Korfu Deniz Muharebesi

Korfu Deniz Muharebesi
Filoların yerleşim planı
Tarih 8 Temmuz 1716 Bölge Korfu Kanalı Sonuç Sonuçsuz
Taraflar
Venedik Cumhuriyeti	Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Andrea Corner	Canım Hoca Mehmed Paşa
Güçler
26 hat gemisi	50 hat gemisi
Kayıplar
200 ölü & yaralı[1]	1,300 ölü & yaralı

Korfu Deniz Muharebesi, 1714-1718 Osmanlı-Venedik Savaşı'nda evre.

Kaptan-ı derya Canım Hoca Mehmed Paşa komutasındaki Osmanlı donanması ile Andrea Corner komutasındaki Venedik donanması arasında 8 Temmuz 1716'da Korfu Boğazı'nda meydana gelen deniz muharebesinde taraflar birbirlerine üstünlük sağlayamadılar.

Osmanlı İmparatorluğu ile Venedik arasında 9 Aralık 1714'te savaş ilan edilmişti ancak Türk filosu, Çanakkale Boğazı'ndan Haziran 1715'te ayrılana kadar harekete geçmemişti. Kısa süre içinde Venedik, Mora'nın neredeyse tamamından çıkarılmıştı.

1716 yılında Türklerin hedefi, Batı Yunan adası Korfu'nun ele geçirilmesiydi. Bu ada, iki ucu Yunan anakarasına yakın at nalı şeklinde bir yapı oluşturur ve iki dar girişi olan bir koy oluşturur. Adanın, iki girişin ortasında, Korfu adını taşıyan bir kasaba bulunur. Hakim rüzgarlar nedeniyle yelkenli filoların bu koya güneyden girmesi zordur.

Türk filosu, Kaptan-ı derya Canım Hoca Mehmed Paşa liderliğinde Mayıs 1716'da Çanakkale Boğazı'ndan ayrıldı ve Mora çevresinden dolaşarak yol aldı. Venedik Deniz Kuvvetleri Komutanı Andrea Pisani, kürekli savaş gemilerini Korfu'da tutarken, daha manevra kabiliyeti yüksek hat gemilerini, Osmanlıların yaklaşımını gözlemlemek üzere Mora ile Girit arasındaki boğazlara, Capitano Straordinario delle Navi Andrea Corner liderliğinde gönderdi. Türkler yaklaşırken kuzeye, Zante'ye (Zakintos) çekildi. 22 Haziran'da, Pisani, Corner'ı Osmanlı filosunu engellemek için gönderdi, ancak Osmanlılar, İyon Adaları ile anakara arasındaki boğazları atlayıp açık denize çıkarak Korfu'ya kuzeybatıdan dolaşmayı tercih etti.^[2] Osmanlılar, 5 Temmuz'da Korfu Kanalı'nın kuzey çıkışına vardı ve Butrint'teki ana karada toplanan 30.000 piyade ve 3.000 süvariden oluşan bir Osmanlı ordusunu adaya çıkarmaya hazırlandı.^[3]

Pisani, sadece kürekli gemileriyle çok üstün olan 62 gemilik Osmanlı filosuyla karşı karşıya kalmayı göze alamadı ve gemilerini Korfu'nun kalelerinin topları altına çekti, daha sonra 5 Temmuz'da Korfu Kanalı'ndaki pozisyonunu terk ederek açık denize çıktı, birkaç gündür haber alamadığı Corner'ın filosunu bulmayı umdu. Türkleri aradıktan sonra Corner, 27 Haziran'da onların kendisini denizin daha ilerisinden geçtiğini fark etti ve birkaç gün mesafede Osmanlı filosunu takip ederek Korfu'ya geri döndü. Sonuç olarak, Korfu Kanalı'na güneyden girmek yerine, adanın batı tarafından yukarı doğru yelken açtı ve oradan Otranto'ya gitti, burada 7 Temmuz sabahı, Osmanlıların iki gün önce Korfu'ya vardığını öğrendi. 8 Temmuz'da Türkler, ana karadan adanın kuzeyine asker çıkarmaya başladı. Bu arada, Corner 27 gemisiyle Arnavutluk kıyısına geçti ve kuzey kanalından güneye doğru yelken açarak, 8 Temmuz'da öğlen 1'de, kasaba açıklarında demirlemiş olan Türk filosuna saldırdı.^[2][3]

