İçeriğe atla

Keratinosit

Keratinosit
SistemEpidermis
Tanımlayıcılar
JSTORkeratinocytes
Microsoft Academic2777074287
MeSHD015603
FMA62879
Epidermisteki keratinositlerin, bazal hücrelerin ve melanositlerin mikrografisi
Bir farenin derisindeki keratinostiler (yeşil renkli)

Keratinositler, derinin en dış katmanı epidermiste bulunan temel hücre tipidir. Keratinositler, insanlardaki epidermal deri hücrelerinin 90%'ını oluşturur.[1] Derinin bazal katmanındaki (stratum bazale) bazal hücreler bazen bazal keratinositler olarak da adlandırılır.[2] Keratinositler ısı, ultraviyole radyasyon, su kaybı, ve, bakteri, mantar, parazit ve virüs gibi patojenik etmenlerin neden olduğu çevresel hasara karşı bir bariyer oluşturur. Bazı yapısal proteinler, enzimler, lipitler ve antimikrobiyal peptitler, derinin bariyer işlevinin korunmasına katıkıda bulunur. Keratinositler, epidermisin alt tarafındaki epidermisteki epidermal kök hücrelerden farklılaşır ve yüzeye doğru hareket eder, sonunda korneositlere dönüşür ve insanlarda 40-56 gün arasında[3] soyulur.[4][5][6][7]

İşlev

Keratinositlerin birinci işlevi, ısı, ultraviyole (UV) radyasyon, su kaybı ve, patojenik bakteri, mantar, parazit ve virüslere karşı bir bariyer oluşturmaktır.

Epidermisin üst katmanlarını etkileyen patojenler, keratinositlerin proinflamatuar mediyatörler, özellikle patojenden etkilenen bölgeye monosit, doğal katil hücresi, T lenfositi ve dendritik hücre gelmesini sağlayan CXCL10 ve CCL2 kemokinlerini, üretmesine neden olur.[8]

Yapı

Bazı yapısal proteinler (filaggrin, keratin), enzimler (proteazlar), lipitler ve antimikrobiyal peptitler (defensinler), derinin bariyer işlevinin korunmasına katıkıda bulunur. Keratinizasyon fiziksel bariyer oluşumunun bir parçasıdır (kornifikasyon); bu süreçte keratinositler daha fazla keratin üretir ve terminal farklılaşmaya uğrar. Derinin en dış katmanını oluşturan tamamen kornife keratinositler, sürekli soyulur ve yeni hücrelerle değiştirilir.[4]

Hücre farklılaşması

Epidermal kök hücreleri, epidermisin alt tarafında (stratum bazale) bulunur ve hemidesmozomlarla bazal membrana bağlıdır. Epidermal kök hücreleri rastgele bir şekilde bölünür, bu şekilde daha fazla kök hücre veya ön hücre oluşur.[5] Bazı ön hücreler, bölünmeye (proliferasyon) devam eder ve sonra farklılaşıp epidermis yüzeyine doğru hareket eder. Bu kök hücreler ve bu hücrelerin farklılaşmış ürünleri, epidermal bölünme birimleri olarak adlandırılan sütunlar şeklinde düzenlenir.[6]

Keratinositler, bu farklılaşma sürecinde kalıcı olarak hücre döngüsünden çıkar, epidermal farklılaşmayı gösteren moleküllerin üretimine başlar ve suprabazal yönde hareket ederek stratum spinozum ve stratum granülozuma ve en sonunda stratum korneumdaki korneositlere dönüşür.

Korneositler, farklılaşma sürecini tamamlamış ve, çekirdeklerini ve sitoplazmik organelllerini kaybetmiş keratinositlerdir.[7] Korneositler, yeni hücreler geldikçe zamanla deskuamasyon sonucunda dökülür.

Keratinositler, farklılaşmanın her evresinde keratin 1, keratin 5, keratin 10 ve keratin 14 gibi belirli keratinler ve aynı zamanda involukrin, lorikrin, transglutaminaz, filaggrin ve kaspaz 14 gibi diğer işaretleyici moleküller üretir.

