İçeriğe atla

Ketaib Partisi

Ketaib Partisi
Genel başkanSamy Cemayel
KurucuPierre Cemayel
Kuruluş tarihi1936
MerkezLübnan Beyrut, Lübnan
İdeolojiLübnan milliyetçiliği
Hristiyan demokrasi
Falanjizm (tarihsel/itibari)
Siyasi pozisyonSağ
Ulusal üyelik14 Mart İttifakı
Uluslararası üyelikMerkezci Demokratlar Enternasyonali
Lübnan Meclisi
5 / 128
İnternet sitesi
Lübnan

Ketaib Partisi veya Lübnan Falanjistleri (Arapça: حزب الكتائب اللبنانية, Hezb al-Kata'eb al-Loubnaniyya), sağcı Lübnan politik partisi. Resmi olarak laik bir parti olsa da, genel olarak Maruniler tarafından desteklenmektedir. 1980'lerin sonu ve 1990'larda düşüş yaşayan parti, 2000'lerin başında tekrar yükselişe geçmiştir.

İsim

Lübnan Sosyal Demokrat Partisi, Fransa'da "Phalanges Libanaises", Lübnan'da ise "Ketaib" (الكتائب اللبنانية| Kata'eb al-Lubnaniyya) ya da "Falanjist Parti" (Hezb al-Kata'eb al-Lubnaniyya) olarak bilinir. Ketaib, Arapçada "ketibe" kelimesinin çoğuludur ve Yunanca bir kelime olan "phalanx" (kıta, tabur) anlamına gelmektedir. Bu kelime İspanyolca bir terim olan "falange"ın da kökenidir.

Kuruluşları

Ketaib Partisi, Pierre Cemayel tarafından, Nazi Almanyası zamanı Berlin'de yapılan 1936 Yaz Olimpiyatları'na katılan bir Olimpik atlet olarak gözlemlediği İspanyol ve İtalyan faşist partileri örnek alınarak 1936'da kurulmuştur. Hareket ilk dönemlerinde, Nazi selamı ve kahverengi gömlekleri ile dikkat çekiyordu. Ancak partinin kıyafetlerine, güçlü milliyetçiliğine ve tek bir karizmatik lidere bağlı olmalarına rağmen, hiçbir zaman faşist bir parti olmamıştır.[]

Cemayel partiyi dört Lübnanlı genç ile kurdu: daha sonra Lübnan Cumhurbaşkanı olacak Charles Helou, Shafic Nassif, Emile Yared ve Georges Naccache. Partinin ilk yıllarında parti, herhangi bir dış gücün Lübnan'ı yönetmesine karşı çıkmaktaydı. Bunlar arasında Lübnan'ı ele geçirmek isteyen pan-Arabistler, kendilerini ve kültürlerini yaymaya çalışan Fransızlar da vardı. Parti Fransız mandası sırasında, Kasım 1943'te kazanılan bağımsızlığa kadar savaş verdi. Mottosu "Tanrı, Milliyet ve Aile" idi.

Falanjistlerin etkisi Lübnan'ın bağımsızlığında küçük bir rol oynamıştı ancak 1958 krizinde hükûmetin güçlü bir destekçisi olunca dikkat çektiler. Krizin sonunda Pierre Cemayel kabineye girdi ve iki sene sonra da milletvekili seçildi.

1968'de parti Lübnan'daki diğer iki büyük Hristiyan parti olan eski başkan Camille Chamoun'un partisi Milliyetçi Liberal Parti ve Raymond Edde'nin Milliyetçi Blok'u ile koalisyona girdi ve 99 milletvekili koltuğunun 9'unu kazandılar. Böylece Lübnan'ın oldukça dağınık olan politik parti sisteminde büyük bir güç oluşturdular. 60'ların sonunda parti kendi milislerini yarattı ve kısa zamanda Filistinli gerillalarla çatışmalar başladı.

Savaş dönemi ve düşüş

Nisan 1975'te, Falanjist militanlar, Lübnan İç Savaşı'nı başlatan olaylardan biri olan otobüs katliamına karıştı. Sonraki günlerde, 8000 parti militanı, destekçileriyle beraber Filistinli militanlar ve destekçileri karşısında silahlı mücadeleye başladı.

