İçeriğe atla

LaVeyan Satanizm

Şeytan Kilisesi'nin kurucusu Anton Szandor LaVey'in, Şeytani Kitâb-ı Mukaddes isimli kitabının arka kapağındaki fotoğrafı.

LaVeyan Satanizm veya Ateistik Satanizm, Anton Szandor LaVey tarafından 1966 yılında Şeytan Kilisesi'nin kurulmasıyla çıkan felsefi öğreti ve inanış biçimi. Satanist akımlar içerisinde kilisesi, yazılı törenleri, bayram günleri, din adamları olan ve organize bir din sayılan tek akım LaVeyan Satanizm'dir.

İnanç

LaVeyan satanizm, ateizm ve materyalizm temelli bir inanıştır. Felsefi yönden: bireycilik, egoizm, kısasa kısas ve belirli sınırlar dahilinde hazcılığı savunmaktadır.

LaVeyan satanistler birer ateisttir ve Şeytan'ın varlığına inanmazlar.[1] Şeytan'ın varlığına inanmadıkları gibi, "Tanrı, Ruh, Büyü, Cennet, Cehennem" gibi doğaüstü kavramların hiçbirine inanmazlar.[2] LaVeyan satanistler materyalisttir. Metafizik kavramların hepsini reddederler.

Şeytan

LaVeyan satanizm, Şeytan kavramını doğaüstü bir varlık olarak kabul etmez. Şeytan'ı bir sembol olarak kabul eder. Bu sembol, LaVeyan satanizmin felsefesini tanımlamaktadır. LaVeyan satanistlere göre, Şeytan; insanın vahşi doğasını temsil etmektedir. Şeytan, insanın içindeki hayvani duyguları, içgüdüleri ve dürtüleri temsil eder. İnsanlar içlerindeki bu içgüdüleri temel alarak yaşamalıdır. LaVey'e göre: İnsanlar tarafından uydurulan "Tanrı" kavramı bunları yasaklamıştır ve günah olarak kabul etmiştir. Şeytan simgesi bunun tam zıttını oluşturmaktadır. Satanist bir birey, Şeytan'ın temsil ettiği bu kavramlara göre yaşamalıdır.

Ayin

Ayinler tamamen bireysel terapi amaçlı yapılır ve grup üyeleri arasındaki bağı güçlendirme amacı da gütmektedir. Ayini düzenleyen Şeytan Kilisesi üyeleri, bu ayinlerin herhangi bir doğaüstü etki edeceğine inanmamaktadır.

Ayinler Şeytan Kilisesi üyelerinin evlerinde düzenlenmektedir. Bu ayinler, Anton Szandor LaVey'in yazdığı Şeytani Kitâb-ı Mukaddes'teki kurallara göre uygulanmaktadır.[3]

Amaç

LaVey'in kurucusu olduğu bu Satanist grubun temel hedefi, tanrı inancına karşı çıkarak felsefi temelli bir din oluşturmaktır. LaVeyan satanizmde özel olarak Hristiyanlığa, fakat genel olarak "tanrı" inancını içeren bütün dinlere karşı çıkış vardır.

LaVeyan satanizm, öncelik olarak insanların "tanrı" kavramından tamamen kurtulması gerektiğine inanmaktadır. Çünkü tanrı kavramı, Laveyan satanizm'e göre uydurmadan ibarettir ve gerçek değildir.[4]

Felsefe

LaVey felsefesi; yaşamdan keyif alabilmek, yaratıcılık, özgüven, bağımsızlık, kendine saygı, sadece karşılıklı cinsellik, güçsüzlerden çalmamak, yemeğini çalmayan hayvanlara ve çocuklara zarar vermemek, zeka ve entellektualite gibi satanik etikleri (nezaket, güven, intikam ve varoluş) savunmuş olmasına karşın genellikle önyargı, yanlış anlamalar ve öznel uygulamalar sonucu kaotik olarak kabul edilmiştir.[5][6]

Temelinde bir şekilde kötülerin yani zekilerin kazanacağını ve en iyi olanın galip geleceğini iddia eden, aykırı fakat sınırları olan bir felsefedir. Şeytan ayetleri kitabında, LaVey; çıkar ve ego'yu en ön planda tutmuştur. Şeytani Kitâb-ı Mukaddes'te önemli bir ayet "Lüzumsuz kötülük yapmak çıkarlara aykırıdır." maddesiyle vurgulanarak kriter olarak yorumlanmıştır.

