İçeriğe atla

Kayısı

Kayısı
Korunma durumu

Durumu belirsiz (IUCN 3.1)
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Plantae
Şube:Tracheophyta
Sınıf:Magnoliopsida
Takım:Rosales
Familya:Rosaceae
Oymak:Amygdaleae
Cins:Prunus
Tür: P. armeniaca
İkili adlandırma
Prunus armeniaca
L., Sp. Pl.: 474 (1753).

Kayısı (Prunus armeniaca), Rosaceae (gülgiller) familyasından, 2–10 m yüksekliğinde, dikensi ve tüysüz, Prunus cinsinden bir ağaçtır. Yerli yayılımı, kapsamlı tarih öncesi ekimi nedeniyle biraz belirsizdir. Genetik araştırmalar, Orta Asya'nın ana vatanı olduğunu göstermektedir.[1][2] Birçok ülkede yaygın olarak yetiştirilir ve birçok yerde yabani olarak bulunur.[3][4][5]

Etimoloji

Kayısı kelimesi, kökeni Arapça ḳys kökünden gelen ve “zerdalinin iyi ve iri cinsi” manasındaki قَيْسِي (ḳaysī) sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Arapça “kıyaslama, ölçme” anlamındaki قيس (ḳays) sözcüğünden +ī ekiyle türetilmiştir. Türkçede ilk olarak 1360'a tarihlenen Dânişmendnâme eserinde bahsi geçmektedir.[6]

Zerdali, Türkiye'nin bazı bölgelerinde genel olarak kayısı anlamında kullanılabilmekle birlikte, kayısının Akdeniz'de yetişen daha küçük meyveli kültivarlarına atıfta da bulunabilir.[7] Tarihi açıdan zerdali kayısıyı belirtmek için kullanılmasına rağmen günümüzde bu anlamlara evrilmiştir. Zerdali kelimesinin kökeni Farsça "kayısı” manasındaki زرد الو (zardālū) sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük motamot çevrildiği takdirde "sarı erik" anlamına gelir ve Farsça "sarı" manasındaki زرد (zard) ve erik cinsi meyvelerin genel adı olarak kullanılan آلو (ālū) sözcüklerinin bileşiğidir. Türkçede ilk kullanımı 1400'lerin öncesinde görülmektedir.[8]

Meyve Klasik Dönem'de Yunan kaynaklarında Ermenistan ile ilişkili isimler (Ἀρμενιακὰ) ile bilinmekteydi. Bitkinin isminin bir bilimsel kaynakta Ermenistan ile özdeşleştirilmesi ilk olarak İsviçreli botanist Gaspard Bauhin'in 1623'te yazılmış Pinax Theatri Botanici türe "Ermenistan elması" anlamına gelen Mala armeniaca denmesiyle kaydedilmiştir. Bu kalıp Gaius Plinius Secundus'a atfedilse de bu savı destekleyen bir kaynak yoktur. Linnaeus Bauhin'in ismini 1753'te yayımladığı Species Plantarum eserinde kullanmasıyla Prunus armeniaca Linnaeus sistemine girmiştir.[9]

Latincede "zamanından önce olgunlaşan" anlamına gelen ve kayısının şeftaliden önce olgunlaşmasına atıfta bulunan (persica) praecocia söz öbeğiyle bilinen kayısı, daha sonra Grekçeye πραικόκιον (praikókion) olarak alıntılanmıştır. Bu dilden Süryaniceye ܒܪܩܘܩܐ (bārqoqa), Süryaniceden Arapçaya البرقوق (al-barqūq) olarak geçmiştir. Avrupa'da konuşulan pek çok dilde kayısı için kullanılan kelimelerin kökeni Arapça al-barqūq/barquq kelimelerine dayanır. Bu örnekler arasından İspanyolca (albaricoque), İtalyanca (albicocca) İngilizce (apricot) Fransızca (abricot), Katalanca (albercoc), Almanca (Aprikose), Baskça (arbeletxeko), Rusça, Adıgece ve Tatarca (абрико́с) yer alır.

