Kravica soykırımı (1995)

Kravica katliamı , Srebrenitsa katliamı sırasında Sırp Cumhuriyeti Ordusu tarafından Boşnaklara yönelik yapılan en büyük toplu infazlardan biriydi. 14 Temmuz 1995'te işlendi. 1.000 ila 1.500 erkeğin öldürüldüğü tahmin ediliyor. ^[1]

Boşnakların çoğunlukta olduğu Orta Podrinje bölgesi (Srebrenica çevresindeki bölge), Sırplar için birincil stratejik öneme sahipti, çünkü bu olmadan yeni siyasi varlıkları olan Sırp Cumhuriyeti içinde toprak bütünlüğü olmazdı. Böylece, Nisan 1992'de Doğu Bosna ve Orta Podrinje'deki bölgelerden Boşnaklara yönelik etnik temizliğe başlandı. Bratunac'ta Boşnaklar ya öldürüldü ya da Srebrenitsa'ya kaçmak zorunda bırakıldılar ve Bosna hükûmetinin verilerine göre bu katliam 1.156 ölümle sonuçlandı. Foça, Zvornik, Cerska ve Snagovo'da da binlerce Boşnak öldürüldü. Bölgeye Doğu Bosna ve Sırbistan'ın komşu bölgelerinden gelen Sırp askeri ve paramiliter güçleri 1992'nin başlarında birkaç hafta boyunca Srebrenitsa'nın kontrolünü ele geçirerek Boşnak sivilleri öldürüp göçe zorladılar. Mayıs 1992'de, Naser Orić liderliğindeki Bosnalı hükûmet güçleri şehri geri aldı. Sırp yetkililer, yerleşim bölgesini ele geçirme konusunda kararlı kaldılar. 13 Nisan 1993'te Sırplar, BMMYK temsilcilerine, Boşnaklar teslim olup tahliye edilmeyi kabul etmezlerse iki gün içinde şehre saldıracaklarını söylediler. Boşnaklar teslim olmayı reddettiler. 16 Nisan 1993'te Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, aşağıdakileri talep eden 819 sayılı Kararı kabul etti: İlgili tüm taraflar ve diğer kişiler, Srebrenitsa ve çevresini, herhangi bir silahlı saldırıdan veya diğer herhangi bir düşmanca eylemden arınmış, güvenli bir alan olarak ele almalıdır . ^[2]

Sırpların Srebrenitsa'ya saldırısı 6 Temmuz 1995'te ciddi bir şekilde başladı. Takip eden günlerde, yerleşim bölgesinin güney kesimindeki beş UNPROFOR gözlem noktası, Sırp kuvvetlerinin ilerlemesi karşısında birer birer düştü. Hollandalı askerlerden bazıları, görev yerlerine yapılan saldırının ardından yerleşim bölgesine geri çekildi, ancak diğer gözlem noktalarının askerleri Sırp birliklerine teslim oldu. Aynı zamanda, bölgeyi savunan Bosnalı güçler ağır ateş altında kaldı ve şehre doğru geri itildiler. Güney cephesi çökmeye başladığında, yakınlardaki bir İsveç mülteci konut kompleksinde yaşayan yaklaşık 4.000 Boşnak sakin kuzeydeki Srebrenica kasabasına kaçtı. Dutchbat askerleri, ilerleyen Sırpların yerleşim bölgesinin güney kesimindeki evleri temizlediklerini bildirdi.

9 Temmuz 1995'in sonlarında, beklenenden erken gelen başarılar ve Boşnaklardan gelen küçük direnişin yanı sıra büyük ölçüde askerden arındırılmış olması ve uluslararası toplumdan önemli bir tepki gelmemesiyle cesaretlenen Başkan Karadziç, Republika Srpska (VRS) Drina Kolordusu'na Srebrenica kasabasını ele geçirme yetkisi veren yeni bir emir yayınladı.