LaVey akımın sempati duyduğu ve lusiferizmle özdeştirdiği diğer bir kavram "Her iyiliğin içinde biraz kötülük; her kötülüğün içinde biraz iyilik" kuramına dayanan Ying Yang öğretisidir.

Tarihi

LaVey, Aguste De Conte'un öğretilerinden biri olan monkeyist satanizmin etkisi altında kalarak oluşmuştur. 1966'da San Fransisko'da Şeytan Kilisesi'ni (The Church of Satan) kurmuş ve onun başrahibi olmuştur. LaVey, organize faaliyetlerinin çoğunu kilise mensupları dışındakilere çevirmiş ve kitaplar yazmaya başlamıştır. LaVey Kitaplarını yazarken sosyolog, matematikçi ve filozof. Sosyolojinin babası olan Aguste De Conte'dan yardım istemiştir. Bunun üzerinde Aguste De Conte LaVey'e yardımcı olmuştur.

Bu tür faaliyetlerinin bir sonucu olarak, aşağıdaki kitaplar çıkmıştır:

  • The Satanic Bible (1969) (Şeytani Kitâb-ı Mukaddes)
  • The Satanic Rituals (1972) (Şeytani Ayinler)
  • The Satanic Witch (1989) (Şeytani Cadı)
  • The Devil's Notebook (1992) (İblis'in Not Defteri)
  • Satan Speaks! (1998) (Şeytan Konuşuyor!)

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2013. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2013. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2013. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2013. 
  5. ^ " Book of the World | Okült arşivler". 29 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2013. 
  6. ^ "Church of satan |Web sitesi". 18 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2013. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Din, nadiren de olsa ilmet, genellikle doğaüstü, transandantal ve cansal unsurlarla ilişkilendirilmiş, çeşitli ayinler ve uygulamaları içeren, ahlak, dünya görüşleri, kutsal metinler ve yerler, kehanetler, etik kuruluşlarından oluşan bir sosyo-kültürel sistemdir.

Peygamber veya yalvaç, Tanrı aracılığıyla bir dini veya dinî öğretiyi yaymakla görevlendirildiğine inanılan kişidir. Peygamberler ayrıca dinî terminolojide âyet, işaret veya mûcize denilen doğaüstü güç veya olayların kendilerine atfedildiği mitolojik veya yarı mitolojik insanlardır. İbrahimî dinlerin inananları, peygamberlerin Tanrı'dan aldıkları “vahiy” adlı mesajları diğer insanlara ulaştırdıklarına inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Şeytan</span> birçok din ve mitolojide yer alan ruhani varlık

Şeytan, Tanrı'ya veya dünyaya karşı duran kötü bir varlıktır. Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam'da dünyadaki kötülüklerin baş faili olarak kabul edilir. Diğer dinlerde ve kültürlerde, Şeytan mutlak kötülük fikrini taşıyan bir varlık olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Melek</span> dinler terminolojisindeki doğaüstü figür

Melek, dini bir terim. Melek, birçok dinde inanılan semavi verilen isimdir. Meleklerin görevleri Tanrı'ya hizmet etmektir. Meleklere inancın var olduğu her din ve inançta melek kavramına bakış farklıdır.

Tanrı ya da ilah, Klasik teistik inanç sistemlerinde Mutlak Varlık, Mutlak Benlik ve tüm varoluşun temel kaynağı olarak görülen varlık. Tek tanrılı inançlarda evrenin tek yaradanı ve yöneteni olarak kabul edilir. Çok tanrılı inançlarda genelde ilahların cinsiyeti bulunur ve eril olanlarına tanrı, dişi olanlarına tanrıça denir. Tektanrılı ve henoteistik inançlardaki Tanrı kavramını tanımlamak için ise sadece tanrı sözcüğü kullanılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlık</span> tek tanrılı İbrahimî bir din

Hristiyanlık, Nasıralı İsa'nın yaşamına, öğretilerine ve vaazlarına dayanan, tek Tanrılı İbrahimî bir dindir. Günümüzde Hristiyanlık, dünya nüfusunun yaklaşık %30,1'ini oluşturmaktadır ve 2,4 milyarı aşkın takipçisi ile dünyanın en kalabalık dinidir. Takipçilerine, "Mesihçi" anlamına gelen Hristiyan veya Nasıralı İsa'ya ithafen İsevi veya Nasrani denir. Kitâb-ı Mukaddes'e inanan takipçileri, Yahudi metni olan Tanah'ta kehanet edilen İsa'nın Mesih olarak gelişinin bir Yeni Ahit olduğuna inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Din felsefesi</span> Felsefe dalı

