İçeriğe atla

Karaciğer (yemek)

Dilim domuz karaciğeri ve soğan

Memelilerin, kümes hayvanlarının ve balıkların karaciğeri insanlar tarafından yiyecek olarak yenmektedir (sakatat). Domuz etiKoyun eti, kuzu eti, dana eti, sığır eti, tavuk, kaz karaciğeri kasaplardan ve süpermarketlerden temin edilebilirken bazı Avrupa ülkelerinde ise vatoz ve morina karaciğeri yaygındır.

Hayvan karaciğerleri demir, bakır, B vitaminleri ve A vitamini açısından zengindir. Günlük karaciğer tüketimi bazen zararlı olabilir. Örneğin bu durumun A vitamini toksisitesi yaparak, çok fazla A vitamini tüketen hamile annelerden doğan bebeklerde tıbbi sorunlara neden olduğu kanıtlanmıştır.[1] Tek bir porsiyon sığır karaciğeri tolere edilebilir üst A vitamini alım seviyesini aşmaktadır.[2] 100 g morina karaciğeri 5 mg A vitamini ve 100 mg D vitamini içerir.[3] Karaciğer çok miktarda B 12 vitamini de içerir. Bu durum da vitaminin keşfedilmesine yol açan faktörlerden biriydi.[4]

İnsan karaciğeri

Düşmanlarından insan karaciğeri yemek dünyadaki birçok kültürün bir parçasıydı ve insanın cesaretinin ve ruhunun burada yaşadığına inanılıyordu. Putperest Arap Hind bint Utbah Hamza'nın karaciğerini yemiştir.[5]

Fransız Katolikler, Aziz Bartholomew Günü katliamında Huguenot'ların karaciğerlerini yedi. Fransız Protestan Huguenot'lar da Katolik azizlerin kalıntılarını (vücut kalıntılarını) pişirip yediler.[6][7][8][9][10][11][12][13][14][15]

Jean de Léry, "Brezilya Ülkesine Bir Yolculuğun Tarihi" adlı eserinde Fransızlarla birlikte İtalyanların da mafya şiddeti sırasında birbirlerinin karaciğerlerini yediklerinden bahsetmiştir.[16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37]

Borneo adasının Endonezya tarafından yönetilen bölümünde Madureli yerleşimcilerinin katledilmesi sırasında, Dayaklar ve Malay Endonezyalılar Madurelilerin karaciğerlerini tükettiler.[38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49]

Hollandalı Orangistlerden oluşan bir kalabalık, karaciğeri de dahil Başbakanları Johan de Witt'in organlarını yedi.[50][51]

Batı Avrupalılar da 16.-18. yüzyıllarda ilaç olarak insan organlarını ve vücut kısımlarını tükettiler.[52][53][54]