10 Temmuz 1995 sabahı Srebrenitsa'da durum gergindi. Mahalle sakinleri sokakları doldurdu. Hollandalı UNPROFOR birlikleri, saldıran Sırpların üstlerine uyarı ateşi açtı ve havan topları meşaleler ateşledi, ancak hiçbir zaman doğrudan hiçbir Sırp birimine ateş etmediler. Yarbay Karremans, şehri savunmak için NATO hava desteği için birçok acil destek gönderdi, ancak 11 Temmuz 1995'te İngiliz SAS liderliğindeki 2 Hollandalı F-16'nın şehre doğru ilerleyen VRS tanklarını bombaladığı saat 14:30'a kadar herhangi bir yardım gelmedi. NATO uçakları da şehre bakan VRS topçu mevzilerini bombalamaya çalıştı, ancak görüş mesafesinin düşük olması nedeniyle operasyonu iptal etmek zorunda kaldı. NATO'nun hava saldırılarına devam etme planları, Sırp Ordusu'nun nezaretinde tutulan Hollandalı askerleri ve Fransız rehine Pilotları öldürme tehditlerinin yanı sıra şehrin dışındaki BM Potočari yerleşkesini ve 20.000 ila 30.000 kişinin kaçtığı çevredeki bölgeleri bombalama tehdidinin ardından iptal edildi.

11 Temmuz öğleden sonra geç saatlerde, General Živanović (daha sonra Drina Kolordu Komutanı), General Krstić (o zamanki Komutan Yardımcısı ve Drina Kolordu Genelkurmay Başkanı) ve diğer Sırp Ordusu subaylarının eşlik ettiği General Mladiç, Srebrenica kasabasının boş sokaklarında zaferle yürüdü. Bu an, Sırp gazeteci Zoran Petrović tarafından filme alındı.

Askerlik çağındaki tüm Boşnak erkekleri yakalamak ve öldürmek için ortak bir çaba gösterildi. Aslında, öldürülenler arasında, Srebrenica'nın ele geçirilmesinden sonra yerleşim bölgesinde kalan, o yaşın oldukça altındaki birçok erkek çocuk ve bu yaştan birkaç yaş büyük yaşlı erkekler vardı. Bu adamlar ve çocuklar, ister Potočari'deki BM üssüne kaçmayı, ister Sırplardan kaçmaya çalışan kola katılmayı seçsinler, hedef alındılar. Bosnalı Müslüman erkekleri yakalama ve tutuklama operasyonu iyi organize edilmiş ve kapsamlıydı. ^[1] Kadınları ve çocukları taşıyan otobüslerde sistematik olarak erkekler arandı. Yakalanan erkekler, soykırıma katılan farklı birimler tarafından infaz edilmek üzere farklı yerlere gönderildi.

İnfazlar Kravica'daki Tarım Kooperatifine ait dört deponun en büyüğünde gerçekleştirildi. Sandići Çayırının yakınlarındaki tarlalarda 1.000 ila 1.500 kişi yakalandı ve Sandići Çayırında gözaltına alındı. Kravica'ya ya otobüsle ya da yürüyerek getirildiler, mesafe yaklaşık bir kilometreydi. Bir görgü tanığı, bellerine kadar soyulmuş ve elleri havada yaklaşık 200 adamın Kravica'ya doğru koşmaya zorlandıklarını anımsıyor. Öğleden sonra saat 14.00'te havadan çekilen bir fotoğrafta hangarların önünde duran iki otobüs görülüyordu. ^[1]

Saat 18.00 sıralarında, erkeklerin hepsi depoda tutulurken, Sırp askerleri el bombaları fırlatılar ve roket güdümlü el bombaları da dahil olmak üzere çeşitli silahlarla ateş açtılar. Yerel bölgede Kravica'daki toplu katliamın plansız olduğu ve depo kapılarından birinin aniden açılmasıyla oldukça kendiliğinden başladığı söyleniyor.

İddiaya göre, Kravica ve Sandići çevresinde daha fazla öldürme oldu. Depodaki cinayetlerden önce bile, Sandići yakınlarında saflarda yaklaşık 200 veya 300 kişi getirildi ve daha sonra hepsi makineli tüfeklerle tarandılar. Kravica'da yerel halkın cinayetlerde parmağı varmış gibi görünüyor. Bazı kurbanlar sakatlanarak bıçakla öldürüldü. Cesetler Bratunac'a götürüldü ya da yol boyunca akan nehre atıldı. Bir tanık, tüm bunların 14 Temmuz'da gerçekleştiğini belirtiyor. Kravica'daki çiftlik kulübelerinde toplu katliamdan kurtulan üç kişi vardı.