Keratinositlerin insanlarda kök hücreden farklılaşıp deriden soyulması döngüsünün 40-56 gün sürdüğü tahmin edilmektedir,[3] farelerdeki tahmini döngü süresi 8-10 gündür.[9]

Keratinosit farkılaşmasını hızlandıran etmenler, aşağıdaki gibidir:

  • Kalsiyum gradyanı, en düşük derişim stratum bazaledeyken derişim dışarıdaki stratum granülozumda en yükseğe ulaşır. Stratum korneumdaki kalsiyum derişimi, kısmen bu katmandaki görece kuru hücrelerin iyonları çözememesinden dolayı çok yüksektir.[10] Ekstraselüler kalsiyum derişimindeki bu yükselmeler, keratinositlerde intraselüler serbest kalsiyum derişiminin artmasını tetikler.[11] Bu intraselüler kalsiyum artışının bir kısmı intraselüler depolardan gelirken[12] diğer kısmı kalsiyuma hassas klor kanallarından[13] ve kalsiyuma geçirgen voltaja bağlı olmayan katyon kanalları üzerinden[14] transmembran kalsiyum girişinden[15] gelir. Ayrıca, ekstraselüler bir kalsiyum algılayıcı reseptörün (CaSR) de intraselüler kalsiyum derişimine katkıda bulunduğu düşünülmektedir.[16]
  • Vitamin D3 (kolekalsiferol), büyük oranda kalsiyum derişimlerini düzenleyerek ve keratinosit farklılaşmasında rol oynayan genlerin ifade edilişini düzenleyerek keratinosit bölünmesini ve farklılaşmasını düzenler.[17][18] Keratinositler, D vitamini üretiminden yıkımına ve D vitamini reseptörü üretimine kadar tüm D vitamini metabolizması işlemleri bulunan tek hücre türüdür.[19]
  • Katepsin E[20]
  • TALE homeodomain transkripsiyon faktörleri[21]
  • Hidrokortizon[22]

Keratinosit farkılaşması keratinosit proliferasyonunu engellediği için keratinosit proliferasyonunu tetikleyen etmenlerin farklılaşmayı engellediği düşünülmektedir. Bu etmenler, şunları içerir:

  • p63 transkripsiyon faktörü, epidermal kök hücrelerin keratinositlere farkılaşmasını engeller.[23] p63 DNA bağlayıcı bölgesi, ektrodaktili, ektodermal displazi ve yarık dudak/damak sendromuyla ilişkilidir. p63 mutasyonuna uğramış keratinositlerin transkriptomu, normal epidermal hücre kimliğinin dışına çıkar.[24]
  • A vitamini ve türevleri[25]
  • Epidermal büyüme faktörü[26]
  • Dönüştürücü büyüme faktörü alfa (TGF-a)[27]
  • Kolera toksini

Diğer hücrelerle etkileşim

Keratinoistler, epidermis içinde melanosit ve Langerhans hücresi gibi diğer hücre türleriyle ilişkilidir. Keratinositler, derinin sinirleriyle sıkı bağlantılar oluşturur ve, Langerhans hücrelerini ve deri içindeki lenfositleri epidermis içinde bir arada tutar. Keratinositler, bağışıklık sistemini de düzenler; yukarıda bahsedilen antimikrobiyal peptitlere ve kemokinlere ek olarak IL-10 ve TGF-B gibi antiinflamatuar mediyatörlerin büyük bir üreticisidir. Keratinositler, etkinleşmeleri durumunda TNFa ve IL-1B salgılanması sonucunda kutanöz iltihaplanma ve Langerhans hücresi etkinleşmesini tetikleyebilir.

Keratinositler, epidermal melanositlerden endojen fotoprotektif melanin içeren vesiküller olan melanozomlar alarak vücudu ultraviyole radyasyona (UVR) karşı korumaya devam eder. Epidermisteki her melanositte, çok sayıda keratinositle bağlanmak için uzayan birkaç tane dendrit bulunur. Melanin, keratinositlerin ve melanositlerin içinde perinüklear alanda DNA'yı ultraviyole radyasyon hasarına karşı koruyan supranüklear başlık olarak depolanır.[28]

Yara iyileşmesine etkisi

Derideki yaralar, kısmen keratinositlerin yaranın oluşturduğu boşluğu doldurmak için yer değiştirmesiyle onarılır. Bu onarım sürecinde görev alan ilk keratinositler, saç folikülünün çıkıntı bölgesinden gelir ve yalnızca geçici olarak hayatta kalır. Bu hücreler, sonradan iyileşen epidermiste epidermisten temel alan keratinositlerle değiştirilir.[29][30]

