İçeriğe atla

Kavut

Kavut, kavrulmuş ve dövülmüş tahıl ununun şeker ya da tatlı yemişle karışımı şeklinde yapılan helva benzeri tatlı.[1] Doğu Anadolu Bölgesi'nde özellikle Van'da.[2] ve Iğdır'da.[3] yaygın olarak yapılır. Doğu Karadeniz'de orta Trabzon'dan itibaren sahil kesiminde ve yüksek kesimde, aynı zamanda Doğu Karadeniz bölgesi dağlarının güney eteklerindeki şehirlerde ve Kuzey Doğu Anadolu bölgesinde yöresel tatlılardan biri olarak kabul edilir.

Malzemeler

1 su bardağı mısır, 1 su bardağı buğday, 1 su bardağı susam, 2 su bardağı şeker, 3 su bardağı su.[3] ya da 2 su bardağı kavut unu (kavrulmuş ve dövülmüş tahıl unu), 1 su bardağı su, 1 su bardağı şeker, 5 yemek kaşığı tereyağı.[2][4]

Yapılışı

Iğdır usulü

Mısır, buğday ve susam kavrulur. Kavrulduktan sonra öğütülüp un haline getirilir. Diğer tarafta hazırlanan şekerli su unun üzerine dökülerek yoğrulur. Suyunu iyice çekince toplar haline getirilir.[3]

Van usulü

Önce şerbeti hazırlamak üzere su ve şeker bir tencerede kaynamaya bırakılır. Kaynayan ve katılaşmaya başlayan şerbetin altı kıvama geldiği zaman söndürülüp ılımaya bırakılır. Bu arada bir başka tencerenin içine kavut unu ve 4 su bardağı su eklenir ve karıştırılarak pişirilir. Sıcak bir hamur hâlini almasını müteakip içi bir tepsiye boşaltılır. Üzerinde şerbet gezdirilerek ve bir kaşıkla yer yer delikler açılarak hamurun şerbeti emmesini beklenir. Servis yapılacağı zaman, eritilen tereyağı kavutun üzerinde gezdirilir.[2][4] Van kavutu Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[5]

Kaynakça

  1. ^ "Kavut". TDK.gov.tr. 11 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  2. ^ a b c "Kavut tarifi". Hurriyetaile.com. 10 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  3. ^ a b c "Tatlılar". igdirkulturturizm.gov.tr. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2016. 
  4. ^ a b Kuşçu, İpek (10 Ekim 2011). "Kavut mu?". Hurriyetaile.com. 22 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Höşmerim</span> Türk mutfağına (Marmara, Ege, İç Anadolu, Doğu Marmara, Doğu Karadeniz yörelerine) ait tatlı

Höşmerim ya da Hoşmerim, Marmara başta olmak üzere Ege, İç Anadolu bölgelerinde üretilen bir çeşit irmik helvasının adıdır; Türkiye'nin bazı illerinde ise un helvasına höşmerim denilmektedir. Rize'de ve diğer bazı Doğu Karadeniz yörelerinde de Kaymaklı taze süt süzgeçle süzülerek bir tavaya boşaltılır. Sonrasında tavaya mısır ununun, peynir ve tuzun eklenmesiyle Hoşmerim-Hoşmer (Höşmerim-Höşmer) yapılır. Doğu Karadeniz'de geleneksel olarak güneş duasına çocuklarca çıkıldıktan sonra evlerden toplanılan un, yağ, tuz, süt gibi yiyeceklerden helva ve höşmer yapılıp yenir.

<span class="mw-page-title-main">Tarhana çorbası</span>

Tarhana çorbası, Anadolu, Balkanlar ve Orta Asya gibi geniş bir coğrafyada çeşitli yapım şekilleriyle görülen çorba çeşididir. Önemli bölümü yoğurttan oluşan Tarhana çorbası besleyici olduğu kadar kuru toz şeklinde olduğu için uzun süre saklanabilir.Mecmuâ-i Fevâid, Ali Eşref Dede'nin Yemek Risalesi, Melceü’t-Tabbâhînde tarifi verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kaçamak (yemek)</span> Mısır unu ile yapılan bir tür yemek

Kaçamak ya da mamaliga, Balkan, Kafkas ve Türk mutfağında yer alan mısır unundan yapılan bir yemektir. Edirne, Çanakkale ve Denizli'de ünlüdür. Kırklareli, Manavlar tarafından yapılan kaçamak'a malay ve malak, Çerkesler tarafından yapılan kaçamak'a ṕaste (п1астэ), Abhazlar tarafından yapılan tuzsuz kaçamağa da abıst denir. Çerkes ve Abhazlar önceleri ak darı (fığo) unundan ṕaste ve abıst yaparken, giderek ak darının yerini mısır unu almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Kuymak</span> Karadeniz mutfağına özgü mısırunu-peynir yemeği

Kuymak, Samsun'dan Ardahan'a yani Ordu, Giresun, Gümüşhane, Trabzon, Rize, Bayburt, Artvin, Çorum, Sivas, Tokat, Amasya ve Erzurum'un Oltu, İspir ve Tortum ilçelerinde yaygın olan, Karadeniz Bölgesi'ne ait bir yemek. Gürcistan, Dağıstan, Azerbaycan ve Kafkasya'nın bazı bölgelerinde de çok popülerdir. Mısır unu, tereyağı ve genellikle minci adı verilen tuzlu çökelek kullanılarak yapılan mısır lapasının adıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kete</span>

Kete Doğu Anadolu Bölgesi, Doğu Karadeniz ve Güney Kafkasya'da da tüketilen bir şekerli ekmek çeşididir. Yapılan bölgeye göre farklılıklar göstermektedir. Türkiye'de başta Gümüşhane, Bayburt, Erzincan, Artvin, Ardahan, Kars, Van gibi illerde yapılır.

