İçeriğe atla

L'incoronazione di Poppea

L'incoronazione di Poppea

Poppea Notaları başsayfası
Özgün isimL'Orfeo. Favola in musica
MüzikClaudio Monteverdi
LibrettoGian Francesco Busenello
Gala1643 Venedik Karnavali
İlk gösterim yeriTeatro SS. Giovanni e Paolo, Venedik
Oyuncular
  • La Fortuna: Şans tanrıçası, soprano
  • La Virtù: Fazilet tanrıçası, soprano
  • L'Amore: Aşk tanrıçası, soprano
  • Ottone: Romalı soylu Otho, kontralto
  • Poppea Sabına: Neron'nun metresi, soprano
  • Neron: İmparator, soprano
  • Claudia Ottavia: Nero'nun karısı, soprano
  • Drusilla: Bir Romalı soylu kadın, (soprano)
  • Lucio Anneo Seneca: Neron'nun eski eğitmeni, (bas profondo)
  • Arnalta: Poppea'nin oada hizmetcisi, kontralto
  • La nutrice: Sütannesi, kontralto
  • Marco Anneo Lucano: Romalı şair (tenor)
  • Küçük uşak: soprano
  • Hizmetçi kız, soprano
  • Un liberto: serbest eski kole, tenor
  • İki asker: tenor
  • Bir Lictor: bas
  • Palladia: Tanrıça Athena, soprano]]
  • Mercuri: Bir tanrı, baş
  • Venüs: Bir tanrıça, soprano
  • Seneca'nın arkadaşları, konsuller, tribünler, küpidler korosu

L'incoronazione di Poppea (SV308), (Türkçesi:Poppea'nın Taç Giyme Töreni) 1642-43 yıllarında Venedik karnaval sezonunda ilk kez oynanan bir prolog ve üç perdeden oluşan İtalyan operasıdır. İtalyan müzisyen Claudio Monteverdi tarafından bestelenmiştir. Libretto "Gian Francesco Busenello" tarafından hazırlanmıştır. Bu operanın konusu ilk defa olarak klasik mitoloji konusundan ayrılmış ve Antik Roma döneminde meydana gelen olayları konu almıştır. Antik Romalı tarihçi Tacitus'dan kaynaklarak İmparator Neron'un metresi olan Poppea'nın nasıl entrikalar içinde imparatoriçe tacını giydiğini anlatmaktadır.

Konu özeti

La mort de Sénèque

Zaman: Yaklaşık MS. 60
Mekan: Antik Roma

Prolog

Fortuna ve Virtu, Şans tanrıçası ve Fazilet tanrıçası, arasında bir münakaşa yapılmaktadır. Birbirini kötülükle itham etmekte ve her ikisi de diğerinden daha iyi ve daha güçlü tanrıça olduğunu iddia etmektedir. Aşk tanrısı Kupid sahneye girer ve kendini her ikisinden de daha iyi ve daha güçlü olduğunu ve her ikisinden de üstün olduğu için de onların kendine bağlanmış olduğunu açıklar. Fortuna ve Virtu onun gerçeği söylediğini bilerek ona karşı gelemezler.

I. Perde

Poppea'nın sevgilisi olan Otho evine geldiği zaman imparator Neron'nun bu kadınla birlikte olmak istediği için geceyi onun evinde geçirdiğini öğrenir. İmparatorun muhafızları evin etrafını sarmışlardır. Neron Poppea'ya şimdi oradan ayrılacağını fakat ona âşık olduğu için çok geçmeden tekrar onu ziyarete geleceğini bildirir. Poppea'nın oda hizmetçisi olan Arnalta Poppea'ya Neron ile olan ilişkisinin felaket yarabileceğini söyler.

Neron'nun karısı olan Octavia kocasının bu kaçamağının haberini almıştır ve kocasının bu ihanetinin Tanrılar tarafından cezalandırılmasını beklemektedir. Octavia'nın lalası kısasa kısas uygulayarak ona yeni bir aşık bulmasını ve Neron'un ihanetine kendi ihaneti ile yanıt vermesini tavsiye eder. Fakat Octavia bunu namusu ile bağdaştıramaz ve kabul etmez. Filozof Seneca Octavia'ya durumunu kısmet budur diye kabul etmesini söylerse de Octavia'nın genç uşağı bunun aptalca bir tutum olduğunu söyler.

