Konfedere Devletler Ordusu

Amerika Konfedere Devletleri Ordusu, Amerika Konfedere Devletleri'ni askeri açıdan her türlü saldırıya karşı korumayı amaçlayan ve Amerika Birleşik Devletleri'ne karşı kurulmuş olan askeri örgüttür. Amerika Konfedere Devletleri'nin Amerikan İç Savaşı'ndaki (1861-1865) yenilgisinden sonra dağıtılmıştır.

28 Şubat 1861'de Geçici Konfederasyon Kongresi geçici bir gönüllü ordusu kurdu ve askeri operasyonlar üzerinde kontrol ve devlet kuvvetleri ve gönüllüleri yeni seçilen Konfederasyon başkanı Jefferson Davis'e verdi. Davis, Abd Askeri Akademisi mezunu ve Meksika-Amerikan Savaşı sırasında gönüllü bir alayda albaydı. Ayrıca Mississippi Senatörü ve Başkan Franklin Pierce yönetiminde ABD Savaş Bakanı olarak görev yapmıştı. 1 Mart 1861'de, Konfederasyon hükûmeti adına Davis, Güney Carolina eyaletinin küçük bir garnizonunun elinde bulunan Charleston limanındaki Fort Sumter'ı kuşattığı Charleston, Güney Carolina'daki askeri durumun kontrolünü ele geçirdi. Mart 1861'e gelindiğinde, Geçici Konfederasyon Kongresi geçici güçleri genişletti ve daha kalıcı bir Konfederasyon Devletleri Ordusu kurdu.

Konfederasyon Ordusu'nda görev yapan toplam kişi sayısının doğru bir şekilde sayılması, konfederasyon kayıtlarının eksik ve yok edilmiş olması nedeniyle mümkün değildir; Konfederasyon askerlerinin sayısına ilişkin tahminler 750.000 ila 1.000.000 kişi arasındadır. Bu, ordu için tahkimat ve savunma veya sürüş vagonları gibi çeşitli görevleri yerine getirmek için bastırılan bilinmeyen sayıda köleyi içermez. Bu rakamlar savaş sırasında herhangi bir zamanda görev yapan toplam asker sayısına ilişkin tahminleri içerdiğinden, herhangi bir tarihte ordunun büyüklüğünü temsil etmiyorlar. Bu sayılara Konfederasyon Devletleri Donanması'nda görev yapmış adamlar dahil değildir. Amerikan İç Savaşı'nda savaşan askerlerin çoğu gönüllü olmasına rağmen, 1862'ye kadar her iki taraf da askere alınmaya başvurdu, öncelikle erkekleri kaydolmaya ve gönüllü olmaya zorlamak için bir araç olarak. Kesin kayıtların yokluğunda, askere alınan Konfederasyon askerlerinin yüzdesinin tahminleri, askere alınan Birleşik Devletler askerlerinin yaklaşık yüzde 6'sının yaklaşık iki katıdır. Konfederasyon kayıp rakamları da eksik ve güvenilmezdir. Konfederasyon askerlerinin ölüm sayısına ilişkin en iyi tahminler, savaşta ölen veya yaralanan yaklaşık 94.000, hastalıktan 164.000 ölüm ve Amerika Birleşik Devletleri esir kamplarında 26.000 ila 31.000 ölümdür. Ana Konfederasyon orduları, General Robert E. Lee yönetimindeki Kuzey Virginia Ordusu ve Tennessee Ordusu'nun kalıntıları ve General Joseph E. Johnston yönetimindeki diğer çeşitli birlikler, 9 Nisan 1865'te (resmi olarak 12 Nisan) ve 18 Nisan 1865'te (resmi olarak 26 Nisan) ABD'ye teslim oldu. Diğer Konfederasyon kuvvetleri 16 Nisan 1865 ile 28 Haziran 1865 tarihleri arasında teslim oldu. Savaşın sonunda, 100.000'den fazla Konfederasyon askeri firar etmişti ve bazı tahminlere göre bu sayı Konfederasyon askerlerinin üçte biri kadar yüksekti. Konfederasyon hükûmeti, Nisan ayında Richmond'dan kaçtığında ve geri kalan ordular üzerinde hiçbir kontrol uygulamadığında fiilen dağıldı.

