İçeriğe atla

Kyushu J7W

J7W Shinden
TürüAvcı/önleme
Ulusal köken Japonya
ÜreticiKyūshū Hikōki K.K.
TasarımcıDeniz Binbaşı Masaoki Tsuruno
İlk uçuş3 Ağustos 1945
Ana kullanıcıJapon İmparatorluk Donanması
Üretim sayısı2

Kyūshū J7W Shinden (Japonca: 震電, "Muhteşem Yıldırım"), gövdesinin arkasında kanatları ve itici motoru bulunan, pervaneli kanart tipi bir II. Dünya Savaşı Japon prototip avcı uçağıydı.

Japon İmparatorluk Donanması tarafından kısa menzilli, kara konuşlu bir önleyici olarak geliştirilen J7W, Japon ana adalarına Boeing B-29 Superfortress hava baskınlarına bir yanıttı. Önleme görevleri için, J7W, burnunda dört adet ileriye ateş eden 30 mm tip 5 top ile silahlandırılacaktı.

Shinden'in yüksek manevra kabiliyetine sahip bir önleyici olması bekleniyordu, ancak savaşın bitiminden önce yalnızca iki adet prototip tamamlandı. Jet motoruyla çalışan bir versiyonu da düşünüldü, ancak çizim tahtasına bile ulaşamadı.

Tasarımı ve Geliştirilmesi

Japon İmparatorluk Donanması atama sisteminde "J", karada konuşlu avcı uçaklarına ve "W", ilk tasarımı denetleyen şirket olan Watanabe Tekkōjo'ya atıfta bulunmak için kullanılmaktaydı.

Kanart tasarım fikri, 1943'ün başlarında Japon İmparatorluk Donanması'nın teknik personelinden Deniz Binbaşı Masayoshi Tsuruno tarafından ortaya atıldı. Tsuruno, uygun motorlar mevcut olduğunda tasarımın kolayca bir turbojet ile donatılabileceğine inanıyordu. Fikirleri, kanartlara sahip Yokosuka MXY6 olarak adlandırılmış planörleri tasarlayan Birinci Deniz Hava Teknik Cephaneliği (Dai-Ichi Kaigun Koku Gijitsusho) tarafından geliştirildi. Bunlar Chigasaki Seizo K.K. tarafından yapıldı ve bir tanesine daha sonra 22 beygir Semi 11 (Ha-90) 4 silindirli hava soğutmalı motor takıldı.

J7W Shinden'in bir prototipi.

Kanart tasarımının uygulanabilirliği, 1943'ün sonunda MXY6'nın hem motorlu hem de motorsuz varyantları tarafından kanıtlandı ve Japon İmparatorluk Donanması, uçuş testlerinden o kadar etkilendi ki, Kyushu Hikoki'ye Tsuruno'nun düşündüğü konseptle bir kanart önleyici uçak tasarlama talimatı verdi. Kyushu Hikoki, hem tasarım ekibi hem de üretim tesislerinin nispeten daha müsait olması nedeniyle seçildi ve Tsuruno, Kyushu'nun tasarım çalışmalarına yardımcı olmak için Birinci Deniz Hava Teknik Cephaneliği'nden bir ekibe liderlik etmesi için seçildi.

İlk iki prototipin yapımına ciddi bir şekilde 1944 Haziranında başlandı, gerilim hesaplamaları 1945'in Ocak ayında tamamlandı ve ilk prototip 1945 yılı Nisan ayında tamamlandı. Kokpitin arkasına 2,130 beygir Mitsubishi MK9D (Ha-43) radyal motor ve süperşarj takıldı ve altı palli bir pervane, uzatma mili aracılığıyla bu motora bağlandı. Motor soğutması, gövdenin yan tarafındaki uzun, dar, eğik olarak monte edilmiş hava girişleriyle sağlanacaktı. Bu konfigürasyon uçak hâlâ yerdeyken motor soğutma sorunlarına neden olmaktaydı. Bahsi geçen durum ve bazı ekipman parçalarının bulunmamasıyla nedeniyle Shinden'in ilk uçuşu ertelendi.

J7W Shinden'in 1/72 ölçekli modeli.