Aynı zamanda epidermal keratinositler, büyük yaralar iyileşirken yeni (de novo) saç folikülü oluşumuna katkıda bulunabilir.[31]

Timpanik perforasyonun iyileşmesi için işlev gösteren keratinositler gerekir.[32]

Güneş yanığı hücreleri

Güneş yanığı hücresi, ultraviyole C (UVC) veya ultraviyole B (UVB) radyasyonuna veya psoralen bulunan durumlarda ultraviyole A (UVA) radyasyonuna maruz kaldıktan sonra ortaya çıkan, piknotik çekirdek ve eozinofilik sitoplazması bulunan keratinosittir. Bu hücreler, erken ve anormal keratinizasyon gösterir ve bir apoptoz örneği olarak tanımlanır.[33][34]

Yaşlanma

Yaş ilerledikçe doku homeostazisi kısmi olarak kök/ön hücrelerinin yenilenmesi veya farklılaşmasındaki sorunlardan dolayı kötüleşir. Kök/ön hücrelerin reaktif oksijen türlerine (ROS) maruz kalması nedeniyle ortaya çıkan DNA hasarı, epidermal kök hücresi yaşlanmasında (senesens) büyük bir rol oynayabilir. Mitokondriyal süperoksit dismutaz (SOD2), normalde reaktif oksijen türlerine karşı koruma sağlar. Fare epidermal hücrelerinde SOD2 kaybının, keratinositlerin bir kısmının bölünmesini kalıcı olarak durduran hücresel yaşlanmaya neden olduğu gözlenmiştir.[35] Yaşlı farelerde SOD2 eksikliği, yara iyileşmesini geciktirdi ve epidermal kalınlığı azalttı.[35]

Civatte cisimciği

Civatte cismi

Civatte cisimciği (Fransız dermatolojist Achille Civatte'in adı verilmiştir, 1877-1956),[36] apoptoza uğramış hasarlı bir bazal keratinosittir ve büyük oranda keratin ara filamentlerinden oluşur ve neredeyse her zaman immünglobinlerle, temel olarak IgM, kaplıdır.[37] Civatte cisimcikleri, özellikle liken planus ve diskoid lupus eritematoz olmak üzere derideki çeşitli dermatoz lezyonlarında karakteristik olarak bulunur. Bu cisimcikler, graft-versus-host hastalığı, ilaç yan reaksiyonları, inflamatuar keratoz (örneğin likenoid aktinik keratoz ve liken planus benzeri keratoz), eritema multiforme, bullöz pemfigoid, egzama, liken planopilaris, febril nötrofilik dermatoz, toksik epidermal nekroliz, herpes simpleks ve varisella zoster lezyonları, dermatitis herpetiformis, porfiria cutanea tarda, sarkoidoz, subkorneal püstüler dermatoz, geçici akantolitik dermatoz ve epidermolitik hiperkeratozdur.[37]

Ayrıca bakınız

  • Epidermis
  • Deri
  • Korneosit
  • Keratin
  • HaCaT
  • Germ tabakalarından ortaya çıkan insan hücre türlerinin listesi
  • Epidermidibacterium keratini