Kaynakça

  1. ^ Rothman (23 Kasım 1995). "Teratogenicity of High Vitamin A Intake". The New England Journal of Medicine. 21 (333): 1369-1373. doi:10.1056/NEJM199511233332101. PMID 7477116. 
  2. ^ "Vitamin A". oregonstate.edu. Linus Pauling Institute. 22 Nisan 2014. 16 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2020. 
  3. ^ "Dorschleber roh | Kalorien | Nährwerte | Analyse | Lebensmittel - ernaehrung.de". www.ernaehrung.de. 8 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2023. 
  4. ^ Scott (2012). "The discovery of vitamin B(12)". Annals of Nutrition & Metabolism. 61 (3): 239-245. doi:10.1159/000343114. ISSN 1421-9697. PMID 23183296. 
  5. ^ Orlandi (August 2018). ""I Miss My Liver." Nonmedical Sources in the History of Hepatocentrism". Hepatology Communications. 2 (8): 982-989. doi:10.1002/hep4.1224. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  6. ^ Davis, Michael T., (Ed.) (2015). "22 Riot and Religion in Sixteenth-Century France". Crowd Actions in Britain and France from the Middle Ages to the Modern World. illustrated. Springer. ISBN 1137316519. 
  7. ^ Memory and Community in Sixteenth-Century France. revised. Routledge. 2016. s. 195. ISBN 1317097696. 
  8. ^ International Relations and the Problem of Difference. Routledge. 2004. ISBN 1135940746. 
  9. ^ The Huguenots. Yale University Press. 2013. s. 161. ISBN 0300196199. 
  10. ^ "22 The Ultimate Crime: Cannibalism in Early Modern Minds and Imaginations". Crime and Punishment in the Middle Ages and Early Modern Age: Mental-Historical Investigations of Basic Human Problems and Social Responses. Fundamentals of Medieval and Early Modern Culture. 11. Walter de Gruyter. 2012. s. 251. ISBN 3110294583. 
  11. ^ Christopher Marlowe: Poet & Spy. OUP Oxford. 2007. s. 273. ISBN 0191622796. 
  12. ^ Aguecheek's Beef, Belch's Hiccup, and Other Gastronomic Interjections: Literature, Culture, and Food Among the Early Moderns. The Chicago Ser. on Sexuality, History, and Society Series. University of Chicago Press. 2008. s. 262. ISBN 0226021289. 
  13. ^ Defining Dominion: The Discourses of Magic and Witchcraft in Early Modern France and Germany. Studies in medieval and early modern civilization. University of Michigan Press. 1995. s. 184. ISBN 0472086197. 
  14. ^ Innocence Abroad: The Dutch Imagination and the New World, 1570-1670. illustrated, reprint. Cambridge University Press. 2001. s. 42. ISBN 0521804086. 
  15. ^ Cahiers Élisabéthains, Issue 50. Manchester University Press. 1996. s. 28. 
  16. ^ The Reformation: Towards a New History. illustrated. Cambridge University Press. 2011. s. 61. ISBN 0521889499. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  17. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  19. ^ Désveaux, Emmanuel, (Ed.) (2019). From Montaigne to Montaigne. U of Minnesota Press. ISBN 1452962871. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  20. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  21. ^ Sacred Seeds: New World Plants in Early Modern English Literature. Early Modern Cultural Studies. U of Nebraska Press. 2019. s. 150. ISBN 1496207882. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  22. ^ Brazil Imagined: 1500 to the Present. The William and Bettye Nowlin Series in Art, History, and Culture of the Western Hemisphere. University of Texas Press. 2010. s. 42. ISBN 0292774737. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  23. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  24. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  25. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  26. ^ Encyclopedia of Latin America Amerindians through The Age of Globalization. Facts On File, Inc. 2010. s. 53. ISBN 978-1-4381-2964-8. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  27. ^ Milton's Imperial Epic: Paradise Lost and the Discourse of Colonialism. Cornell University Press. 2018. s. 127. ISBN 1501724010. 
  28. ^ Bloodlust: On the Roots of Violence from Cain and Abel to the Present. Simon and Schuster. 2011. s. 15. ISBN 143911756X. 
  29. ^ International Relations and the Problem of Difference. Routledge. 2004. ISBN 1135940746. 
  30. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  31. ^ Sacred Violence in Early America. Early American Studies. University of Pennsylvania Press. 2016. s. 40. ISBN 0812248139. 
  32. ^ God, Gulliver, and Genocide: Barbarism and the European Imagination, 1492-1945. illustrated, reprint. Oxford University Press. 2002. s. 40. ISBN 0199257507. 
  33. ^ Colonial Writing and the New World, 1583-1671: Allegories of Desire. illustrated. Cambridge University Press. 1999. s. 43. ISBN 0521643058. 
  34. ^ Images of Discovery: Otherness and the New World in the 16th Century. University of California, Berkeley. 1992. s. 156. 
  35. ^ Duker, Adam Asher (21 Mart 2014). "The Protestant Israelites of Sancerre: Jean de Léry and the Confessional Demarcation of Cannibalism". Journal of Early Modern History. Brill. 18 (3): 255-286. doi:10.1163/15700658-12342414. ISSN 1570-0658. 
  36. ^ Migration and Mimesis in the English Renaissance, 1492-1668 (PDF) (Doctor of Philosophy (English Language and Literature)  tez). University of Michigan. 2022. s. 98. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  37. ^ SELF-IDENTITY AND ALTERITY IN RENAISSANCE HUMANISM BETWEEN ELITE AND POPULAR DISCOURSES (PDF) (Doctor of Philosophy tez). Graduate School of the University of Oregon. June 2014. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  38. ^ MACKIE, CYNTHIA (26 Mart 1999). "Cannibalism in Borneo : LETTERS TO THE EDITOR". New York Times. Cakarta. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  39. ^ A fragile nation : the Indonesian crisis. World Scientific Publishing Co. Pte. Ltd. . 1999. s. 394. ISBN 9810240031. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  40. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  41. ^ "The Fragile Nation - Indonesia in Crisis". pdfcoffee.com (İngilizce). 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2023. 
  42. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  43. ^ "Beheading: A Dayak ritual". BBC. 23 Şubat 2001. 13 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  44. ^ Parry, Richard Lloyd (25 Mart 1999). "Apocalypse now". The Independent. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  45. ^ Parry, Richard Lloyd (2012). In The Time Of Madness. revised. Random House. ISBN 1448130549. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  46. ^ Zurbuchen, Mary S., (Ed.) (2015). Beginning to Remember: The Past in the Indonesian Present. Critical Dialogues in Southeast Asian Studies. University of Washington Press. s. 64. ISBN 0295998768. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  47. ^ "VIOLENCE AGAINST THE MADURESE IN BORNEO". Facts and Details . June 2015. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  48. ^ "TRIBAL PEOPLE OF BORNEO: LONGHOUSES, SAGO AND HEADHUNTING". Facts and Details. June 2015. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  49. ^ "CRIME IN INDONESIA". Facts and Details. June 2015. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  50. ^ "In 1672, an angry mob of Dutchmen butchered and ate their prime minister". The Vintage News. 9 Mayıs 2017. 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  51. ^ "Is it true that an angry mob of Dutchmen killed and ate their own prime minister in 1672?". History Extra. 2013. 26 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  52. ^ Bethge, Philip (30 Ocak 2009). "Europe's 'Medicinal Cannibalism' The Healing Power of Death". Spiegel Online. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  53. ^ Everts, Sarah (24 Nisan 2013). "Europe's Hypocritical History of Cannibalism". Smithsonian Magazine. 26 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 
  54. ^ Gander, Kashmira (24 Ocak 2017). "HUMANKIND'S WEIRD RELATIONSHIP WITH CANNIBALISM: FROM EATING PLACENTAS TO BODY PARTS IN MEDICINE". The Independent. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2023. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<i>Davut</i> (Michelangelo)

