İçeriğe atla

Kıraat

Makale serilerinden
Kur'an
Bölüm
İçerik
  • Allah
  • Kur'an'da adı geçen peygamberler
  • Kur'an mucizeleri
  • Kur'an ve bilim
  • Kur'an Kıssaları
  • İslam ve kadın
  • Kur'an sureleri listesi
Okuma
İlgili Kavramlar

Kıraât (Arapça: قراءة qıraeh; "okuma", "okuyuş"), Kur'an'ın farklı rivayetlerle gelen okunuş farklılıklarını ve kurallarını, bunların kaynağı olan kıraat alimleri ve rivayet zincirleriyle ilgilenen ilim dalıdır. Kur'an'ın serbest okunuşunu Kıraat-ı Aşere'ye göre içeren ve her defasında farklı okunan ve tonu ve içeriği de değiştiren bir yöntemdir.

Günümüzde Müslümanlar arasında, Kur'an'ın değişik okuma şekillerine bağlı olarak farklı mushaflar bulunduğu bilinmektedir. Bunların en yaygını Hafs Mushafı ve Verş Mushafıdır.[1] Ancak bu değişikliklerde okuyuş şekillerinin ötesinde farklılıkların bulunduğu da araştırmacılar tarafından ortaya konmuştur.[2]

Kelime anlamı

Kıraat, Arapçada toplamak bir araya getirmek anlamlarına gelen 'kırae' fiilinin mastar halidir. Gerçekte kelimenin okunuşu 'kırae' iken Türkçeye geçişinde sonundaki okunmayan t harfiyle birlikte 'kıraat' şeklinde geçmiştir. Kırae ise Arapçada okumak anlamına da gelmektedir. Arapçada herhangi bir okumayla ilgili geniş bir anlamı olan bu kelime Kur'an söz konusu olduğunda mushaftan herhangi bir parçanın okunmasını anlamına gelir. Aynı fiilin Arapçada diğer karşılığı tilave(t) gelir. Türkçede ise özelleşerek sadece Kur'an okumaya münhasır kılınmıştır.

Maddenin konusunu oluşturan Kur'an'ın farklı okuyuş şekillerinin kıraat imamlarına dayandırılarak incelenmesi ise aslında kıraat ilmi olarak isimlendirilir. Fakat zamanla kıraat ismi bu ilmi ifade eder olmuştur.[3]

Normal musikide sadece tek bir metin olmasına rağmen Kur'an'ın okunuşundaki 10 (Arapça: aşere) çeşit okunma ve farklı anlamla insan sesinin piyanoyla veya kanunla akort edilmesi sayesinde geniş olanaklara sahiptir.

Tarihi

23 yıllık bir süreçte Muhammed'e sözlü olarak vahyedildiğine inanılan Kur'an, sahabilerine ezberletmiş ve yazdırmıştır. Bu şekilde mevcut halinde korunmaya çalışılan Kur'an'ın okunuşunda ilk olarak lehçe farklılıklarına Muhammed tarafından izin verilmiştir. Daha sonraki dönemde Arap harflerinin noktalamalarından kaynaklı farklılıklar da oluşmuş bu okuyuş farklılıkları Muhammed'in ölümünden sonra da devam etmiştir. Bu dönemde Kur'an halife Ebu Bekir döneminde mushaf haline getirilmiş, halife Osman döneminde de 'resmi' mushaf haline getirilip çoğaltılarak bazı merkezlere gönderilmiş, diğer nüshaların yakılması emredilmiştir. Bunu sebebinin genellikle farklı okuyuş şekillerinin önüne geçmek olduğu bilinmektedir.

Her ne kadar bu şekilde bir 'imam mushaf' oluşturulup, tüm İslam topraklarında bunun resmi olarak tanınması istenmişse de buna muhalepet eden sahabiler de olmuştur. Abdullah bin Mesud bu konuda başı çekmektedir. O bu mushaf yazımı işine de oluşturulan resmi mushafa da şiddetle karşı çıkmıştır. Daha sonraki dönemde de çeşitli ilim merkezlerinde sahabiden rivayet edilen kıraat şekilleri okunmuş ve tabiinden olan alimlerce rivayeti sürdürülmüştür. Zamanla bu Kur'an rivayetleri kıraat denilen ilim dalının doğup gelişmesine sebep olmuştur.

