İçeriğe atla

LIGO

Lazer İnterferometre Kütle Çekim Dalga Gözlemevi Panoramik Bir Görüntüsü

Lazer İnterferometre Kütle Çekim Dalga Gözlemevi (LIGO) (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) geniş çaplı bir fizik deneyi olduğu gibi aynı zamanda kütleçekim dalgalarını inceleyen gözlem evidir. Bu gözlem evi, farklı üniversite ve kolejlerden katılan bilim insanlarının bulunduğu ortak bir projedir. LIGO Scientific Collaboration tarafından organize edilen bu projeye dünya çapında 900 bilim insanı katılmıştır ve kütleçekim dalga astronomisi için data analizi yapmaktadır, ayrıca 44.000 kadar aktif Einstein@home kullanıcıları bulunmaktadır. LIGO Ulusal Bilim Vakfı (NSF) tarafından finanse edilmektedir, ayrıca Bilim ve Teknoloji Tesisleri Konseyi, Almanya'nın Max Planck Kurumu ve Avustralya Araştırma Konseyi önemli katkılarda bulunmaktadır. LIGO NFS'in en büyük ve en iddialı projesidir.

Tarihçe

LIGO kavramı başlangıçta birçok bilim insanı tarafından Albert Einstein'ın relativite teorisinin bileşenlerini ve kütleçekim dalgalarını test etmek üzere kurulmuştur. Joseph Weber'i içeren Amerikan bilim insanları ve Mikhail Gertsenshtein ve Vledislav Pustovoit'i de içeren Sovyet bilim insanları 1960'lı yılların başında lazer interferometre prototiplerini ve temel fikri tasarladı.[1][2] 1967'de MIT'den Rainer Weiss interferometre kullanım analizini yayınladı ve askeri finansman ile bir prototipin yapımına başladı, ancak işlemsel hala gelemeden önce sonlandırıldı.[3] 1968lerin başlangıcında, Kip Thorne kütleçekimi dalgaları ve Caltechdeki kaynakları üzerine teorik çalışmalara başlamıştır ve sonunda kütleçekimi dalga algılamasının başarılı olacağına ikna edildi.[1]

Prototip İnterferometrik kütleçekimi dalga detektörleri (interferometreler) Robert L. Forward ve ve Hughes Araştırma Laboratuvarlarındaki arkadaşları tarafından (serbest sallanandan ziyade titreşim izole plaka üzerine monte edilen aynalar ile) 1960'ların sonlarında inşa edildi. 1970'lerde MIT'de Weiss tarafından, Heinz Billing ve arkadaşları tarafından Garching, Almanya'da ve sonrasında Ronal Drever, James Hough ve arkadaşları tarafından Glasgow, Scotland'da inşa edildi.[4]

1980 yılında, NSF, MIT (Paul Linsay Peter Saulson, Rainer Weiss) önderliğinde büyük bir interferometre çalışmasını destekledi, takip eden yıllarda Caltech(Ronald Drever ve Stan Whitcomb) 40 metre prototipini inşa etmiştir. MIT araştırma 1 km ölçekte yeterli duyarlılıkta interferometer fizibilitesini kurdu.[1][5]

NFS baskısı altında, MIT araştırma ve Caltech, MIT, Glasgow ve Garching'deki deneysel çalışmalara dayalı olarak MIT ve Caltech'in güçlerini LIGO projesine önderlik etmek için birleştirmesi istendi. 1984 ve 1985'te finansman için geri çevrilmelerine rağmen, Drever, Thorne ve Weiss LIGO yönlendirme komitesi kurmuştur. 1986'ya kadar yönlendirme komitesinin dağıtılması istendi ve tek direktör,Rochus E.Vogt, atandı. 1988'de bir araştırma ve geliştirme fonu elde etti.[1][5][6][7][8][9]