Davut, 1501 ile 1504 yılları arasında Michelangelo tarafından yapılan, İtalyan Rönesans mimar sanatının mermerden bir şaheseridir. Davut, 5,17 metre yüksekliğiyle Yüksek Rönesans döneminde yapılan ilk devasa mermer heykeldir ve klasik antik çağdan bu yana 16. yüzyıl ve sonrası için bir emsal teşkil etmektedir. Davut, başlangıçta Floransa Katedrali'nin doğu ucunun çatı hattı boyunca konumlandırılmak üzere on iki peygamberden oluşan bir dizi heykelden biri olarak sipariş edildi, ancak bunun yerine Floransa'daki sivil yönetimin merkezi olan Palazzo della Signoria'nın önündeki halka açık meydana yerleştirildi ve burada 8 Eylül 1504'te açıldı. Heykel, 1873 yılında Floransa'daki Galleria dell'Accademia'ya taşındı ve 1910 yılında heykelin bir kopyası meydandaki orijinal yerine yerleştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Yunanistan</span> Güneydoğu Avrupada bir ülke

Yunanistan, resmî adıyla Helen Cumhuriyeti, Güneydoğu Avrupa'da bulunan bir ülkedir. Nüfusu 2022 itibarıyla yaklaşık 10,3 milyon olan ülkenin en büyük şehri ve başkenti Atina'dır. Kuzeybatısında Arnavutluk, kuzeyinde Kuzey Makedonya ve Bulgaristan, kuzeydoğusunda Türkiye, doğusunda Ege Denizi, batısında İyon Denizi, güneyinde Girit Denizi ve Akdeniz ile sınırlanan Yunanistan, Avrupa, Asya ve Afrika'nın kavşağında stratejik bir konumda yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Hunlar</span> MS 4-6. yüzyıllar arasında Avrasyada yaşamış göçebe halk

Hunlar, MS 4-6. yüzyıllar arasında Orta Asya, Kafkaslar ve Doğu Avrupa'da yaşayan göçebe bir halktır. İlk olarak Volga'nın doğusunda, o zamanlar İskitya'nın bir parçası olan bir bölgede yaşadıkları tahmin edilmektedir. MS 370 yılına gelindiğinde Hunlar Volga bölgesine varmış ve 430 yılına gelindiğinde ise Avrupa'da kısa ömürlü de olsa geniş bir hakimiyet kurmuşlardır. Gotları ve Roma sınırları dışında yaşayan diğer birçok Cermen halkını fethetmiş ve diğerlerinin Roma topraklarına kaçmasına neden olmuştu. Hunlar, özellikle Attila döneminde Doğu Roma İmparatorluğu'na sık ve yıkıcı baskınlar yaptılar. 451'de Hunlar, Batı Roma eyaleti Galya'yı işgal ettiler ve burada Katalonya Tarlaları Savaşı'nda Romalılar ve Vizigotlardan oluşan birleşik bir orduyla savaştılar ve 452'de İtalya'yı işgal ettiler. 453'te Attila'nın ölümünden sonra Hunlar Roma için büyük bir tehdit olmaktan çıkmış ve Nedao Savaşı'ndan sonra imparatorluklarının çoğunu kaybetmişlerdir (454?). Hun isminin varyantları Kafkasya'da 8. yüzyılın başlarına kadar kaydedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Lurlar</span> İrani halk

Lurlar, İranî bir halktır. Batı kuzeybatı ve güney batı İran'da Luristan, Huzistan, Hamedan, Çaharmahal ve Bahtiyari, İsfahan ve İlam eyaletlerinde yaşarlar. İrani bir dil olan Lurca'yı konuşurlar.

