de Li Shimin, Sui Hanedanı'nı devirerek Tang Hanedanı'nı kurdu. Li Shimin daha çok Tang Hanedanı'nın kurucusu İmparator Taizong olarak bilinir. Çin imparatorlarının en ünlülerinden biridir. Tang Hanedanı döneminde Çin'in komşularının üzerinde çok büyük etkisi vardı ve birçok komşu krallıkları vergiye bağlamıştı. Bununla birlikte Göktürk Kağanlığı 659 yılında, İkinci Doğu Göktürk Kağanlığı ise 744 yılında Tang Hanedanı'nın egemenliği altına girmiştir. Yaklaşık 300 yıl yönetimde kalan Tang Hanedanı zamanında Han Hanedanı'ndan bile daha parlak bir dönem yaşandı. Bu dönemde imparatorluk toprakları genişletildi; değişik ırk, kültür ve dinlerden halklarla ilişkiler kuruldu ve sonradan Batılı toplumları şaşkınlığa uğratacak bir yönetim sistemi kuruldu. Bazı kaynaklarda Tang Hanedanı'nın Çinleşmiş Türk-Tabgaç kökenli olduğu geçmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Ernst Mayr</span>

Ernst Walter Mayr ,,20. yüzyılın önemli evrimsel biyologlarından biridir. Ayrıca taksonomist, kâşif, ornitolojist, bilim tarihçisi, natüralist olarak da ünlüydü. Çalışmaları Mendel genetiği ve Darwinci evrimden modern evrimsel senteze geçişi amaçlıyordu.

<span class="mw-page-title-main">I. Manuil</span> Bizans İmparatoru

I. Manuil Komninos, 1143-1180 yılları arasında tahtta kalan Bizans imparatorudur.

<span class="mw-page-title-main">Arthur Stanley Eddington</span> İngiliz astrofizikçi (1882-1944)

Arthur Stanley Eddington, OM, FRS, 20. yüzyıl başlarında yaptığı çalışmalarla tanınan astrofizikçi. Eddington aydınlatma gücü ve yıldızların aydınlatma gücünün doğal sınırı, adını kendisinden alır.

Michel de Certeau, 1925' Chambéry, Savoie, Fransa'da doğmuştur. Cizvit tarikatı mensubu olan bilim insanı, tarih, sosyoloji, felsefe, psikanaliz ve psikoloji üzerine çalışmalar yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Ernst Krenek</span> Avusturyalı-Amerikalı besteci (1900 – 1991)

Ernst Krenek Çek kökenli ve Avusturyalı besteci.

<span class="mw-page-title-main">Vintu dilleri</span>

Vintu dilleri, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Kaliforniya eyaletinin kuzey merkezinde yaşayan Vintu halkları tarafından konuşulan Amerind Kızılderili dil ailesi. Biri tükenmiş olan diğerleri de tükenmekte olan dört dilden oluşur.

Bu madde, 19. yüzyıl filozofu Friedrich Nietzsche hakkında yazılan eserlerin kaynak dizinidir.

<span class="mw-page-title-main">Pierre Boulez</span> Fransız besteci, koro şefi, yazar ve piyanist

Pierre Boulez, Fransız besteci, koro şefi, yazar ve piyanist.

<span class="mw-page-title-main">Staccato</span>

Staccato, bir müzikal artikülasyon şeklidir. Modern gösterimde, bir notanın süresini kısaltma anlamında kullanılır. Devamında notadan ayrılmış bir sessizlik gelebilir. 18. yüzyıldan bu yana müzikte ortaya çıkmıştır.

Tang'ın Karahoca seferi ya da Çin kaynaklarında bilinen adıyla Gaochang, 640'ta Tang Hanedanlığı imparatoru Li Şimin'in emriyle Tarım Havzası'ndaki Karahoca vaha devletçiğine düzenlenen askerî harekâttır. Sincan bölgesindeki Turfan üzerinde kurulu bir vaha devletçiği olan Karahoca, Batı Göktürk Kağanlığı ile kurduğu ittifak uyarınca Göktürk askerleri tarafından korunmaktaydı. Ancak, Tang güçlerinin devletçiğe ulaşmasıyla Göktürk askerleri geri çekildi ve Karahoca'nın kralı Tang'a teslim oldu. Böylece, Karahoca Tang Hanedanlığı'nın himayesi altına girdi.