Daha ilk prototip bile havalanmamışken Japon İmparatorluk Donanması, Kyushu'nun Zasshonokuma fabrikasından 30, Nakajima'nın Handa fabrikasındansa 120 Shinden'in üretime geçmesini emretti. Nisan 1946 ile Mart 1947 arasında 1.086 Shinden üretilebileceği tahmin ediliyordu.

3 Ağustos 1945 tarihinde prototip Tsuruno'nun pilotajıyla Mushiroda Havaalanı'ndan (günümüzde Fukuoka Havaalanı) ilk uçuşunu gerçekleştirdi. Savaş bitmeden önce Hiroşima ve Nagazaki'ye atom bombalarının atıldığı günlerde birer tane olmak üzere toplam 45 dakikalık iki kısa uçuş daha yapıldı. Uçuşlar başarılı oldu, ancak güçlü motoru nedeniyle belirgin bir tork çekimi, pervane kanatlarında bir miktar dalgalanma ve uzatılmış kumanda milinde vibrasyonlar gösterdi.

Teknik Özellikleri

Ulusal Hava ve Uzay Müzesi'nde bulunan Kyūshū J7W1 Shinden'in burnu.

Genel Özellikleri

  • Mürettebat: 1
  • Uzunluk: 9,66 m (31 ft 8 inç)
  • Kanat açıklığı: 11.114 m (36 ft 6 inç)
  • Yükseklik: 3,92 m (12 ft 10 inç)
  • Kanat alanı: 20,5m² (221 sq ft)
  • Boş ağırlık: 3.645 kg (8.036 lb)
  • Brüt ağırlık: 4.928 kg (10,864 lb)
  • Maksimum kalkış ağırlığı: 5,228 kg (11,526 lb)
  • Motor: 1 × Mitsubishi Ha-43 Model 12 18 silindirli hava soğutmalı pistonlu radyal motor
  • Pervaneler: 6 palli metal sabit hızlı itici pervane
Birkaç açıdan J7W1'in bilgisayar grafik görüntüleri.

Performans

  • Maksimum hız: 750 km/sa (470 mph, 400 kn) 8.700 m'de (28.500 ft)
  • Seyir hızı: 4.000 m'de (13.000 ft) 422 km/sa (262 mph, 228 kn)
  • Menzil: 852 km (529 mil, 460 nmi)
  • Servis tavanı: 12.000 m (39.000 ft)
  • Yüksekliğe ulaşma süresi: 8.000 m (26.000 ft) 10 dakika 40 saniyede
  • Kanat yüklemesi: 240,4 kg/m2 (49,2 lb/sq ft)
  • Güç/kütle: 3,1 kg/kW (5,1 lb/hp)

Teçhizat

  • Silahlar: 4 × 30 mm (1.181 inç) Tip 5 top
  • Bombalar: 4 × 30 kg (66 lb) veya 4× 60 kg (130 lb) bombalar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Messerschmitt Bf 109</span>

Messerschmitt Bf (Me) 109, II. Dünya Savaşı Alman avcı uçağı. Willy Messerschmitt tarafından 1930'larda tasarlanmıştır. Messerschmitt 109, ilk uçuşunu prototip Bf 109 V1 olarak Mayıs 1935'te yaptığı zaman döneminin en gelişmiş tek kişilik avcı uçağıydı. 1937 Şubatı’nda üretilmeye başlanan Jumo motorlu "B-1", Luftwaffe’de servise girdi. Jumo 210 motoru, "B", "C" ve "D" modellerinde de kullanıldı. Ocak 1939’dan 1942’nin başlarına dek üretimde kalan Bf 109 E modelinde Daimler-Benz DB 601 motoru kullanılmıştır. "G" modelinin üretimine 1942 Mayıs’ında başlanmıştır. Messerschmitt 109, yaklaşık 12.000 tanesi Bf 109 G olmak üzere toplam 35,000 civarında imal edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Eurofighter Typhoon</span> Avrupa Birliği yapımı, 4,5. nesil, çift motorlu savaş uçağı

Eurofighter Typhoon, Avrupa Birliği yapımı çok amaçlı, 4.5 nesil, çift motorlu, kanart delta kanatlı, çok rollü savaş uçağı.

<span class="mw-page-title-main">Tupolev Tu-144</span> dünyanın ilk sesüstü hızında yolcu taşıma uçağı

Tupolev Tu-144, SSCB'de Tupolev tasarım ofisinde, Alexei Tupolev yönetiminde tasarlanmış, dünyanın ilk süpersonik taşıma uçağı (SST).

