İçeriğe atla

Karl Rahner

Karl Rahner
Tam adıKarl Rahner
Doğumu5 Mart 1904
Freiburg im Breisgau, Weimar Cumhuriyeti
Ölümü30 Mart 1984 (80 yaşında)
Innsbruck, Avusturya
Alma materFreiburg Üniversitesi; Innsbruck Üniversitesi
ÖdüllerAlmanya Federal Cumhuriyeti Liyakat Nişanı
İlgi alanlarıKristoloji; Teslis; iman
Önemli eser"İnancın temel incelemesi"
Etkilendikleri
Etkiledikleri
  • Francis A. Sullivan; Johann Baptist Metz; Jon Sobrino; Kathryn Tanner; Tomas Halik; Catherine LaCugna; Herbert Vorgrimler; Karl Lehmann

Karl Rahner (Freiburg im Breisgau, 5 Mart 1904 – Innsbruck, 30 Mart 1984), Alman bir Cizvit rahip olup, Henri de Lubac, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile Katolik Kilisesi’nin 20. yüzyıldaki en etkili teologlarından birisi olarak kabul edilmektedir.[1]

Cizvit Rahner

Karl Rahner 20 Nisan 1922’de Cizvit tarikatına katıldı. On yıl sonra 26 Haziran 1932’de rahip olarak takdis edildi. 1934-36 yılları arasında Friborg Üniversitesi'nde Martin Heidegger'in “Tanrı’nın kişi olarak varlığının anlaşılması ve kendisini açıklaması” üzerine verdiği felsefe seminerlerine katıldı. 1937 yılında Thomas Aquinas hakkındaki tezlerini üniversiteye sunduğunda artık teoloji eğitimi verebilecek kapasiteye de ulaşmış oluyordu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Avusturya’ya hareket etti ve ruhani görevlerine orada devam etti.[2]

1948’den 1964 yılına kadar Avusturya Innsbruck’ta bulunan teoloji fakültesinde dogmatik teoloji üzerine eğitim verdi. Öğrencileri arasında 1970 ve 80’li yılların önemli Katolik teologlarından birisi olarak kabul edilen Johann Baptist Metz de bulunmaktaydı.[3]

Rahner ve İkinci Vatikan Konsili

Kasım 1962’de Papa 23. Aziz Yuhanna, Rahner’i İkinci Vatikan Konsili için peritus (uzman danışman) olarak tayin etti. Rahner’in etkisi İkinci Vatikan Konsili boyunca fark edilmiş, bunun üzerine de hızlı bir biçimde Kilise doktrinlerinin dogmatik yorumu olan “Lumen Gentium” (İnsanlığın Işığı) üzerine çalışan yedi teologtan birisi olarak seçildi.[4]

Konseyin diğer dini geleneklere karşı duyarlılık göstermesi, Kilise'nin yenilenme sürecini başlatması, Tanrı'nın evrensel kurtuluş planı, ekümenik hareketin desteklenmesi ve adımlar atılması isteği, Karl Rahner etkisine bağlanabilir.[5]

Rahner, öğretmen ve yazar

Konsiller gerçekleştiği sırada Münih Üniversitesi'nde Hristiyanlık ve Din Felsefesi Kürsüsü'nde sorumluluk almayı kabul eden Rahner, 1964'ten 1967'ye kadar burada ders verdi. Ardından, Münster Üniversitesi Katolik teoloji okulunda dogmatik teoloji kürsüsüne atandı, emekli olduğu 1971 yılına kadar burada kaldı. 1981 yılında Innsbruck'a geri döndü. Burada 3 yıl boyunca yazarlık, öğretim görevliliği ve aynı zamanda pastoral vekillik hizmetini sürdürdü.[6]

Rahner, teolojik ve felsefi çalışmalar ve öğretim gerçekleştirdiği yıllarda yaklaşık 4000 yazılı çalışmaya imza attı.[1] Oluşturmuş olduğu makalelerden bazı bölümler yayınladı: Schriften zur Theologie (Teoloji üzerine yazılar), genişletilmiş biçimde Kleines theologisches Wörterbuch (Teoloji sözlüğü, kavramlar, içerik). Kaleme aldığı bazı metinlerde de Heinrich Fries ile ortak metinlere dahil oldu: Einigung der Kirchen – reale Möglichkeit (Kiliselerin Birliği: Gerçek Bir Olasılık) 1976 yılında ise uzun soluklu sistematik bir çalışmanın ürünü olarak Grundkurs des Glaubens (Hristiyan İnancının Temelleri) isimli eserini bitirdi.

