Messerschmitt Bf (Me) 109, II. Dünya Savaşı Alman avcı uçağı. Willy Messerschmitt tarafından 1930'larda tasarlanmıştır. Messerschmitt 109, ilk uçuşunu prototip Bf 109 V1 olarak Mayıs 1935'te yaptığı zaman döneminin en gelişmiş tek kişilik avcı uçağıydı. 1937 Şubatı’nda üretilmeye başlanan Jumo motorlu "B-1", Luftwaffe’de servise girdi. Jumo 210 motoru, "B", "C" ve "D" modellerinde de kullanıldı. Ocak 1939’dan 1942’nin başlarına dek üretimde kalan Bf 109 E modelinde Daimler-Benz DB 601 motoru kullanılmıştır. "G" modelinin üretimine 1942 Mayıs’ında başlanmıştır. Messerschmitt 109, yaklaşık 12.000 tanesi Bf 109 G olmak üzere toplam 35,000 civarında imal edilmiştir.
Messerschmitt ME 110, II. Dünya Savaşı Alman ağır avcı uçağı. Bf 110 ağır avcı olarak tasarlanan ve sonraları gece avcısı veya yer bombardıman uçağı olarak kullanılmıştır.
Convair XFY Pogo, ABD ordusu için geliştirilmiş deneysel dikey kalkış ve inişli hava aracı. Pogo, delta kanatlara ve üç bıçaklı ters yönlere dönen pervanelere güç sağlayan 5.500 hp turboprop motora sahipti. Küçük savaş gemilerinden kalkış ve iniş yapabilecek yüksek performanslı bir avcı uçağı olarak tasarlanmış, ancak kuyruk üzerine inişin pilotlar için zorluğu sebebiyle kullanımının riskli olacağından proje iptal edilmiştir.
Cessna 172 Skyhawk 4 kişilik, yüksek kanatlı, tek motorlu Cessna modelidir. Dünyanın en çok üretilen popüler eğitim uçağıdır.
MiG-1 Rusça: (Микоян-Гуревич МиГ-1) II. Dünya Savaşı'nda Sovyetler Birliği'nin kullandığı bir avcı uçağı idi. Kullanımı oldukça zor olmasına rağmen MİG-3 için başarılı bir altyapı uçağı oldu. Yüksek irtifadaki başarılı uçuşları ile ün kazandı.
MiG-3 Rusça: (Микоян и Гуревич МиГ-3) II. Dünya savaşında Sovyetler Birliğinin kullandığı bir avcı uçağı idi. MİG-1'den türeyen başarılı bir avcı uçağı oldu. Yüksek irtifadaki başarılı uçuşları ile ün kazandı.
DIS-200 veya MiG-5,, Sovyetler Birliğinin II. Dünya Savaşında kullanmak istediği Mikoyan Gurevich Tasarım Bürosu'un bir prototip idi. Çift motorlu ve çift kuyruklu kombine uçaktan sadece iki adet üretildi. Keşif ve bombardıman için de düşünüldü ama bu asla hayata geçmedi.
Mooney M-18 Mite, küçük ve tek kanatlı, tek motorlu ve katlanabilir iniş takımlarına sahip bir kişisel uçaktır. II. Dünya Savaşı döneminde, 1947-1954 yılları arasında 283 adet üretilmiştir. Günümüzde halen uçmaktadır. 2965$ gibi, sıradan bir uçağa göre düşük bir üretim maliyeti vardır. Bakımı oldukça kolaydır ve modernize çalışmaları ev garajlarında dahi yapılabilmektedir. Uçağın ahşap bir yapısı vardır. Tasarım için seçilen NACA 64A215 kanat dizaynı, II. Dünya Savaşı'ndan sonra ilk kez bir kişisel uçakta kullanılmıştır. Ayrıca uçak "güvenli-trim" sistemine sahiptir. Bu mekanik cihaz sayesinde otomatik olarak uçuş düzlemi sabit tutulmaya çalışılmaktadır. Mooney M20'ye geliştirilmiştir.
Arado Ar 96, Alman yapımı tek motorlu, alçak tek kanatlı ve tamamı metal ile kaplı uçaktır. Arado Flugzeugwerke tarafından üretilmiştir. II. Dünya Savaşı süresince Luftwaffe'ler için standart bir eğitim uçağıydı.
