İçeriğe atla

Kalite maliyetleri

İnşaat halindeki yeni Botlekbrug'un bir resmi. Arka planda eski Botlekbrug görülüyor.

Kalite maliyeti, mevcut kalitesizlikten ileri gelen ya da potansiyel kalitesizliği önlemek amacıyla alınan önlemler dolayısıyla ortaya çıkan maliyet.[1] Kalite maliyetleri ile ilgili literatürde temel teşkil eden önemli çalışmalar, 1976'da Kaoru Ishikawa, 1979'da Philip B. Crosby, 1986'da William Edwards Deming, 1988'de Joseph Juran ve 1991'de Armand Vallin Feigenbaum tarafından gerçekleştirilmiştir.[2] Kalite maliyeti kavramı, üretilen ürünlerin, müşteri beklentilerini karşılamamasını takiben hem ürün geliştirme hem de süreç iyileştirme çalışmalarının sonucu olarak doğmuştur. Kalite maliyetlerinin ölçülüp hesaplanması Toplam Kalite Yönetimi programının önemli ve gerekli aşamalarından biridir.[1]

Önemi

Tüketiciler farklılaşmış ürünleri tercih ettikçe, üreticiler de bu farklılığı kaliteyle sağlamaya çalışmaya başlamışlardır bu nedenle, kalite ile ilgili etkinlikler işlerin başarılı olmasında çok etkilidir. Firmalar kendi kaliteleriyle yarış içerisindeyken, kalitenin maliyet üzerindeki etkilerini kontrol altında tutmak isterler. Bu amacın başarıya ulaşabilmesi için şirketler bütçelerinin bir kısmını bu kalite amaçlarına ulaşmak için ayırmaktadırlar. Bu payların bütününe kalite maliyeti denilir.[]

Kalite maliyetleri, şirketin kalite derecesini gösteren en önemli ölçütlerdendir. Kalite sistemlerinin kazanca etkisinin en üst seviyede tutulması için tüm kalite maliyetleri en az seviyede tutulmalıdır.[1]

Ek olarak, Toplam Kalite Yönetiminin yerleştirilip uygulanabilmesi ve standartlaştırılabilmesi için kalitede yaşananların ölçülmesi ve raporlanması gereklidir; ki bu da kalite maliyetinin hesaplanmasıyla gerçekleşebilir.[1]

Kalite maliyetleri hesaplandığında, en yüksek maliyetin hangi bölümde ve hangi aşamada oluştuğu gözlemlenebilir. Yüksek kalite maliyetine sahip bu alanlar analiz edilerek anormallikler tespit edilmeye çalışılır. Elde edilen verilerle belirlenmiş alanların iyileştirilmesine ait projeler üretilmesine yardımcı olunur. Bu da iyileştirmeyi beraberinde getirir.[1]

Sınıflandırılması

Kalite maliyetleri dört kategoride incelenirler:

  1. Önleme maliyetleri,
  2. Değerlendirme maliyetleri,
  3. İç başarısızlık maliyetleri,
  4. Dış başarısızlık maliyetleri.[3]

Önleme maliyetleri

"Üretilen ürün ve hizmetlerin müşteri istek ve ihtiyaçlarına uygunsuzluğunu önlemek amacıyla özel olarak tasarlanmış tüm faaliyetlerin maliyetidir."[4] Bu faaliyetler gerçek uygulamalardan önce planlanır ve bu faaliyetlerin maliyetleri gerçek uygulamalardan önce oluşur.[3] Genel bir ifadeyle önleme maliyetleri, başarısızlık ve değerlendirme maliyetlerini en aza indirmek için gerçekleştirilen faaliyetlerin maliyetidir. Önleme maliyetleri, aşağıda belirtilen kalite maliyet bileşenlerinden oluşmaktadır:[4]