Lübnan İç Savaşı'nda, Kuzey Lübnan'dan destek alan birçok Hristiyan militan ortaya çıktı. Bu militanlar sağcı, milliyetçi, Filistin karşıtıydılar ve ezici çoğunluğu Maruni'ydi. Ketaib Partisi bu dönemde militanlar arasında en güçlüleriydi. Parti daha sonra 1977'de sağcı Lübnan Güçleri milislerinin kuruluşuna yardım etti.

Eylül 1982'de Beşir Cümeyyil meclis tarafından Lübnan Devlet Başkanı olarak seçildi. Ancak bir aydan kısa bir süre sonra Suriye istihbaratı tarafından düzenlenen bir operasyon sonucu öldürüldü ve yerine kardeşi Emin Cümeyyil geçti. Beşir, görüşlerinde daha radikal olarak bilinmekteydi. Lübnan'daki bütün Filistinli mültecileri ülkeden atma operasyonu düzenleyerek İsrail ile imzalanacak bir barış anlaşmasının işaretini vermişti. Kardeşi Emin ise, daha ılımlı bir politika izledi.

16 Eylül 1982'de Elie Hobeika, 328 ve 3500 arasında Filistinli mültecinin İsrail askerlerinin koruması altındaki Sabra ve Şatilla mülteci kamplarında öldürülmesi olayına karıştı. 1984'te Pierre Cümeyyil'in ölümü sonrası, selefleri Elie Karame ve Emin Cümeyyil, Lübnan ordusundaki etkilerini sürdüremediler ve yeni Müslüman askerler çoğu Hristiyan olan yüksek seviyeli askerlere isyan etti. Ketaib Partisi gücünü gitgide kaybederek savaştaki etkisini büyük ölçüde yitirdi.

Suriye dönemi

Belirli bir politikası olmayan parti, birkaç farklı gruba bölündü. Georges Saadeh partinin kontrolünü 1986'dan 1998'deki ölümüne dek devam ettirdi. Suriye etkisine ılımlı bakıyordu. 1999'da Münir Hajj parti başkanı oldu ve 2002'de yerine Karim Pakradouni geçti. Emin Cümeyyil 1988'de parti yönetimindeki rolü bitince, Samir Geagea'nın Lübnan Güçleri ile çatışıp, daha fazla Hristiyanlar arasında sorun yaratmamak için Lübnan'ı terk etmişti. 2000'de Suriye'nin Lübnan üstündeki etkisine karşı çıkmak ve oğlu Pierre'in seçim kampanyasına destek olmak için ülkeye geri döndü. Oğulları Pierre ve Samy, 1997'de dönüp partinin tabanını yeniden oluşturmak için çalışıyordu. Ancak Cümeyyil'in dönüşü parti yönetimi tarafından olumlu karşılanmadı. Cümeyyil'in destekçileri, kendilerini var olan parti liderlerinden ayrılmak için kendilerini "Ketaib Tabanı" ya da "Ketaib Reform Hareketi" olarak adlandırdı. Lübnanlılar arasında Cümeyyil, sahip olduğu büyük destek nedeniyle partinin asıl lideri olarak görülmekteydi.

Sedir devrimi

Mart 2005'te yaşanan Refik Hariri cinayetinden sonra Ketaib Partisi, Sedir devrimi denilen Suriye karşıtı protestolarda yer aldı. Ayrıca 14 Mart Koalisyonu'nda Gelecek Hareketi, Progresif Sosyalist Parti, Lübnan Güçleri ve diğer ufak partilerle yer aldı. Haziran 2005 seçimlerinde 4 sandalye kazandılar. 3 sandayle Cemayel'lere, biri ise liderin resmi liderliğine verildi. 2005'te yapılan bir mutabakat ile bir parlamenter blok oluşturdular. Bu uzlaşma Pierre Amine Cemayel'in parti içindeki hiziplere son verip yeni bir sayfa açma isteğini gösteriyordu. Mutabakat sonucu Amine Cemayel partinin onursal başkanı olurken, Pakradouni başkanlığa devam etti. Amine'in ikinci oğlu olan ve kendi politik görüşlerini amcası Beşir Cemayel doğrultusunda geliştiren Samy Cemayel, Pakradouni'ye ve Suriye bağlantısına oldukça karşıydı ve mutabakata karşıydı. Bu nedenle Samy partiden ayrılıp bir düşünce grubu olan Loubnanouna'yı (Benim Lübnan) kurdu.