Kıraat imamlarından her birinin, rivayet ve tariklarının ittifak ile temsil ettiği okuyuşa kıraat yedi veya on kıraattan her birinin kendisine dayandırıldığı kimseye de imam denir. Bir İmam'a ait Raviye (talebesine) nispet edilen kıraat farklılığına Rivayet; bu rivayeti nakleden, yani kıraat imamlarından birisinden kıraat rivayet eden kişiye de Ravi denilmiştir. Ravilerin ravileri arasındaki farklı nakillere de Tarik tabiri kullanılmıştır. Kıraatları bilen kimseye kurra; bunları sözlü olarak nakledip okutan kimseye de mukri denilmiştir.

Kıraat-ı Seba (Yedi Kıraat)

İslam dünyasında ünlü olan yedi okunuş şeklinin imamları şunlardır:[4]

Yedi kıraat imamı ve ravileri
İmamRavileri
Adı Doğum Ölüm Tam Adı Not Adı Doğum Ölüm Tam Adı Not Yaygın bölge
Nâfi bin Abdurrahman689 785 Ebu Abdurrahman Nâfi bin Abdurrahman bin Ebu Nuaym el-Leysi el-Medeni İsfahan doğumlu İranlı Kalun738 835[5]Ebu Musa İsa bin Mina' bin Verdan el-Medeni Roman, Client of Bani Zuhrah Libya ve Tunus çoğu
Verş 728 812[5]Ebu Said Osman bin Said bi Abdullah el-Kıbti Mısırlı; client of Quraysh Fas, Cezayir, Moritanya, the Sahel, Batı Afrika ve Tunus'un bazı bölgeleri
Ebu Ma'bed İbn Kesir665 738[5]Ebu Ma'bed Abdullah bin Kesir bin Amr ed-Dari İranlı Bezzî 786 864 Ebü'l-Hasen Ahmed bin Muhammed bin Abdullah el-Bezzî İranlı Artık kullanılmıyor
Kunbül 811 904[5]Ebu Ömer Muhammed bin Abdurrahman el-Mahzumi el-Mekkî Mahzum kabilesi Artık kullanılmıyor
Ebu Amr bin Ala 689 770 Ebu Amr Zebban bin el-Alâ bin Ammar el-Mazini el-Basri Duri 767 860 Ebu Ömer Hafs bin Ömer bin Abdulaziz el-Ezdi ed-Duri el-Bağdadi Grammarian, deaf Sudan, Çad, Merkezi Afrika, Doğu Afrika ve Yemen'in bir kısmı
Susi 786 874 Ebu Şuayb Salih bin Ziyad bin Abdullah es-Susi Okunmuyor
İbn Âmir 630 736 Ebu İmran Abdullah bin Âmir bin Yezid el-Yahsubi Hişam bin Ammar 770 859 Ebu'l-Velid Hişam bin Ammar bin Nusayr es-Sülemi ed-Dımaşki Yemen'in bir kısmı
Ebu Amr İbn Zekvan 789 857 Ebu Amr Abdullah bin Ahmed bin Beşir bin Zekvan ed-Dımaşki Not commonly recited
Asım bin Behdele? 745 Ebu Bekr Asım bin Ebi'n-Necud Behdele el-Esedi el-Kufi İranlı Ebu Bekir bin Ayyaş 713 809 Ebu Bekir Şu'be bin Ayyaş bin Salim el-Esedi el-Kefi Esedoğulları kölesi Okunmuyor
Hafs bin Süleyman 709 796 Ebu Ömer Hafs bin Süleyman bin el-Mugire el-Esedi Orta Asya, Güney Asya, Güneydoğu Asya ve Merkezi Asya
Hamza bin Habib699 773 Ebu Umare Hamza bin Habib bin Umare ez-Zeyyat et-Teymi el-Kufiİranlı Halef bin Hişam 767 844 Ebu Muhammed Halef bin Hişam bin Sa'leb (Talib) el-Esedi el-Bağdadi el-Bezzar Artık okunmuyor
Hallad bin Halid ? 835 Ebu İsa Hallad bin Halid eş-Şeybani Kureyş kabilesi Okunmuyor
Ali bin Hamza el-Kisai 738 805 Ebu'l-Hasen Ali bin Hamza bin Abdullah el-Kisai el-Kufi İranlı (Asadi by loyalty) Al-Layth ? 240 AH (854 CE)[5]Abu al-Harith, al-Layth Ibn Khalid al-Baghdadi Okunmuyor
Düri 150 AH 246 AH (860 CE) Abu 'Amr, Hafs Ibn 'Umar Ibn 'Abd al-'Aziz al-Baghdadi Transmitter of Abu 'Amr (see above) Okunmuyor

