Karate, silahsız savaş sanatı karate-do (空手道:からてどう) için yaygın kullanılan kısaltılmış terim olup Japonca kara (空:から) boş + te (手:て) el + do (道) yol, sanat kelimelerinden oluşmakta ve silahsız elin yolu/sanatı anlamına gelmektedir. Zen Budizmi ve Japon kültürü ile yoğrulan karate, kişinin kendini, bedensel ve zihinsel olarak eğitmesi ilkesi üzerine kurulu, eğitim sistemi sayesinde insanı şiddetten uzaklaştıran, barışçıl duygular beslemesini sağlayan bir disiplindir. Japon dövüş sanatları, Çin dövüş sanatları ve Kore dövüş sanatları'nda önemli yere sahiptir.
Dövüş sanatları veya savaş sanatları, çeşitli kurallara bağlanarak sistemleştirilmiş fiziksel mücadele ve talim geleneklerinin ve spor dallarının ortak adı. Günümüzde bu sporlar; fitness, kendini koruma, zihinsel disiplin, karakter gelişimi, kendine güven ve karşılıklı mücadele amacıyla yapılmaktadır. Bir kısmı özel silah ve ekipmanlar gerektirir.
Gōjū-ryū (剛柔流), Shōtōkan-ryū (松涛館流), Shitō-ryū (糸東流), Wadō-ryū (和道流) ile birlikte Dünya Karate Federasyonu 'nın resmi olarak kabul ettiği dört Karate sitilinden biridir.
Chojun Miyagi, Okinawalı dövüş sanatları ustası, Goju Ryu Karate stilinin kurucusudur.
Kyokushin Kaikan, Masutatsu Oyama tarafından 1964 yılında geliştirilen tam temaslı karate stili. Japoncadaki anlamı "nihai hakikat için toplum"dur.
Gogen Yamaguchi, karatenin başlıca dört kolundan biri olan Goju Ryu'yu örgütleyen hoca.
Gichin Funakoshi, Okinavalı karate ustasıdır. Karateyi 1922 yılında resmi olarak Japon anakarasına getirmesi ve yaptığı yenileştirmeler ile tanınır.
Çeşitli geleneksel karate stillerinde kullanılan antrenman aleti. Vuruş Tahtası. Kökeninin Okinava adası olduğuna inanılmaktadır. Japon Karate ustası Nakayama "Makivara ile talim yapmak karatenin ruhudur ve bir gün bile ihmal edilmemelidir" demiştir.
Çini, bir yüzü sırlı, su geçirmez bir tabaka veya cam ile seramiğin ateşle birbirine kaynaştırılması sonucu ortaya çıkan levhadır.
Shōtōkan-ryū (松濤館流), Gōjū-ryū (剛柔流), Shitō-ryū (糸東流), Wadō-ryū (和道流) ile birlikte Dünya Karate Federasyonu tarafından kabul gören dört Karate stilinden biri.
Ahmet Kutsi Tecer, Türk öğretmen, şair, oyun yazarı ve siyasetçi. Halk kültürü alanında çalışmaları ile tanınır. Çalışmaları, Karacaoğlan ve Yunus Emre’nin hayatına ışık tutmuştur. Halk şairi Âşık Veysel’i Türkiye'ye tanıtan, halk müziği derlemecisi Muzaffer Sarısözen'i keşfeden kişidir.
