İçeriğe atla

Lübnan'daki Yahudilerin tarihi

Beyrut'taki Magen Abraham Sinagogu

Lübnan Yahudileri geleneksel olarak bir Mizrahi cemaati olup genelde Lübnan'ın Beyrut şehrinde veya çevresinde yaşayan veya yaşamış olan Yahudilerdir. Cemaatin hemen hemen hepsi İsrail, Fransa ve Kuzey Amerika'ya göç etmiştir. Ülkede bugün 20 ila 40 arası Yahudi kalmıştır.[1][2] Lübnan Yahudileri toplumla sıkıca entegre oldukları ve vatanlarını terk etme hissi duymadıkları için Lübnan'ın 1958'de yaşadığı iç savaşta dahi büyük oranda dış göç olmamıştır. Fakat, 1975'teki Lübnan İç Savaşı ve 1982'deki İsrail'in Lübnan'a girme harekâtıyla dış göçler hızlanmıştır.[1]

Erken tarih

Antik çağda, Gazze ile Anadolu arasındaki bölge tek bir kültürel birimdi. Merkezi bir politik otorite olmamasına rağmen bölgede ortak dil (Kenan dilleri lehçeleri, Fenikece, İbranice, Aramca), din ve yaşam tarzı vardı. Dünya'daki ilk yerleşim birimleri, tarımsal cemaatler ve şehir devletleri bu bölgede kurulup Akdeniz ve ötesine ticaret bağları bulunmaktaydı.

Zamanında, İsrail Krallıkları, Lübnan ve İsrail (bugünkü Ürdün dahil) kendine has bir birim olarak görülebilir ve hep sıkı müttefik olmuşlardır; aynı kaderi paylaşıp aynı bölgesel gelişmelerden etkilenmişlerdir. Bu dönemde, modern Lübnan'ın bir kısmı Kudüs kontrolü altında olup Yahudiler kuzeyde Hermon Dağı eteklerinde Baal-Hermon'da dahi yaşıyorlardı (burası Hasbaya olarak da bilinir ve 20. yüzyılın başlarında tekrar Yahudilerin önemli merkezlerinden biri haline gelmişti.[3]) Torasal kaynaklara göre buradaki Yahudiler Menaşe kabilesinin üyeleridir.

132'deki Bar Kohba İsyanı sırasında Lübnan'da Yahudi cemaatleri kuruldu. Halife Muaviye (642–680) Trablusşam'da Yahudi cemaati kurdu. Başka bir cemaat de 922'de Sidon'da kuruldu. Sur'da 1071 yılında Yahudi Akademisi kuruldu. 19. yüzyılda Dürzülerle Maroniler arasındaki gerginlik Yahudilerin Deir el Kamer'den ayrılmasına sebep olmuş ve çoğunluğu yüzyılın sonunda Hasbaya'ya taşınmıştır.

20. yüzyılın başları

1911'de, Yunanistan, Suriye, Irak ve Türkiye'den Beyrut'a göç eden Yahudilerle cemaatin nüfusu 5000'e kadar yükseldi. Fransız Mandası ve Büyük Lübnan dönemlerinde Yahudi cemaati kalkındı, Yahudilerin Lübnan ve ötesine etkileri oldu. Sağ görüşlü Marunilerin Piyer Cemayel liderliğindeki Falanjist Partisini desteklediler ve Lübnan'ın bağımsızlığını kazanmasında önemli rol oynadılar.

Büyük Lübnan döneminde iki Yahudi gazetesi yayınlanmaya başlandı. Bunlardan biri Arapça yayın yapan Al-Alam al-Israili ("İsrail Dünyası") diğeri ise Fransızca ekonomi gazetesi Le Commerce du Levant'tır fakat bunlardan ikincisinin halen basıma devam etmesine rağmen sahipleri artık Yahudi değildir.

