İçeriğe atla

Klasik Kuiper Kuşağı cismi

Muhtelif kubvano yörüngelerinin Neptün (mavi) ve Plüton (pembe) yörüngeleriyle kıyası

Klâsik Kuiper Kuşağı cismi (aynı zamada kubvano (İng. İngilizce: cubewano (İngilizce telaffuz: [ˌkjuːbiːˈwʌnoʊ] "QB1-o") da denir),[1] düşük dış merkezlikli Kuiper Kuşağı cisimlerinden (KKC; İng. İngilizce: Kuiper belt object) olup yörüngesi Neptün'ün dışında ve onunla yörüngesel rezonans hâlinde olmayan gök cisimlerine verilen addır. Kubvano yörüngelerinin ana eksenleri 40–50 AB civarında oyup Plüton'nun hilafına Neptün'ün yörüngesini geçmezler. Başka bir ifadeyle düşük dış merkezlikleri ve bazen klâsik gezegenler gibi düşük eğimli yörüngeleri vardır.

"Kubvano" adı, Plüton ve Charon'dan sonra keşfedilen ilk Neptün ötesi cisim (İng. İngilizce: trans-Neptunian object, TNO) olan (15760) 1992 QB1'dan gelmektedir.[2] Daha sonra bulunan benzer cisimler, İngilizcede sık sık bu ilk cisimden hareketle "QB1-o's" veya "cubewanos" diye adlandırıldı. Buna rağmen bu tür gök cisimleri için "klâsik" kavramı bilimsel literatürde çok daha fazla kullanılmaktadır.

Kubvano olarak tarif edilen cisimler arasında şunlar bulunmaktadır:

  • (15760) 1992 QB1[3]
  • Makemake: bilinen en büyük kubvano ve bir cüce gezegen[3]
  • (50000) Quaoar ve (20000) Varuna: keşfedildiklerinde zamanın en büyük NÖC'ü olarak kabul edildiler[3]
  • 19521 Chaos, 58534 Logos, 53311 Deucalion, 66652 Borasisi, 88611 Teharonhiawako
  • (33001) 1997 CU29, (55636) 2002 TX300, (55565) 2002 AW197, (55637) 2002 UX25

Haumea, geçici olarak Minor Planet Center tarafından 2006'da bir kubvano olarak sıralanmasına rağmen[4] sonradan rezonans hâlinde olduğu anlaşıldı.[3]

Büyük kubvanoların (mavi) yörüngeleri, büyük resonans hâlindeki Neptün ötesi cisimlerle (kırmızı) kıyası (H < 4,5; plütinolar dahil). Apsis ana ekseni gösterir. Yörüngelerin dış merkezlikleri bölümlerle (günberiden günöteye doğru) yörünge eğiklikleri ordinata yansıtılarak gösterilmiştir .

Yörüngeler: 'sıcak' ve 'soğuk' popülasyonlar

Çoğu kubvanolar, Neptün'le (plütinolarca doldurulmuş olarak) 2:3 yörüngesel rezonans hâlindedir ve 1:2 rezonansında bulunur. Mesela 50000 Quaoar'ın yörüngesi dairesel şekilde olup ekliptiğe yakındır. Diğer taraftan plütino yörüngelerinin dış merkezliği daha fazla olduğundan bazıları Güneş'e Neptün'den daha fazla yaklaşırlar.

'Soğuk popülasyon' diye anılan cisimlerin çoğunluğunun düşük eğimleri ve dairesele yakın yörüngeleri vardır. Daha küçük bir popülasyonunu ('sıcak popülasyon') yüksek eğimli ve daha dış merkezlikli yörüngeler karakterise eder.[5]

Deep Ecliptic Survey (derin tutulum anketi) iki popülasyonun dağılımını gösterir; birinin eğim merkezi 4.6°'de (Core), diğerinkiyse 30°'nin üstündedir (Halo).[6]

Dağılımları

KKC'lerinin büyük çoğunluğunun eğimleri (üçte ikiden fazlası) 5°'den az olup dış merkezlikleri 0,1'den azdır. Ana eksenleri kuşağın ortasını tercih ettiklerini gösterir; rezonans limitine yakın küçük cisimlerin ya rezonansa girmiş ya da yörüngeleri Neptün tarafından değiştirilmiş olduğu tartışmalıdır.

