İçeriğe atla

Kermes meşesi

Kermes meşesi
Korunma durumu

Asgari endişe altında (IUCN 3.1)
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Plantae
Şube:Tracheophyta
Sınıf:Magnoliopsida
Takım:Fagales
Familya:Fagaceae
Cins:Quercus
Tür: Q. coccifera
İkili adlandırma
Quercus coccifera
L., Sp. Pl. 2: 995 (1753).
Dağılımı

Kermes meşesi (Quercus coccifera), kayıngiller (Fagaceae) familyasından Akdeniz'e özgü bir meşe türü.

Sık dallı 2–3 m boyunda her dem yeşil bir çalı ya da çok nadir olarak 10 m'ye boylanan ufak ağaç şeklindedir. Tomurcuklar 3–4 mm boyunda, pullu, çıplak ya da tüylüdür. Yapraklar deri gibi serttir; kenarlar dikensi dişli olup her iki yüzü de çıplaktır. Palamut 2 yılda olgunlaşır ve hemen hemen sapsızdır.

Akdeniz bölgesine özgü bir bitkidir. Türkiye'de Marmara, Ege bölgelerinde bulunur. Karadeniz bölgesinde; Zonguldak, Giresun ve Tokat'ta lokal olarak bulunur.[1]

Kermes meşesi, Kermes cinsinden kabuklu bitlerin ana besini olup bu böceklerden tarihi önemi olan kırmız boyar maddesi elde edilir[2]

Kermes meşesi çalı veya küçük bir ağaçtır. Kuzey Afrika'da bulunur ve batı Avrupa'da Portekiz'den batı Asya'da Ürdün'e kadar bulunur. Tür, tahmini yaygınlık derecesi (EOO) nedeniyle En Az Endişeli olarak değerlendirilmiştir ve hem Bulgaristan'da hem de Ürdün'de tehdit altında olarak listelenmesine rağmen, tür aralığının geri kalanında tehdit altında değildir. Türler ayrıca ex situ koleksiyonlarda da iyi temsil edilmektedir.

Kermes meşesi, Akdeniz'de doğal olarak dağılmıştır ve Batı Avrupa'da daha yaygın hale gelmektedir. Kermes meşesi, Portekiz'den Türkiye'ye kadar Güney Avrupa'da bulunur. Aynı zamanda Fas'tan Libya'ya kadar Kuzey Afrika'da ve ayrıca Ortadoğu ülkelerindeki Filistin, İsrail ve Libya'da da görülmektedir (WCSP 2016).

Genel olarak, Kermes meşesi popülasyonu istikrarlı, geniş ve yaygındır. Ancak Bulgaristan'da tür daha parçalıdır ve bitkisel kökenlidir (Peev ve ark. 2011). Yunanistan'da çeşitli alanlarda kapsamlı, tam gelişmiş meşçereler mevcuttur (AÇA 1999). Türkiye'de doğudan batıya doğru güney bölgelere ve ayrıca Ege bölgesinin kuzeybatısına yayılmıştır (Yılmaz ve ark. 2013).

Kermes meşesi büyük bir çalı türüdür ve daha seyrek olarak yaprak dökmeyen bir ağaç olarak yetişir (Petrova et al. 2009). Büyümesi 0,5 m ila 5 m arasında değişir, genellikle yoğun bir taç ile yuvarlak şekillidir. Kermes meşesi'nin yaprak dökmeyen yaprakları dikdörtgendir; baz kordattan yuvarlağa; kösele; keskin dişli. Erkek çiçekler, yaz başında 3–5 cm tüysüz kedicikler üzerinde çiçek açar. Meşe palamutları 2 cm uzunluğunda ila 1.5 cm genişliğindedir ve 1/2 ila 2/3 arasında bir fincanla çevrelenmiştir (Oaks of the World 2015). Bu tür yavaş büyür, ancak İspanya'da genellikle kalın meşcerelerde bulunduğu kreç de dahil olmak üzere herhangi bir toprakta büyüyebilir (Arbolapp 2016). Ayrıca kuraklığa dayanabilir, bu nedenle kuru bölgelerde toprak örtüsünün korunmasında önemli bir role sahiptir. Denize yakın yerlerde iyi yetişmez; biraz hassas ancak –15 °C'ye dayanıklıdır. Q. ilex, Juniperus spp., Olea europaea, Chamaerops humilis ve Ceratonia siliqua ile birlikte büyür. Ürdün içinde, yaprak dökmeyen ormanların baskın bir parçasıdır (Taifour ve diğerleri 2014).

