İçeriğe atla

Kimya felsefesi

Kimya felsefesi, kimya biliminin temelindeki varsayımları ve metodolojiyi inceler. Kimya felsefesi, filozoflar, kimyagerler ve filozof kimyacılar tarafından araştırılmıştır. Tarihin büyük bölümünde bilim felsefesi büyük oranda fizik felsefesinden oluşmaktaydı fakat kimya kaynaklı felsefi sorular 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren artan düzeyde ilgi görmüştür.[1][2]

Kimyanın temelleri

Kimya ve kimyanın neyi irdelediği tanımlanmaya çalışıldığı takdirde başlıca felsefi sorular ortaya çıkmaktadır. Atomlar ve moleküller genellikle kimya teorisinin temel birimleri olarak kabul edilir[3] ancak moleküllerin yapısı ve kimyasal bağlara dair geleneksel açıklamalar, metaller, metal kompleksleri[4] ve aromatiklik gibi birçok madde özelliğini hesaba katmaz.[5]

Bazı kimyagerler ve kimya filozofları, mikro yapılardan ziyade maddeleri kimyanın temel çalışma birimleri olarak ele almayı tercih ederler. Maddeleri sınıflandırmanın bu iki yöntemi arasında her zaman bire bir benzeşme yoktur.[3] Örneğin çoğu kayaç doğada sabit oranlarda veya uzamsal ilişkilerle oluşmamış birçok iyondan meydana gelen mineral kompleksleri halinde bulunur.[4]

Kimya felsefesiyle alakalı bir başka felsefi problem de, kimyanın maddelerin mi yoksa reaksiyonların mı araştırması olduğu sorusudur.[3] Atomlar, katı halde bile sürekli olarak hareket halindedir ve uygun koşullarda birçok kimyasal kendiliğinden reaksiyona girerek yeni ürünler oluşturur. Sıcaklık, basınç, diğer moleküllere olan yakınlık ve manyetik alanın gibi çeşitli çevresel değişkenler, maddenin özellikleri üzerinde etki sahibidir.[3][4][5] Schummer'in bu konu hakkındaki yorumu şöyledir: "Madde filozofları bir kimyasal reaksiyonu belli maddelerin değişimiyle tanımlarken, süreç filozofları maddeyi karakteristik kimyasal reaksiyonlarıyla tanımlar."[3]

Kimya filozofları

Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, "kimya felsefesi" terimini kullanan ilk filozoflardan biridir.[6]

Özellikle 2000 yılında Kimya Felsefesi'ni yazan Hollandalı filozof Jaap van Brakel ve "Foundations of Chemistry" dergisinin editörü, 2004 tarihli "Normatif ve Tanımlayıcı Bilim Felsefesi ve Kimyanın Rolü" vb. makalelerin yazarı Malta doğumlu filozof kimyager Eric Scerri gibi birkaç filozof ve bilim insanı, son yıllarda kimya felsefesine odaklandı. Scerri, özellikle periyodik tablonun felsefi temellerinin yanında fizik ve kimyanın periyodik tabloyla ilgili olarak birbirleriyle nasıl kesiştiğiyle ilgilenir. Scerri bu durumun sadece bilimin değil, felsefenin de bir konusu olduğunu iddia etmektedir.[7]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Weisberg, M. (2001). Why not a philosophy of chemistry? 25 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. American Scientist. Retrieved April 10, 2009.
  2. ^ Scerri, E.R., & McIntyre, L. (1997). The case for the philosophy of chemistry. 25 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Synthese, 111: 213–232. Retrieved April 10, 2009 from http://philsci-archive.pitt.edu/archive/00000254/ 25 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ a b c d e Schummer, Joachim. (2006). Philosophy of science. In Encyclopedia of philosophy, second edition. New York, NY: Macmillan.
  4. ^ a b c Ebbing, D., & Gammon, S. (2005). General chemistry. Boston, MA: Houghton Mifflin.
  5. ^ a b Pavia, D., Lampman, G., & Kriz, G. (2004). Organic chemistry, volume 1. Mason, OH: Cenage Learning.
  6. ^ Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, Ideen zu einer Philosophie der Natur als Einleitung in das Studium dieser Wissenschaft (1797): Second Book, ch. 7: "Philosophie der Chemie überhaupt".
  7. ^ Collected Papers on Philosophy of Chemistry. Londra: Imperial College Press. 2008. ISBN 978-1-84816-137-5. 

Konuyla ilgili yayınlar

İncelemeler

Dergiler

Kitaplar

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Bilim</span> bilgiyi inşa eden ve organize eden sistematik sistem ve bu sistem tarafından üretilen bilgi kümesi

Bilim veya ilim, nedensellik, merak ve amaç besleyen, olguları ve iddiaları deney, gözlem ve düşünce aracılığıyla sistematik bir şekilde inceleyen entelektüel ve uygulamalı disiplinler bütünüdür. Kimi kullanımlarda bu tanımın "ilim" için geçerli olmadığının altını çizmek gerekir. Çünkü bilim somut, evrensel olayları kendine konu edinmişken ilim doğaötesi olaylarla da ilgilenebilir fakat somut kanıt sunmaz. Bilimi sınıflandıran bilim felsefecileri bilimi formal bilimler, sosyal bilimler ve doğa bilimleri olmak üzere üçe ayırır. Bilimin diğer tüm dallardan en ayırt edici özelliği, savunmalarını somut kanıtlarla sunmasıdır. Bu sayede bilim, bilinmeyen olguları açıklamamıza ve evreni idrak etmemize güçlü destek olur.