<span class="mw-page-title-main">Cessna 172</span> Sivil hava aracı

Cessna 172 Skyhawk 4 kişilik, yüksek kanatlı, tek motorlu Cessna modelidir. Dünyanın en çok üretilen popüler eğitim uçağıdır.

<span class="mw-page-title-main">Grigoroviç TB-5</span>

Grigoroviç TB-5 1930'ların başlarında test edilmiş bir ağır bombardıman uçağıdır. TB-3'e rakip olması amacı ile dizayn edilmiştir. TB-5, iki adet 746 kW gücünde FAD 24-silindirli X motor ile donanması düşünülmüştü. Ancak bunların yerine daha düşük güçlü motorlar ile donatılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mikoyan-Gureviç MiG-1</span> Mikoyan Gurevich tarafından 1940 yılında üretilen savaş uçağı modeli

MiG-1 Rusça: (Микоян-Гуревич МиГ-1) II. Dünya Savaşı'nda Sovyetler Birliği'nin kullandığı bir avcı uçağı idi. Kullanımı oldukça zor olmasına rağmen MİG-3 için başarılı bir altyapı uçağı oldu. Yüksek irtifadaki başarılı uçuşları ile ün kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Mikoyan-Gureviç MiG-3</span>

MiG-3 Rusça: (Микоян и Гуревич МиГ-3) II. Dünya savaşında Sovyetler Birliğinin kullandığı bir avcı uçağı idi. MİG-1'den türeyen başarılı bir avcı uçağı oldu. Yüksek irtifadaki başarılı uçuşları ile ün kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Mikoyan-Gureviç DIS</span>

DIS-200 veya MiG-5,, Sovyetler Birliğinin II. Dünya Savaşında kullanmak istediği Mikoyan Gurevich Tasarım Bürosu'un bir prototip idi. Çift motorlu ve çift kuyruklu kombine uçaktan sadece iki adet üretildi. Keşif ve bombardıman için de düşünüldü ama bu asla hayata geçmedi.

<span class="mw-page-title-main">Republic XP-72</span>

Republic XP-72, P-47 Thunderbolt tasarımının bir ilerlemesi olarak geliştirilmiş bir Amerikan prototip önleme savaşçısıdır. XP-72, Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major 28 silindirli hava soğutmalı radyal motor etrafında tasarlandı ve bir süper şarj cihazı pilotun arkasına monte edildi ve motordan bir uzatma şaftıyla çalıştırıldı. Silahlanma, altı adet 50 kalibrelik kanatlı makineli tüfek ve iki 1.000lb'lik bomba için destek raflarından oluşuyordu

<span class="mw-page-title-main">Reggiane Re.2005</span>

"Sagittario" olarak da bilinen Reggiane Re.2005, 1940'ların ilk yarısında İtalyan Officine Meccaniche Reggiane tarafından üretilen tek motorlu, tek kanatlı, tek kişilik bir avcı uçağıdır. Önceki Re.2000 ve Re.2001'in geliştirilmiş hâlidir ve Alman Daimler-Benz DB 605 motorunun lisansı alınıp bu motorla donatılmıştır. Otuzdan biraz fazla birimde üretilmiş, 1943 yazında İkinci Dünya Savaşı sırasında Regia Aeronautica tarafından kullanılmış ve ayrıca Cassibile ateşkesinin ardından sağlam kalan uçaklara ek olarak üretilen yeni dört adet birim, İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'ne bağlı Aeronautica Nazionale Repubblicana ve Luftwaffe tarafından kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Aerfer Sagittario 2</span>

Aerfer Sagittario 2, Aerfer tarafından İtalya'da üretilen, önleyici veya hafif taktik destek uçağı olarak hizmet etmesi amaçlanan, tamamen metal tek kişilik hafif bir savaş uçağı prototipiydi. İlk kez 4 Aralık 1956 tarihinde uçmuş ve 13.725 metreden (45.000 ft) bir dalış sırasında Mach 1.1 hıza ulaşmış ve kontrollü uçuşta ses duvarını aşan ilk İtalyan uçağı olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Fiat CANSA F.C.20</span>