Neron eski eğiticisi olan Seneca'ya karısını boşayıp Poppea ile evleneceğini ifşa eder. Seneca Neron'ya halkın bu hareketi bir imparatordan beklemediğini söyler ama Neron halkın ne yapacağına hiç ilgisi olmadığını, kendisinin imparator olup kendinin ne isteği varsa onu yaptığını ve kimsenin keyfine tabi olmadığını bildirir.

Neron Poppea'ya o kadar âşık olduğunu bildirir ve onunla hayatını birleştirip ona imparatoriçe olarak taç giydirmeyi istediğini söyler. Poppea bunu Seneca'nın kabul etmeyeceğini ve zaten Seneca'nın Neron'u öldürtebilecek kadar Senatoda çok büyük bir iktidar gücü olduğunu söyler. Neron Poppea'ya inanır ve Seneca'nın gücünü kırmak için onu öldürtmeye karar verir.

Otho bu sahneyi gizliden seyretmektedir. Neron çıkınca Poppea'ya gider ve aşkına cevap vermesini ister. Poppea artık kendisinin İmparatorun sevgilisi olduğunu söyler. Otho Poppea'nın üst iktidar gücüne gözünü diktiğini anlamıştır. Kendinin Poppea'nın eski sevgilisi olduğunu anlarss Neron'nun kendini öldüreceğini de anlamıştır. Bu nedenle önceden davranıp Neron'u öldürmeye karar verir.

Otho kendisine âşık olduğunu bildiği Drusilla'ya gider. Ona Poppea'nın eski sevgilisi olduğunu ama o hayatta oldukça Poppea'ya olan bu aşkın bitmeyeceğini; ama şimdi Drusilla'ya da âşık olduğunu itiraf eder.

II. Perde

Tanrı Merküri Seneca'ya öleceğini haber olarak verir. Seneca bu haberden memnun olmuştur; çünkü ölünce semalarda tanrılarla birlikte yaşamaya başlayacağını bilmektedir. İsmi bir serbest köle manasına gelen Liberto adli bir ulak ona Neron'un kendisini öldürteceği haberini getirmiştir. Liberto Seneca'nın bu haberi daha önceden aldığını öğrenince şaşırır. Bir küçük uşağın bir saray hanımı ile flört etmesini ele alan bir aralıktan sonra sahneye Neron ve sırdaşı Lucan gelirler ve Neron Poppea'yı öven bir şarkı söyler.

Octavia, Otho'ya bir kadın kıyafetine girmesini böylece tanınmadan Poppea'yı öldürmesini ister. Eğer Otho bu isteğini redderse onun yaptığı kötülükleri Neron'a söyleyeceğini bildirip Otho'ya şantaj yapar. Araya bir genç uşak ile sütninesi hizmetçi arasında bir komik sahne konulmuştur. Sonra Otho kıyafet değiştirmek ve böylece tanınmamak için Drusilla'dan ona ait olan bir kadın elbisesi sağlar.

Poppea bahçesinde uzanmıştır ve hizmetlisi Arnalta onun uyumasını sağlamak için bir şarkı söylemektedir. Ask tanrısı Kupid, onu koruyacağını açıklayan bir şarkı söyler. Drusilla kıyafetine bürünüp Poppea'yı öldürmek için Otho bahçeye gelince, Kupid onun bu cinayeti işlemesini önler.

III. Perde

Rakibinin öleceğini bilen Drusilla hayatından memnundur. Otho'nun onun giysilerini giyerek saklandığını öğrenen muhafızlar gerçek Drusilla'yı kıyafet değiştirmiş Otho sanarak tutuklayıp imparator önüne getiriler. Drusilla giysilerini Otho'ya vermenin aptalca bir harekât olduğunu anlamıştır ve Nero'ya kendinin suçlu olduğunu bildirir. Otho o zaman konuşmaya başlayarak Neron'a ne olduğunu ayrıntılarıyla anlatır. Neron Otho'ya Roma'dan sürgünlük ve uzak vahşi topraklarda yaşama cezası verir. Neron karısı Octavia'nın da Roma'dan sürgün edileceğini ve bir sandala konularak deniz ve rüzgarın merhametlerine bırakılacağını söyler. Octavia bir Roma'dan ayrılış aryası söyler. Arnalta ise yeni imparatoriçenin eski oda hizmetçisi olarak şimdi ne önemli bir kişi olduğuna dair bir komik arya söyler. Opera Nero ile Poppea'nın birlikte söyledikleri bir aşk düeti ile sona erer.