'Sıcak' ve 'soğuk' popülasyonlar çok farklıdır: kubvanoların %30'dan fazlası düşük eğimli dairesele yakın yörüngelerdedirler. Plütino yörüngelerinin parametreleri daha benzer oranlarda paylaştırılmış olup ılımlı dış merkezliklerdeki bölgesel maksimumu 0,15 ilâ 0,2 arası olup düşük eğimleri 5 ilâ 10° arasındadır. Ayrıca dağınık disk cisimleriyle karşılaştırmaya bakınız.

Klâsik cisimlerin (mavi) kırmızı olarak gösterilen plütinolar ve Neptün'le (sarı) (hizalanmış) yörüngelerine kutupsal ve ekliptik bakış.

Kubvanoların yörüngesel dış merkezlikleri kıyaslandığındı onların Neptün'ün yörüngesinin dışında bariz bir 'kuşak' oluşturduğu görülürken plütinoların Neptün'ün yörüngesine yaklaştığı, hatta onu geçtikleri görülür. 'Sıcak' kubvanoların yörüngesel eğimleri tipik olarak 20°'nin altında kalan plütinolarla kıyaslandığında kolayca yüksek eğimleriyle ayırt edilirler. (Hâlihazırda 'sıcak' kubvanoların eğimleri için bariz bir izah mevcut değildir.[7])

Sıcak ve soğuk popülasyonların fiziksel karakteristikleri

Farklı yörünge karakteristiklerinin yanında her iki popülasyonun fizikî karakteristikleri de farklıdır.

Kırmızı soğuk popülasyonla daha heterojen olan sıcak popülasyon arasındaki renk farklılığı ilk defa 2002'de gözlemlendi.[8] Daha büyük bir veri setine dayalı yeni çalışmalar, sıcak ve soğuk popülasyonlar arasındaki kesim eğiminin 5° yerine 12° olduğunu gösterdi ve homojen, kırmızı popülasyonla mavimtrak sıcak popülasyon arasındaki farkı teyit etti.[9]

Düşük eğimli (soğuk) ve yüksek eğimli (sıcak) klâsik cisimler arasında mevcut olan başka bir fark, gözlemlenen ikili cisimlerin sayısıdır. İkili cisimler düşük eğimli yörüngelerde oldukça yaygın olup tipik olarak elemanları benzer kadirde olan sistemlerdedirler. Yüksek eğimli yörüngelerde ikili sistemler daha ender olup bileşenlerinin kadiri tipik olarak farklıdır. Renk farklılıklarının yanında bu bağıntı, şimdi gözlemlenen klâsik cisimlerin en az iki farklı ve kesişen popülasyondan meydana geldiği ve bunların fizikî özellikleriyle yörüngesel geçmişlerinin farklı olduğu görüşünü destekler.[10]

Resmî bir tanıma doğru

'Kubvano' veya 'klâsik NÖC' için resmî bir tarif yoktur. Buna rağmen bu kavram, normalde Neptün'den kaynaklanmış hatırı sayılır düzensilikleri olmayan cisimler için kullanılırken Neptün'le yörüngesel rezonansta olan KKC'ler (rezonans hâlindeki Neptün ötesi cisimler) buna dahil edilmez. Minor Planet Center (MPC) ve Deep Ecliptic Survey (DES), aynı kritere dayanarak kubvanoları (yani klâsik cisimleri) listelemez. MPC tarafından kubvano olarak tasnif edilen birçok NÖC, DES tarafından ScatNear (İng. İngilizce: scattered near; "muhtemelen Neptün'ce tedirgin edilmiş") olarak sınıflandırılır. Cüce gezegen Makemake, böyle sınırda olan klâsik bir kubvano/ScatNear cismidir. (119951) 2002 KX14, muhtemelen plütinolara yakın bir iç kubvano olabilir. Bundan başka Kuiper Kuşağı'nın 47–49 AB'den daha uzaklarda düşük eğiklikli cisimler olmaması şüphesiyle bir 'kenar'ının olduğuna dair söz edilmeye 1998'de başlanmış, bunun doğru toplanan yeni verilerle 2001'de gösterilmiştir.[11] Sonuç olarak kavramın geleneksel kullanımı, yörüngenin ana eksenine dayanır ve 2:3 ilâ 1:2 rezonansında, yani 39,4 ve 47,8 AB arasında olan cisimleri (bu rezonansların kendisi ve aralarındaki daha küçükleri hariç) ihtiva eder.[5]