1948'den bugüne

Geleneksel Yahudi cemaatleri Vadi Abu Jamil ve Ras Beyrut başta olmak üzere Çuf, Deir el Kamer, Aley, Bamdun, Sayda ve Hasbaya'da bulunmaktaydı.[4]

İsrail kurulmadan evvel İsrail Diyarında Yahudi yerleşim birimlerine Yişuv denmekteydi. Lübnanlı Yahudiler Yişuvun yaklaşımlarını reddedip gönderilen bağışları reddettiler. 1948'de Lübnan Yahudileri İsrail'in kurulmasına karşı çıktılar.[5]

Lübnan, İsrail 1948'de kurulduktan sonra Yahudi nüfusu artan tek Arap ülkedir.[6] Fakat 1958'deki iç savaşta Lübnan Yahudilerinin çoğu ülkeyi terkedip başta Avrupa ve ABD olmak üzere diğer ülkelere göç ettiler. 1971'de, 69 yaşındaki Yahudi cemaati genel sekreteri Albert Elia, Suriye ajanları tarafından Şam'a kaçırılıp, Suriye'den kaçmaya çalışan Suriye Yahudileri ile birlikte işkenceye tabi tutuldu. BMMYK'dan Prens Sadrettin Ağa Han'ın Hafız Esad'a Elia'yı serbest bırakması çağrısı sonuç getirmedi ve sonuçta Elia, kaçıranlar tarafından öldürüldü.[7] 1975'te, Lübnan İç Savaşı'nın başlamasıyla Yahudiler için durum daha da kötüye gitti. 1982'de Lübnan Savaşı'nın başlamasıyla Yahudi cemaatinden 11 lider radikal İslamcılar tarafından kaçırılıp öldürüldü.[8][9]

Beth Elamen (בית עלמין), Yahudi Mezarlığı; Beyrut, Lübnan (2008).

Yahudi yapıları da zarar gördü. İsrail Savunma Kuvvetleri Beyrut'a ilerlemeye başlayınca Yaser Arafat Filistinli silahlı adamlarını beklemeleri için, Lübnan meclisinin karşısında bulunan ve Yahudi cemaatinin sembollerinden biri olan Magen Abraham Sinagogu'na yerleştirdi. Sinagog, İsrail Hava Kuvvetlerince saldırıya uğradı ve gerekçe olarak Filistinlilerin burayı cephanelik olarak kullandığını belirtti.[10][11] Vadi Abu Jamil, Beyrut'taki Yahudi mahallesi olup savaştan sonra tekrar yapılandırıldı. Başbakan Refik el-Hariri, sinagogun restore edilmesini ve etrafının bahçeyle çevrilmesini planladı fakat bu restorasyon gerçekleşmedi. Muhitte bulunan köhne haldeki Talmud okulu (bölgedeki diğer binalar gibi) yıkıldı.[12]

Bahar 2008'de, göç etmiş Lübnanlı Yahudiler sinagogun renove edilmesi arzularını dile getirmiştir. Lübnan'ın durumu istikrar kazanınca bu sürecin başlamasını ummaktadırlar.[13] Yurtdışındaki Lübnanlı Yahudiler, sinagogun Sodeco Yahudi mezarlığıyla beraber Ekim 2008'den başlayarak tadilata gireceğini belirtmiştir. Bloomberg'e göre, Fuad Sinyora şöyle demiştir:

Burası ibadet edilen dini bir yerdir ve restorasyonunu hoş karşılarız.

Ayrıca, Hizbullah'ın sözcüsü Hüseyin Rahal, Magen Abraham Sinagogu'nun restorasyonunu desteklediğini belirtip şunları aktarmıştır:

Hristiyanlığa olduğu gibi Yahudilik dinine de saygılıyız. Yahudiler her zaman aramızda yaşadı. Bizim sorunumuz İsrail'in işgal ettiği topraklardır.[14]

