İçeriğe atla

Küçük Asya Katalan Seferi

Küçük Asya Katalan Seferi
Tarih1303'ten c. 1307
Bölge
Küçük Asya
Sonuç Belirsiz
Taraflar
Bizans İmparatorluğuBizans İmparatorluğu
Katalan Bölüğü 1305'e kadar)[1]

Çeşitli Anadolu beylikleri


Katalan Bölüğü (1305'ten sonra)[1]
Komutanlar ve liderler
Bizans İmparatorluğuII. Andronikos
Bizans İmparatorluğuIX. Mihail
Roger de Flor  (ölü)
Berenguer d'Entença
Güçler
toplam 10,900 ("Tarafların güçleri" alt başığına bakınız)Ramon Muntaner'e göre, 30,000 asker
Kayıplar
Ramon Muntaner'e göre, sadece yaklaşık 1,500 Katalan kalmıştırRamon Muntaner, iddialara göre 18,000 kişinin öldüğünü belirtir

Küçük Asya Katalan Seferi Katalan paralı askerleri ile Bizans İmparatorluğu arasında yaşanmış bir çatışmadır.

1303 yılında, Bizans İmparatoru II. Andronikos, aynı yılın ilkbahar ve yaz aylarında Türklere karşı sefer yapmak için Roger de Flor[2] komutasında 6.500 Katalan paralı asker kiraladı. Pahalı hizmetleri başarı getirdi, Türkler Küçük Asya bölgelerinde geri çekildi.[3]

Ancak, Bizanslılar pazarlık yaptıklarından daha fazlasını aldılar; paralı askerlerin sınırlandırılması zordu ve sonuçta geri alınan bölgelerin çoğu boşa çıktı. Liderleri Roger de Flor, 3 Nisan 1305'te Gelibolu'da IX. Mihail tarafından 1300 Katalan ile beraber öldürüldükten sonra,[2] paralı askerler intikam almak için yeni liderleri Berenguer d'Entença komutasında Trakya ve Makedonya'da iki yıllık bir yağmalamaya başladılar.[3] Bu vahşetin bir sonucu olarak, Katalan Bölüğü Papa V. Clemens tarafından aforoz edildiler.[3] Sonunda Katalan paralı askerleri, 1311'de Atina Dükalığı'nı kendilerinin olduğunu iddia ettiler ve 1379 yılına kadar orada kaldılar,[3] geride harap bir Bizans geride bıraktılar. Bundan sonra, Türkler, kaybedilen topraklarda acı çeken ahalinin desteğini kazandılar ve bu toprakları geri aldılar.

Tarafların güçleri

Başlangıçta Aragonlu Katalan Bölüğü, Konstantinopolis'e 1303 yılında 39 gemi ile 300 süvari, 4.000 Almogavar ve 1.000 piyadeden oluşan 6.500 kişi olarak geldi, gelenlerin çoğu Aragon Tacı'ndan Aragon, Katalan ve Valensiyalılardan oluşuyordu.[2][4] Daha sonra bu güç 300 süvari ve 1.000 Almogavar ile güçlendirildi[5] ve daha sonra 300 süvari ve Berenguer d'Entença katıldı.[6] Roger de Flor'un öldürülmesinden sonra Bizanslılar Katalan Bölüğü'nden o kadar çok insan öldürdü ki, sadece 3.307 asker kaldı.[4] Ramon Muntaner'e göre Ceneviz kuvvetleri karşılaşmalarından sonra sayı daha da azalarak 206 süvari ve 1.256 piyadeye düştü.[4] Ayrılmadan önce, Gelibolu'da bölüğe 800 süvari ve 2.000 piyadeden oluşan bir Türk gücü katıldı.[4]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b Ágoston, Gábor; Masters, Bruce Alan (2009). Encyclopedia of the Ottoman Empire. Infobase Publishing. s. 232. ISBN 9781438110257. 
  2. ^ a b c Allison Peers (1937). Catalonia Infelix. Methuen. ss. 28-29. 
  3. ^ a b c d Rogers, Clifford (2010). The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. Oxford University Press. s. 350. ISBN 9780195334036. 
  4. ^ a b c d Setton, Kenneth M.; Hazard, Harry W., (Ed.) (1975). A History of the Crusades, Volume III: The Fourteenth and Fifteenth Centuries (İngilizce). Madison ve Londra: University of Wisconsin Press. s. 169. ISBN 0-299-06670-3. 
  5. ^ Enigmas y misterios de los almogávares. Guillermo Rocafort. ss. 40-42. 
  6. ^ Kyriakidis, Savvas (2011). Warfare in Late Byzantium, 1204-1453. BRILL. s. 124. ISBN 9789004206663. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Katalonya</span> İspanyaya bağlı İber Yarımadası’nın kuzeydoğusunda yer alan özerk bölge

