Kürk giyim

Kürklü giysiler, memelilerin korunmuş derilerinden yapılan giysilerdir. Kürk, en eski giyim biçimlerinden biridir ve insanlar tarafından en az 120.000 yıldır yaygın olarak kullanıldığı düşünülmektedir. "Kürk" terimi genellikle hayvanların kürkünden yapılmış palto, şal veya şal gibi belirli bir giysiyi ifade etmek için kullanılır.^[1]

İnsanlar soğuk iklimlerden ve rüzgarın soğuğundan korunmak için kürklü giysiler giyerler. Ancak, kürkün sosyal statünün bir göstergesi olduğuna dair belgelenmiş kanıtlar, eski Mısır kraliyet ailesinin ve yüksek rahiplerin leopar derisi giydiği 2000 yıl öncesine kadar uzanmaktadır.^[2]

Tarihsel olarak Avrupa ve Orta Doğu (Tbut) kültürlerinde, kürklü giysiler genellikle iç kısımda kürk bulunur ve ceketin dış kısmı kumaşla kaplanırdı, ancak 19. yüzyılda fok kürkü mantoların dışarıya doğru kürk gösteren bir şekilde giyilmesi eğilimi moda haline geldi. Her iki stil de dünya çapında popülerdir; kürk astarlar daha fazla termal fayda sağlarken, dış kürkler daha çok modaya uygun bir amaç taşır.^[3]

Kürkün genel olarak giyimde kullanılan ilk materyallerden biri olduğuna inanılmaktadır. Kürkün ilk kez giysi olarak kullanıldığı dönem tartışmalıdır. Homo sapiens ve Homo neanderthalensis dahil birçok hominoid türünün kürklü kıyafetler kullandığı bilinmektedir. Bizon, misk öküzü, ayı, tembel hayvan, yünlü gergedan, mamut veya İrlanda geyiği gibi hayvanların derilerinden giysiler yapılmaktaydı.

Kürklü giysiler yazılı tarihten önceye dayanır ve dünya çapında çeşitli arkeolojik alanlardan bulunmuştur.^[4]

Belirli kürklerin giyilmesini daha yüksek sosyal statülerle sınırlayan ve böylece ayrıcalığa dayalı bir ayrıcalık oluşturan, "tamamlayıcı mevzuat" olarak bilinen kraliyet bildirileri yayınlandı. Leopar, kar leoparı ve çita (üçü de o dönemde 'panter' olarak biliniyordu), kızıl sincap, sansar ve ermin gibi kürkler aristokrasiye ayrılırken, ortasını tilki, tavşan ve kunduz, keçi ise kürkleri giydiriyordu. Kurt ve koyun derisi altta. Kürk öncelikle görünür astarlar için kullanıldı ve türler sosyal sınıflar içinde mevsime göre değişiyordu. Batı Avrupa'da kürklü hayvan popülasyonları azaldı ve Orta Doğu ve Rusya'dan ithal edilmeye başlandı.^[5][6]

Jaguar ve şintilla gibi yeni kürk türleri Avrupa'ya girdikçe, kürkün giyim dışında başka kullanım alanları da keşfedildi. Kunduz en çok arzu edilen şeydi ve özellikle savaş zamanlarında popüler başlıklar haline gelen şapkaların yapımında kullanılıyordu. İsveçli askerler, yalnızca kunduz keçesinden yapılmış geniş kenarlı şapkalar takarlardı. Kunduz kürkünün sınırlamaları nedeniyle, kunduz yalnızca İskandinav yarımadasında mevcut olduğundan şapka üreticileri ithalat için büyük ölçüde Kuzey Amerika'ya güveniyordu.

Askeriye dışında, şapka, kapüşon, eşarp ve manşon gibi aksesuarlarda da kürk kullanılmıştır. Hayvanların görsellerini içeren tasarım öğeleri kabul edilebilir olarak değerlendirildi; kafalar, kuyruklar ve patiler hala aksesuarların üzerinde tutuluyor. On dokuzuncu yüzyılda, Seal ve karakul, iç mekan ceketlerine dönüştürüldü.