Eserin bazı özellikleri

17. yy. başında hazırlanan operaların konuları genellikle antik mitolojilerdir. Bu operanın konusu ise gerçek olup antik Roma tarihinde geçen bir olayı ele almaktadır. Kötü bir imparator olan Neron'u ele almakta ve onun nasıl metresi Poppea ile evlendiğini incelemektedir. Ama bu opera eserinde tanrılara ve tanrıçalar da büyük roller oynamaktadır. Eserin adı "taç giyme töreni" olmakla beraber bu tören sahnede gösterilmemektedir.

Eserin müziğini hazırlayan Monteverdi'nin bu eserle müziğinin zirvesine eriştiği ve bu eserdeki bazı müzik parçalarının onun en iyi eserlerinden olduğu kabul edilmektedir. Müzik küçük bir orkestra için hazırlanmıştır. Bu orkestra içinde çalgı olarak yaylısazlar, viola da gamba, lavtaar, harp, flavta, eski tip bir trompet olan "kornett" ile perküsyon bulunmaktadır. Bu operada şarkıcılar günümüz opera şarkıcılarından değişiktir. Başrol olan Neron tiz sesli bir "kastrato" için hazırlanmıştır ve günümüzde bu tip şarkıcı bulunmayıp rolü ya bir erkek olan kontrtenor veya bir kadın olan mezzo-soprano sesi almaktadır. Bu eserde cinsiyetini saklayıp değiştiren, yani erkek rolü oynayan kadın ve kadın rolünde erkekler, bulunmaktadır. 17. yy. seyircisi için bu acayip kaçmadığı bildirilmektedir.

Bu eserin sonunda bulunan Neron ile Poppea arasındaki düetin Monteverdi'den başka bir besteci tarafından bestelendiği iddia edilmektedir.

Dipnotlar

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar


İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Lucius Annaeus Seneca</span>

Lucius Annaeus Seneca, Romalı düşünür, devlet adamı, oyun yazarı. Roma Stoası döneminin kurucu filozofları arasındadır. Sokrates’in bilgi görüşü ve Kinikler’in doğaya uygun yaşama ideali Seneca'nın üzerinde oldukça büyük bir etki yaratmıştır. Ona göre felsefe, ruhu geliştirip aydınlatan, yaşama düzen veren, karşısına çıkan sorulara cevap vermekte aracı olacak başlıca disiplindir ve bunu elde etme amacı gören araç ise akıldır.

<span class="mw-page-title-main">Neron</span> 5. Roma imparatoru (s. 54–68)

Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus, esas adı Lucius Domitius Ahenobarbus olan ve aynı zamanda Nero Claudius Caesar Drusus Germanicus olarak da bilinen, Julio-Claudian Hanedanı'nın beşinci ve son Roma imparatoru. Nero, büyük amcası Claudius tarafından tahtın vârisi olarak evlatlık edinilmiştir. Nero Claudius Caesar Drusus olarak, İmparator Claudius'un ölümünün ardından, 13 Ekim 54'te Roma tahtına oturmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Poppea Sabina</span>

Poppaea Sabina, Roma İmparatoriçesi ve Roma İmparatoru Nero'nun ikinci karısı. Antik dönem tarihçileri onun güzelliğinden ayrı olarak birkaç iyi özelliğini aktarırlar ve imparatoriçe olmak için yaptığı entrikalara odaklanırlar. Binbeşyüz yıl sonra, Claudio Monteverdi son operası olan L'incoronazione di Poppeada, onu daha olumlu bir yönden, imparatorla olan aşkıyla vurgular.

<span class="mw-page-title-main">Claudia Octavia</span>

Claudia Octavia ya da Octavia Neronis Roma İmparatoru Nero'nun üvey kızkardeşi ve ilk karısı olan Roma İmparatoriçesi.

<span class="mw-page-title-main">Julia Agrippina</span>

Julia Agrippina; Genç Agrippina olarak da bilinir, Roma İmparatoriçesi. İmparator Augustus'un çocuğunun torunu, İmparator Tiberius'un büyük yeğeni ve evlatlık edinilmiş torunu, İmparator Caligula'nın kız kardeşi, İmparator Claudius'un karısı ve İmparator Nero'nun annesidir.