Açıklama

Keşmir, Benhama köyünde kayısı çiçekleri
Olgunlaşmamış meyveler

Prunus armeniaca 8-12 metre (26-39 ft) 40 santimetre (16 in) kadar gövde ile çapında ve yoğun, yayılan bir kanopi. Yapraklar oval, 5-9 santimetre (2,0-3,5 in) uzun ve 4-8 santimetre (1,6-3,1 in) genişliğinde, yuvarlak tabanlı, sivri uçlu ve ince tırtıklı kenarlı küçük bir ağaçtır. Çiçekler 2-45 santimetre (0,8-17,7 in) çapında, beş beyaz ila pembemsi yaprakları ile; İlkbaharda yapraklardan önce tek başlarına veya çiftler halinde üretilirler. Küçük bir şeftaliye benzer bir sert çekirdekli 15-25 santimetre (5,9-9,8 in) çapında (bazı modern çeşitlerde daha büyük) meyveleri (drupa) vardır. sarıdan turuncuya, genellikle güneşe en çok maruz kalan tarafta kırmızı renkte; yüzeyi pürüzsüz (botanik olarak tüysüz olarak tanımlanır) veya kadifemsi ve çok kısa tüylü (botanik olarak: tüylü) olabilir. Meyve eti genellikle serttir ve çok sulu değildir. Tadı tatlıdan ekşiye kadar değişebilir. Tek tohum, bir taraftan aşağı doğru inen üç sırt dışında, grenli, pürüzsüz bir dokuya sahip, genellikle "taş" olarak adlandırılan sert, taşlı bir kabuğun içine yerleştirilmiştir.[10][11]

Kayısı ve enine kesiti

Varyeteler

Çin Bitki Örtüsü ve Yaşam Kataloğu'na göre altı çeşit P. armeniaca vardır:[11][12]

  • Prunus armeniaca var. ansu - ansu kayısısı (Japonca: anzu), pembe çiçekli, Doğu Asya
  • Prunus armeniaca var. armeniaca - yaygın kayısı, Orta Asya ve Çin
  • Prunus armeniaca var. holosericea - Tibet kayısısı, Çinghay, Şensi, Siçuan ve Tibet
  • Prunus armeniaca var. meixianensis - Mei County kayısısı, çift çiçekli, Şensi
  • Prunus armeniaca var. xiongyueensis - Xiongyue kayısısı, Liaoning
  • Prunus armeniaca var. zhidanensis - Zhidan kayısısı, Ningxia, Çinghay, Shaanxi ve Shanxi

Yetiştirme ve kullanımlar

Kökeni, evcilleştirme ve yayılma

Hindistan arazisinde kayısı hazırlanışı. Alchi Manastırı, Ladakh
David Packard'ın Los Altos Hills'teki David ve Lucile Packard Vakfı tarafından korunan kayısı bahçesi, Silikon Vadisi'nin kentsel yayılmasından önce kayısının önemli bir mahsul olduğu Santa Clara ilçesinde kalan az sayıdaki bahçeden biridir.

Sovyet botanikçi Nikolai Vavilov'a göre P. armeniaca'nın ana vatanı, evcilleştirilmesinin gerçekleştiği yer olan Orta Asya'dır ve Çin başka bir evcilleştirme merkezidir.[13] Bu hipotez genetik çalışmalarla doğrulanmıştır.[1][2]

P. armeniaca'nın demografik tarihinde en az üç bağımsız evcilleştirme olayı vardır:[1]

  • Güney Orta Asya'daki (Kırgızistan) yabani popülasyonlardan biri, Güney Orta Asya ve Kuzey Güney Asya'da ekili kayısı oluşumuna neden olmuştur.
  • Kuzey Orta Asya'daki (Kazakistan) yabani popülasyonlardan olan kayısı, Kuzey Orta Asya, Batı Asya (daha önce varsayılan menşe yeri olan Ermenistan dâhil), Avrupa ve Kuzey Afrika'da ekili kayısının oluşmasına neden olmuştur.
  • Üçüncüsü Çin'de meydana geldi ve Doğu Asya'da kayısı yetiştiriciliğine yol açtı. Kuzey Orta Asya'daki vahşi popülasyonları ve / veya P. sibirica ile melezlerini içermekteydi.