Sinagogun tadilatı için, 65 yaşındaki Yahudi cemaati zabıtı İsak Arazi'nin eline para geçti. İsak Arazi, sinagogun tadilatı için gereken paranın 1 milyon dolar civarında olduğunu belirtmektedir. Bu proje için 40.000$ bulmayı başarmış ve daha da para geleceğinin sözünü vermiştir. Hariri ailesinin sahibi olduğu Solidere sivil mühendislik şirketi, tadilat gerektiren 14 ibadet yeri için mekan başına 150.000$ yani toplamda 2.1 milyon$ bağışta bulundu. Şirketin başkanı Nasır Hammaa "Biz bütün cemaatlere yardım ederiz" demiştir.[14][15] Ayrıca, İsviçre'de, sahipleri Lübnanlı Yahudiler olan bir çift banka para tedarik etmeyi kabul etti. Bu bankalardan biri 100.000$ bağışta bulundu fakat Arazi, bu bankaların ismini vermeyi reddetti. Tadilat 2009'un yazında başladı fakat para darlığından planlar ertelendi.[8]

Göze batmayan bir yaşam tarzı sürdürmeye çalışan Yahudi cemaati, haham eksikliğinden dini ibadetlerini yerine getirmede zorluk çekmektedir. Deir el Kamer, Lübnan'da ayakta kalan az sayıdaki sinagogların birine ev sahipliği yapmaktadır. Sinagogun durumu iyi olmasına rağmen güvenlik endişesi nedeniyle kullanılmamaktadır. Eski Lübnan Başkanı Kamil Hamun'un oğlu ve Deir el Kamer valisi Dori Hamun ara sıra Yahudi cemaatine desteğini sunmuştur.

Lübnan Yahudileri diyasporası

Brooklyn'deki Har Lebanon Sinagogu başkanı Albert Khaski, New York'ta 3000 Lübnanlı Yahudinin yaşadığını düşünmektedir. Ayrıca, iç savaşın başlamasıyla Kanada, Güney Amerika ve Avrupa'ya kaçanlar da olmuştur.

Diyasporada, Magen Abraham Cemiyeti (Montreal) ve New York'ta Har HaLebanon ve Sefarad Lübnanlılar Cemaati bulunmaktadır.

Yahudi cemaati başkanları[8]

  • Ezra Anzarouth 1910'dan önce
  • Joseph. D. Farhi 1910–1924
  • Joseph Dichy Bey 1925–1927
  • Joseph D. Farhi 1928–1930
  • Selim Harari 1931–1934
  • Joseph D. Farhi 1935–1938
  • Joseph Dichy Bey 1939–1950
  • Joseph Attiyeh 1950–1976
  • Isaac Sasson 1977–1985
  • Raoul Mizrahi 1985
  • Joseph Mizrahi 1986
  • Issac Arazi 2005 – günümüz

Baş hahamlar

1908 ila 1978 yılları arası, bir seri haham Lübnan Yahudi cemaatinin liderliğini yaptı.[16]

  • Rabbi Moïse Yedid-Levy 1799-1829
  • Rabbi Ralph Alfandari
  • Rabbi Youssef el Mann
  • Rabbi Aharoun Yedid-Levy
  • Rabbi Zaki Cohen 1875
  • Rabbi Menaché Ezra Sutton
  • Rabbi Jacob Bukai
  • Rabbi Haïm Dana
  • Rabbi Moïse Yedid-Levy
  • Rabbi Nassim Afandi Danon 1908–1909
  • Rabbi Jacob Tarrab 1910–1921
  • Rabbi Salomon Tagger 1921–1923
  • Rabbi Shabtai Bahbout 1924–1950
  • Rabbi Benzion Lichtman 1932–1959
  • Rabbi Jacob Attiyeh 1949–1966
  • Rabbi Yakoub Chreim 1960–1978