Katalonya, İspanya'ya bağlı İber Yarımadası'nın kuzeydoğusunda yer alan özerk bölge. Katalonya 4 ilden oluşmaktadır: Barselona, Girona, Lleida ve Tarragona. Barselona, en büyük şehir ve başkenttir; İspanya'nın 2. en nüfuslu belediyesi ve Avrupa Birliği içerisindeki en yoğun nüfuslu 17. kentsel alandır.

<span class="mw-page-title-main">Gelibolu</span> Çanakkale ilçesi

Gelibolu, Türkiye'nin Çanakkale ilinde, Gelibolu ilçesinin merkezi olan yerleşim. Avrupa yakasındaki Doğu Trakya'da, kendi adını taşıyan yarımadanın güney kıyısında, Marmara Bölgesi'nin Çanakkale Boğazı'nın Avrupa tarafında, karşı kıyı Lapseki'den 3 km uzaklıkta kuruludur.

<span class="mw-page-title-main">Osman Gazi</span> Osmanlı Beyliğinin kurucusu ve ilk padişahı (1299–1324)

I. Osman veya bilinen adlarıyla Osman Gazi ya da Osman Bey, Osmanlı Beyliği ve Osmanlı Hanedanı'nın kurucusu ve beyliğin ilk padişahı olan Türk hükümdar ve komutandır. Yaşadığı dönemde liderliğini yaptığı beylik başlangıçta küçük bir Türk beyliği iken, ölümünden sonraki yüzyıllarda büyük bir imparatorluğa dönüştü. Dedesinin Süleyman Şah veya Gündüz Alp isimli olduğu ve soyunun Oğuzların Bozok koluna mensup Kayı boyuna dayandığı düşünülmektedir. Büyükannesi Hayme Hatun, babası Ertuğrul Gazi ve annesi Halime Hatun'dur. Tarihçi Âşıkpaşazâde'nin yazdığına göre Osman Gazi, bir taraftan kendisinin Oğuzların Üçok koluna mensup "Gök Alp" neslinden olduğunu ileri sürerken diğer taraftan da kendi dedesinin isminin "Kaya Alp oğlu Süleyman Şah" değil, "Kutalmışoğlu Süleyman Şah" olduğunu söylediği iddia edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Saruhanoğulları Beyliği</span> Saruhanoğulları Beyliği veya Saruhanlılar Batı Anadoluda özellikle Manisa ve çevresinde hüküm sürmüş Kuman-Kıpçak veya Oğuz kökenli bir Türk beyliği

Saruhanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti'nin çökmesi ve dağılmasıyla başlayan Anadolu Beylikleri döneminde, 14. yüzyıl başlarında kökenlerinin Oğuzlardan olan Türkler veya bir başka iddiaya göre Manisa bölgesindeki yer adlarından ve bazı maddî işaretlerden yola çıkılarak Kıpçak olduğu belirtilen beylik. Bölgede Kıpçak boylarına ait adların Harezm emîrleriyle gelenler yanında İznik İmparatoru III. İoannis Vatatzes'in döneminde 1241-1250’lerde Trakya’dan getirtilip Batı Anadolu'ya, Menderes vadisi ve Frigya, Bitinya olmak üzere sınırlara yerleştirilmiş olan Kuman/Kıpçaklar’la ilgili olmasının akla yakın olduğu düşünülür. Ancak Saruhanoğullarını bunlara bağlama konusunda delil olmadığı söylenir. Bu bakımdan Saruhan Bey’in de Selçuklu uç bölgesinde yerleşmiş emîrlerden biri olması dışındaki görüşlerin şimdilik kesin olmadığı belirtilir. Batı Anadolu’da Manisa ve çevresinde, Gediz Nehri havzasında Menemen, Gördes, Demirci, Kemalpaşa, Turgutlu, Ilıca ve Akhisar gibi kent ve kasabalarda ağırlıklı olarak kurulmuş bir Türk beyliğidir.

