İçeriğe atla

Kidarit Krallığı

Kidaritler
Kidarit Krallığı
Kidarit Krallığı
320-500
Kidaritler bayrağı
Damga
M.S 400 yılında.
M.S 400 yılında.
BaşkentBaktriya, Peşaver, Taxila
Yaygın dil(ler)Baktriyaca ( yazı dili)
Resmî din
Hinduizm, Budizm
Kushanşah 
• İlk
Kidara
• Son
Kandik
Tarihçe 
• Kuruluşu
320
• Dağılışı
500
Öncüller
Ardıllar
Büyük Hun İmparatorluğu
Ak Hun İmparatorluğu
Günümüzdeki durumuTürkmenistan
Tacikistan
Afganistan
Özbekistan
Hindistan
Pakistan

Kidaritler veya Kidara Hunları,[2] 4. ve 5. yüzyıllarda Baktriya'yı ve Orta Asya ile Güney Asya'nın bitişik bölgelerini yöneten bir hanedandır. Kidaritler, Hindistan'da Huna ve Avrupa'da Hiyonlar olarak topluca bilinen bir halk kompleksine aittir.[3] 5. yüzyıl Bizans tarihçisi Priscus onlara Kidarit Hunları ya da "Kidarit olan Hunlar" adını vermiştir.[4][5] Huna / Xionite kabileleri, tartışmalı da olsa, benzer bir dönemde Doğu Avrupa'yı fetheden Hunlarla sıklıkla bağlantılıdır. Yaklaşık bir yüzyıl sonra yerini alan Akhunlardan farklılardır.

Kidaritler, ana yöneticilerinden biri olan Kidara'nın (Çince: 寄多羅 Jiduolo, telaffuzu: Kjie-ta-la)[6][7] adını almıştır. Kidaritler, Latince kaynaklarda "Kermichiones" veya "Kızıl Huna" olarak bilinen bir Huna topluluğunun bir parçası gibi görünmektedir.

Kökenleri

350-386 dolaylarında Kidaritelerin kralı Kidara'nın portresi. Kidarlıların sikkeleri, Sasanilerin sakalları yerine temiz traşlı yüzler sergilemeleri dışında, Sasani imparatorluk sikkelerini taklit ediyordu; bu özellik onları İran soyundan ziyade Altay ile ilişkilendiriyordu.[8][9]

Göçebe bir halk olan Kidariteler, Altay Dağları bölgesinden gelmiş gibi görünmektedir. Bazı bilim adamları, Kidaritelerin, bazı Doğu Asya (yani Mongoloid) karışımıyla görünüşte "Europid" olduğuna inanmaktadır. Kidarit sikkelerinde hükümdarları sakalsız veya temiz traşlı olarak tasvir edilir - bu o zamanlar İç Asya kültürlerinin bir özelliğidir (o zamanlar Güney Orta Asya'nın ve İran kültürlerinin aksine).[10] Baktarça dilini benimsemeden önce Chionites ve Akhunlar gibi başlangıçta Oğurca konuşmuş olabilirler.[11] Kidariteler, sikkelerin arkasında okçular olarak tasvir edildi.[12] Ayrıca Yapay kafatası deformasyonu uyguladıkları da biliniyordu.

Tarih

Kızıl Hun reislerinden biri olan Kidara kendisini Kuşan İmparatoru olarak gösteren sikkeler bastırmıştır. Söz konusu sikkeler birçok yerde özellikle Kuzeybatı Hindistan'da bulunmuştur.[13] Dönemin tarihçisi Ammianus Marcellinus Yeni Kidarite kralı için şöyle kayıt tutuyor; Kionitler'in yeni kralı Grumbates, orta yaşlarındayken ve bacakları buruşmuştu, büyük ölçüde hareket eden bir akıl hastasıydı ve çok sayıda önemli zaferiyle ünlüydü. Kayıtlarda Kidaritelerin 359 yılında Amida Kuşatması için Sasanilere destek olduğu yazılır. Daha sonra ittifak bozulmuş Sasaniler ile Kidariteler birçok savaş yapmıştır. Priscus'a göre, Sasani İmparatorluğu, Yazdecer II'nin (438-457) iktidarına kadar Kidarlılara haraç ödemek zorunda kaldı. Kidarlılar, Orta Asya ticaret ağlarının merkezinde bulunan Semerkant'ta başkentlerini, Sogdilerle yakın ilişki içinde kurdular. Kidariteliler, Farsça kaynaklar tarafından verilen tahribata uğratan barbarların imajının tersine, güçlü bir yönetime sahipler ve vergileri yükseltiyorlardı, bölgelerini etkin bir şekilde yönetiyorlardı. 420'lerde Kidaritelerin Peşaveri ele geçirdiği yazılır. Daha sonra 440'lerde Sogdiana'yı fethetmişler ve 467 yılında Belhi fethetme girişimleri vardır ancak Sasaniler tarafından mağlup edilmişlerdir. Hakkında sınırlı bilgiler bulunan bu hanedan 500 yılında Akhunlar tarafından mağlup edilip sona ermiştir.[14]

