Kropıvnıtski
| Kropıvnıtski Кропивницький | |
|---|---|
Kropıvnıtski şehri | |
 Şehir görünümü | |
 Bayrak  Arma | |
  Kropıvnıtski Kropıvnıtski'nin Ukrayna'daki konumu | |
Koordinatlar: 48°30′K 32°16′D / 48.500°K 32.267°D | |
| Ülke |  Ukrayna |
| Oblast | Kirovohrad Oblastı |
| Rayon | Kropıvnıtski |
| Altbölüm | 2 rayon |
| İdare | |
| • Belediye başkanı | Andriy Raykoviç[1] (Önerme) |
| Yüzölçümü | |
| • Toplam | 115 km² |
| Nüfus (2021) | |
| • Toplam | 219.675 |
| Zaman dilimi | UTC+02.00 (DAS) |
| • Yaz (YSU) | UTC+03.00 (DAYS) |
Resmî site kr-rada.gov.ua/ | |
Kropıvnıtski (Ukraynaca: Кропивни́цький) veya eski adıyla Kirovohrad (Кіровогра́д), Ukrayna'nın Kirovohrad Oblastı ile bağlı Kropıvnıtski rayonunun merkezi olan şehirdir. Şehir, ülkenin orta kesiminde İnhul Nehri'nin kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 115 km² olan şehrin nüfusu 1 Ocak 2021 tarihi itibarı ile 219.675'tir.
Kropıvnıtski, Fort ve Podil olmak üzere iki kentsel rayon ayrılmaktadır.
Tarihçe
16. ve 18. yüzyılın ilk yarısında, modern şehrin topraklarında, daha sonra şehrin mikro bölgeleri haline gelen Ukrayna Kazak yerleşimleri kuruldu [2].
Kentin tarihi 1754 yılında Aziz Elizabeth Kalesi'nin inşa edilmesiyle başlar. 1784'ten beri kale Yelisavetgrad şehrine dönüştü [3].
Marko Kropıvnıtski ilk profesyonel Ukrayna tiyatrosunu 1882 yılında burada kurdu [4].
İç savaş sırasında şehir Ukrayna Halk Cumhuriyeti'nin kontrolü altındaydı ancak 1920'de üçüncü kez Sovyet ordusu tarafından işgal edildi [5].
5 Ağustos 1941'den 8 Ocak 1944'e kadar şehir Naziler tarafından işgal edildi.
2016 yılında şehrin adı Ukraynalı yazar, oyun yazarı ve tiyatro oyuncusu Marko Kropıvnıtski'nin onuruna değiştirildi.[10] [11]
Kardeş şehirler
Kaynakça
- ^ "Ковбасний магнат, який всім догодив: хто такий Андрій Райкович". 24 Kanal (Ukraynaca). 30 Kasım 2020. 27 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2022.
- ^ Поселення задніпрських місць до утворення Нової Сербії в документах середини XVIII століття / А. В. Пивовар. – К.: Академперіодика, 2003. – 336 с.
- ^ Матівос Ю. М. Місто на сивому Інгулі. – Історико-публіцистичний нарис. – Кіровоград. ТОВ «Діаграма», 2004 р. – c. 26.
- ^ Пилипчук, Ростислав. Історія українського театру (від витоків до кінця ХІХ ст.). Лвов, Наукова думка, 2019. ISBN ISBN 978–617–10–0507–5.
- ^ Сергій Шевченко, Єлисаветградськими волами за українським паровозом, Вечірня газета, 7 травня 1993 р.
Dış bağlantılar