1989'dan 1994'e kadar, LİGO teknik ve örgütsel ilerleme açısından başarısız oldu. Sadece finansman elde etmek için siyasi çabalar sürdürülmüştür.[1][10] ABD Kongresinin ilk yıl için 23 milyon$ fon sağlamayı kabul etmesi üzerine, 1991 yılına kadar devam eden finansman düzenli olarak reddedildi. Ancak, fon alabilmek için gerekliliklerinin yerine getirilmiş veya onaylanmış değildi ve NFS projenin organizasyonel ve teknolojik temelini sorguladı.[6][7] 1992 de, Drever 'ın artık doğrudan katılımcı olmasıyla birlikte yeniden yapılandırıldı.[1][10][11][12] Projenin NFS incelemelerinde, devam eden proje yönetimi konusunda ve teknikte sıkıntılar görülmüştür. Resmi olarak 1993'te  harcamalarını dondurulç dek finansman bloke edildi.[1][10][13][14]

1994'te, NFS çalışanları, LIGO bilimsel liderleri ve MIT ve Caltech başkanları arasındaki görüşmeden sonra, Vogt görevinden istifa etti ve Barry Barish (Caltech) Laboratuvarı müdürü olarak atandı.[1][11][15] NFS LIGO'nun son bir sanşı olduğunu açıkça belirtti.[10] Barish takımı %40 oranında bir önceki teklifleri aşan bütçe ile yeni bir çalışma, bütçe ve proje planı hazırladı. Barish, NSF ve Ulusal Bilim Kuruluna ilk kez LIGO ile kütleçekimsel dalgaların tespitinin mümkün olacağı evrimsel bir detektör inşa etmeyi önerdi. Bu detektör LIGO'nun gelişmesiyle mümkündü.[16] Bu yeni teklif NFS fonu aldı, Barish Baş Araştırmacı olarak atandı ve artış onaylandı. 1994'te, 395 milyon USD ile LIGO NFS tarihinin en büyük genel finanse projesi konumuna geldi. Proje Hanford'da ve 1994 yılı sonlarında Livingston Washington'da, 1995 yılında Louisiana'da bir çoğır açtı.1997'de inşanın tamamlanmasına yakın, LIGO Laboratuvar ve LIGO Bİlimsel İşbirliği(LSC) olmak üzere iki organizasyonel kurum Barish liderliği altında oluşmuştur. LIGO Laboratuvarı LIGO Çalışma ve İleri Ar-Ge altındaki NSF tarafından destekelenen tesislerden oluşmaktadır. Bu LIGO detektör yönetimini ve test tesislerini kapsamaktadır. LIGO Bilimsel İşbirliği LIGO teknik ve bilimsel araştırmaları düzenleyen bir forumdur, kendi gözetimiyle LIGO Laboratuvarından ayrı bir kuruluştur. Barish bu bilimsel işbirliği için ilk sözcü olarak Weiss'i atadı.[1][6]

Başlangıçta LIGO faaliyetleri 2002 ve 2010 yılları arasında  herhangi bir kütleçekim dalgalarını tespit etmedi. 2004 yılında, Barish önderliğinde, LIGO gelişiminin bir sonraki evresi için finansman ve temel zemini hazırlanmıştır ("Geliştirilmiş LIGO" olarak adlandırılır). Dedektörler çok gelişmiş "Gelişmiş LIGO" sürümlerle değiştirilirken bunu birkaç yıl devreden çıkarılması izledi.[17] LIGO / LIGO makineleri için araştırma ve geliştirme çalışmalarının büyük bir kısmı Hannover, Almanya'da GEO600 dedektörü için öncü çalışmalara dayanmaktadır.[18][19][20][21] Şubat 2015 itibarıyla, dedektörler her iki konumda da mühendislik moduna getirildi.