  • Pazarlama maliyeti: Müşterilerin ihtiyaçlarını belirlemek için yapılan faaliyetlerin maliyetidir. Bu maliyetin içerisinde pazar araştırması, şirketin endüstri standartlarını belirleme, müşteri spesifikasyonlarını belirleme ve hükûmet düzenlemelerini karşılama yeteneğini belirleme maliyetleri bulunmaktadır.[4]
  • Kalite planlama maliyeti: Şirketin geneline yönelik kalite planının hazırlanması ve sistemi denetleme maliyetlerinden oluşur. Bu maliyetler, ISO 9000 dokümantasyon çalışmalarına, sistem geliştirme planının hazırlanmasına, kalite ile ilgili personel planlamasına, kalite sistem taslağının hazırlanmasına ve takım çalışmalarına katkıda bulunanların harcadıkları süreye bağlıdır.[4]
  • Süreç planlama maliyeti: Süreç planlama maliyeti süreç yeterlilik çalışması, denetim planlaması, imalat ve hizmet süreçlerine ilişkin diğer faaliyetleri içermektedir.[5]
  • Süreç kontrol maliyeti: Sürecin ne durumda olduğunu belirlemek için yürütülen denetleme ve testlerin oluşturduğu maliyettir.[5]
  • Kalite denetleme maliyeti: Kalite planındaki faaliyetleri değerlendirmenin getirdiği maliyettir.[5]
  • Yeni ürünleri gözden geçirme maliyeti: Bu maliyetin içerisinde,
  1. Güvenilirlik mühendisliği
  2. Tasarım destek faaliyetlerinden kaynaklanan maliyetler bulunmaktadır.[5]
  • Tedarikçi kalitesini değerlendirme maliyeti: Tedarikçinin seçimi aşamasıyla, seçim sonrası sözleşme süresince tedarikçi kalitesini değerlendirme ve tedarikçiler ile ilişkileri sürdürme maliyetidir.[6]
  • Eğitim maliyeti: Kaliteye ilişkin programlar hazırlama ve bu programların yürütülmesinden doğan maliyettir.[6]
  • Alet tasarlama ve geliştirme maliyeti: Ölçüm güvencesi sağlayacak hassaslıkta aletlerin tasarlanması ve geliştirilmesi sırasında ortaya çıkan maliyettir.[6]
  • Önleyici bakım maliyeti: Belli dönemlerde yapılan makine, tesis bakımları ve iyileştirme çalışmalarından doğan maliyettir.[6]
  • Ölçme alet ve cihazlarının bakım maliyeti: Sürecin kalite kontrolü ve şirket içindeki kalibrasyon doğrulaması faaliyetlerinden doğan maliyettir.[7]
  • Veri toplama ve toplanan verilerin analiz maliyeti: Üretim yerleri veya makinelere göre üretilen verilerin toplanıp analiz edilmesi, bu sayede hataların önceden tanımlanmasına ilişkin maliyettir.[7]

Değerlendirme maliyetleri

Değerlendirme maliyetleri, ürünün kaliteli olma koşullarının sağlanması için yapılan çalışmaların maliyetidir.[8] Bu aşamada yapılan ölçme, yürütme ve denetleme maliyetlerinden oluşmaktadır,[6] ek olarak kalite problemlerinin tespiti için dizayn edilen elementlerin, faaliyetlerin yarattığı maliyettir.[9]

Ürünlerin ve hizmetlerin istenilen, beklenen kaliteye uygunluğunun sağlanması amaçlanır. Kalite yönetim sistemleri bu uygunluğu sağlamaya yardımcı olur. Bu amaca ulaşabilmek için de işin çeşitli birimleri, materyal ve süreçleri ölçülür, denetlenir. Bu da nihai bir maliyete sebep olur. Bu maliyetlerin bileşenleri şu şekildedir:

  • Satın alınan malların denetim ve test maliyeti: Şirket içerisine alınmış olan ürünlerin kalitesini belirlemek için yapılan gözlem ve kontrollerin masrafıdır.[6] Bu bileşen için satın alma değerlendirme maliyeti de denilebilir.[10] Adından da anlaşıldığı üzere, şirkete giriş yapan her türlü maddenin kontrolünün oluşturduğu maliyettir. Bu maliyet içerisinde;
  1. Ölçüm sırasında kullanılan aletlerin amortisman bedeli,
  2. Ölçüm sırasında kullanılan aletlerin kalibrasyon bedeli,
  3. Ölçüm sırasında kullanılan aletlerin bakım bedelleri,
  4. Ölçüm yapan çalışanın ölçüm sırasında harcadığı sürenin maliyeti,
  5. Test edilecek malzemeden alınacak örneğin maliyeti,
  6. Kontrolde kullanılacak araçların maliyeti bulunur[6]
  • Süreçleri denetleme ve test maliyeti: Süreçlerin, ihtiyaçları karşılamasını sağlamak için doğan değerlendirme maliyetidir. Bu maliyetin bileşenleri;
  1. Makinelerin ayarlarının kontrolü ve test edilmesi,
  2. Özel üretim testleri,
  3. Süreçlerin kontrollerinin ölçülmesi,
  4. Test ve denetimlere sağlanacak laboratuvar desteği,
  5. Kullanılan ölçüm araçlarının amortismanı,
  6. Kullanılan ölçüm araçlarının kalibrasyonu,
  7. Kullanılan ölçüm araçlarının bakımı ile ilgili maliyetlerdir.[6]

Bu maliyet unsurunda süreçler iyi analiz edilmeli, süreçlerin hangi noktalarında denetim ve test yapılması gerektiği belirlenmelidir.

  • Nihai denetim ve test maliyeti: Ürün kabulü sırasında uygun mu, değil mi diye yapılan değerlendirme maliyetleridir.[6] Bunun için kalite kontrol birimlerinden faydalanmak mümkündür. Kalite kontrol birimindeki yetkililer firmaya giren ürünün kontrolünü, ISO tarafından belirlenen standartlara göre yapabilir.
  • Ürün kalitesini denetleme maliyeti: Süreç içerisinde bulunan veya süreçten çıkmış bitmiş ürünün kalitesinin denetime tutulması sonucunda oluşan maliyet türüdür.[6] Bu denetim sırasında "yerinde performans denetimi testleri" ve "proses aşamasında denetim testleri" kullanılabilir.[11] Kontrol mühendisliğinin görevleri arasında bu süreç denetiminin de bulunduğu söylenebilir. Süreçlerde gereken yerlere kontrol noktaları konmalıdır. En son ürün süreç içerisinden çıktığında ise nihai denetim ve teste tabii tutularak hedeflenen kaliteye uygun olup olmadığına bakılır. Bu kontroller sırasında çeşitli kontrol araçları kullanılır. Bunların hepsi birleşir ve şirket için maliyete dönüşür.
  • Belgeleri gözden geçirme maliyeti: Firmanın müşterilerine göndereceği belgelerin incelenmesi sürecinde oluşan maliyetlerdir.[6] İnceleme, araştırma süreçleri firmalar için maliyet doğuran unsurlardır.

Tüm bu maliyet unsurlarının dışında "laboratuvara kabul testleri", "muayeneler", "test planları ve kullanılacak materyaller", "testlerin raporları", "ürün kalitesinin denetlenmesi" unsurları da değerlendirme maliyetlerine girmektedir.[11]

İç başarısızlık maliyetleri

İç başarısızlık maliyetleri, üretim aşamasında dış müşteriye ulaşmadan fark edilen yetersizliklerin ve hataların doğurduğu maliyetlerdir.[12] Bu maliyetler, müşterilerin ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz kalacak ürün veya hizmetin müşteriye ulaşmadan önce saptanarak, eksikliklerinin giderilmesi, düzeltilmesi, iyileştirilmesi ve fark edilmesi ile ilgilidir, ayrıca bu maliyetler süreç etkinsizlik maliyeti olarak da incelenebilir.[7] İç başarısızlık maliyetlerini oluşturanlar kabaca, hurda ürünler, ıskartalar, fireler, ürünler arası kalite farkları, üründe yapılan düzeltmeler ve tamirler olarak sıralanabilir.[13] İç başarısızlık maliyetleri, müşteri beklentilerini karşılama eksikliği açısından şu şekilde sıralanır.[7]