Siniora Hükümeti

Haziran 2005'te parti Fuad Sinyora hükûmetinde yer aldı ve Pierre Emin Cümeyyil, endüstri bakanlığı yaptı. Pierre partinin yeniden organize edilmesi ve gelişmesinde önemli rol oynadı. Kasım 2006'da öldürülmesi parti için büyük bir şoke oldu. Cinayetten Suriye istihbaratı ve "Fateh Al Islam" örgütü suçlandı. Diğer 14 Mayıs Hareketi partileri ile birlikte Ketaib Partisi, Hizbullah karşısında Lübnan hükûmetini savundu.

Eylül 2007'de bir başka Ketaib milletvekili Antoine Ghanem arabasına konulan bir bomba ile öldürüldü. Pierre Cümeyyil'in öldürülmesinden sonra düzenlenen özel seçimde parti sandalyeyi Özgür Vatansever Hareketi'nden Michel Aoun'a kaptırdıkları için Ghanem cinayetinden sonra Solange Cemayel partinin tek milletvekili oldu.

2007'de Samy Gemayel ve Loubnanouma hareketi üyeleri Ketaib'e tekrar katıldı ve partide bir yenilik yarattı. Pierre'in ölümü ve Samy'nin politik düşünceleri partiyi yine halkın önüne çıkardı.

2009 seçimleri

2009 seçimlerinde Ketaib Partisi 5 sandalye kazanmayı başardı. O yıl Samy Cümeyyil, Nadim Cümeyyil (Beşir Cümeyyill'in oğlu), Elie Marouni, Fady el-Haber ve Samer Saade parlamentoya girdi. Başbakan Saad Hariri'nin ilk hükûmetinde Ketaib Partisi, sosyal hizmetler konusunda görevlerde yer aldı.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Sabra ve Şatilla Katliamı</span>

Sabra ve Şatilla katliamı, 16 Eylül 1982 tarihinde İsrail yanlısı aşırı sağcı Hristiyan Falanjist milislerin Batı Beyrut'ta Sabra ve Şatilla adındaki Filistin mülteci kamplarını basarak çocuklar dahil yüzlerce Müslümanı katletmesi olayıdır. Katliamda sonradan İsrail'in eski başbakanlarından olan Ariel Şaron'un rolü olduğu iddia edildi. BBC'ye göre İsrail Meclis Araştırma Komisyonu Şaron'u katliamdan dolaylı olarak sorumlu bulmuş, Şaron bunun üzerine Savunma Bakanlığı görevinden istifa etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Lübnan İç Savaşı</span> 1975 yılında Lübnanda meydana gelen iç savaş

Lübnan İç Savaşı, 1975'ten 1990 yılına kadar Lübnan'da yaklaşık olarak 150.000 - 230.000 insanın ölümüne neden olmuştur. Yaklaşık 350.000 kişi yaralanmış bir milyondan fazla insan da ülkesini terk etmiştir. Soğuk Savaş dönemi Lübnan'ı ciddi şekilde etkiledi ve 1958'deki siyasi kriz ancak ABD'nin Beyrut'a çıkarma yapmasıyla sona ermişti. İsrail'in kurulması ve yüzbinlerce Filistinli mültecinin Lübnan'a yerleşmesi dini çatışmaları arttırdı. Silahlı FKÖ gerillalarının ülkeye girişi ciddi siyasi sorunlara sebep oldu. FKÖ'nün gelişi, Filistinli mültecilerin silahlanması farklı gruplar arasındaki sürtüşmeyi hızlandırdı. 1976'da çoğunluğu Müslüman Lübnan Cephesi ve Ulusal Komite arasında çatışmalar başladıktan kısa süre sonra Arap Ligi ve Suriye arabuluculuğa girişti, Filistinli-Lübnanlı çatışması daha çok Güney Lübnan'da yoğunlaştı. FKÖ burayı 1969 yılından beri kontrol ediyordu. Kahire Antlaşması imzalanarak bu bölgeden çekildi. İsrail, Güney Lübnan'ı işgal etti ve Suriye önce Hristiyanlar lehine iç savaşa dahil oldu ve sorun uluslararası bir boyut kazandı. Suriye ve İsrail anlaşmazlığı Lübnan üzerinden devam etti. 1980'lerde taraflar harabeye dönen Beyrut'un onarılması için çaba gösterdi.