İlk ateşi açan Venedik gemisi Marcantonio Diedo'nun Aquila'sıydı. Berberi savaş gemileri, anakara kıyısına yakın bir yerde kaldı, ancak Türkler demir alıp kuzeye doğru yelken açtı, Canım Hoca Mehmed Paşa öncüde Venedik öncüsüne, Corner komutasındaki, ardından Flangini komutasındaki arkaya saldırdı. Corner yardıma döndü, ardından Venedikliler rüzgarın önünde kalmak için döndü ve sekiz Osmanlı savaş gemisinden oluşan sıkı bir gruba karşı yangın gemisi saldırısı başlatmaya çalıştı, ancak Osmanlı kadırgaları yelkenli gemilerini çatışmanın dışına çekince bu girişim başarısız oldu. Çatışma yaklaşık 14:30 ile 19:00 arasında sürdü, yaklaşan karanlık ve rüzgarın eksikliği savaşı durdurdu. Venedik filosu güneye doğru yelken açtı ve kuzeyde, Butrint'e yakın bir yerde Türklerin biraz kuzeyinde, kasabanın hemen kuzeyinde kuzeybatıdan güneydoğuya doğru sıralanarak demirledi.

Venedik kayıpları 70 ölü ve 130 yaralıydı, buna karşın Osmanlı kayıpları çok daha ağırdı, bazı esirler bunun 1,300 kişi olarak belirtti. Corner ayrıca iki hat gemisi, bir galyon ve iki galiotu batırdığını iddia etti, ancak gerçekte savaş sırasında hiç gemi batırılmadı.

Bu savaş, her ne kadar sonuçsuz kalsa da, Türk yelkenli filosunun sayıca üstün olsa bile, mutlaka yenilmese de karşı konulabileceğini göstermiştir.

10 Temmuz'da Türkler adaya asker çıkarmaya yeniden başladılar ve sonraki 6 hafta boyunca, Türkler ile şehri koruyan birlikler arasında karada savaş aralıksız sürerken filolar büyük ölçüde hareketsiz kaldı.

Pisani, adanın batı kıyısından yukarı doğru yelken açtı ve yeni 80 toplu savaş gemisi Leone Trionfante, 1,500 asker taşıyan iki askeri nakliye gemisi ve yiyecek taşıyan bir kargo gemisi ile geri döndü. 21 Temmuz'da dört savaş gemisi, beş kadırga ve iki küçük tekneden oluşan Malta takviyeleri geldi, bunu 31 Temmuz'da dört Papalık, beş İspanyol, üç Toskana ve iki Ceneviz kadırgası ile dört kiralık Papalık savaş gemisi takip etti.

Saldırı girişiminde bulunulsa da, büyük ölçüde rüzgarın eksikliği nedeniyle bu gerçekleştirilmedi ve yapılan tek şey, 18-19 Ağustos'ta kasabadan bir saldırıyı desteklemek için kadırgaları kullanmaktı. Bu başarısız oldu ve bir Türk karşı saldırısı gerçekleşti. 21 Ağustos'ta Marquis de Mari komutasındaki altı İspanyol savaş gemisi geldi ve aynı gün Türk süvarileri yeniden karaya çıktı. Türkler 25 Ağustos'ta kuzey kanalına yelken açtılar ve 26 Ağustos'ta ayrıldılar.

• Anderson, R. C. (1952). Naval wars in the Levant 1559–1853. Princeton: Princeton University Press. hdl:2027/mdp.39015005292860.