Kaynakça

  1. ^ a b The Encyclopedia of religion. Leo J. O'Donovan (İngilizce). Mircea Eliade, Charles J. Adams. New York. 1987. s. 199. ISBN 0-02-909480-1. OCLC 13137882. 16 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022. 
  2. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. L. J. O'Donovan (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 893 Cilt: 11 ISBN 0-7876-4015-8. 
  3. ^ The Encyclopedia of Religion. s. 200. 
  4. ^ "Karl Rahner ve II. Vatikan Konsili". 25 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022. 
  5. ^ Understanding Karl Rahner: An Introduction to His Life and Thought. Vorgrimler, Herbert (İngilizce). Crossroad. 1986. s. 100 ISBN 978-0334017233. 
  6. ^ "Karl Rahner'in hayat kronolojik hikayesi". 25 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Vatikan</span> 1870te İtalya tarafından yıkılan Papalık Devletinin yerine 1929da Roma sınırları içerisinde kurulan bağımsız, küçük bir şehir devleti

Vatikan, resmî adıyla Vatikan Şehir Devleti, İtalya'nın Roma şehrinde bulunan, Hristiyanlık dininin Katolik mezhebinin yönetim merkezi olan bağımsız devlet. Ülkedeki yerleşik nüfus 1.000 civarındadır, fakat Vatikan turistik bir yer olduğundan ülkedeki kişi sayısı turistlerle birlikte artmaktadır. Çevresi yüksek duvarlarla kaplıdır ve kameralarla izlenmektedir. Vatikan, hem yüz ölçümü hem de nüfus bakımından en küçük bağımsız ülkedir.

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi</span> Hristiyanlığın bir mezhebi

Katolik Kilisesi, ruhanî başı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Bonaventura</span>

Bonaventura fransisken Kardinal, mistik, Skolastik felsefenin düşünürlerinden Fransisken tanrıbilimci. 1482'de Papa IV. Sixtus tarafından Aziz ilan edilmiştir. 1588 Papa V. Sixtus tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 15 Temmuzdadır.

<span class="mw-page-title-main">Endüljans</span> Katolik Hristiyan inancında kilisenin işlenen günahları bağışlaması

Endüljans teriminin güncel tanımı iuris canonici Kodeksinde bulunabilir ; “itiraf gizemi aracılığıyla affedilmiş olan günahların Tanrı önünde geçici bir ceza ile hafifletilmesi.”

<span class="mw-page-title-main">Nenizili Gregorios</span>

Nenizili (Nazianz) Gregorius(Nenizi, Aksaray, 329 – Arianzus, Aksaray, ö. 389), 4. yüzyıl Hristiyan din adamı ve Azizi. Konstantinopolis Patriği olarak da görev yapmıştır. Teslis doktrinini savunmuş, Ariusçuluk'la mücadele etmiş en önemli antik dönemindeki Kilise Babası ve Doktoru.

<span class="mw-page-title-main">Jean Daniélou</span> Fransız Cizvit rahip (1905 – 1974)

Jean Daniélou, Papa VI. Paulus tarafından 1969 senesinde Kardinal ilan edilen Fransız Cizvit patrolog, bir tarihçi ve Académie Française’in bir üyesiydi.

<span class="mw-page-title-main">XIV. Clemens</span> 249. Katolik Kilisesi papası (1705-1774; pd. 1769-1774)

Papa XIV. Clemens, asıl adı Giovanni Vincenzo Antonio Ganganelli . 19 Mayis 1769 ile 22 Eylül 1774 arasında papa. Clemens papalık ismini kullanan en son papadır.

<span class="mw-page-title-main">İoannis (aziz)</span> Hristiyan teolog

Şamlı İoannis veya Şamlı Yuhanna, Doğu dünyasında tanınan adıyla Yuhannâ ed-Dımaşkî, Suriyeli Hristiyan aziz, teolog, Kilise Babası ve Kilise Doktoru.

Kateşizm, Hristiyanlıkta vaftiz olup dine girmeden önce alınan din eğitimine verilen isimdir. Modern tarih bağlamında değerlendirildiğinde bu kavram Hristiyanlığın temel kurallarını açıklayan bir kitaba da işaret etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Roberto Bellarmino</span> Katolik kardinal ve Kilise Doktoru

Roberto Bellarmino,, İtalyan teolog, Kardinal, Cizvit rahibi ve iman savunucusu (Apolojet).