Kaynakça

  1. ^ Grousset, Rene (1970). The Empire of the Steppes. Rutgers University Press. s. 68–69 (ingilizce)
  2. ^ Bakker, Hans T. (12 Mart 2020). The Alkhan: A Hunnic People in South Asia (İngilizce). Barkhuis. ISBN 978-94-93194-00-7. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  3. ^ Bakker, Hans T. (12 Mart 2020). The Alkhan: A Hunnic People in South Asia (İngilizce). Barkhuis. ISBN 978-94-93194-00-7. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  4. ^ Cribb, Joe (1 Ocak 2010). "The Kidarites, the numismatic evidence.pdf". Coins, Art and Chronology II, edited by M. Alram et al. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  5. ^ Dani, Ahmad Hasan; Litvinsky, B. A.; Unesco (1 Ocak 1996). History of Civilizations of Central Asia: The crossroads of civilizations, A.D. 250 to 750 (İngilizce). UNESCO. ISBN 978-92-3-103211-0. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  6. ^ Michael, ALRAM; Deborah E., KLIMBURG-SALTER; Minoru, INABA; Matthias, PFISTERER (2010). "Coins, Art and Chronology II". doi:10.1553/0x00250de0. 
  7. ^ Cribb, Joe; Jongeward, David (20 Haziran 2015). "Kushan, Kushano-Sasanian, and Kidarite Coins A Catalogue of Coins From the American Numismatic Society by David Jongeward and Joe Cribb with Peter Donovan". Kushan, Kushano-Sasanian, and Kidarite Coins A Catalogue of Coins From the American Numismatic Society by David Jongeward and Joe Cribb with Peter Donovan. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  10. ^ Foundation, Encyclopaedia Iranica. "Welcome to Encyclopaedia Iranica". iranicaonline.org (İngilizce). 10 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  11. ^ DE LA VAISSIÈRE, ÉTIENNE (2003). "Is There a "Nationality of the Hephtalites"?". Bulletin of the Asia Institute. 17: 119-132. ISSN 0890-4464. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  12. ^ Dani, Ahmad Hasan; Litvinsky, B. A.; Unesco (1 Ocak 1996). History of Civilizations of Central Asia: The crossroads of civilizations, A.D. 250 to 750 (İngilizce). UNESCO. ISBN 978-92-3-103211-0. 6 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2022. 
  13. ^ Richard N. Frye, Orta Asya Mirası, s. 186
  14. ^ Zeimal, E. V. (1996). "The Kidarite kingdom in Central Asia". History of Civilizations of Central Asia, Volume III: The Crossroads of Civilizations: A.D. 250 to 750. Paris: UNESCO. ss 119–135 ( ingilizce )

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ak Hun İmparatorluğu</span> 5.-8. yüzyıllarda var olmuş bir imparatorluk

Ak Hun İmparatorluğu, dördüncü yüzyılın başlarında Isığ Gölü çevresinde Avarlar'a bağlı yaşarlarken bu yüzyılın ikinci yarısında Maveraünnehir'e ve Toharistan'a yayılmış Türk devleti. Hükümdarlık 5. yüzyılda Heftal denilen aileye geçtiğinden Eftalitler olarak da bilinirler.