  • Hurda Maliyetleri: Tamiri iktisadi açıdan mümkün olmayan hatalı ürün üretiminde kullanılan işçilik, malzeme ve genel maliyetlerin tümüdür. Hurda satış fiyatıyla hurda ürün miktarı çarpılarak elde edilen kazanç, hatalı ürün üretim maliyetinden çıkarılarak hesaplanan zarar, hurda maliyetini vermektedir.[7]
  • Yeniden işleme-tamir maliyeti: Hizmet veya ürünlerde meydana gelen hataları düzeltme maliyetidir.[7]
  • Bilgi eksikliği veya bilgi kaybı maliyeti: İhtiyaç duyulan bilginin yeniden elde edilme maliyetidir.[7]
  • Başarısızlık analiz maliyeti: Başarısız bulunan mal veya hizmetlerin, uygun bulunmama sebeplerinin incelenme ve analiz maliyetidir.[7]
  • Yeniden muayene ve yeniden test maliyeti: Aynı ürün veya hizmeti üretmek için yapılan yeniden çalışma maliyetidir.[7]
  • Süreci değiştirme maliyeti: Üretim veya hizmet sürecinin hataları azaltmak veya yok etmek için değiştirilmesi, geliştirilmesi maliyetidir.[7]
  • Donanım ve yazılımın yeniden tasarım maliyeti: Hataları düzeltmek için yapılan iyileştirmelerde donanım veya yazılımların tasarımlarını değiştirme maliyetidir.[14]
  • Malzeme tedarik maliyeti: Satın alma elemanlarının kabul etmediği, şikayet ettiği, geri gönderdiği malzemelerin alınmasıyla oluşan maliyettir.[14]
  • Verimsizlik maliyeti: Ekipmanda meydana gelen arızalar sebebiyle üretimdeki gecikmeler ve bundan dolayı yapılan fazla mesailer, malzeme tedarik ekskliği nedeniyle oluşan gecikme maliyetidir.[14]
  • Ayıklama maliyeti: Kalite kısmı tarafından geri gönderilen ürünlerin hatalı ve hatasız olarak ayrılmasında ortaya çıkan maliyettir.[14]
  • Arıza bakım maliyeti: Arıza bakım işleminde ortaya çıkan malzeme gideri ile bakımı yapan elemanının harcadığı süre maliyetidir.[14]
  • İç destek işlemlerinde yeniden işleme maliyeti: Dolaylı işlemlerdeki hatalı kısımları düzeltme maliyetidir.[14]
  • Destek işlemlerinde hurda maliyeti: Dolaylı işlemlerdeki hatalı kısımları düzeltme maliyetidir.[14]
  • Fiyat düşürme maliyeti: Kalitenin düşük olmasından kaynaklı yapılan indirimli fiyatın, normal kalite ürün fiyatından farkına denir.[14]
  • Süreç etkinsizliğinin maliyeti: Katma değeri olmayan faaliyetler, ekipmanda meydana gelen planlanamayan bozukluklar, stok hataları ve ürün özelliklerinin değişken olması süreç etkinsizlikleridir.Gereksiz işlemler, tekrarlı işlemler, stok kayıtlarının yanlış tutulmasından kaynaklı gecikmeler süreç etkinsizlik maliyetlerini oluştururlar.[14]

Dış başarısızlık maliyetleri

Dış başarısızlık maliyetleri, ürün veya hizmetin tasarım ya da üretim kısmında oluşan; ancak müşteriye ulaştıktan sonra fark edilerek, müşterinin haberdar olduğu başarısızlık maliyetleridir.[3] Önleme çalışmalarının doğru yapıldığı yerde, hem iç, hem dış başarısızlık sayısında düşüş olacaktır. Müşteriye ulaşan hatalı ürünler, dış başarısızlık maliyetine neden olmalarının yanı sıra, marka imajını zedeler ve müşteri güvenini azaltır. Bu sebeple, dış başarısızlık maliyetleri en aza indirilmeli, mümkünse sıfırlanmalıdır. Dış başarısızlık maliyetlerinin indirgenmesi, önleme maliyetlerinde artışa neden olabilir; ancak müşteri memnuniyeti ve sorunların müşteriye yansıtılmadan çözülerek memnuniyetin devamının sağlanması birincil öncelik olmalıdır. Dış başarısızlık maliyetleri ana hatlarıyla müşteri şikayetleri, iade ürünler, iade edilen ürünlerin tamir maliyeti, garanti yenileme işlemleri, müşteri sadakat kaybı ve satışlardaki kayıplar olarak sayılabilir.[3][15]