Kelecoş, bir yemek türüdür. Türkiye'de Erzurum, Iğdır, Sivas veya Elazığ yörelerine ait olduğu iddia edilmektedir. Ancak hangi yöreye ait olduğu ile ilgili bir kaynak bulunmamaktadır. Bazı Doğu Anadolu Bölgesi şehirlerinde de yapılmaktadır.

Fetir, Kars, Ardahan, Posof, Artvin, Iğdır ilçe ve şehirlerinin yöresel tatlısıdır.

Balıkesir mutfağı, Balıkesir ve çevresine ait yemek kültürü.

<span class="mw-page-title-main">Şekerpare</span> Türk mutfağından şerbetli hamur tatlısı

Şekerpare, Türk mutfağından şerbetli ve hamurlu bir tatlı. Osmanlı mutfağında yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Karadeniz pidesi</span> pide hamuru ile fırında yapılan ve genellikle Karadeniz Bölgesine atfedilen yemek

Karadeniz pidesi veya Karadeniz içli pidesi Karadeniz illerinde çok tüketilen pide türü.

<span class="mw-page-title-main">Mısır ekmeği</span>

Mısır ekmeği, mısır unu ile yapılan bir ekmek çeşididir. Mısır unu içerisine tuz, süt ve az miktarda şeker eklenerek mayalandıktan sonra ya fırında ya da kızartma olarak pişirilir. Kimyon ve pul biber gibi baharatlar ise isteğe bağlı eklenebilir.

<span class="mw-page-title-main">Keledoş</span>

Keledoş veya Kələkoş Türkiye'nin doğusunda bilinen, kimisine göre Ağrı, Bitlis, kimisine göre Van veya Muş yöresine ama genel anlamda Türkiye'nin Doğu Anadolu Bölgesi'nin Yukarı Murat-Van bölümüne ait yöresel bir yemektir. Yapılışı bu yörelere göre değişmektedir. Van keledoşu Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Kalburabastı</span> Türk mutfağından şerbetli hamur tatlısı

Kalburabastı, adını hamuru bir kalbura ya da kevgire bastırıldığı için almıştır. Şerbetli bir tatlıdır. Hamur için malzeme olarak margarin, un, yoğurt, sıvı yağ, yumurta, kabartma tozu, ceviz içi kullanılır. Şerbeti için toz şeker, su, limon suyu kullanılır. Yunanistan'da yapılan melomakarono tatlısı kalburabastının ballı ve karanfilli çeşididir. Abhaz mutfağında benzer tatlı hurmitadır.

Çayeli kuru fasulyesi, çoğunlukla İspir ve nadiren Hınıs fasulyesinden yapılan bir kuru fasulye yemeğidir. 1950'li yıllardan beri Çayeli ilçesiyle özdeşleşmiş olan yemek, Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve 2017 yılında coğrafi işaret belgesi almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Çerkes simidi</span> Çerkes çay simidi

Çerkes simidi veya halığuane, çayla beraber yenen bir tür simittir. Bagele de benzetilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Şekerbura</span>

Şekerbura , un, tereyağı, süt, yumurta, katık, tuz ve şeker ile hazırlanan geleneksel Azeri tatlısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Hanım göbeği</span> Türk mutfağından tatlı

Hanım göbeği, kadın göbeği veya kadıboğan, Türk mutfağında hamur işi bir tatlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Samsa tatlısı</span>

Samsa tatlısı (Yunanca:Σαμουσάδες) bir çeşit şerbetli tatlıdır. Muska biçiminde bir tatlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Berede</span>

Berede (bal lokması), bir çeşit şerbetli tatlıdır. Osmanlı mutfağında yapılan şerbetli tatlılardan biridir. Malzemeleri; hamuru için simit unu ve susam yağı kullanılır. Şerbeti için bal, gül suyu ve şeker kullanılır. Yağda kızartılan hamur, bal, gülsuyu ve şekerden oluşan şerbetin içine atılır. Kitâbü't-Tabîh (Bağdâdî) Muhammed bin Mahmûd-ı Şirvânî çevirisinde yemek tarifi verilmiştir.

Malak tatlısı, bir hamur tatlısıdır. Bazı yörelerde "malak hamuru" da denmektedir. Genelde Ankara, Çorum, Kastamonu ve Bolu gibi şehirlere özgü olmasının yanı sıra İç Anadolu'nun farklı yörelerinde de bilinmektedir. Eskiden köylerde bakır kaplarda yapılmakta olup günümüzde neredeyse çok az sıklıkla yapılmaktadır. İsmi bazı illerde "kedibatmaz" olarak da bilinen bu tatlının yapılışı oldukça kolay olmakla birlikte malzemeleri; su, tereyağı ve undan oluşmaktadır. İçeriği bölgelere göre değişmekte olup bazı yörelerde su yerine süt konulmaktadır ve tat vermesi açısından bal ya da pekmez ilave edilmektedir.