Bu tanımlar kesinlikten yoksundur: bilhassa klâsik cisimlerle dağınık disk arası sınır muğlaktır. 2010 yılı itibarıyla günberisi (q) > 40 AB ve günötesi (Q) < 47 AB olan 377 cisim bilinmektedir.[12]

DES'in tasnifi

J. L. Elliott ve arkadaşları tarafından Deep Ecliptic Survey raporuna göre 2005 yılında kullanılmaya başlanmış tasniftir ve ortalama yörünge parametrelerine dayalı biçimsel kriterler kullanır.[6] Gayriresmî bir ifadeyle bu tanım, Neptün yörüngesini hiç geçmeyen cisimleri içerir. Bu tanıma göre bir cisim, şu şartlar altında klâsik KKC'dir:

  • rezonans hâlinde değilse
  • Neptün'e göre ortalama Tisserand parametresi 3'ü geçerse
  • ortalama dış merkezliği 0,2'den azsa.

SSBN07'nin tasnifi

Alternatif bir tasnif, B. Gladman, B. Marsden ve C. van Laerhoven tarafından 2007'de kullanılmaya başlandı. Bu tasnif, 10 milyon sene yörünge entegrasyonunu Tisserand parametresi yerine kullanır. Klâsik cisimler, buna göre rezonans hâlinde olmayan ve şimdi Neptün tarafından tedirgin edilmeyen cisimlerdir.[13]

Formel olarak bu tanım, şimdiki yörüngeleri aşağıdaki gibi olan bütün cisimleri klâsik olarak görür:

  • rezonans hâlinde değilse (metodun tanımına bakınız)
  • ana ekseni Neptün'den daha büyük (> 30,1 AB; yani centaurlar dahil değil) ve 2000 AB'den azsa (İç Oort Bulutu cisimleri hariç)
  • Neptün'ce tedirgin edilmemişlerse
  • (müstakil cisimleri dışlamak için) dış merkezliği (eksantrikliği)  ise.

Başka düzenlerin aksine bu tarif, İç Klâsik Kuşak denilen ve ana ekseni 39,4 AB'den az (2:3 rezonansı) veya Dış Klâsik Kuşak denilen ve ana ekseni 48,7'den fazla olan (1:2 rezonansı) cisimleri dahil eder, Ana Klâsik Kuşak kavramını ise ikisi arasındaki yörüngeler için bırakır.[13]

Aileler

Bir gök cisminin parçalanmasının kalıntıları olarak düşünülen klâsik Kuiper Kuşağı'nda bilinen ilk çarpışma ailesi Haumea ailesidir.[14] Haumea'yı, uydularını, 2002 TX300 ve yedi daha küçük cismi içerir.† Cisimler sadece benzer yörüngeler takip etmekle kalmaz, fizikî karakteristikleri de birbirlerine benzer. Birçok başka KKC'nin hilafına yüzeylerinde büyük miktarda buz (H2O) bulunurken tolinler ya hiç yoktur ya da çok azdır.[15] Yüzey bileşimi, (kırmızının tersine) nötür renkleriyle 1,5 ve 2 μm'deki kızılötesi tayfta olan derin absorbsyondan anlaşılır.[16]

†2008 itibarıyla. Ailenin en büyük dört cismi grafiklerde Humea'yı temsil eden çemberin içindedir.

Cisimler listesi

İşte kubvanoların çok genel bir listesi. 2014 itibarıyla q > 40 (AU) and Q < 48 (AU) olan 473 cisim bilinmektedir.

  • (15760) 1992 QB1
  • 1993 RP
  • 1995 GJ
  • 1998 WW31
  • 20000 Varuna
  • 2001 QW322
  • (307261) 2002 MS4
  • (307616) 2003 QW90
  • (444030) 2004 NT33
  • (308193) 2005 CB79
  • 2010 RE64
  • 2014 MU69
  • (119951) 2002 KX14
  • (120178) 2003 OP32
  • 120347 Salacia
  • (144897) 2004 UX10
  • (145452) 2005 RN43
  • (145453) 2005 RR43
  • 148780 Altjira
  • (15807) 1994 GV9
  • (16684) 1994 JQ1
  • 174567 Varda
  • (19255) 1994 VK8
  • 19521 Chaos
  • (202421) 2005 UQ513
  • (24835) 1995 SM55
  • (24978) 1998 HJ151
  • (278361) 2007 JJ43
  • (33001) 1997 CU29
  • 50000 Quaoar
  • (52747) 1998 HM151
  • 53311 Deucalion
  • (55565) 2002 AW197
  • (55636) 2002 TX300
  • (55637) 2002 UX25
  • 58534 Logos
  • 66652 Borasisi
  • (69987) 1998 WA25
  • (79360) 1997 CS29
  • (79983) 1999 DF9
  • (85627) 1998 HP151
  • (85633) 1998 KR65
  • (86047) 1999 OY3
  • 88611 Teharonhiawako
  • (90568) 2004 GV9

