Kirli gerçekçilik

Kirli gerçekçilik, Kuzey Amerika edebiyat hareketini tanımlamak için Granta dergisinden Bill Buford tarafından üretilen bir terimdir. Derginin 1983 yaz edisyonunda Buford, terim için şunları dile getirmiştir:^[1]

"Kirli Gerçekçilik, yeni nesil Amerikalı yazarların kurgusudur. Terk edilmiş bir koca, bekar bir anne, bir araba hırsızı, bir yankesici, bir uyuşturucu bağımlısı gibi çağdaş hayatın göbeğinde meydana gelenler hakkında önyargısız olarak arada komediye meylederek yazarlar. Ölçülü, ironik, bazen yabani, ısrarla merhametli olan bu hikâyeler anlatıda yeni bir ses oluşturmaktadır."

Bazen edebi minimalizmin bir çeşidi olduğu düşünülse de kirli gerçekçilik, kelimeleri olan bir ekonomi ve yüzey tanımlamada bir odak şeklinde düşünülmektedir. Tür içinde yazan yazarlar, zarflardan, geniş metafordan ve iç monologdan kaçınmaya eğilimli olur; bunun yerine nesnelere ve anlamın dikte edildiği bağlama izin verirler. Karakterler sıradan, ilgi çekmeyen mesleklerde gösterilir ve çoğu kez iç çaresizlik yaratan para ve kaynak eksikliği içindedirler.^[2]

Buford'un kategorizasyonundan ve tanımalamasından sonra Michael Hemmingson'a göre hareketin "babası" Charles Bukowski'dir (1920–1994). Ayrıca Raymond Carver^[3] (1938–1988), Tobias Wolff^[4] (d. 1945), Richard Ford (d. 1944), Larry Brown (1951–2004), Frederick Barthelme (d. 1943), Cormac McCarthy (d. 1933), Pedro Juan Gutiérrez (d. 1950), Fernando Velázquez Medina (d. 1951), Carson McCullers (1917–1967) ve Jayne Anne Phillips^[5] (d. 1952) gibi Granta 8 içinde yer alan yazarlar, hareketin önemli yazarlarındandır.