Evcilleştirilmiş kayısı batıya iki ana yoldan yayılmıştır: biri Orta Asya → Batı Asya → Akdeniz Avrupa ve Kuzey Afrika, diğeri Orta Asya → Kıta Avrupası'dır. Ayrıca Japonya'dan yetiştirilen kayısının Akdeniz Avrupa'sına çok az katkısı olmuştur.[2]

Yetiştirme tarihi

Kayısı, eski çağlarda Ermenistan'da biliniyordu ve orada o kadar uzun zamandır yetiştirilmekteydi ki daha önceleri kayısının ana vatanının Ermenistan olduğu düşünülmekteydi.[14] Ermenistan, Garni'de yapılan bir arkeolojik kazıda, Kalkolitik döneme ait bir alanda kayısı tohumları bulunmuştur.[15] Bilimsel adı Prunus armeniaca (Ermeni eriği) bu varsayımdan gelmektedir. Üstelik, Belçikalı arborist Baron de Poerderlé 1770'lerde bu konu hakkında "Cet arbre tire son nom de l'Arménie, region d'Asie, d'où il est originaire et d'où il fut porté en Europe..." ("Bu ağaç adını, doğduğu yer olan ve Avrupa'ya getirildiği Asya ülkesi olan Ermenistan'dan alır... " ) demiştir.[16] Bugün Ermenistan'da 50 civarında kayısı çeşidi yetiştirilmektedir.

Kayısı, MÖ 1000'den sonra Çin'de yetiştirilmektedir.[17] Yaklaşık yedinci yüzyıldan itibaren Çin'deki kayısılar, tuzlama ve tütsüleme ve daha yaygın kurutma gibi çeşitli yöntemlerle korunmuştur. Hubei, siyah füme kayısıları ile ünlüdür.[18]

Yunanistan'a girişi Büyük İskender ile ilişkilendirilmektedir.[19]

Kayısı, antik çağlardan beri İran'da yetiştirilmektedir ve kuru olanlar, İran ticaret yollarında önemli bir üründür. Kayısı, günümüz İran'ında önemini sürdürmektedir.[]

İspanya Endülüs'te Kayısı yetiştiriciliği üzerine bir makale, İbnü'l-Evvam'ın 12. yüzyıl tarımsal çalışmasında, Book on Agriculture'da yayımlandı.[20]

Mısırlılar genellikle kayısıları kurutur, tatlandırıcı ekler ve daha sonra bunları amar al-dīn adlı bir içecek yapmak için kullanırlar.[]

İngiltere'de 17. yüzyılda kayısı yağı, tümörler, şişlikler ve ülserlere karşı etkili olan şifalı bitkiler tedavilerinde kullanılmıştır.[21]

17. yüzyılda İngiliz yerleşimciler kayısıyı Yeni Dünya'daki İngiliz kolonilerine getirdiler. Modern Amerikan kayısı üretiminin çoğu, İspanyol misyonerler tarafından Batı Kıyısı'na taşınan fidelerden geliyor. ABD ticari üretiminin neredeyse tamamı Kaliforniya'da, bir kısmı da Washington ve Utah'da gerçekleşir.

Türkiye'de kurumaya bırakılan kayısılar

Günümüzde kayısı yetiştiriciliği, büyüme ihtiyaçlarını karşılayabilecek iklime sahip dünyanın her yerine yayılmıştır.

Kullanımlar

Orta Asya'da ve Akdeniz çevresinde yetişen kayısının çekirdekleri veya çekirdekleri o kadar tatlıdır ki, badem yerine kullanılabilir.[] İtalyan likörü amaretto ve amaretti biscotti, badem yerine kayısı çekirdeği özü ile tatlandırılmıştır.[] Bu çeşit çekirdekleri preslenen ve badem yağı olarak bilinen, yemeklik yağ olarak kullanılmıştır. Çekirdekler %2,05 ile %2,40 arasında hidrojen siyanür içerir, ancak normal tüketim ciddi anlamda sorun teşkil etmez.[22][]

Kültürdeki yeri

Üzerinde Prunus armeniaca bulunan bir Ermeni pulu.