Kaynakça

  1. ^ McGrath JA; Eady RAJ; Pope FM. (2004). "Anatomy and Organization of Human Skin". Burns T; Breathnach S; Cox N; Griffiths C. (Ed.). Rook's Textbook of Dermatology (7. bas.). Blackwell Publishing. s. 4190. doi:10.1002/9780470750520.ch3. ISBN 978-0-632-06429-8. 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2010. 
  2. ^ James W, Berger T, Elston D (December 2005). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology (10. bas.). Saunders. ss. 5-6. ISBN 978-0-7216-2921-6. 11 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2010. 
  3. ^ a b Halprin KM (January 1972). "Epidermal "turnover time"--a re-examination". The British Journal of Dermatology. 86 (1): 14-9. doi:10.1111/j.1365-2133.1972.tb01886.x. PMID 4551262. 
  4. ^ a b Gilbert, Scott F. (2000). "The Epidermis and the Origin of Cutaneous Structures.". Developmental BiologyÜcretsiz kayıt gerekli. Sinauer Associates. ISBN 978-0878932436. Throughout life, the dead keratinized cells of the cornified layer are shed (humans lose about 1.5 grams of these cells each day*) and are replaced by new cells, the source of which is the mitotic cells of the Malpighian layer. Pigment cells (melanocytes) from the neural crest also reside in the Malpighian layer, where they transfer their pigment sacs (melanosomes) to the developing keratinocytes. 
  5. ^ a b Houben E, De Paepe K, Rogiers V (2007). "A keratinocyte's course of life". Skin Pharmacology and Physiology. 20 (3): 122-32. doi:10.1159/000098163. PMID 17191035. 
  6. ^ a b Ghazizadeh S, Taichman LB (March 2001). "Multiple classes of stem cells in cutaneous epithelium: a lineage analysis of adult mouse skin". The EMBO Journal. 20 (6): 1215-22. doi:10.1093/emboj/20.6.1215. PMC 145528 $2. PMID 11250888. 
  7. ^ a b Koster MI (July 2009). "Making an epidermis". Annals of the New York Academy of Sciences. 1170 (1): 7-10. Bibcode:2009NYASA1170....7K. doi:10.1111/j.1749-6632.2009.04363.x. PMC 2861991 $2. PMID 19686098. 
  8. ^ Murphy, Kenneth (Kenneth M.) (2017). Janeway's immunobiology. Weaver, Casey (Ninth bas.). New York, NY, USA. s. 112. ISBN 9780815345053. OCLC 933586700. 
  9. ^ Potten CS, Saffhill R, Maibach HI (September 1987). "Measurement of the transit time for cells through the epidermis and stratum corneum of the mouse and guinea-pig". Cell and Tissue Kinetics. 20 (5): 461-72. doi:10.1111/j.1365-2184.1987.tb01355.x. PMID 3450396. 
  10. ^ Proksch E, Brandner JM, Jensen JM (December 2008). "The skin: an indispensable barrier". Experimental Dermatology. 17 (12): 1063-72. doi:10.1111/j.1600-0625.2008.00786.x. PMID 19043850. 
  11. ^ Hennings H, Kruszewski FH, Yuspa SH, Tucker RW (April 1989). "Intracellular calcium alterations in response to increased external calcium in normal and neoplastic keratinocytes". Carcinogenesis. 10 (4): 777-80. doi:10.1093/carcin/10.4.777. PMID 2702726. 
  12. ^ Pillai S, Bikle DD (January 1991). "Role of intracellular-free calcium in the cornified envelope formation of keratinocytes: differences in the mode of action of extracellular calcium and 1,25 dihydroxyvitamin D3". Journal of Cellular Physiology. 146 (1): 94-100. doi:10.1002/jcp.1041460113. PMID 1990023. 
  13. ^ Mauro, TM; Pappone, PA; Isseroff, RR (1990). "Extracellular calcium affects the membrane currents of cultured human keratinocytes". Journal of Cellular Physiology. 143 (1): 13-20. doi:10.1002/jcp.1041430103. PMID 1690740. 
  14. ^ Mauro, TM; Isseroff, RR; Lasarow, R; Pappone, PA (1993). "Ion channels are linked to differentiation in keratinocytes". The Journal of Membrane Biology. 132 (3): 201-9. doi:10.1007/BF00235738. PMID 7684087. 
  15. ^ Reiss, M; Lipsey, LR; Zhou, ZL (1991). "Extracellular calcium-dependent regulation of transmembrane calcium fluxes in murine keratinocytes". Journal of Cellular Physiology. 147 (2): 281-91. doi:10.1002/jcp.1041470213. PMID 1645742. 
  16. ^ Tu, CL; Oda, Y; Bikle, DD (1999). "Effects of a calcium receptor activator on the cellular response to calcium in human keratinocytes". The Journal of Investigative Dermatology. 113 (3): 340-5. doi:10.1046/j.1523-1747.1999.00698.x Özgürce erişilebilir. PMID 10469331. 
  17. ^ Hennings, Henry; Michael, Delores; Cheng, Christina; Steinert, Peter; Holbrook, Karen; Yuspa, Stuart H. (1980). "Calcium regulation of growth and differentiation of mouse epidermal cells in culture". Cell. 19 (1): 245-54. doi:10.1016/0092-8674(80)90406-7. PMID 6153576. 
  18. ^ Su, MJ; Bikle, DD; Mancianti, ML; Pillai, S (1994). "1,25-Dihydroxyvitamin D3 potentiates the keratinocyte response to calcium". The Journal of Biological Chemistry. 269 (20): 14723-9. doi:10.1016/S0021-9258(17)36685-1 Özgürce erişilebilir. PMID 7910167. 
  19. ^ Fu, G. K.; Lin, D; Zhang, MY; Bikle, DD; Shackleton, CH; Miller, WL; Portale, AA (1997). "Cloning of Human 25-Hydroxyvitamin D-1 -Hydroxylase and Mutations Causing Vitamin D-Dependent Rickets Type 1". Molecular Endocrinology. 11 (13): 1961-70. CiteSeerX 10.1.1.320.3485 $2. doi:10.1210/mend.11.13.0035. PMID 9415400. 
