İçeriğe atla

Kimberek Savaşı

Kimberek Savaşı

Cimbri ve Cermenlerin varsayılan göçleri.
ÇatışmaL Roma zaferleri
ÇatışmaW Cimbri ve Tötonların zaferleri
TarihMÖ 113–101 (12 yıl, )
Bölge
Orta, Güney ve Batı Avrupa, Noricum ve Galya
Sonuç Roma zaferi
Taraflar
Roma Cumhuriyeti
Celtiberians
Cimbri
Tötonlar
Ambrones
Tigurini
Komutanlar ve liderler
Gaius Marius
Quintus Lutatius Catulus
Quintus Servilius Caepio
Gnaeus Mallius Maximus
Gnaeus Papirius Carbo
Lucius Cassius Longinus (ölü)
Lucius Calpurnius Piso (ölü)
Marcus Junius Silanus
Boiorix (ölü) (Cimbri)
Lugius (ölü) (Cimbri)
Claodicus (esir) (Cimbri)
Caesorix (esir) (Cimbri)
Divico (Tigurini)
Teutobod (esir) (Tötonlar)

Kimberek Savaşı (MÖ 113–MÖ 101) Roma Cumhuriyeti ve müttefikleri ile Yutland Yarımdası'ndan Roma kontrolündeki topraklara göç eden Cermen ve Kelt Cimbri, Töton, Ambrones ve Tigurini kabileleri arasındaki savaş ve çatışmalardır. Kimberek Savaşı, İkinci Pön Savaşı'ndan bu yana, İtalya ve Roma'nın kendisinin ciddi şekilde tehdit edildiği ilk seferdir.

Savaşın zamanlamasının Roma'nın iç siyaseti ve ordusunun örgütlenmesi üzerinde büyük etkisi oldu. Savaş, konsüller ve siyasi çatışmaları Roma Cumhuriyeti'nin birçok siyasi kurumuna ve zamanın geleneklerine meydan okuyan Gaius Marius'un siyasi kariyerine büyük katkıda bulundu. Jugurthine Savaşı ile birlikte Cimbri tehdidi, Roma lejyonlarının önemli Marius Reformları'na ilham verdi.

Roma nihayet galip geldi ve Roma ordularına Arausio ve Noreya muharebelerinde kazandıkları zaferlerle İkinci Pön Savaşı'ndan bu yana uğradıkları en ağır kayıpları veren Ceremn hasımları oldu. Romalıların Aquae Sextiae ve Vercellae muharebelerindedeki zaferlerinden sonra Cermen düşmanları neredeyse tamamen yok edildi. Hayatta kalan bazı tutsakların III. Köle Savaşı sırasında isyan eden gladyatörler arasında olduğu rivayet edilir.

Göçler ve çatışmalar

Bazı Roma anlatımlarına göre, MÖ 120-115 civarında, Cimbri kabileleri sel nedeniyle Kuzey Denizi çevresindeki orijinal topraklarını terk ettiler. (Öte yandan Strabon, bunun olası veya imkansız olduğunu yazdı[1]) Güney-doğuya yola çıktıkları var sayılır ve kısa süre sonra komşuları ve olası akrabaları Tötonlar onlara katıldı. Birlikte, çoğu görünüşe göre onlara katılan Boii ile birlikte Skordiskleri yendiler. MÖ 113'te, Roma müttefiki Taurisci kabilelerine ev sahipliği yapan Noricum'daki Tuna'ya vardılar. Bu yeni, güçlü istilacıları kendi başlarına tutamayan Taurisci, Roma'yı yardıma çağırdı.

Başlangıç Roma mağlubiyetleri

Ertesi yıl Roma konsülü Gnaeus Papirius Carbo, lejyonları Noricum'a götürdü ve etkileyici bir güç gösterisi yaptıktan sonra güçlü bir savunma pozisyonu aldı ve Cimbri ve müttefiklerinin eyaleti derhal terk etmelerini istedi. Cimbri, başlangıçta Roma'nın taleplerine barışçıl bir şekilde uymaya başladı ancak kısa süre sonra Carbo'nun onlara pusu kurduğunu keşfetti. Bu ihanete kızarak, saldırdılar ve Noreya Muharebesi'nde Carbo'nun ordusunu yok ettiler, bu süreçte neredeyse Carbo'yu öldürüyorlardı.