Çinliler kayısıyı eğitim ve tıpla ilişkilendirmektedir. Örneğin klasik kelime 杏壇 (kelimenin tam anlamıyla: 'kayısı altar') 'eğitim dairesi' anlamında, hâlen yaygın olarak yazı dilinde kullanılır. MÖ 4. yüzyılda Çinli bir filozof olan Chuang Tzu , Konfüçyüs'ün öğrencilerine kayısı ağaçlarıyla çevrili bir forumda öğrettiği bir hikâye anlatmıştır.[23] Tıpla ilişki, kayısı çekirdeklerinin geleneksel Çin tıbbında bir bileşen olarak yaygın kullanımından ve Üç Krallık döneminde hastalarından başka hiçbir ödeme talep etmeyen doktor Dong Feng'in (董 奉) hikâyesinden kaynaklanmaktadır. hastalıklarından kurtulmak için bahçesine kayısı ağaçları diktiklerini ve bunun sonucunda büyük bir kayısı ağacı korusu ve düzenli olarak tıbbi malzemeler sağladıklarını söyledi. "Kayısı Korusu Uzmanı" (杏林 高手) terimi hala hekimlere şiirsel bir gönderme olarak kullanılmaktadır.

Ermenistan'da kayısı ağacının ahşabı, Ermenistan'da popüler bir nefesli çalgı olan ve aynı zamanda kayısı piposu olarak da adlandırılan duduk gibi ahşap oymalarında kullanılmaktadır. Kayısı ağacından el yapımı birtakım hediyelik eşyalar da yapılır.

Kaynakça

  1. ^ a b c Liu (2019). "The complex evolutionary history of apricots: Species divergence, gene flow and multiple domestication events". Molecular Ecology (İngilizce). 28 (24): 5299-5314. doi:10.1111/mec.15296. ISSN 1365-294X. PMID 31677192. 23 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021. 
  2. ^ a b c Bourguiba (2020). "Genetic structure of a worldwide germplasm collection of Prunus armeniaca L. reveals three major diffusion routes for varieties coming from the species' center of origin". Frontiers in Plant Science (İngilizce). 11: 638. doi:10.3389/fpls.2020.00638. ISSN 1664-462X. PMC 7261834 $2. PMID 32523597. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021. 
  3. ^ "Flora of North America, Prunus armeniaca Linnaeus, 1753". 14 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021. 
  4. ^ "Prunus armeniaca : Apricot – Atlas of Living Australia". bie.ala.org.au. 15 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Altervista Flora Italiana, Albicocco, Prunus armeniaca L. 20 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. includes photos and European distribution map
  6. ^ "kayısı". Nişanyan Sözlük. 17 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2023. 
  7. ^ TDK Güncel Sözlük "zerdali" maddesi
  8. ^ "zerdali". Nişanyan Sözlük. 14 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2023. 
  9. ^ Linnaeus, C. (1753). Species Plantarum 1:474.
  10. ^ Rushforth, K. (1999).
  11. ^ a b Wu, Z.Y., (Ed.) (2003). "Armeniaca Scopoli" (PDF). Flora of China. 9. Beijing & St. Louis: Science Press & Missouri Botanical Garden Press. ss. 396-401. 
  12. ^ "Prunus armeniaca L". Catalogue of Life. 19 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2021. 
  13. ^ Origin, Variation, Immunity and Breeding of Cultivated Plants: Phytogeographic Basis of Plant Breeding. Chester, K. Starr tarafından çevrildi. Redwood City Seed Company. 1987 [1951]. ISBN 9780933421189. 
  14. ^ "VII Symposium on Apricot Culture and Decline". International Society for Horticultural Science. 21 Mayıs 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2012. 
  15. ^ Arakelyan, B. (1968).
  16. ^ Manuel de l'Arboriste et du Forestier Belgiques: Seconde Édition: Tome Premier. Brüksel: Emmanuel Flon. 1788. s. 682. 
  17. ^ Domestication of Plants in the Old World. Oxford University Press. 2012. s. 144. 
  18. ^ Davidson, Alan.
  19. ^ Huxley, A., ed. (1992).
  20. ^ Le livre de l'agriculture d'Ibn-al-Awam (kitab-al-felahah) (Fransızca). Paris: A. Franck. 1864. ss. 313-315 (ch. 7 - Article 40). OCLC 780050566. 
  21. ^ Medical botany: plants affecting human health. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons. 2003. s. 214. ISBN 978-0-471-62882-8. 20 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021. 
  22. ^ Medicinal and Poisonous Plants of Southern and Eastern Africa – Watt & Breyer-Brandwijk (1962)
  23. ^ "《莊子·漁父》". Ctext.org. 22 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2012. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Karayemiş</span>