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b "The Jews of Lebanon: Another Perspective". 27 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Beirut's last Jews - Israel Jewish Scene, Ynetnews". 18 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "Bienvenue à www.thejewsoflebanon.com : un mouvement pour la coexistence » 2006» October". 30 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2011. 
  4. ^ "Bienvenue à www.thejewsoflebanon.com : un mouvement pour la coexistence » 2007» May". 8 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2011. 
  5. ^ The Jews of Lebanon: Between Coexistence and Conflict, by Kirsten E Schulze
  6. ^ The Jews of Lebanon, Time – The Middle East Blog 21 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ The Expulsion Of The Jews From Muslim Countries, 1920-1970: A History Of Ongoing Cruelty & Discrimination 26 Aralık 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Israel Muse Portal, Nov 7, 2010.
  8. ^ a b c "Lebanese Jewish Community Council". 23 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2020. 
  9. ^ Lament Lebanon's lost tribe 11 Mart 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., maronite-heritage.com
  10. ^ "The Jews of Lebanon". 20 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2011. 
  11. ^ Pity the Nation, by Robert Fisk
  12. ^ Martina, Toti (27 Ekim 2006). "When Arafat protected the Jews". Dialogues on Civilizations. 4 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2006. 
  13. ^ "Beirut's Jewish heritage under threat – 20 Apr 2008". Youtube.com. 20 Nisan 2008. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  14. ^ a b Derhally, Massoud (18 Eylül 2008). "Lebanon Jews Tap Diaspora to Rebuild Beirut's Shelled Synagogue". Bloomberg.com. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ Derhally, Massoud (18 Eylül 2008). "Lebanon Jews Tap Diaspora to Rebuild Beirut's Shelled Synagogue". Thejewsoflebanon.org. 6 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  16. ^ History of the Jewish Community, The Jews of Lebanon 20 Temmuz 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Mizrahi Yahudileri</span> Kuzey Afrika ve Orta Doğudaki yerli Yahudi soyundan gelen kişiler

Mizrahi Yahudileri veya İbranice -im eki kökenli Mizrahim, doğulu anlamına gelip Orta Doğu, Kuzey Afrika, Orta Asya ve Kafkasya'daki Yahudilere verilen genel addır. İsrail'de ise "Mizrahi" terimi daha çok Arap dünyasındaki ve Arap dünyasına komşu ülkelerdeki Yahudilere denir. Irak, Suriye, Lübnan, Yemen, İran, Afganistan, Buhara, Mağrib Yahudileri, Berberi, Kürt, Azerbaycan, Dağıstan, Hindistan, Pakistan Yahudileri ve Çerkes Yahudileri başlıca Mizrahi Yahudileridir.

<span class="mw-page-title-main">İran Yahudileri</span>

İran Yahudileri, eskiden Pers İmparatorluğu ya da İran'da yaşamış veya hâlen İran'da yaşamakta olan Yahudiler'e denir.

Yahudilerin Arap topraklarından toplu göçü 20. yüzyılda, başta Sefarad ve Mizrahiler olmak üzere, Yahudilerin Arap ve Müslüman ülkelerden kovulması veya toplu olarak ayrılmasına atıfta bulunmaktadır. Göç, 19. yüzyılın sonlarında başlamışsa da özellikle 1948 Arap-İsrail Savaşı'nın ardından ivme kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Bahreyn'deki Yahudilerin tarihi</span>

Bahreyn Yahudileri dünyanın en küçük Yahudi cemaatlerinden biridir. Bir zamanlar nüfusu 1500'e kadar ulaşan cemaatte bugün geriye elliden az üye, bir sinagog ve bir de küçük mezarlık kalmıştır.

Yahudilerin Arnavutluk'taki tarihi 1300 yıl öncesine dayanır. Arnavutluk Yahudileri ağırlıklı olarak Sefarad olmakla birlikte modern zamanlarda toplam ülke nüfusuna olan yüzdesi çok düşüktür. Arnavutluk, II. Dünya Savaşı'nda Yahudi nüfusu artan ender Avrupa ülkelerindendir. Arnavutluk Sosyalist Halk Cumhuriyeti'nin Komünist diktatörü Enver Hoca aralarında Yahudiliğin de bulunduğu bütün dinleri yasaklayıp devlet ateizmini yürürlüğe soktu. Komünizm sonrası bu politikalar kaldırılıp ibadet serbestliği getirildi fakat Yahudilerin çoğunun İsrail'e göç etmesiyle Arnavutluk'taki Yahudi nüfusu azaldı.