Kıraat-ı Aşere (On Kıraat)

Yedi okunuş şekline daha sonra üç okunuş şekli daha eklenmiş ve buna da Kıraat-ı Aşere denmiştir. Bu üç yeni okunuşun imamları ise şunlardır.[4]

  1. Halef b.Hişam el-Bezzâr (-844)
  2. Ebû Ca'fer Yezid b.el-Ka'ka el-Mahzûmî el-Medeni (-748)
  3. Ebû Muhammed Ya'kub b.İshak el-Hadremî el-Basrî

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022. 
  3. ^ Albayrak, Halis (2001). Kıraat Sorunu (PDF). Ankara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi. s. 11. 21 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2022. 
  4. ^ a b Ergün, Mustafa. "Medreselerde Okutulan Dersler ve Ders Kitapları". Afyon Kocatepe Übiversitesi. 12 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2012. 
  5. ^ a b c d e Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; shady129 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )

İlgili Araştırma Makaleleri

Sahabi veya çoğulu Sahabe, Ashab, bir İslâm terimidir. İslâm peygamberi Muhammed'i görmüş, onunla konuşmuş, arkadaşlık etmiş ve ona inanmış Müslümanlara verilen isimdir. İslam literatüründe bir saygı ifadesi olarak Eshâb-ı Kirâm şeklinde anılırlar. Muhammed öldüğü vakit, sayıları 124 binden fazla idi.

<span class="mw-page-title-main">Hadis</span> İslam peygamberi Muhammede isnat edilen sözler ve fiiller

Hadis, Muhammed'e atfedilen ve onun sözleri, fiilleri, onaylamaları ve sıfatlarını içeren bilgilerdir. Hadis âlimleri buna sahabe ve tabiînin söz ve fiillerini de eklemişlerdir. Ancak bunlar kaynak olma bakımından Muhammed'in fiil ve sözleri ile aynı seviyede değildirler ve hadis ilmi içerisinde farklı şekilde isimlendirilirler.

Ezan, İslâm dininde namaz vaktinin geldiğini insanlara bildirmek için yapılan çağrıya verilen isimdir. Ezân-ı Muhammedî olarak da adlandırılır. Ezan okuyan kişiye müezzin denir.

<span class="mw-page-title-main">Buhârî</span> Buharalı Fars muhaddis

Buhârî ya da tam künyesiyle Ebû Abdillâh Muhammed bin İsmâîl bin İbrâhîm el-Cu'fî el-Buhârî, Buharalı Fars bir muhaddistir. Yazdığı Sahih-i Buhârî diye bilinen eser, daha sonradan Sünni Müslümanlar için güvenilir hadis kaynaklarını teşkil eden ve Kütüb-i Sitte diye anılan serinin ilk kitabıdır.