Valeria Messalina, Messallina olarak da bilinir, İmparator Claudius'un üçüncü karısı ve İmparatoriçe olan Antik Romalı kadın. Güçlü ve etkileyici bir kadın olarak pasaklı olmasıyla ünlüdür ve kocasına karşı yapılan bir komploya dahil olduğu anlaşılınca idam edilmiştir.

Fabius Rusticus, Tacitus tarafından birkaç eserinde kendisinden alıntı yapılan Roma dönemi tarihçisi. Tacitus, onu Livy ile karşılaştırır ve "antik ve modern tarihçiler arasında en çarpıcı olanı." şeklinde tarif eder. Tacitus ayrıca onun belagat yeteneği ile olayları süslediğini anlatır. Fabius Rusticus, Tacitus tarafından Yaşlı Seneca'nın arkadaşı olarak da tasvir edilir.

<i>İdomeneo</i>

İdomeneo, re di Creta ossia Ilia e Idamante veya daha bilinen kısa adıyla İdomeneo, Wolfgang Amadeus Mozart'ın bestelediği ve librettosunu Giambattista Varesco'nun yazdığı 3 perdelik opera seria. Operadaki olaylar Girit adasında geçmektedir. İlk defa 29 Ocak 1781 tarihinde Münih'teki Cuvilliés Tiyatrosu'nda sahnelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Maskeli Balo</span> Giuseppe Verdi tarafından yazılmış bir opera eseri

Festival ve karnaval türü için Maskeli balo sayfasına bakın

Titus'un merhameti (İtalyanca:) La clemenza di Tito; Köchel Dizini KV 621) Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenmiş bir "opera-seria" türünde opera eseridir. Opera'nın librettosu antik Romalı Suetonius'un ünlü eseri olan Sezarların hayatındaki Roma İmparatoru Titus Flavius Vespasianus'un hayatından uyarlanmış olup ünlü librettocu Metastisio tarafından ilk defa 1734de İtalyan besteci Antonio Caldera tarafından bestelenen opera eseri için hazırlanmış ve yaklaşık 40 kadar besteci tarafından da kullanılmıştır. Avusturya İmparatoru I. Leopold'un Pragda Bohemya Kralı olarak taç giyme töreni için Mozart'a sipariş verilen bu "opera-seria" eseri çok kısa bir zaman içinde bestelenmiş ve prömiyeri 6 Eylül 1791'de Prag'da Bohemya Devlet Tiyatrosunda oynanmıştır.

Serse veya I. Serhas George Frideric Handel tarafından bestelenmiş üç perdelik opera seria janrında bir opera eseridir. Libretto 1694'te "Nicolo Minato" tarafından "Giovanni Bononcini"'nin bestelediği "Serse" operası için hazırlanan librettonun "Silvio Stampiglia" tarafından uyarlanmasının ismi bilinmeyen bir yazar tarafından, yeniden uyarlamasıdır. Eserin prömiyer temsili 15 Nisan 1738'de King's Tiyatrosu, Haymarket, Londra'da yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Il re pastore</span>

Il re pastore Çoban Kral; Köchel dizini K208) Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenmiş iki perdelik, bazen "opera seria" bazen "seranata" janrinda olarak nitelendirilen, bir opera eseridir. Eserin librettosu İtalyanca olarak Matastasio tarafından hazırlanmış ve "Gianbattista Varesco" tarafından düzenlenmiştir. Eserin ilk gösterisi 23 Nisan 1775de Salzburg'da Başpiskopos "Kont Hieronymus von Colloredo" nun "Başpiskoposluk Sarayı"nda yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Agrippina (opera)</span>

Agrippina George Frideric Handel tarafından bestelenmiş üç perdelik opera seria janrında bir opera eseridir. Libretto Kardinal "Vincenzo Grimani" tarafından hazırlanmıştır. Eser 1709-1710 Venedik Karnaval mevsimi hazırlanmış ve prömiyer temsili 26 Aralık 1709'da "San Giovanni Grisostomo Tiyatrosu", Venedik'te yapılmıştır.