Kawasaki Ki-45 Toryu, Kawasaki tarafından üretilen Japon yapımı bir ağır avcı uçağıdır. Uçak, II. Dünya Savaşı sırasında Japon İmparatorluk Ordusu Hava Kuvvetleri tarafından kullanılmıştır.
Kawasaki Ki-102, Kawasaki tarafından üretilen Japon yapımı bir ağır avcı uçağıdır. Uçak, II. Dünya Savaşı sırasında Japon İmparatorluk Ordusu Hava Kuvvetleri tarafından kullanılmıştır.
Macchi M.C.202 Folgore, nitelikleri ve yüksek üretim sayıları göz önüne alındığında İkinci Dünya Savaşı'nda İtalya tarafından kullanılan en önemli savaş uçağıydı.
"Sagittario" olarak da bilinen Reggiane Re.2005, 1940'ların ilk yarısında İtalyan Officine Meccaniche Reggiane tarafından üretilen tek motorlu, tek kanatlı, tek kişilik bir avcı uçağıdır. Önceki Re.2000 ve Re.2001'in geliştirilmiş hâlidir ve Alman Daimler-Benz DB 605 motorunun lisansı alınıp bu motorla donatılmıştır. Otuzdan biraz fazla birimde üretilmiş, 1943 yazında İkinci Dünya Savaşı sırasında Regia Aeronautica tarafından kullanılmış ve ayrıca Cassibile ateşkesinin ardından sağlam kalan uçaklara ek olarak üretilen yeni dört adet birim, İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'ne bağlı Aeronautica Nazionale Repubblicana ve Luftwaffe tarafından kullanılmıştır.
Aerfer Sagittario 2, Aerfer tarafından İtalya'da üretilen, önleyici veya hafif taktik destek uçağı olarak hizmet etmesi amaçlanan, tamamen metal tek kişilik hafif bir savaş uçağı prototipiydi. İlk kez 4 Aralık 1956 tarihinde uçmuş ve 13.725 metreden (45.000 ft) bir dalış sırasında Mach 1.1 hıza ulaşmış ve kontrollü uçuşta ses duvarını aşan ilk İtalyan uçağı olmuştur.
IMAM Ro.57, Regia Aeronautica'nın çift motorlu, tek kişilik ve tek kanatlı avcı uçağıydı. Giovanni Galasso'nun 1939 tasarımına dayanan uçak, 1943'e kadar üretime girmedi.
CANSA F.C.20, 1941'de İtalya'da tasarlanmış ve üretilmiş çift motorlu, tek kanatlı bir keşif bombardıman/kara saldırı uçağıdır. Farklı silah ve motorlara sahip çeşitli versiyonlar üretilmiş, ancak İtalya ve Müttefikler arasındaki ateşkesten önce yalnızca FC.20bis kara saldırı varyantı filo hizmetine verilmiştir.
Polikarpov ITP, II. Dünya Savaşı sırasında tasarlanmış bir Sovyet avcı prototipiydi. Uçağın geliştirilmesi, 1941 sonbaharında Almanların Moskova'ya ilerlemesininden dolayı tasarım bürosunun boşaltılmasıyla uzamıştır. İkinci prototip tamamlandığında Sovyetler Birliği'nde eşdeğer veya daha iyi performansa sahip avcı uçakları zaten üretimdeydi ve ITP programı iptal edildi.
Kyūshū J7W Shinden, gövdesinin arkasında kanatları ve itici motoru bulunan, pervaneli kanart tipi bir II. Dünya Savaşı Japon prototip avcı uçağıydı.
Yokosuka R2Y Keiun, II. Dünya Savaşı'nın sonlarında Japonya'da üretilmiş bir prototip keşif uçağıydı.
Handley Page HP.75 Manx, Handley Page tarafından tasarlanan ve 1940'ların başında test uçuşları gerçekleştiren bir İngiliz deneysel uçağıydı. İtici konfigürasyonlu çift motorlu kuyruksuz bir tasarım olan HP.75 Manx, alışılmadık özellikleriyle dikkat çekiyordu.
Japonya