<span class="mw-page-title-main">Epistemoloji</span> bilginin doğası, kapsamı ve kaynağı ile ilgilenen felsefe dalı

Epistemoloji ya da bilgi felsefesi, bilgiyle ilgilenen bir felsefe dalıdır. Epistemologlar, bilginin doğası, kaynağı ve kapsamı, epistemolojik gerekçelendirme, inancın rasyonelliğini ve diğer çeşitli konuları incelemektedir. Epistemoloji, felsefenin etik, mantık ve metafizikle birlikte dört ana dalından biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Georg Wilhelm Friedrich Hegel</span> Alman filozof

Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Alman filozof.

<span class="mw-page-title-main">Analitik felsefe</span> felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneği

Analitik felsefe, felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneğidir. Ezici çoğunlukla Anglosfer ve İskandinav dünyasında yaygındır. Kıta felsefesi ile birlikte, çağdaş felsefede ön planda olan iki gelenekten biridir. Nadir bir kullanım olsa da, çözümleyici felsefe ismiyle de bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Meta-felsefe</span> felsefenin amacı, sınırları ve yöntemi gibi felsefenin doğasına ilişkin yapılan araştırma

Metafelsefe veya zaman zaman anıldığı bir diğer ismiyle felsefenin felsefesi; felsefenin amacı, sınırları ve yöntemi gibi felsefenin doğasına ilişkin yapılan araştırmadır. Metafelsefede; "felsefe nedir", "felsefe ne için yapılır", "felsefe nasıl yapılmalıdır" gibi soruların yanıtı aranır. Kimi filozoflar metafelsefeyi ayrı bir daldan ziyade, felsefenin doğası gereği onun işleyeşinin bir parçası olarak görür.

<span class="mw-page-title-main">Doğa felsefesi</span> doğa ve fiziksel evrenin modern bilimin gelişmesinden önce baskın olan eski felsefi çalışması

Doğa felsefesi fiziğin, yani doğanın ve fiziksel evrenin felsefi çalışmasıdır. Modern bilimin gelişmesinden önce baskın bir alandı.

<span class="mw-page-title-main">Felsefe</span> soyut, genel ve temel birtakım probleme ilişkin yapılan sistematik çalışma

Felsefe veya düşünbilim; varlık, bilgi, değerler, gerçek, doğruluk, zihin ve dil gibi konularla ilgili soyut, genel ve temel problemlere ilişkin yapılan sistematik çalışmalardır. Felsefe ile uğraşan kişilere filozof denir.

<span class="mw-page-title-main">Filozof</span> kapsamlı bir felsefe bilgisi olan kişi

Filozof, felsefe ile uğraşan kişidir. Filozof kelimesi Antik Yunanca bilgelik aşığı anlamına gelen φιλόσοφος (filasofos) kelimesinden gelir. Cicero ve Diogenes Laertius’un, Eflâtun’un öğrencisi Herakleides Pontikos’un bugün elde bulunmayan bir eserine dayanarak verdikleri pek kesin olmayan bir rivayete göre filozof kelimesini ilk kullanan düşünür Pisagor olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Kıta felsefesi</span>

Kıta felsefesi, Avrupa'daki 19. ve 20. yüzyıl felsefe geleneklerini tanımlamakta kullanılan terim. 20. yüzyılın ikinci yarısında anadili İngilizce olan filozoflar tarafından, analitik felsefenin dışında kalan görüş ve düşünceler için kullanılmaya başlanmıştır. Kıta felsefesi, şu akımları içinde barındırır: Alman idealizmi, fenomenoloji, varoluşçuluk, yorumsama, yapısalcılık, postyapısalcı felsefe, Fransız feminizmi, Frankfurt Okulu'nun eleştirel teorisi ve Batı Marksizmi ile psikoanalitik teorinin ilgili alanları.

<span class="mw-page-title-main">Alasdair MacIntyre</span>

Alasdair Chalmers MacIntyre, öncelikle ahlaki ve politik felsefeye katkısı ile tanınan, aynı zamanda felsefe ve teoloji tarihindeki çalışmaları ile tanınan İskoç filozof.