Kaynakça

  1. ^ Somewhat old-fashioned, but still used by the Minor Planet Center for their list of Distant Minor Planets 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Dr. David Jewitt. "Classical Kuiper Belt Objects". David Jewitt/UCLA. 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2013. 
  3. ^ a b c d Brian G. Marsden (30 Ocak 2010). "MPEC 2010-B62 : Distant Minor Planets (2010 FEB. 13.0 TT)". IAU Minor Planet Center. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. 8 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2010. 
  4. ^ "MPEC 2006-X45 : Distant Minor Planets". IAU Minor Planet Center & Tamkin Foundation Computer Network. 12 Aralık 2006. 2 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2008. 
  5. ^ a b Jewitt, D.; Delsanti, A. (2006). "The Solar System Beyond The Planets". Solar System Update : Topical and Timely Reviews in Solar System Sciences. Springer-Praxis. ISBN 3-540-26056-0. 
  6. ^ a b J. L. Elliot (2006). "The Deep Ecliptic Survey: A Search for Kuiper Belt Objects and Centaurs. II. Dynamical Classification, the Kuiper Belt Plane, and the Core Population". Astronomical Journal. 129 (2). s. 1117. Bibcode:2005AJ....129.1117E. doi:10.1086/427395. 
  7. ^ Jewitt, D. (2004). "Plutino". 20 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2015. 
  8. ^ A. Doressoundiram, N. Peixinho, C. de Bergh, S. Fornasier, P. Thebault, M. A. Barucci,C. Veillet (Ekim 2002). "The Color Distribution in the Edgeworth-Kuiper Belt". The Astronomical Journal. 124 (4). s. 2279. arXiv:astro-ph/0206468 $2. Bibcode:2002AJ....124.2279D. doi:10.1086/342447. 
  9. ^ Nuno Peixinho, Pedro Lacerda and David Jewitt (Ağustos 2008). "Color-inclination relation of the classical Kuiper belt objects". The Astronomical Journal. 136 (5). s. 1837. arXiv:0808.3025 $2. Bibcode:2008AJ....136.1837P. doi:10.1088/0004-6256/136/5/1837. 
  10. ^ K. Noll, W. Grundy, D. Stephens, H. Levison, S. Kern (Nisan 2008). "Evidence for two populations of classical transneptunian objects: The strong inclination dependence of classical binaries". Icarus. 194 (2). s. 758. arXiv:0711.1545 $2. Bibcode:2008Icar..194..758N. doi:10.1016/j.icarus.2007.10.022. 
  11. ^ Trujillo, Chadwick A.; Brown, Michael E. (2001). "The Radial Distribution of the Kuiper Belt" (PDF). The Astrophysical Journal. Cilt 554. ss. L95. Bibcode:2001ApJ...554L..95T. doi:10.1086/320917. 19 Eylül 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2015. 
  12. ^ "JPL Small-Body Database Search Engine". JPL Solar System Dynamics. 2 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2010. 
  13. ^ a b Gladman, B. J.; Marsden, B.; van Laerhoven, C. (2008). "Nomenclature in the Outer Solar System". Barucci, M. A. (Ed.). The Solar System Beyond Neptune (PDF). Tucson: University of Arizona Press. ISBN 978-0-8165-2755-7. 2 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Ekim 2015. 
  14. ^ Brown, Michael E.; Barkume, Kristina M.; Ragozzine, Darin; Schaller, Emily L. (2007). "A collisional family of icy objects in the Kuiper belt". Nature. 446 (7133). ss. 294-6. Bibcode:2007Natur.446..294B. doi:10.1038/nature05619. PMID 17361177. 
  15. ^ Pinilla-Alonso, N.; Brunetto, R.; Licandro, J.; Gil-Hutton, R.; Roush, T. L.; Strazzulla, G. (2009). "The surface of (136108) Haumea (2003 EL61), the largest carbon-depleted object in the trans-Neptunian belt". Astronomy and Astrophysics. 496 (2). s. 547. arXiv:0803.1080 $2. Bibcode:2009A&A...496..547P. doi:10.1051/0004-6361/200809733. 
  16. ^ Pinilla-Alonso, N.; Licandro, J.; Gil-Hutton, R.; Brunetto, R. (2007). "The water ice rich surface of (145453) 2005 RR43: a case for a carbon-depleted population of TNOs?". Astronomy and Astrophysics. Cilt 468. ss. L25. arXiv:astro-ph/0703098 $2. Bibcode:2007A&A...468L..25P. doi:10.1051/0004-6361:20077294. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Güneş Sistemi</span> Güneş ve Güneş merkezli astronomik cisimler