  20. ^ Kawakubo, Tomoyo; Yasukochi, Atsushi; Okamoto, Kuniaki; Okamoto, Yoshiko; Nakamura, Seiji; Yamamoto, Kenji (2011). "The role of cathepsin E in terminal differentiation of keratinocytes". Biological Chemistry. 392 (6): 571-85. doi:10.1515/BC.2011.060. hdl:2324/25561 Özgürce erişilebilir. PMID 21521076. 
  21. ^ Jackson, B.; Brown, S. J.; Avilion, A. A.; O'Shaughnessy, R. F. L.; Sully, K.; Akinduro, O.; Murphy, M.; Cleary, M. L.; Byrne, C. (2011). "TALE homeodomain proteins regulate site-specific terminal differentiation, LCE genes and epidermal barrier". Journal of Cell Science. 124 (10): 1681-1690. doi:10.1242/jcs.077552. PMC 3183491 $2. PMID 21511732. 
  22. ^ Rheinwald, JG; Green, H (1975). "Serial cultivation of strains of human epidermal keratinocytes: The formation of keratinizing colonies from single cells". Cell. 6 (3): 331-43. doi:10.1016/S0092-8674(75)80001-8. PMID 1052771. 
  23. ^ Truong, AB; Kretz, M; Ridky, TW; Kimmel, R; Khavari, PA (2006). "P63 regulates proliferation and differentiation of developmentally mature keratinocytes". Genes & Development. 20 (22): 3185-97. doi:10.1101/gad.1463206. PMC 1635152 $2. PMID 17114587. 
  24. ^ Qu J, Tanis SE, Smits JP, Kouwenhoven EN, Oti M, van den Bogaard EH, Logie C, Stunnenberg HG, van Bokhoven H, Mulder KW, Zhou H (December 2018). "Mutant p63 affects epidermal cell identity through rewiring the enhancer landscape". Cell Reports. 25 (12): 3490-503. doi:10.1016/j.celrep.2018.11.039 Özgürce erişilebilir. PMID 30566872. 
  25. ^ Fuchs, E; Green, H (1981). "Regulation of terminal differentiation of cultured human keratinocytes by vitamin A". Cell. 25 (3): 617-25. doi:10.1016/0092-8674(81)90169-0. PMID 6169442. 
  26. ^ Rheinwald, JG; Green, H (1977). "Epidermal growth factor and the multiplication of cultured human epidermal keratinocytes". Nature. 265 (5593): 421-4. Bibcode:1977Natur.265..421R. doi:10.1038/265421a0. PMID 299924. 
  27. ^ Barrandon, Y; Green, H (1987). "Cell migration is essential for sustained growth of keratinocyte colonies: The roles of transforming growth factor-alpha and epidermal growth factor". Cell. 50 (7): 1131-7. doi:10.1016/0092-8674(87)90179-6. PMID 3497724. 
  28. ^ Brenner M; Hearing VJ. (May–June 2008). "The Protective Role of Melanin Against UV Damage in Human Skin". Photochemistry and Photobiology. 84 (3): 539-549. doi:10.1111/j.1751-1097.2007.00226.x. PMC 2671032 $2. PMID 18435612. 
  29. ^ Ito, M; Liu, Y; Yang, Z; Nguyen, J; Liang, F; Morris, RJ; Cotsarelis, G (2005). "Stem cells in the hair follicle bulge contribute to wound repair but not to homeostasis of the epidermis". Nature Medicine. 11 (12): 1351-4. doi:10.1038/nm1328. PMID 16288281. 
  30. ^ Claudinot, S; Nicolas, M; Oshima, H; Rochat, A; Barrandon, Y (2005). "Long-term renewal of hair follicles from clonogenic multipotent stem cells". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 102 (41): 14677-82. Bibcode:2005PNAS..10214677C. doi:10.1073/pnas.0507250102 Özgürce erişilebilir. PMC 1253596 $2. PMID 16203973. 
  31. ^ Ito, M; Yang, Z; Andl, T; Cui, C; Kim, N; Millar, SE; Cotsarelis, G (2007). "Wnt-dependent de novo hair follicle regeneration in adult mouse skin after wounding". Nature. 447 (7142): 316-20. Bibcode:2007Natur.447..316I. doi:10.1038/nature05766. PMID 17507982. 
  32. ^ Y Shen, Y Guo, C Du, M Wilczynska, S Hellström, T Ny, Mice Deficient in Urokinase-Type Plasminogen Activator Have Delayed Healing of Tympanic Membrane Perforations, PLOS ONE, 2012
  33. ^ Young AR (June 1987). "The sunburn cell". Photodermatology. 4 (3): 127-134. PMID 3317295. 
  34. ^ Sheehan JM, Young AR (June 2002). "The sunburn cell revisited: an update on mechanistic aspects". Photochemical and Photobiological Sciences. 1 (6): 365-377. doi:10.1039/b108291d. PMID 12856704. 
  35. ^ a b Velarde MC, Demaria M, Melov S, Campisi J (August 2015). "Pleiotropic age-dependent effects of mitochondrial dysfunction on epidermal stem cells". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 112 (33): 10407-12. Bibcode:2015PNAS..11210407V. doi:10.1073/pnas.1505675112 Özgürce erişilebilir. PMC 4547253 $2. PMID 26240345. 
  36. ^ Crissey, John Thorne; Parish, Lawrence C.; Holubar, Karl (2002). Historical Atlas of Dermatology and Dermatologists. Boca Raton, FL: CRC Press. s. 147. ISBN 1-84214-100-7. 
  37. ^ a b Seema, Chhabra; Pranay, Tanwar; Kumar, AroraSandeep (2013). "Civatte bodies: A diagnostic clue". Indian Journal of Dermatology. 58 (4): 327. doi:10.4103/0019-5154.113974. ISSN 0019-5154. PMC 3726905 $2. PMID 23919028. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Kök hücre</span> İnsan vücudunu oluşturan, sınırsız bölünme, her türlü vücut hücresine dönüşme ve yeni görevler üstlenme imkânına sahip ana hücre