<span class="mw-page-title-main">Avar Kağanlığı</span> Avrasyada, Panonya ve Erdelde  egemen olmuş Türk kağanlığı

Pannonya Avarları, genellikle çeşitli kökenlerden gelen birkaç Avrasya göçebe grubunun ittifakı olarak kabul edilir. Genetik çalışmalar Avarların Kuzeydoğu Asya halkı olduğunu ve çoğunlukla Altay Dağları, Moğolistan ve Mançurya'daki Amur Nehri bölgesinden günümüz insanlarına benzediğini göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Hiung-nu</span> İlk Çağda Orta Asyada yaşamış göçebe Avrasya Türk İmparatorluğu

Hiung-nu, Türkçe tarihyazımında bilinen isimleri ile Büyük Hun İmparatorluğu veya Asya Hun İmparatorluğu, eski Çin kaynaklarına göre MÖ 3. yüzyıl ile MS 1. yüzyılın sonları arasında doğu Avrasya bozkırlarında yaşamış göçebe halklardan oluşan boylar konfederasyonudur. Bilinen ilk Türk devletidir. Hiung-nu halkı hakkındaki bütün bilgiler dağınık Çin kaynaklarına ve arkeolojik bulgulara dayanmaktadır. Dilleri hakkındaki değişik varsayımlar, Çin kaynaklarında bulunabilen çoğunluğu kişi ve unvan adları olan sözcüklere dayanmaktadır. Dillerindeki sözcüklerin Çin lehçelerindeki transkripsiyonlarına göre dillerinin Türk, İrani, Moğol, Ural, Yenisey kökenli veya yalıtık dil olduğuna ve hatta halkın çok uluslu olduğundan dilin de karışık bir dil olabileceğine dair görüşler bulunmaktadır.

Tong Yabgu Kağan, 618 ve 630 yılları arasında Batı Göktürk Kağanlığı'nı yöneten kağan. Tong adının, Eski Türkçe'den günümüz Türkçesine "kaplan" şeklinde çevrildiği düşünülmektedir. Bu konuya dair diğer yorumlar ise "yeterlilik" ve "tamlık" anlamına geldiğidir. Ayrıca kelimenin; ilk Türkçe döneminde kullanılan "dolu, içi boş olmayan" anlamlarına gelen; "toñ (tong)" sözcüğünden geldiği de düşünülebilir. Bu kelimenin bir başka anlamı da "son"dur.

Kuteybe bin Müslim, Emevilerin en önemli Arap komutanlarından birisi ve Horasan'ın Emevi valisidir.

<span class="mw-page-title-main">Adam Eckfeldt</span>

John Adam Eckfeldt İlk zamanlarında Birleşik Devletler Darphanesinde bir işçi ve memurdu. Philadelphia'lı olan Eckfeldt, 1814'ten 1839'a kadar, Darphane'nin en iyi ikinci sıkılaştırıcısı olarak görev yapıyordu.

<span class="mw-page-title-main">Türk Şahiler</span> 7.-9. yüzyıllar arasında var olmuş bir Türk hanedanı

Türk Şahileri, MS 7. ila 9. yüzyıllarda Kabil ve Kapisa'dan Gandara'ya kadar hüküm süren Batı Türk veya Türk-Eftalit kökenli bir hanedandı. Halaç etnik kökenine de sahip olabilirler. Gandara bölgesi, doğuda Keşmir krallığı ve Kanauj krallığı ile sınırında olabilir. 560'lardan itibaren Batı Türkleri, Transoksonya'dan yavaş yavaş güneydoğuya doğru genişlediler ve Baktriya ve Hindukuş bölgesini işgal ederek büyük ölçüde bağımsız yönetimler oluşturdular. Türk Şahileri, Tokaristan Yabgularının siyasi bir uzantısı olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Kangju</span>

Kangju Orta Asya'da eski bir krallığın Çince adıydı ve bu krallık birkaç yüzyıl boyunca Yüeçiler'den sonra Mâverâünnehir'deki ikinci en büyük güç olmuştur. Kangju halkı olan Kāng'lar Hint-Avrupalı yarı göçebe bir halktı, İranlı Soğdlar veya kendileriyle yakından ilişkili olan diğer Asii halkları ile özdeşleştirilmişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Kara Tepe</span>

Kara Tepe, Orta Asya'daki Bactria bölgesinde, Güney Özbekistan'daki Tirmiz şehrine yakın Termez vahasında bulunan bir Budist arkeolojik sit alanıdır. Sit alanının temelleri 1. yüzyıla dayanır. Bölgede bulunan sikkelerden ulaşılan sonuçlara göre 5. yüzyılda Kuşan-Sasani istilası ile karşılaşmadan önce, 3. ve 4. yüzyıllarda Kuşan İmparatorluğu döneminde altın çağını yaşamıştır.