2015 itibarıyla, eylül ayı ortalarında "Dünyanın en büyük kütleçekimi dalga tesisi " toplam 620.000.000 $ maliyetle 5 yıllık US $200 milyon bir revizyon ile tamamlandı.[22][23] 18 Eylül 2015 tarihinde, Gelişmiş LIGO, başlangıçtaki LIGO interferometrelerdan yaklaşık dört kat daha hassaslıkta ilk resmi bilim gözlemlerine başladı. 2021 civarında tasarım duyarlılığını erişene kadar duyarlılığı daha da gelişmiş olacak.[24][25]

11 Şubat 2016 tarihinde, LIGO Bilimsel İşbirliği ve Virgo İşbirliği, kütleçekim dalgalarının algılanması hakkında bir bildiri yayınladı. Dünya'dan yaklaşık 1,3 milyar ışık yılı uzaklıkta iki  ~ 30 güneş kütleli kara deliğin Eylül 2015 14 09.51 UTC' de birleşmesine dair sinyaller algılandı.[26][27]

İdari direktör emekli Barry Barish (Caltech) bulguların ilk bilimsel bildirisini CERN'deki fizik topluluğuna sunarken, güncel idari direktör David Reitze (Teknoloji ve Florida Üniversitesi California Institute of) Washington Washington'da bir medya etkinliğinde bulgularını açıkladı.[28]

2 Mayıs 2016 günü, LIGO Bilimsel İşbirliği üyelerine ve diğer katılımcılara yerçekimsel dalgaların doğrudan saptanması katkılarından ötürü Special Breakthrough Prize in Fundamental Physics  verildi.[29]

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ a b c d e f g h i Committee on Setting Priorities for NSF-Sponsored Large Research Facility Projects, Committee on Science, Engineering, and Public Policy, Policy and Global Affairs, Board on Physics and Astronomy, Division on Engineering and Physical Sciences, National Research Council. (2004). Setting Priorities for Large Research Facility Projects Supported by the National Science Foundation. National Academies Press. s. 109-117. ISBN 0-309-09084-9. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "NSF" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  2. ^ Gertsenshtein, M.E. (1962). "Wave Resonance of Light and Gravitational Waves". Journal of Experimental and Theoretical Physics. Cilt 14. s. 84. 
  3. ^ Weiss, Rainer (1972). "Electromagnetically coupled broadband gravitational wave antenna". Quarterly Progress Report of the Research Laboratory of Electronics. 105 (54). MIT. s. 84. 2 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  4. ^ "A brief history of LIGO" (PDF). ligo.caltech.edu. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  5. ^ a b Buderi, Robert (19 Eylül 1988). "Going after gravity: How a high-risk project got funded". The Scientist. 2 (17). s. 1. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "buderi" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  6. ^ a b c Mervis, Jeffery. "Funding of two science labs receives pork barrel vs beer peer review debate". The Scientist. 5 (23). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "jeffery" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  7. ^ a b Waldrop, M. Mitchell (7 Eylül 1990). "Of politics, pulsars, death spirals – and LIGO". Science. Cilt 249. ss. 1106-1108. Bibcode:1990Sci...249.1106W. doi:10.1126/science.249.4973.1106. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "waldrop" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  8. ^ "Gravitational waves detected 100 years after Einstein's prediction" (PDF). LIGO. 11 Şubat 2016. 3 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 11 Şubat 2016. 
  9. ^ Irion, Robert (21 Nisan 2000). "LIGO's mission of gravity". Science. Cilt 288. ss. 420-423. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  10. ^ a b c d "Interview with Barry Barish" (PDF). Shirley Cohen. Caltech. 1998. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "cohen" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  11. ^ a b Cook, Victor (21 Eylül 2001). "NSF Management and Oversight of LIGO". Large Facility Projects Best Practices Workshop (NSF). 
  12. ^ Travis, John (18 Şubat 2016). "LIGO: A $250 million gamble". Science. 17 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2016. 
  13. ^ Anderson, Christopher (11 Mart 1994). "LIGO director out in shakeup". Science. 263 (5152). s. 1366. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  14. ^ Brown, Malcom W. (30 Nisan 1991). "Experts clash over project to detect gravity wave". New York Times. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  15. ^ Anderson, Christopher (11 Mart 1994). "LIGO director out in shakeup". Science. 263 (5152). s. 1366. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2016. 
  16. ^ Witze, Alexandra (16 Temmuz 2014), Physics: Wave of the future, Nature News, 22 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 2 Mart 2016 
  17. ^ "Gravitational wave detection a step closer with Advanced LIGO". SPIE Newsroom. 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2016. 
  18. ^ Ghosh, Pallab (11 Şubat 2016). "Einstein's gravitational waves 'seen' from black holes". BBC News. 12 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2016. 
  19. ^ Gravitational waves detected 100 years after Einstein's prediction 17 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  20. ^ GEO's contributions to aLIGO 8 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  21. ^ "LIGO Hanford's H1 Achieves Two-Hour Full Lock". Şubat 2015. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2016. 
  22. ^ Castelvecchi, Davide (15 Eylül 2015), Hunt for gravitational waves to resume after massive upgrade: LIGO experiment now has better chance of detecting ripples in space-time, Nature News, 20 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Ocak 2016 
  23. ^ Zhang, Sarah (15 Eylül 2015). "The Long Search for Elusive Ripples in Spacetime". 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2016. 
  24. ^ Amos, Jonathan (19 Eylül 2015). "Advanced Ligo: Labs 'open their ears' to the cosmos". BBC News. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2015. 
  25. ^ "Planning for a bright tomorrow: prospects for gravitational-wave astronomy with Advanced LIGO and Advanced Virgo". LIGO Scientific Collaboration. 23 Aralık 2015. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2015. 
  26. ^ LIGO Scientific Collaboration and Virgo Collaboration, B. P. Abbott (11 Şubat 2016). "Observation of Gravitational Waves from a Binary Black Hole Merger". Physical Review Letter 116, 061102 (2016). arXiv:1602.03837 $2. Bibcode:2016PhRvL.116f1102A. doi:10.1103/PhysRevLett.116.061102. 25 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2016. 
  27. ^ Castelvecchi, Davide; Witze, Witze (11 February 2016). Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Nature_11Feb16" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  28. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2016. 
  29. ^ "Fundamental Physics Prize - News". Fundamental Physics Prize (2016). 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016. 
Kaynak hatası: <references> üzerinde tanımlanan "PRL-20160211" adındaki <ref> etiketi önceki metinde kullanılmıyor. (Bkz: )