Yirminci yüzyılda, Batı Avrupa'da tam kürk mantoların moda olduğu görülmüştür. İç mekan ısıtması gibi gelişmeler sonucunda yaşam tarzı değişiklikleriyle birlikte uluslararası tekstil ticareti, kürkün dünya çapında dağılımını etkiledi. Avrupalılar, vizon kullanımının artmasıyla birlikte kürkü kadınlıkla ilişkilendiren yerel kaynakları kullanmaya odaklanmışlardır.

1960'larda (lüks kürk olarak bilinen) en popüler kürk türleri arasında sarı vizon, beyaz tavşan, sarı leopar, jaguar veya çita, kara panter, gümüş çizgili tilki ve kızıl tilki bulunmaktaydı. Daha ekonomik alternatifler arasında ise kurt postu, İran kuzusu veya misk sıçanı yer almaktaydı. Bayanların uyumlu bir şapka takması oldukça yaygındı. 1950'lerde ise, mutlaka sahip olunması gereken kürk türleri arasında mutasyon kürkü (doğal olarak ince renklerde olanlar) ve paltoda kullanılan kunduz, kuzu kürkü, Astrahan ve vizon süslemeleri bulunmaktaydı.^[7]

1970 yılında Almanya, dünyanın en büyük kürk pazarıydı. 1975 yılında Uluslararası Kürk Ticaret Federasyonu (Laxoi26), ipek maymun, ipek sifaka, halkalı kuyruklu maki, altın bambu maki, spor maki, cüce maki, ocelot, margay, puma, kar leoparı, siyah panter, leopar, jaguar, kaplan, çita, quoll, numbat, şinşilla, siyah ayı, Güneş ayısı, Ay ayısı ve kutup ayısı gibi nesli tehlike altında olan türlerin kürklerini yasakladı. Hayvan hakları örgütleri tarafından 1980'lerde hayvan derisi kullanımı gündeme getirilirken, kürk talebi azaldı. Kürk karşıtı örgütler, moda endüstrisinde hayvan refahı konularına dikkat çektiler. Kürk çiftçiliği, 1999 yılında Britanya'da yasaklandı. Yirmi birinci yüzyıl boyunca, tilkiler ve gelincikler, Danimarka, Hollanda ve Finlandiya'nın mink üretiminde lider olmasıyla birlikte, tutsaklıkta yetiştirildi. Kürk çiftçiliği, Hollanda ve Birleşik Krallık'ta da yasaklandı.^[8]

Kürk, sıcaklığı ve dayanıklılığı nedeniyle dünya genelinde hala soğuk iklimlerde giyilmektedir. Avrupa'nın erken yerleşim günlerinden modern giyim alternatiflerinin geliştirilmesine kadar, Kanada'da soğuk kış aylarında kürk giyim popülerdi. Ancak, ucuz sentetik tekstillerin icadıyla birlikte, giysileri yalıtmak için kullanılan kürklü giysilerin modası düşmüştür.

Kürk, bulunabilirliği ve üstün yalıtım özellikleri nedeniyle hem yerli halklar hem de sanayileşmiş toplumlar tarafından hala kullanılmaktadır. Kuzey Kutbu'ndaki İnuit halkları, giysilerinin çoğunda kürke güvenmişlerdir ve kürk aynı zamanda Rusya, Ukrayna, eski Yugoslavya, İskandinavya ve Japonya gibi ülkelerde geleneksel kıyafetlerin bir parçasını oluşturmaktadır.

Başta İngiliz moda tasarımcısı ve açık sözlü hayvan hakları aktivisti Stella McCartney olmak üzere bazı tüketiciler ve tasarımcılar, hayvanlara yönelik zulme karşı ahlaki inançlar nedeniyle kürkü reddetmektedirler.^[9]

Giysilerde ve süslemelerde kullanılan hayvan kürkleri genellikle egzotik hayvan postlarını taklit etmek için parlak renklere veya desenlere boyanabilir; alternatif olarak orijinal desen ve renklerinde bırakılabilirler. Kürk, kadife hissini taklit etmek için kısaltılarak shearling adı verilen bir kumaş oluşturulabilir.