  • Garanti maliyeti: Garanti süresi kapsamında müşteri tarafından iade edilip, yerine yenisi verilen ürüne dair maliyetlerdir.İade edilen ürün miktarı ile fiyatlarının çarpılmasıyla hesaplanır.[15]
  • Nakliye hasarları: Ürünlerin taşıma işlemi sırasında meydana gelen bozukluklardır.Ambalajdaki bozulmalar, kırılmalar gibi sebeplerden dolayı müşterinin iade ettiği ürünlerin düzeltilmesi veya yenisinin gönderilmesi ile oluşturulan maliyetlerdir.[15]
  • Tazminatlar: Ürün veya hizmetteki hataların müşteriyi zarara uğratmasına karşılık olarak müşterinin talep ettiği bedeldir. Ödenen tazminat miktarıyla ölçülür.[15]
  • Şikayetleri giderme: Garanti kapsamı bittikten sonra, gelen şikayetlerden haklı olanların incelenmesi ve düzeltilmesi için kabul edilen maliyetlerdir.[15]
  • Geri dönen malzeme: Alınan hatalı ürünü yenilemek için yapılan ve faturaya ödenen maliyetlerdir.[15]
  • Kalitesiz üründen gelen cezalar: Üretilip, müşteriye iletilen kalitesiz bir ürünün faturasındaki gecikmeler ve kalite eksikliği sebebiyle yapılan iskontolardır.[15]
  • Destek işlemlerinde yeniden işleme maliyeti: Üretim sürecinden bağımsız, faturalandırma veya irsaliye işlemleri gibi dış destek işlemlerinde oluşan hataları düzeltmek için ortaya çıkan maliyetlerdir.[15]
  • Destek işlemlerinde gelir kayıpları: Müşterilerden ödemelerin tam ve zamanında alınamadığında oluşan maliyetlerdir.[15]
  • "Tenzilât": Müşteri beklentilerini tatmin etmeyen ve belirli kalite standartlarının altında kalan ürünleri almayı kabul eden müşterilere yapılacak indirimler, geç ödeme, taksit gibi avantajlardır.[15]
  • Müşteri kaybı: Gönderilen üründeki kalite eksikliği nedeniyle kaybedilen müşterinin firmaya neden olduğu para kaybıdır.[15]
  • Yeterlilik eksikliği nedeniyle yeni müşterileri kaybetme: Yeni potansiyel müşterilerin beklentilerini karşılayabilme gücü olmaması nedeniyle, kaybedilen müşteri maliyetidir.[15]
  • Satış riski alma maliyeti: Çekle yapılan işlemlerde ileriki tarihlerde olan çekin karşılıksız çıkması, ödenmemesi, geciken ödemeler gibi durumlar dış başarısızlık maliyeti içinde satış riski alma maliyeti olarak adlandırılır.[15] Böyle riskli durumlara karşı firma, önlem olarak elinde para bulundurmak veya başka işleri ona göre planlamak zorundadır.

Kaynakça

Genel
Atıflar
  1. ^ a b c d e Öztürk s.422
  2. ^ Koç s.88
  3. ^ a b c d Çabuk, s.3
  4. ^ a b c d Öztürk, s.424
  5. ^ a b c d Öztürk, s.425
  6. ^ a b c d e f g h i j k Öztürk, s.426
  7. ^ a b c d e f g h i j Öztürk, s.427
  8. ^ Koç, s.89
  9. ^ Kaner, s.1
  10. ^ İşlek, s.4
  11. ^ a b Çabuk, s.4
  12. ^ "Business Excellence,"Cost of Quality",(n.d.)". 1 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2011. 
  13. ^ "Prof. Dr. Erhan Öner,"KALİTE GÜVENCESİ",Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi-Tekstil Eğitimi Bölümü, Mart 2007, İstanbul, URL erişim:18 Aralık 2011" (PDF). 16 Aralık 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2011. 
  14. ^ a b c d e f g h i Öztürk, s.428
  15. ^ a b c d e f g h i j k l m Öztürk, s.429

