Baklava Türk, Orta Doğu, Balkan ve Güney Asya mutfaklarında yer etmiş önemli bir hamur tatlısıdır. İnce yufkaların arasına yöreye göre ceviz, antep fıstığı, badem veya fındık konarak yapılır. Genel olarak şeker şerbeti ile tatlandırılır. Ayrıca bal şerbeti de kullanılabilir. Bazı ticari firmalar kendi özel şerbetlerini kullanırlar.
Erzurum kadayıf dolması, Erzurum mutfağından Türkiye'ye yayılan bir tatlıdır. Tel kadayıf hamuru, ceviz ya da fındık içi, yumurta, sıvıyağ ile yapılır. Şerbeti toz şeker ve limon suyundan hazırlanır.
Muhallebi, süt kullanılarak yapılan ve soğuk servis edilen bir çeşit tatlı. Sakızlı muhallebi, su muhallebisi gibi çeşitleri bulunmaktadır. Efsanelerde tatlının kökeni Sasani İmparatorluğu'na dayandırılmaktadır.
Künefe, kıyılmış filo hamuru, veya alternatif olarak ince irmik hamuruyla yapılan, şeker bazlı şurupla beslenen ve tipik olarak peynir veya pıhtılaşmış krema, fıstık veya fındık gibi diğer malzemelerin dahil edilmesiyle yapılan, geleneksel bir Ortadoğu tatlısı. Arap Ligi'nde, özellikle Levant ve Mısır'da, Filistinliler arasında popülerdir. Buna ek olarak Türkiye, Yunanistan, Balkanlar ve Güney Kafkasya'da varyantları ve popülerliği bulunmaktadır.
Kadayıf Osmanlı mutfağında birçok şerbetli tatlının ortak adıdır.
Kurabiye un, yağ, badem, fıstık, fındık, kakao gibi malzemelerle yapılan Orta Doğu ve Balkanlar'a özgü bir çeşit bisküvidir.
Arnavutluk tarih boyunca birçok devletin yönetimi altına girmiş, bu süreçte yalnızca siyasi veya askeri olarak değil, aynı zamanda kültürel açıdan da etkilenmiştir. Bu sebepten dolayı Arnavut mutfağı başta Türk, İtalyan ve Yunan mutfakları olmak üzere genel itibarıyla Akdeniz mutfağından izler taşımaktadır. Bugün Arnavut halkı tarafından sıkça tüketilen ve yapılan baklava, aşure, kadayıf gibi tatlılar; dolma, yaprak sarma, tarator gibi aperitifler ve ayran, siyah çay, Türk kahvesi gibi içecekler Osmanlı zamanından başlayarak Türk mutfağından Arnavut kültürüne geçen yiyecek ve içeceklerden bazılarıdır.
Yassı kadayıf ya da taş ekmeği Türk mutfağından tatlı.
Mansaf, Ürdün'ün ünlü yemeklerinden birisidir. Badem ile beraber kurutulmuş özel bir sos ve koyun eti ile birlikte servis edilir. Geleneklere bağlı olarak elle yenilir. Aynı zamanda Antakya mutfağında da yer alan bir yemektir.
Kâfur, mumsu, kokulu, yanıcı ve şeffaf olan bir katıdır. Kimyasal formülü C10H16O olan terpenoid olup kâfur ağacı odununda doğal olarak bulunur. Kâfurun en büyük kullanım alanı plastik katkı maddesidir. Ayrıca, bu maddenin deriyle temas ettiğinde ferahlatıcı etkisi olup bundan dolayı acıyı azaltmak için de kullanılır. Ayrıca, öksürtücü etkisi de vardır.
Makdus,, haşlanmış küçük patlıcanların içi ceviz, kırmızı biber, tuz ve sarımsak ile hazırlanan bir karışım ile doldurulduğu bir Arap mutfağı yemeğidir. Zeytinyağına yatırılarak terbiye edilen patlıcanlar, kıvamını alınca neredeyse turşu gibi keskin bir kokuya kavuşur. Suriye kökenli olan bu yemek Lübnan'da ve tüm Levant bölgesinde popülerdir.