Ek kaynaklar

  • Barish, Barry C. (2000). "The Science and Detection of Gravitational Waves" 7 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF). 
  • Bartusiak, Marcia (2000). Einstein's unfinished symphony : listening to the sounds of space-time. Washington, D.C: Joseph Henry Press. ISBN 0-425-18620-2. 
  • Saulson, Peter (1994). Fundamentals of interferometric gravitational wave detectors. Singapore River Edge, N.J: World Scientific. ISBN 981-02-1820-6. 
  • Collins, Harry M. (2004). Gravity's shadow the search for gravitational waves. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-11378-7. 
  • Kennefick, Daniel (2007). Traveling at the speed of thought : Einstein and the quest for gravitational waves. Princeton, N.J: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-11727-0. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Kütleçekim ya da çekim kuvveti, kütleli her şeyin gezegenler, yıldızlar ve galaksiler de dahil olmak üzere birbirine doğru hareket ettiği doğal bir fenomendir. Enerji ve kütle eşdeğer olduğu için ışık da dahil olmak üzere her türlü enerji kütleçekime neden olur ve onun etkisi altındadır.

<span class="mw-page-title-main">Genel görelilik</span> kütle-zaman ilişkisini tanımlayan teori

Genel görelilik teorisi, 1915'te Albert Einstein tarafından yayımlanan, kütleçekimin geometrik teorisidir ve modern fizikte kütle çekiminin güncel açıklamasıdır. Genel görelilik, özel göreliliği ve Newton'un evrensel çekim yasasını genelleştirerek, yerçekimin uzay ve zamanın veya dört boyutlu uzayzamanın geometrik bir özelliği olarak birleşik bir tanımını sağlar. Özellikle uzayzaman eğriliğine maruz kalmış maddenin ve radyasyonun, enerjisi ve momentumuyla doğrudan ilişkilidir. Bu ilişki, kısmi bir diferansiyel denklemler sistemi olan Einstein alan denklemleriyle belirlenir.