CANSA F.C.20, 1941'de İtalya'da tasarlanmış ve üretilmiş çift motorlu, tek kanatlı bir keşif bombardıman/kara saldırı uçağıdır. Farklı silah ve motorlara sahip çeşitli versiyonlar üretilmiş, ancak İtalya ve Müttefikler arasındaki ateşkesten önce yalnızca FC.20bis kara saldırı varyantı filo hizmetine verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kawasaki Ki-96</span>

Kawasaki Ki-96, İkinci Dünya Savaşı'nda üretilen tek kişilik, çift motorlu bir Japon ağır avcı uçağıydı. Japon İmparatorluk Ordusu Hava Kuvvetleri'nin Kawasaki Ki-45'lerinin yerini alması amaçlanmıştır. Ancak, benimsenmemiş ve sadece üç adet prototip üretilmiştir.

Polikarpov ITP, II. Dünya Savaşı sırasında tasarlanmış bir Sovyet avcı prototipiydi. Uçağın geliştirilmesi, 1941 sonbaharında Almanların Moskova'ya ilerlemesininden dolayı tasarım bürosunun boşaltılmasıyla uzamıştır. İkinci prototip tamamlandığında Sovyetler Birliği'nde eşdeğer veya daha iyi performansa sahip avcı uçakları zaten üretimdeydi ve ITP programı iptal edildi.

<span class="mw-page-title-main">Kawanishi J6K</span>

Kawanishi J6K1 Jinpu, 1940'ların başında Japon şirketi Kawanishi Kōkūki KK tarafından geliştirilen bir önleyici ve avcı uçağı tasarımıydı. Daha önceki Kawanishi J3K'yı temel almaktaydı.

<span class="mw-page-title-main">Yokosuka R2Y</span>

Yokosuka R2Y Keiun, II. Dünya Savaşı'nın sonlarında Japonya'da üretilmiş bir prototip keşif uçağıydı.

<span class="mw-page-title-main">Grumman XP-50</span>

Grumman XP-50, çift motorlu bir ağır önleme uçağı için Amerika Birleşik Devletleri Hava Kolorduları'nın düzenlediği yarışmaya katılan Grumman XF5F Skyrocket avcı uçağının kara için geliştirilmiş bir modeliydi. Amerika Birleşik Devletleri Hava Kolorduları, 25 Kasım 1939'da XP-50 olarak adlandırılan uçak için bir ilk örnek siparişi verdi, ancak yarışmada Lockheed XP-49'a kaybetti.

<span class="mw-page-title-main">Handley Page Manx</span>

Handley Page HP.75 Manx, Handley Page tarafından tasarlanan ve 1940'ların başında test uçuşları gerçekleştiren bir İngiliz deneysel uçağıydı. İtici konfigürasyonlu çift motorlu kuyruksuz bir tasarım olan HP.75 Manx, alışılmadık özellikleriyle dikkat çekiyordu.

<span class="mw-page-title-main">Blackburn Cubaroo</span>

Blackburn T.4 Cubaroo, 1920'lerin başında İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetleri için üretilmiş prototip çift kanatlı torpido bombardıman uçağıydı. Blackburn Aircraft firması tarafından üretilen uçağın büyük bir Amerikan 21 inç torpido bombası taşıması amaçlanmıştır. İlk uçuşunun ardından T.4 Cubaroo'nun dünyanın en büyük tek motorlu uçağı olduğu iddia edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Lazarov Laz-7</span>

Lazarov Laz-7, 1940'lı ve 1950'li yıllarda üretilen bir Bulgar eğitim uçağıydı. Üç prototipin ilki 12 Haziran 1948'de uçtu. 1949'dan 1952'ye kadar üretilen bu prototipin 160 örneği, Çekoslovak Walter Minor 6-III motoruyla çalışıyordu. 1952'den 1954'e kadar kadar üretilen ikinci prototip olan Laz-7M'in 150 örneği ise, Sovyet yapımı Shvetsov M-11 FR yıldız tipi motorla çalışıyordu. Dört koltuklu hafif nakliye uçaklarının tek örneği olan Laz-8, 1949 yılında üretildi. Laz-7 ve Laz-7M, Bulgar Hava Kuvvetleri tarafından eğitim uçağı ve hafif bombardıman uçağı olarak kullanıldı. Kullanılmayan örnekler sonraki yıllarda uçuş kulüplerine verildi. Uçuş kulüplerine verilen örnekler 1960'ların sonuna kadar kullanıldı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.