Brezilyalı Yahudi Yahudi kökenli veya Yahudiliğe geçmiş Brezilyalılara denir.

Küba'daki Yahudilerin tarihi, Küba'da yaşayan Yahudi kökenli topluluk. Bazı Yahudi asıllı Kübalılar atalarını, İspanyol Engizisyonundan kaçan Marrano'lara kadar dayandırırlar. 20. yüzyılının başında Küba'ya önemli ölçüde bir Yahudi göçü gerçekleşti. Birçok Kübalı gibi ülkedeki Yahudilerin çoğu da Fidel Castro başa geçince Amerika Birleşik Devletleri'ne kaçtı ve Güney Florida'da büyük bir cemaat oluşturdular. Modern Küba'da Yahudiler ve Lübnanlılar gibi Orta Doğu kökenli halklar bulunmaktadır.

Yahudilerin Cebelitarık'taki varlığı 650 yıldan fazladır. Zaman zaman baskılara maruz kalmışlarsa da genelde Cebelitarık Yahudileri bölgede kalkınmış olup şehrin en büyük dini azınlığını oluşturur. Yahudiler Cebelitarık kültürüne, savunmasına ve hükûmetine katkıda bulunmaktadır.

Yahudilerin Hong Kong'daki varlığı 19.yy'ın ortalarından beri sürmektedir. Hong Kong'un finansal merkez olması sebebiyle maddi sebepler için geçici olarak gelen Yahudilerin cemaatinde ABD, İsrail ve Avrupa ülkelerinden Yahudiler bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Hindistan'daki Yahudilerin tarihi</span> Hindistanda bulunan dini bir azınlık

Hindistan Yahudileri Hindistan'da bulunan dini bir azınlıktır. Yahudiliğin, Hindistan'a giren ilk gayri-Dharma dinlerden olduğu tarihte kayıtlıdır. Antik çağlardaki cemaatler kültürel asimilasyona uğramıştır. Her Yahudi cemaati, Yehuda Krallığı ve Kayıp On Kabile gibi farklı kökenlerden geldiği için ülkedeki Yahudi sayısını kestirmek zordur. Toplam Yahudi nüfusunun yarısı Manipur ve Mizoram'da, çeyreği de Mumbai'de yaşamaktadır. Dünyadaki birçok ülkenin aksine Hintlerin kontrolündeki Hindistan'da antisemitizm olayları görülmemiştir. Bölgede görülen tek antisemitik olaylar, Portekiz'in Goa'yı işgal edip engizisyonları başlattığı dönemdir. Yahudiler Malabar kıyılarındaki Kodungallur'a yerleşip 1524'e kadar barış içinde ticaretle uğraştılar. Hem İngiliz hakimiyetinden önce hem de sonra Yahudiler Hint prensleri altında, hükûmette, orduda ve endüstride önemli mevkilere geldiler.

Kazakistan'da uzun geçmişi olan Kazak Yahudileri'nin nüfusu 12,000 ila 30,000 olup toplam nüfusun %1'inden azını oluşturur.

Kosova'daki Yahudilerin tarihi bazı istisnalar hariç Sırbistan'daki Yahudilerin tarihinin aynasıdır. İstisnalardan biri Holokost sırasında İtalya hakimiyetindeki Arnavutluk'a bağlı Kosova döneminde yaşananlar ve bir diğer istisna da 1999'da Sırbistan'dan ayrılırken gerçekleşen 1998-1999 Kosova Savaşı dönemidir.

Pakistan Yahudileri Pakistan'ın küçük bir dini azınlığını oluşturmaktadır. Çeşitli hesaplamalar 20. yüzyılın başlarında Karaçi'de yaklaşık 2500 Yahudinin, Peşaver'de küçük bir Yahudi cemaatinin ve diğer şehir merkezlerinde sayısı bilinmeyen Yahudilerin olduğunu gösterir. Bu iki şehirde de birer sinagog bulunmaktaydı, raporlara göre Peşaver'deki sinagog hala aktiftir. Diğer hesaplamalara göre Orta Asya, İran ve Afganistan'dan gelen Yahudilerle bu nüfus daha fazladır.