Silahlı muhafızlar, katliamdan kaçmak için pencerelerden dışarı çıkmaya çalışan adamlara ateş etti. Ateş etme durduğunda, kulübe cesetlerle doluydu. Sadece hafif şekilde yaralanan bir başka kurtulan şunları söylüyor:

"Zemini beton olan deponun zeminine dokunamıyordum bile... Açılan ateşlerden sonra tuhaf bir ısı, sıcaklık hissettim ki muhtemelen zemini kaplayan kandan gelen bir sıcaklıktı. Ve ben yerde uzanan ölü insanların üzerlerine basıyordum. Ama orada aslında yaşayan ya da sadece yaralanmış olan insanlar bile vardı. Üzerlerine basar basmaz ağlamalarını ve inlemelerini duydum ancak bende hareket edebildiğim kadar hızlı olmaya çalışıyordum. İnsanların bedenlerinin tamamen parçalandığını söyleyebilirim. Açılan ateş sonucu mermilerin ya da mermi kovanlarının isabet ettiği insanların kemiklerini hissedebiliyordum. Kaburgalarının kırıldığını da hissedebiliyordum. Ve daha sonra ayağa kalkıp devam ettim."

Bu tanık pencereden dışarıya tırmandığında, kendisine ateş eden bir gardiyan tarafından görüldü. Daha sonra ölü taklidi yaparak ertesi sabah kaçmayı başardı. Yukarıda sözü edilen diğer tanık geceyi bir ceset yığını altında geçirdi; Ertesi sabah, askerlerin yaşam belirtileri için cesetleri incelemesini izledi. Hayatta kalan birkaç kişi Sırp şarkıları söylemeye zorlandı ve ardından vuruldu. Son kurban öldürüldükten sonra, cesetleri kulübeden çıkarmak için bir ekskavatör sürüldü; dışarıdaki asfalt daha sonra suyla yıkandı. Bunlara rağmen Eylül 1996'da kanıt bulmak hala mümkündü.

Kravica Deposunda toplanan saç, kan ve patlayıcı kalıntılarının analizi, cinayetlere dair güçlü kanıtlar sağlıyor. Uzmanlar, kurşun isabetleri, patlayıcı kalıntısı, mermi ve mermi kovanlarının yanı sıra binanın duvar ve zeminlerine yapışmış insan kanı, kemik ve dokularının varlığını tespit etti. ICTY savcısı tarafından sunulan adli deliller, Kravica'daki infazlar ile 139 kişinin kalıntılarının bulunduğu "Glogova 2" olarak bilinen birincil toplu mezar arasında bağlantı kuruyor. Göz bağı veya kısıtlama bulunamadı. "Zeleni Jadar 5" olarak bilinen ikincil mezarda, birçoğu kömürleşmiş 145 ceset vardı. Daha sonra açılan "Glogova 1" mezarında bulunan tuğla ve pencere çerçevesi parçaları da Kravica ile bağlantı kurmuştur. Burada 191 kurbanın kalıntıları bulundu.

Tam olarak hangi Bosnalı Sırp birimlerinin Kravica infazlarına karıştığı kesin olarak söylenemez. O sırada bölgede kesinlikle Drina Kolordusu personeli vardı ve Bratunac Tugayı taburlarından birinin karargahı Glogova'ya sadece 400 metre uzaklıktaydı. Ancak, bir Askeri Polis müfrezesinin kurbanların gömülmesine karışmış olabileceğine dair işaretler de var. Bir Bosnalı Sırp tanık, infazlardan kısa süre sonra hem VRS hem de Özel Polisin olaya karışmış olabileceğini gözlemledi. Karargâhın yakınlığı, hafriyat talebi ve askeri nakliyenin Kravica'dan geçen yolu düzenli olarak kullandığı gerçeği göz önüne alındığında, Drina Kolordusunun bölgede neler olup bittiğinin farkında olmaması neredeyse imkansız.

• Bosna Soykırımı

• BIRN - Kravica, 14 godina poslije (Boşnakça)