<span class="mw-page-title-main">Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü</span> ABD, Kaliforniyada kurulu vakıf üniversitesi

California Institute of Technology veya Türkçe karşılığı ile Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü, ABD'nin Kaliforniya eyaletinde, Los Angeles şehrinin Pasadena mahallesinde bulunan, bilim ve teknoloji dallarına ağırlık vermiş bir teknik üniversitedir. Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü ayrıca ABD Ulusal Havacılık ve Uzay İdaresi (NASA)'ya ait Jet Propulsion Laboratory'nin yönetimi ve işletiminden de sorumludur. Öğrenci sayısı yaklaşık 2100 olan küçük bir okul olmasına rağmen Nobel ödülleri, öğretim üyelerinin yaptığı yayınlara verilen referanslar ve çeşitli üniversite sıralamaları gibi ölçütlerle dünyanın ilk on üniversitesi arasında yer alır. Uluslararası üniversite sıralamaları yapan saygın kuruluşların bazıları tarafından dünyanın en iyi üniversitesi ve en iyi teknik üniversitesi; bazıları tarafından ise en iyi ikinci teknik üniversitesi olarak değerlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Robert A. Millikan</span> Amerikalı fizikçi (1868 – 1953)

Robert Andrews Millikan , temel elektrik yükü ve fotoelektrik etki üzerine çalışmaları ile 1923 Nobel Fizik Ödülü'nü kazanan Amerikalı deneysel fizikçidir.

<span class="mw-page-title-main">Kip Thorne</span> Amerikalı fizikçi

Kip Stephen Thorne, astrofiziğe ve yer çekimi fiziğine katkılarıyla tanınan Amerikalı teorik fizikçi. Uzun süre Stephen Hawking ve Carl Sagan ile beraber çalışmıştır. 2009'a kadar Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde teorik fizik “Feynman” profesörü olarak çalıştı Albert Einstein'ın genel görelilik kuramının astrofiziksel olarak uygulanması konusunda dünyanın önde gelen uzmanlarındandır. Günümüzde araştırmalarına devam etmektedir ve aynı zamanda 2014' te yayınlanan Yıldızlararası filminin bilimsel danışmanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Süperakışkanlık</span>

Süperakışkanlık maddenin sıfır akmazlığa sahip bir akışkan gibi davrandığı hâlidir. Bu fenomen ilk olarak sıvı helyum ile keşfedildiyse de yalnızca sıvı helyum teorisinde değil aynı zamanda astrofizik, yüksek enerji fiziği ve kuantum kütleçekimi teorilerinde de uygulama alanına girmiştir. Bu fenomen Bose-Einstein yoğunlaşması ile bağıntılıdır ancak özdeş değildir: Bütün Bose-Einstein yoğuşukları süperakışkan olmadığı gibi bütün süperakışkanlar da Bose-Einstein yoğuşuğu değildir.

RX J0806.3+1527 veya HM Cancri , 1.600 IY uzaklıkta Yengeç Takımyıldızı'nda bulunan bir X-ışını çift yıldızıdır. Bu çift yıldız, birbiri etrafında her 321,5 s'de dönmekte olup tahmînî uzaklıkları 80.000 km olan iki yoğun beyaz cüceden oluşmaktadır. İki yıldızın yörüngesel hızı 400 km/s'nin üzerindedir. Kütleleri yarımşar Güneş kütlesi kadar tahmin edilmesine rağmen ancak Dünya boyutundadırlar. Dünya'nın hacmi kadar yerde yarım Güneş kütlesi barındırdıklarından yoğunlukları beyaz cücelere has şekilde yüksektir. Astronomlar, Chandra X-ışını Gözlemevi'nden aldıkları gözlem sonuçlarına göre iki yıldızın zamanla kaynaşacağı kanaatındadırlar. Bu gözlemler, dönüş periyodunun yılda 1,2 ms azaldığını göstermektedir. Dolayısıyla iki yıldız, günde 60 cm kadar birbirine yaklaşmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kütleçekimsel dalga</span>