Tarikat veya tarik kelimesi "yol" tarikat "yollar" anlamına gelir, "Allah'a ulaştıran yol" mânâsında kullanılmaktadır. Tarikatlar Selçuklu ve Osmanlı'ya özgü düşünce ve inanç hareketleri olarak değerlendirilmektedir. Birçok tarikatın menşei Hicri 5./Miladi 11. asırda Abdülkâdir Geylânî'nin yolundan gidenler tarafından oluşturulan Kadiri Tarikatıdır. Ebû Sâlih Muhyiddîn Abdülkâdir Geylânî, neseben hem Hasanî ve hem de Hüseynîdir. Abdulkadir Geylânî'nin soyundan gelen evlat ve torunları da yaşadıkları muhitlerde “şerîf”, “şurefâ”, “seyyid” olarak anılmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Caferilik</span> İslam dininde bir fıkıh ekolü

Câferîlik ya da Câʿferîyye, İslam dininin Şii fıkıh mezheplerinden biridir. İsmini kurucusu olan Ca'fer es-Sâdık'tan (699-765) alır. Başta İran olmak üzere Azerbaycan ve Irak'ta yaygındır. Yer yer Türkiye'nin Kars, Iğdır gibi illerinde ve bazı İslam toplumlarında görülmektedir. İsnâ‘aşer’îyye'nin temelini teşkil eden fıkıh ekolüdür. Şiîlerin çoğunluğunun mensup olduğu fıkhî mezheptir. Günümüzde Şiîler başlıca üç ana fırkaya ayrılmışlardır. Bunlar nüfus oranlarına göre sırasıyla İsnâ‘aşer'îyye, İsmâ‘îl’îyye ve Zeyd’îyye fırkalarıdır. İran'nda hakim olan İsnâ‘aşer'îyye fırkasının %90'ının takip ettiği resmî fıkhî mezhep Câferîlik'tir. Ayrıca, İsmâ‘ilîğin Mustâ‘lî-Tâyyîb’îyye kolu tarafından da fıkhî meselelerde takip edilmekte olan mezheptir.

<span class="mw-page-title-main">Ebu Hanife</span> Hanefî mezhebinin öncüsü ve imamı olan din bilgini

Ebû Hanîfe veya tam adıyla Ebû Hanîfe Numân bin Sâbit bin Zûtâ bin Mâh İslam dininin dört fıkıh mezhebinden birisi olan Hanefi mezhebinin kurucusu ve Sünni fıkhının en büyük üstâdlarından biri sayılan İslam fıkıh ve hadis bilgini. Asıl adı "Nu’man bin Sâbit" olup sevenlerince ismi "İmâm-ı Â’zam" unvanıyla birlikte anılır.

Kıraat-ı Aşere, Kıraet Arapçada okumak anlamına gelen karae (قرأ) fiilinden semai bir mastardır. Kur'an terminolojisinde ise kıraet, Kur'an'ı okuma konusunda önder sayılan imamlardan her birinin okuyuşta takip ettikleri yoldur. Kur'an'ın kendisinde, kıraet imamları arasında ittifak bulunmakla beraber, okunuş tarzında ihtilaf vardır. Bu ihtilaf harflerin söylenmesinde veya çıkarılış şekillerinde görülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Şafii</span> Şafi mezhebinin kurucusu ve imamı

Şafii, İslam hukuku bilgini. Şafii mezhebinin kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Mâtürîdî</span>

Mâtürîdî ya da tam adıyla Ebû Mansûr Muhammed bin Muhammed bin Mahmûd el-Mâtürîdî es-Semerkandî,, İslam dininin iki itikadi mezhebinden birisi olan Mâtürîdîlik mezhebinin kurucusu ve Hanefîlik mezhebine bağlı olanların itikad imamı sayılan İslâm alimi.

Darülkurra, Orta Çağ İslam ülkelerinde, Kur'an okuma yöntemlerini (tecvidi) öğreten medrese bölümüdür. Ayrıca, Cami, mescit gibi yerlerin hemen yanında yapılan kuran okuma yeridir. Bir tek kubbesi olan, iki göz revaklı, fevkâni bir yapı olan Darül-kurra'nın kubbesi medrese kubbelesiyle aynı düzeydedir. Bu tür mimarî özelliklerinin yanı sıra Darül-kurra bir Kur'an ezberleme yeridir. Hafızların Kur'an ezberi yaptırmalarının yanı sıra Arapça ve Tilavet derslerinin de verildiği bir yerdir Darül-kurra.