Bugün Tayland Yahudilerinin çoğu Rusya ve Sovyetler Birliği kökenli Aşkenazlar olsa da, cemaatin kökeni 17. yüzyılda bu topraklara gelen Bağdadi Yahudilere kadar dayanır. Bu cemaate 1970 ve 80'lerde İran'dan kaçan Parsim Yahudileri de katılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Özbekistan'daki Yahudilerin tarihi</span>

Özbek Yahudileri iki ana cemaate bölünmüştür; bunlardan biri dindar ve gelenekçi olan Buhara Yahudileri diğeri ise daha yenilikçi olan Avrupa kökenli Aşkenaz Yahudileridir. Özbekistan'da 1989'da 94,900 Yahudi bulunmasına rağmen bu sayı 2007'de çoğu Taşkent'te olmak üzere 5000'den de az kalmıştır. Özbekistan'da 12 sinagog bulunmaktadır.

Abhazya Yahudilerinin nüfusu, Aşkenaz, Gurjim ve diğer Yahudilerden oluşmaktaydı. Abhazya'nın 19.yy'ın ortasında Rus İmparatorluğu'na katılmasıyla bölgedeki Yahudi nüfusu arttı. 1992-1993 Gürcistan-Abhazya çatışması sebebiyle çoğu Yahudi bölgeyi terk etti veya çıkarıldı.

Yeni Zelanda'daki Yahudilerin tarihi, Yahudi tüccarların 1830'larda ülkeye gelmesiyle başladı. Yeni Zelanda, 1840'ta Britanya sömürgesi olmadan önce aralarında Joel Samuel Polack'ın da bulunduğu 30'dan az Yahudi yaşamaktaydı. Göçlerle Yahudiler dört ana gruba ayrıldılar: 19. yüzyılda Birleşik Krallık'tan gelen en eski Yahudi aileler; 1930'lar ve 1940'larda gelen Avrupa Yahudisi mülteciler; Britanya'dan 1950'lerde gelenler; son zamanlarda Güney Afrika Cumhuriyeti, İsrail ve eski Sovyetler Birliği'nden gelenler. Ülkedeki Yahudi cemaati, Başbakan Julius Vogel ve aralarında Dove-Myer Robinson da bulunduğu 5 Auckland valisi çıkarmıştır. Şimdiki Başbakan John Key, Yahudiliği icra etmemesine rağmen Aşkenaz kökenlidir. 14 Mayıs - 30 Mayıs 1925 tarihleri arasında kısa bir dönem başbakanlık yapan Francis Bell Hristiyan olmasına rağmen Yahudi ataları vardı.

Latin Amerika'daki Yahudilerin tarihi, bazı bakış açılarına göre Christopher Columbus'un İspanya'dan yola çıkıp Atlantik Okyanusu'nu geçtiği tarih olan 3 Ağustos 1492'de başlar. Onun yola çıktığı tarih, Katolik Monarklar olan I. Isabel ve II. Fernando'nun İspanya'daki Yahudilere ya Katolisizm'e geçmelerini ya da ülkeyi terk etmelerini emreden bildirgeyi yayınladığı tarihe denk gelir.

Suriye'deki Yahudileri, ilk çağlardan beri Suriye'de yaşayan Yahudiler ile 1492'de İspanya'dan kovulan Sefaradlar oluşturur. Halep, Şam ve Kamışlı'da asırlar boyunca büyük Yahudi cemaatleri var olmuştur. 20. yüzyılın başlarında Suriye Yahudilerinin büyük bir yüzdesi ABD, Orta ve Güney Amerika ve İsrail'e göç etti. Bugün Suriye'de çok az Yahudi yaşamaktadır. Suriye Yahudilerinin oluşturduğu en büyük cemaat 75.000 kişilik nüfusuyla Brooklyn, New York'tadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.