Abraham Lincoln 4 Mart 1861'de Abd Başkanı olarak göreve geldiğinde, yedi ayrılıkçı köle devleti Konfederasyon Devletleri'ni kurmuştu. Neredeyse tüm Amerikan ordusu formaları da dahil olmak üzere federal mülklere kendi sınırları içinde el koydular. Lincoln, göreve geldiğinde ABD'nin kontrolü altında kalan kaleleri, özellikle Güney Carolina'daki Charleston limanındaki Fort Sumter'ı elinde tutmaya kararlıydı.28 Şubat'ta, Lincoln başkan olarak yemin ettirilmeden kısa bir süre önce, Geçici Konfederasyon Kongresi, Konfederasyon Devletlerinden oluşan büyük bir Geçici Ordu'nun organizasyonuna izin vermişti.

Konfederasyon Başkanı Jefferson Davis'in emriyle, General P. G. T. Beauregard komutasındaki C.S. birlikleri 12-13 Nisan 1861'de Fort Sumter'ı bombaladı ve 14 Nisan'da kapitülasyonunu zorladı. Abd, Konfederasyon'un saldırısına öfkelendi ve savaş talep etti. Abraham Lincoln'ün 15 Nisan'da tüm sadık devletlerin ayrılık yanlılarından fortları geri almak, isyanı bastırmak ve Birliği kurtarmak için asker gönderme çağrısının arkasında toplandı. Dört köle devleti daha konfederasyona katıldı. Hem ABD hem de Konfederasyon Devletleri, bir yandan isyanı bastıran ve Birliği korumak ya da diğer yandan ABD'den bağımsızlığını tesis etmek gibi karşıt hedeflerle, çoğunlukla gönüllü, ordular yetiştirmeye ciddi bir şekilde başladı.

Konfederasyon Kongresi, Birleşik Devletler Ordusu'ndan sonra modellenmiş bir Konfederasyon ordusu sağladı. Sadece savaş zamanında var olacak büyük bir geçici güç ve küçük bir daimi düzenli ordudan oluşacaktı. Geçici, gönüllü ordu, 28 Şubat 1861'de, daimi düzenli ordu örgütünü kuran eylemin 6 Mart'ta geçmesinden bir hafta önce, Geçici Konfederasyon Kongresi'nin bir eylemiyle kuruldu. İki güç aynı anda var olmasına rağmen, Konfederasyon düzenli ordusunu organize etmek için çok az şey yapıldı. Konfederasyon Devletleri Geçici Ordusu (KDGO) 27 Nisan'da örgütlenmeye başladı. Subaylar Geçici Ordu'da Normal Ordu'da elde edebileceğinden daha yüksek bir rütbeye ulaşabildiğinden, hemen hemen tüm düzenli, gönüllü ve askere alınan erkekler bu örgüte girmeyi tercih etti. Eğer savaş onlar için başarıyla sona ermiş olsaydı, Konfederasyonlar Konfederasyon Devletleri Geçici Ordusu'nun dağılmasını ve geriye sadece Amerika Konfederasyon Devletleri Ordusu 'nun ayrılmasını amaçladı. AKDO(Amerika Konfedere Devletleri Ordusu) Amerika Konfederasyon Devletleri Ordusu (AKDO) düzenli orduydu ve 744 subay da dahil olmak üzere 15.015 adamı dahil etme yetkisine sahipti, ancak bu seviye asla elde edilemedi. Samuel Cooper ve Robert E. Lee gibi Konfederasyon Devletleri generalleri olarak en üst rütbede görev yapan adamlar, tüm milis subaylarını geride bırakarak Amerika Konfederasyon Devletleri Ordusu'na kaydoldular. Amerika Konfederasyon Devletleri Ordusu sonuçta sadece kağıt üzerinde vardı. Amerika Konfederasyon Devletleri Ordusu'nun organizasyonu, bazı subayların atanması ve onaylanmasının ötesine geçmedi. Üç devlet alayı daha sonra "Konfederasyon" alayları olarak belirlendi, ancak bunun düzenli bir Konfederasyon Ordusunun organizasyonu üzerinde pratik bir etkisi olmadığı ve alayların kendileri üzerinde gerçek bir etkisi olmadığı görülüyor. Konfederasyon Devletleri'nin tüm askeri kuvvetlerinin (ordu, donanma ve deniz piyadeleri) üyeleri genellikle "Konfederasyonlar" olarak adlandırılır ve Konfederasyon ordusunun üyeleri "Konfederasyon askerleri" olarak adlandırılır. Konfederasyon Devletleri Devlet Milisleri devlet hükûmeti tarafından organize edildi ve komuta edildi,1792'deki ABD Milis Yasası tarafından yetkilendirilenlere benzer.