İtalya şimdi istilaya açıktı ancak bir nedenden dolayı Cimbri ve müttefikleri Alpler üzerinden batıya ve Galya'ya ilerlediler. MÖ 109'da Roma eyaleti Gallia Narbonensis'i işgal ettiler ve orada Marcus Junius Silanus komutasındaki Roma ordusunu yendiler. MÖ 107'de Romalılar, Alpler'den geçerken karşılaştıkları Cimbri müttefiki Tiguriniler karşısında tekrar mağlup oldular. Aynı yıl, Burdigala Muharebesi'nde (günümüzde Bordeaux) başka bir Roma ordusunu yendiler ve komutanı konsül Lucius Cassius Longinus Ravalla'yı öldürdüler.

Arausio Felaketi

MÖ 105'te, Roma ve yeni konsülü Gnaeus Mallius Maximus ve prokonsül Quintus Servilius Caepio, sorunu kesin olarak çözmek için, İkinci Pön Savaşı'ndan bu yana ve muhtemelen daha önce hiçbir muharebeye gönderilmemiş büyüklükte bir gücü topladı. Kuvvet, her biri bir konsül tarafından yönetilen iki orduda on binlerce destek personeli ve kamp takipçisi ile birlikte 80.000'den fazla adamdan oluşuyordu.

Konsüller ordularını ayrı yollardan Orange, Vaucluse yakınlarındaki Rhône Nehri'ne götürdüler, burada birbirlerinden hoşlanmayarak ve birbirlerine güvenmeyerek nehrin karşı taraflarında ayrı kamplar kurdular; böyle yaparak, dağılmış güçlerini ayrı saldırılara açık bıraktılar. Kendine aşırı güvenen Caepio, Maximus'un desteği olmadan aptalca saldırdı; lejyonları yok edildi ve savunmasız kampı istila edildi. Maximus'un artık izole edilmiş ve morali bozulmuş birlikleri daha sonra kolayca yenildi. Kötü konumlanmış kampını umutsuzca toplayıp savunmaya çalışırken binlercesi daha öldürüldü. Sadece Caepio, Maximus ve birkaç yüz Romalı cesetler ile dolmuş nehirden kaçmayı başardılar. Arausio Muharebesi, Roma'nın Cannae'den bu yana aldığı en ağır yenilgiydi ve aslında kayıplar ve uzun vadeli sonuçları çok daha büyüktü. Cimbri ve Tötonlar için bu büyük (geçici olsa da) bir zaferdi.

Hemen müttefiklerini toplayıp Roma'ya yürümek yerine, Cimbri Hispania'ya ilerledi. Orada ilk yenilgilerini bir Roma ordusun değil ama bir Kelt koalisyonundan aldılar.[2] Bu arada Tötonlar Galya'da kaldılar. İtalya'yı neden tekrar işgal etmedikleri bir sır olarak kaldı. Theodor Mommsen, savaş yöntemlerini spekülatif olarak şöyle açıklar:

Savaş sistemleri büyük ölçüde bu dönemin Keltlerininkine benziyordu. Daha önce İtalyan Keltlerinin yaptığı gibi, başları açık ve yalnızca kılıç ve hançerle, ancak genellikle zengin bir şekilde süslenmiş bakır miğferlerle ve tuhaf bir füze silahıyla savaştılar. Büyük kılıç ve muhtemelen bir zırh giydikleri uzun, dar kalkan tutuyorlardı. Süvariden yoksun değillerdi ama bu kolda Romalılar onlardan üstündü. Savaş düzenleri, eskiden olduğu kadar kaba bir falankstı, iddiaya göre, derinlikte olduğu kadar genişlikte de çok sayıda sıra vardı, ilk sıra tehlikeli savaşlarda metal kuşaklarını kordonlarla sık sık birbirine bağlıyordu.[3]

Marius komutayı alıyor

Kaynakça

  1. ^ Geographia Book VII Chapter 2
  2. ^ Livio. Periochae. LXVII.
  3. ^ "Mommsen, Theodor, History of Rome, Book IV "The Revolution", pp 66–72". 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2022. 
  • Dupuy, R. Ernest, and Trevor N. Dupuy, The Encyclopedia Of Military History: From 3500 B.C. To The Present. (2nd Revised Edition 1986) pp 90–91.
  • Jar García de Andoain, Enaitz. "La Guerra Cimbria" (PDF). Revista Ejército (Nº 919, noviembre de 2017) (İspanyolca): 92-98. 16 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Mayıs 2022. 
  • Mommsen, Theodor, History of Rome, Book IV "The Revolution", pp 66–72.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pön Savaşları</span> Kartaca Savaşları

Pön Savaşları, Kartaca Savaşları olarak da bilinir. Kartaca ile Roma Cumhuriyeti arasında, MÖ 264-146 yılları arasında, Akdeniz deniz ticaretini ele geçirmek ve elde tutmak için yapılan ve üç evre olarak gerçekleşen savaşlardır. Döneminin bilinen en geniş çaplı savaşlarıdır. Pön sözcüğü, Latince'deki Punicus sözcüğünden türetilmiş bir sözcük olup "Kartacalı" anlamına gelmektedir ve Kartacalıların Fenike kökenini belirten bir sözcüktür.