Tang'ın Batı Göktürk Kağanlığı'nı ele geçirmesi veya Çincede bilinen adıyla Batı Tujue'nin fethi, Tang Hanedanlığı generallerinden Su Dingfang komutasındaki Çin ordusunun Batı Göktürk Kağanı İl-Kullıg İşbara Kağan üzerine yürüdüğü askerî sefere verilen addır. Tang'ın Batı Türklerine seferleri, Batı Türklerinin Tarım Havzası'ndaki müttefiki olan Karahoca'nın 640'ta Tang ordusu tarafından işgaliyle başlamıştır. Tang Hanedanlığı himayesini kabul eden birçok vaha devletçiği, Tang'ın askerî emellerinden kuşkuya düşerek, 7. yüzyılın ikinci çeyreğinden itibaren Tang yerine Batı Göktürk Kağanlığı'na bağlılığını bildirmiştir. Karahoca'dan sonra Orta Asya'daki yayılmacı siyasetini sürdüren Tang Çini, 644'te Karaşehir Seferi ile Karaşehir Krallığı'na, 648'de ise Kuçar Seferi ile Kuçar Krallığı'nı topraklarına katmıştır. Su Dingfang komutasında Batı Göktürklerin üzerine gönderilen ana ordu; Dingfang tarafından Türk kökenli komutanlar Böri Şad ve Bağa Şad yönetiminde iki kol orduya ayrılmıştır. Ayrıca, Tang ordusu; Sir-Tarduşlara karşı Uygurların başlattığı isyana Tang'ın destek vermesinin ardından kendisiyle müttefik olan Uygurların atlı birliklerini de takviye olarak Büyük Tang Ordusu'na kabul etmiştir. Tang ordusu ile İşbara Kullug arasında yapılan İrtiş Nehri Savaşı'nı kaybeden Batı Göktürkler; bölgedeki egemenliklerini de kaybetmişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Tang'ın Kuçar seferi</span>

Tang'ın Kuçar seferi, Tang Hanedanı emrindeki Türk asıllı bir komutan olan Aşina Şer tarafından Tarım Havzası'ndaki Kuçar vaha devletçiğine düzenlenen askerî seferdir. Kuçar'ın Tang'a bağlılığını bildirmeyerek Batı Göktürk Kağanlığı ile yakınlaşması, bu seferin en önemli nedenidir. Sefer, 648'de başlamış ve 19 Ocak 649'da sona ermiştir. Aksu'daki 40 gün süren bir kuşatmanın ardından Kuçar kuvvetleri yenilgiyi kabul ederek, teslim olmuştur. Kuçar askerleri, Batı Göktürk Kağanlığı'nın desteğiyle krallığı yeniden kurmayı denediyse de, bu yeni isyan hareketi de Tang ordusu tarafından bastırılmıştır.

The Cambridge History of Iran İran tarihi hakkında Cambridge University Press tarafından yayınlanan 7 ciltli bir araştırma eseri. Yayınlanan ciltlerde günümüz İran'ının tarihöncesi dönemlerden bugüne dek tarihi ve tarihi coğrafyası dışında İran kökenli halkların yaşadığı bölgeler de konu edinmiştir.

Bryan Ward-Perkins, geç Roma İmparatorluğu ile erken Orta Çağ üzerine arkeolog ve tarihçidir. Geç Antik Çağ olarak da bilinen bu iki dönem arasındaki geçiş dönemi tarihi alt alan, özel ilgi alanıdır. Oxford, Trinity College'de tarih alanında akademi üyesi ve öğretmendir. Tarihçi John Bryan Ward-Perkins'in oğludur, Roma'da doğmuş ve büyümüştür, çocukluğundan beri İtalyanca konuşur.

<i>Gagaku</i>

Gagaku, tarihsel olarak imparatorluk saray müziği ve dansları için kullanılan bir Japon klasik müziği türüdür. Gagaku, Kyoto İmparatorluk Sarayı'nın saray müziği olarak geliştirildi ve yakın güncel formu, 10. yüzyıl civarında Heian döneminde ortaya çıktı. Günümüzde, Tokyo İmparatorluk Sarayı'ndaki Törenler Kurulu tarafından yapılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Hichiriki</span>

Hichiriki, gagaku müziğinde iki ana melodik enstrümandan biri olarak kullanılan çift kamışlı bir Japon flütüdür. Hichiriki, "kutsal" enstrümanlardan biri olarak kabul edilmektedir ve Japonya'daki Şinto düğünlerinde sıklıkla duyulur. Sesi genellikle musallat olarak tanımlanır.

Hugh Nigel Kennedy, bir İngiliz ortaçağ tarihçisi ve akademisyenidir. Erken İslami Orta Doğu, Müslüman İberya ve Haçlı Seferleri tarihinde uzmanlaşmıştır. 1997'den 2007'ye kadar St Andrews Üniversitesi'nde Ortadoğu Tarihi Profesörüydü. 2007'den beri Londra Üniversitesi SOAS'ta Arapça Profesörü olarak görev yapmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.