Konfederasyon ordusunun kontrolü ve işleyişi Konfederasyon Devletleri Savaş Departmanı tarafından yönetildi. Konfederasyon Ordusunun kontrolü ve işleyişi Konfederasyon Devletleri Savaş Departmanı tarafından yönetildi,21 Şubat 1861'de Konfederasyon Geçici Kongresi tarafından kuruldu. Konfederasyon Kongresi, 28 Şubat 1861'de Amerika Konfederasyon Devletleri Başkanı'na askeri operasyonlar ve devlet kuvvetleri ve gönüllülerin bir araya verilmesi yetkisi üzerinde kontrol verilmesini sağladı ve 6 Mart 1861. 8 Mart'ta Konfederasyon Kongresi, Davis'e en fazla 100.000 adamı çağırmak için bildiri yayınlama yetkisi veren bir yasa çıkardı. Savaş Bakanlığı 9 Mart'ta 8.000, 8 Nisan'da 20.000 ve 16 Nisan ve sonrasında 49.000 gönüllü istedi. Davis, 29 Nisan'da Kongre'ye gönderdiği mesajda 100.000 kişilik bir ordu önerdi. 8 Ağustos 1861'de Konfederasyon, 400.000 gönüllüyü bir veya üç yıl boyunca hizmet vermeye çağırdı. Nisan 1862'de,Konfederasyon, Konfederasyon veya Birlik tarihindeki ilk askere alma yasasını, Askere Alma Yasası'nı, Bu da 18-35 yaşları arasındaki tüm güçlü beyaz erkekleri Geçici Ordu'da üç yıllık bir hizmet süresinden sorumlu kıldı. Ayrıca, bir yıllık askerlerin tümü için askere alınma şartlarını da üç yıla çıkardı. Ev cephesi için en değerli olduğu düşünülen bazı mesleklerde istihdam edilen erkekler (demiryolu ve nehir işçileri, sivil görevliler, telgraf operatörleri, madenciler, uyuşturucu uzmanları ve öğretmenler gibi) taslaktan muaf tutuldu. Yasa 1862'de iki kez değiştirildi. 27 Eylül'de en fazla askere alınma yaşı 45'e uzatıldı.11 Ekim'de Konfederasyon Kongresi, köle sahibi olmayan askerler arasında derin bir kırgınlığa neden olan 20 veya daha fazla köleye sahip olan herkesi muaf tutan sözde "Yirmi Zenci Yasası"nı kabul etti. Konfederasyon Kongresi, Abd'nin daha fazla insan gücü arzının yanı sıra savaşta uğradığı kayıpları gidermek için savaş boyunca birkaç değişiklik daha yaptı. Aralık 1863'te, zengin bir askere alma işinin saflardaki yerini alması için bir yedek tutmasına izin verme uygulamasını kaldırdı. İkame, ABD'de de uygulanmış ve alt sınıflardan benzer kırgınlıklara yol meydana gelmişti. Şubat 1864'te yaş sınırları 17 ile 50 arasında uzatıldı. Sonraki eylemlere yönelik zorluklar beş devlet yüksek mahkemesinden önce geldi; Beşi de onları onayladı.