Karayemiş (Prunus laurocerasus), gülgiller (Rosaceae) familyasından küçük beyaz renkli çiçekler açan, daha çok rutubetli ve gölgeli yerlerde yetişen 5–15 m boyunda, yaprak dökmeyen bir ağaç türü. Türkiye'de çeşitli yöresel adlarla bilinmektedir. Yaygın olarak "Karayemiş" adıyla bilinen bitki, "Gürcü kirazı", "Laz kirazı", "Laz üzümü", "Laz yemişi", "Tanal", "Tçkoo" adlarıyla da bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Mabet ağacı</span> bitki türü

Ginkgo biloba (Çince ve Japonca 銀杏), günümüzde varlığını sürdüren hiçbir yakın türü veya benzeri bulunmayan, tamamıyla kendine özgü bir ağaçtır. Botanikçilerce, bitkiler (Plantea) alemi içindeki ayrı bir bölümde (Ginkgophyta) değerlendirilir. Bu bölümün içinde tek bir sınıf (Ginkgoopsida), sınıfın içinde tek bir takım (Ginkgoales), takımın içinde tek bir familya (Ginkgoaceae), familyanın içinde de tek bir cins olarak Ginkgo ve bu cinste de tek tür olarak Ginkgo biloba bulunmaktadır. Geçmişte Spermatophyta veya Pinophyta bölümlerine yerleştirilmişse de bugün yukarıda belirtilen tanımların daha uygun olduğu sonucuna varılmıştır. Bilinen yaşayan fosil türlerinin en iyi örneklerinden biridir. Ginkgo biloba, açık tohumlular (gymnospermae) olarak anılan, başka bir deyişle tohumları bir meyve tarafından koruma altında olmayan bir ağaç türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Nar</span> Kınagiller familyasından bir bitki türü

Nar, kınagiller (Lythraceae) familyasından, içinde küçük çekirdekleri ve meyve gövdesini oluşturan yüzlerce tanecik bulunan, hafif ekşi ve bazen tatlı tadı olan, ılıman iklimlerde yetişen bir meyve türü.

<i>Prunus</i>

Prunus, gülgiller (Rosaceae) familyasından kiraz, karayemiş, kayısı, şeftali, badem ve erik gibi meyve ağaçlarını içeren cins.

<span class="mw-page-title-main">Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti</span>

Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ya da kısaca Ermenistan SSC, Sovyetler Birliğini oluşturan Sovyet cumhuriyetlerinden biriydi. Bu dönemden önce bağımsız Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti bazen "Birinci Ermeni Cumhuriyeti" olarak adlandırıldığı için Ermenistan SSC bazen "İkinci Ermeni Cumhuriyeti" olarak adlandırılır. 37 rayondan oluşan ve başkenti Erivan olan Ermenistan SSC, Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin Ermenistan kolu olan Ermenistan Komünist Partisi tarafından yönetiliyordu.

<span class="mw-page-title-main">Şeftali</span> meyve ağacı türü

Şeftali, ilk evcilleştirildiği ve ekildiği Kunlun Dağları'nın kuzey yamaçları ve Tarim Havzası arasındaki Kuzeybatı Çin bölgesine has, yerli yaprak döken bir ağaçtır.

<span class="mw-page-title-main">Kara başlı iskete</span> Kuş türü

Kara başlı iskete, ispinozgiller (Fringillidae) familyasından, yarı göçmen bir ötücü kuş türü. 06.06.2006 tarihli, 4 numaralı Çevre ve Orman Bakanlığı Merkez Av Komisyonu kararıyla koruma altına alınmıştır. Türkiye'de avlanması, ölü ya da canlı bulundurulması ve nakledilmesi yasaktır.