Bu tür, Avrupa'nın bazı bölgelerinde insan faaliyetleri nedeniyle tehdit altındadır. Bulgaristan'da tarım ve yakacak odun üretimi tehdidi altındadır ve Ürdün'de benzer şekilde tehdit altındadır (Peev ve diğerleri 2011, Taifour ve diğerleri 2014).

Kermes meşesi, kuvvetli rüzgarları ve hava kirliliğini tolere edebildiği için parklarda ve rekreasyon alanlarında genellikle çit olarak kullanılan, yaygın olarak tercih edilen bir peyzaj bitkisidir. Derin kök özelliğinden dolayı sorunlu bölgelerde toprak erozyonunun kontrolünde de kullanılır. Tohumları yenilebilir ve pişirilerek veya kurutularak toz haline getirildikten sonra birçok gıdada koyulaştırıcı olarak kullanılır. Kahve yerine kavrulmuş tohumlar kullanılır. Tıbbi kullanımı vardır; ağaçta üretilen safralar güçlü bir şekilde büzücüdür. Kermes meşesi'nin boya, tanen ve ahşap gibi başka kullanımları da vardır.

Bu tür, Avrupa ve Avrupa dışındaki kaynaklardan 82 ex situ koleksiyonda (BGCI 2016) kaydedilmiştir. Bu tür Bulgaristan'da Tehlike Altında (Petrova 2009), Ürdün'de Hassas (Taifour 2014) ve Avrupa'da En Az Endişe Veren (Harvey-Brown 2016) olarak listelenmiştir.[3]

Kaynakça

  1. ^ Yaltırık, F. (1998). Dendroloji Ders Kitabı II, Angiospermae (Kapalı Tohumlular). İ.Ü. Yayın No:4104. 
  2. ^ "Naturenet article with images and description of Kermes vermilio and its foodplant". 14 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012. 
  3. ^ Gorener, V., Barstow, M. & Harvey-Brown, Y. (2018). "Quercus coccifera". The IUCN Red List of Threatened Species. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-1.RLTS.T194078A2296598.en. 8 Ağustos 2018 tarihinde |arşiv-url= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) arşivlendi. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Meşe</span>

Meşe, Quercus cinsine bağlı anavatanı Kuzey Yarım küre olan yaygın bir türdür. Asya, Avrupa ve Kuzey Afrika'da serin ılıman bölgelerden tropikal enlemlere kadar uzanan yaprak döken ve yaprak dökmeyen türleri içerir. Kuzey Amerika, Meksika'da 109'u endemik olmak üzere yaklaşık 160 tür bulunur. Amerika Birleşik Devletleri'nde yaklaşık 90 tür ile en fazla meşe türüne sahiptir. Meşe çeşitliliğinin en büyük ikinci bölgesi ise yaklaşık 100 türle Çin'dir. Anadolu'da ; Tüylü Meşe, Saplı Meşe, Sapsız Meşe, Saçlı Meşe, Macar Meşesi, Istranca meşesi,Anadolu Palamut Meşesi gibi türler yetişir.

<span class="mw-page-title-main">Karaçam</span> Çamgiller familyasından bir bitki türü

Karaçam, çamgiller (Pinaceae) familyasından bir çam türüdür. Güney Avrupa, Kuzey İtalya, Avusturya İber yarım adasından Doğu Akdeniz'e kadar geniş bir alanda görülür.

<span class="mw-page-title-main">Orman</span> büyük bir alandaki yoğun ağaç topluluğu

Orman, belirli yükseklikteki ve büyüklükteki çeşitli ağaçlar, çalılar, otsu bitkiler, mantarlar, mikroorganizmalar, böcekler ve hayvanlar bütününü içeren, topraklı alanda genellikle doğal yollardan oluşmuş bir kara ekosistemidir.

<span class="mw-page-title-main">Kasnak meşesi</span> Endemik bitki türü

Kasnak meşesi, kayıngiller (Fagaceae) familyasından 25–30 m boya ulaşabilen geniş ve yaygın tepeli bir meşe türü.