Fetih, Türkçe kaynaklardaki yaygın adıyla El-Fetih ya da tam adıyla Filistin Ulusal Kurtuluş Hareketi, Yaser Arafat'ın önderliğinde 1959'da kurulan Filistin kökenli direniş örgütü ve Filistin Ulusal Yönetimindeki iktidar partisi.

<span class="mw-page-title-main">Baas Partisi</span> milliyetçi-sosyalist öğretiye dayalı Arap siyasi partisi

Arap Sosyalist Baas Partisi Zeki el-Arsuzi'nin ortakları, Mişel Eflak ve Selahaddin el-Bitar tarafından Suriye'de kurulmuş bir siyasi partiydi. Parti, Arap milliyetçiliği, pan-Arabizm, Arap sosyalizmi ve anti-emperyalist çıkarları karıştıran bir ideoloji olan Baasçılığı benimsedi. Baasçılık, Arap dünyasının tek bir devlette birleştirilmesi çağrısında bulunur. "Birlik, Özgürlük, Sosyalizm" sloganı ile Arap birliğine ve Arap olmayandan gelen kontrole ve müdahaleye karşı özgürlüğe atıfta bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Beşir Cümeyyil</span> Lübnanlı politikacı ve milis komutanı (1947-1982)

Beşir Pierre Cümeyyil, Falanj Kataeb Partisi genel başkanı ve eski Lübnan devlet başkanı. Pierre Cümeyyil'in oğlu.

<span class="mw-page-title-main">Birleşik Arap Cumhuriyeti</span> Orta Doğuda bir ülke (1958-1971)

Birleşik Arap Cumhuriyeti 1958'den 1971'e kadar Orta Doğu'da bulunan egemen bir devletti. Başlangıçta 1958'den 1961 Suriye Darbesi'nden sonra Suriye birlikten ayrılana kadar Mısır ve Suriye arasında siyasi bir birlikti. Mısır 1971 yılına kadar resmi olarak Birleşik Arap Cumhuriyeti olarak bilinmeye devam etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Elias Hobeyka</span>

Elias Hobeyka, Lübnan İç Savaşı boyunca Lübnan Falanjisti, Lübnan Silahlı Kuvvetleri komutanıdır. Savaştan sonra siyasete atılarak milletvekili olmuş ve Elektrifikasyon bakanlığı yapmıştır. Hobeyka, dönemin İsrail Başbakanı Ariel Şaron ile birlikte Falanjist güçlerin lideri olarak, 1982 yılında Beyrut eteklerinde gerçekleşen Sabra ve Şatila mülteci kamplarındaki katliamı yönlendirmek ile suçlandı. Hobeyka'nın, "Genç erkekler" olarak adlandırılan Lübnanlı çeteyi kurup yöneterek katliamı gerçekleştirdiği iddia edildi.

Üçüncü görüş, II. Dünya Savaşı sırasında Batı Avrupa'da gelişmiş milliyetçi bir politik pozisyondur. Bir ırk veya millet içerisinde yer alan insanlar arasındaki sosyal adalet gibi konulara önem vermektedir. Üçüncü görüş genellikle aşırı milliyetçiliğe ve ırkçılığa varan örneklere sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Kemal Canbolat</span>

Kemal Canbolat, Lübnan'daki İlerici Sosyalist Partisi'nin (PSP) kurucusu ve Lübnan Dürzilerinin geçmişteki lideri. Lübnan Dürzilerinin şimdiki lideri olan Velid Canbolat'ın babası.

<span class="mw-page-title-main">Suriye Komünist Partisi</span> 1944 yılında Suriye’de kurulan politik parti

Suriye Komünist Partisi, 1924 yılında Suriye’de kurulan siyasi partidir. Parti, 1972'de Ulusal İlerici Cephe’nin üyesi oldu. 1986 yılındaki ayrılıktan sonra, ismi iki farklı parti tarafından kullanılmaktadır; Suriye Komünist Partisi (Birleşik) ve Suriye Komünist Partisi (Bekdaş).

Matzpet, İsrail’de radikal sol, devrimci, anti-siyonist ve enternasyonalist eski bir devrimci parti.

<span class="mw-page-title-main">Edib Çiçekli</span> Suriyeli asker ve siyasetçi (1909-1964)

Edib el-Çiçekli Suriye askeri lideri ve 1953'ten 1954'e kadar Suriye Devlet Başkanıydı.

