Kayıp Nesil
| Batı dünyasında adlandırılan nesiller |
|---|
 |
Kayıp Nesil ya da Kayıp Kuşak, I. Dünya Savaşı sırasında erken yetişkinlik dönemindeki sosyal nesil topluluğudur (kohort). Bu bağlamda "kayıp", savaş sonrası erken dönemde savaştan sağ kurtulanların çoğunun "kafası karışmış, başıboş dolaşan, amaçsız" ruhuna atıfta bulunur.[1] Terim ayrıca özellikle 1920'lerde Paris'te yaşayan bir grup Amerikalı gurbetçi yazara atıfta bulunmak için de kullanılır.[2][3][4] Terimi ortaya çıkaran kişi Gertrude Stein iken daha sonra Ernest Hemingway tarafından 1926 tarihli The Sun Also Rises (Güneş de Doğar) adlı romanının epigrafında "Hepiniz kayıp bir nesilsiniz." şeklinde kullanılmıştır.[5][6]
Daha genel anlamda Kayıp Nesil, 1883 ile 1900 yılları arasında doğan bireylerden oluştuğu kabul edilir.[7] Sanayi Devrimi'nin ardından, Kayıp Kuşak'ın Batılı üyeleri, daha önce hiç olmadığı kadar okuryazar, tüketimci ve medyaya doymuş fakat aynı zamanda katı biçimde muhafazakar toplumsal değerleri sürdürme eğiliminde olan toplumlarda büyümüştür.
Kohortun genç erkekleri, genellikle kendi yaş gruplarının yaşam süresinin belirleyici anı olarak görülen bir çatışma olan Birinci Dünya Savaşı için kitlesel ölçekte seferber edilmiştir. Genç kadınlar da savaşa katkıda bulunmuş, savaştan etkilenmiş ve sonrasında siyasî ve yaşamın diğer alanlarında daha fazla özgürlük kazanmıştır. Kayıp Nesil ayrıca İspanyol gribi pandemisine karşı oldukça savunmasızdı ve Kükreyen Yirmiler olarak bilinen dönemde özellikle büyük şehirlerde birçok kültürel değişimin arkasındaki itici güç olmuştur.
Daha sonra Büyük Buhran'ın ekonomik etkilerini yaşamış ve sıklıkla kendi oğullarının İkinci Dünya Savaşı'nda savaş alanlarına gittiğine şahit olmuştur. Gelişmiş dünyada, çatışmadan sonraki on yıllar boyunca emeklilik ve ortalama yaşam beklentisine ulaşma eğiliminde olmuş ancak bazıları, normları önemli ölçüde geride bırakmıştır. 19. yüzyılda doğduğu bilinen hayatta kalan son kişi (Nabi Tajima), 2018'de ölmüştür.
Terminoloji ve yaş aralığı
Terim, I. Dünya Savaşı sırasında reşit olan genç nesil için kullanılır. Yazarlar William Strauss ile Neil Howe, Kayıp Nesil'i 1883-1900 yılları arasında doğan, I. Dünya Savaşı ve Kükreyen Yirmiler sırasında reşit olan bir grup olarak tanımlar.[8] Avrupa'da, I. Dünya Savaşı'nın başladığı yıldan ötürü çoğunlukla "1914 Kuşağı" olarak bilinirler. Birçok gurbetçinin yerleştiği Fransa'da, bazen Génération du feu, "(silah)ateş kuşağı" olarak anılırlar. Büyük Britanya'da, bu terim başlangıçta savaşta ölenler için kullanılmış[9] ve çoğu zaman örtük olarak, orantısız bir şekilde öldüğü algılanan üst sınıf zayiatlara atıfta bulunmuştur.[10] Pek çoğu; şairler Isaac Rosenberg, Rupert Brooke, Edward Thomas ile Wilfred Owen,[11] besteci George Butterworth ve fizikçi Henry Moseley gibi kayda değer kayıplar için "gençlik çiçekleriyle insanların en yiğitlerinin biçildiğini" hissetmiştir.[12]
Önemli kişiler
Kayıp Nesil'in önemli isimleri arasında F. Scott Fitzgerald,[13] Gertrude Stein, Ernest Hemingway, T. S. Eliot,[14] Ezra Pound, Jean Rhys[15] Henry Strater[16] ve Sylvia Beach.[17] yer almaktadır.
Kaynakça
- ^ Hynes, Samuel (1990). A War Imagined: The First World War and English Culture. Londra: The Bodley Head. s. 386. ISBN 0-370-30451-9.
- ^ Madsen, Alex (2015). Sonia Delaunay: Artist of the Lost Generation. Open Road Distribution. ISBN 9781504008518.
- ^ Fitch, Noel Riley (1983). Sylvia Beach and the Lost Generation: A History of Literary Paris in the Twenties and Thirties. WW Norton. ISBN 9780393302318.
- ^ Monk, Craig (2010). Writing the Lost Generation: Expatriate Autobiography and American Modernism. University of Iowa Press. ISBN 9781587297434.
- ^ Hemingway, Ernest (1996). The Sun Also Rises. New York: Scribner. ISBN 0684830515. OCLC 34476446.
- ^ Monk, Craig (2010). Writing the Lost Generation: Expatriate Autobiography and American Modernism. Iowa City, IA: University of Iowa Press. s. 1. ISBN 9781587297434. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2020.
- ^ "Time use of millennials v. non-millennials". 8 Nisan 2021. 9 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2021.
- ^ Strauss, William; Howe, Neil (1991). Generations: The History of Americas Future. 1584 to 2069. New York: William Morrow and Company. ss. 247-260. ISBN 0-688-11912-3.
- ^ "The Lost Generation: the myth and the reality". Aftermath – when the boys came home. 1 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2009.
- ^ Winter, J. M. (November 1977). "Britain's 'Lost Generation' of the First World War" (PDF). Population Studies. 31 (3): 449-466. doi:10.2307/2173368. JSTOR 2173368. PMID 11630506. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 11 Temmuz 2015.
- ^ "What was the 'lost generation'?". Schools Online World War One. BBC. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2012.
- ^ Rosa Luxemburg et al., "A Spartacan Manifesto 5 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Nation, 8 March 1919, pp. 373–374
- ^ Lapsansky-Werner, Emma J. United States History: Modern America. Boston, MA: Pearson Learning Solutions, 2011. Print. Page 238
- ^ Esguerra, Geolette (9 Ekim 2018). "Sartre was here: 17 cafés where the literary gods gathered". ABS-CBN News. 12 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2019.
- ^ Thompson, Rachel (25 Temmuz 2014). "A Literary Tour of Paris". HuffPost. 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2019.
- ^ "Obituaries: Henry Strater, 91; Artist at Center of Lost Generation". Los Angeles Times. 24 Aralık 1987. 5 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2022.
- ^ Monk, Craig (2010). Writing the Lost Generation: Expatriate Autobiography and American Modernism. University of Iowa Press.