<span class="mw-page-title-main">Dorileon Muharebesi (1097)</span> I. Haçlı Seferi savaşı

Dorileon Muharebesi, 1 Temmuz 1097 tarihinde Birinci Haçlı Seferi'nin başlangıcında gerçekleşti. Eskişehir yakınında yapılan bu savaşta Haçlılar, I. Kılıçarslan'ın Anadolu Selçuklu ordusunu yenerek Anadolu'da ilerlemelerine devam ettiler.

<span class="mw-page-title-main">II. Andronikos</span> 1282 - 1328 yılları arası Bizans İmparatoru

II. Andronikos Paleologos, 1282–1328 arasında hüküm sürmüş Bizans imparatoru. II. Andronikos, VIII. Mihail ve Theodora Palaiologina'in en büyük yaşayan oğludur ve III. İoannis'in büyük yeğenidir. 1261'de Konstantinopolis Latinlerden tekrar geri alındıktan sonra Bizans İmparatoru olan babası VIII. Mihail'in taç giyme töreninde ortak imparator olarak ilan edilmiş; 1272'de taç giyme töreni yapılmış ve ancak 1282'de babasının ölümü üzerine tek imparator olabilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">IX. Mihail</span> Bizans İmparatoru

IX. Mihail Paleologos, . IX. Mihail, II. Andronikos ile Macaristan Kralı V. István'ın kızı olan Macaristanlı Anna'nın büyük oğlu idi. 1294/1295 – 1320 yılları arasında babası ile birlikte büyük yetkiler kullanarak ortak imparatorluk yapmıştır. 1320'de babası hayata iken ölmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Roger de Flor</span>

Roger de Flor, başta Sicilya ve Bizans İmparatorluğu olmak üzere Akdeniz kıyılarında ve Anadolu topraklarında faaliyetlerde bulunmuş olan condottiere. 1 yıl boyunca Malta Kontluğu yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Türkopol</span>

Türkopol, Haçlı Seferleri döneminde Haçlılar tarafından paralı asker olarak tutulan, özellikle süvari okçuluğunda yetkin Türk kökenli paralı askerlerdir.

Katalan Bölüğü 14. yüzyılda etkin olan Roger de Flor komutasındaki paralı asker birliğidir. 1302 yılındaki Caltabellotta Antlaşması sonucunda Aragon Krallığı ile Anjou Hanedanı arasındaki Sicilya'daki savaş sona erince işsiz kalan paralı askerler Roger de Flor tarafından birliğe dahil edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Condottieri</span>

Condottieri, Orta Çağ'da Rönesans dönemi boyunca Papalık Devleti de dahil olmak üzere İtalyan şehir devletleri tarafından kullanılan sözleşme usulü çalışan paralı asker liderlerini ve kurumlarını anlatır.

<span class="mw-page-title-main">Taginae Muharebesi</span> Gotlar Savaşı (535-554) sırasında Bizans İmparatorluğu ile Ostrogotlar Krallığı arasındaki muharebe

Taginae Muharebesi veya Busta Gallorum Muharebesi, Temmuz 552 meydana gelen Doğu Roma İmparatorluğu generali Narses İmparator I. Justinianus namına Ostrogotlar Krallığı'nın kralı Totila'yı mağlup etmiştir. Bu muharebede Ostrogotlar Krallığı Kralı Totila öldürülmüştür. Bu muharebe Gotlar Savaşı (535-554)'nın en sondan bir önceki büyük muharebesiydi.

<span class="mw-page-title-main">Ramon Muntaner</span>

Ramon Muntaner — Katalan asker ve kendi hayatından bahseden "Crònica" eseri ile bilinen yazar. "Crònica" eserinde, Katalan Bölüğünde komutan olarak yaşadığı olayları anlatmıştır. Perelada doğumludur.