<span class="mw-page-title-main">Maymun</span> bazı primatlar için kullanılan terim

Maymun, Primatlar takımındaki kimi memelileri kapsayan bir terimdir. Kimi kullanımlarda terim tüm primatları kapsarken genelde Simiiformes infra takımındaki primatlar için kullanılır.

<i>Prunus mume</i> ağaç türü

Prunus mume, Prunus cinsinden bir ağaç türüdür. Ağacın meyvesi Çin, Japon ve Kore mutfaklarında meyve sularında, alkol tatlandırıcısı, turşu ve soslarda kullanılır. Aynı zamanda geleneksel bir ilaç olarak da kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Ermenistan'da turizm</span>

Ermenistan'da turizm, turist sayısının her yıl ülkeyi ziyaret eden yarım milyon kişiyi aştığı 1990'lardan bu yana Ermeni ekonomisi için kilit bir sektör olmuştur. Ermenistan Ekonomi Bakanlığı, uluslararası turistlerin çoğunun Rusya, AB ülkeleri, ABD ve İran'dan geldiğini bildirmektedir. Nispeten küçük boyutlu olmasına rağmen, Ermenistan'ın dört UNESCO dünya mirası alanı vardır.

Duduk, kayısı ağacından imal edilen tahta nefesli çalgı. Ermenistan çıkışlı olan bu çalgının varyasyonları Azerbaycan, Gürcistan, Rusya, Türkiye ve İran da dâhil olmak üzere Kafkasya ve Orta Doğu'nun diğer bölgelerinde görülür. Çalgı ve müziği UNESCO tarafından 2005 yılında İnsanlığın Sözlü ve Somut Olmayan Mirası Başyapıtı ilan edilmiştir.

Pyrus regelii, Rosaceae (gülgiller) familyasından Orta Asya'ya özgü bir yabani armut türü.

<i>Prunus × dasycarpa</i>

Mor kayısı ya da siyah kayısı olarak adlandırılan Prunus × dasycarpa bir ağaç türüdür. Rosaceae gül ailesindeki Prunus cinsindendir. Tür, 1791'de Jakob Friedrich Ehrhart tarafından adlandırılmıştır. Tomurcuklar kırmızımsı-turuncu ve çiçek tomurcukları beyazdır. Muhtemelen P. armeniaca × P. cerasifera'nın bir melezidir. Bunun insan tarafından yetiştirilen bir çapraz mı yoksa Batı Asya'dan doğal olarak oluşan bir çapraz mı olduğu konusunda anlaşmazlık vardır.

<span class="mw-page-title-main">Hemşin kertenkelesi</span>

Hemşin kertenkelesi veya bilimsel adıyla Darevskia armeniaca, partenogenez yolla çoğalan Darevskia cinsi bir kertenkele türüdür. Hemşin kertenkelesi, Doğu Karadeniz ve Ermeni Yaylası'na özgüdür.

<i>Ulmus castaneifolia</i> bitki türü

Ulmus castaneifolia, Ulmaceae (karaağaçgiller) familyasından bir ağaç türü.

<i>Ulmus davidiana</i> bitki türü

Ulmus davidiana, Ulmaceae (karaağaçgiller) familyasından bir ağaç türü.

<i>Ulmus elongata</i> bitki türü

Ulmus elongata, Ulmaceae (karaağaçgiller) familyasından bir ağaç türü.

<i>Ulmus parvifolia</i> bitki türü

Ulmus parvifolia, Ulmaceae (karaağaçgiller) familyasından bir ağaç türü.

<span class="mw-page-title-main">Bok choy</span>

Bok choy, yemek olarak kullanılan bir Çin lahanası türüdür. Bok choy çeşitleri baş oluşturmaz ve bunun yerine hardal yeşilliğini anımsatan bir küme oluşturan daha hafif soğanlı diplere sahip yeşil yapraklara sahiptir. Ispanak ve kestane arasında bir tada sahiptir, ancak hafif biberli bir alt ton ile biraz daha tatlıdır. Yeşil yapraklar, beyaz soğandan daha güçlü bir tada sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Kuru kayısı</span>

Kuru kayısı, kayısı ağacının kurutulmuş meyvesidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.