20. yüzyılın başlarında alternatiflerin ortaya çıkması, suni kürk üreticilerinin suni kürk üretmeye ve kârdan yararlanmaya başlamasıyla giyim endüstrisinde gerilime neden oldu. 1950'li yıllara gelindiğinde sentetik kürklü giysiler popüler ve uygun fiyatlı hale geldi. Gazeteler, en gerçekçi sahte kürkü yaratma arayışında birbirlerini geçmeye çalışan büyük kimya şirketleri hakkında makaleler yazıyorlardı.^[10]

Doğal kürkün popülaritesi son yıllarda azaldı. Vogue Paris, Ağustos 2017'de kürke saygı duruşunda bulunurken, Gucci daha sonra hayvan kürkü kullanmama fikrini destekledi. Bu liderliği takip eden diğer üst düzey markalar arasında Stella McCartney, Givenchy, Calvin Klein, Ralph Lauren, Michael Kors, Philosophy di Lorenzo Serafini yer alıyor. Burberry, kürklü modelleri defilelere göndermeyi bırakacağını açıkladı ancak mağazalarda satmayı da bırakmadı. Bazı şirketler deri ve kürk üretiminde sürdürülebilir yöntemler geliştirmeye çalıştı. Tasarımcı Ingar Helgason, Modern Meadow'un yetiştirilmiş deri ve Diamond dökümhanesinde yaratılan laboratuarda yetiştirilen elmasları üretebildiği şekilde sentetik postlar yetiştirecek Bio kürk geliştiriyor. İngiliz Kürk Derneği'nin Zilberkweit direktörünün ev sahipliği yaptığı BOF kürk tartışmasında, doğal kürkün daha sürdürülebilir olduğu öne sürüldü. Diğerleri, hayvanların kürklerinin giyilmesi için işlenmesi gereken kimyasal işlemlerin de çevreye aynı derecede zararlı olduğunu söyledi.^[11][12]

Hermès, Dior ve Fendi gibi modaevleri hala doğal kürk kullanmaktadır. London College of Fashion'da Moda Vadeli İşlemleri yüksek lisans programını yöneten Alex Mcintosh, "Bu düzeydeki değişimin yalnızca sosyal medyadaki tepkilerden değil, yalnızca gerçek talep eksikliğinden kaynaklanacağını" belirtmektedir.

Kürklü giysiler ve kürkle süslenmiş aksesuarlar için yaygın hayvan kaynakları arasında tilki, vizon, tavşan (özellikle rex tavşanı), finnrakun (tanuki için endüstri terimi), vaşak, bobcat, sansar ("fitch" olarak adlandırılır), misk sıçanı, kunduz, gelincik (ermin), sansar, su samuru, samur, misk kedisi, foklar, karakul koyunu, misk öküzü, karibu, lama, alpaka, kokarca, çakal Kokarca, kurt, çinçilla, opossum ve fırça kuyruklu keseli sıçan bulunmaktadır. Bunlardan bazıları diğerlerinden daha değerlidir ve birçok derece ve renk bulunmaktadır. Geçmişte leopar, jaguar, kaplan, lemur ve Colobus maymunları gibi hayvanlar yaygın olarak kullanılmıştır ancak CITES yasaları ve çevre düzenlemeleri bu kürkleri yasa dışı hale getirmiştir. Ayrıca bazı bölgelerde evcil köpek ve kedilerin kürkleri ısınma amaçlı kullanılmaktadır.

Farklı kürklerin farklı özellikleri bulunmaktadır; çakal kürkü dayanıklıdır ve mükemmel bir rüzgar engelleyicisi görevi görür ancak dokunması oldukça serttir; tilki kürkü ise ipeksi ancak kırılgandır.