Callinicum Muharebesi, Paskalya'da, 19 Nisan 531 Cumartesi günü, Belisarius komutasında Bizans İmparatorluğu ordusu ile Azaritis komutasındaki Sasani süvari kuvveti arasında gerçekleşmiştir. Dara Muharebesi'ndeki yenilgiden sonra Sasanilar, savaşın yönünü döndürmek amacıyla Suriye'yi işgal etmek için harekete geçtiler. Belisarius'un hızlı müdahalesi planı bozdu ve Sasanilerin Pirus tarzı muzaffer oldukları muharebe öncesi Belisarius'un askerleri Sasanileri Suriye'nin sınırına doğru geri ittiler.

<span class="mw-page-title-main">Tricamarum Muharebesi</span> muharebe

Tricamarum Muharebesi, 15 Aralık 533'te Belisarius'un komutasında Bizans İmparatorluğu ile Kral Gelimer ve kardeşi Tzazon komutasında Vandal Krallığı orduları arasında gerçekleşmiştir. Ad Decimum Muharebesi'nde gerçekleşen Bizans zaferini takip etti ve Vandalların gücünü tamamen ortadan kaldırarak, Bizans İmparatoru I. Justinianus'un Kuzey Afrika'nın yeniden fethini tamamladı. Savaşın ana kaynağı dönemin tarihçisi Prokopius'dur, De Bello Vandalico, Prokopius'un Justinianus'un savaşları eserinin III. ve IV. Kitaplarını kaplar.

Volturnus Muharebesi, ayrıca Casilinum Muharebesi ya da Capua Muharebesi olarak bilinir, 554'te Bizans İmparatorluğu'nun bir ordusu ile Frank ve Alaman birleşik gücü arasındaki muharebedir. Yaşlı hadım general Narses tarafından yönetilen Bizanslılar galip gelmiştir.

Andrea Morisco 13. yüzyılın sonlarında Ege Denizi'nde faaliyet gösteren ve 1304'te Bizans İmparatorluğu'nun hizmetine giren Cenevizli bir korsandır. Bir amiral ve korsan olarak, Kıbrıs'ta yakalanıp idam edildiği 1308 yılına kadar Bizans renkleri altında aktifti.

<span class="mw-page-title-main">Sarmin Muharebesi</span> 1115de muharebe

Sarmin Muharebesi, ayrıca Tell Danith Muharebesi olarak da bilinir, 14 Eylül 1115'te Roger de Salerno'nun Haçlı ordusu, Porsuk komutasında ki Selçuklu ordusunu şaşırtıp, bozguna uğratmasıyla gerçekleşmiştir. Aynı zamanda Birinci Tell Danith Muharebesi olarak da bilinir ve onu İkinci Tell Danith Muharebesi olan 1119 Hab Muharebesi'nden ayırır.

Kizikos Muharebesi, Ekim 1303'te Roger de Flor yönetiminde Katalan Bölüğü ve Bizans İmparatorluğu'nun paralı askerleri ile Karesi Bey yönetimindeki Karasi Türkleri arasında yaşan savaş. Katalan Bölüğü'nün Anadolu Seferi sırasında iki taraf arasında gerçekleşen birçok çatışmadan ilki oldu.

<span class="mw-page-title-main">Montemaggiore Muharebesi</span> İtalyada 1041de muharebe

Montemaggiore Muharebesi, 4 Mayıs 1041'de, Bizans İtalya'sında Cannae yakınlarındaki Ofanto nehrinde, Lombard - Norman isyancı kuvvetleri ile Bizans İmparatorluğu arasında yapılmıştır. Norman Guillaume de Hauteville, İtalya'nın Bizans Katepanı Mihail Dokeianos'a karşı daha büyük bir isyanın parçası olan saldırıya öncülük etmiştir. Muharebede ağır kayıplar veren Bizanslılar sonunda mağlup olmuş ve geri kalan kuvvetler Bari'ye çekilmiştir. Muharebe sonucunda Dokeianos değiştirilmiş ve Sicilya'ya nakledilmiştir. Zafer, Normanlar'a artan miktarda kaynak sağlamanın yanı sıra isyana katılan şövalyelerin ayakta kalmasını sağlamıştır.