<span class="mw-page-title-main">Sünen-i Tirmîzî</span>

Sünen-i Tirmîzî : İslâm literatüründe en güvenilir hadis kitapları olarak kabul edilen altı kitaptan biridir.

Sahâbî kavli, İslâm hukuku olan fıkıh ilminin kullandığı kaynaklardan, fer'î delillerdendir. Sahâbeler İslam dininin son peygamberi olduğuna ve güncel şeriatın iletildiğine inanılan Muhammed'in zamanında yaşamış, onunla tanışmış Müslüman kimselerdir. Kavil Arapça kökenlidir ve "söz" demektir. Sahabi kavli ile kasıt sahabilerin fetva ve sözleridir. Birçok fıkıh mezhebinde sahabilerin yaptığı eylemler ve fetva, aslî delillerin olmadığı bir durumda kullanılabilir. Bununla birlikte genel olarak aslî delillerden sayılan kıyasın sahabi kavlinden öncelikli olup olmaması alimden alime farklılık gösterir. Örneğin buradan hareketle Hanefîlikte önemli bir yere sahip olan imameyn İmam Ebû Yûsuf ile [İmam Muhammed] ecîr-i müşterek olanların yanlarında bulunurken zarara uğrayan, zayi olan şeyler için tazminat ödemeleri, bunları tazmin etmelerinin gerekli olduğunu ortaya sürmüşler bu prensibi de sahabeden Ömer ve Ali'nin görüşlerine dayandırmışlardır. Hanefîliğin kurucusu olan Ebû Hanîfe ise bu hususta sahabi kavlini kullanmaktansa, sahabi kavline muhalefet edip kıyasa gitmiştir.

Muhammed bin Ahmed el-Kurtubi,, Eserlerinde Ehl-i Sünnet'i savunan, başta Mu’tezile olmak üzere İmâmiye, Râfiziyye, Kerrâm’îyye gibi fırkaları eleştiren âmelde Malikî, i'tikatta Eş’ari olmakla birlikte, mezhep taassubuna karşı tavır takınan ve taklitçiliği bir metot olarak benimsemediğini dile getiren Endülüslü ve Arap, muhaddis, müfessir, fakih, dilci ve kıraat âlimi.

<span class="mw-page-title-main">Zeyd bin Sabit</span> sahabe

Zeyd bin Sabit, İslam peygamberi Muhammed'in vahiy kâtiplerinden olan sahabi.

İslam ilimleri ya da İslami ilimler, İslam'ın ana kaynağı olan Kur'an ve Sünnet'ten doğmuş olan bilim dallarıdır. Bu ilim dalları şunlardır.

Hadis terminolojisi, İslam dininde, birincil kaynak Kur'an'dan sonra en önemli ikinci kaynak sayılan Muhammed'in hadislerinin, tespit edilip ilk dönemde sözlü daha sonraki dönemlerde yazılı olarak aktarımıyla uğraşan ilim dalındaki tüm terimleri ifade eder. İslam ilim tarihinde bu ifade daha çok ulumu'l hadis terimiyle karşılanabilir ki bu hadis ilmini ve onun alt disiplinlerini ifade eder.

Asım bin Behdele (689-745), Kıraat alimi.

Nâfi bin Abdurrahman (689-785), Kıraat alimi.

Ebu Amr Ḥafṣ bin Süleyman bin Mugīra bin Ebi Davud al-Asadī al-Kūfī,, daha çok bilinen adı Hafs (706–796); Kur'an'in geçerli yedi kıraat şeklinden birisi olan Asım Kıraatı'nın iki ravisinden en meşhur olanıdır. Rivayet ettiği kıraatı hocası ve üvey babası Asım Behdele'den almıştır fakat bu kıraat onun adıyla "Hafs Kıraatı" olarak meşhur olmuştur. Günümüz İslam dünyasında çoğunlukla basımı yapılan ve okunan Kur'an Hafs Kıraati'dir. Örneğin Kabe'de namazlarda okunan Kur'an Hafs kıraatine göredir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.