Fok ürünlerinin ithalatı ve satışı, Kanada foklarıyla ilgili koruma endişeleri nedeniyle 1972'de ABD'de yasaklandı. Deniz Hayvanları Müdahale Derneği, arp foku popülasyonunun yaklaşık 8 milyona ulaştığını tahmin etmesine rağmen, ithalat ve satış hala yasaktır ve bu yasak, yerli toplulukların fok avcılığını uluslararası gelir kaynağı olarak görmesine zarar vermektedir. Evcil kedi ve köpek kürklerinin ithalatı, ihracatı ve satışı da ABD'de 2000 tarihli Köpek ve Kedi Koruma Yasası kapsamında yasaklanmıştır.^[13]

Dünya çapında lüks moda perakendecileri tarafından satılan kürklerin çoğu, vizon, tilki ve tavşan gibi çiftlik hayvanlarından elde edilmektedir. Hayvan hakları aktivistleri, hayvanları korumak için daha fazla çaba harcadıkça, bazı acımasız öldürme yöntemleri insanların daha bilinçli olmasını sağlamıştır. Avrupa Komisyonu'nun Hayvan Sağlığı ve Hayvan Refahı Bilimsel Komitesi'nin (SCAHAW) 2001 tavsiyeleri, kürkleri için yetiştirilen türlerin, kürk özellikleri dışında diğer çiftlik hayvanlarına göre nispeten daha az aktif bir seçilime tabi tutulduğunu ifade etmektedir.^[14][15]

Bir kürk mantonun yüksek fiyatının temel nedenlerinden biri, giysinin üretiminin uzun sürmesidir. İlk adım, mevcut kürkleri alan ve bunları boyut ve renge göre eşleştirerek tek bir uyumlu giysi oluşturan post eşleştiricisidir. Daha sonra bir zanaatkar, postlardaki hasarları, örneğin yırtık deri gibi görülen noktalarda onaracaktır.

Sonrasında, hayvan işaretlerini vurgulamak, kürkün termal özelliklerini artırmak, maliyetten tasarruf etmek veya yeni desenler veya stiller oluşturmak amacıyla kürk çeşitli şekillerde işlenir. Geçmişte yaygın olarak kullanılan en popüler yöntem serbest bırakma yöntemidir; bu yöntem, postun sayısız ince şeritler halinde kesilmesini ve postun daha ince ve daha uzun olmasını sağlamak için bunların kademeli olarak tekrar dikilmesini içerir. Artık genellikle "tam post" olarak adlandırılan ten tene yöntemi, desene uyacak şekilde tüm postların yan yana dikildiği en basit yöntemdir. Bu yöntem son derece sıcaktır, ancak en az kumaşa benzer. Airgallon yöntemi, kürkü deri tarafında küçük yarıklar açarak, maliyetten tasarruf etmek isteyenler için kürkü daha uzun ve daha hafif hale getirmeyi içerir. SAGA Kürkleri ve Kopenhag Kürkleri, kürkle örgü (ilk olarak kutup tavşanı kürkünü battaniyelere ören yerli halk tarafından icat edildi), kürk dantel ve kürk kakma gibi yeni yöntemlere yatırım yapmaktadır.

Kürk karşıtı kampanyalar 1980'li ve 1990'lı yıllarda birçok ünlünün katılımıyla popülerlik kazandı. Kürk giyim, zalim ve gereksiz olduğu düşüncesiyle boykotların odak noktası haline geldi. PETA ve diğer hayvan hakları örgütleri, ünlüler ve hayvan hakları etik uzmanları kürk çiftçiliğine dikkat çekti.^[16]

Hayvan hakları savunucuları, yabani hayvanların tuzaklara düşürülüp öldürülmesine ve hayvanların çektiği acılar ve ölümlerle ilgili endişeler nedeniyle kürk çiftliklerinde hapsedilip öldürülmelerine karşı çıkmaktadır. Moda için kürkü teşvik ettikleri için sentetik (yağ bazlı) giysilerden yapılan "alternatifleri" de kınayabilirler. Protestolar arasında, derinin kıyafetlerde, ayakkabılarda ve aksesuarlarda kullanılmasına yönelik itirazlar da bulunmaktadır.