<span class="mw-page-title-main">İran Hunları</span> Orta Asyadan gelerek Pers İmparatorluğuna saldıran ve oralara yerleşen göçebe kabileler.

İran Hunları terimi bazen dördüncü ve yedinci yüzyıllar arasında Afganistan'da ve komşu bölgelerde yaşayan ve kuzeybatı Hindistan'a kadar genişleyen bir grup farklı kabile için kullanılır. Kabaca Hunalara karşılık gelirler. Ayrıca Sasani İmparatorluğunun kuzeydoğu sınırlarını tehdit ettiler ve Şahların onlara karşı eksik belgelenmiş birçok kampanya yürütmesine neden oldular.

<span class="mw-page-title-main">Nezak Tarkan</span>

Nezak Tarkan, M.S 709 civarında Arap komutan Kuteyba bin Müslim'e karşı bir isyan başlatan Toharistan'ın göçebe hükümdarıydı.

Akşunvar 5. ve 6. yüzyıllarda Ak Hun- kralları tarafından kullanılan bir iktidar unvanıydı. Ak Hun ve Alkon Hunları Türklerinin ilk hanı I. Hingila, günümüz Türk tarihçiliğinde "Aksuvar", Avrupa tarihçiliğinde ise "Vahşunvar" ve "Eftal Han" olarak bilinmektedir. Hingila'nın unvanı olan Aksuvar, bazen yanlış olarak Hingila'nın adı olarak tanımlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Yueban (kabile)</span>

Yueban veya Yuyeban — Hun boylarından biri. 160-490 yıllarında Yuebanların "Yueban Devleti" diye devletleri mevcut olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Kirada</span>

Kirada modern bilim insanları tarafından kuzeybatı Hindistan'daki Gandhara bölgesinde Kidarite Hunlarının bilinen ilk hükümdarı olarak kabul edilir.

Alxon, Alakana ve Walxon olarak da bilinen Alkon Hunları, MS 4. ve 6. yüzyıllarda Orta ve Güney Asya'da devletler kuran göçebe bir halktı. İlk önce Paropamisus'ta bulunan Hunlar daha sonra güneydoğuya, Pencap ve orta Hindistan'a, Eran ve Kausambi'ye kadar genişlemişlerdir. Hint yarımadasındaki Alkon istilası, onlardan yaklaşık bir asır önce gelen Kidarit Hunlarını ortadan kaldırdı ve Gupta İmparatorluğu'nun yıkılmasına sebep oldu ve bir anlamda Klasik Hindistan'a son verdi.

Hiung-nu boyları veya Asya Hun boyları, Çin kaynaklarında geçen Hiung-nu'ya bağlı Türk, Moğol veya Tunguz boylarıdır. Asya Hun devleti çeşitli halklardan oluşan bir konfederasyondur ve göçebe Asya Hun boyları Asya Hun devletini oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">Balalık Tepe</span>

Balalık Tepe, eski Baktriya, modern Özbekistan'da, birçok duvar resminin bulunduğu bir Orta Asya arkeolojik alanıdır. Burası, soylu bir Ak Hun klanına ait küçük, müstahkem bir malikanenin bulunduğu yerdi. Genellikle Dilberjin'deki tablodan biraz daha geç bir döneme, MS 5. yüzyılın sonlarından MS 7. yüzyılın başlarına, veya MS 6. yüzyılın sonundan MS 7. yüzyılın başlarına tarihlenmektedir. Balalık Tepe'deki resimler Acına Tepe ve Kafir-kala'yı da kapsayan "Tokharistan okulunun" bir parçasıdır. Bunların ardından kronolojik olarak Soğd sanatı Pencikent gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Acına Tepe</span>

Acına Tepe, Tacikistan'ın Kurgantepe kentinin 12 kilometre doğusunda bulunan bir Budist manastır kümesidir.

Hingila Mührü, Orta Asya'nın güneyindeki Baktriya bölgesine ait tarihi bir mühürdür. Mühür yakın zamanda Pierfrancesco Callieri ve Nicholas Sims-Williams tarafından yayınlandı. Şu anda Bay A. Saeedi'nin (Londra) özel koleksiyonundadır. Kurbanov bunu önemli bir Ak Hun mührü olarak görüyor. Aynı zamanda Kidaritler ve Ak Hunlar arasında bir ara madde olarak kabul edilmiştir.