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

"International Organization for Standardization" İngilizce açılımı kısaltılınca "ISO", Fransızca da Organisation internationale de normalisation kısaltılırsa "OIN" olmasından dolayı yunanca "eşit" anlamına gelen "isos" tan türetilerek şu an kullanılan "ISO" olarak adlandırılmıştır. Uluslararası alanda uygulanacak kalite sistem standardı çalışmaları ilk kez merkezi Cenevre'de olan Uluslararası Standartlar Organizasyonu ISO (standart) tarafından başlatılmıştır. ISO (standart), 23 Şubat 1947 tarihinde kurulmuş olup, 135 üye ülkeden oluşmaktadır. Her ülkeden bir üye bulunmaktadır ve her üye eşit oy hakkına sahiptir. Bu amaçla ISO (standart)'nun aktif üyeleri olan ABD, İngiltere, Kanada tarafından bu çalışmaları yürütmek üzere Teknik Komite oluşturulmuştur. Bu komitenin çalışmaları sonucu ISO 9000 Kalite Sistem Standartları Mart 1987'de yayınlanmış ve birçok ülke tarafından benimsenerek uygulamaya geçilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Toplam kalite yönetimi</span>

Toplam kalite yönetimi ya da kısaca TKY; müşteri ihtiyaçlarını karşılayabilmek için kullanılan insan, iş, ürün ve/veya hizmet kalite gereksinimlerinin, sistematik bir yaklaşımla ve tüm çalışanların katkıları ile sağlanmasıdır. Bu yönetim şeklinde uygulanan her süreçte tüm çalışanların fikir ve hedefleri kullanılmakta ve tüm çalışanlar kaliteye dahil edilmektedir. Toplam kalite yönetimi; uzun dönemde müşterilerin tatmin olmasını başarmayı, kendi personeli ve toplum için yararlar elde etmeyi amaçlar ve kalite üzerine yoğunlaşır. Tüm personelin katılıma dayalı bir yönetim modelidir.

Tam Zamanında, üretimi ve verimliliği artırmak için geliştirilen envanter stratejisidir. Yapılan tüm üretim işlemleri ve buna bağlı alt maliyetleri en aza indirmek amacıyla zaman kriterlerini de göz önünde tutan üretim türü Japon Kanban sisteminin türevlerindendir. JIT, Toyota Motor Company'nin Başkan Yardımcısı Taiichi Ohno (1982) tarafından geliştirilmiştir ve 1970'lerin sonlarında Japonya'daki diğer şirketlere yayılmıştır. 1980'lerin başında, JIT, Batı ve Asya ülkelerinde çok popüler bir üretim yeniliği haline gelmiştir. Üretim sürecindeki tüm israfı ortadan kaldırma ve üretim sürecini iyileştirerek diğerlerine üstünlük sağlama fikrine dayanan sürekli üretim iyileştirme yaklaşımıdır. Üretim esnasında bir sonraki işlemin üretimini de göz önünde tutarak iş sırasını belirlemektedir. Depolama işleminde sipariş verme seviyesine gelindiğini ve bu noktadan sonra siparişin karşılanması gerektiğini bildiren bu strateji sayesinde en verimli depo hacmi ve üretim devamlılığı sağlanmaktadır. Kısaca just in time (JIT) ihtiyaç kadar talebi, mükemmel kalite ile kalansız olarak bir an önce üretmek ve istendiği zamanda doğru yere nakletmektir. Envanterin oldukça önemli bir odak noktası haline gelmesinin, sermaye israfına yönelik bariz potansiyel dışında başka bir iyi nedeni daha vardır. Yalın üretim yöntemlerinin geliştiği dönemde şirketler çeşitli boyutlarda daha rekabetçi hale gelmiştir ve bu kritik boyutlardan biri de teslimat hızıdır. Little yasası olarak bilinen bir ilişki, envanter ve zamanı şu şekilde ilişkilendirir:

<span class="mw-page-title-main">Altı sigma</span> süreç geliştirmek için yöntem stratejisi

Altı Sigma, operasyonlarda mükemmelliğin sağlanması amacıyla işletmelerde süreçlerin tanımlanması, ölçülmesi, analiz edilmesi, iyileştirilmesi ve kontrolü için kolay ve etkili istatistik araçlarının kullanıldığı bir yönetim stratejisi.