Mühendishane-i Berrî-i Hümâyûn, İstanbul'da 1795 yılında kurulan; Osmanlı ordusu için topçu ve istihkâm subayı yetiştiren askerî okul. III. Selim devrinde yeniden yapılanmanın en önemli kurumlarından biri olarak 1795‘te Hasköy’de açılmıştır. 1773’te kurulan Mühendishâne-i Bahrî-i Hümâyun’dan sonra imparatorluğun ikinci mühendishanesidir. Örneklerini, Fransa’da Mouradgea D’Ohsson’un ve özellikle Viyana’da Ebûbekir Râtib Efendi’nin gözlemlediği askerlik ve mühendislik akademilerinden almıştır. Kuruluş sebebi Nizâm-ı Cedîd ordusunun teşkil edilmesiyle bağlantılıdır. İlk dönemiyle ilgili belgelerde Fünûn-i Harbiyye Tâlimhânesi, Mekteb-i Fünûn-i Harbiyye veya Mühendishâne-i Sultânî gibi isimlerle, ardından da Mühendishane-i Berrî-i Hümâyûn olarak anılmıştır.
Darülfünun, Arapça dar ve fünun (fenler) sözcüklerinden türetilmiş, "üniversite" anlamında kullanılan bir sözcüktür. Aynı zamanda 1900 yılında Avrupa üniversiteleri tarzında kurulan Darülfünun-ı Şahane veya İstanbul Darülfünununu ifade eder. Bu kurum 1933 reformuyla İstanbul Üniversitesi'ne dönüştürülmüştür.
Tanburi Ali Efendi, 19. yüzyılın en önemli Klasik Türk müziği bestekârlarından, tanbur virtüözü, Tanburi Cemil Bey'in öğretmenlerinden.
Savunma saldırıyı önleme için yapılan harekettir. Bir ülkenin savunması ülkenin güvenliğini ve korumasını sağlayan askerî birimler anlamına gelir. Kişisel savunma çeşitli zırh ve teçhizatlarla yapılır. Orta Çağda kişisel savunma olarak çeşitli beden zırhları ve kalkanlar vardı. Bunun yanı sıra birçok savunma sanatı, ilgili savunma teknik ve hareketlerinin eğitimi verilir. Örneğin judo, karete vb. dövüş sanatları "Savunma için kullan" ilkesiyle verilir.
Bubishi Okinawa kaynaklı ve Çince bir savaş sanatları kitabının Japonca adıdır.
Hojo undō (補助運動), "tamamlayıcı egzersizler" anlamına gelen Japonca terimdir. Okinava kökenli savaş sanatlarında, özellikle Karate'de kasları güçlendirmek, eklemleri güçlendirmek ve esnekleştirmek, duruşları düzeltmek, vücudu koordine etmek ve darbelere alıştırmak gibi çeşitli amaçlara hizmet eden egzersizleri betimlemek için kullanılır. Hojo undō uygulayıcının tek başına veya bir partnerle yapabileceği hareketlerden oluşur ve bu hareketler sırasında çoklukla bazı geleneksel egzersiz aletlerine başvurulur. Sportif karate anlayışının yaygınlaşmasıyla bu aletlerin yerini modern egzersiz aletleri almış olsa da başta Gōjū-ryū olmak üzere geleneksel karate stilleri ve ekolleri tarafından sıklıkla kullanılmaktadırlar. En çok tanınanı makiwara olmak üzere hojo undō aletleri arasında şunlar sayılabilir:
Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi, Ankara Üniversitesi Cebeci Yerleşkesi'nde eğitim ve öğretim veren, Ankara Üniversitesine bağlı bir fakültedir. Osmanlı Devleti döneminde sivil yönetici sınıfını yetiştirme amacıyla açılmış ve Türkiye'de siyaset bilimi ve iktisadın birçok alanında yükseköğrenim sağlayan ilk kurumdur.
Kiai (気合) İngilizce telaffuz: [ˈkiː.aɪ] dövüş sanatlarında saldırı hamlesi sırasında atılan kısa çığlık veya bağırma için kullanılan Japonca terim.
Tetsuhiko Asai, 1935-2006 yılları arasında yaşamış ünlü bir Japon karate ustasıdır. Shotokan karate stilinin en tanınmış ve etkili temsilcilerinden biri olarak kabul edilir. Japan Karate Association (JKA) bünyesinde yaptığı çalışmalar ve dünya genelinde karateyi yayma çabalarıyla tanınır.