Güneş Sistemi, Güneş'in kütleçekim kuvvetiyle yörüngede tutulan ve çeşitli gök cisimlerinden oluşmuş bir sistemdir. Güneş ve 8 gezegen ile onların doğruluğu onaylanmış 150 uydusu, 5 cüce gezegen ile onların bilinen toplam 8 uydusu ve milyarlarca küçük gök cisminden oluşur. Küçük cisimler kategorisine asteroitler, Kuiper Kuşağı cisimleri, kuyruklu yıldızlar, gök taşları ve gezegenler arası toz girer.

<span class="mw-page-title-main">Asteroit</span> yörüngeleri çoğunlukla Mars ile Jüpiter gezegenleri arasında kalan gökcisimleri

Asteroit,, iç Güneş Sistemi'nde yörüngede dönen ve meteoroitlerden daha büyük, fakat cüce gezegenlerden daha küçük olan bir küçük güneş sistemi cismidir. Atmosferi olmayan metalik veya kayalık cisimlerdir. Asteroitlerin boyutları ve şekilleri, cüce gezegenler de dahil olmak üzere önemli ölçüde farklılık gösterir.

Neptün ötesi cisim Güneş Sistemi'nde bulunup ortalama yörüngesi Neptün'ün yarı büyük ekseninden daha büyük olan küçük gezegenlerin genel ismidir. Uzayın bu bölümünde kalan Kuiper kuşağı, Oort bulutu ve dağınık disk cisimleri bu kategoridendir.

<span class="mw-page-title-main">Eris (cüce gezegen)</span> Güneş Sistemindeki 2. en büyük cüce gezegen

Eris, Güneş Sistemi'nde bilinen en kütleli ve ikinci en büyük cüce gezegendir. Dağınık diskte bulunan bir Neptün ötesi cisimdir (TNO) ve yüksek bir yörünge dışmerkezliğine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Haumea</span> Neptünün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegen

Haumea Neptün'ün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegendir. 2004 yılında Caltech'ten Michael E. Brown liderliğindeki bir ekip tarafından Palomar Gözlemevi'nde keşfedildi ve resmi olarak 2005 yılında İspanya'daki Sierra Nevada Gözlemevi'nden José Luis Ortiz Moreno liderliğindeki bir ekip tarafından duyuruldu. Moreno'nun ekibi, 2003 yılında aynı ekip tarafından çekilen ön keşif görüntülerinde gök cismini keşfetmişti. Bu duyurudan sonra 2003 EL61 geçici adını almıştır. 17 Eylül 2008'de, Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından cüce gezegen olarak kabul edildi ve Hawaii doğum tanrıçasının adı olan Haumea olarak adlandırıldı. Plüton'un sadece üçte biri kütlesindedir.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kirkwood boşlukları</span>

Bir Kirkwood boşluğu, ana kuşak asteroitlerin yörüngelerinin yarı büyük eksenlerinin dağılımındaki bir boşluk veya çukurdur. Jüpiter ile yörüngesel rezonansların konumlarına karşılık gelirler.