<span class="mw-page-title-main">Antik Yunan felsefesi</span>

Antik Yunan felsefesi, MÖ. 6. yüzyılda başlamış ve Hellenistik çağ ile Roma İmparatorluğu arasında devam etmiştir. Felsefe kelimesi Yunanlar tarafından kullanılmaya başlandı. Önceleri bilimi, matematiği, siyaseti ve etiği de kapsayan bir terimdi. Yunan felsefesi Batı medeniyetinin bir ürünüydü. Roma'da, Rönesans'ta, Aydınlanma çağında ve İslam filozofları tarafından kullanıldı. Yunan felsefesi Antik Yakın Doğu felsefesinden etkilenmiş olabilir.

İradecilik ya da istenççilik "iradeye zekâdan daha baskın rol atfeden bir metafizik veya psikolojik sistem" ya da eşit derecede "gerek evrende gerekse insan davranışlarında iradenin temel faktör olduğu öğreti". İradecilik, felsefe tarihi boyunca çeşitli noktalarda ortaya çıkmış, metafizik, psikoloji, siyaset felsefesi ve teoloji alanlarında uygulama görmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Kimya tarihi</span> kimya biliminin tarihi

Kimya tarihi, antik çağdan günümüze kadar uzanan zaman aralığında kimya biliminin ortaya çıkışı ve gelişimini konu alır. MÖ 1000 yılına gelindiğinde antik uygarlıklar ileride kimyanın çeşitli dallarının temelini oluşturacak teknolojileri kullanmaktaydı. Ateşin keşfi, cevherlerden metal elde edilmesi, çömlek ve sır yapımı, bira ve şarabın fermantasyon ile elde edilmesi, ilaç ve parfüm yapmak için bitkilerden kimyasalların özütlenmesi, yağın sabuna dönüştürülmesi, cam imâli ve bronz gibi çeşitli alaşımların üretimi bu teknolojiler arasında sayılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Yaşam felsefesi</span>

Yaşam felsefesi, yaşamın anlamı ya da yaşamın nasıl yaşanması gerektiğine ilişkin herhangi bir genel tutum ya da felsefi görüştür.

Psikiyatri felsefesi, psikiyatri ve ruhsal bozukluk ile ilgili felsefi soruları araştırır. Bilim ve tıp filozofu Dominic Murphy, psikiyatri felsefesinde üç araştırma alanını şu şekilde tanımlar: Birincisi, bilim felsefesinin araçlarını daha geniş bir şekilde kullanarak psikiyatrinin bir bilim olarak incelenmesiyle ilgilidir, ikincisi akıl hastalığı deneyimi de dahil olmak üzere akıl hastalığı tartışmasında kullanılan kavramların ve ortaya çıkardığı etik soruların incelenmesini gerektirir, üçüncüsü zihin felsefesi ile psikopatoloji arasındaki bağlantılar ve süreksizliklerle ilgilidir.

<span class="mw-page-title-main">Hareket felsefesi</span>

Hareket felsefesi, hareketin varlığı ve doğası hakkındaki soruları keşfetmekle ilgilenen bir felsefe dalıdır.

John A. Dupré, İngiliz bilim filozofudur. Yaşam Bilimleri Araştırma Merkezi Egenis'in direktörü ve Exeter Üniversitesi'nde felsefe profesörüdür. Dupré'nin başlıca çalışma alanı biyoloji felsefesi, sosyal bilimler felsefesi ve genel bilim felsefesidir. Dupré, Nancy Cartwright, Ian Hacking, Patrick Suppes ve Peter Galison ile birlikte genellikle bilim felsefesinin "Stanford Okulu" olarak gruplandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Philip Stuart Kitcher</span>

Philip Stuart Kitcher, Columbia Üniversitesi'nde John Dewey Fahri Felsefe Profesörü olan bir İngiliz filozoftur. Bilim felsefesi, biyoloji felsefesi, matematik felsefesi, edebiyat felsefesi ve daha yakın zamanda pragmatizm alanlarında uzmanlaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Eric Scerri</span>

Eric R. Scerri, Malta kökenli bir kimyager, yazar ve bilim felsefecisidir. Los Angeles, California Üniversitesi'nde öğretim görevlisidir; ve kimya tarihi ve felsefesi ile kimya eğitimi konularını kapsayan uluslararası hakemli bir dergi olan Foundations of Chemistry'nin kurucusu ve baş editörü.

<span class="mw-page-title-main">Amerikan felsefesi</span>

Amerikan felsefesi, Amerika Birleşik Devletleri filozoflarının etkinliği, külliyatı ve gelenekleridir. İnternet Felsefe Ansiklopedisi, "tanımlayıcı özelliklerin çekirdeğinden yoksun olsa da Amerikan Felsefesinin yine de ulusun tarihi boyunca kolektif Amerikan kimliğini hem yansıtan hem de şekillendiren olarak görülebileceğini" belirtiyor. Amerika Birleşik Devletleri'nin Kurucu Babalarının felsefesi büyük ölçüde Avrupa Aydınlanmasının bir uzantısı olarak görülür. Az sayıda felsefe Amerikan kökenli olarak bilinir. Bunlar pragmatizm ve aşkıncılık olarak bilinen felsefelerdir ve en önde gelen savunucuları sırasıyla filozof William James ve Ralph Waldo Emerson'dır.