Kök hücre, mitoz bölünmeyle özelleşmiş hücre tiplerine farklılaşabilen ve daha fazla kök hücre üretmek için kendini yenileme yeteneğine sahip olan, bütün çok hücreli canlıların doku ve organlarını oluşturan ana hücre türleridir.

<span class="mw-page-title-main">Deri</span> omurgalılarda yumuşak dış örtü organı

Deri, cilt veya ten, bazı hayvanların vücutlarını kaplayan en üst katman olup, altında barındırdığı kas ve organları koruyan doku tabakalarından oluşan bir örtü sistemi organıdır. Bu tabakanın altında yağ tabakası vardır. Yağ tabakası canlının vücudunu sıcak tutar ve darbelere karşı korur. Burada bulunan ter bezleri boşaltıma yardımcı olur. Deri solunumu nemli vücut yüzeyinde gerçekleşir. Hücrelerde oluşan (O2) oksijen difüzyonla atılır. CO2'de difüzyonla atılır. Bu canlıların gelişmiş organları yoktur. Dış ortamla gaz alışverişi nemli deriden difüzyonla geçer. Derinin nemli kalması mukus tabakası ile gerçekleşir.

Merokrin bezler; sitoplazmalarından kayıp vermeden ya da çok az miktarda kayıpla salgı yapan hücrelerin oluşturduğu bezlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Epidermis</span>

Epidermis, deriyi oluşturan üç tabakadan en dıştakidir. Daha içteki tabakalar dermis ve hipodermistir. Epidermis tabakası çevresel patojenlerden kaynaklanabilecek enfeksiyonalara karşı bir bariyer sağlar. Ayrıca transepidermal sıvı kaybı yoluyla vücuttan atmosfere verilen su miktarını düzenler. Epidermis, bir baz tabakanın üzerine dizi hücre tabakalarından oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Kalp kası</span> kalp kasından oluşan kalp duvarının orta tabakası

Kalp kası omurgalılar'ın üç tip kas dokusundan biridir; diğer ikisi iskelet kası ve düz kas'tır. Kalp duvarı'nın ana dokusunu oluşturan istemsiz, çizgili bir kas'tır. Kalp kası (miyokard), kalp duvarının dış tabakası (perikard) ile iç tabaka (endokardiyum) arasında, koroner dolaşım yoluyla kanın sağlandığı kalın orta tabakayı oluşturur. Interkalatlı disklerle birleştirilen ve hücre dışı matrisi oluşturan kollajen lifleri ve diğer maddelerle kaplanan bireysel kalp kas hücrelerinden oluşur.