<span class="mw-page-title-main">İsrailoğulları</span> Demir Çağında Kenanda yaşamış Semitik halk

İsrailoğulları, İshak'ın oğlu İsrail'in 12 oğlunun yarattığı, kabile ve monarşik olarak bir dönem Kenan'ın bir bölümünde hâkimiyet kurmuş bir İbrani konfederasyonuydu. Arkeolojik delillere göre İsrailoğulları, antik Transürdün ve Filistin'in yerlileri olan Kenanlılardan farklı bir topluluktu. Sümer kökenli İbranilerin, Sümerin dağılışından sonra kabileler halinde Verimli Hilal'e dağıldığı, önce Haran'a sonra ise Güney Kenan'a göç ettiği ve bölgeyi zorla ele geçirmediği arkeolojik açıdan doğrulanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Makedonlar</span> Güney Slav etnik grubu

Makedonlar, Balkan Yarımadası'nda çoğunlukla Kuzey Makedonya Cumhuriyeti'nde yaşayan bir Güney Slav etnik grubudur. Güney Slav dili olan Makedoncayı konuşurlar. Makedon etnik unsurunun yaklaşık üçte ikisi Kuzey Makedonya Cumhuriyeti'nde yaşar. Ancak diğer ülkelerde bir dizi topluluklar da vardır.

<span class="mw-page-title-main">Orontid Hanedanı</span>

Orontid Hanedanı veya Yervanduni Hanedanı, MÖ 6. yüzyılda kurulan Ermenistan Satraplığı'nı yöneten İrani kökenli hanedandır. Bu hanedanın Helenleşmiş ve sonrasında Greko-Pers olarak anılan bir kolu Kommagene Krallığı'nı kurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Muhammed</span> İslamın kurucu peygamberi (570–632)

Muhammed, dünyanın en kalabalık ikinci dini olan İslam'ın kurucusu ve merkezî figürü olan dinî, askerî ve siyasi Arap liderdir. Arap Yarımadası'nın tamamını ele geçirerek Müslüman hâkimiyetini tek bir yönetim altında birleştirmiş ve böylece İslam'ın kutsal kitabı Kur'an'ın yanı sıra, öğretileri ile uygulamalarını güvence altına alarak İslami dinî inancın temelini oluşturmuştur. Müslümanlar tarafından Âdem, İbrahim, Musa, İsa ve diğer peygamberlerin daha sonradan tahrif edilmiş tek tanrılı dinlerini onaran ve tamamlayan kişi ve Allah'ın insanlara gönderdiği son peygamber olduğuna inanılır.

<span class="mw-page-title-main">Bilimsel devrim</span>

Bilimsel devrim modern bilimin temelini oluşturmuş, bilim tarihinin erken çağdaş döneminden beridir süregelen matematik, fizik, gökbilim, biyoloji, tıp ve kimya dallarında yaşanan düşünce ve doktrin devrimleridir. Rönesans döneminde Avrupa'da filizlenen dönüşüm bugün de devam etmektedir. Nicolaus Copernicus'un 1543'te yayımlanan De revolutionibus orbium coelestium adlı yapıtı ile Andreas Vesalius tarafından yazılan De humani corporis fabrica bilimsel devrimin başlangıç noktası olarak kabul edilmektedir. Bilimsel devrimin bitiş tarihi olarak 1687 yılı gösterilir. Ancak birçok bilim insanına göre bu süreç tamamlanmamıştır.

<span class="mw-page-title-main">III. Hasan (Haşhaşi)</span>

Celâl'ed-Dîn Hasan-ı Sâlis ya da III. Hasan ( Doğum: Hicrî 583 / M. 1187 ) (III. Hasan) Hicrî 607-618/ M. 1210-1221 yılları arasında Elemûtlar-Nizârî Devleti hükümdârı ve Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'nin Yirmi Beşinci İmâm-ı Zamânı.

<span class="mw-page-title-main">Ulusal Hareket Partisi</span>

Ulusal Hareket Partisi, Meksika'da muhafazakâr bir siyasi partidir.