Kalite kontrolü, Latince contra kelimesinden gelir, İngilizce karşılığı control olup sürekli standartları karşılamak için yapılan süreç idaresi anlamında kullanılır. Buna göre kalite kontrolü, bir sürecin kalite etkinliğini azaltacak durumlara karşı tedbir alarak kaliteye hakim olma anlamına gelir. Kalite kontrolünün temel amacı müşteri beklentilerinin ve işletmelerin stratejik amaçlarının en ekonomik seviyede karşılanabileceği ürünün üretimi için gerekli planların geliştirilip uygulanarak etkin bir şekilde sürekliliğinin sağlanmasıdır. Eğer kontrol temel olarak, kalite yönetim kararlarında kullanılmazsa yönetim tümüyle kaliteyi yönetemez.

Kalite yönetim sistemleri felsefesi, sistemi bir bütün olarak kabul eden ve kaliteyi bu bütünün içindeki her elemanın müşteri odaklı ortak bir fonksiyonu olarak gören bütünsel bir anlayıştır. En genel anlamda, bir kuruluşta hedeflenen kalitenin gerçekleşmesi amacı ile sürdürülen planlı ve sistematik faaliyetlerin bütünüdür. Son zamanlarda kullanımına daha sık rastlanan kalite yönetim sistemleri (KYS), tarihsel gelişim sürecinde; az sayıda çalışanın bulunduğu işletmelerde, müşteri ilişkilerine odaklanan kalite kontrol uygulamaları yapılan Sanayi Devrimi Öncesi, fabrikaların kurulmasıyla birlikte üretimi yapılan ürünlerin kontrolünün yapıldığı Sanayi Devrimi sonrası, Japonya'da istatistiksel sonuçları baz alarak uygulanmaya başlanan Toplam Kalite Yönetimi'nin var olduğu II. Dünya Savaşı sonrası ve TKY'nin daha geniş çapta kullanılmaya başlandığı ve tüm işletmede kalite yönetiminin yapıldığı 1980 sonrası olmak üzere dört döneme ayrılmıştır.

Armand Vallin Feigenbaum, Amerikalı kalite kontrol uzmanı ve iş insanı.

Hizmet, gereksinimleri karşılama ve üretildiği anda tüketilme özelliklerine sahip her türlü etkinlik olarak tanımlanabilir.

Müşteri odaklılık, koşulsuz müşteri memnuniyeti değil; doğru müşteriye, doğru zamanda, doğru fiyat ile doğru teklifin yapılmasıdır. Müşteriye hak ettiği düzeyde hizmet verilmesidir. Müşteri odaklı yapılarda her müşteri eşit değildir. Önce müşteri tanımının, sonra da iyi müşteri tanımının yapılması gerekir.

Hata türleri ve etkileri analizi; bir sistemin potansiyel hata türlerini analiz etmek için hataları olasılıklarına ve benzerliklerine göre sınıflandıran bir ürün geliştirme ve operasyon yönetim prosedürüdür. Başarılı bir hata türü analizi işi, benzer ürünlerin veya proseslerin geçmiş deneyimlerine dayanarak hata türlerinin tanımlanmasına yardımcı olur, bu hataların sistemden minimum kaynak kullanımı ve çabayla atılmasını sağlar ve bununla beraber geliştirme zamanını ve maliyetini düşürür. Genellikle üretim sektöründe ürünlerin çeşitli aşamalarında kullanılmakla beraber hizmet sektöründe de kullanım alanı artmıştır.

Kalite, insanlık tarihi boyunca hakkında ciddi olarak düşünülmüş, farklı fikirler ortaya konulmuş ve tarihin gelecek seyri boyunca da yoğun ilgisine devam edecek olan bir kavramdır.

Philip B. Crosby, Amerikalı kalite uzmanı.