İndüklenmiş pluripotent kök hücre, pluripotent olmayan bir hücreden, bazı genleri üretmesi sağlanarak veya dışarıdan faktörler verilerek, farklılaşmanın tersine çevrilmesi sonucu elde edilen hücre.

<span class="mw-page-title-main">Purkinje hücreleri</span>

Purkinje hücreleri ya da Purkinje nöronları beyincikte yer alan bir sınıf Gabaerjik nöronlar. Çek anatomist Jan Evangelista Purkyně'nin 1839 yılındaki keşfi sayesinde kaşifinin ismini almıştır.

Kalsiyum görüntüleme tekniği hücre, doku ya da ortamdaki kalsiyum (Ca2+) durumunu görüntülemek amacıyla kullanılan bir bilimsel teknik. Kalsiyum görüntüleme teknikleri floresan özelliği taşıyan, fakat Ca2+ ile bağlandığında floresan özelliği değişen kalsiyum belirteçlerinden faydalanır. İki temel tip kalsiyum belirteci mevcuttur: kimyasal belirteçler ve genetik olarak kodlanmış belirteçler. Kalsiyum görüntüleme, canlı hayvanlarda hücre içi kalsiyumu optik olarak görüntülemek için kullanılabilir. Bu teknik geniş çapta hücre tipinin ve sinir devrelerindeki yüzlerce gliya hücrelerinin ve sinir hücrelerinin sinirsel aktivite görüntüleme çalışmalarına izin verir.

Kök hücre tedavisi, bir hastalık veya durumu tedavi etmek veya önlemek için kök hücrelerin kullanıldığı bir yöntemdir.

Merkel hücreleri, aynı zamanda Merkel-Ranvier hücreleri ya da taktil epitel hücreleri omurgalıların derilerinde bulunan ve hafif temas hissi için gerekli, oval biçimli mekanoreseptörlerdir. İnsanların parmak uçları gibi oldukça hassas deride yoğun olarak bulunurlar ve somatosensoriyel getirici sinirlerle sinaptik bağlantı kurarlar. Yaygın olmasa da bu hücreler habis hâle dönüşerek agresif ve tedavisi zor bir deri kanseri türü olan Merkel hücre karsinoması oluşturabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Osteokalsin</span>

Osteokalsin, başka bir adla kemik gama-karboksiglutamik asit içeren protein (BGLAP), kemik ve dentinde bulunan ve ilk olarak civciv kemiğinde kalsiyum bağlayıcı protein olarak tanımlanan küçük (49-amino-asit) kollajenöz olmayan protein yapılı bir hormonudur.

NOX5, insanlarda NOX5 geni ile kodlanan protein.

<span class="mw-page-title-main">CD86</span>

Farklılaşma Kümesi 86 (İngilizce: Cluster of Differentiation 86; CD86 ve B7-2 olarak da bilinir), dendritik hücreler, Langerhans hücreleri, makrofajlar, B hücreleri ve diğer antijen sunan hücreler üzerinde yapısal olarak eksprese edilen bir proteindir. CD80 ile birlikte CD86, T hücresi aktivasyonu ve hayatta kalması için gerekli olan kostimülatör sinyalleri sağlar. Bağlanan liganda bağlı olarak CD86, kendi kendini düzenleme ve hücre-hücre birleşmesi için veya düzenlemenin zayıflaması ve hücre-hücre ayrılması için sinyal verebilir.