Din felsefesi, dinin kendiliğinden varoluşsal hareketi için bir tür rasyonel bir meşrulaştırma sağlayan felsefe dalıdır. Kutsallık, Tanrı, kurtuluş, ibâdet, peygamber, kurban, dua, vahiy, ayin ve sembol gibi dinler tarihinin temel konularını analiz eden din felsefesi; dinin, dini tecrübenin ve onun ifadesinin doğasını belirler. Din felsefesi dini konu edinen, dinin insan var oluşunun kaynağı, insan doğasının ve kaderinin kaynağı ve değerleri ile ilgili sorunları ele alarak sorgulayan felsefe disiplinidir.

Aşkınlık, görülen, bilinen, yaşanılan, deneyimsel dünyanın ötesine geçerek ya da deyim yerindeyse üstüne çıkarak bir çeşit aşkın bir dünyayla buluşmanın ruh haliyle yazılmış sanat-edebiyat eserlerini nitelemek için kullanılan bir terimdir.

Tanrı'nın varlığıyla ilgili argümanlar filozoflar, teologlar ve diğer düşünürler tarafından öne sürülmüştür. Felsefi terminolojide, Tanrı'nın varlığı problemi, tanrı ontolojisinin bilgi kuramı ile ilgilidir. Bilgi kuramı, epistemoloji, bilgiye olan yaklaşımı, doğru bilgiye nasıl ulaşılacağını inceler. Ontolojiyse, varlık/yokluk konuları üzerindeki argümanlardan oluşur. Yani, tanrı ontolojisinin bilgi kuramı, Tanrı'nın var olup olmadığı konusunda nasıl akıl yürüteceğimiz üzerinedir.

<span class="mw-page-title-main">Zerdüştçülük</span> Tek Tanrılı bir Antik İran dini

Zerdüştçülük, Zerdüştîlik ya da Mecûsîlik, günümüzden 3.500 yıl önce Zerdüşt tarafından İran'da kurulan, yaklaşık M.Ö. 6. yüzyıldan M.S. 7. yüzyıla kadar Pers, Med ve Sasani İmparatorluğu’nun dini olan, içerisinde düalist ve eskatolojik inanışın ilk örneklerini barındıran, dünyanın en eski tek tanrıcı vahiy dini. Bu dine inananlar Zerdüştçü, Mazdaist ve Zerdüştî olarak adlandırılıyor olup bedenen öldükten sonra dirilip Ahura Mazda'nın huzuruna çıkacaklarına ve orada sorgulanacaklarına inanırlar. Zamanla Zerdüştlüğün Zurvanizm gibi alt dalları ortaya çıkmıştır. Zurvanizm inancı, Zurvan olarak bilinen zaman ve kader tanrısını baş tanrı konumuna yükseltmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Satanizm</span> Şeytana dayalı ideolojik ve felsefi inançlar grubu

Satanizm, Şeytan'ı temel alan bir grup ideolojik ve felsefi inançtır. Satanizmin çağdaş dini uygulamaları, birkaç tarihsel emsali olmasına rağmen, 1966 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde Anton LaVey tarafından ateist Şeytan Kilisesi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Halka açık uygulamalardan önce Satanizm, bir öz kimlikten ziyade çeşitli Hristiyan grupların ideolojik rakiplerine yönelik bir suçlama olarak varlığını sürdürmekteydi. Satanizm ve Şeytan kavramı aynı zamanda sanatçılar ve şovmenler tarafından sembolik ifade için de kullanılmıştır.

Şeytan Kilisesi, Anton Szandor LaVey'in 1969'da yazdığı Şeytani Kitâb-ı Mukaddes'te ifade edilen satanizmi uygulayan dini organizasyon. LaVey'in ölümünden sonra, Şeytan Kilisesi'nin başına Peter Howard Gilmore "baş rahip" olarak geçmiştir.

<i>Şeytani Kitâb-ı Mukaddes</i>

Şeytani Kitâb-ı Mukaddes, Anton Szandor Lavey tarafından yazılmış, Laveyan Satanizm kitabı.