Sıfır Hata kavramı, “işi ilk defada doğru yap” yaklaşımı olarak da ele alınmaktadır. Bu amacın başarılması bireylerin yaklaşımı veya isteği ile orantılıdır. Bu isteğe verilecek cevap her zaman üç maddenin farkında olmaktır. Bunlar;

<span class="mw-page-title-main">DMADV</span>

DMADV, 6 Sigma için tasarım (DFSS) metodolojisinin uygulama modellerinden biridir. Bu model; VoC, veri bazlı pazar analizi, kestirimli iş modellemesi ve risk indirgeme planlamasının kilit özelliklerinin kullanılmasına yoğunlaşarak başarı olasılığı yüksek yeni hizmetlerin geliştirilmesi ve tasarımına odaklanır. Ancak, genel olarak DMADV; işletmede faal olmayan bir ürün veya sürecin geliştirilmesinde ve var olan, ancak yapılan iyileştirme çalışmalarına rağmen, hala müşteri ihtiyaçlarının belirlediği değerleri sağlayamayan veya 6 sigma seviyesine ulaşamamış ürün veya hizmetlerin iyileştirilmesinde kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Poka-Yoke</span>

Poka-yoke (ポカヨケ) "hata engelleme" anlamındaki Japonca terim. Poka-yoke operatörlerin manuel iş yapma sırasında hata (poka) yapmalarını engelleyen (yokeru) yalın üretim yöntemidir. Amacı insan hatalarını daha oluşmadan önce engelleme, düzeltme veya bunları ortaya çıkarmaktır. Terim olarak Shigeo Shingo tarafından ortaya atılmıştır, Toyota Üretim Sisteminin bir parçasıdır. İlk ortaya atıldığında "aptal engelleme" anlamında baka-yoke terimi kullanılmasına rağmen, çalışanların tepkilerinden sonra poka-yoke adı tercih edilmiştir.

Süreç yönetimi, bir kurumun performansının sürekli olarak iyileştirilmesini sağlayan ve süreçleri temel “varlık” kabul eden bir yönetim disiplinidir. Süreç, aralarında birlik olan veya belli bir düzen veya zaman içinde tekrarlanan, ilerleyen, gelişen olay ve hareketler dizisidir.

Kalite fonksiyon(işlev) yayılımı (KFY) müşteri ihtiyaçlarını bir ürün veya hizmet için mühendislik özelliklerine dönüştürmeye yardımcı olan bir yöntemdir. İhtiyaçların operasyonel tanımlamaları oluşturulmasına yardımcı olur ve ilk ifade edildiğinde belirsiz olabilir. Ürün veya hizmet için aynı zamanda geliştirme hedefleri belirlerken, her bir ürün veya hizmet karakteristiğini önceliklendirir.

Kalite güvencesi (QA), üretilen ürünlerdeki hataları ve kusurları önlemenin, müşterilere ürün veya hizmet sunarken sorunlardan kaçınmanın bir yoludur. Kalite yönetimi ve kalite kontrolünde bu kusur önleme, kalite kontrolünde kusur tespiti ve reddinden çok farklıdır ve bu, müşteri gereksinimlerini karşılamaya ve ürünün mükemmele doğru ilerlemesini sağlar. Kalite güvencesi, bir kalite yönetim sisteminde uygulanan idari ve prosedürel faaliyetleri içerir.

Tasarım yoluyla kalite (QbD), ilk olarak kalite uzmanı Joseph M. Juran tarafından özellikle Juran on Quality by Design tarafından yayınlarda ana hatları verilen bir kavramdır. Kalite ve yenilik için tasarım, Juran'ın yeni ürünler, hizmetler ve süreçlerde atılımlar elde etmek için neyin gerekli olduğunu açıkladığı Juran Üçlemesinin üç evrensel sürecinden biridir. Juran kalitenin planlanabileceğine ve kalite krizlerinin ve sorunların çoğunun kalitenin planlanma şekliyle ilgili olduğuna inanıyordu.

<span class="mw-page-title-main">İleri ürün kalite planlaması</span>

İleri ürün kalite planlaması (APQP), sanayi'de, özellikle otomotiv sanayinde, ürün geliştirmek için kullanılan yöntemler ve tekniklerin çerçevesidir. DFSS'nin amacı değişimi azaltmak olduğu için Design For Six Sigma 'dan farklıdır. Çoğu zaman İngilizce ‘Advanced product quality planning’ cümlesindeki kelimelerin baş harflerinin birleşimi olan APQP kısaltmasıyla ifade edilir.