Tharid, Arap mutfağında yassı ekmek üstü servis edilen kuzu ve sebze yahnisidir. Muhammed Peygamber'in favori yemeği olarak bilinir. Bundan dolayı Fas'tan Sincan'a kadar tüm Müslüman alemin mutfaklarına girmiş olan bir yemektir.
Levzine, malzemeleri çekilmiş badem, bal, su, tane badem olan Osmanlı mutfağında olan bir badem unu helvası veya badem ezmesidir. Lûz (لوز), Arapça badem demektir.Lâmiî Çelebi’nin Ferhâd ile Şîrîn Mesnevîsinde adı geçen tatlılardan biridir. Levzine helvasına Osmanlı Sürnameleri’nde adından sıkça bahsedilir. 1539 yılında Kanuni’nin şehzadelerinin Edirne Sarayı’ndaki ziyafet yemeğinde rastlanır. Levzine helvası lokmalık baklava dilimi şeklinde kesilir. Her bir dilimin üzerine yağsız bir tavada kavrulmuş iç badem saplanır.Erbil mutfağında yapılan tatlılardan biridir.
Asîde( ) Arap mutfağında bulunan bir çeşit yemektir. Ayrıca asude aslı Arapça olup asîde'den bozulmuş, nişasta ile yapılan bir tür helvadır. Asîde için belgelenmiş en eski tariflerden biri, İbn Sayyar al-Warraq'ın Kitab al-Ṭabīḫ adlı onuncu yüzyıl Arapça yemek kitabında bulunur.
Abbâsî mutfağı,Abbâsîler dönemindeki mutfak kültürüdür. İslâm'ın ilk yıllarında son derece sade olan beslenme tarzı, Abbâsîler döneminde giyim-kuşam, ev süsleme, sanat ve edebiyat gibi alanlardaki gelişime paralel olarak ilerleme kaydeder. Mutfak ile ilgili günümüze kadar gelen en eski el yazması onuncu yüzyıla ait olan İbn Sayyar el-Varrak'ın “Kitabu’l Tabih” adlı eseridir. Bu eser dokuzuncu yüzyılın başında Bağdad'da yer alan yüksek mutfak kültürü ile ilgili kanıtlar içermektedir. Kitâbü't-Tabîh Muhammed bin el-Hasan bin Muhammed bin el-Karim el-Bağdadi yazdığı yemek kitabıdır. Abbasi dönemine ait yemekleri derlemiştir.
Taş kadayıf, bir çeşit kadayıf tatlısıdır.
Zalabiya veya Zalâbiyâ (Arapça:زلابية) bir çeşit şerbetli tatlıdır. Osmanlı mutfağında bulunur. Zalabiya için bilinen en eski tarifler, 10. yüzyıla ait Arapça yemek kitabı Kitâbü't-Tabîh yazılmıştır. Kitâbü't-Tabîh (Bağdâdî) tarifinde hamur Hindistan cevizi kabuğundan dökülürdü.
Khabîs veya Khabees (Arapça:الخبيص) bir çeşit tatlıdır. Abbâsî mutfağında bulunur. Khabîs için bilinen en eski tarifler, 10. yüzyıla ait Arapça yemek kitabı Kitâbü't-Tabîh yazılmıştır. Basra Körfezi'ndeki Arap Devletlerine ait geleneksel bir tatlıdır. Katar, Bahreyn, Kuveyt, Umman, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri'nde yaygındır. Un ve yağdan yapılır ve özellikle bayram günlerinde kahvaltıda geleneksel bir yemek olarak servis edilir.
Samsa tatlısı (Yunanca:Σαμουσάδες) bir çeşit şerbetli tatlıdır. Muska biçiminde bir tatlıdır.
1236 Selçuklu Mutfağı: Dergâhtan Saraya Bir Aşk Hikâyesi, yemek kitabıdır. Muhammed Ömür Akkor tarafından yazılmıştır. Tirit, kalya-i birinci, akide şekeri gibi çeşitli tarifler verilmiştir. 1236 Selçuklu Mutfağı: Dergâhtan Saraya Bir Aşk Hikâyesi yemek kitabı Gourmand World Cookbook Awards 2013 “Dünyanın En İyi Mutfak Tarihi Kitabı” ödülünü almıştır.