<span class="mw-page-title-main">Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi</span> Suriye, Lübnan, Ürdün, Irak ve Filistinde etkin olan milliyetçi bir siyasi parti

Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi Lübnan, Suriye, Ürdün, Irak ve Filistin'de faaliyet gösteren Suriye milliyetçisi bir partidir. Bugünkü Suriye, Lübnan, Irak, Kuveyt, Ürdün, Filistin, İsrail, Kıbrıs, Sina, Hatay ve Kilikya dahil olmak üzere, Bereketli Hilal'i kapsayan, coğrafi sınırlara sahip bir Büyük Suriye ulus devletinin kurulmasını savunur. Aynı zamanda, örneğin Güney Amerika'da, Suriye ve Lübnan diasporasında da aktif olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Mişel Eflak</span> Suriyeli filozof, sosyolog ve Arap milliyetçisi (1910-1989)

Mişel Eflak, Suriyeli düşünür, sosyolog, Arap milliyetçisi politikacı. Düşünceleri Baasçılık fikrinin ortaya çıkmasında ve bu fikir etrafında gelişen siyasal hareketin oluşmasında çok önemli rol oynamıştır. Bu siyasi düşünceye gönül verenlerin bazıları tarafından, Baasçılığın fikir babası olarak anılmaktadır. Yaşamı boyunca en önemlileri Tek Kader için Savaş (1958) ve Arap Devrimi Hareketinin Çarpıtılmasına Karşı Mücadele (1975) olmak üzere çeşitli kitaplar yayımlamıştır.

Arap Kurtuluş Hareketi 25 Ağustos 1952'de Suriye Devlet Başkanı Edib Çiçekli tarafından kurulan bir Suriye siyasi partisiydi, hükûmeti sırasında 1954'e kadar Suriye'deki tek yasal partiydi.

<span class="mw-page-title-main">1966 Suriye askerî darbesi</span> Suriyede neo-Baasçıları iktidara getiren askeri darbe

1966 Suriye askerî darbesi, 21-23 Şubat tarihleri arasında Suriye Arap Cumhuriyeti hükûmetinin devrildiği ve değiştirildiği olaylara atıfta bulunur. Arap Sosyalist Baas Partisi'nin iktidardaki Ulusal Komutanlığı, partinin Salah Cedid liderliğindeki Askeri Komite ve Bölge Komutanlığı birliği tarafından iktidardan uzaklaştırıldı.

<span class="mw-page-title-main">Arap Sosyalist Baas Partisi - Lübnan Bölgesi</span> Lübnanda bir siyasi parti

Arap Sosyalist Baas Partisi - Lübnan Bölgesi, yaygın adıyla Lübnan Arap Sosyalist Baas Partisi veya resmi adıyla Lübnan Bölgesel Şubesi, Lübnan'da bir siyasi partidir. Şam merkezli Arap Sosyalist Baas Partisi'nin bölgesel şubesidir. Liderlik 2015'ten beri tartışmalı; ancak Fayiz Şükrü, Asım Kanso'nun yerine geçen Seyfeddin Gazi'nin yerine geçtiği 2006'dan 2015'e kadar parti lideriydi.

<span class="mw-page-title-main">Es-Saike</span> Filistinde bir siyasi parti

Es-Saike - resmi olarak Halk Kurtuluş Savaşı için Öncü - Yıldırım Kuvvetleri olarak bilinir - Suriye tarafından oluşturulan ve kontrol edilen Filistinli Baasçı siyasi ve askeri bir gruptur. Suriye liderliğindeki Baas Partisi'nin Filistin şubesiyle bağlantılıdır ve artık örgütte aktif olmasa da Filistin Kurtuluş Örgütü'nün (FKÖ) bir üyesidir. Genel Sekreteri Dr. Muhammed Keys'dir.

Arap Milliyetçi Hareketi - Arap Milliyetçileri Hareketi ve Harakiyyin olarak da bilinir - Arap dünyasının çoğunda, özellikle Filistin hareketi içinde etkili olan pan-Arap milliyetçi bir örgüttü. 1952 yılında Corc Habaş tarafından kurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Emel Hareketi</span>

Emel Hareketi, Lübnan'da Şii Müslüman toplumuna bağlı siyasi parti ve eski milis grubu.