<span class="mw-page-title-main">Cannae Muharebesi</span> Kartaca ile Roma arasında yapılan II. Pön Savaşının başlıca üç çatışmasından birisi

Cannae Muharebesi, Kartaca ile Roma arasında yapılan II. Pön Savaşı'nın başlıca dört çatışmasından biridir. Bu muharebe, MÖ 2 Ağustos 216 tarihinde, güneydoğu İtalya'nın Cannae kasabası yakınlarında gerçekleşmiştir. Muharebe sonunda konsül Lucius Aemilius Paullus ve Gaius Terentius Varro komutasındaki Roma ordusu, Hannibal komutasındaki Kartaca ordusu tarafından imha edilmiş ve başta Capua olmak üzere birkaç şehir devletinin Roma ile bağları kopmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Roma Cumhuriyeti</span> Antik Romanın cumhuriyetle yönetildiği dönem

Roma Cumhuriyeti, Antik Roma uygarlığında hükûmetin cumhuriyet şeklinde işlediği dönem. Geleneksel olarak MÖ 509 yılında krallığın devrilmesiyle başlayan dönemdir. Bu dönemde ilk iki yüzyıl boyunca, Cumhuriyet toprakları İç İtalya'dan bütün Akdeniz dünyasına kadar genişledi. Sonraki yüzyılda Roma; Kuzey Afrika, İber Yarımadası, Yunanistan ve şu anki Güney Fransa'da egemenlik kurarak daha da büyüdü. Roma Cumhuriyeti, son iki yüzyılı sırasında, hem Fransa'nın kalanına hem de Makedonya ile Anadolu'nun büyük kısmına egemen oldu.

<span class="mw-page-title-main">Gaius Marius</span> Romalı devlet adamı ve general

Gaius Marius Romalı asker ve kariyeri boyunca eşi benzeri görülmemiş biçimde dördü art arda olmak üzere toplam yedi kere Konsül seçilmiş siyasetçi. Topraksız vatandaşların (proleterlerin) askere alınması ve lejyonların piyade taburları şeklinde yeniden örgütlenmesi gibi çarpıcı yenilikleri içeren Marius Reformları ile tarihe geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Noricum</span>

Noricum bugünkü Avusturya ve Slovenya toprakları üzerinde kurulmuş bir Kelt krallığı idi. Geçmişte Roma İmparatorluğu'nun bir eyaletiydi. Kuzeyde Tuna nehri, batıda Rhaetia, doğuda Pannonia ve güneyde de İtalya ve Dalmaçya ile çevriliydi. Kabaca bugünkü Steiermark, Karintiya ve Viyana'nın batısında kalan Avusturya, Bavyera ve Salzburg'un bir bölümüne tekabül eder.

<span class="mw-page-title-main">Sosyal Savaş (MÖ 91-MÖ 88)</span>

Sosyal Savaş MÖ 91-88 yılları arasında Roma Cumhuriyeti ile savaştan evvel Roma'nın müttefiki olan İtalya'daki diğer şehirler arasında yaşanmış bir savaştır.

<span class="mw-page-title-main">Hasdrubal Barca</span>

Hasdrubal Barca, Hamilcar Barca'nın ikinci oğlu ve II. Pön Savaşında Kartaca komutanlarından biridir. Hannibal ve Mago Barca'nın kardeşi.

<span class="mw-page-title-main">Tektosaglar</span>

Tektosaglar Tuna nehri bölgesinden Avrupa'ya göç etmiş, MÖ 275-260 yılları arasında Garonne vadisi'ne yerleşmiş, Volcae (Volk) adlı bir Kelt kavminin boyuydular. Tektosages, keltçe "servet arayanlar" demektir.

<span class="mw-page-title-main">Vercellae Muharebesi</span> Kimberek Savaşının son muharebesi

Vercellae Muharebesi ya da Raudine Ovası Muharebesi, MÖ 101'de, Konsül Gaius Marius tarafından Cermen kökenli Cimbrilere karşı Cisalpina Galya'da bulunan Vercellae kenti yakınlarında kazanılan Roma zaferi.