<span class="mw-page-title-main">Peter Canisius</span>

Peter Canisius, ayrıca Pierre Kanis olarak da bilinir., Cizvit bir Profesör, vaazcı ve yazar. Ömrünün önemli bir kısmını Cizvit olarak Almanya ve İsviçre'de geçirmiştir. Popüler bir Kateşizm yazarı olmakla beraber Katolik Kilisesi'nde reform hareketlerini desteklemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Hans Urs van Balthasar</span> İsviçreli Katolik ilahiyatçı (1905-1988)

Hans Urs von Balthasar, İsviçreli Katolik filozof ve ilahiyatçı din adamıdır. Hayatının 21 senesi boyunca Cizvit bir peder olarak yaşamını sürdürmüştür. Yaşamının sonuna geldiğinde, Papa II. Ioannes Pavlus tarafından Kardinal ilan edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Henri de Lubac</span> Fransız kardinal (1896 – 1991)

Henri de Lubac, Papa II. Ioannes Paulus tarafından 1983 senesinde Kardinal ilan edilen Fransız Cizvit. Karl Rahner, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile birlikte, 20. yüzyılın en önemli Katolik ilahiyatçıları arasında yer almaktadır. Uzman olarak katıldığı İkinci Vatikan Konsili'nin şekillenmesinde, yazıları ve doktriner araştırmalarından oluşan çalışmaları önemli bir rol oynamıştır.

Yves Congar Fransız Dominikan Teolog ve Kardinal. Karl Rahner, Henri de Lubac ve Hans Urs van Balthasar ile birlikte 20. yüzyılın en önemli Roma Katolik ilahiyatçılarından biri olduğu düşünülmektedir. En çok, İkinci Vatikan Konsili’ne olan etkisi ile tanınmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Johann Baptist Metz</span>

Johann Baptist Metz Alman kökenli Katolik rahip, teolog ve Temel Teoloji/Apolojetik Profesörü. İkinci Vatikan Konsili’nden sonraki dönemin en önemli Alman ilahiyatçılarından biri olduğu düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Brindisili Lorenzo</span>

Brindisili Lorenzo, İtalyan teolog, vaazcı, diplomat, Fransiskenlerin bir kolu olan Kapusen tarikati üyesi.

<span class="mw-page-title-main">Papalık Gregoryen Üniversitesi</span> Romada üniversite

Papalık Gregoryen Üniversitesi, Katolik Kilise'ye ait bir Yüksek Öğretim okuludur Roma, İtalya'da bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Pontuslu Evagrius</span>

Pontuslu Evagrius, Hristiyan bir keşiş ve mistik teolog idi. İkinci Konstantinopolis Konsili tarafından Origenist olduğu gerekçesiyle heretik ilan edilmesine rağmen birçokları tarafından Kilise Babası hatta aziz olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Kirroslu Theodoretus</span>

Cyrrhuslu Theodoretus ihtilaflı bir Kilise Babası, episkopos, Antakya Kateşistik Okulu'na ilham veren bir teolog ve İncil yorumcusu. Geç antik dönemin Kayserili Eusebius, Sozomenos, Sokrates Skolastikos ve Evagrius Skolastikos ile birlikte ana kilise tarihçilerindendir. Süryani Kilisesi’nce aziz kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Marioloji</span> İsanın annesi Meryeme dair teolojik çalışmalar

Marioloji, Meryem Teolojisi veya Meryemî Teoloji, İsa'nın annesi Meryem'e dair teolojik çalışmadır. Marioloji, Meryem hakkındaki doktrin veya dogmayı, İsa ile ilgili olanlar ve kurtuluş, şefaat ve lütuf hakkındaki kavramlar gibi diğer inanç doktrinleriyle ilişkilendirmeye çalışır. Hristiyan Marioloji, tarihi Meryem'in rolünü kutsal yazılar, gelenekler ve Kilise'nin Meryem hakkındaki öğretileri bağlamına yerleştirmeyi amaçlamaktadır. Sosyal tarih açısından Marioloji, genel olarak Hristiyanlık tarihi boyunca Meryem'e olan bağlılığın ve Meryem hakkında düşünmenin incelenmesi olarak tanımlanabilir.