<span class="mw-page-title-main">Kızılağaç yapraklı huş</span> bitki türü

Kızılağaç yapraklı huş, huşgiller (Betulaceae) familyasından 15 m'ye kadar boy yapabilen bir huş türü.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Karadeniz meşesi</span> kayıngiller (Fagaceae) familyasından bir meşe

Doğu Karadeniz meşesi, kayıngiller (Fagaceae) familyasından 15 m'ye kadar boy yapan çalı görünümünde bir meşe türü.

<span class="mw-page-title-main">Maki</span> Genellikle Akdeniz iklimi bölgesinde yetişen bitki topluluğu

Maki, Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelere özgü, ortalama 1-2 metre boyundaki küçük ağaç ya da çalıların oluşturduğu bitki örtüsü. Bu bitki örtüsüyle kaplı alanlara makilik denir. Makilikler, eskiden ormanlık olan alanların yangın ya da insanlar tarafından yok edilmesi sonucu oluşmuştur. Orman kendini yenilemeden ortamı kaplayan maki türleri ağaç fidanlarının büyümesini engellerler.

<i>Buxus sempervirens</i>

Buxus sempervirens,, Buxaceae (şimşirgiller) familyasından herdemyeşil değerli bir çalı türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Sapsız meşe</span>

Sapsız meşe, Kayıngiller (Fagaceae) familyasından ve Ak Meşeler Grubuna dahildir.

<span class="mw-page-title-main">Sultan Dağları</span>

Sultan Dağları, Türkiye'de Akdeniz bölgesinin Göller Yöresi'nde bulunan batı Toros Dağları'nın uzantısı olan yaklaşık olarak 100 kilometre uzunluğunda genç sıradağlardır.

<span class="mw-page-title-main">Saçlı meşe</span> bitki türü

Saçlı meşe, kayıngiller (Fagaceae) familyasından anavatanı Güney Avrupa ve Anadolu olan bir meşe türü.

<span class="mw-page-title-main">Carpinus orientalis</span> huşgiller (Betulaceae) familyasından gürgen

Doğu gürgeni, huşgiller (Betulaceae) familyasından anavatanı Kuzey İran ile Güneydoğu Avrupa olan bir gürgen türü.

<span class="mw-page-title-main">Makedonya meşesi</span> bitki türü

Makedonya meşesi, kayıngiller (Fagaceae) familyasından bir meşe türü.

<span class="mw-page-title-main">Mantar meşesi</span> bitki türü

Quercus suber veya Mantar meşesi, Quercus cinsine bağlı bir bitki türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Saplı meşe</span>

Quercus robur veya Saplı meşe, Quercus cinsine bağlı bir bitki türüdür. Doğal yayılım alanı Avrupa ve Kafkasya'nın batısını içeren ağaç, ılıman bölgelerde yetişebilir.

<span class="mw-page-title-main">Japon kestane meşesi</span>

Japon kestane meşesi, kayıngiller (Fagaceae) familyasından bir meşe türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Ağaç fundası</span>

Erica arborea veya ağaç fundası, Akdeniz Havzası ve Etiyopya, Kenya ve Tanzanya'da yetişen Ericaceae familyasından bir çiçekli bitki türüdür. 1 metreye kadar uzayabilir. Çalı görünümünde olup çok yıllık odunsu bir bitkidir. Her zaman yeşil kalır. Yaprakları küçük ve iki kulakçıklıdır. Mart-Temmuz aylarında açan çiçekleri beyaz, meyvesi ise kahverengindedir.

<span class="mw-page-title-main">Mihrabat Tabiat Parkı</span> Tabiat Parki (05.01.0139)

Mihrabat Tabiat Parkı, İstanbul'un Beykoz ilçesinde bulunan bir tabiat parkıdır. Beykoz'un Kanlıca mahallesinin güneydoğusunda, Boğaz'ın yanında yer alır ve 20.12 hektar bir alanı kaplar. 2011 yılında tabiat parkı olarak ilan edildi.

<span class="mw-page-title-main">Ballota meşesi</span>

Ballota meşesi, çoğunluğu İber Yarımadası'nda ve küçük popülasyonları Kuzeybatı Afrika'da bulunan, Batı Akdeniz bölgesine özgü, yaprak dökmeyen bir meşedir. Bu tür ilk olarak 1785 yılında Jean-Baptiste Lamarck tarafından tanımlanmıştır. Bu, tatlı-buruk meşe palamutlarının çiftlik hayvanları, özellikle de İber domuzu için besin kaynağı olduğu dehesaların tipik türüdür. Palamutları Neolitik çağdan beri insan beslenmesinde kullanılmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.