Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Azerbaycan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmeyi 16 Aralık 1993'te onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Tarihi Sukotay Kenti ve İlgili Tarihi Kentler, Sukotay tarihi parkı, Kamphaeng Phet tarihi parkı ve Si Satchanalai tarihi parkını içeren bir UNESCO Dünya Mirası sitesidir. Bu tarihi parklar, 13. ve 14. yüzyıllar boyunca gelişen ve Tayland krallıklarının ilki olan Sukotay Krallığı'nın üç ana kentinin kalıntılarını muhafaza etmektedir.
Cornwall ve Batı Devon Madencilik Peyzajı, İngiltere'nın güneybatısındaki Cornwall ve West Devon'da yer alan maden sahalarını içeren bir Dünya Mirası alanıdır. Alan, Temmuz 2006'da Vilnius'taki UNESCO Dünya Miras Komitesi'nin 30. Oturumunda Dünya Mirası listesine eklendi. 2011'de South Crofty'de madenciliği yeniden başlatmak ve Hayle Harbor'da bir süpermarket inşa etmek için planlar yapıldı ve Dünya Miras Komitesi, 2014 yılında, Dünya Mirası alanını Tehlike altındaki Dünya Mirasları listesi'ne dahil etme kararı aldı ancak bu karar reddedildi.
Villa d'Este, teraslanmış yamaç İtalyan Rönesans bahçesi ve özellikle çeşmelerinin yoğunluğu ile ünlü, Roma yakınlarındaki Tivoli'de bulunan 16. yüzyıldan kalma bir villadır. Günümüzde bir İtalyan devlet müzesi ve UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelenmektedir.
Dünya Miras Alanı'nın belirlenmesi oldukça prestijli bir işlemdir. Böyle bir listeleme sadece onur vermekle kalmaz, aynı zamanda turizmi geliştirdiği için ekonomik sonuçları da vardır.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirası, 1972'de kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde açıklandığı gibi
Kamphaeng Phet Tarihi Parkı, Tayland'ın Kamphaeng Phet şehrinde bulunan bir arkeolojik sit alanıdır. Sukotay Tarihi Parkı ve Si Satchanalai Tarihi Parkı ile birlikte, UNESCO Dünya Mirası Sit Alanı Tarihi Sukotay Kenti ve İlgili Tarihi Kentlerin bir parçasıdır. Kamphaeng Phet Tarihi Parkı'ndaki başlıca varlıklar arasında Ping Nehri'nin doğusundaki Mueang Chakangrao, batısındaki Mueang Nakhon Chum ve şehirden yaklaşık 18 km güneynatıdaki Mueang Trai Trueng gibi antik yerlerin arkeolojik kalıntıları bulunmaktadır. Chakangrao, antik Kamphaeng Phet kasabası, eski Sukotay ve Si Satchanalai ile aynı şehir planlama konseptine sahipti ve hem şehir sınırları içinde hem de dışında dini yerler için ayrı bölgeler vardı. Yapılar genellikle büyüktür ve lateritten yapılmıştır. Nakhon Chum'daki Ping Nehri'nin batı kıyısındaki dini yerler tuğladan yapılmıştır ve daha küçük boyuttadır.
Si Satchanalai Tarihi Parkı Kuzey Tayland'ın Sukotay ili, Si Satchanalai semtinde yer alan tarihi bir parktır. Park, Si Satchanalai ve Chaliang kalıntılarını kapsamaktadır. Birebir çeviri ile "iyi insanların şehri" anlamına gelen Si Satchanalai, 1250 yılında Sukotay Krallığı'nın ikinci merkezi ve 13. ve 14. yüzyıllarda veliaht prensin ikametgâhı olarak kuruldu.
Khao Yai Ulusal Parkı Tayland'da yer alan bir milli parktır. 1962 yılında Tayland'ın ilk milli parkı olarak kurulan park, Tayland'ın üçüncü büyük milli parkıdır.
Kaeng Krachan Ulusal Parkı, Tayland'ın en büyük millî parkıdır. Burma sınırında, Tanintharyi Tabiatı Koruma Alanı ile bitişiktir. Hua Hin turistik kasabasına yakınlığı nedeniyle popüler bir parktır. 26 Temmuz 2021'de UNESCO tarafından Dünya Mirası Listesi'nde listelendi.
UNESCO, Tayland'da altı tane Dünya Mirası Alanı belirlemiştir. UNESCO Dünya Mirası Alanları, UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı gibi kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir.
Chittor Kalesi veya Chittorgarh, Hindistan'daki en büyük kalelerden biridir. UNESCO Dünya Mirası Listesi'ndedir. Kale, Mewar'ın başkentiydi ve günümüz Chittor kasabasında yer almaktadır. Berach Nehri tarafından oyulan vadinin ovalarının üzerinde 280 hektarlık bir alana yayılmış 180 m (590.6 ft) yüksekliğinde bir tepenin üzerinde yer almaktadır. Kale, dört saray, 19 büyük tapınak, 20 büyük su yapısı, 4 anıt ve birkaç zafer kulesi içeren 65 tarihi yapıyı kapsamaktadır.
Kumbhalgarh batı Hindistan'daki Racastan eyaletinin Udaipur şehri yakınlarındaki Rajsamand bölgesinde, Aravalli Tepeleri'nin batısındaki yer alan bir Mewar kalesidir. Racastan Tepe Kaleleri Dünya Mirası Alanı'nın bir parçasıdır. 15. yüzyılda Rana Kumbha tarafından inşa edilmiştir. 19. yüzyılın sonlarına kadar yerleşim görmüş olan kale günümüzde halka açıktır. Kumbalgarh, Udaipur'un kara yolu ile 82 km kuzeybatısında yer almaktadır. Chittaurgarh Kalesi'nden sonra Mewar'daki en önemli kaleydi.
Ranthambore Kalesi, Sawai Madhopur şehri yakınlarındaki Ranthambore Ulusal Parkı içinde yer alan bir kaledir. Park, Hindistan'ın Bağımsızlığına kadar Jaipur mihracelerinin eski avlanma alanı olarak hizmet vermiştir. Kale, Racastan'ın tarihi gelişmelerinin odak noktası olmuştur. Kalenin Çahamanaları (Chauhans) tarafından yapıldığına inanılmaktadır. 13. yüzyılda Delhi Sultanlığı kaleyi ele geçirdi. Kale, çevredeki Ranthambore Ulusal Parkı'nın panoramik manzarasına karşı uzanır ve popüler bir turistik cazibe merkezidir.
Hawraman Kültürel Peyzajı veya Uramanat Kültürel Peyzajı, İran'ın 26. somut kültürel miras alanıdır. Bu el değmemiş ve dağlık peyzaj alanı, MÖ 3000'den beri bölgede yaşayan tarıma dayalı bir Kürt kabilesi olan Hawrami halkının geleneksel kültürüne tanıklık etmektedir. Miras alanı, İran'ın batı sınırı boyunca Kürdistan ve Kirmanşah eyaletlerinde, Zagros Dağları'nın merkezinde uzanmaktadır.
Corniglia Kuzey İtalya'da, Ligurya bölgesindeki La Spezia ilinde yer alan Vernazza komünü içinde yer alan bir frazionedir ("mezra") 2016 itibarıyla yaklaşık 150 kişilik bir nüfusa sahiptir. 1997 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiştir.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