<span class="mw-page-title-main">Dağınık disk</span>

Dağınık disk veya saçılmış disk, geniş Neptün ötesi cisimler ailesinin bir alt kümesi olarak genel itibarıyla buzlu küçük Güneş Sistemi cismi popülasyonuna sahip olan Güneş Sistemi'ndeki uzak bir çöküntü çemberidir. Dağınık disk cisimleri (SDO'lar-Scatterd Disk Objects) 0,8'e kadar değişen yörünge dışmerkezliklerine, 40°'ye kadar yüksek eğimlere ve 30 astronomik birim (4,5×109 km; 2,8×109 mi) daha büyük günberi mesafelerine sahiptir. Bu aşırı yörüngelerin gaz devleri tarafından kütleçekimsel “saçılmanın” bir sonucu olduğu düşünülmektedir ve bu nesneler Neptün tarafından tedirgin edilmeye devam etmektedir.

Plütino, Neptün ile 2:3 yörüngesel rezonansında bulunan; yani Neptün, Güneş etrafında üç tur attığında iki tur atan Kuiper Kuşağı'ndaki gök cisimlerine Astronomi'de verilen isimdir. Bu rezonans, Neptün ile Uranüs'ün Güneş Sistemi'nin başındaki yıllarda yaptıkları göçten kaynaklanır. Cüce gezegen olan Plüton, bu grubun en büyük üyesi olup gruba verilen ismin de esin kaynağıdır. Plütinolar Kuiper Kuşağı'nın iç kısmını oluşturur ve bilinen Kuiper Kuşağı nesnelerinin yaklaşık dörtte birini temsil ederler. Ayrıca, Plütionlar bilinen Neptün ötesi cisimlerin en kalabalık sınıfını oluştururlar.

<span class="mw-page-title-main">Centaur (küçük gezegen)</span>

Centaur, Güneş Sisteminin dış bölgesindeki gaz devleri Jüpiter ve Neptün gezegenleri arasında, tutarlı olmayan yörüngelerde bulunan bir küçük Güneş Sistemi cismidir. Bu cisimlerin yörüngelerindeki tutarsızlık, bir veya birden çok büyük gezegenin yörüngeleriyle kesişmelerinden kaynaklanır. Centaur'ların kendileri, kısa ömürlü kararsız yörüngelere sahiptir ve birkaç milyon yıl içinde Kuiper kuşağı nesnelerinin aktif olmayan popülasyonundan Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızlarının aktif grubuna geçiş yaparlar.

<span class="mw-page-title-main">Düzensiz uydu</span> Uzak, eğimli ve genellikle eksantrik ve retrograd yörüngeyi takip eden doğal uydu

Astronomide düzensiz uydu veya düzensiz doğal uydu, uzak, eğik ve genellikle dış merkezli, ters yön yörünge izleyen bir doğal uydudur. Bunlar, oluşumunu yörüngelerinde gerçekleştiren düzenli uydulardan farklı olarak ana gezegenleri tarafından yakalanmışlardır. Düzensiz uydular, genellikle benzer şekilde düzensiz yörüngelere sahip olan fakat sonunda uzaklaşarak ayrılacak olan geçici uyduların aksine sabit bir yörüngeye sahiptir. Terim, şekle atıfta bulunmaz; örneğin Triton yuvarlak bir uydudur, fakat yörüngesi nedeniyle düzensiz olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen</span>

Uluslararası Astronomi Birliği'ne (IAU) göre küçük gezegen, Güneş'in etrafında doğrudan yörüngede dönen ve ne gezegen ne de kuyruklu yıldız olarak sınıflandırılmayan bir gök cismidir. IAU, 2006 yılından önce resmen küçük gezegen terimini kullanmaktaydı, fakat o yıl yapılan toplantıda küçük gezegenler ve kuyruklu yıldızlar; cüce gezegenler ve Küçük Güneş Sistemi Cisimleri (SSSB) olarak yeniden sınıflandırıldı.

Nice modeli, Güneş Sistemi'nin dinamik evrimi için önerilmiş bir senaryodur. Adını, ilk olarak 2005 yılında geliştirildiği Côte d'Azur Gözlemevinin bulunduğu Fransa'nın Nice kentinden almıştır. Model temel olarak ön gezegen diskinin dağılmasından uzun bir süre sonra dev gezegenlerin ilk oluşum yapılanmasından mevcut konumlarına doğru hareket ettiğini öne sürmektedir. Bu yönüyle Güneş sisteminin oluşumuna dair öne sürülen önceki modellerden farklıdır. Bu gezegen hareketi, Güneş sisteminin dinamik simülasyonlarındaki Geç Dönem Ağır Bombardımanı, Oort bulutunun oluşumu ve Kuiper kuşağı cisimleri, Jüpiter truvaları ve Neptün ötesi cisimler de dahil olmak üzere küçük Güneş sistemi kütlelerinin ortaya çıkışı gibi tarihi olayları açıklamak için kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">15760 Albion</span>