<span class="mw-page-title-main">Rurik Hanedanı</span>

Rurik Hanedanı, rivayete göre 862 yılında Novgorod'a yerleşen Vareg prensi Rurik tarafından kurulmuştur. Rurikler, Kiev knezliği ve daha sonra Moskova knezliğini yöneten hanedan olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Pyu şehir devletleri</span> Bu şehir devletleri topluluğu, Pyular tarafından kuruldu. Günümüzde adı Upper Burma (Myanmar) olan bu yerde, milattan önce 2. yüzyıldan itibaren insanlar yaşamaktadır.

Pyu şehir devletleri, Yukarı Burma'da (Myanmar), MÖ 2. yüzyıldan MS 11. yüzyıl ortalarına kadar varlığını sürdürmüş olan şehir devletleridir. Şehir devletleri, kayıtların mevcut olduğu Myanmar'ın en eski sakinleri olan Tibet-Birmence konuşan Pyu insanları tarafından güneydeki göç hareketlerinin bir parçası olarak kuruldu. Sıklıkla Pyu milenyumu olarak anılan bin yıllık dönem, Tunç Çağı'nı, 9. yüzyılın sonlarında Pagan Krallığı'nın ortaya çıktığı klasik devletler döneminin başlangıcına bağladı.

<span class="mw-page-title-main">Stefan Duşan</span> 1331-1355 Sırp İmparatoru

Stefan Uroş IV Duşan ; y. 1308 – 20 Aralık 1355) veya bilinen adıyla Güçlü Duşan, 1331 ile 1355 yılları arasında Sırbistan Krallığı ve Sırp İmparatorluğu Hükümdarı.

İrnek, Hunların bilinen son hükümdarı ve Attila'nın üçüncü oğluydu. Attila'nın ölümünden sonra imparatorluk parçalandı ve Attila'nın üç oğlu geri kalan toprakları yönetti. İrnek büyük ağabeyi İlek'ten sonra geldi ve büyük ihtimalle kardeşi Dengizik ile toprakları birlikte yönetti.

Orta Çağ Yunancası, ayrıca Bizans Yunancası olarak da bilinir. Geleneksel olarak 1453'te İstanbul'un Fethi ile tarihlenen, 5-6. yüzyıllarda Klasik Antik Çağ'ın sonu ile Orta Çağ'ın sonu arasındaki Yunan dilinin bir aşamasıdır.

John V. A. Fine Jr. Amerikalı bir tarihçi ve yazardır. Michigan Üniversitesi'nde Balkan ve Bizans tarihi profesörüdür ve konuyla ilgili birçok kitap yazmıştır.

Halk Partisi 1950'lerin ve 1960'ların başında neredeyse on yıl boyunca Suriye siyasetine hakim olan bir Suriye siyasi partisiydi. Parti 1948'de Rüşdü el-Kikhiya, Nazım el-Kudsi ve Mustafa bey Barmada tarafından kuruldu. En büyük desteği Halepli tüccarlar, bankacılar ve çevre bölgelerde tarımla uğraşanlar arasında gördü. Bazı üyeler Lübnan ile daha yakın ilişkileri desteklemesine rağmen parti, Haşimi yönetimindeki Irak ve Ürdün ile daha yakın ilişkileri destekledi. Rakibi Ulusal Partiye benzer şekilde, toprak sahipleri arasında da popülerdi.

İkinci Urumçi Muharebesi, Aralık 1933-Ocak 1934 tarihleri arasında Sincan eyalet hükûmeti orduları ile Çin merkezi hükûmetinin Çinli Müslüman 36. Tümeni arasında bir muharebeydi. Zhang Peiyuan, Tarbagatay ile başkent arasındaki yolu ele geçirdi. Sheng Shicai, Mançurya birliklerine ve Albay Pappengut ise bir Beyaz Rus birliğine komuta etti. Kuomintang hükûmeti, Zhang ve Ma'yı, Sovyetler Birliği ile olan bağları nedeniyle Sincan valisi olarak yemin etmeye hazır olsalar bile Sheng'i devirmeye gizlice kışkırtmıştı. General Çan Kay Şek, Luo Wen'gan'ı Sincan'a göndererek burada Ma Zhongying ve Zhang Peiyuan ile görüştü ve onları Sheng'i yok etmeye çağırdı.

735-737 Japonya çiçek hastalığı epidemisi Japonya'nın çoğunu etkileyen büyük bir çiçek hastalığı salgınıdır. Tüm Japon nüfusunun yaklaşık 1/3'ünü öldüren salgının ülke genelinde önemli sosyal, ekonomik ve dini yansımaları oldu.