Bazı hayvan hakları savunucuları kürk moda gösterilerini protestolarla kesintiye uğratırken diğer kürk karşıtı protestocular,^[17] hayvanların gerçek deri ve kürk kullanımından dolayı çektiği acıları vurgulamak için sahte kürkler veya kürklü giysilere başka alternatifler içeren defileleri bir platform olarak kullanabilirler. Bu gruplar, kürk karşıtı mesajlarını duyurmak için Ağustos ayının üçüncü Cumartesi günü "Şefkatli Moda Günü"ne sponsor oluyorlar. Bazı Amerikalı (Nutaz3) gruplar, her yıl Şükran Günü'nden (Kara Cuma) sonraki Cuma günü düzenlenen ve kürklerle ilgili inançlarını vurgulamak için gösteriler, protestolar ve diğer yöntemleri kullanan bir etkinlik olan "Kürksüz Cuma" etkinliğine katılıyor.^[18][19]

Kanada'da yıllık fok avına karşı çıkmak, kürk karşıtı bir sorun olarak kabul edilmektedir, ancak Amerika Birleşik Devletleri İnsani Yardım Derneği bu muhalefetin "Dünya'daki en büyük deniz memelileri katliamına" karşı olduğunu iddia etmektedir.^[20] Mühür karşıtı bir grup olan IFAW, Kanada'nın avı çevreleyen zulüm karşıtı yasaların "uygulama konusunda berbat bir kaydına" sahip olduğunu iddia etmektedir.^[21] Kanada hükûmeti tarafından gerçekleştirilen bir araştırma, Kanadalıların üçte ikisinin, Kanada yasalarına göre fok avcılığını desteklediğini göstermiştir.^[22]

PETA temsilcisi Johanna Fuoss, sosyal medya ve e-posta pazarlama kampanyalarına güvenerek benzersiz sayıda hayvan hakları aktivistini harekete geçirmeye yardımcı olduğunu belirtmektedir. Fuoss, Highsnobiety'ye şunları ifade etmiştir: "Michael Kors'un kürk kullanmayı bırakmadan önceki yıl 150.000'den fazla e-posta aldı." "Bu, kürkten uzaklaşma eğilimlerinin tasarımcılar üzerinde belli bir baskı oluşturduğunu gösteriyor." Yeni teknolojiler ve platformlar, değişimi savunanların sonuç almasını her zamankinden daha kolay hale getirmiştir. Geçmişte aktivistler tabelalar ve boyalarla podyumları işgal etmek veya özel olarak görüntülenen mektupları fiziksel olarak postalarken, günümüz aktivisti evden çıkmadan da gürültü çıkarabilir.^[23][24]

Sosyal medyanın yükselişi, markaların hedeflenen aktivizmi göz ardı etmelerini zorlaştırarak, halka şirketlerle doğrudan iletişim hattı ve fikir ve protestolar için bir platform sunmaktadır. IFF CEO'su Mark Oaten, "Markaların sosyal medyaya yanıt vermeleri ve herhangi bir tartışmadan kaçınmaları konusunda büyük bir baskı altında olduklarını" belirtmektedir. Kürk karşıtı mesajlar, sosyal medya ve satın aldıkları ürünlerin temsil ettiği değerlere daha fazla dikkat eden Y kuşağı müşteri tabanı tarafından güçlendirilmektedir.^[25]

Batı ülkelerinde en popüler evcil hayvanlar olan kedi ve köpekler söz konusu olduğunda hayvanların acı çekmesine duyulan öfke duygusu özellikle yoğundur. Bu nedenle tüketiciler, yanlışlıkla bu hayvanların kürkünden yapılan ürünleri satın alma riskinden kaçınmak için kürk üretimi konusunda güvence almayı talep etmektedir. Tüketicilerin giderek artan endişelerini gidermek için Avrupa Birliği, 31 Aralık 2008'den beri geçerli olan 1523/2007 sayılı Yönetmelik ile köpek ve kedi kürklerinin ve bu türlerden kürk içeren tüm ürünlerin tüm Üye Devletlerden ithalat ve ihracatını resmi olarak yasakladı. Köpek ve kedi kürklerini izin verilen kürk taşıyan türlerden ayırmak için kürklerdeki türlerin tanımlanmasına yönelik birleşik morfolojik ve moleküler yaklaşıma dayalı birleşik bir yöntem önerilmiştir; çünkü bu, yasağa uymak için gerekli bir adımdır.^[26][27]