<span class="mw-page-title-main">Anton Szandor LaVey</span> Şeytan Kilisesini kuran Amerikalı Satanist okültist (1930–1997)

Anton Szandor LaVey ya da gerçek adıyla Howard Stanton Levey,, LaVeyan satanizm'i ve Şeytan Kilisesi'ni kuran Amerikan okültist yazardır.

<span class="mw-page-title-main">Kötülük problemi</span> Gereksiz Acı Argümanında olduğu gibi Kötülüğün ve mutlak iyi olan Tanrının nasıl bağdaştığına ilişkin felsefi bir sorun

Epikür Paradoksu, din felsefesinde kötülük ile mutlak iyi olan bir Tanrı'nın varlığının nasıl bağdaştığı şeklindeki bir sorudur. Sorunu ilk olarak Epikür mantıksal bir formül ile ortaya koymuş, o zamandan beri de felsefe ile hiçbir ilişkisi olmayan kişilerden filozoflara kadar hemen herkesin zihnini meşgul etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Teistik satanizm</span>

Teistik satanizm, Şeytan'ın ruhani varlığına ve gücüne tapınılan satanizm türü. Teizm'den yola çıkarak, kutsal kitaplarda anlatılan veya ruhani bir boyuttaki şeytana inanılır.

Teodise, din felsefesinde kötülük ile mutlak iyi olan Tanrı kavramının nasıl bağdaştığını açıklama çabasına verilen bir isimdir. Başka bir ifade ile kötülük olgusu karşısında Tanrı'nın adaleti ve haklılığını savunmak "kötülük problemi karşısında Tanrı'yı savunma" anlamı taşır. "Teodise" kavramı, Grekçede Tanrı ve adalet anlamına gelen iki kelimenin birleştirilmesinden oluşmuştur ve "Tanrı savunusu", "Tanrı'yı haklı çıkarma" anlamları taşır. Kavramı ilk olarak kullanan Leibniz olmuştur. Leibniz, Prusya Kraliçesi Charlotte'ye ithaf ettiği kitabının adını "Theodizee" koymuş, kitabında Dünya'nın "olası dünyaların en iyisi" olduğu görüşünü savunmuştur. Britanyalı filozof John Hick, 1966'da yayımlanan İngilizce: Evil and the God of Love adlı eserinde ahlâkî teodisenin tarihini izleyerek üç ana gelenek tespit etmiştir:

  1. Plotinus teodisesi
  2. Augustinus teodisesi
  3. İreneyus theodisesi
<span class="mw-page-title-main">Luciferianizm</span>

Luciferianizm, Lucifer'e eklenmiş temel sembolizm ve niteliklere saygı duyan ve izinden giden bir inanç sistemidir. Gnostisizm'den etkilenen Luciferianizm, Lucifer'e Şeytan olarak değil; bir yok edici, bir koruyucu, kurtarıcı, ışığı getiren veya karanlığa rehberlik eden ruh, hatta Yehova'nın aksine gerçek Tanrı olarak saygı duymaktadır.

Satanist Tapınak, orijinal İngilizce ismi ile The Satanic Temple, Amerika Birleşik Devletleri merkezli nonteistik dini bir kuruluştur. Şeytan da dahil olmak üzere herhangi doğaüstü varlığa inanmayan grup 2013 yılında, "bütün insanlar arasında iyilik ve karşılıklı anlayışı teşvik etmek, tiranca otoriteyi reddetmek, pratik sağduyu ve adalet duygusunu savunmak ve insan bilinci doğrultusunda bireysel iradeyle belirlenmiş asil amaçlar için uğraş vermek" amacıyla kuruldu.

<span class="mw-page-title-main">İyilik ve kötülük</span> din, etik ve felsefede ikilik

Din, ahlak, felsefe ve psikolojide “iyi ve kötü” çok yaygın bir ikilemdir. Maniheist ve İbrahimi kültürlerde kötülük, dualist kozmolojide iyinin, iyi tarafından yenilmesi gereken zıttı olarak algılanır. Budist manevi etkiye sahip kültürlerde, hem iyi hem de kötü, düşmanca bir ikiliğin parçasıdır; bu, iyilik ve kötülüğün gerçekliği olmayan iki karşıt ilke olduğunu kabul etme anlamında, dualiteyi boşaltıp onlardan boşluk anlamına gelen Śūnyatā' ve birliğe ulaşarak üstesinden gelinmesi gereken düşmanca bir ikiliğin parçası olarak algılanır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.