<span class="mw-page-title-main">Gabrielle Belz</span> Avustralyalı bağışıklık uzmanı (d. 1901)

Gabrielle T. Belz, Avustralyalı bir moleküler immünolog ve viral immünologdur. Moleküler İmmünoloji bölümünde Walter ve Eliza Hall Tıbbi Araştırma Enstitüsü'nün öğretim üyesidir. Belz, özellikle virüslere karşı bağışıklık tepkisinin moleküler ve hücresel sinyal yollarıyla ilişkili olarak bağışıklık sistemi işlevinin anlaşılmasına önemli katkılarda bulunmuştur. Araştırmaları, influenza ve herpes virüsleri gibi patojen enfeksiyonlara karşı koruyucu bağışıklığın ilk gelişimini yönlendiren sinyalleri anlamaya odaklanmıştır. Bu, sitotoksik T hücrelerinin, enfeksiyondan sonra vücuttan virüsle enfekte olmuş hücreleri nasıl tanıdığını ve çıkardığını araştırmayı içerir. Enfeksiyon sırasında spesifik faktörlerin tanımlanması ve tepkinin araştırılması, bulaşıcı hastalıklar için uzun vadeli aşıların geliştirilmesine ve otoimmün hastalıklar için daha iyi tedavilerin geliştirilmesine katkıda bulunacaktır.

Deri emilimi, maddelerin deri yoluyla vücuda girebildiği bir yoldur. Soluma, yutma ve enjeksiyon ile birlikte, deriden emilim yolu, ilaç uygulamalarında kullanılabildiği gibi bu yolla zehirli (toksik) maddelere de maruz kalınabilir. Maddelerin deri yoluyla emilimini etkileyen en önemli etmenler, madde konsantrasyonu, temas süresi, ilacın çözünürlüğü ve cildin veya vücudun maruz kalan bölümünün fiziksel durumu olarak bildirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Stratum spinozum</span>

Stratum spinozum epidermisin stratum granülozum ve stratum bazale katmanları yer alan epidermis katmanıdır. Bu katman polihedral keratinositlerden oluşur, bu hücreler desmozomlarla birbirlerine bağlıdır. Bu hücrelerin dikensi görüntüsünün nedeni, desmozomlar arasındaki mikrofilamentlerin H&E boyası altında küçülmesidir. Keratinizasyon stratum spinozumda başlar ancak keratinosit oluşumu stratum bazalede başlar. Keratinositler merkezde yer alan, büyük ve soluk çekirdeğe sahiptir, sitokeratin olarak bilinen ve hücreler içinde oluşup bir araya toplanarak tonofibrilleri oluşturan iğsi (fibriler) proteinler üretirler. Tonofibriller, bitişik keratinositler arasında güçlü bağlantılar oluşmasını sağlayan desmozomlar oluşturur. Stratum spinozum, Langerhans hücrelerini de içerir.

<span class="mw-page-title-main">Stratum bazale</span>

Stratum bazale, memelilerde derinin dışını örten beş katmanlı epidermisin en derin katmanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Stratum granülozum</span>

Stratum granülozum epidermisin stratum spinozum katmanının üzerinde ve stratum korneum katmanının altında yer alan ince bir hücre katmanıdır. Alttaki stratum spinozumdan yukarı çıkan keratinositler, stratum granülozumda granüler (tanecikli) hücreler olarak bilinir. Granüler hücrelerde keratin filamentlerini birbirlerine bağladığı düşünülen histidin ve sistein miktarınca zengin proteinleri içeren keratohyalin granülleri bulunur; bu nedenle keratohyalin granüllerinin temel işlevi, ara keratin filamentlerini birbirlerine bağlamaktır.

<span class="mw-page-title-main">Stratum lusidum</span>

Stratum lusidum, epidermiste ölü deri hücrelerinin oluşturduğu ince, açık renkli bir katmandır; mikroskop altındaki mat görüntüsünden dolayı bu şekilde adlandırılmıştır. Bu katman, mikroskopla sadece avuçlarda ve ayak tabanlarında bulunan kalın deri üzerinde görülebilir.

<span class="mw-page-title-main">Biyolojide kalsiyum</span>

Kalsiyum iyonları (Ca2+) organizmaların hücre fizyolojisi ve biyokimya’sına katkıda yapar. İkinci haberci olarak görev yaptıkları sinyal iletim yollarında, nöronlardan nörotransmitter salınımında, tüm kas hücre tiplerinin kasılmasında ve döllenme’de önemli rol oynar. Pek çok enzim, Koagülasyon faktör'lerinin birçoğu dahil olmak üzere, kofaktör olarak kalsiyum iyonlarına gerek duyar. Hücre dışı kalsiyum aynı zamanda uyarılabilir hücre zarları arasındaki potansiyel farkının korunması ve ayrıca uygun kemik oluşumu için de önemlidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.