<i>İl Giasone</i>

İl Giasone (Türkçe:İason) Venedik'li besteci Francesco Cavalli tarafından "Giacinto Andrea Cicognini"'nin, Yunan mitolojisinde Altın Postu arayan Argonotlar'ın önderi olan İason'un mitinden uyarlanan librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 3 perdeden oluşan "Drama musicale" janrında olan opera eseridir. Prömiyer temsili 5 Ocak 1649'da Teatro San Cassiano, Venedik'te o yilki geleneksel Karnaval dōneminde verilmiştir. Bu operada ilk defa müziksel şarkılar ve resitatifler görülmektedir. Bazı kritikler bu eseri İtalyan popüler tiyatro seyircisinin "Commedia dell'Arte" oyunlarından müziksel operaya geçmesini sağlayan ilk eser olduğunu kabul ederler. Bu opera eserinde klasik dramatik sahneler yanında resitatifler veren tanrılar ve hizmetkarlar şeklindeki komedi karakterleri de bulunmaktadır. Bu eser 17. yüzyılda en popüler olan opera eseriydi. Başrolü günümüzde bulunmayan kastrato bir şarkıcı oynaması istenmekle beraber, bu rol bir kadın kontralto veya nadiren bir erkek kontr-tenor kullanılarak, hala günümüzde operaevi repertuvarlarında bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Orlando (opera)</span>

Orlando George Frideric Handel tarafından bestelenmiş üç perdelik "Dramma per musica" janrında bir opera seria eseridir. Bu Libretto, İtalyanca olarak hazırlanmıştır. Ama librettonun kesinlikle kimin tarafından yazıldığı bilinmemekte ve müzikologlar tarafından "Carlo Sigismondo Capece"'nin 1711'de hazırladığı "L’Orlando, overo La gelosa pazzia" adlı liberettosundan alındığının çok muhtemel olduğunu kabul etmektedirler. Her ne olursa olsun, bu opera metni ünlü şair Ludovico Ariosto tarafından 1516/1532'de yazılmış Ludovico Ariosto'nun Çılgın Orlando Epik şiirinden uyarılmıştır. Handel bu kaynak eseri ve içinde bulunan bazı kısımları Ariodante ve Alcina (1735) operalarının metinlerini uyarlamak için kullanmıştır. Bu eserin prömiyer temsili Londra'da "King's Theatre" Tiyatrosu'da 27 Ocak 1733 tarihinde sahnelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Semele (opera)</span>

Semele George Frideric Handel tarafından, liberettosu İngilizce olarak hazırlanmış ve prömiyeri 10 Şubat 1744'te Londra Covent Garden Tiyatrosu'nda sahnelenmiş 3 perdeden oluşan bir 'müziksel dram' veya opera ve oratoryo.

<span class="mw-page-title-main">Platée</span>

Platee bir prolog ve üç perde ihtiva eden ve librettosu Fransızca olarak "Adrien-Joseph Le Valois d'Orville" tarafından yazılmış ve Jean-Philippe Rameau tarafından bestelenmiş olan "lirik komedi " janrında bir Barok stili "opera".

<span class="mw-page-title-main">La finta giardiniera</span>

Finta Giardiniera İtalyanca adı ile genellikle anılan; Türkçe adı Bahçıvan Taklidçisi Genç Kız olan, bestesi daha 18 yaşında olan Wolfgang Amadeus Mozart tarafından, İtalyanca liberettosu tartışmalı olarak günümüzde Giuseppe Petrosellini'ye atıfedilen ama uzun bir dönem Ranieri de Cazalbigi'ye atıflı olan bir uvertür ve 3 perde ihtiva eden bir opera buffa janrında opera eseri.

<span class="mw-page-title-main">Vestal Bakiresi</span> Gaspare Spontininin bestelediği üç perdelik opera

Vestal Bakiresi Gaspare Spontini tarafından bestelenmiş üç perdelik tragédie lyrique janrında opera. Eserin librettosu, Fransızca olarak Étienne de Jouy tarafından yazılmıştır. Eserin ilk temsili 15 Aralık 1807'de Paris'te o zamanki "Académie İmpériale de Musique"'na ait olan Salle Montansier tiyatrosunda yapılmıştır. Bu eser Gespare Spotini'nin şaheseri olduğu kabul edilmektedir. Eserin müzik stili Gluck'ten etkilenmiş ve ileride Berlioz, Wagner ve XIX. yüzyıl Fransız Grand Operası'na büyük etkileri olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Ayda Dünya</span>

Ayda Dünya Hob. dizini: 28-7, libretto'su 1750'de Carlo Goldoni tarafından İtalyanca yazılmış; besteci Joseph Haydn tarafından hazırlanmış "opera buffa" janrında bir 3 perdelik operadır. İlk temsili 3 Ağustos 1777'de modern Macaristan'da Eszterháza'da yapılmıştır.