Tarihçi Michael Perman, 2010 yılında yazdığı İç Savaş'taki Büyük Sorunlar adlı kitabında, tarihçilerin milyonlarca erkeğin dört yıl boyunca neden savaşmak, acı çekmek ve ölmek için bu kadar istekli göründüğü konusunda iki kafada olduğunu söylüyor: Bazı tarihçiler, İç Savaş askerlerinin siyasi ideoloji tarafından yönlendirildiğini, özgürlüğün önemi hakkında kesin inançlara sahip olduklarını vurgulamaktadır, Sendika ya da devlet hakları ya da köleliği koruma ya da yok etme ihtiyacı hakkında. Diğerleri savaşmak için daha az aşırı politik nedenlere işaret ediyor, Çoğu tarihçi, savaşa girdiğinde ne düşünürse düşünsün, savaş deneyiminin onu derinden etkilediği ve bazen savaşmaya devam etme nedenlerini etkilediği konusunda hemfikirdir. — Michael Perman, İç Savaş ve Yeniden Yapılanmada Büyük Sorunlar (2010), s. 178.

Eğitimli askerler, maliyetlerini haklı çıkarmak için Amerikan tarihi hakkındaki bilgilerinden yana oldular. McPherson diyor ki:

Konfederasyon ve Birlik askerleri 1776'nın mirasını tam tersi şekilde yorumladılar. Konfederasyonlar çok radikal bir hükûmetten özgürlük ve bağımsızlık için savaşmakla yemin ettiler; Birlik yanlıları, özgürlük içinde tasarlanan ulusu parçalanma ve yıkımdan korumak için savaştıklarını söylediler ...1861'de Konfederasyon gönüllülerinin mektuplarına nüfuz eden özgürlük söylemi, savaş ilerledikçe daha da güçlendi.

İç Savaş öncesi ve sırasında, Richmond 'un beş büyük gazetesi de dahil olmak üzere popüler basını vatanseverlik duygusuna ilham vermeye çalıştı.

Rütbe grubu	General	Kıdemli Subaylar			Genç Subaylar
Yaka ve Kol Rütbe işaretleri
	General	Albay	Yarbay	Binbaşı	Yüzbaşı	Üsteğmen	Teğmen
	(Piyade)	(Personel veya Mühendisler)	(Tıbbi hizmet)	(Deniz Piyadeleri)	(Topçu)	(Süvari)

Rütbeler sağ ve sol kollarda dirseğin üzerinde şivron olarak takılırdı. Hizmet branşına göre renklendirilmişlerdir:

• Süvari = Sarı
• Topçu = Kırmızı
• Piyade = Mavi
• Mühendisler = Sarı (veya Altın)
• Mühimmat = Kızıl
• Milis = Siyah (veya Gri)

Rütbe Grubu	Astsubaylar					Er ve Erbaş
Kol rütbe işaretleri
	Kıdemli Başçavuş	Levazım Çavuşu	Mühimmat Çavuşu	Başçavuş	Çavuş	Onbaşı	Müzisyen	Er

Elbise üniformalarına, rütbeleri belirtmek için farklı özelliklere sahip pirinç omuz kantarları takılırdı. Omuz kantarları normalde hizmet ya da yorgunluk üniformalarına takılmazdı. Tam teçhizatlıyken ve bazen savaştayken, atlı olmayan hizmet kollarındaki çavuşlar deri bir kemere asılı M1840 Astsubay Kılıcı taşırlardı (özel bir kılıç modeli taşıyan hastane görevlileri hariç). Ayrıca Çavuş'un üstündeki tüm rütbeler (yani Birinci Çavuş, Mühimmat Çavuşu, Hastane Komiseri, Başçavuş vs.) kızıl kamgarn bel kuşağı takardı (Konfederasyon Devletleri Ordusunda tüm çavuş rütbeleri kılıç ve kamgarn bel kuşağı takardı: topçu ve piyade için kırmızı, süvari için sarı).