Panormus Muharebesi, MÖ 251 yılında Roma Cumhuriyeti ile Kartaca arasında gerçekleşen Birinci Pön Savaşı'nın bir muharebesidir. Roma kuvvetlerine Lucius Caecilius Metelius, Kartaca kuvvetlerine ise Hasdrubal komuta etmiştir. Muharebe sonucu ortaya çıkan Roma zaferi, Sicilya'daki Panormus'un savaşın sonuna kadar Roma Cumhuriyeti hakimiyeti altında kalmasını sağlamıştır. Panormus Muharebesi, Birinci Pön Savaşı'nın en büyük kara muharebesidir.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Pön Savaşı</span> I. Pön Savaşı

Birinci Pön Savaşı, Kartaca ile Roma Cumhuriyeti arasında MÖ 264 - 241 yılları arasında gerçekleşmiş olan muharebelerdir. Bu muharebeler, iki devlet arasında yaşanan üç büyük savaştan ilkidir. Bu iki güç 23 yıl boyunca Batı Akdeniz hakimiyeti, öncelikle Sicilya Adası'nın ve civar suların kontrolü için mücadele etti. Kendi esas hakimiyet alanları olan İtalya Yarımadası ve Kuzey Afrika'dan daha küçük ölçekteki bu bölge için mücadele, Akdeniz ticareti açısından stratejik önemdeydi. Savaş başladığında, bugünkü Tunus sınırlarında yer alan Kartaca, Batı Akdeniz'de hakim güç durumundaydı. Ancak savaşın sonunda zafer Roma Cumhuriyeti'nin oldu ve Kartaca'ya son derece ağır antlaşma şartları ile büyük bir mali savaş tazminatını kabul ettirdi.

Lilybaeum Muharebesi, Kartaca ile Roma Cumhuriyeti arasındaki İkinci Pön Savaşı'nın ilk deniz muharebesidir. Kartaca, Sicilya'ya bir dizi baskın düzenlemek için 35 ağır savaş gemisi göndermişti. İlk baskının Lilybaeum'a yapılması planlanmıştı. Siraküza Kralı II. Hiero'nun verdiği alarm üzerine 20 ağır savaş gemisinden oluşan bir Roma donanması harekete geçmiş ve muharebede birkaç Kartaca savaş gemisini ele geçirmiş, Kartaca baskınını başarısız kılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">İkinci Pön Savaşı</span> M.Ö 218 ile 201 yılları arasında Roma ile Kartaca arasında gerçekleşen ikinci savaş

İkinci Pön Savaşı ya da diğer adlarıyla Hanibal Savaşı, Kartaca Savaşı MÖ 218 - MÖ 201 yılları arasında Roma ve Kartaca devletleri arasında batı ve Doğu Akdenizde meydana gelmiş büyük savaştır. Numidyalı ve Berberi kabilelerinin ve diğer Avrupa uluslarınında katılımıyla geniş çapta bölgeyi etkilemiştir. Pön Romalılar'ın Kartacalılara verdiği isimdir.

<span class="mw-page-title-main">Publius Cornelius Scipio (MÖ 211'de ölen konsül)</span>

Publius Cornelius Scipio, Roma Cumhuriyeti'nin bir general ve devlet adamı idi.

Bu, MÖ 113 ile MS 596 yılları arasında Romalılar ile çeşitli Germen kabileleri arasındaki savaşların listesidir. Bu savaşların doğası, Roma fethi, Cermen ayaklanmaları ve daha sonra Roma İmparatorluğu'nda MÖ 2. yüzyılın sonlarında başlayan Germen istilaları arasında zaman içinde değişiklik gösterdi. Çatışmalar dizisi, Batı Roma İmparatorluğu'nun nihai çöküşüne yol açan bir faktördü.

Cimbri Avrupa'da eski bir kabiledir. Antik yazarlar onları çeşitli şekillerde Kelt, Cermen ve hatta Kimmer olarak tanımladılar. Birkaç antik kaynak, bazı klasik metinlerde Kimmer yarımadası olarak adlandırılan Jutland'da yaşadıklarını gösteriyor. Konuştukları dile dair doğrudan bir kanıt yoktur, ancak bazı bilim adamları bunun bir Cermen dili olması gerektiğini savunurken diğerleri Kelt dili olması gerektiğini iddia eder.

Gnaeus Servilius Geminus, İkinci Pön Savaşı sırasında Roma kuvvetlerinin hem generali hem de amirali olarak hizmet veren bir Roma konsülüydü.

Gnaeus Servilius Caepio, MÖ 203'te Roma konsülü olarak görev yapan Romalı bir devlet adamıydı.

<span class="mw-page-title-main">Teutobod</span>

Teutobod, müttefik Cimbri ile birlikte Cimbria Savaşı'nda Roma Cumhuriyeti'ni işgal eden ve MÖ 105'te Arausio Savaşı'nda muhteşem bir zafer kazanan Tötonların kralıydı. Daha sonra MÖ 102'de Aquae Sextiae Savaşı'nda yakalandı.