Kütleçekimsel dalga veya kütleçekim dalgası (KÇD), fizikte uzayzaman eğriliğinde oluşan kırışıklık olup kaynağından dışarıya doğru bir dalga olarak yayılır. Albert Einstein tarafından 1915'te varlığı öngörülen bu dalgalar, Genel Relativite Teorisi'ne dayanarak kütleçekimsel ışıma şeklinde enerji naklederler. Tespit edilebilir kütleçekimsel dalga kaynakları, beyaz cüce, nötron yıldızı veya kara delik içeren çift yıldız sistemleri olabilir. Kütleçekimsel dalgaların varlığı, kendisiyle fiziksel etkileşimlerin yayılma hızını sınırlama kavramını getiren ve genel relativite ile ilgili Lorentz değişmezliğinin muhtemel bir sonucudur. Bu dalgaların, etkileşim hızını sonsuz olarak kabul eden Newton'un Çekim Teorisi'nde varlığı mümkün değildir.

<span class="mw-page-title-main">Kütleçekimsel merceklenme</span> Işığın bükülmesi

Kütleçekimsel merceklenme, uzaktaki bir kaynak ile gözlemci arasındaki madde dağılımını ifade eder. Bu kaynaktan gelen ışığın, gözlemciye doğru yolculuk ederken, kütleçekimsel merceklenme olayı sayesinde bükülmesi yeteneğidir. Bu etki, Einstein'in genel görelilik teorisinin tahminlerinden biridir ve kütleçekimsel merceklenme olarak bilinir.

Ernst denklemi, matematik'te doğrusal-olmayan bir kısmi diferansiyel denklem'dir.

<span class="mw-page-title-main">Genel göreliliğe giriş</span>

Genel görelilik veya genel izafiyet, 1907 ve 1915 yılları arasında Albert Einstein tarafından geliştirilen bir çekim teorisidir. Genel göreliliğe göre, kütleler arasında gözlenen kütleçekim etkisi uzayzamanın eğrilmesinden kaynaklanır.

Genel görelilik, Albert Einstein tarafından 1907-1915 yılları arasında geliştirilmiş ve 1915’ten sonra da genel göreliliğe pek çok kişi tarafından katkıda bulunulmuştur. Genel göreliliğe göre, kütleler arasında gözlemlenen kütlesel çekim kuvveti, bu kuvvetlerin uzay ve zamanı bükmesinden kaynaklanmaktaydı. 

<span class="mw-page-title-main">Kütleçekimsel dalga astronomisi</span> kütle çekimsel dalga astronomisinin en yeni bilim kaynaklı teoremi Türkiyede bir lise ögrencesi tarafından hazırlanmıştır Teorem: Merkez Dalga Teoremi

Kütleçekimsel dalga astronomisi, gözlemsel astronominin, nötron yıldızları ve kara delikler gibi nesneler ve süpernova ve büyük patlamadan hemen sonraki evrenin işleyişi hakkında gözlemsel veri toplamak için kütleçekimsel dalgayı kullanan, yeni geliştirilen bir dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">İkili kara delik</span>

İkili kara delik, iki kara deliğin birbirine yakın bir yörüngede bulunduğu sistemdir. Yıldızsal ikili kara delik sistemleri ve süper kütleli ikili kara delik sistemleri olarak iki alt grupta incelenebilir. Yıldızsal ikili kara delik sistemleri büyük kütleli çift yıldız sistemlerinin kalıntısıdır. Süper kütleli ikili kara delik sistemlerinin ise galaksilerin birleşmesi ile oluştuğu düşünülmektedir.