15760 Albion (geçici atama 1992 QB1), Plüton ve Charon'dan sonra keşfedilen ilk Neptün ötesi cisimdir. Çapı yaklaşık 108–167 kilometre olan bu asteroit, 1992'de Hawaii'deki Mauna Kea Gözlemevleri'nde David C. Jewitt ve Jane X. Luu tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen grupları listesi</span>

Bir küçük gezegen grubu çoğunlukla benzer yörüngeleri izleyen küçük gezegenler ve cisimlerden oluşan gruptur. Bu grupların üyeleri, bir asteroit ailesinden farklı olarak genellikle birbirlerinden bağımsızdır. Bir grubu adlandırmak için genellikle keşfedilen ve muhtemelen en büyükleri olan cismin adı tercih edilmektedir.

Derin Ekliptik Araştırması (DES) Ulusal Optik Astronomi Gözlemevi'nin (NOAO) olanaklarını kullanarak Kuiper kuşağı nesnelerini (KBO'lar) bulmaya yönelik bir projedir. Baş araştırmacı Robert L. Millis'tir.

<span class="mw-page-title-main">Ayrık cisim</span>

Ayrık cisimler, Güneş sisteminin dış bölgelerinde yer alan dinamik bir küçük gezegen sınıfıdır. Neptün ötesi cisimler (TNO) olarak adlandırılan geniş bir ailenin mensubudurlar. Bu nesneler Güneş'e olan en yakın konumları Neptün'ün kütleçekimsel kuvvetinden yeterli bir uzaklıkta bulunan yörüngelere sahiptir. Bu nedenle Neptün ve bilinen diğer gezegenlerden sınırlı olarak etkilenirler. Bu durum nedeniyle Güneş sisteminden ayrık bir durumda bulunmakta, ancak Güneş'in etkisinden de kaçamamaktadırlar.

Aşağıda, Güneş etrafındaki yörüngeleri tipik olarak Jüpiter ve Neptün'ün yörüngeleri arasında yer alan ve rezonans göstermeyen bir grup küçük Güneş Sistemi cismi olan centaurların bir listesi yer almaktadır. Centaurlar kuyruklu yıldızların özelliklerine sahip küçük gezegenlerdir ve genellikle bu şekilde sınıflandırılırlar. Dinamik grup, Neptün'ün Kuiper kuşağı üzerindeki aşındırıcı etkisi nedeniyle, kütleçekimsel saçılma yoluyla, nesneleri centaur olmak üzere içe doğru veya dağınık disk nesneleri olmak üzere dışa doğru göndererek veya onları Güneş Sistemi'nden tamamen çıkararak oluşur. Centaurların kendileri kısa ömürlü kararsız yörüngelere sahiptir ve birkaç milyon yıl içinde Kuiper kuşağı nesnelerinin inaktif popülasyonundan Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızlarının aktif grubuna geçiş yaparlar.

Rezonant Neptün ötesi cisim, astronomide Neptün ile ortalama hareket yörüngesinde rezonans halinde olan bir Neptün ötesi cisimdir (TNO). Rezonans cisimlerinin yörünge periyotları Neptün'ün periyodu ile 1:2, 2:3, vb. gibi basit bir tam sayı ilişkisi içindedir. Rezonans yapan TNO'lar ya ana Kuiper kuşağı popülasyonunun ya da daha uzak dağınık disk popülasyonunun bir parçası olabilir.

Seküler rezonans, senkronize devinim frekanslarına sahip iki cisim arasındaki bir tür yörüngesel rezonanstır. Gök mekaniğinde seküler, bir sistemin uzun vadeli hareketini ifade etmekte olup, yörüngesel rezonans ise küçük tam sayıların basit bir sayısal oranlaması olan periyotlar veya frekanslardır. Tipik olarak, seküler rezonanslardaki senkronize devinimler, iki sistem kütlesinin enberi açılarının değişim oranları veya çıkış düğümlerin boylamlarının değişim oranları arasındadır. Seküler rezonanslar, asteroitlerin ve asteroit kuşağı içindeki ailelerinin uzun vadeli yörüngesel evrimini incelemek için kullanılabilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.