Kürk ticareti, giyim ve diğer amaçlar için kürkün dünya çapında alınıp satılmasıdır. Kürk ticareti, Kuzey Amerika ve Rusya'nın Uzak Doğu'sunun keşfedilmesinin itici güçlerinden biri olmuştur.^[28]

Kürk ticaretinin, özellikle Kuzey Amerika'daki Yerliler ve dünya çapındaki kürk taşıyan hayvan popülasyonları üzerinde uzun süreli etkileri bulunmaktadır. Kürk çiftçiliği Kuzey Amerika'da ilk kez geliştirildiğinde, bu, düzensiz avlanma ve tuzak kurmanın neden olduğu, kürk taşıyan yabani hayvanların sayısının azalmasına bir yanıttı.^[29]

Şu anda küresel kürk ticaretinde en yaygın hayvanlar çiftlik hayvanlarıdır; Dünya çapında en çok ticareti yapılan kürk vizon olup, kutup tilkisi (endüstri tarafından 'mavi tilki' olarak adlandırılır), kızıl tilki, finnrakun ve tavşan takip etmektedir.^[30][31]

Kürk endüstrisindeki hayvan refahı ihlalleri hakkında kamuoyunun farkındalığının artmasıyla, Avrupa Birliği WelFur sistemini başlatmıştır.^[32] WelFur, Avrupa'daki kürk çiftliklerinde hayvan refahını ön planda tutan, AB'de kabul edilen bir sertifika programıdır; bu çiftlikler, daha sonra teorik olarak tüketicilerin kürk mantolarının izini sürmelerine olanak tanıyan bir QR kodu verilerek giyim şirketleriyle paylaşılır.^[33] Bu sistem, sadece AB'deki tilki, vizon ve rakun tedarik eden kürk çiftlikleri için geçerli olup, Çin veya Rusya'daki çiftlikler için geçerli değildir.

Kürk ticaretinde hala samur, yabani tilki, çakal, su samuru, vaşak ve sansar gibi yabani kürkler satılmaktadır. Rusya Federasyonu, AB, ABD ve Kanada arasında müzakere edilen Uluslararası İnsani Tuzak Standartları Anlaşması (AIHTS), dünya çapında "insani tuzak kurmanın uluslararası standartlarını oluşturmak" amacıyla 1998 yılında imzalanan bir anlaşmadır.^[34]

Modada gerçek kürk, tartışmalı bir konudur; Kopenhag (2022)^[35] ve Londra (2018)^[36] moda haftalarında protestolar ve hükûmetin konuya gösterdiği ilgi sonrasında podyum gösterilerinde gerçek kürk kullanımı yasaklandı.^[37] Gucci ve Chanel gibi moda evleri, kıyafetlerinde kürk kullanımını yasakladı.^[38] Versace ve Furla da 2018'in başlarında koleksiyonlarında kürk kullanmayı bıraktı. 2020 yılında lüks dış mekan markası Canada Goose, protestoların ardından parka kaplamalarında yeni çakal kürkü kullanmayı bırakacağını duyurdu. Dior, Fendi, Louis Vuitton, Max Mara, Hermes gibi lüks markalar ise tasarımlarında kürk kullanmaya devam etmektedir.^[39][40]

Yönetim organları, gerçek kürklü giysilerin satışını yasaklayan bir yasa çıkardı. 2021'de İsrail, dini inançlar kapsamında giyilenler hariç olmak üzere, gerçek kürklü giysilerin satışını yasaklayan ilk hükûmet oldu.^[41] 2019'da Kaliforniya eyaleti kürk avcılığını yasakladı ve koyun,^[42] inek ve tavşan kürklerinden yapılmayan tüm yeni kürklü giysilerin satışı 1 Ocak 2023'te yürürlüğe girecek.^[43]

• Kürk yetiştiriciliği

• Ernest Ingersoll (1920). "Furs are articles made from the skins of fur-bearing animals prepared with the hair left on". Encyclopedia Americana.