Kütleçekimsel dalgaların ilk gözlemi 14 Eylül 2015 tarihinde meydana geldi. Bu gözlemin açıklanması ise LIGO ve Virgo iş birliği ile "kütleçekimsel dalgaların bulunuşu" şeklinde 11 Şubat 2016 tarihinde açıklandı. Bundan önce kütleçekimi dalgalarının varlığı, ikili yıldız sistemlerinde atarcaların zamanlamalarının üzerindeki etkileri yoluyla, sadece dolaylı olarak anlaşılmaktaydı. Her iki LIGO gözlemevi tarafından da tespit edilmiş olan yerçekimi dalgaları, yaklaşık 36 ila 29 güneş kütlesi arasında kütlesi bulunan iki kara deliğin ve sonraki "zil susturma" tek ortaya çıkan siyah bir çift içe spiral ve birleşme kaynaklanan bir yerçekimsel dalga için karadelik, genel görelilik öngörüleriyle eşleşti. Sinyalin adı GW150914 olarak seçildi. LIGO tarafından yapılan bu gözlem, iki çok büyük kütleye sahip karadelik sisteminin varlığını kanıtlayan ve bu tür birleşmelerin ise evrenin şimdiki yaşı içerisinde oluşabileceği gerçeğini gösteren nitelikte bir gözlem oldu. Aynı zamanda bu olay, ikili karadelik birleşmesinden oluşan bir sistemin tarihteki ilk gözlemi olarak da kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Barry Barish</span> Amerikan fizikçisi

Barry Barish tam adı ile Barry Clark Barish, Amerikalı deneysel fizikçi ve bilim insanı.

<span class="mw-page-title-main">Rainer Weiss</span> Amerikalı fizikçi

Rainer "Rai" Weiss, Amerikalı fizikçi ve akademisyendir. Kütleçekimi fiziği, lazer fiziği ve astrofizik alanlarında çalışmalarda bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kütleçekimi radyasyonu</span>

Kütleçekimi radyasyonu, genel görelilik formüllerinden ortaya çıkmış bir öngörüdür. Eğer birbirinin çevresinde yörüngeye girmiş cisimler varsa bunlar Uzayzaman eğrisinde dalgalanmalar oluşturur. Güneş ve diğer gezegenlerin yarattığı bu dalga ölçülemeyecek kadar düşüktür. İkili pulsar sistemlerinde oluşan enerji kaybı kütleçekimi radyasyonu ile uzay zaman da dalgalanmalar yapar. Bu olaya örnek olarak Hulse-Taylor çifti olarak bilinen PSR B1913+16 adlı pulsar sistemi gösterilebilir. Nötron yıldızı çarpışmalarında veya karadelik çarpışmalarında bu olayın tespit edilmesi daha kolaydır. LIGO bu çarpışmalarda oluşan kütleçekimi radyasyonunu tespit edebilmek için inşa edilmiştir. Bu olayı ilk kez 14 Eylül 2015 yılında LIGO 1.3 milyar ışık yılı uzaklıktaki GW151226 olarak adlandırılan iki karadeliğin çarpışmasını gözlemleyerek bu olayın doğru olduğunu ispatlamıştır.

Hüseyin Yılmaz, Türk fizikçi ve bilim insanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kütleçekimsel dalga arka planı</span>

Kütleçekimsel dalga arkaplanı, pulsar timing arrays gibi kütleçekimsel dalga deneyleri ile tespit edilebilen ve evrene yayılan rastgele kütleçekimsel dalgaların arkaplanıdır. Sinyal, tıpkı erken dönem evrendeki stokastik süreç gibi doğası gere rastgele olabilir veya süperkütleli karadelik ikilileri gibi çok sayıda zayıf, bağımsız, çözümlenmemiş kütleçekimsel dalga kaynağının tutarsız bir üst üste binmesiyle üretilebilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.